หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56

[jira]

ผ่านงานลอยกระทงมาอย่างทุลักทุเล..อาทิตย์นี้ก็เตรียมงานวันพ่อต่อทันที  เอเชี่ยนเกมส์ปีนี้จิเลยไม่ได้ตามเชียร์เลยซักรายการ  ส่องนักกีฬาหล่อ ๆ เผื่อแผ่จิด้วยนะคะ  ..กระซิก..


ตอบคุณ Églantier✿   กอดดดดดค่า  เนอะคะ  น้องวินตีเนียนอ่ะ  ชอบเค้าก็ทำเป็นเก๊ก555+  พี่ต้าร์เป็นคนดีกว่าน้องพิเพราะยังมีความยับยั้งชั่งใจเรื่องอะจึ๊กยึกหยึยใช่ปล่าวคะ555  ถึงตะเองจะจิ้มเค้าช้าแต่มาจิ้มทีหลังก็ส่งผลให้เค้ามีความสุขได้ค่ะ  แอร้ยยยย  ตอนหน้าจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ  ส่วนมุขนั้น..จิก็เก็ทเหมือนกันค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   samsoon@doll กอดคุณซัมคืนแน่น ๆ  น้องวินให้ความรู้สึกของโชตะเนอะคะ  คุณซัมอ่า  พี่ต้าร์ยังไม่หื่นเท่าเด็กญี่ปุ่นนะคะ  รายนี้เค้าแค่คิดแต่ไม่กล้าทำค่ะ  ไม่เหมือนไทโย..ปากว่ามือถึงจิกขึ้นเตียงตลอดเวลา55+  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   กระต่ายชมจันทร์  กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ  ก็น่าจะโรแม้นซ์ทีหลังอ่ะค่ะกระต่ายน้อย  คิวของพี่การ์ดต่อจากน้องเต๋าพี่โป้งค่ะ  รออ่านเนอะ  ว่าแต่..เรียนหนักเหรอคะกระต่าย  วิ่งเข้าเล้ามาดูเม้นท์แล้วนั่งตอบ  ก็กลับไปไล่ดูน้องโอ้กับทานอสก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ สู้ๆๆๆนะคะกระต่าย  พี่เอาใจช่วย(กระต่ายจะได้มีแรงมาต่อซะที55+)  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   lasom  กอดดดดค่า  คู่นี้น่ารักเพราะไม่หื่นเนอะคะ55+  วันวานที่ยังขมจิจะเทน้ำเชื่อมเข้าไปราดในตอนที่  3  นะคะ  จุ๊บคืนหลาย ๆ ทีให้คุณ   lasom  เช็ดน้ำลายจิไม่ทันเรยยยยย -///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   ZakuPz  กอดดดค่ะ  ตะเองเล่นมุขนี้หรา  ฟัดๆๆๆๆๆๆ  ตะเองไปตามหา ‘นา’ ช่วงแถมนะคะ  เค้าจะไม่ปล่อยให้มุขเตงแป๊กแน่ ๆ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   anajulia  กอดคุณนุ่นแน่น ๆ แล้วปิดหูไปด้วย  พี่โตคนนั้นก็คือ!...ก็คือพี่โตค่ะ แหะๆๆ  มันเดาได้อยู่แร้วอ่ะเนอะคะ55+  ส่วนประโยคนั้น..มันกระแทกจิด้วยค่ะ  จิชอบผู้ชายตลกแบบพิอ่ะ -////-  คาแรคเตอร์ส่วนใหญ่เลยติดตลกมาเกือบทุกคน  ผู้ชายมีอารมณ์ขัน(จุ๊กกรู้ววว..ไม่ใช่แระ)มันมีเสน่ห์เนอะคะ   ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   yeyong  กอดยุ้ยแน่น ๆ อดีตที่ยังระลึกถึงอยู่ตลอดจะทำให้วิน(ของจิ)จัดการตัวเองอย่างไร..ติดตามได้ใน Fate  :  พรหมขีดลิขิตรัก  [2]  อาห์..งานที่หนักทำให้จิเริ่มเพี้ยนไปแล้ว555+  ขอจิจัดหน้าแป๊บนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
pinkky_kiku  กอดคืนแน่น ๆ จุ๊บคืนหลาย ๆ ที คิดถึงเหมือนกันค่ะ -//- คู่นี้จิจับเคลียร์จนได้ล่ะค่ะ  นานหน่อยแต่มันก็คุ้มที่พี่ต้าร์จะคอยค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil  กอดพี่ Little Devil แน่น ๆ ซึ้งเนอะคะ  พี่โตกับตัวเล็ก..ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive  กอดพี่ iforgive แน่น ๆ  เค้าแอบเป็นเนื้อคู่กันนั่นเองค่ะ  จิก็ชอบของแถมค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Akad3ar  กอดดดค่า  จิก็คิดถึงพิค่ะ  ขอเข็นคู่นี้ก่อนนะคะ  แล้วจิจะเขียนน้องพิมาคั่นรอน้องเต๋าพี่โป้ง  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   dukdikdukdik  กอดพี่ dukdikdukdik แน่น ๆ  จิก็คิดถึงน้องพิเหมือนกันค่ะ  เขียน ๆ ไปบางทีก็คิดว่าตัวเองเขียนน้องพิคู่น้องวินอยู่รึเปล่าหว่า?  แต่จิกลับเขียนใหม่ให้แค่คล้ายตรงตลกเท่านั้นนะคะ  อ่านใหม่เรยยยย    เดี๋ยวอ่านตอนใหม่ควบไปด้วยเลยค่ะ55+  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Inlover  กอดดดดค่า  สองคนเค้ามีซัมทิงค่ะ  มันต้องเป็นคนคนเดียวกันอยู่แร้วววว  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   katarena  กอดดดดค่า  มารักกันให้โลกสะเทือนไปเลยมั้ยอ่าเตง -///-  คู่นี้เค้ามีซัมทิงค่ะ  ฉะนั้นเลยไม่มีชอกช้ำปรากฏ  ตอนต่อไปจิขอจัดหน้าแป๊บนะคะ  กอดกำลังใจจิได้รับแล้วค่ะ..อุ่นวาบไปทั้งใจเลยทีเดียว  ^^ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Solar cell  กอดดดค่า  เริ่มได้น่ารัก  ตอนต่อไปจิก็จะยังคงคอนเซ็ปต์นี้อยู่ค่ะ  ถึงพี่ต้าร์จะอยากหื่นใส่แค่ไหน..สุดท้ายก็ได้แค่ตอดนิดตอดหน่อยเท่านั้นค่ะ55+  ตอนต่อไปจิขอจัดหน้าแป๊บค่ะ  เป็นกำลังหนุนพี่ต้าร์กันเนอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   DE SaiKuNee  กอดดดดค่ะ  ตอนต่อไปจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ  เต้นรอไปก่อนเนอะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   หมวยลำเค็ญ  กอดดดค่า  ความทรงจำที่ฝังใจบางครั้งมันก็ทำให้หม่นใจได้นะคะ  แต่ของคู่นี้เค้าเอามาใช้เตือนใจค่ะ  จิจะจัดให้เค้ารู้กันในตอนที่  3  ค่ะ  ส่วนตอนใหม่ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   BeeRY  กอดน้องเบียร์แน่น ๆ  ตอนที่ 3  ค่ะ  สองหนุ่มถึงจะรู้ว่าใครเป็นพี่โตใครเป็นตัวเล็ก  ส่วนคุณพ่อ..ชอบคนกล้าค่ะ  เลยติดไฟเขียวให้ท้ายพี่ต้าร์ตลอด  ชื่อเรื่องพี่ก็ชอบค่ะ  เพราะดีอ่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
    n2  กอดดดค่า  คุณพ่อน่ารักเนอะคะ  แบบลูกรักใครก็รักด้วย..แต่ต้องดูว่าผ่านรึเปล่านะคะ  พี่ต้าร์โชคดีค่ะ  คุณพ่อเลยติดไฟเขียวให้ท้ายตลอด  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Packy™  กอดคืนแน่น ๆ หอมอีกหลาย ๆ ที  จิคิดถึงมากกว่ามากอ่ะ -///- คู่นี้แนวน่ารักค่ะ  น้องวินน่ารักดี(จิชอบบบบ)  กำลังใจจิจะเก็บไว้อย่างดีค่ะ  ตอนต่อไปขอจัดหน้าก่อนนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   Smirnoff  กอดดดดค่า  น้องพิ(ของพี่)มันหล่อค่ะ  ใครเห็นใครรัก55+  ตอนต่อไปพี่จัดหน้าแป๊บนึงนะคะ  เรามาประสานมือกันแล้วเอาใจช่วยพี่ต้าร์ดีกว่าเนอะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   @Kanda@   กอดดดดค่า  กอดให้หายนอยด์  จิอ่านเม้นท์แล้วจิก็ขนลุกค่ะ  คุณ @Kanda@ ท่าทางจะไม่ชอบคนแบบน้องวินมาก ๆ เลยนะคะ  จิเขียนให้น้องวินชอบพิเป็นทุนเดิมแถมยังมีซัมทิงกับอีกคนแล้วยังจะพี่ต้าร์อีกนี่เนอะ  แต่ตอนท้ายจิก็เกริ่นแล้วว่าน้องวินจะทำแบบนี้ไม่ได้  ต้องเคลียร์ก่อนแล้วจะคบใครก็คบไป  มันต่างจากเด็กญี่ปุ่นมากเนอะคะ  คนละขั้วเลยทีเดียว  ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะคะ  เป็นเม้นท์ที่อ่านตอนน้องวินแล้วตีแผ่ในสิ่งที่มันควรจะต้องเคลียร์ได้ชัดเจนที่สุด  ตอนต่อไปจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   คนของเธอ  กอดดดดจ้า  คู่นี้มาแนวน่ารักค่ะ  ส่วนเรื่องจำ..จำไม่ได้ค่ะ55+  แต่ตอนที่  3  คู่นี้เค้าจะรู้ค่ะว่าใครคือพี่โตแล้วใครคือตัวเล็ก  ตอนต่อไปพี่จัดหน้าแป๊บนะคะ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   morrian  กอดดดค่า  จิก็ชอบเหมือนกันค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   honeymic  กอดเกดแน่นๆ คู่นี้เน้นน่ารักค่ะ  จะหวานก็อาจจะไม่เท่าคู่เด็กญี่ปุ่นอ่ะ ส่วนเพลง..-///-  เพราะดีค่ะ  จิก้ชอบเหมือนกัน  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   rellachulla  กอดเตงแน่น ๆ  เค้ามากอดตอบช้าไปนิดเหมือนกันจ๊ะ  หนักหนาจนถึงหลังปีใหม่อ่ะเตง  อาทิตย์หน้าวันพ่อ  ถัดไปปีใหม่  หลังจากนั้นก็วันเด็ก  ภาวนาอยู่ว่าให้นายเลื่อนจัดกีฬาท้องถิ่นไปเป็นปีหน้า  มันเริ่มล้าแล้วอ่ะเตง..กระซิก..  แต่ได้กอดอุ่น ๆ แบบนี้ทุกครั้งเค้าก็สู้แค่ตายเหมือนกัน -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   gayraygirl  กอดเมย์แน่น ๆ ตะเองมารับช้าแต่เค้ามากอดตะเองช้ากว่าอีกอ่ะ  น้องวินชอบพี่ต้าร์ก่อนจะรู้เรื่องค่ะ  ตอนต่อไปจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ  เมย์อ่ะ..เตงเกี่ยวก้อยเค้าไปลอยกระทงแต่เตงหายไปกับใครก็ไม่รู้อ่ะ  เค้าเลยต้องนั่งดูกระทงที่ลอยอยู่กลางน้ำคนเดียวอ่ะ  บู่ๆๆๆๆๆ..เค้าล้อเล่น555  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   TarnTaWan  กอดดดค่า  เนอะคะ..เนื้อคู่กระดูกคู่ยังไงก็หนีกันไม่พ้น  จิก็ดีใจค่ะที่ตะเองยังรออ่านวินต้าร์  ...และยังรออ่านคู่อื่นด้วย  จิจะทยอยเขียนให้อ่านนะคะ(เหงื่อตก)  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
   ~DosTresCuatro~  กอดดดดค่า  จิก็มากอด คุณ ~DosTresCuatro~ ช้าเหมือนกันค่ะ  เนื้อคู่กันแล้วยังไงซะมันก็หนีกันไม่พ้นเนอะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   Fanun  กอดดดดค่ะ  มานั่งกอดกันลุ้นคู่นี้นะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   kny  กอดดดค่ะ  กอดแน่น ๆ ให้เลิกเขิน -///-  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   ordkrub  กอดดดค่า  บุพเพเนอะคะ  แบบคู่กันแล้วยังไงก็หนีกันไม่พ้นอ่ะค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   kyoya11  กอดดดค่ะ  ขอกอดนะคะ -///- เรื่องนี้มาม่าน้ำไม่ข้นค่ะ  เศร้าแต่ไม่โศก  เก่งมากเลยค่ะที่ตามอ่านจนทัน  ตอนหนึ่งของจิมันก็ยาวเหมือนกันค่ะ  คู่พี่โป้งกับเต๋าต่อจากคู่นี้ค่ะ  รออ่านเนอะ  ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   NUTSANAN  กอดดดค่า  เนอะคะ  คู่นี้มีซัมติงแต่จะรู้ก็ตอนที่  3  ค่ะ  แอร้ยยยย สปอล์ยตลอดดดด  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
   jasmin  กอดดดดดค่า ตัวเล็กกับพี่โตต้องรับผิดชอบซึ่งกันและกันไปตลอดชีวิตค่ะแม่ดอกมะลิ(ของจิ -///-)  จิก็คิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ  ว่าจะเขียนตอนพิเศาคู่นี้คั่นรอคู่เต๋ากับพี่โป้งอ่ะค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามนะคะ


จิ้มบวกขอบคุณและบวกคืนให้นะคะ
ตอนต่อไปจิขอจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ..เขียนเพลินมันเลยต้องตัดเป็นสองตอนอ่ะค่ะ -///-
 

[anajulia]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


(อุย ลืมเตือนให้อุดหู)

แอบบอกคุณจิคะ นิยมไทยสิคะ นักกีฬากระโดดไกลชายไทย ที่ลงแข่งเมื่อวานอะค่ะ
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
(ไว้ว่างๆลองๆไปหาเปิดดูนะคะ >/////<)

[jira]

Fate  :  พรหมขีดลิขิตรัก  [2]


แสงแดดแรกส่องกระทบพื้นผิวโลก..นั่นคือฤกษ์เบิกชัยของผม  ไม่แน่ใจว่าน้องวินโทรบอกน้องพิว่ายังไง  ผมไม่มีเบอร์พิซะด้วยสิ  เสี่ยงเอาครับ  ลงมากินข้าวเช้าพร้อมกับรับอาการตกใจของครอบครัว

“...พ่อจ๊ะ  พาแม่ไปตรวจหน่อยนะวันนี้  แม่ว่าสายตาแม่ผิดปกติจ๊ะ  แม่เห็นตาต้าร์ลงมากินข้าวเช้าตอน 6  โมง..แม่ต้องแก่จนตาฝ้าฟางแล้วแน่ ๆ”  เดินยิ้มเข้าไปกอดแม่และนั่งลงกินข้าวแบบเจี๋ยมเจี้ยม  พ่อหรี่ตามองก่อนจะยกหนังสือพิมพ์ที่อ่านค้างมาอ่านต่อ

“วันนี้ที่โรงเรียนมีอะไรแต่เช้าไอ้เสือ..รึมีอะไรพิเศษ?  บอกพ่อได้รึเปล่า?”  เงยหน้าจากชามข้าวแล้วมองหน้าพ่อ  หันไปมองแม่ที่กำลังรอฟังจากผม  ยิ้มให้อีกครั้งแล้วใช้นิ้วชี้จิ้มที่หัวใจตัวเอง  แม่กับพ่อก็พยักหน้าเข้าใจ  พ่อกับแม่บอกผมว่า  ‘แม่กับพ่อเลี้ยงต้าร์ได้แต่ตัว  หัวใจ..มันเป็นสิทธิ์ของต้าร์  ต้าร์เป็นยังไงแม่กับพ่อก็รักหนูนะลูก’ ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่กว่าที่เราจะวัดได้นะครับ  วางช้อนกอดแม่ขอกำลังใจอีกทีก่อนจะขี่มอไซค์ออกไปรับน้องวินที่บ้าน

ผมยืนเดินวนไปวนมาอยู่รั้วอัลลอยด์หน้าบ้านหลังใหญ่   ปลายนิ้วที่แตะออดชักออกก่อนจะเอามากัดแน่นด้วยความไม่มั่นใจ  เสียงรถยนต์ที่เข้ามาจอดข้างหลัง  เหลียวไปมอง..ไอ้พิ!?

“พี่ต้าร์!  ทางนี้พี่..ไอ้วินมันโทรให้ผมมารับมันน่ะพี่  มันนัดพี่ด้วยเหรอ?”  พิมันเรียกให้ผมไปคุยให้ห่างรั้ว

“เมื่อคืนพี่ให้วินโทรไปบอกพิว่าพี่จะมารับวินเอง  แต่วินจะมากับมึง  พี่อยากมารับนี่หว่า..”  ไอ้พิฟังผมไปด้วยแล้วชะโงกหน้ามองเข้าไปในบ้านสังเกตการณ์ไปด้วย
  
“เอางี้พี่  ถ้ามันบอกพี่แบบนั้นแสดงว่ามันตัดสินใจแล้ว  ผมรับไอ้วินไปโรงเรียนก่อนแล้วเย็นค่อยว่ากัน  พี่ไปรอผมที่แคนทีนนะ  เดี๋ยวผมเอาไอ้วินใส่พานถวายให้ถึงที่..อย่าลืมเรื่องพี่ต้อมนะครับ”  ถอนหายแล้วขึ้นควบมอไซค์  สตาร์ทรถแล้วหยิบหมวกกันน็อคมาสวม  เข้าเกียร์  ทันทีที่บิดคันเร่งประตูเล็กก็เปิดออกมาพอดี  ผมมองวินผ่านกระบังหน้า  หน้าตกใจนิด ๆ และริมฝีปากที่เผยอจะพูดอะไร..แต่ก็ไม่เปิดปากออกมา  ตัดใจเลี้ยวออกไปไม่ทักทาย  เข้ามาถึงโรงเรียนผมไม่ได้ไปแคนทีนตามนัด..มันเซ็งเกินกว่าจะต้องไปนั่งมองหน้าใส ๆ นั่น  ถ้าตัดสินใจจะไปกับพิ..ผมจะทำอะไรได้  เดินสวนต้อมหน้าห้องคอม

“ต้อมจ๋า  ต้าร์มีเรื่องจะคุยด้วย”  ผมรับปากไอ้พิไปแล้วก็ต้องทำตามที่รับปาก  เก็บความขุ่นใจเรื่องน้องวินเอาไว้แล้วเกริ่นเรื่องไอ้พิให้ต้อมฟัง  ต้อมขมวดคิ้วแล้วถามผมกลับ

“ทำไมมันไม่มาคุยเอง?  จะจีบต้อมแต่ให้คนอื่นมาคุยเหรอ?  ไม่ปลื้มว่ะ  มีไรอีกมะ?  จะไปแล้ว”  ยิ้มและส่ายหัว  ต้อมเป็นคนตรงติดจะห่าม ๆ ด้วย  เห็นอย่างนี้คนปลื้มต้อมเยอะนะครับ
  
“พี่ต้าร์!  เมื่อกี้ไอ้พิมันถามหาพี่อ่ะ”  หันไปมองไอ้ต้นที่เดินมากับพี่มันแล้วยิ้มให้  ถามหาแล้วไงวะ?

“แดกข้าวมาเหรอพวกมึงน่ะ  ไอ้เติ้ลมึงเลือกลงที่ไหนวะ?”  นั่งคุยเรื่องเอนท์จนออดดัง  เข้าเรียนแล้วไปกินข้าวเที่ยง  มองหาไอ้พิแล้วส่งข่าวเรื่องต้อมให้มันรู้  เย็นนี้ผมนัดมันให้มารอหน้าโรงเรียนเพราะที่บ้านต้อมมารับที่หน้าโรงเรียนทุกวัน  ไอ้นี่ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  หันไปมองหน้าใส ๆ ที่ทำผมเซ็งแล้วถอนหายใจยาว

“เย็นนี้พี่ไปส่งนะ..”  บอกน้องวินให้รู้ว่าเย็นนี้ต้องซ้อนมอไซค์ผมกลับบ้าน  น้องวินมองผมและส่ายหน้า

“วินให้ที่บ้านมารับ  พี่ต้าร์ไม่ต้องไปส่งหรอก..แล้วก็ไม่ต้องมารับวินแล้วนะครับ”  ..จะเอางั้นเหรอ?  ยิ้มให้และเดินไปกอดคอไอ้พิออกมา

“มึงได้ยินที่วินพูดแล้วใช่มั้ย?  มึงจะจัดยังไงก็เรื่องของมึงแต่เย็นนี้วินต้องกลับพร้อมพี่”  ไอ้พิยิ้มตอบผมและกระซิบให้ผมมั่นใจ  ‘เย็นนี้ตูดไอ้วินต้องได้สัมผัสเบาะมอไซค์พี่ต้าร์ครับ  ขัดรอไว้ได้เลยพี่’  สบตาสัญญาลูกผู้ชาย  แลกเบอร์กับไอ้พิและเดินกลับไปตั้งใจเรียนช่วงบ่าย  เลิกเรียนผมมายืนรอต้อมเป็นเพื่อนไอ้พิ มันมารออยู่ก่อนแล้วครับ

“ต้อม  นี่น้องเราเอง  ชื่อ ‘พิ’  พิมึงรู้จักเพื่อนพี่แล้วใช่มั้ย?”  ไอ้พิยิ้มให้ต้อมและบอกต้อมไปตรง ๆ
 
“ผมชอบต้อม  เป็นแฟนผมนะ”  ...ปีนเกลียวกันทั้งกลุ่ม  ผมกับต้อมอายุมากกว่ามันตั้ง  5  ปี  มันไม่เรียกต้อมว่าพี่ซักคำ  ต้อมดูจะงงอยู่  ไอ้พิมันรุกเร็วดีครับ  มันขอขับตามไปส่งต้อมที่บ้านจะได้รู้ว่าบ้านอยู่ไหน  วันหลังมารับมาส่งจะได้ง่าย ๆ ต้อมมองหน้ามึน ๆ กับยิ้มหยุดโลกของไอ้พิสีหน้าเฉย
 
“ตามใจ”  อ้าว..ไม่ด่าล่ะวะต้อม?  แต่..ต้อมมันเป็นคนตรง  พอเจอไอ้พิทำอะไรตรง ๆ  จีบแบบตรง ๆ  มันอาจจะชอบก็ได้  ยืนมองส่งรถไอ้พิกับต้อม  หยิบโทรศัพท์ออกมาดู..ไอ้พิ?

“ว่า?..ขอบใจว่ะ  พรุ่งนี้เช้ามึงก็ไปรับน้องวินเหมือนเดิมน่ะแหละ  เย็นพี่ไปส่งเอง..เออ”  เดินย้อนกลับมาที่โรงรถตามที่ไอ้พิบอก  น้องวินยืนอยู่กับน้องเต๋า  ไอ้พิบอกว่าเตี๊ยมกับน้องเต๋าเรียบร้อยแล้ว
  
“เต๋า..ไอ้พิบอกพี่ว่ารถมึงเสีย  ซ้อนพี่กลับบ้านมั้ยล่ะ?”  น้องเต๋าหันมายกมือไหว้ผมและชวนน้องวินซ้อนมอไซค์ผมกลับพร้อมกัน  น้องวินมองล้อรถเต๋าและถอนหายใจยาว

“กูให้ที่บ้านมารับแล้วไอ้เต๋า  กูเห็นรถมึงอาการแปลก ๆ เลยมาดู  ถ้ามันเสียกูจะได้ไปส่ง  กูไม่ได้จะกลับกับมึง  มึงกลับกับพี่ต้าร์ก็ดี..กูกลับล่ะ”  ผมกับน้องเต๋าหน้าเหรอหราเลิ่กลั่ก  ผิดแผน..ไม่ได้เตรียมแผนสองไว้ด้วย

“วิน!”  วิ่งตามน้องวินที่เดินหนีไปทางหน้าโรงเรียน

“..ทำไมถึงไม่อยากให้พี่ไปส่ง?  พี่ไม่ได้ลำบากอะไร  แล้วพี่ก็เต็มใจด้วย..กลับบ้านพร้อมพี่นะ”  ดึงกระเป๋านักเรียนรั้งตัวไว้  พูดไปแล้วก็ยืนรอคำตอบ  เด็กนักเรียนที่เดินผ่านผมกับน้องวินหันมามองเป็นตาเดียว  ผมจ้องหัวทุยรอคำตอบ  น้องวินเงียบและมองตรงไปข้างหน้า  ผมปล่อยกระเป๋าน้องวินแล้วเดินอ้อมไปด้านหน้าขวางไว้  วินเงยหน้ามองผม..
  
“..วินอยากกลับเอง  พี่ต้าร์ไม่ลำบากแต่วินลำบาก  วินลำบากใจ..”  ยืนนิ่งเหมือนถูกสาป  ลำบากใจ..มันหมายความว่า  ลำบากใจที่ผมวอแวเหรอ?  พุ่งเข้าไปคว้าแขน

“ลำบากใจเรื่องพี่ตื้อวินเหรอ?!  พี่รู้สึกดีกับวิน  พี่แค่อยากให้วินรู้..ไม่กี่เดือนพี่ก็จบแล้ว  พี่ไม่อยากเก็บเอาไว้คนเดียว”  ผมไม่มีอะไรต้องเสีย  ไม่ว่าวินจะลำบากใจเรื่องผมยังไง  ผมก็จะเห็นแก่ตัวให้ถึงที่สุด..จะไม่ยอมให้เรื่องเดิม ๆ มาหยุดความสัมพันธ์อีกแล้ว

“..วินจะกลับบ้านแล้ว  พ่อมารับแล้ว”  ก้าวเท้าเดินตามแผ่นหลังน้องวินไปที่รถของพ่อน้องวินที่จอดรอข้างหน้ารั้ว

“สวัสดีครับ  น้องวินบอกต้าร์ว่าเย็นนี้พ่อมารับเอง  ต้าร์ก็เลยจะมาขอพ่อ  พรุ่งนี้ต้าร์รับน้องวินมาโรงเรียนนะครับ”  พ่อน้องวินรับไหว้และยิ้มให้เมื่อผมบอกเสร็จ  พ่อมองหน้าน้องวินเหมือนจะให้เจ้าตัวตัดสินใจเอง  วินเอาแต่ยืนนิ่ง  และเดินขึ้นรถไป..นั่นคือคำตอบของวิน  คำตอบที่บ่งชี้สถานะของผมในตอนนี้  เป็นเพื่อนก็ไม่ใช่  เป็นพี่ก็มากไป..แค่คนรู้จัก  หรือบางที  แค่คนรู้จัก..อาจจะเข้าข้างตัวเองเกินไปก็ได้  พ่อน้องวินบีบไหล่แล้วพูดกับผมเบา ๆ   ‘ตื้อหน่อยไอ้หนู’  ฝืนยิ้มให้พ่อ..อย่างน้อยก็มีคนถือเดิมพันข้างผม  3  คน
  
สู้ต่อไปธนาธิป!

เย็นนั้นน้องวินไม่ได้ซ้อนผมกลับ  แต่วันถัดมาวินกลับพร้อมผมครับ  ผมพยามรุกน้องวินทุกครั้งที่มีโอกาส  มีกองหนุนอย่างเพื่อนและพ่อน้องคอยช่วยอยู่ห่าง ๆ ไอ้พิเป็นแฟนต้อมสมใจอยาก  น้องวินก็ทำตัวเหมือนเดิมกับพิ  อ้อนยังไงก็อ้อนอย่างนั้น  การบ้านก็ทำให้ไม่ขาด  ผิดกับผม..

วินยอมกลับบ้านกับผม  เพราะผมขอร้อง..อยากได้กำลังใจไว้อ่านหนังสือสอบ

วินยอมให้ผมอยู่ใกล้ ๆ เพราะผมขอร้อง..อยากมีเวลาอยู่กับวินจนกว่าจะหมดเทอม

ผมไม่รู้ว่าน้องวินคิดอะไร  และกำลังทำอะไรอยู่  แต่ผมรู้ว่าผมคิดอะไร  และกำลังทำอะไรอยู่  จุดยืนของผมมันชัดจนคนอื่นเห็น  และผมก็รู้ว่าวินเองก็เห็น  ถึงจะทำเฉยใส่ผมยังไงแต่ผมก็มั่นใจว่าในความเฉยนั้น..มันมีความหวั่นไหวซ่อนอยู่ลึก ๆ  ผมพยามยามรุกน้องวินจนถึงวันสุดท้าย..วันปัจฉิม  วันนี้ทั้งวันผมเจอวินแค่ตอนพักเที่ยง  วินกับพวกไอ้พิมาเขียนเสื้อผม  ไอ้พิมันถือดอกไม้มาช่อเบ้อเริ่มมาให้แฟนมัน  ได้ยินต้อมหัวเราะก๊ากแถมบ่นอุบ  ‘ซื้อมาไมอ่ะ?  เก็บตังค์พาต้อมไปเลี้ยงเหล้าดีกว่าพิ555’  ผมมองวินที่ยืนยิ้มให้ไอ้พิกับต้อมแล้ว..ไม่มีแววตาของความอิจฉาอยู่เลยครับ  วินหันมาอวยพรผมก่อนที่ผมจะถูกดึงเข้าหอประชุม

“วินขอให้พี่ต้าร์เข้า ม.ที่พี่ต้าร์ชอบ  ได้คณะที่พี่ต้าร์อยากเรียน  ขอให้พี่ต้าร์โชคดีทุกเรื่องครับ”  ยิ้มให้วินและยื่นมือไปรับของขวัญกล่องเล็ก ๆ ..ที่วินไม่ได้ให้ผมคนเดียว  วินให้เพื่อนผมทุกคน  ให้ปากกาเหมือนกันหมด    ตอกย้ำว่า..ผมไม่ได้ต่างอะไรกับคนอื่น  เฮ้ออออ  เย็นนั้นผมไม่ได้ไปส่งวินที่บ้านเหมือนเคย  เพราะหลังงานปัจฉิมเพื่อนก็ชวนไปนั่งกินกันต่อ  เมากันถ้วนทั่ว  ผมกลับบ้านไม่ไหวครับเลยให้ไอ้เติ้ลมาส่งที่บ้าน  เข้าห้องได้ก็เดินเข้าไปอาบน้ำ  ได้น้ำเย็น ๆ เข้าก็สร่างเมา  หยิบเสื้อนักเรียนที่เปรอะเปื้อนสีจากปลายปากกาและเมจิก  ไม่รู้ว่าลายมือใครบ้าง  ตีกันยุ่งเหยิงไปหมด  เก็บความทรงจำวัยมัธยมแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า  หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่โทรออกเป็นร้อยครั้ง

“..วิน..นอนรึยัง?”  ถามทั้งที่รู้ว่ายังไงน้องวินก็ต้องนอนไปแล้ว  เสียงเงียบที่ได้ยินจนชินชา  เสียงถอนหายใจที่วันไหนไม่ได้ฟังแล้วนอนไม่หลับดังวนเวียนในหู

“พี่ไปหานะ”  วางโทรศัพท์และปิดเครื่อง  เดินเข้าห้องไปปลุกพ่อว่าจะเอารถออกไปหาน้องวิน  ‘พ่อว่าต้าร์ไปเช้าดีกว่านะ  ไปตอนนี้พ่อน้องวินได้ควักปืนยิงไล่แน่’  บอกพ่อว่าคุยกับวินแล้ว  เดี๋ยววินจะรอ  คว้ากุญแจรถยนต์ที่พ่อแขวนไว้ตรงผนัง  เปิดรั้วแล้วถอยรถออก  ลงมาปิดรั้วเพื่อความปลอดภัยของพ่อกับแม่ก่อนจะออกไปหาวิน  ผมอยากได้คำตอบที่ชัดเจน  อยากฟังคำตัดสิน..ว่าที่ผมทุ่มลงไป  มันจะมีค่าพอให้วินเปิดใจให้บ้างรึเปล่า?  ตี  2  ครึ่งผมก็มาถึงหน้าบ้านวิน  ลงมายืนรออยู่เกือบครึ่งชั่วโมง  ประตูเล็กเปิดออกพร้อมร่างสูงใหญ่ของพ่อ..

“กลับไปเถอะต้าร์  วินนอนไปแล้ว”  ปฏิเสธกันแบบนี้เลยเหรอ?  ตาพร่าเพราะหยาดน้ำตามารวมกันที่หัวตา  กลั้นไว้จนปวด
  
“น้องใจแข็ง..ใจร้ายกับผมมาก  พ่อ..ผมไม่มีหวังเลยเหรอครับ?”  ความน้อยใจรวมตัวกับแอลกอฮอลล์ที่ไหลอยู่ในกระแสเลือดตอนนี้มันทำให้ความยับยั้งชั่งใจน้อยกว่าปกติ  และพูดในสิ่งที่คิดออกไป..
 
“ต้าร์ควรจะหยุดใช่มั้ยครับ?”  ผมกำลังหมดแรง  หมดหวัง  ไม่มีกำลังจะไขว่คว้าหัวใจที่ไม่เคย..เปิดรับผม  พ่อน้องวินกอดไหล่ผมเดินกลับไปที่รถ  เปิดประตูรถให้ผม  จับไหล่ผมหันมาเผชิญหน้า..

“..สิ่งที่เห็นมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะต้าร์  น้องกำลังอยู่ในระยะเคลียร์ตัวเอง  พ่อไม่หวังให้ต้าร์รอน้อง  แต่ถ้าต้าร์ยังรักน้องอยู่..อดทนนะ  แล้วต้าร์จะได้วินที่รักต้าร์คนเดียวแน่นอน”  พ่อให้ผมตัดสินใจว่าจะตื้อต่อ  หรือถอยออกมา  คำตอบมันลอยอยู่ตรงหน้าโดยที่ไม่ต้องคิด..

“ผมรักลูกพ่อไปแล้ว  ผมจะอดทนครับ..”  พ่อดึงผมเข้ามากอดและลูบหลังแรง ๆ  ก้าวเท้าขึ้นไปนั่งและขับรถออกมาจากบ้านน้องวิน  การกลับบ้านของผมไม่ได้เป็นการยอมแพ้..แต่เป็นการถอยไปตั้งหลัก  กลับมาถึงบ้านก็ขึ้นไปอาบน้ำอีกครั้ง  เปิดโทรศัพท์และพิมพ์ข้อความส่งถึงวิน

‘พี่ไปหาแล้วแต่พ่อบอกว่าวินนอน  ฝันดีนะครับ’  เลือกพิมพ์ข้อความไม่แสดงความรู้สึกน้อยใจ  กดส่งและล้มตัวนอน  ผมปฏิเสธโควต้าจากหลายมหา’ลัย  ผมอยากเรียนสถาปัตย์  เลือกก็เลือกคณะเดียวแต่เรียงลำดับมหา’ลัยที่อยากเรียนมากที่สุดลดหลั่นลงมา  ปิดเทอมผมเจอวินแค่ไม่กี่วัน  วินไปบ้านป้าที่เขาใหญ่ทุกปี  พ่อชวนผมไปเที่ยวแต่ผมห่วงผลเอนท์และไม่อยากให้วินลำบากใจอีกเลยเลือกจะอยู่บ้าน  เที่ยวกับพวกไอ้หนุ่ม  ไอ้เติ้ล  นัดพวกไอ้พิพาไปเลี้ยงข้าวบ้าง  ไอ้พิมันไวแสงครับ  มันกับต้อมพัฒนาความสัมพันธ์ทางกายกันไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว  ผมได้ยินมันรับโทรศัพท์แล้วเห็นความผิดปกติ  เลยแย็บถามมัน  มันยิ้มอย่างเดียว  ไม่รับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ  มันคงไม่อยากให้ต้อมเสียหาย  แต่อีกทาง..มันคงอดดีใจไม่ได้ที่มันกับคนที่มันรักได้ก้าวข้ามไปอีกขั้น  ไม่เหมือนผม..ตื้อ  ตื้อ  ตื้อจนดูเหมือนไอ้บ้าทู่ซี้  คนที่ผมตื้อทู่ซี้ก็เฉยจนได้โล่ห์   ผมโทรหาวินทุกวัน  ไม่โทรเช้าก็ต้องเย็น  โทรเย็นไม่ได้ก็ตอนค่ำ  คุยกับผมแทบจะนับคำได้   แต่ทุกครั้งที่ผมโทร..วินรับทุกครั้ง  วันนี้ก็เหมือนกัน  ผมโทรบอกวินว่าติดสถาปัตย์ที่ ม.ต่างจังหวัด  ขับรถจากนี่ก็ไม่ไกล  ไปเช้าเย็นกลับได้  แต่ยังไงก็ต้องเช่าหอทิ้งไว้เผื่อวันไหนทำงานจะได้มีที่นอน  วินตอบกลับมาแค่  ‘ครับ’
 
บางทีผมก็ท้อนะ  เหนื่อย  เสียใจ  น้อยใจ  ถ้าวินจะปฏิเสธผมจริงจังผมคงตัดใจได้ทันที  แต่สายตาที่ผมเห็นจากวิน..บางครั้งมันมีประกาย  มันมีสายใยเส้นเล็ก ๆ อยู่ในนั้น  ผมก็ได้แต่หวังว่าเส้นใยเล็ก ๆ ที่ผมเห็นมันจะใช้เวลาอีกไม่นานในการขยายตัวเหมือนเส้นมาม่าอืดในชามจนล้นมาให้ผมบ้าง

“วิน..พรุ่งนี้พี่ไปมหา’ลัยวันแรก  ถ้าพี่โทรหาดึกวินนอนแล้วก็ไม่ต้องรับนะ  ..งั้นก็  ไปนอนเถอะ  ฝันดีครับ”  วางหูแล้วเดินมาเตรียมเสื้อผ้า  เตรียมสำเนาบัตรไว้เช่าหอ  หยิบเอาสมุดระบายสีที่เอาไปห่อปกอย่างดีขึ้นมามอง  หลังจากที่ไม่สบายเพราะตากฝนรอเด็กคนนั้น  ผมก็เอาสมุดเล่มเดิมและสภาพร่างกายบอบช้ำมานั่งเล่นชิงช้าตัวเดิมรอทุกวัน  แต่ผมพอแล้วครับ..ผมจะไม่ให้เด็กคนนั้นมามีอิทธิพลกับผมอีก  สอดสมุดระบายสีเล่มนั้นไว้รวมกับหนังสือพวกกีฬา

เด็กคนนั้นจะเป็นแค่คนหนึ่งที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตผม..จะเป็นแค่ความทรงจำที่มีชีวิต  ผมจะนึกถึงและให้เด็กคนนั้นเป็นเครื่องเตือนใจ  ผมจะไม่ยึดติดกับสัญญา  จะอยู่กับความจริงเท่านั้น  ที่ผมตื้อน้องวินเพราะผมอยู่กับความจริง  ความจริงเรื่องที่ผมรู้สึกดี ๆ อยากใช้เวลาและมีความทรงจำดี ๆ ด้วยกัน  ไม่รู้ว่าระยะเวลาเคลียร์ตัวเองที่พ่อบอกมันจะนานซักเท่าไหร่  ผมพอใจที่ได้แสดงความรู้สึกให้วินรู้  ค่อย ๆ ซึมลึกลงไปเรื่อย ๆ ถ้าสุดท้ายน้องวินจะไม่เลือกผม  ก็ช่างหัวมัน..เพราะผมทำจนถึงที่สุดแล้ว

“ว่า?..เออ  กูไปรับมึงที่บ้านตอน  6  โมง  อย่าเลท!  เออ..”  รับโทรศัพท์จากไอ้หนุ่มและนัดกันก่อนไป ม.  มันเลือกที่เดียวกับผมเพราะมันบอกว่า ‘กูอุ่นใจว่ะไอ้ต้าร์  ให้กูไปที่อื่นแบบอโลนกูรับไม่ได้ว่ะ55+’  พ่อออกรถให้ผมคันหนึ่งครับ  บอกผมว่าเอาไว้มีเงินเดือนเมื่อไหร่ค่อยมาผ่อนให้พ่อ  ผมเลยจะให้แม่ออกตังค์ให้พ่อแทนผมไปก่อน  ฉลาดสมเป็นลูกพ่อ555

มารับไอ้หนุ่มตามเวลานัด  เริ่มชีวิตในรั้วมหา’ลัยอย่างราบรื่น  กิจกรรมไม่เคยขาด  เวลาที่ผ่านไปแต่ละนาทีผมใช้มันอย่างคุ้มค่า  เข้าเรียนสม่ำเสมอ  งานก็ปั่นส่งตามกำหนด  เรื่องหัวใจผมไม่เคยวุ่นวายครับ  ไม่เคยมองใครที่ไหน  ไม่สนใจและไม่เปิดโอกาสให้ใคร  กับวินผมก็เสมอต้นเสมอปลาย  น้องวินดูจะเปิดเผยความรู้สึกกับผมมากขึ้น  เริ่มมีเหวี่ยงใส่  วีนใส่  และอายให้เห็นมากขึ้น  ผมก็รุกหนักขึ้นเรื่อย ๆ มีจับมือ  กอดไหล่  หอมหัวบ้าง  ผมเคยบอกวินว่า ‘พี่ชอบวิน’  น้องวินเขินจนผมอดปลื้มไม่ได้  แต่ไอ้ที่ด่าให้เลิกพูดเรื่องชอบ..มันก็ทำให้ผมอยากฉุดเข้าบ้านเหมือนกัน  อายน่ารักน่าหอมเป็นบ้า

วันนี้ที่โรงเรียนวินมีงานครับ  ศิษย์เก่าอย่างผมรู้อยู่แล้วว่าทุกปีจะต้องมีออกร้าน  ปีที่แล้วผมมาน้องวินก็ไปช่วยงานศิษย์เก่าไม่ยอมมาเดินเที่ยวกับผม  เลยต้องเดินกับพวกไอ้พิแทน  ไอ้พิมันเลิกกับต้อมแล้วได้เด็กใหม่..หน้าตาน่ารักดี  แต่ผมว่าเทียบกับเพื่อนผมไม่ได้  ต้อมมันสวยเด่นกว่าน้องก้อยเยอะ

“เลิกกันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?  ทำไมไม่เห็นมึงเล่าให้ฟังเลย”  กระซิบถามไอ้พิ  มันก็ตอบไม่กั๊ก ‘ต้อมเรียนหนักพี่  ผมกับต้อมเราเลิกกันแบบงง ๆ ว่ะ  เหมือนห่างเลยเลิกกันไปเฉย ๆ   ไม่ได้โกรธกัน  แต่ผมลบเบอร์ต้อมทิ้งไปแล้วว่ะพี่555+’  ปีนี้วินช่วยงานห้องเต็มที่ครับ  วินกับเต๋าเต้นก็ได้เต็มที่กับชีวิตจริง ๆ
    
“ใครให้มาอ่ะ  วินไม่ได้ชวนพี่ต้าร์มาซักคำ  ห้ามหัวเราะ  ห้ามคลื่นไส้ด้วย!”  หลังจากยืนดูน้องวินเต้นเรียก(หรือไล่?)คนเข้ามาอุดหนุนน้ำที่ร้าน  น้องวินก็บ่นง๊องแง๊งใส่  คนหน้าตาดีทำมันไม่น่าเกลียดครับ

“พี่เปล่าคลื่นไส้  เมื่อคืนทำงานกลุ่มส่งอาจารย์ดึก  หน้าพี่เลยดูเพลีย ๆ มากกว่า  วินน่ารัก..ทำอะไรก็น่ารัก..”  แก้มใสขึ้นสี  ริมฝีปากเล็กเม้มแน่น  ปลายเล็บจิกปลายนิ้วจนเส้นเลือดที่ปลังมือโปนขึ้นมา..เขินแบบวินครับ  ไอ้พิชวนเข้ามานั่งในร้าน  ผมสั่งกาแฟ..ตาจะปิดแล้วครับ  น้องวินยืนกอดถาดหลังจากเสิร์ฟกาแฟให้ผม

.
.
.  

[jira]

.
.
ให้นั่งก็ไม่ยอมนั่ง  ผมเลยได้มองน้องวินแบบเต็มตัว  น้องวินสูงเร็วมาก  ตอนนี้น่าจะ  175  ห่างผมหลายเซนต์อยู่เหมือนกัน  ผมกับไอ้พิสูงพอ ๆ กันครับ  ผมมองน้องวินก็เขิน  เดินหนีผมเข้าไปหลังร้าน  ไอ้พิกับเต๋าก็พามาส่งตลอด  น่ารักดี
    
 “ต้าร์จะมาก็น่าจะบอกกันก่อน  จะได้ออกมาพร้อมกันกับพ่อ”  พ่อกับแม่น้องวินเข้ามาอุดหนุนที่ร้าน  พอเจอหน้าผมก็ทักทาย  ไอ้พิมันไม่รู้ว่าผมเข้าถ้ำเสือไปตั้งนานแล้ว  วินยังกอดยังอ้อนพิเหมือนเดิม  แต่ผมไม่เจอบรรยากาศเก่า ๆ ให้ต้องปวดใจอีกแล้ว  หวังว่าระยะเคลียร์ตัวเองของวินคงใกล้จะหมด..เพราะผมเองก็มาถึงทางตันแล้วเหมือนกัน
  
ออกร้านปีนี้ไอ้พิไม่เห็นควงสาวคนไหนมาเดินด้วย  จะว่ามันหลีน้องปูนใสน้องสาวเพื่อนใหม่ที่ชื่อไทก็ไม่น่าใช่  ห่างเหินชอบกล  หรือจะเป็นน้องมิ้นท์..ดูมันก็ไม่ค่อยใส่ใจ  แต่ครอบครัวเพื่อนใหม่มันหน้าตาดีทุกคน  ไอ้พิมันสนิทกับไอ้ไท  หล่อกินกันไม่ลงแบบนี้ถ้าแข่งกันจีบสาวคงมันส์น่าดู555  คืนนี้พวกผู้ใหญ่จะไปกินกันต่อที่บ้านน้องวิน  วินชวนพวกไอ้พิไปนั่งกินกันด้วย  ตอนเย็นพวกผู้ใหญ่กลับไปเตรียมของกันก่อน  ส่วนเด็ก ๆ พ่อน้องให้ผมช่วยดู  ชาย  กับอ๋องให้ไปส่งที่บ้าน  สรุปเด็ก ๆ ไม่มีใครไปเลย  ขากลับผมกับวินแวะซื้อขนมที่ 7-11  หน้าปากซอย

“พรุ่งนี้พี่ต้าร์มีเรียนมั้ย?  กลับดึกได้รึเปล่า?”  พยักหน้าและหยิบขนมที่วินชอบใส่ตะกร้า  หยิบหมากฝรั่งขึ้นมาชู  วินยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ
  
“กินอะไรอีกมั้ย?  ไปรอที่รถนะครับ”  ถือตะกร้ามือเดียว  มืออีกข้างล้วงหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกง  มือเล็กของวินยื่นมาล้วงในกระเป๋าเสื้อผมก่อนจะแกว่งโชว์ข้างหน้า

“ยังมึนเหมือนเดิมอ่ะ555”  จับรวบทั้งกุญแจทั้งมือคนแก้มใสมาหอมด้วยความมันเขี้ยว  วินตกใจเหลียวมองคนใน 7-11  ดึงมือออกบอกเสียงแข็ง  ‘จะไปรอที่รถ..เร็ว ๆ!’  ยิ้มส่งจนเห็นวินขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยก็เดินมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์  เหลือบเห็นถุงยางอนามัยวางเรียงรายแล้วมันร้อนรุ่ม..เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์ใช้เจ้าสิ่งนี้ซะที?

“387  บาทครับ  มีเศษ  7  บาทมั้ยครับ?”  ละสายตาจากถุงยางแบบผิวไม่เรียบมาควานหาเหรียญบาทส่งให้น้องพนักงาน  จะมัวหมกมุ่นกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้  น้องวินยังไม่เหมาะกับเรื่องแบบนี้!  เตือนตัวเองก่อนจะยื่นมือรับถุงขนม  เดินกลับมาที่รถขับพาลูกแมวน้อยกลับไปส่งบ้าน  พวกผู้ใหญ่ยึดพื้นที่ด้านล่างของตัวบ้านไว้ทั้งหมด  สวนก็มีกลุ่มคุณแม่นั่งคุยนั่งปิ้ง..บาร์บีคิวมั้งครับ?  ห้องนั่งเล่นกว้างของบ้านก็ถูกกลุ่มคุณพ่อยึดเป็นบาร์เหล้า  อาช้างกับพ่อน้องวินเป็นคนชง  คุยกันเสียงดังถูกคอ  ผมยืนเป็นส่วนเกินอยู่กับน้องวิน

“พี่กลับก่อนนะครับ  พรุ่งนี้พี่โทรหานะ”  ไม่อยากให้น้องวินลำบากใจ  เพราะถ้าผมอยู่..มันก็ไม่รู้จะไปนั่งกับวินแบบส่วนตัวตรงไหนของบ้านดี  ยื่นถุงขนมให้วินและยื่นมือไปลูบหัว  เมื่อก่อนผมลองยื่นมือไปลูบหัว..วินสะดุ้งและเอี้ยวตัวหลบ  แต่ผมก็ไม่หยุดยื่นมือเข้าไปหา..ลูบหัวจนได้   ทำทุกครั้งจนวินคุ้นเคย

“พี่ต้าร์ไปนั่งเล่นห้องวินก็ได้นะ..ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ?”  นอกจากจะไม่รับถุงขนม  วินยังชวนผมให้อยู่ต่อ

“ต้าร์มานั่งนี่มา  ดื่มเป็นเพื่อนพ่อหน่อย”  พ่อน้องตะโกนบอกผม  ยิ้มให้วินและเดินเข้าไปหาพ่อ  นั่งลงข้าง ๆ ช่วยอาช้างชงวิสกี้  น้ำสีอำพันในกล่องสีดำ  พ่อน้องวินกับพ่อเต๋าชอบใส่น้ำแข็งเต็มแก้ว   วิสกี้ครึ่งแก้ว และโซดาอีกครึ่งแก้ว   ผมกับคนอื่นออนเดอะร็อคครับ  แก้วต่อแก้ว  วิสกี้ยี่ห้อดังหมดไปไม่รู้กี่ขวด  พ่อน้องยื่นบุหรี่มาให้ผม  รับมาและจุดสูบ  เวลาล่วงเข้าเที่ยงคืนทุกคนต่างขอตัวแยกย้ายกลับบ้าน  ผมยังประคองสติไหวก็ขอตัวกลับเหมือนกัน  พ่อน้องออกมาส่งผมที่รถ

“ต้าร์..ยังรักน้องเหมือนเดิมมั้ย?”  สร่างเมากับคำถามของพ่อน้อง  มองตาพ่อแล้วพยักหน้า  พ่อยิ้มให้และตะโกนเสียงดังใส่คนที่ยืนอยู่ในสวน

“วิน!  ส่งพี่ต้าร์แล้วปิดรั้วด้วยนะ  พ่อไปนอนก่อน..ไหว้พระ”  ผมไม่รู้ว่าน้องวินอยู่ในสวน  แต่ไม่น่าจะได้ยินที่พ่อถามผม  จุดที่วินยืนอยู่มันไกลจากที่ผมกับพ่อคุยกันพอสมควร  ยกมือไหว้พ่อน้องวิน  ยืนมองส่งจนลับตา  หันไปมองหน้าใส ๆ วินอาบน้ำแล้ว  เดินเข้าไปหาและชวนไปนั่งที่โต๊ะตรงหัวมุม
  
“พี่ต้าร์ดื่มไปเยอะเหรอ?  วินได้กลิ่นเหล้าอ่ะ”  ดึงชายเสื้อขึ้นมาดมกลิ่นตัวเอง  คงจะเหม็นทั้งเหล้าทั้งบุหรี่  วินคงไม่ชอบ..

“งั้น..พี่กลับก่อนนะครับ  นี่ก็ดึกแล้ว  วินไปนอนเถอะ”  ลุกขึ้นยืนและเดินนำหน้า  หันไปมองวินที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่เดิม..เดินย้อนกลับไปจับมือให้ลุกขึ้นยืน

“พี่นึกว่าวินเหม็น..ไปนั่งในบ้านมั้ย?  ตรงนี้ยุงเยอะ”  วินเม้มปากและพยักหน้า  ปล่อยมือและเดินคู่กันเข้าบ้าน  วินรินน้ำเย็น ๆ มาให้ผมดื่ม  ถามผมเรื่องเรียน  คุยเรื่องเพื่อน  ผมตกใจกับเรื่องเพื่อนวินมาก..ไอ้พิเป็นแฟนกับไท!  ..บอกผมว่าโลกจะแตก ปี  2010  ผมยังจะเชื่อซะกว่าเรื่องไอ้พิมีแฟนเป็นผู้ชาย  วินเล่าเรื่องพิได้หน้าตาเฉย  ไม่มีร่องรอยความเจ็บปวด  ไม่มีความเสียใจในน้ำเสียงให้ผมจับสังเกตได้

“วินไม่อยากให้มันเขินเลยไม่ถามมันตรง ๆ  มันเองก็บอกวินว่าถ้ามันพร้อมเมื่อไหร่มันจะบอก  ไม่เห็นต้องอายหรือกลัวเลยนี่นา..วินไม่เลิกคบมันหรอก  เพื่อน ๆ ก็ไม่มีใครรังเกียจซักคน  พี่ต้าร์..รังเกียจเพื่อนวินรึเปล่า?”  ส่ายหน้าช้า ๆ ตอบวิน  วินเลิกชอบพิได้แล้ว  ผม..ดีใจครับ  ผมไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไรบรรยากาศก็เลยเงียบ  มองหน้าใส ๆ แก้มชมพูเล่นจนถึงตี  1  ผมลุกขึ้นยืนและบอกให้น้องไปนอน  วินขอผมเดินไปส่งที่รถ  ยิ้มอนุญาตและเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น  มองสวนสวยภายใต้ความสว่างจากพระจันทร์เต็มดวง  ยื่นมือไปกุมมือเล็กจับไว้มั่นจนถึงรถ  เจ้าของมือเล็กกุมมือผมกลับให้ผมได้ยิ้มเต็มหน้า  หันไปมองใบหู..วินก้มหน้าและเบือนหน้าไปมองด้านข้างผมเลยเห็นแต่ใบหู  ..ค่อยเป็นค่อยไป

“..ถึงบ้านแล้วพี่โทรหานะครับ”  วินก้มหน้าก้มตาพยักหน้าให้ผม  ถ้าจะไปอีกขั้น..มันก็ไม่น่าจะเป็นไรนะ  ยื่นปลายจมูกหอมกลางกระหม่อมแทนฝ่ามือแข็ง  วินสะดุ้งยืนตัวแข็งทื่อ  ผละจากผมนุ่มไปที่หน้าผากเนียน  วินค่อย ๆ หดคอแล้วหลับตาปี๋  เลื่อนปลายจมูกลงไปแตะแถวแก้มใสและสูดเข้าปอดเบา ๆ วินกลั้นหายใจ  แต่..ไม่หลบการสัมผัสจากผม  ถอนปลายจมูกออกมาและแตะหน้าผากตัวเองเข้ากับหน้าผากวิน  นิ่งให้วินตัดสินใจเองว่าจะผลักออก..หรือจะปล่อยให้ผมได้ทำตามใจ
  
ผมประคองหน้าวินขึ้นมาช้า ๆ เกลี่ยปลายจมูกไปมา..

“..พี่รักวิน”  ลมหายใจร้อนของผมเป่ารดแลกลมหายใจวิน  ดวงตาสีน้ำตาลเข้มลืมตาขึ้นมามองผม  มือเล็กแตะเอวผมแล้วหลับตาลงช้า ๆ  ผมไม่คิดจะเป็นคนดีตอนนี้หรอกครับ  ทันทีที่วินหลับตาผมก็จูบริมฝีปากเล็กเบา ๆ เลาะเล็มละเลียดชิมริมฝีปากนิ่ม  ริมฝีปากนุ่มค่อยเปิดปากให้ผมได้ชิมน้ำหวาน  ผมเลือกจะไม่แทรกลิ้นเข้าไป  มันอาจจะเร็วเกินกว่าที่วินจะรับได้  จูบแผ่วเบาให้วินได้รับความรู้สึกอยากถนอมของผม..อยากชิมมากกว่าริมฝีปากแต่ก็ต้องอดทน  ถอนริมฝีปากแสนเสียดาย  กระซิบถามตรงปลายคางมน..

“แบบนี้  พี่กับวิน..เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ยครับ?”  ลมหายใจรวยรินกระทบหน้า  วินปรับลมหายใจก่อนจะลืมตามาตอบคำถามผม..ด้วยอ้อมกอดอบอุ่น  แรงพยักหน้าที่อกกับการกระชับกอดของน้องวินทำให้ผมแทบจะกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ..

ยอมเป็นแฟนผมแล้วครับ!

กอดวินให้แน่นขึ้นและดึงมาหอมอีกหลายที  ผมขึ้นรถวินก็เข้าบ้าน  ปิดรั้วได้ก็ขับรถกลับบ้าน  เข้าบ้านได้ก็อาบน้ำ  โทรหาวินและจะไปกินข้าวเช้าที่บ้านด้วย  วางหูและนอนทบทวนเวลาที่พ่อบอกผม  น้องวินใช้เวลาเคลียร์ยาวนานมากถึงเกือบ  2  ปี  ตัดใจจากไอ้พินี่มันต้องใช้เวลานานขนาดนั้นเลยเชียวเหรอ?  หรือน้องวินจะมีใครแอบซุกไว้ด้วย?  ช่างหัวมัน..เพราะสุดท้ายวินก็เลือกผม

ในที่สุดผมก็มีแฟนชื่อ ‘วิน’  และที่สำคัญ  อีกไม่นาน..ผมคงได้ฤกษ์ใช้เจ้าสิ่งนั้น  สิ่งที่มีขายตามร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยบ้านวิน
  
พอได้เป็นแฟนเข้าจริง ๆ ก็อยากจะทำมากกว่าจูบ  วินเพิ่งจะ  ม.3  มันเร็วไปก็จริง  แต่..เรื่องนี้เรื่องเดียวล่ะครับที่ผมจะขอลัดคิว
  
วินครับ..ไม่ต้องรอให้โตไปมากกว่านี้หรอกเนอะ  เฮ้ออออออ





มีความสุขที่สุดในโลกมันเป็นแบบนี้นี่เอง


..........................................................

 
แถม

.

.

หลังจากส่งพี่ต้าร์ขึ้นรถ  หนุ่มหน้าสวยเดินตัวเบาหวิวขึ้นมาชั้นสอง  เปิดประตูห้องแล้วกดเปิดสวิชต์ไฟ

“พ่อ!?  วินนึกว่าพ่อเข้านอนไปแล้ว  มีอะไรเหรอ?”  สะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อนั่งกอดอกอยู่บนเตียง  เอ่ยปากถามและเดินเข้าไปนั่งใกล้ ๆ
 
“ต้าร์กลับไปแล้วเหรอ?  ไปส่งอะไรเป็นชั่วโมงวิน..มัวทำอะไรกันอยู่?”  อึกอักกับคำถามของพ่อก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ

“วินชวนพี่ต้าร์คุยเรื่องเรียน  ช่วงนี้พี่ต้าร์โทรหาวินดึกเลยอยากรู้ว่ากลางวันเรียนหนักรึเปล่า?  ..พ่ออยากรู้ไปทำไมอ่ะ!?”  ปรายตามองลูกชายคนเก่งแล้วถอนหายใจยาว

“วินทำแบบนี้พี่ต้าร์เค้าก็นึกว่าวินมีใจน่ะสิ  เลิกชอบน้องพิกับใครอีกคนได้สนิทแล้วเหรอลูก  พี่ต้าร์เค้าตื้อวินมาตั้งหลายปี  ถ้าวินของพ่อยังลืมคนอื่นไม่ได้แล้วให้ความหวังพี่ต้าร์..พ่อสงสารพี่ต้าร์”  หนุ่มหน้าสวยมองพ่อหน้างอง้ำ  ริมฝีปากเชิดเกือบจะติดจมูก

“วินไม่ได้ชอบพิแบบนั้นแล้วนะพ่อ  ไอ้พิมันมีแฟนแล้ว  ตอนนี้วินกอดมันวินก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วด้วย  เมื่อก่อนวินกอดมันแล้วหลับตาวินไม่เห็นหน้าใครแล้ววินก็มีความสุข  แสดงว่าวินยังชอบมันอยู่   แต่พอมันเริ่มมีแฟนวินเห็นมันอยู่กับแฟนแล้วมันมีความสุขวินก็พยามเข้าใจและพยายามดีใจกับมัน  วินทำได้แล้วนะพ่อ..วินไม่ได้ชอบมันแบบนั้นแล้วจริง ๆ นะ”  พูดยาวเหยียดอธิบายให้พ่อเข้าใจ

“แล้วทำไมยังชอบกอดน้องพิ?  กอดต่อหน้าพี่ต้าร์..ไม่กลัวพี่ต้าร์เลิกชอบวินบ้างเหรอ?”  เป็นห่วงความรู้สึกชายหนุ่มที่ตามตื้อลูกชายมาตลอดถึงเอ่ยถาม

“โหพ่อ..วินเคยตัวเท่านั้นเอง  เคยอ้อนเคยกอดมันจนชินอ่ะ  พี่ต้าร์ก็เห็นบ่อย ๆ ไม่เห็นจะว่าอะไรวินเลย..แล้วเรื่องอีกคนน่ะ  วินยังลืมไม่ได้ก็จริง  แต่วินก็ไม่ได้รู้สึกอยากเป็นเจ้าของหรืออยากย้อนเวลากลับไปหาเค้านะพ่อ  ถ้าวินเจอเค้า..ถ้าจะมีโอกาสได้เจอเค้าอีกครั้ง..”  นัยน์ตาเหม่อมองไปที่ลิ้นชักล่างสุด..ลิ้นชักที่เก็บสีไม้

“วินจะขอโทษ..ขอโทษที่วินปล่อยให้เค้ารอ  ถ้าเค้าจะไม่ยกโทษให้..วินก็จะยอมรับผลนั้น  วินผิด..วินก็ยอมรับ  วินว่าเค้าต้องเกลียดวินมากแน่เลยพ่อ  เค้าถึงไม่ตามหาวินเลยอ่ะ”  นัยน์ตาหมองหันมาถามความเห็นจากพ่อ

“แล้วทำไมวินไม่ตามหาเค้าเองล่ะ?  รอให้เค้าตามหาอยู่ฝ่ายเดียวมันใช้ได้เหรอลูก?”  ผู้เป็นพ่อถาม  ดึงแขนเรียวพาเจ้าตัวมานั่งตักแล้วลูบหัว

“..ตามหาเหรอ?  วินคิดมาตลอดเลยนะว่าจะตามหาเค้า  แต่..วินจะตามหาเค้าเพื่ออะไรล่ะพ่อ  มันผ่านมาตั้งหลายปี  ชื่อเค้าวินก็ไม่รู้  เค้าจะจำวินได้รึเปล่าก็ไม่รู้..ถ้าเค้าจะจำได้  เค้าก็คงจำได้แต่ไอ้เด็กเอาแต่ใจที่ชอบโกหกคนหนึ่งเท่านั้นล่ะมั้ง?  วินรู้สึกผิดเกินกว่าจะเจอเค้า..การทำอะไรไม่ดีกับใครซักคนหนึ่ง  ความผิดมันเกาะอยู่กับตัว  สลัดยังไงก็ไม่หลุดจริง ๆ นะพ่อ..ผ่านมาเกือบ  10  ปีวินก็ยังรู้สึกผิดทุกครั้งที่นึกถึงเค้า  นึกถึงทุกอย่างที่เคยได้ทำกับเค้า  พี่เค้าใจดี  ตามใจวินทุกอย่าง  วินประทับใจพี่เค้าเพราะเรื่องนี้ด้วยล่ะ  เลยพาลเอาความใจดีที่เคยได้จากเค้ามาเปรียบเทียบกับทุกคน  เคยเอามาเทียบกับพิด้วยนะพ่อ..พิสู้ไม่ได้ด้วยอ่ะ555”  เงยหน้ามองพ่อด้วยดวงตาบริสุทธิ์

“..ปล่อยให้เค้าเป็นความทรงจำที่ดีก็พอแล้วครับ  ถึงวินได้เจอเค้า..แล้วจะยังไงล่ะพ่อ  วินเจอเค้าขึ้นมาจริง ๆ จะต้องหันไปชอบเค้าเหรอ?  ความทรงจำฝังใจบางเรื่องมันไม่สามารถพัฒนาความรู้สึกดี ๆ ให้กลายเป็นความรักได้หรอกนะพ่อ  มันไม่เหมือนในหนังน้ำเน่าหรอก  วินยืนยันคำเดิม..ถ้าได้เจอกันอีกครั้ง  วินจะขอโทษเค้า..ขอโทษที่ทำเรื่องแย่ ๆ ให้เค้ารู้สึกไม่ดี  วินว่าเค้าไม่โกรธถึงกับเกลียดวินหรอก”  สองพ่อลูกยิ้มให้กัน  หนุ่มหน้าสวยยิ้มให้พ่อเพราะโล่งใจที่ได้ระบายความรู้สึกของตน  ผู้เป็นพ่อยิ้มที่ลูกชายคนเก่งเข้าใจความรู้สึกและตัดสินใจเรื่องบางเรื่องได้เด็ดขาดมากขึ้น..

“วิน..อดีต  คือ  สิ่งที่ผ่านไปแล้ว  กลับไปแก้ไขไม่ได้  แต่การกระทำในปัจจุบันต่างหาก  ที่สามารถแก้ไขได้  และยังเป็นตัวกำหนดอนาคต  อย่ายึดติดกับสิ่งที่กลายเป็นอดีต  ให้กลายเป็นความทรงจำที่มีค่าในชีวิตแบบที่วินคิดน่ะถูกแล้วลูก..แล้วพี่ต้าร์ล่ะวิน?”  สอนให้ลูกชายเข้าใจสัจธรรมแล้วแย็บถามเรื่องหนุ่มอีกคนที่ลูกชายยังไม่ได้กล่าวถึง  หนุ่มหน้าสวยหลบตาพ่อ  เม้มปากแน่น  ใช้เวลากับการคิดตำตอบข้อนี้นานเกือบ  5  นาที
    
“..วินชอบพี่ต้าร์..เป็นแฟนกันแล้วด้วย”  เป็นคำตอบที่สั้น  กระชับ  ใจความครบถ้วน  ผู้เป็นพ่อถอนหายใจด้วยโล่งอก  แต่ประโยคแผ่วปิดท้ายนั่น

“เป็นแฟนเหรอวิน?  เมื่อไหร่ลูก?!”  เสียงตอบที่ค่อยกว่าเดิมดังออกจากปากลุกชายคนเก่ง ‘เมื่อกี้อ่ะ’  ผู้เป็นพ่อสูดลมหายใจเข้าปอดข่มอารมณ์ขุ่น

“ก่อนกลับบ้านพี่ต้าร์ลูบหัววินรึเปล่า?”  หนุ่มหน้าสวยส่ายหน้า  ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองตรงไปเบื้องหน้าเหมือนยังอยู่ในภวังค์
  
“พี่ต้าร์แตะตรงไหนบ้างลูก?  ..ตรงนี้รึเปล่า?  ..ตรงนี้ล่ะ  นี่ด้วย?.....”   พ่อถามแล้วใช้ปลายนิ้วชี้แตะตรงที่คิดว่าชายหนุ่มต้องสัมผัสหลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกับลูกชาย  หน้าผาก..จมูก..แก้ม..  เจ้าต้าร์ได้แตะแล้วทั้งนั้น!  เหลืออีกที่..

“พี่ต้าร์แตะตรงนี้ด้วยรึเปล่าลูก?”  ปลายนิ้วชี้เลื่อนไปสัมผัสที่ริมฝีปากเล็กของลูกชาย  หนุ่มหน้าสวยเม้มปากแน่นแล้วก้มหน้า  กระพริบตาหลายครั้งแล้วก็ลุกพรวดพราดเดินดิ่งเข้าห้องน้ำ

“วินจะไปแปรงฟันก่อนนอน  พ่อปิดประตูห้องให้วินด้วยนะครับ”  หลังปิดประตูห้องน้ำ  หนุ่มหน้าสวยยืนพิงประตู  ปลายนิ้วเกลี่ยริมฝีปาก..หน้าพี่ต้าร์ลอยวนเวียนในหัวจนอดอายไม่ได้  ดึงผ้าขนหนูในห้องน้ำมาปิดหน้าแก้เขิน  ผิดกับผู้เป็นพ่อที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ  ข่มอารมณ์โกรธและพยายามเข้าใจชายหนุ่มที่ลูกชายคนเก่งยอมเรียกว่า ‘แฟน’  อีกหน่อยจะต้องมากกว่าจูบ  ต้องทำใจ..มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่คนรักพึงกระทำต่อกัน  แต่คนรักของต้าร์คือลูกชายคนเก่ง..ช่างทำใจให้ยอมรับความสัมพันธ์ที่จะก้าวต่อได้ยากเย็น..

 “พ่อจะพยายามนะนาวิน..”

เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน..กัดกรอดแค่นพูดลอดไรฟัน





“..ไอ้ต้าร์!..”


....................................................


ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อีก  7  วันมาอ่านต่อนะคะ  จุ๊บุๆๆๆ

ปล. คุณ ZakuPz เค้าไม่ปล่อยให้เตงต้องมุขแป๊กหรอก(จริงจัง)
 

[jira]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


(อุย ลืมเตือนให้อุดหู)

แอบบอกคุณจิคะ นิยมไทยสิคะ นักกีฬากระโดดไกลชายไทย ที่ลงแข่งเมื่อวานอะค่ะ
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
(ไว้ว่างๆลองๆไปหาเปิดดูนะคะ >/////<)

   อุดไม่ทันจริง ๆ อ่ะค่ะคุณนุ่น  นักกีฬากระโดดไกลชายนี่..ใช่น้องตีโต้(ใช่ชื่อนี่ป่าวไม่รู้อ่ะค่ะ -///-)ป่ะคะคุณนุ่น  ถ้าเป็นคนนี้ล่ก็..
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  แค่กแค่กแค่ก
จิก็ชอบค่ะ  เดี่ยวไปนั่งเซิร์ชก่อน
กอดๆๆๆๆๆๆ 

:z13:จิ้มก่อน
กลัวคนอื่นแย่งจิ้มคุณจิ

กอดดดดดแน่น ๆ ตะเองได้จิ้มเค้าอีกแล้วค่ะ แอร้ยยยยย เค้าถูกจิ้มแล้วเค้ามีความสุขมากอ่ะ -////-
 

[i1_to*pp]

ถูกจิ้มแล้วมีความสุขงั้นอีกทีนะคะ  
อ่านก่อนเดี๋ยวมาค่ะ


ปลื้มพี่ต้าร์มาก
แสนดีอะไรจะปานนั้น อดทนมาก
น้องวินใจอ่อนยอมเป็นแฟนแล้ว
แล้วเมื่อไหร่ทั้งสองคนจะจำกันได้คะเนี่ย รออีก7วันนะคะ
+1ให้คุณจิค่ะ   

[indy❣zaka]

ลบรีตะกี้ทิ้ง (มันคั่นอ่ะเพิ่งเห็น )
แล้วมาจิ้มให้ทะลุรีบนขึ้นไปถึงคุณจิใหม่อีกรอบ

ขอบคุณมากค่ะคุณจิ ที่ไม่ละเลยมุขของเค้า  
เป็นปลื้มมมมมมมมมม  




แต่ เล่นงี้เลยหรอคะ  :m20:เอาซะชื่อจริงวินเลย เอิ้กๆ คิดไม่ถึงนะนี่

[anajulia]

คุณจิขรา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปลื้มพี่ต้าร์มากมาย ทรหดอดทนสมกะความเป็นพี่ตัวโต รอน้องตลอดเว
โถ.........พ่อคุณ

...........ของฝากค่ะ
ผมไม่เบอร์พิซะด้วยสิ  เสี่ยงเอาครับ   (ไม่มีเบอร์)
เย็นนั้นนองวินไม่ได้ซ้อนผมกลับ  (น้อง)


ปล.อยากอ่านต่อแต่ต้องรอเจ็ดวัน งุงิ

[Little Devil]

อยากอ่านต่อ
+1

[honeymic]

  ในที่สุดวินก็รับต้าร์ได้เต็มใจสักที
แล้วเมื่อไรเขาจะรู้ว่าเป็นความหลังของกันและกันล่ะค่ะเนี๊ย รอคอยฉากนี้อยู่ล่ะค่ะ
ส่วนพ่อน้องวินนะก็ฮาซะ เชียร์ลูกเขยซะออกนอกหน้าขนาดนั้นแต่ดัีนจะรับไม่ได้ถ้าลูกชายจะโดนพิชิตศึก
  และ จิอีกครั้ง สนุกมากค่ะ
ตอนนี้ชอบพี่ต้าร์กับน้องวิน เป็นที่2 รองจากคู่พิไทจ้า

[iforgive]

โห  อยากมอบโล่ห์ให้พี่ต้าร์ชะมัด  อดทนรอได้โดยไม่มีใครตั้ง 2 ปี
แอบขำพี่ต้าร์ที่ตกใจเรื่องพิ คนหล่อกับคนหล่อเป็นแฟนกันไมได้เหรอ  เพ่

[jira]

ถูกจิ้มแล้วมีความสุขงั้นอีกทีนะคะ  
อ่านก่อนเดี๋ยวมาค่ะ

กอดๆๆๆๆ จิ้มอีกกี่ทีก็ได้ค่ะ -////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ลบรีตะกี้ทิ้ง (มันคั่นอ่ะเพิ่งเห็น )
แล้วมาจิ้มให้ทะลุรีบนขึ้นไปถึงคุณจิใหม่อีกรอบ

ขอบคุณมากค่ะคุณจิ ที่ไม่ละเลยมุขของเค้า  
เป็นปลื้มมมมมมมมมม  




แต่ เล่นงี้เลยหรอคะ  :m20:เอาซะชื่อจริงวินเลย เอิ้กๆ คิดไม่ถึงนะนี่

กอดดดดดดๆๆ  ตะเองงงเลยใช่ป่าว555+ น้องวินชื่อจริงก็ต้องเป็น 'นาวิน' สิเนอะ ^^
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

คุณจิขรา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปลื้มพี่ต้าร์มากมาย ทรหดอดทนสมกะความเป็นพี่ตัวโต รอน้องตลอดเว
โถ.........พ่อคุณ

...........ของฝากค่ะ
ผมไม่เบอร์พิซะด้วยสิ  เสี่ยงเอาครับ   (ไม่มีเบอร์)
เย็นนั้นนองวินไม่ได้ซ้อนผมกลับ  (น้อง)


ปล.อยากอ่านต่อแต่ต้องรอเจ็ดวัน งุงิ

กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จิวิ่งไปแก้แล้วค่ะ หอมคุณนุ่นแรง ๆ น่ารักไม่มีใครเกินอ่ะ -////-
พี่ต้าร์น่ารักเนอะคะ  ตอนหน้าจิจะพยายามรีบปั่นมาส่งให้ค่ะ  จะไม่ให้ถึง  7  วัน (สู้ๆๆๆๆ)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

อยากอ่านต่อ
+1

กอดๆๆๆๆ  จิจะพยายามปั่นมาให้อ่านก่อน  7  วันนะคะ(สู้ๆๆๆ)  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

ในที่สุดวินก็รับต้าร์ได้เต็มใจสักที
แล้วเมื่อไรเขาจะรู้ว่าเป็นความหลังของกันและกันล่ะค่ะเนี๊ย รอคอยฉากนี้อยู่ล่ะค่ะ
ส่วนพ่อน้องวินนะก็ฮาซะ เชียร์ลูกเขยซะออกนอกหน้าขนาดนั้นแต่ดัีนจะรับไม่ได้ถ้าลูกชายจะโดนพิชิตศึก
  และ จิอีกครั้ง สนุกมากค่ะ
ตอนนี้ชอบพี่ต้าร์กับน้องวิน เป็นที่2 รองจากคู่พิไทจ้า

กอดเกดแน่น ๆ ตอนหน้าค่ะ  สองหนุ่มจะรู้ว่าใครเป็นใคร  ใครทำอะไรเอาไว้555+ คุณพ่อน้องน่ารักดีค่ะ(จิชอบ)
จิดีใจที่เกดชอบคู่นี้นะคะ  แต่ที่บอกว่ารองจากน้องพินี่..มีนัยยะอะไรป่าวคะเกด? ถ้าหมายถึงตอนพิเศษของเด็กญี่ปุ่น จิจะเขียนคั่นรออ่านคู่น้องเต่าพี่โป้งค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

โห  อยากมอบโล่ห์ให้พี่ต้าร์ชะมัด  อดทนรอได้โดยไม่มีใครตั้ง 2 ปี
แอบขำพี่ต้าร์ที่ตกใจเรื่องพิ คนหล่อกับคนหล่อเป็นแฟนกันไมได้เหรอ  เพ่

กอดๆๆๆๆๆ พี่ต้ารืเคา้รักที่จะตื้อน้องวินคนงามค่ะพี่ไอ555+  ส่วนเรื่องน้องพิกับไทโย  เนอะคะ..คนหล่อจะเป็นแฟนกันไม่เห็นต้องตกใจเลยเนอะคะ555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

[ordkrub]

พ่อน้องวินนี่ทำใจยอมรับน้องวินตั้งแต่เด็กเลย สงสัยอาการมันส่อมานานแฮะ แต่นับถือใจที่ยอมรับได้ แหมตาต้าร์นี่สุภาพบุรุษที่สุดในโลกจริงๆเลยนะ หักห้ามใจเก่งจริงๆ

[Fanun]

นับถือพี่ต้าร์  ความอดทนเป็นเลิศ แต่ว่าคนมันรักอ่ะนะ อีกอย่างน้องวินก็น่าร้ากๆๆๆ


ขอบคุณค่ะคุณจิ 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[rellachulla]

โอ้ัยย โอ้ยยย
ยกถ้วยคุนแฟนดีเด่นให้พี่ต้าร์จ้ะตัวเอง
ทีแรกเค้าแอบน้ำตาซึม สงสารพี่ตาร์ที่เหนื่อย ท้อ จะไม่ไหวกับวิน
แต่พ่อน้องวิน เก๋าามากกก ฮ่าๆ
ชอบๆ ถ้าไม่ได้พ่อน้องวิน สองคนนี้จะเป็นยังไงหนอ มีพ่อแม่ที่เข้าใจนี่ดีจริงๆ
แล้วมีอะไร บอกพ่อบอกแม่นี่ก้อเริ่ดนะ เด็กๆ ควรเอาเป็นตัวอย่าง
เวลามีปัญหา คนที่อยู่ข้างๆ เรา คอยช่้วยเหลือให้คำปรึกษา ก้อคือพ่อแม่
เค้าชอบตอนนี้จริงๆ เลยจิ ดูอบอุ่น
สื่อถึงความรักหลายแบบได้อย่างลงตัว

ปรบมือให้ตะเองงง ฟินาเล่ มว๊ากกกกก อิอิ

ปล.เจ้าพิ ม.1 ฟันญ(ต้อม)โอ้โห้ เด็กนี่ไม่ใช่เล่น 555+
แต่ต้อมก้อแมนๆ ดี เค้าชอบนะ เอิ๊กกก แต่ชอบไทมาเฟียที่สุด กร๊ากก

ปล.2 ตะเอง สู้ๆ นะ คิวงานตะเองแน่นเอียดยิ่งว่าซุปตาร์อีกเนี้ยะ
รักษาสุขภาพด้วย กอดดดดดดดดดด จุ๊บบบบบ +1 จ้ะ

[Solar cell]

เป็นคุณพ่อที่เทห์มาก ๆ เลยคร้าบ
ข้าน้อยขาคารวะ 

[pinkky_kiku]

ดีจังเลย เป็นแฟนกันแล้วเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

[jasmin]

ตื้อได้อนทนเลยเกิ๊นพ่อคุณ
อดทนความเย็นชา ของวินมาตั้ง 2 ปี
ตอนแรกๆสงสารพี่ตาร์เป็นบ้า
วินก็ปล่อยให้พี่เค้าคอยเก้อตอนเด็กไม่พอ
โตมายังให้พี่เค้าตามจีบตั้งนาน
ดีนะที่ยอมเป็นแฟน ไม่งั้นเค้าจะเคืองวินจริงๆด้วย
อยากจะบอกว่าคุณพ่อของวินน่ารักมากเลยอ่ะ
พยายามปรับตัวสุดๆอ่ะ
ไม่รู้ว่าเมื่อไรพี่ต้าร์จะได้ใช้ถุงยางซักที ดูท่าว่าคุณพ่อจะห่วงลูกน่าดูเลย 

[N.T.❁]

อ่าา เป็นแฟนกันแย้ววว 
นานจังตั้งสองปี ดีนะพี่ต้าร์มีความอดทนมากพอ ^^
ว่าแต่เมื่อไหร่ที่เค้าจะรู้ว่าคนที่ตัวเองตามหาอะอยู่ใกล้กันแค่นิดเดียวเองหว่า?
คุณพ่อคะ มาหวงน้องวินตอนนี้คงไม่ทันแล้วอะค่ะ 
หวายย น่าสงสารพี่ต้าร์จัง ดูท่าทางคุณพ่อคงจะเขม่นน่าดู 5555
  +1 ค่ะคุณจิ ขอบคุณมากนะคะ ><


ปล. ไม่ค่อยได้ดูเอเชี่ยนเกมส์เหมือนกันเลยค่ะคุณจิ TT แต่ก็พอรู้ข่าวสารบ้าง 
ว่าแต่น้องตีโต้นี่น่ารักเหรอคะ? เด๋วไปเสิชดูมั่งดีกว่า

[bellity]

  คู่นี้นี่เองที่มีซัมติงกัน อิอิ

ปอลิง คุณพ่ออ่ะทั้งๆ ที่เชียร์ออกนอกหน้าพอลูกชายตัวเองโดนจุ๊บเข้าหน่อยสงสัยธาตุไฟเข้าแทรก 5555+

ปอลิง รักษาสุขภาพด้วยนะครับ 

[❝CHŌN❞]

พี่ต้าร์เป็นคนดี มีความอดทนมากเลย

สามารถรอน้องวินได้ตั้ง 2 ปี 

กว่าน้องวินจะยอมเป็นแฟนพี่ต้าร์ได้ ก็แอบสงสารพี่ต้าร์อยู่เหมือนกันนะเนี่ย

แต่พอเป็นแฟนกันแล้ว พี่ต้าร์ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยเลยนะ แก้มน้องวินช้ำหมด

คู่นี้น่ารักมากเลยค่ะ ชอบจัง 

ปล. เป็นกำลังใจให้คุณจิค่ะ

[NUTSANAN]

ตอนแรกสงสารพี่ต้ามากกกก
น้องวินใจร้ายจัง
แต่สุดท้ายน้องวินก็ยอมใจอ่อน
คนที่น่าสงสารที่สุดเลยกลายเปนพ่อน้องวินซะงั้น
อิอิ

[kny]

หวานๆ แบบอดทนของพี่ตาร์ ในที่สุดก็สำเร็จ แล้วเขาจะรู้ว่าเป็นคนนั้นของกันและกันไหมนะ  (แตเรารู้  )  แต่ก็ไม่สำคัญหรอก ถ้าเราเลือกแล้วอดีตก็น่าจะไม่เป็นไรแล้ว ก็คนในวันนี้สำคัญกว่านี่ วินเลือกแล้ว   จะมีตอนของเต่าไหมจ๊ะคุณจิ
-ปล.คุณพ่อน่ารักมาก

[morrian]

  ขอ อนุญาตบวก 1 ให้พี่ต้าร์ นะคับ

ช่างน่ารักน่าเลิฟเสียจริงๆ 

[BeeRY]

คุณพ่อขโมยซีนอะ 
ดีใจด้วยพี่ต้าร์ เย่ๆๆๆ ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลงซะที
แต่โดนคุณพ่อขโมยซีนตอนแถมจริงๆนะ  

[yayu]

คู่พี่ต้าร์กับน้องวินก็น่ารักนะเนี่ย
กว่าจะรักกันได้ ก็ผ่านอุปสรรคมาเหมือนกัน รักกันไปนานๆนะ พี่ต้าร์&น้องวิน
ชอบคุณพ่อน้องวิน เป็นพ่อที่น่ารักและเข้าใจลูกดีจริงๆเลย

+ขอบคุณคุณจิค่า 

[yeyong]

รอเจ็ดวัน (หน้าเจ็ดหลังเจ็ดหรือเปล่า)
ได้อ่านรอบนี้ยาวจุใจจริงๆค่ะ
อยากอ่านตอนความจริงเปิดเผย
น้องวินต้องอ้อนพี่ต้าร์ให้มากๆนะ

[papa]

กรี๊ดดดดดดดดด คุณพ่อขาสายไปที่จะกัดฟันแล้วค่า 

สนับสนุนเองนิ  อิอิ   

+1 ให้จ้า

[lasom]

อ้าวคุณพ่อ มาหวงไรตอนนี้ไม่ทันล่ะ :laugh:เด็กกำลังโตมันก็ต้องมีบ้างไรบ้าง
คุณจิต้องดูตะกร้อชายหน้าใสมากๆๆๆๆ แต่ท่าเอามันส์ต้องวอลเล่ชาย อิอิ ปลื้มสุดๆๆ จิรายุอ่ะ