“น้องไฟก็ให้นอร์สนอนที่ห้องข้างน้องไฟก็ได้เพราะอีกห้องพี่มะลิยังไม่ได้ทำความสะอาดเลย”
“ก็ได้ครับม๊า งั้นเดี๋ยวน้องไฟจะไปบอกนอร์สนะครับ” ผมบอกม๊าก่อนจะเดินไปตามนอร์สที่ตอนนี้อยู่คุยกับป๊ากับไอ้อิฐ ซึ่ง
พอผมเดินเข้าไปใกล้แต่ละคนมีสีหน้าดูจริงจังและเคร่งเครียดแปลกๆแถมยังไอ้สายฟ้าที่ออกจากตาของนอร์สกับของไอ้อิฐที่
มองกันอีกหรือว่า!!........สองคนนั่นจะสปาร์คกัน แต่ดูท่าจากสถานการณ์แล้วทั้งคู่น่าจะกัดกัน?เสียมากกว่าและสงสัยว่าผมคงจะ
ยืนเด่นไปหน่อยป๊าที่กำลังคุยเครียดๆกับนอร์สแล้วก็ไอ้อิฐที่หันมาเห็นผมก็หันไปยิ้มคุยเล่นกับทั้งคู่แล้วทั้งสองคนก็หันมามองที่
ผมก่อนที่ปาจะลุกเดินมาคุยกับผม
“น้องไฟมีธุระอะไรหรือเปล่าแล้วทำไมไม่เข้ามาข้างในล่ะ” ป๊าเดินมาหาผมแต่สองคนนั้นก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม
“คือม๊าให้น้องไฟมาบอกนอร์สว่าคืนนี้ให้นอนอยู่ห้องข้างๆของน้องไฟ ส่วนที่น้องไฟไม่เข้าไปเพราะเห็นป๊ากำลังคุยอยู่กลัว
ว่าจะเป็นการรบกวน” ผมอธิบายให้ป๊าฟังซึ่งป๊าก็พยักหน้ารับรู้ จากนั้นก็หันไปเรียกนอร์สกับไอ้อิฐ
“นอร์ส ผู้หมวดมาทางนี้หน่อยครับ” ป๊าบอกทั้งสองคนที่นั่งอยู่ให้เดินมาหา
“เดี๋ยวนอร์สไปดูห้องกับน้องไฟนะ ส่วนผู้หมวดก็ไปทำงานส่วนตัวได้แล้วล่ะ” เมื่อทั้งสองคนเดินมาถึงป๊าผมก็ให้นอร์สเดิน
ไปดูห้องนอนของตัวเองแล้วก็ให้ไอ้อิฐกลับไปทำธุระส่วนตัว จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป
“นี่ห้องของนอร์สนะ” ผมพานอร์สมาดูห้องพัก
“ครับ แล้วห้องไฟอยู่ที่ไหนเหรอ” นอร์สถามผมหลังจากที่ตัวเองเดินสำรวจภายในห้อง
“ก็อยู่ข้างๆกันนั่นแหละแล้วเย็นนี้จะไปเที่ยวที่สวนไหม” ผมถามนอร์ส ขณะเดินเข้าไปช่วยอีกคนจัดผ้าปูที่นอนที่เตียง
“น่าจะนะครับ แต่นอร์สอยากอยู่กับไฟมากกว่า” ว่าจบอีกคนก็ดึงผมเข้าไปกอด ผมที่ดิ้นขัดขืนเพื่อไม่ให้อีกคนกอดก็ไป
สะดุดเข้าที่ขาเตียงจากนั้นทั้งผมและนอร์สก็ล้มลงไปนอนกองกันอยู่ที่เตียง
“เอ่อ....หนัก” ผมบอกอีกคนเบาๆเพราะตอนนี้สภาพผมกับนอร์สที่นอนอยู่บนเตียงค่อนข้างจะไม่ค่อยโอเคสักเท่าไร ซึ่งภาพ
นี้อาจจะทำให้คนที่เดินผ่านเข้ามาเห็น อาจจะเข้าใจผิดได้เพราะภาพนั้นคือภาพที่นอร์สนอนคร่อมผมไว้ที่เตียงนอน แถมเจ้าตัวก็
ยังไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นจากตัวผมอีกด้วย
“นอร์สขอโทษนะครับ” หืม?
“ขอโทษ ขอโทษอะไรไฟเหรอ” ผมถาม
“ขอโทษที่นอร์สเข้าใจไฟผิด คุณปฐวีกับธีน่าเล่าให้นอร์สฟังหมดแล้วว่าสิ่งที่ไฟทำกับนอร์สเพราะไฟรักนอร์ส” นอร์สบอก
ผม โดยเฉพาะประโยคที่ว่า สิ่งที่ไฟทำกับนอร์สเพราะไฟรักนอร์ส นอร์สบอกผมเหมือนกับนั่นเป็นเพียงแค่ประโยคธรรมดาๆ
แต่ไอ้ประโยคที่อีกคนคิดว่ามันธรรมดาก็พาลทำให้ผมรู้สึกเขินอายได้เหมือนกัน
“ใครว่าไฟรักนอร์ส” ผมรีบแย้งเพื่อที่จะได้กลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเอง
“งั้นเหรอ อืม...นอร์สว่าเราควรจะมาพิสูจน์กันดูนะ” นอร์สพูดกับผมพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์ที่อีกคนมองมาก็พาลทำให้หัวใจ
ดวงน้อยๆของผมเริ่มอยู่ไม่สุข
“พิสูจน์..พิสูจน์อะไร อย่ามาเล่นอะไรบ้าๆกับไฟนะนอร์ส” ผมรีบพูดดักทางอีกคนเอาไว้เสียก่อน
“ก็พิสูจน์ไงว่าตอนนี้ไฟก็ยังรักนอร์สอยู่ แต่ตอนนี้นอร์สไม่ทำอะไรไฟหรอกเพราะนอร์สจะใช้ความรักที่นอร์สมีให้ไฟพิสูจน์
ความรักของเรา” พูดจบนอร์สก็ฟุบหน้าลงกับอกของผมก่อนจะพึมพำอะไรบางอย่างแล้วหลับไป
“นอร์สขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมาให้โอกาสผู้ชายงี่เง่าคนนี้ได้พิสูจน์รักแท้กับคนที่เขารักสุดหัวใจได้ไหม ขอให้นอร์สอยู่
แบบนี้สักพักนะครับ”
“อืม ไฟให้โอกาสนอร์สเสมอนะ” จากนั้นผมก็เอื้อมมือไปลูบเส้นผมของอีกฝ่ายเล่น แต่นั่นก็เพื่ออยากจะให้อีกคนได้ผ่อน
คลายลงบ้างและเพราะเท่าที่จำได้นอร์สชอบบอกผมเสมอว่าชอบที่จะให้ผมลูบหัวให้ตัวเองแบบนี้ ซึ่งกับคนอื่นไม่มีใครที่จะมา
ทำแบบนี้ได้และนอร์สก็ชอบบอกกับผมเสมออีกว่าสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ แต่เราสามารถทำได้เพราะ เราเป็นคนพิเศษของกันละ
กัน..........................
“อืม”
“ตื่นแล้วเหรอครับไฟ”
“กี่โมงแล้วเหรอนอร์ส”
“สองทุ่มเห็นจะได้ครับ ค่อยๆลุกสิครับเดี๋ยวหน้ามืดหรอก” นอร์สบอกผมก่อนที่เจ้าตัวจะมาพยุงผมขึ้นนั่งกับที่ดีๆเพราะผม
เป็นประเภทที่ถ้าลุกเร็วมากเมื่อไหร่จะเกิดอาการวูบขึ้นทันที ซึ่งสาเหตุอาจจะเกิดจากการที่เลือดผมน้อยทำให้วูบได้ง่าย
“ขอบคุณนะ แล้วนี่ไฟหลับไปนานมากไหมอ่ะ”
“ไม่นะครับน่าจะประมาณสองชั่วโมงกว่าได้”
“โห ไหนบอกว่าไม่นานตั้งสองชั่วโมงเลยนะ” โห สงสัยผมคงจะเพลียจัดเพราะเมื่อคืนเล่นไม่ได้นอนเกือบแทบจะทั้งคืน
พอได้นอนก็หลับเป็นตายเลยทีนี้
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับเพราะเห็นม๊าบอกว่าไฟนอนไม่หลับเมื่อคืน” นอร์สถามผม
“ก็นะคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแหละ” ผมบอกอีกคนที่นั่งทำหน้าขมวดคิ้วมุ่น
“ไม่ได้นะครับไฟจะเครียดแคไหนแต่การดูแลสุขภาพสำคัญมากนะครับทีหน้าทีหลังต้องพยายามหลับให้ได้นะครับ” นอร์ส
บอกผมด้วยน้ำเสียงห่วงใย ตอนนี้ผมรู้สึกว่าบรรยากาศเก่าๆที่ผ่านมาค่อยๆเริ่มที่จะกลับมาอีกครั้ง
“อืม ไฟจะพยายามนะ” ผมรับปาก นอร์สเลยบอกว่าจะไปส่งผมที่ห้อง แต่พอเปิดประตูห้องออกก็เห็นป๊ากำลังจะเคาะประตู
เรียกนอร์สพอดี
“เอ่อ......” ผมเห็นป๊ามองด้วยสายตาขวางๆแปบนึงก่อนจะกลับมาเป็นปกติ
“น้องไฟเข้าไปทำอะไรในห้องนอร์ส” ป๊าถามผม แม้หน้าตาจะดูไม่มีอะไรแต่น้ำเสียงที่สื่อออกไปตรงกันข้ามกับหน้าตาและ
ท่าทางอย่างสิ้นเชิง
“คือ..น้องไฟช่วยนอร์สเปลี่ยนผ้าปูที่นอนแล้วเผลอหลับไป” ผมอธิบายให้ป๊าฟัง
“แค่นี้??” ป๊าถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“ครับ แค่นี้” นอร์สตอบคำถามของป๊าแทนผม
“อืม แล้วไป แต่ก็อย่าลืมนะนอร์ส” ป๊าผมหันไปคุยกับนอร์ส แต่ไอ้รูปประโยคที่ป๊าพูดกับนอร์สมันแปลกๆยังไงบอกไม่ถูก
แล้วเรื่องนี้มันมีอะไรต้องอย่าลืมด้วยนะ?
"ครับผมจำได้ ป๊าไม่ต้องห่วงยังไงซะ..................ก็ต้องเป็นผมแน่นอน" นอร์สตอบป๊าและนั่นยิ่งทำให้ผมงงเข้าไปอีก
ทำไมต้องเป็นนอร์ส ผมว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรปิดบังผมอยู่แน่ๆ
“อืม ดี แต่ก็อย่าเพิ่งด่วนสรุป สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารสิ หึๆ” ป๊าว่า
“ครับ ขอบคุณที่เตือน” นอร์สพูดกับป๊าก่อนที่ทั้งคู่จะพูดเรื่องที่ผมไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียวต่อไปอีกสองสามประโยคนอร์สจึงเดิน
มาส่งผมที่ห้อง
“นอร์สกับป๊าพูดเรื่องอะไรกันทำไมไฟไม่เห็นจะเข้าใจเลย” พอนอร์สมาส่งผมถึงห้องเจ้าตัวก็ทำท่าจะเดินกลับห้องไป
เหมือนจะรู้ว่าผมต้องถามคำถามนี้
“ตอนนี้ไฟอย่าเพิ่งรู้เลย รู้เพียงแต่ว่าไฟต้องเชื่อใจนอร์สแค่นั้นพอ”
“แล้วจะให้ไฟเชื่อใจนอร์สได้ยังไงในเมื่อเรื่องแค่นี้นอร์สยังบอกไฟไม่ได้เลย”
“เชื่อใจนอร์ส เวลาจะเป็นสิ่งที่พิสูจน์ทุกอย่าง ตอนนี้ไฟรู้แค่ว่าเรื่องราวของเราที่ผ่านมาขอให้มันจบไปกับอดีตที่ไม่สวยงาม
แต่ให้รับรู้ไว้ว่ามันกำลังจะเริ่มต้นใหม่และสวยงามมากกว่าครั้งที่ผ่านมา.............”
อะแฮ่มๆ เอาเรื่องราวความรักของนอร์สกับไฟมาเสิร์ฟต่อแล้วจร้าาา ตอนนี้ก็คงต้องดูสถานการณืของทั้งสองคนกันต่อปายยย
วันนี้ดีสอัพดึกมากๆๆ 55555 ยังไงก็ฝันดีทุกคนนะคะ ^^ แล้วเจอกันตอนหน้าคร่าาา