“เป็นไงบ้างครับพี่นพ พอไหวไหมครับ ที่โน้นหาของกินแบบนี้ลำบากไหมครับ” ผมถามพี่นพ
เพราะแกไม่ค่อยจะได้รับความสนใจจากไอ้นนท์และลุงมากเท่าที่ควรเลยครับ
มันเจือกไปสนใจไอ้ลุงซึ่งเป็นของผมแทน
“ไม่มีหรอกครับของกินแบบนี้ ร้านอาหารไทยก็ไม่ค่อยอร่อย รสชาติแบบนี้หากินไม่ได้เลย”
“ถ้าวันไหนว่างก็ให้กอล์ฟพาไปกินที่ร้านผมนะครับ”
“อ้าวเหรอครับ ได้ได้ แล้วขายอะไรละครับปอร์”
“ส้มตำน้ำตก ลาบ อาหารอีสานครับพี่นพ”
“ใช่ครับพี่นพ ปอร์เขาเป็นเด็กเสิร์ฟ”
????? กรี๊ดดดเมิงอีนนท์
ตอนที่39
ผมทนไม่ไหว เลยสาดข้าวห่อใบบัวใส่หน้าไอ้นนท์ครับ55
เปล่าหรอกครับ เขียนให้ผู้อ่านดีใจเล่น ๆไปอย่างงั้นละ
ผมได้แต่ตักข้าวใส่ปาก อย่างคนน่าสงสารครับ ตอบโต้ก็ไม่ได้ ถึงคุณแม่จะไม่ขอร้องก็ตามครับ
สวยต้องรักษาภาพพจน์นิดนึงครับต่อหน้าพี่นพ
ขืนทำอะไรที่ไม่ดีมันเสื่อมเสียถึงเกียรติภูมิแล้วรู้ถึงหูคุณย่าอะไรที่สร้างมามันจะพังทลายไป
คนที่รักที่หวังจะได้เข้าหอลงโรง มันจะหลุดมือไปด้วยนะสิครับ
“อ่อช่วยงานที่ร้านครับพี่นพ ถ้าไม่ได้ไปไหนก็อยู่ที่ร้านครับ”
“อ้าวเหรอครับ น่าสนุกจัง”
“ก็สนุกครับ คงดีกว่ากองถ่ายมั้งครับ เพราะบอกให้กอล์ฟไปกองถ่ายก็ไม่ยอมไป
มีแต่บอกว่าอยากมาช่วยล้างจาน พูดแล้ว ไล่ก็แล้วไม่ยอมไปสักที สังสัยผีที่กองถ่ายจะเหี้ยนมั้งครับ” พูดแล้วผมก็ขำเพื่อเป็นการดูไม่จริงจังเกินไป
“หรอครับ แบบนี้วันหลังต้องไปช่วยปอร์ล้างจานบ้างละ” พี่นพพูดแบบงงๆกับคำพูดที่ผมเพิ่งพ้นออกไป
“อ่อครับ ไม่ลองไปกองถ่ายกับนนท์ดูก่อนเหรอครับพี่นพ จะได้รู้ว่าเอี้ยนจริง ๆ เป็นไง” ผมยังติดตลกเหมือนเดิม
พูดแล้วพี่นพ กับไอ้ลุงก็ฮาก๊ากออกมาครับ ช่วยลดภาวะความตึงเคียดได้เป็นอย่างดี
ส่วนไอ้นนท์ สงสัยมันยังไม่อิ่มครับ หาจิ้งจกกินต่อ เพราะสองตามันไอจดจ้องอยู่บนเพดานครับ
ไอ้ลุงเรียกป้าเจ้าของร้านเก็บตังค์ เราจึงได้เวลาออกเดินแบบต่อ55
เวลาเริ่มบ่าย คนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆครับ
ของกินก็แยะ ดูแล้วเพลินตามองแล้วน่ากินไปหมดครับ
โดยเฉพาะคนที่กำลังเดินตามผมอยู่ตอนนี้ครับ น่ากินเป็นที่สุด
คนที่เดินผ่านไปมา พ่อค้า แม่ขาย มองมาที่เรายังกะตัวประหลาด ครับ
ก็แน่ละสิครับ ดาราเจ้าบทบาท มาด้วยซะขนาดนี้ แล้วใครจะไม่มองละ
เราเดินผ่านบ้านไม้เก่าๆครับ เป็นบานใหญ่ๆ ทำเป็นประตูพับได้
ต้องเก็บภาพไว้มั้งละ
“หมวกใบนี้สวยจัง เหมาะกับนนท์ไหม” พูดแล้วมันก็หยิบหมวกที่แม่ค้าวางขายมาใส่แล้วบอกให้ไอ้ลุงเก็บภาพ
เอาเถอะแม่คุณทำไรตามสบาย
เราเดินผ่านร้านลูกชิ้นยักษ์ครับ ผมแทบอยากจับยัดปากไอ้นนท์แต่กลัวมันจะตายเอา
ผ่านร้านของเล่นไม้ ของเล่นสมัยโบราณ เสียงดนตรีไทยลอยมาแต่ไกลครับ
เดินเข้าไปใกล้ ๆ เห็นเด็กนักเรียนกลุ่มนึง กำลังนั่งเล่นดนตรีอยู่ครับ เลยไม่พลาดที่จะเก็บภาพเอาไว้อีก
ด้วยกล้องแคนนั่นที่เตรียมไป
“ปอร์ถ่ายยรูปให้นนท์กับกอล์ฟหน่อย เอาให้ติดตรงนี้นะ” อ้าวกรูโกรธมึงอยู่นะเฟ้ยมึงลืมไปเปล่า
มันเนียนมากครับ จัดองค์ประกอบของภาพให้ผมเสร็จสรรพ
พร้อมกับรอยยิ้มแหยะๆๆส่งมาทางผม
เราผ่านบ้านโค๊ก อากาศร้อนเลยแวะเข้าไปสักหน่อยครับ ออกมาได้ ติดมือมาสองสามกระป๋อง
ผมส่งให้ไอ้ลุง พี่นพ คนละกระป๋อง
ส่วนไอ้นนท์ยังลั้นล้าของมันไป ไม่รอชาวบ้านที่เขาเดินตามเอาซะเลยครับ
มันทำการสำรวจโลกยังกะมันไม่เคยอยู่ในโลกใบนี้มาก่อน
ผู้คนยังมองมาเป็นระยะ ๆ คัรบไม่ได้ขาด
เหมือนมีตัวประหลาดมาด้วยยังไงยังงั้นครับ555
ไอ้ลุงสุดที่รักแวะร้านขายโปสการ์ด ร้านนี้มีโปสการ์ดมากมายให้เลือกครับ
มีทั้งที่เกียวกับสามชุก และภาพเกี่ยวกับประเทศไทย สวยงามจนเลือกไม่ถูกเลย
เลือกอยู่นาน ในที่สุดไอ้ลุงก็หยิบมาสาม สี่ใบครับ ส่วนมากจะเกี่ยวกับตลาดร้อยปีครับ
ก็แน่ละครับมาสามชุกทั้งทีจะให้ไปซื้อโปสการ์ดเกี่ยวกับ เชียงใหม่ มันก็กะไรอยู่
ไอ้ลุงขอปากกากับซองจดหมายจากเจ้าของร้าน ขีดๆ เขียนๆ ตามเรื่องตามราวครับ
“ส่งให้นนท์เหรอกอล์ฟ” 55 ผมแซวไอ้ลุง
“เปล่าครับ ส่งให้คุณย่า”
“อ้าวเหรอ”
“อะไรนะ ใครส่งอะไรให้นนท์เหรอ” มาละครับเสียงแห่งนรก อยากมีส่วนร่วมตลอดทุกเรื่อง ทุกกิจกรรม
ต้องโทษผมเองครับที่เอ่ยชื่อไอ้นนท์เพียงเพื่อหวังจะแกล้งไอ้ลุง
“น่ารักจังกอล์ฟ จะส่งภาพนี้ให้นนท์เหรอ ชอบจัง”
ไอ้ลุง ยังเขียนต่อไม่ได้โต้ตอบอะไร
“เปล่าครับ กอล์ฟกำลังส่งให้คุณย่า” ผมชี้ทางสว่างเพื่อนนท์จะได้รู้ความจริง
ว่าอะไรคืออะไรไม่หลงตัวเองอีก55
“งั้นส่งให้นนท์บ้างสิ นนท์จะบอกที่อยู่ให้ ส่งไปที่ไหนดีนะ บ้านหรือที่ช่อง…ดีนะ”มันมาอีกแล้วครับคราวนี้ภาคบังคับเลย
น่าจะเป็นที่ซ่อง หรือไม่ก็ทุ่งหญ้าสวันน่ามากว่านะ55
“แม่ค้าจ้า นนท์ของซองครับ” ...ตอนนี้มันเป็นญาติกับแม่ค้าไปเรียบร้อยแล้ว
ไอ้นนท์หยิบซองที่แม่ค้าส่งให้มาจดๆเขียน ๆ ที่สิงสถิตของมันแล้วส่งให้ไอ้ลุง
คนว่าง่ายอย่างไอ้ลุงมีเหรอจะขัดคนอื่นได้ครับซื่อซะขนาดนั้น
เราผ่านร้านของเล่นไม้ ที่ทำเป็นท่าทางแม่ไม้มวยไทย ครับ
ผมก็อยากเป็นสักท่าสองท่าจะเอามาใช้กับไอ้นนท์บ้างครับ55
หรือไม่ก็ใช้กับไอ้ลุงเวลามันแอบไปมีกี๊กอะไรแบบนี้55
เราเดินไปมาอยู่นานครับ เพราะมีอะไรแปลกตาที่หาซื้อไม่ได้จากรุงเทพ
มีของติดไม้ติดมือมาเยอะพอสมควรครับ โดยเฉพาะพี่นพไม่ค่อยพูดอะไร แต่ช๊อพหนักเอาการเลยทีเดียว
ไปอยู่ต่างประเทศ นาน กลับมาเลยเอาใหญ่เลยครับ ทั้งของกิน ของที่ระลึก
เราเดินออกมาเกือบถึงทางออกแล้วครับ ใกล้ ๆกับสำนักงานอะไรสักอย่างที่เราจอดรถอยู่
ไอ้ลุงขอตัวแวะกลับเข้าไปตลาดอีกครั้งบอกว่าลืมซื้อของบางอย่าง
แล้วมันก็เดินหายเข้าไปเพียงลำพัง โดยไอ้นนท์ยังไม่ทันจะอ้าปากขอตามไป
ดีมากที่รัก ครั้งหน้าเอาอีกนะ555…….สวยสะใจ
เราสองคน ผมกับพี่นพ และแรดอีก1ตัว55 เดินดูของอะไรแถวนั้นต่อระหว่างที่รอไอ้ลุงครับ
ผมได้ของกินมาเพิ่มอีกอย่างครับเป็นขนมท้องถิ่นหาซื้อที่ไหนไม่ได้ครับ ไม่รู้ชื่อ แต่น่ากิน
ไม่นานไอ้ลุงก็โผล่หน้าเดินออกมาจากตลาด มีของติดมือพรุงพรังตรงมายังพวกผมครับ
ไอ้ลุงใช้มือปาดเงื่อ ที่ไหลตามใบหน้าที่กำลังกระทบแสงแดดยามบ่ายๆ
ผิวขาวๆ ของมันยิ่งทำให้ขาวมากขึ้น ตายละผมตกหลุมรักแฟนตัวเอง55
“กอล์ฟมา นนท์ช่วย” ช่วยไปไกลๆสิไม่ว่า 55
ไอ้ลุงยังไม่ทันอนุญาตของที่อยู่ในมือไอ้ลุง ก็เปลี่ยนไปอยู่ในมือมันแทนครับ
“ไหนดูสิ ซื้อะไรมาบ้าง” มันทำตัวเป็นแรดน้อยนักสำรวจอีกครั้ง
ภาษาบ้าน ๆ อย่างเราๆ ใช้กันคือเสือกนั้นเองครับ
แต่สำหรับดาราแล้วต้องใช้คำที่มันคู่ควรกันหน่อย555
ตอนนี้ไอ้นนท์มันผูกขาดแล้วครับ ที่นั่งข้างๆคนขับเป็นของมันทั้งๆไปและกลับ
มันเข้าไปนั่งในรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
หลังจากกดรีโมทปลดล๊อกไม่ถึง3 วินาที
แต่มีเหรอครับที่ผมจะให้มันสมดังที่มันคิดไว้ ทั้งไปและกลับ
“พี่นพครับ ช่วยขับรถขากลับได้ไหมครับ กอล์ฟบอกว่าปวดหัว”
ไม่รู้ครับละ ปวดหรือไม่ปวดยังไงไม่รู้ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ไอ้ลุงมันต้องปวดหัวเท่านั้น
มันมองหน้าผม อย่างไม่ต้องคิด คงอยากตอบคำถามเป็นแน่ๆว่ากรูปวดหัวตอนไหนฟะ
พี่นพก็ยินดีที่จะขับรถให้ครับ ทั้งที่ไม่ค่อยจะรู้ทางอะไรเลย
ผมแทรกตัวเข้าไปนั่งในรถต่อจากไอ้นนท์ ตามด้วยไอ้ลุงและพี่นพเป็นคนสุดท้าย
นาทีนี้ผมไม่อยากทำอะไร นอกจากดูสีหน้าของอีตุ๊กตาแรดหน้ารถนั้น55
Yes I win เป็นไปตามแผนครับ
ไอ้นนท์มีสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปตั้งแต่เห็นไอ้ลุงเข้ามานั่งข้างหลังกับผมแล้วละครับ
มันเปลี่ยนจากแรดมาเป็นยีราฟแทน
หันมามองอย่างกับว่าคอมันหมุนได้380 องศาเลยทีเดียวครับ
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น เป็นอันรู้กันว่า สิทธ์ของมันได้หมดลงแล้วที่จะเปลี่ยนที่นั่งหรือใช้ตัวช่วยใดๆ
“ขอโทษนะครับนนท์ กอล์ฟปวดหัวขับรถไม่ไหว” คำพูดสุภาพนี้กลับไม่ใช่มาจากปากไอ้ลุงครับ
ผมเองเป็นเจ้าของคำพูดนั้นครับ55
“อ้าวกอล์ฟเป็นไรมากไหม” ผมมองหน้าเพื่อสะกดจิตไอ้ลุงครับ เหมือนมันรู้ ว่าต้องปฏิบัติยังไงในตอนนี้
“เออออ เอ๋ อ๋อ อากาศอบอ้าวมากครับเลยปวดหัวนิดหน่อย พักสักครู่เดี๋ยวก็ดีแล้วครับ”
“ไม่ต้องห่วงครับนนท์ เดี๋ยวปอร์จะดูแลกอล์ฟให้อย่างดีเลยครับ
เป็นไงบ้างแอร์ข้างหน้าเย็นพอไหมนนท์ นั่งให้สบายนะ”ตอนนี้ผมหาจิ้งจกในรถกินบ้าง55
พี่นพขับรถออกจากสามชุก เวลาบ่ายๆแก่ๆครับ
ในรถไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงเพลงที่เปิดเบาๆเป็นเพื่อนคนขับ
ไอ้นนท์จะทำอะไรนั้นตอนนี้สวยไม่ใคร่ที่อยากจะรู้แล้วครับ
สองข้างทางยังเป็นทุ่งนา เหมือนตอนไปครับ
แต่ความที่เป็นเวลาบ่าย แสงแดดทำให้สีนั้นเปลี่ยนไปจากเดิม
พี่นพขับรถช้ามากครับ คงเพราะไม่คุ้นเส้นทางจึงไม่กล้าที่จะขับเร็วเหมือนไอ้ลุง
ก็ดีครับจะได้ใช้เวลานั่งข้าง ๆ ที่รักของสวยนานกว่าขามาอิอิอิ
ให้คนข้างหน้ามันอิจฉา เล่นๆ ต่อไป
ความเย็นแอร์กับความเหน็ดเหนื่อยทำให้เราสองคนที่นั่งข้างหลังเคลิ้มบ้าง ตื่นบ้าง สลับกันไปครับ
ผมหันไปมองไอ้ลุงเวลาที่มันเผลอหลับบ้างบางครั้ง
มันหันมามองยามที่ผมแกล้งหลับบ้างบางครั้ง555
ตอนนี้ผมกำลังจะโดนคนรักของตัวเองลวนลามในรถครับ55ไอ้ลุงมันแอบจับมือผมวางไว้ที่ตักของมันครับ
นั่นวางให้ถูกที่นะมึง ถ้าไปโดนจุดสำคัญขึ้นมาแล้วจะลำบากพี่นพให้ช่วยหาปั๊ม55
ผมแกล้งหลับทำเป็นนั่งตัวตรงแต่เอ็นหัวไปฝั่งทางประตูครับ
เหมือนคนกำลังคอหัก ดูสิว่ามันจะปฏิบัตกับผมยังไง
ได้ผลครับแผนร้าย ทำลายไอ้นนท์
ไอ้ลุงค่อย ๆ ใช้มือด้านขวาของมันพยุงหัวผมไปวางที่ไหล่ของมันครับ อย่างไม่อายใครในบริเวณนั้น
แน่นอนครับ ผมไปตามแรงมือนั่นไม่ช้าแม้แต่1 วินาที55
ตอนนี้ผมแทบไม่อยากจินตนาการเลยครับว่า ถ้าผมอยู่ในสายตาของใครบางคนแล้ว
มันจะรู้สึกยังไง55
พี่นพขับรถตามทางมาเรื่อยๆครับ จนตอนนี้เข้าสู่ชาญเมืองแล้วครับ
ที่ๆผมบอกกับไอ้ลุงว่าจะแวะซื้อต้นไม้ไปฝากคุณย่าตอนกลับนั้นเองครับ
พี่นพจอดรถข้างๆร้านขายต้นไม้ ตามคำบอกของผมครับ
ผมและไอ้ลุงเดินเลือกซื้อต้นไม้ ตามที่คิดว่าคุณย่าน่าจะชอบได้ประมาณ5ต้นครับ
จัดการใส่ท้ายรถอย่างระวังกลัวมันหักก่อนที่จะถึงบ้าน
เดี๋ยวคุณย่าจะตำหนิได้ว่ารักษาของไม่ดี แล้วไม่ยกหลานชายให้ผมต้องมานั่งเสียใจภายหลัง
พี่นพค่อยๆขัยรถเข้าเมืองอย่างช้าๆ เหมือนเดิมครับ
ตอนนี้ไอ้ลุงยังปวดหัวเหมือนเดิมครับไม่สามารถขับรถได้ แต่ผมอนุญาตให้ดีขึ้นแล้ว55
ผมยังรักษาที่นั่งข้าง ๆ ไอ้ลุงไว้ได้ชนิดแบบสวยงาม
เราถึงบ้านคุณย่าก็เย็นแล้วครับ ไฟข้างทางเปิดต้อนรับเราทั้งสามคนเหมือนกำลังจะบอกว่าขอต้อนรับสะใภ้เจ้า
กลับสู่วังอีกครั้ง 55โดยการกลับมาครั้งนี้มาพร้อมกับสัตว์เลี้ยงที่เพิ่งได้รับอนุญาตให้เลี้ยงเพียงแค่ตัวเดียวในประเทศไทยคือแรดนนท์นั่นเอง
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1202498 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก