“กอล์ฟขอให้คุณย่า สุขภาพแข็งแรง อยู่กับกอล์ฟตลอดไปนะครับ”
ครับเห็นไหมครับท่านผู้อ่าน ไอ้ลุงนอกจากจะแย่งซีนแล้วยังไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย
ก็อปปี้ผมทั้งคำพูดของผมตามความหมายของต้นไม้ที่ผมนำมาเป็นของขวัญให้คุณย่าครับ
“คุณท่านคระ” เสียงป้านวล
คุณย่าหันไปตามเสียงนั้น
“สงสัยคุณนพ จะมาถึงแล้วละคะ ”
ป้านวลพูดหลังจากที่เสียงรถมาจอดที่หน้าบ้านดับไป
ตอนที่ 35.2
http://www.youtube.com/watch?v=-WC93SRqwa4ป้านวลหายออกไปตามเสียงรถคันที่เพิ่งดับเครื่องไปสักพัก
ผม ไอ้ลุง และคุณย่าสนทนากันตามปกติ
“สวัสดีครับคุณย่า” เสียงหนุ่มๆลอยดังมาจากข้างหลังผม
สายตาคุณย่าละจากผมและไอ้ลุง ไปตามเจ้าของเสียงนั่น รวมทั้งสายตาผมและไอ้ลุงด้วย
มีเหรอจะพลาด ตามประสาคนอยากรู้ อยากเห็น .........มะได้เจือกนะ555
ชายหนุ่มหน้าตาไทยแท้อายุราวไม่น่าเกิน 25 ผอมบาง สูงเท่าๆ กับไอ้ลุงเห็นจะได้
ผิวสีแทนบ่งบอกว่าไม่มีสายเลือดใดมาปะปนนอกจากสายเลือดไทยๆ
ซึ่งต่างจากไอ้ลุงที่มีความเป็นตี๋มาผสม ทำให้ดูต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เขาแต่งกายด้วยเชิ๊ดขาว กางเกงสแล็คผูกไท ผมเผ้ายังจัดแต่งเป็นทรงเรียบร้อยเรียงเส้น
ถึงแม้จะเลยเวลาจะเข้าสู้ช่วงเย็นแล้วก็ตาม กำลังคลานเข่า เข้ามาหาคุณย่า
ตายละ หัวใจอันน้อยๆของน้องปอร์ที่มีเจ้าของแล้วเกิดอาการหวั่นไหวอีกครั้ง
อย่าเพิ่งผุดออกมานะเจ้านอ สงบนิ่งไว้ก่อน555555555555
เจอคนหน้าตาดีเป็นไม่ได้ หวั้นไหวทุกที นิสัยไม่ดีจริงๆ
แต่ก็ได้แค่เก็บไว้ในใจครับ แสดงออกไม่ได้ กลัวว่ายังไม่ได้เป็นหลานสะใภ้ แต่จะกลายเป็นศพแทน55
ชายหนุ่มผู้นี้กราบลงที่ตักคุณย่าซ้ำรอยเดิมที่ผมและไอ้ลุงกราบ
คุณย่าลูบหัวชายหมุ่นผู้นี้อย่างเบา ๆ
“สวัสดีครับคุณย่า” คำกล่าวทักทายดังขึ้นอีกครั้งอย่างเป็นทางการ
“มาถึงแล้วเหรอจ๊า นพ” มือของคุณย่ายังลูบอยู่บนหัวชายหนุ่มผู้นั้น
“ครับคุณย่า เครื่องเพิ่งลงตอน4โมงเย็นครับ”
ตอนนี้ผมได้ข้อมูลเพิ่มครับ ว่าชายหนุ่มคนนี้ชื่อนพ เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศมาถึงสดๆร้อนๆ
สังเกตจากคำว่าเครื่องเพิ่งลง คงเป็นเครื่องบินครับ ไม่ใช่เครื่องคูโบต้าแต่อย่างใด
แต่ถ้าเป็นผมก็ว่าไปอย่าง ไม่ต้องเดาเลย 5555เครื่องคูโบต้าแน่นอน
“มาถึงเหนื่อยๆ หิวหรือยังลูก” คุณย่าถามหลานชายด้วยสายตาแห่งความเป็นห่วง
“ยังไม่ค่อยหิวเท่าไรครับคุณย่า”
“แล้วพ่อแม่เรารู้หรือยังว่ามาถึงแล้ว”
“ยังครับ ลงเครื่องแล้ว นพก็ตรงมาที่นี่เลยครับ คิดถึงคุณย่า และอยากมาอวยพรคุณย่าเป็นคนแรกครับ”
คุณย่าขำออกมาเบาๆ
หล่อแค่ไหนก็พลาดได้ครับคุณผู้อ่าน เพราะผมกับไอ้ลุงได้อวยพรไปก่อนแล้ว55
“อ้าว เมื่อกี่กอล์ฟกับปอร์เพิ่งอวยพรย่าไปเอง”
“อ้าวเหรอครับคุณย่า ผมช้ากว่าหลานรักคุณย่าตามเคย”
ตอนนี้เสียงคุณย่าขำออกมาดังกว่าเดิมครับ คงพอพระทัย
เอ้ย คงพอใจที่ใครๆต่างรู้ว่าคุณย่ารักไอ้ลุงมากว่าหลานคนไหน ๆ ทั้งมวล55
แล้วแบบนี้บ้านทรายทองจะหนีไปไหนเสีย
“ว่าไงเจ้ากอล์ฟ จะสบายดีไหม” ชายหนุ่มละสายตาจากคุณย่ามาที่ไอ้ลุงแทน
“สวัสดีครับพี่นพ สบายดีครับ”
ไอ้ลุงยกมือไหว้ หลังจากคำกล่าวทักทายนั้นจบไป
และแล้ว เวลาที่ผมต้องแจ้งเกิดก็มาถึง ณ บัดนี้
สายตาคู่นั้นของชายหนุ่มที่ตอนนี้ผมทราบชื่อแล้ว
ได้มาหยุดที่ผมแทนครับ อย่างที่ผมเคยบอกคุณผู้อ่านครับ ว่าสวยแค่ไหน ถ้าตกอยู่ในสายตาคนหล่อๆ แล้ว
ย่อยทำให้หวั่นไหวเป็นธรรมดา สามัญ
“อ่อ พี่นพครับ นี่ปอร์ครับ เพื่อนกอล์ฟ”………..เพื่อนเท่านั้นเหรอที่รัก
ผมยกมือไหว้พี่นพ ตามคำแนะนำที่ไอ้ลุงเพิ่งพูดไป พร้อมกับรอยยิ้มพิฆาต
สายตาที่พี่นพมองมาที่ผม เหมือนมีอะไรสงสัยมากกว่าฐานะที่ไอ้ลุงเพิ่งบอกไป
“แล้วคราวนี้จะมาอยู่นานแค่ไหนละ เจ้านพ”
ครับ หม่อมย่าช่วยชีวิตผมไว้ คำพูดของคุณย่าเบี่ยงเบนความสนใจของพี่นพที่มีต่อผมได้เป็นอย่างดี
“อ๋อ ยังไม่รู้เลยครับ คุณย่า ถ้ามีอะไรดีคงไม่กลับไปแล้วครับ”
สายตาคู่นั้นหันกลับมาจ้องมองที่ผมอีกครั้ง ไม่ได้สนใจเจ้าของคำถามนั้นเลยแม้แต่น้อย
ตอนนี้รังสีอำมหิตค่อยแผ่ขยายจากไอ้ลุงไปทั่วยังบริเวณนี้ครับ
ผู้อ่านครับ จงจำไว้นะครับ อย่าสวยมาก ให้สวยแค่พอประมาณ ไม่งั้นความสวยนี่ละ มันจะฆ่าเราเอง
เหมือนผมตอนนี้เป็นต้น 555
ไอ้ลุงยังคงก้มหน้า ของมันต่อไป เหมือนกำลังหาของที่หล่นลงบนพื้นยังไงยังงั้น
“ป้านวลครับ ผมช่วยงานในครัวดีไหมครับ” ผมใช้ความสาวเอ้ยความสามารถที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อหาทางหลีกหนีออกจากเขตพื้นที่อันตรายให้เร็วที่สุด เพราะดีไม่ดี
มันจะยิ่งเพิ่มความอันตรายมากว่าสามชายแดนภาคใต้ก็เป็นได้
“งั้นตามป้ามานะคะ”
“คุณย่าครับ ผมขอตัวไปช่วยป้านวลนะครับ”
“จ๊า”
ตอนนี้ผมออกมาจากจุดที่กำลังจะถูกวางระเบิดนั้นได้แล้วครับ ผมค่อยสาวเท้าตามป้านวลเข้าไปยังครัว
ไม่หันหลังกลับไปมองว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้55
อาหารต่างๆมากมายถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ
เหลือเพียงแค่ยกไปเสิร์ฟเท่านั้นตามที่คุณย่าบอกแต่แรกครับ
ผมกับป้านวลช่วยกันยกกับข้าวออกจากครัวไปวางที่โต๊ะใหญ่กลางบ้าน
โดยมีไอ้ลุงช่วยอีกแรง แต่เราสองคนเหมือนอยู่คนละโลกกันครับ ไม่มีแม้แต่คำพูดใด ๆ หรือรอยยิ้มที่จะมีให้ผม
สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือรังสีอำมหิตเท่านั้นครับ
ตกลงสวยผิดใช่ไหมครับที่เสน่ห์แรงเกินไป5555
“คุณย่าครับ จะเป็นไรไหมครับท่าผมจะมีเพื่อนมาด้วยหนึ่งคนครับ”
“อ่อตามสบายเถอะจ๊า ถือว่าเป็นงานตัวเองละกัน”
เสียงสนทนาระหว่างย่าหลานคู่นั้น ลอยเข้ากระทบโสตประสาทผม ขณะ
ที่ผมเดินไปมา ช่วยป้านวลยกของจัดวางที่โต๊ะ โดยมีไอ้ลุงเดินไปมาไม่ยอมห่าง
อย่าเพลอละกัน เดี๋ยวสวยอาจจะเปลี่ยนใจได้นะไอ้ลุง 555