สวัสดีครับสบายกันดีหรือเปล่า วันนี้ไม่พูดอะไรมากแค่อยากบอกว่า ใครที่อยากรู้ว่ากันต์และเฟคตกลงอะไรกันไว้ครั้งนี้จะได้รู้แล้ว และครั้งหน้าถึงคราวที่นายขิงจะโดนดีแล้ว แต่ถ้าอยากให้มาลงให้อ่านเร็วๆ ก็ขอคนละเมนท์ก็พอนะครับ
ผมไม่รู้หรอกไอ้คำว่ารักมันคืออะไร ผมรู้เพียงแต่ว่าเมื่อใดที่ผมมีความต้องการตามธรรมชาติ ผมจะใช้เงินซื้อมาเพียงอย่างเดียว ผมไม่เคยใช้ไอ้คำที่เรียกว่ารักแลกมาเลยสักครั้ง
ใช้ว่าผมจะผิดปกติไปจากคนอื่น แต่ผมไม่รู้จริงๆ ว่ารักคืออะไร?...... ผมเกิดมา ผมไม่เคยได้ความรักจากใครมาก่อน แม้แต่พ่อ แม่ของผม นั้นคงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกลายเป็นคนไร้รัก
ผมยอมรับว่าผมรักใครไม่เป็น ผมรู้เพียงอย่างเดียวว่าอะไรที่เป็นของผม ถ้าผมยังไม่ถิ้งไปยังไงมันก็ยังเป็นของผมใครห้ามมายุ่ง หรือที่เขาเรียกกันว่าอาการห่วงของ
“เฟคคนนี้กูขอ”
เพียงคำพูดที่ออกมาจากปากเพื่อนรักของผม มันทำให้ผมอึ้ง ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช้บีมผมคงตอบว่า “ก็เอาไปซิ” แต่กับบีมผมไม่สามารถพูดออกไปได้เหมือนทุกครั้ง คำขอของไอ้กันต์ทำให้ผมอึ้ง ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ผู้ชายคนนี้ผมไม่อยากยกให้มัน ผมอยากเก็บเอาไว้เอง ทั้งๆ ที่จุดเริ่มต้นของเราไม่ค่อยดีเท่าไร
แล้วไอ้กันต์เองมันก็ไม่เคยเอ๋ยปากขอกับผมอย่างนี้มาก่อนเหมือนกัน
“ทำไมต้องเป็นบีมล่ะไอ้กันต์”
นั้นเป็นคำถามที่ผมอยากรู้จริงๆ ว่ามันจะตอบอย่างไง
“กูไม่รู้ว่ะเฟค แต่กูว่าก็เริ่มชอบบีมแล้วล่ะ กูอยากได้บีมมาอยู่กับกู อยากให้น้องเขาอยู่ในสายตาตลอดเวลา ก็แค่นี้แหละ แล้วมึงให้กูได้หรือเปล่า”
มันย้อนถามผมกลับมา แต่ผมมีคำตอบให้มันแล้วตั้งแต่มันบอกเหตุผลกับผม ผมก็มีเหตุผลคล้ายๆ กับมัน แต่มันมีเหตุผลที่ว่า ผมเป็นคนทำลายความบริสุทธิ์ สดใสของบีมเข้าไปด้วย และตอนนี้ผมเริ่มมีอาการหวงของขึ้นมาอีกแล้ว
ผมมาคิดดูแล้วเริ่มเจ็บใจตัวเองที่โง่เอง ที่ให้ไอ้เฟคมานอนกับบีมด้วย ถ้าผมรู้ว่าบีมยังบริสุทธิ์และน่ารักขนาดนี้ ผมจะเก็บเขาเอาไว้คนเดียวไม่แบ่งให้ใครเด็ดขาด แต่มันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ผมกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้
ผมได้แต่หวังว่าบีมจะเริ่มไปมีใจกับไอ้กันต์มากกว่าผม ซึ่งบีมก็เริ่มแสดงออกอย่างนั้น ทุกครั้งที่บีมอยู่กับไอ้กันต์ดูแล้วเขาจะมีความสุขมากกว่าอยู่กับผม รอยยิ้มที่มีให้ไอ้กันต์มันไม่เคยเผื่อแผ่มาถึงผมเลยแม้แต่น้อย นั้นทำให้ผมหงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่จะให้ผมไปพูดหวานๆ เอาใจเหมือนไอ้กันต์ผมก็ทำไม่เป็น ปากของผมมันย่อมไปไวกว่าสมองเสมอ นั้นมันคงทำให้บีมเองกลัวและเริ่มห่างจากผมไป
วันนั้นผมจำได้ว่าผมให้คำตอบไอ้กันต์ไปว่า
“คนนี้กูให้มึงไม่ได้หรอกไอ้กันต์”
ไอ้กันต์มันดูอึ้งไปแล้วมันก็มองหน้าผม แล้วมันก็ถามในสิ่งที่ผมเองก็ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้
“ทำไมว่ะเฟค ปกติมึงไม่เคยหวงใครนี่หว่า แล้วทำไมบีมมึงถึงหวงว่ะ กูไม่เข้าใจ”
อืม....มึงไม่ต้องแปลกใจหรอกไอ้กันต์ กูเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่คนนี้กูยกให้มึงไม่ได้จริงๆ แต่กูสัญญากับมึงได้อย่างนึงว่า ถ้าวันไหนบีมเดินมาบอกกูว่าเขาอยากอยู่กับมึงมากกว่ากู กูก็พร้อมจะให้เขาไปอยู่กับมึงอย่างไม่มีเงื่อนไข แต่ถ้าเขาไม่เลือกเราทั้งสองคนแล้วกลับไปหาไอ้ขิง กูก็พร้อมจะยอมเสียเขาไปเหมือนกัน ทุกอย่างอยู่ที่ตัวบีมอย่างเดียว”
ผมบอกให้ไอ้กันต์รู้ถึงการตัดสินใจของผมที่มีในเรื่องนี้ ผมไม่อยากรั้งบีมเอาไว้เมื่อผมยังไม่เข้าใจว่าตัวเองมีความรู้สึกอย่างไงกับบีมกันแน่ และผมก็จะไม่ปิดโอกาศที่จะให้บีมตัดสินใจเลือกคนที่เขาอยากอยู่ด้วย แม้แต่ไอ้ขิงซึ่งผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้บีมหันไปมองมันแน่ๆ ไอ้กันต์นั่งงอตัวอยู่บนโซฟาเหมือนกำลังคิดอย่างหนักในเรื่องนี้ ผมว่ามันก็คงชอบบีมมากเหมือนกัน
“เอางั้นก็ได้ไอ้เฟค แต่ถ้าให้แฟร์ทั้งสองฝ่ายมึงต้องปล่อยบีมกลับไปอยู่ที่ห้องของเขานะโว๊ย ถ้าบีมอยู่กับมึง มึงก็ได้เปรียบกูดิ ส่วนเรื่องไอ้ขิงนะมึงไม่ต้องลงมือหรอกเดี๋ยวกูกลับมาจากอเมกาครั้งนี้กูจะจัดการมันเอง คนเชี๊ยอะไรระยำจริงๆ หรอกเอาคนมาขายเพื่อใช้หนี้ ถ้าบีมไปเจอคนอื่นที่ไม่ใช่มึงป่านนี้ไม่ต้องไปนอนรับแขกแล้วเหรอนี้”
ไอ้กันต์มันรีบยื่นข้อเสนอของมันมาทันที สมแล้วที่มันเป็นักธุรกิจใหญ่ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องแฟร์เสมอ ได้เมื่อมันกล้าที่จะวัดดวงกับผม ผมก็จะวัดดวงกับมันเหมือนกัน ผมยื่นมือมาให้มันจับทันที
“ได้ไอ้กันต์ กูจะทำตามที่มึงบอก แต่ห้ามมึงไปยุ่งกับบีมนะโว๊ย แล้ววันที่มึงบินกลับจากอเมริกา กูจะไปส่งบีมที่ห้อง และที่สำคัญห้ามเอาเรื่องไปบอกกับบีมด้วย ทุกอย่างที่เราคุยกันวันนี้เป็นความลับ”
ไอ้กันต์ยื่นมือมาจับกับผม
“ได้เพื่อน...”
ไม่รู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้ผมจะผิดพลาดไปหรือเปล่า แต่ผมก็อยากทำโดยที่ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมผมจะต้องมาเสียเวลากับเรื่องอย่างนี้ด้วย ผมรู้เพียงอย่างเดียวว่า ผมจะเสียบีมไปให้กับใครไม่ได้ทั้งนั้น อย่างนี้เขาเรียกว่ารักหรือเปล่าครับ ใครก็ได้บอกผมที....
แต่ผมคงจะเสียเปรียบไอ้กันต์แน่นอนเพราะผมตามจีบใครไม่เป็น แถมคิดอะไรพูดไปอย่างนั้นอีก คิดแล้วเหนื่อยแน่ๆ งานนี้
ตอนเย็นบีมโทรมาตามผม ดีหน่อยที่วันนี้ทำตามสัญญาที่ผมบังคับให้ทำไว้ ไม่หนีหายไปเหมือนเมื่อวานอีก เมื่อวาน ดีที่ผมรอบคอบมาดักคอยที่หน้าคณะตั้งแต่บีมยังไม่เลิกเรียน ตอนแรกผมจะเรียกบีมแล้ว แต่เห็นเพื่อนๆ ของบีมล้อมเต็มตัวเขาไปหมด สงสัยจะไปไหนกันแน่ๆ ผมสืบประวัติมาหมดแล้วพวกนี้ไว้ใจได้
ไอ้คนตัวเล็กขาวๆ ปากแดงๆ นั้น ที่ดูเป็นหัวโจกที่สุดชื่ออ้น เป็นน้องชายดาราดัง ที่พี่เลี้ยงผมชอบดูเป็นอย่างมาก จนทำให้ผมรู้จักเขาไปด้วย และเห็นว่าตัวน้องอ้นเองก็เพิ่งเป็นข่าวไปเมื่ออาทิตย์ก่อนช่วงที่ผมได้เจอบีมนั้นเองว่า เพิ่งเลิกกับแฟนสาวที่เป็นนางเอกชื่อดังเมือนกัน แต่เหตุผลไม่แน่ชัด
ไอ้คนตัวโตหน้าเข้มที่เดินไปประจำคนขับชื่อน้องแบงค์ เป็นลูกคุณหญิงวันเพ็ญกับปลัดสมศักดิ์ คนนี้รวยแถมเป็นลูกชายคนเดียวเสียด้วย
ส่วนอีกคนที่ตัวเล็กพอๆ กับบีม คนนั้นชื่อจู เป็นลูกของนักการเมืองท่านหนึ่งที่ตอนนี้กำลังคั่วตำแหน่งอยู่ในกระทรวงใหญ่กระทรวงหนึ่ง น้องจูเป็นคนดุ แต่ก็จริงใจ
ผมขับรถตามไปช้าๆ เพื่อจะดูว่าพวกนี้จะไปไหนกันแน่ และจุดหมายของพวกนี้ก็คือคาราโอเกะ.....ผมยิ้มให้กับความน่ารักของพวกนี้จริงๆ พากันมาร้องเพลงแหกปากนั้นเอง ผมนึกว่าจะไปกินเหล้าเค้านารีกันเสียอีก ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ผมคงต้องไปดึงบีมออกมาเสียก่อน
ผมใช้ความอดทนในการรอ จนรอไม่ไหว ขอแกล้งคนหน่อยเถอะทำให้ผมรอตั้งนาน ผมโทรตามบีมทันที ตอนที่บีมเห็นผมคงตกใจน่าดูเพราะเห็นทำหน้าแล้วตลก
จนสุดท้ายผมก็ได้รู้จักกับเพื่อนของบีมครบทุกคนอย่างเป็นทางการ
บีมคงจะกลัวเป็นแบบเมื่อวาน วันนี้ถึงรีบโทรมาหาผม เอาว่ะ วันนี้ก็วันสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว พาไปกินข้าวกับดูหนังสักเรื่องดีกว่า อย่างน้อยมันจะพอลบความผิดที่ผมได้ทำลงไปสักนิดก็ยังดี
“พี่เฟคมานานแล้วเหรอครับ”
พอบีมขึ้นรถมาได้ก็ถามผมทันที เพราะเพียงบีมโทรมาผมก็วนรถมารับทันที
“อืม...กู...เอ๊ยพี่มารอบีมนานแล้ว”
วันสุดท้ายผมขอพูดดีๆ กับบีมหน่อยแล้วกัน แล้วทำลืมเรื่องที่แกล้งงอนไว้เมื่อวานด้วย คนอะไรใจดำคนงอนก็ไม่ยอมง้อ แกล้งลืมก็ได้ บีมทำหน้างงๆ ที่อยู่ดีๆ ผมก็พูดดีกับเขาขึ้นมา
และทุกอย่างก็เงียบเหมือนเดิม
“ทำไมล่ะ พี่จะพูดดีๆ กับบีมไม่ได้หรือไง หรืออยากให้พี่พูดกับเราเหมือนเดิมห่ะ”
ผมล่ะสายตาจากถนนมามองคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ผมเองก็ไม่รู้ว่าบีมกำลังคิดอะไรอยู่
“เปล่าครับ..แค่ผมไม่มีอะไรจะพูดเท่านั้นเอง พี่เฟคขับรถไปเถอะครับไม่ต้องสนใจผมหรอก”
“อืม...งั้นเดี๋ยววันนี้พี่จะพาไปกินข้าวนอกบ้านนะ แล้วก็ไปดูหนังกันสักรอบดีกว่า”
“ครับ....”
คำตอบง่ายๆ สั้นๆ ผมนึกว่าบีมจะดีใจมากกว่านี้เสียอีก แล้วผมจะมีวันทำลายกำแพงระหว่างผมกับบีมได้หรือเปล่านะ แต่ทำไงได้ผมก็ต้องทนไป ทำกับเขาเอาไว้เยอะ ต่อไปนี้ถ้าบีมจะเอาคืนบ้างผมก็จะยอมทุกอย่าง ถือว่าเป็นการลบล้างความผิดก็แล้วกัน
ผมพาบีมไปทานข้าวที่ร้านอาหารใหญ่ร้านหนึ่งต่อจากนั้นผมก็พาบีมไปดูหนัง โดยที่ให้บีมเป็นคนเลือกเองว่าอยากดูอะไร ตอนนี้บีมดูผ่อนคลายกับผมมากขึ้น
พอเข้ามาในโรงหนังผมก็จัดให้บีมนั่งริมสุดเพื่อที่จะไม่ให้ใครมานั่งใกล้บีมได้ จนหนังจบ ผมก็ต้องบอกบีมแล้วล่ะว่าเวลาของเราสองคนจะหมดลงแล้ว เมื่อกลับไปถึงห้องผมจะไปส่งบีมที่คอนโดของเขา ต่อไปก็คงเหลือแต่เวลาที่ผมจะต้องเข้าใจกับคำว่ารักแล้วล่ะว่ามันเป็นอย่างไง....
โพลล์
หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55 (อ่าน 671893 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก