ตอนพิเศษ ... อุ่นไอในคืนหนาว *
.
.
.
... ผมกำลังนั่งจิ้มเกมจับคู่ตัวตุ๊กตุ่นอยู่กับตู้เกมที่เรียงรายอยู่ตรงทางลงบันไดเลื่อนของกาดสวนแก้ว ... จึ่ก จึ่ก ๆๆ ... ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาอยู่รายรอบตัวหากจิตใจของผมกลับจดจ่ออยู่กับภาพบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ... จึ่ก จึ่กๆๆ ... เฮ้ย ! ไรวะ ? แมร่งจำไม่ได้แล้วอ่า ... ตายแน่เลยกรู ชิบหอยแย้วๆๆ !!!
" ไงวะ .. จิ้มหยั่งกะตกรอบเลยนะมึง " คำถามดังขึ้นข้างหลัง ..
" ประกาศผลพรุ่งนี้เหอะ " ผมหันมาตอบคนที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง ปล่อยให้เวลาในเกมลดลงไปทีละนิดอย่างไม่เสียดาย
" ไปกันเถอะ " ผมลุกขึ้นคว้ากระเป๋าข้างๆมาพาดบ่าก่อนจะยื่นมาไปให้เขา
" เฮ้ย เล่นก่อนดิเสียดายตังค์ " เขาบอกโดยยื่นมาซ้ายมาจับมือผมไว้ แต่มือขวายังคงจิ้มเกมจับคู่อยู่อย่างมั่วๆ ก่อนที่มันจะ OVER ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา ... โฮะๆๆ
.
.
เอากระเป๋ามาไว้ที่บ้านเสร็จ .. เขานั่งดูหนังจีนอะไรสักอย่างที่กำลังจะจบวันนี้ ส่วนผมก็ ... หลับอยู่บนตักเขานั่งแหละครับ .. ^^ สองทุ่มหนังจบ .. เขาก็พาผมออกมาเดินถนนคนเดิน .. ถนนคนเดินทุกวันนี้แตกต่างไปจากถนนคนเดินเมื่อครั้งอดีตอย่างสิ้นเชิง จากเดิมที่ขายกันบนถนนท่าแพเส้นเล็กๆสั้นๆ ของที่เอามาขายก็เป็นฝีมือของแต่ละคนที่ทำกันเอง ขายกันเอง ดูเป็นวิถึชึวิตตามแบบฉบับของคนต่างจังหวัดอย่างแท้จริง แต่ทุกวันนี้ .. เมื่อการค้าการตลาดเข้ามามากขึ้นลักษณะของสินค้าที่วางขายและรูปแบบการขายก็ถูกเปลี่ยนแปลงไป
" เหมือนเดินจตุจักรเลยว่ะครับ " ผมบอกคนที่เดินโอบไหล่ผมอยู่ มันดูขัดๆกันยังไงก็ไม่รู้ ผมสูงร้อยเจ็ดสิบสอง เขาสูงร้อยหกสิบนิดๆ แต่ยังพยายามยกมือมาโอบไหล่ผมเหอๆ .. ไม่ปวดไหล่มั่งหรือไงฟระ
สินค้าที่วางขายอยู่ตลอดถนนหลายเส้นที่พาดเชื่อมต่อกันอย่างไม่รู้จบไม่ได้สร้างความสนใจให้กับผมเท่าไรนัก เพราะสินค้าก็แบบเดิมๆ ไม่ต่างจากกรุงเทพฯ แถมราคาก็ไม่ได้ถูกกว่ากันเลย ... ผมอยากเห็นอะไรที่มันดูเป็นเชียงใหม่ แบบที่ดูเนิ่บๆ นุนิๆ งุงิ .. อธิบายไงดีวะ เอิ่มๆ อะไรที่กรุงเทพมันไม่มีอะ ..
" นี่ๆๆ เดี๋ยวพาไปลองกิน " เขาลากผมเดินเลี้ยวเข้ามาในซอกหนึ่งของถนนคนเดิน ในนั้นเต็มไปด้วยร้านขายอาหาร .. เขาเดินวนอยู่เกือบรอบก่อนจะหยุดอยู่หน้าร้านหนึ่ง .. เป็นร้านเล็กมีคนขายเป็นเด็กสาวหน้าตาเป็นมิตรยืนยิ้มให้ บนเตามีไข่สีเหลืองนอนกองอยู่ในกระทงสีเหลี่ยมใบน้อย ป้ายหน้าร้านเขียนไว้ว่า ' ไข่ป่าม '
" เอาเห็ดหอม ปูอัด แล้วก็ไข่ผึ้ง " เขาสั่งก่อนจะรับกระทงใบตองเล็กมาสามอัน เขายื่นให้ผมถืออันนึง ส่วนเขาถืออยู่อีกสองอันและใช้ซ้อมจิ้มยื่นมาให้ผม ...
" ลองกินๆ " ผมอ้าปากงับไข่ประหลาดๆนั่นมา .. ความรู้สึกแทบจะไม่ต่างจากไข่เจียวแบบใส่น้ำมันน้อยมากๆ มันแห้งๆ แต่ก็อร่อยดี ... ไข่ป่ามบ้าอะไรวะ นี่มันไข่ทอดชัดๆ !!!!
" ทำไมต้องเป็น 'ไข่ป่าม' ด้วยอะครับ " ผมหันมาถามคนที่ยืนมองหน้าผมอยู่
" อ้าวก็เค้าเรียกว่าไข่ป่ามอะ "
" แล้วป่ามแปลว่าอะไรอะ ?? " เขาคงรำคาญมั๊ง .. พอผมถามเสร็จเขาก็จิ้มไข่ป่ามอีกกระทงนึงยื่นใส่ปากผม คงอยากให้ผมเงียบๆสักที
" ก็ verb to ป่ามอะ ... มันต้องอยู่ในกระทงแล้วก็วางบนเตา " เขาพยายามจะอธิบายแบบง่ายๆให้ผมเข้าใจ
" แล้วถ้าไม่ใช่กระทงมันก็จะไม่เป็นป่ามใช่ปะ " เขาพยักหน้ากับคำถามของผม .. ไม่รู้ว่าผมเข้าใจถูก หรือ เขาขี้เกียจอธิบายแล้วก็ไม่รู้นะ ...
หลังจากกินไข่ป่ามเสร็จผมกับเขาก็แวะร้านขายน้ำผลไม้ .. ผมสั่งน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่น ส่วนเขาซื้อสตอเบอร์รี่ในแก้วที่เขาเอาไปผสมกับพริกเกลือ .. สตรอเบอร์รี่ถูกไม้จิ้มก่อนจะยื่นใส่ปากผมเป็นระยะตลอดทางที่เราเดิน ส่วนผมก็ยื่นหลอดให้เขาดูดสตรอเบอร์รี่ปั่นในแก้วเช่นกัน ...
.
.
กว่าจะหลุดออกจากถนนคนเดินได้ก็แทบตายครับ คนเยอะมาก .. ทั้งหัวดำหัวแดงหัวทอง .. ทั้งนักท่องเที่ยว คณะทัวร์ และคนที่มาเชียงใหม่ด้วยเหตุผลเดียวกับผม .. มาออดิชั่นเดอะ สตาร์ ...~*
มอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขี่โต้ลมหนาวอยู่กลางเมืองเชียงใหม่ .. เขาให้ผมซุกมือไว้ในเสื้อกันหนาวของเขา อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะข้ามช่วงเวลาเข้าสู่วันใหม่แล้ว เขาขับรถพาผมไปตามสถานที่ต่างๆ ในเชียงใหม่ อากาศหนาว .. แต่อุ่นใจ
" มันคงจะดีว่ะพี่ ถ้ามาขับรถเล่นอย่างงี้กับแฟน " ผมเอาคางวางบนไหล่บอกเขา
" เออใช่ แต่ต้องเพิ่งจีบกันใหม่ๆด้วยนะ "
" ถูก ! ถ้าพวกคบกันนานๆแล้วนะด่ากันตาย .. มึงจะมาทำไมวะเนี่ยหนาวจะตาย นอนอยู่บ้านเฉยๆก็ไม่เอา " ผมบอกเขาหัวเราะกับคำพูดของผม ... ก่อนกลับเขาพาผมมากินนมหน้ามอ .. ก่อนจะขี่พาเข้าไปในมอชอ เขาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับที่นั่นที่นี่ในมหาวิทยาลัย .. ดูเขารู้ดีจังนะ แต่ก็แน่อยู่แล้วก็เขาจบจากที่นี่นี่หน่า ... เขาใช้มือขวาเพียงมือเดียวขี่รถ ส่วนมือซ้ายเขาลดลงมากุมมือผมเอาไว้ .. ให้ตายสิ ทำไมคนโรแมนติคอย่างนี้ถึงไม่มีแฟนวะ ? ??
.
อากาศหนาวๆทำให้เครื่องปรับอากาศดูจะเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับคืนนี้ ... ผมซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกับเขา .. แต่นอนห่างกันคนละมุมเตียง ...
" มานอนใกล้ๆดิครับพี่ " ผมบอก .. เขาหันมามองหน้าอยู่แป๊บนึงก่อนจะกลิ้งๆๆมานอนใกล้ๆผม
" จะนอนหันหลังจริงอะ ? " ผมกระซิบถามเขาก่อนจะเป่าลมใส่หู เขารีบพลิกตัวหันหน้าให้ผมแทบจะทันที .. เขาแก่กว่าผม แต่ไม่รู้กี่ปี .. ถามกี่ทีเขาก็บอกว่าอายุยี่สิบ แต่ผมว่ามันต้องมีพยางค์ต่อท้ายอีกอันนึง .. ยี่สิบ ? เท่าไรนี่สิ ยี่สิบX ... แต่ไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ... เรารู้จักกันเมื่อสองถึงสามปีที่แล้ว ผ่านทาง My Space สมัยนั้น hi5 แถบจะไม่มีใครรู้จักเลยด้วยซ้ำ ... เขาเป็นรุ่นพี่ในกลุ่มของเฮียน่าน ( The Sun In Night ) เจ้าของเรื่อง ความรักแบบครับผม กับ รักงอมแงม นั่นล่ะ ... แต่ก็คุยกันแบบผิวเผินมาก เพิ่งจะมีโอกาสได้คุยกันอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้ .. เขาเป็นคนจีนที่ตาโตมากครับ ตัวเล็ก สูงร้อยหกสิบนิด ไหล่ลาดเหมือนผู้หญิง ตัวขาวๆนิ่มๆ เอวยี่สิบหก ... สรีสระและหลักฐานทางกายภาพล้วนแล้วแต่เอื้ออำนวยให้เขาเป็นรับได้โดยธรรมชาติ หากลักษณะนิสัย การพูดจา ออกจะห้าวเกินตัวไปไกล ...
.
อยากรู้ใช่มั๊ยว่าเรื่องคืนนั้นเป็นยังไง .. ตรองว่าเราอย่าไปสนใจมันเลย เนอะๆ ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น !?? ? เฮ้ย ! ยกดิ ๆๆ .. ใครยกมือเดี๋ยวให้อมยิ้มสองอัน ...
ผมตื่นมาตอนเช้าเขายังนอนอยู่ในอ้อมกอดเหมือนเมื่อคืน .. แต่ตาโตๆใสๆนั่นนอนมองผมอยู่ ไม่ได้หลับอย่างที่ผมคิดไว้
" ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวพาไปดูผล " ความจริงก็พอจะรู้ผลอยู่แล้วตั้งแต่เมื่อวานล่ะครับ คนมาสมัครกันตั้งสองพันกว่าคน .. ได้ก็แปลกละ .. กดโทรศัพท์หาเพื่อนที่รู้จักกันเมื่อวานตอนนั่งรอออดิชั่น .. นัดเจอกันหน้าบอร์ดประกาศ ... เมื่อวานได้เพื่อนใหม่ พี่ใหม่ น้องใหม่มาเกือบยี่สิบคนได้ครับ แต่วันนี้ก็มารวมตัวกันได้แค่เจ็ดแปดคน .. ตอนแรกคิดว่ามันจะเป็นบอร์ดใหญ่เหมือนประกาศผลเอ็นทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยสมัยก่อน กะมายืนไล่รายชื่อหากันเต็มที่ .. แต่ความจริงที่ปรากฏก็คือ จากสองพันกว่าคนมันตัดพรึ่บเหลือ ยี่สิบคน ครับพี่น้อง !!! ... เอาวะยังไงกูก็เป็นคนส่วนใหญ่ล่ะวะ .. ยืนทำใจกันอยู่นานครับ
กลับมานอนต่อที่บ้าน .. ตอนกลางวันออกไปโลตัสซื้อของมาทำกับข้าวกันครับ .. ผมอ้อนให้เขาทำต้มยำเห็ดกับปลาหมึก แล้วก็ไข่เจียวให้กิน .. ไข่เจียวของเขาเป็นไข่เจียวที่ใส่ข้าวโพดอ่อนด้วยครับ เกิดมาก็เพิ่งจะเคยกิน อร่อยดี .. ลองทำกันดูนะครับ .. กินข้าวเสร็จก็กลับมานอนต่อ .. ตื่นมาอีกทีก็หกโมงเย็นแล้วครับ ฟ้ามืดหมดแล้ว ... หิวข้าวแต่เขายังไม่ตื่นเลย .. สักพักเขาตื่นก็ชวนออกไปกินข้าวข้างนอกแต่ผมอยากให้เขาทำให้กินมากกว่า ... เขาก็เลยออกไปซื้อของ ..
ตอนนี้เขากำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารในครัวครับ .. ส่วนผมก็นั่งจิ้มเรื่องราวตอนพิเศษอยู่หน้าคอมพ์ในห้องนอน ... ผมไม่ได้เป็นแฟนเขานะครับ เขาก็ไม่ได้เป็นแฟนผม เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ... คนน่ารักๆ นิสัยดีๆ อย่างนี้ ... ทำไมถึงปิดตัวเองไม่ยอมมีใครสักทีนะ .. เฮ้อ ~ คิดแล้วก็เหงาแทน ...
... ตอนนี้ผมขอตัวไปกินข้าวก่อนจะครับ พี่เขามาเรียกแล้ว ...
อากาศหนาวๆดูแลตัวเองด้วยนะครับ .. คิดถึงทุกคนเลย ไม่ได้ดองนะครับ แค่ตอนนี้กำลังเก็บเกี่ยวประสบการณ์ไปเขียนให้ทุกคนอ่านกัน ..
แล้วเจอกันใหม่นะครับ จุ๊บๆ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
