ตอนที่ 10
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปของการเป็นแฟนกัน เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ผมไม่ได้ทำอะไรจีอาไปมากกว่าการกอดจูบลูบคลำเล็กน้อย ไม่ใช่ว่ารู้สึกผิดหรือเป็นคนดีอะไรหรอกครับ แต่เพราะผมรู้ว่ายังไงก็ยังมีเวลา
“ทำเรื่องอย่างนั้น” อีกนาน หึหึ
วันนี้ผมจะพาจีอาไปเปิดตัวที่มหา’ลัยครับ ใช่ว่าอยากเปิดตัวหรืออะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะไอ้นอสมันบังคับแกมขู่เข็ญมาตะหาก!!
หลังจากวันนั้น...ที่ผมขอจีอาเป็นแฟน หลังจากที่จีอายอมตกลง และหลังจากที่เราทำกิจกรรมของการเป็นแฟนกันเสร็จไปหลายรอบ เช้าวันรุ่งขึ้นจีอาก็เป็นไข้หนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล ไอ้นอสกับตะวันเลยจัดการผมเละชนิดที่ว่าไม่ได้เจอหน้าจีอาเลยจนเจ้าตัวออกจากโรงพยาบาล แถมตะวัน...พี่ชายที่แสนดีของเด็กน้อยยังทำท่าจะพาน้องชายสุดที่รักไปอยู่ด้วยกันที่บ้านเพื่อแยกจากผมซะงั้นอีก ผมเลยจำเป็นต้องบอกเรื่องที่ขอจีอาเป็นแฟน
ผลที่ตามมาก็คือ...คำถามเยี่ยงการสอบสวนและรังสีอำมหิตจากเพื่อนรักทั้งสองคน
“แต่งตัวเสร็จรึยัง”
“เสร็จแล้วฮะ” เด็กน้อยยิ้มหวานให้ก่อนจะเขย่งเท้าหอมแก้มผม ตั้งแต่ตกลงเป็นแฟนกันจีอาทำตัวน่ารักขึ้นเยอะ
ส่วนผมก็ได้กำไรไปเต็มๆ“เสร็จแล้วก็ไปกัน เดี๋ยวไอ้พวกนั้นจะรอนาน”
“คุณนิกซ์ เอ่อ...ผม...แต่งตัวน่ารักรึเปล่าฮะ” เด็กน้อยถามผมเสร็จก็ก้มหน้างุดหน้าแดง ผมมองสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
เสื้อยืดลายสปันจ์บ็อบสีเหลือง สวมเอี๊ยมสีขาวขาสามส่วนทับอีกที รองเท้าผ้าใบสีเหลืองเข้ากับเสื้อ
ไม่เรียกว่าน่ารัก...แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะครับ!ผมไม่ตอบคำถามนั้นแต่ก้มลงจูบแก้มแดงๆฟอดใหญ่เป็นคำตอบ เด็กน้อยหัวเราะคิกคักพอใจก่อนจะควงแขนผมเดินออกจากห้อง
อา...ถ้าไม่ติดว่านัดเพื่อนไว้แล้วล่ะก็ ผมคงตัดสินใจถอดเอี๊ยมนั่นทิ้งแล้วล่ะ!Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
“มาช้า!!” ตะวันเท้าสะเอวต่อว่ามาตั้งแต่ไกล ผมยิ้มๆไม่พูดอะไรผิดกันกับเด็กน้อยที่โผวิ่งเข้ากอดพี่ชายจนเพื่อนผมเซ
“โทษ’ที รถมันติด”
“รถติดหรือมึงติดจีอาอยู่กันแน่วะ”
.....กูไม่ใช่หมาเหอะ จะได้ติดสัตว์น่ะ.....ผมได้แต่ด่าไอ้นอสมันในใจที่เสือกรู้ทัน และยกนิ้วกลางให้มันแทนคำชมที่แสนรู้ไปซะทุกเรื่อง...ตะวันพาจีอาเดินงุ้งงิ้งไปนั่งเม้าท์กันสองคน ทิ้งให้ผมกับไอ้นอสฟาดฟันกันด้วยสายตาต่อไป
“ดูจีอาร่าเริงขึ้นนะ”
“อืม”
“สงสัยจะอิ่มน้ำ หึหึ”
“สัด! ลามกจกเปรตจริงๆเลยมึงเนี่ย”
“ฮ่าๆ หรือมึงจะเถียงว่าไม่ได้ป้อนน้ำน้องเค้าเลย”
“เด็กมันเพิ่งออกจากโรงพยาบาล...”
“เออกูลืม ว่ามึงป้อนน้องมันไปเต็มที่แล้วก่อนน้องจะเข้าโรงพยาบาล” ไอ้นอสทิ้งท้ายได้สุดแสนจะกวนตีนก่อนจะเดินหนีไปคุยกับตะวัน ผมส่ายหัวให้ความกวนส้นตีนของเพื่อนแล้วเดินตามไปหาจีอา
“รออยู่นี่กับตะวันนะ เดี๋ยวฉันกลับมา”
“ฮะ”
“ฝากด้วยนะตะวัน” ตะวันยิ้มรับ ผมเลยชวนไอ้นอสไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อคุยกันเรื่องโปรเจ็คจบ
เราสองคนเดินกอดคองุ้งงิ้ง...เอ่อ ไม่ใช่แล้วครับ แค่คิดก็ขนลุกแล้วล่ะ! จริงๆมันต้องเดินเตะกันไปตลอดทางมากกว่า...ผ่านไปทางไหนก็มีแต่สาวๆยิ้มให้ บางคนก็เคยเป็นกิ๊กเก่าผมมาก่อน จำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่...ไม่ใช่ปัญหาครับ เดี๋ยวเวลาเธอครางผมก็จำได้เอง หึหึ
อ๊ะ อ๊ะ! อย่าคิดเชียวนะว่าผมนอกใจจีอา
คติผมน่ะ แฟนก็ส่วนแฟน กิ๊กก็ส่วนกิ๊ก ได้ใจกันไปคนละดวงครับ หึหึ
+
+
+
+
+
หลังจากที่คุยกับอาจารย์ที่ปรึกษา...ใช้เวลายาวนานกว่าสองชั่วโมง ผมกับไอ้นอสก็เดินมึนๆกันออกมาจากห้องพักอาจารย์และนัดแนะกันว่าเที่ยงนี้จะไปกินบุฟเฟ่อาหารญี่ปุ่นกันเพราะจีอาชอบ
ผมดึงไอ้นอสให้มายืนบังหน้าเมื่อตอนเดินสวนกับเลดี้ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ทันเห็นผม...เรียกว่าไม่มีเวลาจะสังเกตุมากกว่าเพราะดูเหมือนเลดี้เพิ่งจะไปกินรังแตนที่ไหนมา ท่าทางถึงได้หัวเสียขนาดนั้น
“จีอา! ร้องไห้ทำไม” ผมรีบวิ่งเข้าไปหาเด็กน้อยที่นั่งเช็ดน้ำตาสะอึกสะอื้น มีตะวันยืนเท้าสะเอวหน้าแดงอยู่ข้างๆ...ทันทีที่ผมวิ่งเข้าไป ตะวันก็หันควับมามองผมตาเขียว
คือ...กูทำอะไรผิดวะครับ?
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะตะวัน”
“ถามเพื่อนนอสสิ!”
“จีอา... เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” ผมเดินเข้าไปกอดจีอาหลวมๆ เช็ดน้ำตาให้เบาๆ ไอ้นอสเห็นแบบนั้นเลยพาตะวันหลบฉากไปที่อื่น จีอาสะอึกสะอื้นไม่ยอมตอบคำถาม เอาแต่ส่ายหน้าปฏิเสธลูกเดียว
ผมเลยตัดสินใจพาจีอากลับคอนโด ไอ้นอสแอบทำปากกระซิบบอกว่าตะวันโกรธมาก เออ...ถึงไม่บอกก็พอจะรู้อยู่หรอก แทบจะพ่นไฟได้ซะขนาดนั้น...
ผมขับรถด้วยความเร็วมากกว่าปกติ เพราะร้อนใจที่อีกคนเอาแต่นั่งก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น เมื่อถึงคอนโดจีอาก็ยอมให้ผมจูงมือขึ้นห้องแต่โดยดี แต่...ก็ยังไม่หยุดร้อง
“เอาล่ะ คราวนี้บอกฉันได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ฮึก...”
“จีอา”
“ฮึก... ฮือ...” ชิบหายแล้วครับ พอผมกดเสียงต่ำเข้าหน่อยเท่านั้นแหละ...ร้องไห้หนักกว่าเดิมเฉยเลย
ผมถอนหายใจเบาๆแล้วลุกขึ้นเดินไปกอดเด็กน้อย จีอารีบผวากอดเอวผมแน่นซุกหน้าร้องไห้กับอกจนสัมผัสได้ถึงน้ำตาที่เปียกเสื้อ
“หยุดร้องนะ ดูสิ ตาบวมหมดแล้ว” จูบซับน้ำตาเบาๆ ได้ผลเล็กน้อยเพราะจีอาเปลี่ยนเป็นหน้าแดงแทน แต่ก็ยังสะอื้นอยู่หน่อยๆ
“คุณนิกซ์...”
“ว่าไง ใครทำอะไรเธอเนี่ย ถึงได้ร้องขนาดนี้”
“ผม... ฮึก! ผม...คุณเลดี้...”
เลดี้? แล้วเลดี้มาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย?
“เลดี้? ทำไม?”
“คุณเลดี้เข้ามาถามผมว่า ฮึก...เป็นอะไรกับคุณนิกซ์ พอพี่ตะวันบอกว่าผมเป็นแฟน คุณเลดี้...ก็อาละวาด คุณเลดี้บอกว่า ฮึก...คนที่เป็นแฟนคุณนิกซ์ไม่ใช่ผม แต่เป็นเธอ แล้ว...แล้วคุณเลดี้ก็บอกผมว่า ย...อย่าทำให้คุณนิกซ์วิปริต...เหมือนผม ฮึก!” จีอาหยุดเล่าและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง แค่นี้ผมก็นึกภาพออกแล้วล่ะครับว่าเลดี้อาละวาดขนาดไหน
ก็เลดี้น่ะ ร้ายน้อยซะเมื่อไหร่!!
“พอแล้วๆ เข้าใจแล้ว อย่าร้องนะ”
“ผมขอโทษฮะ...ผมทำให้คุณนิกซ์... ฮึก! โดนว่าว่าวิปริต...แล้วคุณเลดี้...เป็นแฟนคุณนิกซ์ ฮึก...จริงๆหรอฮะ”
“เลดี้จะเป็นแฟนฉันได้ยังไง ในเมื่อแฟนฉันคือเธอ”
“ฮึก! ฮือ...คุณนิกซ์” จีอากอดผมแน่น ร้องไห้โฮยกใหญ่ ผมเลยได้แต่กอดจีอาแน่น กอดปลอบแถมโยกตัวเหมือนกล่อมเด็กไปด้วย ในใจคิดไปถึงเรื่องยุ่งเหยิงที่กำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้า มิน่าล่ะ...ตอนเดินสวนกับเลดี้ถึงได้เห็นอีกฝ่ายดูเหมือนอารมณ์กำลังไม่ดีขนาดนั้น
ซวยแล้วกู งานเข้าของแท้เลย!!+
+
+
+
+
Special Nos’s sideบอกได้คำเดียวว่าหูชาครับ!!ตั้งแต่กลับจากมหา’ลัยแล้วมาส่งตะวันที่บ้าน รายนั้นยังไม่หยุดบ่นเรื่องที่เลดี้มาเหวี่ยงใส่จีอาเลย ผมคิดว่าถ้าตะวันเป็นผู้หญิง...เลดี้คงปากแตกไปแล้วล่ะ
“เรื่องนี้น่ะนิกซ์ผิดคนเดียวเลย!!”
“ช...ใช่จ๊ะ ไอ้นิกซ์มันผิด”
“นอสด้วย! เป็นเพื่อนกันภาษาอะไรห๊ะ!”
เอ้า! ซวยแล้วกู ไม่น่าเป็นเพื่อนกับไอ้นิกซ์มันเล้ย แต่ถือคติไว้...ว่าเมียด่าอย่าตอบโต้ครับ
โอเค! ไม่ใช่เมีย แหม...ขอโมเมหน่อยไม่ได้รึไง!!“ป่านนี้ไม่รู้จีอาจะเป็นยังไงบ้าง” ตะวันบ่นงุ้งงิ้ง มือก็ทำกับข้าวไปด้วย คนอะไร...เปลี่ยนอารมณ์ได้รวดเร็วจริงๆ
ผมมาฝากท้องกับตะวันเหมือนเดิมครับ ตะวันอยู่บ้านคนเดียว...เลยเป็นเรื่องปกติที่ผมจะมานั่งๆนอนๆอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าตะวันจะเข้านอน
จริงๆแอบเต็มใจครับ เสนอตัวเองและบังคับอีกฝ่ายไม่ให้ปฏิเสธด้วย หึหึ
ส่วนเรื่องเหตุการณ์ในวันนี้ ตะวันเล่าให้ผมฟังว่าเลดี้ได้ยินคนพูดกันว่านิกซ์พาแฟนมาเปิดตัว ตอนแรกเธอก็โกรธคิดว่านิกซ์นอกใจพาผู้หญิงคนอื่นมา แต่พอได้ยินว่าแฟนนิกซ์คือเด็กผู้ชายก็ยิ่งปรี๊ด เลยกะจะมาดูหน้าและอาละวาดกับนิกซ์ แต่ดันเจอจีอาเข้า...เด็กน้อยเลยรับไปเต็มๆ
ไม่แปลกหรอกครับที่เลดี้จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอเป็นแฟนไอ้นิกซ์ เพราะเลดี้เป็นสาวแรง มั่นใจในตัวเองสูง ยิ่งนิกซ์ยอมให้เธอควงออกงาน พาไปเปิดตัวนั่นนี่...เลดี้ก็ยิ่งได้ใจและคิดว่าตัวเองเป็นแฟนกับไอ้นิกซ์มันจริงๆ
แต่ผมรู้นิสัยเพื่อนคนนี้ดีครับ ว่ามันไม่คิดจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอก ไอ้นิกซ์มันเป็นคนหล่อ รวย เรียนเก่ง เพอร์เฟ็กไปซะทุกด้าน เรื่องอะไรจะหาภาระมาผูกมัดตัวเองไว้
เพราะงั้นมันเลยแปลกนิดๆที่คนอย่าง “เทพนิกซ์” ยอมเรียกจีอาว่าแฟน แถมยังพามาเปิดตัวอีกตะหากผมว่า...เรื่องนี้มันไม่ธรรมดาแล้วล่ะ
เชื่อผมเถอะ อย่าลืมนะว่าผมคือ “นอสตราดามุส” รู้...ในสิ่งที่คุณไม่รู้ หึหึ
ยังไงก็...ติดตามกันต่อไปล่ะกันครับ ตอนนี้ผมขอตัวไปกินอาหารฝีมือ “ว่าที่ภรรยา” ก่อนก็แล้วกันPLEASE TBCอากาศมันร้อนเนอะ!
ร้อนจนเขียนอะไรไม่ค่อยออก ตันไปซะหมด
เลยต้องไประบายความร้อนใจทวิต ฮา!
(ประเด็นคือเวิ่นอยู่ในทวิต แล้วอ้างอู้ไม่ปั่นนิยายตะหาก)
รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 902033 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก