รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.18
Part โจ้
หลังจากที่พี่พอลบอกความรู้สึกของเขากับผมและขอตามจีบผมตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว พี่พอลดีกับผมทุกอย่าง เอาใจใส่ เมื่อมีเวลาพี่พอลก็จะมาหาผม เรามีไปเที่ยวกันบ้าง ทานข้าวกันบ้าง บางครั้งก็พาภามมาบ้าง ภามน่ารักมาก เป็นเด็กที่อารมณ์ดี ยิ้มง่าย พูดแล้วก็อิจฉาไอ้ภาคมันเหมือนกันที่มันมีครอบครัวที่สมบูรณ์ยิ่งตอนนี้ภีมก็กำลังท้องลูกอีกคนด้วยแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์มากที่ผู้ชายท้องได้แถมท้องนี้เป็นท้องที่ 2 ผมยิ่งรู้สึกยินดีกับมัน แล้วหันกลับมามองถ้าผมตกลงคบกับพี่พอลไปเรื่องมีลูกนั้นคงเป็นไปไม่ได้ ผมเคยพูดกับพี่พอลเรื่องนี้เหมือนกันแต่พี่พอลบกว่า
“ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร เลี้ยงหลานเอาก็ได้ ค่อยให้ไอ้ภาคมันทำเผื่อ”
อืม ก็ตามนั้น อย่างที่ผมบอกไปแล้วว่าพี่พอลเอาใจใส่และดีกับผมทุกอย่างตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาทำให้ผมมั่นใจในตัวพี่พอลมากขึ้น และถ้าถามถึงความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่พอลนั่นมันชัดเจนมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าผมก็ “รัก” พี่พอลเช่นเดียวกัน ผมจึงคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะบอกความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่พอลให้พี่พอลได้รับรู้บ้าง
ก๊อกๆๆๆ
“ขออนุญาตค่ะ” เลขาผมเข้ามา
“ครับ”
“คุณโจ้ค่ะ คุณพอลมารออยู่ด้านล่างแล้วคะ”
“ครับ เดี๋ยวผมลงไป”
“คะ”
เมื่อเลขาของผมเดินออกไป ผมก็เก็บของแล้วเดินออกจากห้องไปยังลิฟท์เพื่อลงไปด้านล่าง
“สวัสดีครับพี่พอล” ผมพูดทักทายพี่พอลที่นั่งรออยู่ด้านล่างเมื่อลงมาถึง
“ครับโจ้ ไปกันเลยดีกว่านะ” พี่พอลหันมาพูดยิ้มให้
“ครับ” ผมกับพี่พอลก็เดินออกจากบริษัทไปยังรถของพี่พอลที่จอดอยู่ที่จอดรถด้านหน้า หลังจากนั้นพี่พอลก็ขับรถออกจากบริษัท
ตอนนี้ผมกับพี่พอลอยู่บนรถซึ่งตอนนี้รถติดมากเนื่องจากเป็นเวลาเลิกงานตอนเย็นพอดี เพราะพี่พอลจะพาผมไปทานอาหารมื้อเย็นวันนี้พี่พอลเลยไปรับผมที่คอนโดเมื่อเช้าและพาไปส่งที่บริษัท หลังจากนั้นตอนเย็นก็มารับผมออกมา
“ตอนนี้ไอ้ภาคมันหายแพ้ท้องแทนเมียยังครับ” ผมหันไปถามพี่พอลระหว่างที่รถติดไฟแดงเรื่องไอ้ภาคที่มันแพ้ท้องแทนภีม ซึ่งช่วง 2 เดือนแรกเป็นภีมที่แพ้ต้องตามปกติ แต่พอขึ้นเดือนที่ 3 อาการแพ้ท้องของภีมก็หายแต่ปรากฏว่าเป็นไอ้ภาคที่แพ้ท้องแทน
“ดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังมีบ้างครับ”
“ครับ เดี๋ยววันหยุดนี้ผมไปเยี่ยมมันดีกว่า คิดถึงภามด้วยไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว”
“ครับ ให้พี่ไปรับไหม”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยผมขับรถไปเองดีกว่า”
“โอเคครับ” หลังจากนั้นพี่พอลก็ขับรถออกเมื่อจากไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว
ตอนนี้เรามาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งพี่พอลบอกว่าเป็นร้านของเพื่อนพี่พอล เป็นร้านแบบเปิดโล่ง มีบ่อปลาอยู่กลางร้าน
“เข้าไปด้านกันเถอะพี่จองโต๊ะไว้แล้ว” พี่พอลพูดกับผมหลังจากที่เราลงจากรถ
“ครับ” แล้วพวกเราก็เดินเข้าร้าน แล้วพนักงานก็เดินนำเราไปยังโต๊ะข้างบ่อปลาโดยโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ไม่ไกลจากเวลาที่มีน้องร้องกำลังร้องเพลงไปด้วย หลังจากนั้นเราก็สั่งอาหารกัน
“เป็นไงชอบร้านนี้ไหม” พี่พอลผมระหว่างที่เราทานอาหาร
“ชอบครับ บรรยากาศดีมากเลย” ผมตอบแล้วยิ้มให้
“ดีแล้วครับที่โจ้ชอบ”
หลังจากนั้นไม่นานพนักงานก็นำอาหารมาเสริฟ แล้วผมกับพี่พอลก็เริ่มทานอาหารกัน รสชาติอาหารก็อร่อย บรรยากาศก็ดีถึงทำให้มีลูกค้าเยอะแม้ว่าร้านจะตั้งอยู่แถบชานเมืองแบบนี้
“อาหารอร่อยไหม” พี่พอลถามผม
“อร่อยมากเลยครับ”
“ไว้พี่จะพามาทานอีกถ้าโจ้ชอบ”
“ครับ” ผมยิ้มให้พี่พอล แล้วเราก็ลงมือทานกันต่อ
“พี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” พี่พอลพูดขึ้นหลังจากที่เราทานอาหารกันเสร็จแล้ว
“ครับ” พี่พอลก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข่าว
“ก็เหมือนมีคนเคยบอกไว้
ว่าความรักมีเหตุผลของมัน
หาคำตอบเอาเองและกัน
แต่ตัวฉันไม่แคร์
หากใช้สมองซีกซ้าย แล้วมองในความเป็นจริง
ก็ดูไม่เหมาะไม่ควรสักอย่าง
หากใช้สมองซีกขวา ใช้เพียงจินตนาการ
ก็ยังมีแรงจะฝันต่อไหว”
ผมหันไปมองยังเวทีเมื่อได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น และผมรู้สึกคุ้นกับเสียงร้องนั่น ก็เห็นพี่พอลยินร้องเพลงอยู่บนเวที ไหนบอกว่าไปเข้าห้องน้ำแล้วทำไมถึงไปอยู่บนเวทีได้
“เหตุผลที่คนหนึ่งจะรัก คงไม่ต้องมากมายนัก
แค่เรารู้จักฟังเสียงของหัวใจ
ฉันนั้นพบคำตอบว่าเพราะอะไร
หมดทั้งใจถึงมีเพียงเธอ”
พี่พอลร้องเพลงไปก็หันมามองผมแล้วยิ้มให้ทำให้ผมรู้สึกหน้าแดงขึ้นมา เพราะพี่พอลเล่นจ้องจาผมพร้อมกับแสดงความรู้สึกผ่านดวงตา
“ไม่เป็นอันทำอะไรแค่ได้จ้องตา พาให้หัวใจมันหวั่นไหว
แบบว่าเห็นหน้าเธอเมื่อไร เป็นต้องกลับไปนอนเพ้อ
ก็ไม่รู้ทำไมเธอน่ารักจัง แต่ที่รู้คือฉันกำลังรักเธอ
เหตุผลที่ฉันละเมอ คือเธอโดนใจ”
หลังจากที่ร้องเพลงจบพี่พอลก็เดินจากเวทีลงมาหาผมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“โจ้ครับ โจ้ก็รู้นะว่าพี่รักโจ้และตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาพี่คิดว่าพี่คงทำให้โจ้มั่นใจในตัวพี่มากขึ้นว่าพี่รักโจ้จริงๆ วันนี้พี่เลยอยากจะขออะไรโจ้อย่างหนึ่ง” พี่พอลจับมือผมแล้วพูดขึ้นหลังจากเดินลงมาถึงโต๊ะที่ผมยืนอยู่ตอนนี้
“ครับ”
“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”พี่พอลพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม
“ผมกำลังจะพูดเรื่องนี้กับพี่อยู่พอดีเลยครับ”
“อะไรเหรอครับ” พี่พอลพูดได้สีหน้าตื่นเต้น
“หลังจากนี้พี่พอลไม่ต้องตามจีบผมแล้วนะครับ” เมื่อผมพูดจบพี่พอลก็มีสีหน้าเจื่อนลง
“ทำไมหล่ะ พี่ทำอะไรให้โจ้ไม่พอใจเหรอ” พี่พอลพูดด้วยเสียงเศร้าๆ
“ไม่ครับพี่ไม่ได้ทำอะไรให้ผมไม่พอใจ แต่ที่ผมบอกว่าพี่ไม่ต้องตามจีบผมแล้เพราะว่า ตอนนี้ก็รักพี่ครับ ผมตกลงเป็นแฟนกับพี่” ผมพูดจบพี่พอลก็ยิ้มออกแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอด
“ขอบคุณนะครับพี่รักโจ้นะ”
“ผมก็รักพี่พอลครับ”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
พี่พอลกับโจ้เขาเป็นแฟนกันแล้ว หวังว่าคงชอบกันนะครับ เอาคู่นี้มากั้นครอบครัวสุขสันต์หน่อยฮ่าๆๆๆ ตอนหน้าเราไปลุ้นลูกพี่ภาคกัน ติชมได้นะครับ แล้วเจอกันตอนต่อไป บายยย