*ต่อ*
อาจารย์สอนเร็วเหมือนโกหก ที่จริงไม่ได้สอนเลยมากกว่า
แนะนำวิชาเรียน ตารางเรียน รายงานที่ต้องส่ง แค่นั้นเอง
ซวยแล้ว ยังหามุกหาทางรอดไม่ได้เลย
“ที กลางวันไปกินข้าวด้วยกันนะ”บอยชวน
“ได้ๆๆ”ผมตอบรับไปอย่างง่ายดาย โดยลืมไปซะสนิทว่า ไอ้โอต้องไปด้วยแน่ๆ
พออาจารย์ออกไปนอกห้องได้ไม่ถึงครึ่งนาที
ไอ้เวรโอก็มายืนชี้หน้าหาเรื่องผม
“มึงจะเอายังงัย”ผมลุกขึ้นชี้หน้ามันเหมือนกัน เหลืออดครับ
พอผมมายืนเทียบกับมันจริงๆ ก็ยิ่งรู้ตัวดีครับว่าถ้าตัวต่อตัว
ผมมีแต่ตายกับตาย มันสุงกว่าผมเล็กน้อย ผมเองก็สูง175 แสดงว่ามันก็เกือบๆ180
แล้วก็ดูตัวหนากว่า เอาดีว่ะ
ในช่วงที่สมองหาทางรอด
“มึงมากับกูนี่”บอยพูดขึ้นแล้วก็ลากไอ้โอออกไปนอกห้อง
ตอนนั้นผมอึ่งนิดแต่ก็ถือว่ารอดล่ะว่ะ
ผมนั่งลงพร้อมกับเก็บของเข้ากระเป๋าของผมช้าๆ
งงอยู่ครับ เอาเป็นว่าอยู่ใกล้ๆบอยไว้คงปลอดภัยจากไอ้โอ
ผมเก็บของเสร็จตั้งนานแล้วครับ
ไม่กล้าออกไปนอกห้องครับ นั่งเซ็งอยู่คนเดียว คนอื่นก็ออกไป
กันหมดแล้ว ทำไมตอนนั้นกูไม่ปลอยให้มันเลยตามเลยว่ะ ไปสาดน้ำใส่มันทำไม
“ที ไปกินข้าวกัน”บอยนั้นเองครับ
“แต่ว่า ไอ้โอ”ยังกลัวอยู่ครับ
“ไม่ต้องกลัว เราเคลียร์ให้แล้ว มันจะไม่หาเรื่องนายอีก”บอยเพื่อนรัก สงสัยเมื่อกี้บอยมันคงลากไอ้โอออกไปคุยให้
“ขอบใจนะบอย”ผมพูดไปพร้อมทำตาซึ้งๆให้
“ไปๆๆ ไปได้ล่ะ”บอยพูดพร้อมกับตบบนบ่าผมเบาๆ อุ่นใจดีครับ
อย่าทำแบบนี้บ่อยนะเว้ย เด๋ยวชอบไปจะทำงัย
พอผมออกมาหน้าห้องก็เห็นไอ้โอนั่งหน้าเป็นตูดเหมือนเด็กโดนแย่งของรักไป
คิดแล้วซะใจเล็กๆ
ระหว่างกินข้าว
“ที พักอยู่ไหน”บอยถามขึ้น
“คุก”ไอ้โอสอด
“พ่อมึงสิพักในคุก”ผมด่ากลับ
“ไอ้นี่นิ มึงนี่มันวอนตีนจริงนะ”ไอ้โอชี้หน้าด่าผม
“ใครเริ่มก่อนว่ะ”ผมไม่ยอม มีบอยอยู่ข้างๆ ผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
“พอทั้งคู่ได้มั้ย”บอยตบโต๊ะ
“โอ มึงจะเกินไปแล้วนะ”บอยด่าไอ้โอ
“ใช่ๆๆ”ผมเสริม
“ไม่ต้องมาเสริมเลยที นายจะทำเป็นไม่ได้ยินได้มั้ย ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องด้วย”บอยเอ็ดใส่ผม ผมก็หง่อยสิครับ
“ขอเลยนะทั้งสองคนนั้นแหละ”บอยตัดบท
เซ็งครับเซ็ง ทำให้บอยเสียความรู้สึก เซ็งครับ
“แล้วบอยอยู่ไหน”คำถามลองเชิงครับ
“อ้อ เราอยู่หอ...”บอยตอบ
“จริงดิ เดือนเท่าไหร่อ่ะ เรากำลังหาหออยู่พอดีเลย”สนใจ สนใจ
“3200”บอยตอบ
“ดีๆๆ ไม่แพงมาก ห้องดีม่ะ มีไรให้บ้าง บลาๆๆๆ”แล้วผมก็คุยกับบอยเรื่องหอ
พอกินข้าวเสร็จผมก็เดินไปหอบอย เพื่อดูลาดราว เพื่อวางแผนการทำการขืนใจบอย
แต่ไอ้ตัวเวรตัวกรรมตามมาด้วยสิครับ
ไม่รู้มันจะตามมาทำไม
หอที่บอยอยู่น่าอยู่มากเลยครับ
ป้าเจ้าของก็ดูใจดี ไม่ขี้เหนียว
แต่เสียดายที่ตอนนี้ห้องยังไม่ว่าง จะว่างอีกทีก็อีกประมาน 2-3เดือน
ทำงัยดีล่ะครับ ให้นั่งรถมาเรียนวันล่ะ ชั่วโมงกว่าๆก็ช้ำหมด
“เอางัยดีว่ะบอย ห้องไม่ว่างว่ะ”ผมนั่งปรึกษาบอยที่ห้องของบอย
พร้อมกับไอ้โอที่ดูท่าทางแล้วไม่ไปไหนซะที
“อยู่กับเราก่อนมั้ยล่ะ”บอยเอ่ยปาก นี่แหละครับที่ต้องการ
“อย่าเลย เราไม่อยากรบกวน”วางท่าก่อนครับ
“เห้ย ไม่เป็นไร ยังงัยก็หารสอง”บอยชวนต่อ
“อ้าว แล้วงี้แฟนบอยไม่ว่าหรอ ถ้าเรามาอยู่”ลองเชิงครับ
“บ้าหรอ จะมาว่าได้งัย เรายังไม่มีแฟน”สวรรค์เปิดครับ
“แต่เราก็เกรงใจอยู่ดี”เล่นตัวไปมั้ยตู
“เอาน่า แค่ไม่กี่เดือนเองไม่ใช่หรอ”บอยอยากให้ทีอยู่ด้วยขนาดนั้นเลยหรอครับ
“ไม่เป็นไรแน่นะ”คำถามสุดท้าย
“อืม เราเต็มใจ”
“ตกลง”เป็นคำตอบสุดท้าย