เสียรีฯ ...ก๊ากกก
เอามั่งๆ
สูเจ้า ทำเราร้าว (กว่า)มณีรุ้ง
มุ่งปราถนา นิยาย ในหล้า
มีหวัง (กระทบ)กระทั่ง ข้างฝา
ซบหน้า กับดิน กินทราย
จะเจ็บจำ ไปถึง วรรณโรค ปรโลก ว้อย!
ฤๅรอยโศก รู้ร้าง จางหาย
จะกดเป็ด กดเม้น กดรีพลาย
ด้วยหมาย ว่าจะได้ หัวใจ(เกรียน♥)
หาก(นิยาย)เจ้า อุบัติบน สรวงสวรรค์
ข้าไม่ขอลง โลกันตร์ ให้หม่นไหม้
สูเป็นไฟ เราจะดับไฟ (ห๊ะ...)
อย่าทำลายสิ้น ถึงวิญญาณ
ถ้าแม้แต่รีฯเดียว ยังอาลัย
เราจะตามเม้นให้ ชั่วกาลปาวสาน
หากแม้นเม้นแล้วยังต้องรอนาน
จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา
อดนิยาย เหมือนใจ มันร้าว
ดั่งโดนเจ้า เหยียบเล่น เหมือนเส้นหญ้า
ฉะนั้นเกรียน อย่ามาทำ ให้ช้ำอุรา
แล้วจะหา ว่าข้า ไม่เตือนเอย
บรุ๋งบรุ๋งงง ~ อ่านแล้วรีบมาต่อนะพี่เกรียน //เอิ้กกกก