“เหี้ยเอ๊ย ใครคิดไอ้เคื่องเล่นนรกนี่วะ” ไอ้ปันลงไปนั่งยองๆแขนเกยหัวเข่า มันเมาครับ ไอ้เชนบอกว่าไอ้ปันร้องไห้ด้วย เพราะมันอยากลง พวกผมก็วนเกือบทุกอย่าง เล่นแบบลืมตาย ไอ้เต้ยเล่นแต่ละอย่างไม่ต่ำกว่าสองรอบ ตอนนี้ได้เวลาไปรับสาวๆมาเล่นเมืองหิมะ
“แม่งหนาวสัด” ไอ้แทนกอดอกปากสั่น มันจะไม่หนาวขนาดนี้ถ้าพวกผมไม่ได้เปียกก่อนเข้ามา เพิ่งไปเล่นแกรนแคนยอร์น ไอ้คิวเรียกซะเสีย ล่องแก่ง อิงใส่เสื้อขาวมา พอโดนน้ำก็เลย อ่านะ คิวมันก็ถอดเสื้อเชิ้ตของมันคลุมให้ มันใส่เสื้อยืดอีกตัวข้างใน ไอ้เต้ยทำหน้าทำตาเหมือนอยากจะกระโดดงับเสื้อ ฮ่าๆ
“พี่เชนนนน” อยู่ดีๆ ไอ้เต้ยก็เอาหัวไปวางบนอกไอ้เชน ไอ้คิวหันไปมองแทบจะทันที
“หื้ม ว่าไง จะเอาอะไรคะ”
“เต้ยคอแห้ง หิวน้ำ”
“พี่บอกแล้วว่าอย่าซนไง หื้ม ทำไมเต้ยไม่ฟังคะ ไว้ออกไปค่อยกินนะ”
“ครับ เต้ยไม่หิวแล้วก็ได้”
“บ๊ะ ได้ใจกูจริงๆ” ไอ้แทนก้มมากระซิบข้างหูผม หน้าไอ้ฟ่างที่รักมึงก็เลวได้ใจกูเหมือนกัน ไปสอนวิชากันเพิ่มอีกรึเปล่าวะ
ไอ้เชนจับแก้มไอ้เต้ย ห่าเชนจะเล่นอะไรไม่บอกไม่กล่าว ไอ้เต้ยกระพริบตาปริบๆสองครั้งด้วยความงง มันรีบซ่อนรอยยิ้มเลวๆ เข้าไปยืนใกล้ๆไอ้เชน ไอ้คิวก็ได้แต่กำมือแน่น กว่ามึงจะยอมรับใจตัวเอง ไอ้เชนกับไอ้เต้ยต้องสมสู่กันให้มึงดูมั้ยวะคิว
ผมกับไอ้แทนทนไม่ไหวต้องไปลากคอมันมาคุย ปล่อยคนอื่นเล่นสไลด์น้ำแข็งไป มีอันนี้แหละที่ไอ้น้องแมทมันเล่นแบบไม่ฝืนใจ มันบอกเห็นน้ำแข็ง เห็นหิมะแล้วคิดถึงแดดดี๊ เออ ไอ้ลูกกตัญญู
“คิว กูถามอีกครั้ง มึงรักอิงเหรอ” ผมเปิดประเด็น
“เปล่า” ผมกับไอ้แทนมองหน้ากัน จริงๆก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
“รักไอ้เต้ยเหรอ” สมกับเป็นแฟนไอ้ฟ่าง ตรงได้ใจกูมาก
“กู…….”
“คิดก่อนตอบ เอาให้แน่”
“
กูไม่รู้ แต่ไม่ชอบที่มันไปอี๋อ๋อกับไอ้เชน”
“หึง?”
“น่าจะหวงมากกว่า”
“แม่งแล้วทำเก๊กนะสัด” ไอ้แทนตบหัวไอ้คิวเน้นๆ “ไอ้เชนกับไอ้เต้ยเพิ่งเริ่มคบกัน กูว่าใจมันยังไม่ลืมมึงหรอก รีบไปทวงคืนตอนนี้ไม่สาย” ไอ้แทนมันพยายามจะบอกว่า รักแท้ต้องแย่งชิง รักไม่จริงต้องเสียสละ กูพูดถูกมั้ยแทน คึ
“มึงบ้าเหรอแทน กูไม่เอาของเพื่อน” คราวนี้เงียบกริบ เออ ก็จริง เห็นเจ้าชู้แบบนี้ แต่พวกมันไม่เคยทับทางกันเลยนะครับ ของๆเพื่อนไม่แตะ แม้จะมีกรณีมาเสนอให้เอง ไอ้คิวเจอบ่อย เด็กไอ้แทน เด็กไอ้เชน ชอบมาหลังไมค์กับมัน เพราะเจอเซอร์ๆ ติสๆแบบไอ้คิวคงโดนใจ วันต่อมาถูกไอ้แทนไอ้เชนสลัดทิ้ง โทษฐานรบกวนเพื่อนมันให้รำคาญ
“ไอ้เต้ยยังไม่ได้เป็นของไอ้เชนนี่หว่า น่าเชื่อกู” ผมตบไหล่ไอ้คิว ยิ้มให้กำลังใจมันด้วย พวกมันกอดคอกันโดยมีผมอยู่ตรงกลางจะหนีบกูแบนแล้วสาดดดด
“เราจะเห็นคุณค่าของบางอย่างก็ต่อเมื่อเสียมันไป แต่นี่มึงยังไม่เสีย มึงรักมัน มันรักมึง สองคนรักกัน แฮปปี้ อึ๊บๆ” ผมเตะขาไอ้แทน ตลอดนะมึง ใต้เข็มขัดตลอด
“คิดดีๆนะคิว คิดไม่ออกก็บอกพวกกู แค่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง ลองรักคนที่มึงรักมันไม่ยากหรอก เชื่อกูนะเพื่อน” ไอ้แทนตบไหล่ไอ้คิวอีกครั้ง พวกผมก็เดินออกมาให้เวลามันได้คิด ไอ้ภูมิโบกไม้โบกมือเรียกผมให้ดูมันกับไอ้ปัน ไอ้ฟ่าง กำลังจะสไลด์แข่งกัน
“มันว่าไง” ไอ้เชนปรี่มาถาม
“ไม่นานเกินรอ เตรียมส่งตัวไอ้เต้ยเข้าหอ” ผมยืดอกตอบ
“ดีมาก ถึงเตี้ยแต่ก็มีสาระ มิน่าไอ้ภูมิถึงหลงมึงนัก ฮ่าๆ” มันสองตัวกอดคอกัน หันหลังให้ผม โมโหแม่ง ปากดีนักใช่มั้ยไอ้หมอฟันดะ ผมคว้าเกร็ดน้ำแข็งปาใส่หลังพวกมัน ไอ้เชนยอมคนซะที่ไหน มันก็ปากลับ ไอ้เหี้ย เต็มเบ้าตากูเลย
พวกผมเล่นสไลด์ไปหลายรอบมาก ไอ้แทนกับไอ้ฟ่างแทบจะสิงกัน เล่นรอบไหนมันก็นั่งซ้อนกอดเอวกันตลอด แต่ผมกับภูมิยังไม่กล้าขนาดนั้น เราเล่นคนละอันแล้วจับมือกันแค่นั้น
เล่นไปเล่นมาไอ้ภูมิตาดีชี้ให้ผมดูไอ้คิว มันกำลังปัดน้ำแข็งออกจากผมไอ้เต้ยครับ ประหนึ่งว่าเป็นเกร็ดหิมะโปรยปรายกลางกรุงโตเกียว เฮ้ย ไม่เอา ไม่ไปญี่ปุ่น เปลี่ยนเป็นหิมะโปรยปรายกลางกรุงโซล เออค่อยเข้าท่าหน่อย
แล้วมันก็ลากกันไปหลังสโนว์แมนตัวใหญ่ที่ไร้ผู้คน ผมกับภูมิมองตากันแล้วรีบไปแอบดู ซักพักมนุษย์อีกหนึ่งคู่ก็ตามมา ไอ้แทนกับไอ้ฟ่าง แม่งเสือกตลอด (ผมไม่เสือกเลยเนอะ แหะๆ)
“พี่คิว เต้ยเจ็บ” เห็นได้ชัดว่ากำลังตอแหล แต่อาจจะเจ็บจริงก็ได้เพราะไอ้คิวบีบข้อมือมันซะขนาดนั้น
“เออ กูมันไม่อ่อนโยนเหมือนไอ้เชน” พระเอกกำลังประชด
“แล้วพี่เชนเกี่ยวอะไรด้วย ห้ามว่าพี่เชน” นางเอกก็ประชดกลับ คุณประจักษ์กับโสรยา (น่าจะคนละเรื่องนะ)
“หึ แตะต้องไม่ได้เลยนะ ทำไม มันก็เพื่อนกูทำไมกูจะว่าไม่ได้”
“เพราะพี่เชนเป็นแฟนเต้ย เต้ยไม่ชอบให้ใครมาว่าพี่เชน โอ๊ย เจ็บนะโว้ย พี่คิวปล่อยสิวะ” ไอ้คิวมันแรงควาย มึงดิ้นไปเถอะเต้ย ดิ้นให้ตายก็ไม่หลุด เพราะเฮียเจอมาเยอะ กูรู้ดี
“ขึ้นวะกับกูเหรอ แล้วไปเรียกมันว่าพี่ทำไม” เน้ เป็นไงล๊า มีเรียกร้องสิทธิ์ด้วยแหละ
“ทำไมจะวะไม่ได้”
“พูดจาไม่น่ารักเลยนะ” ไอ้ฟ่างทุบหลังไอ้แทนดัง อั๊กๆ มันคงสะใจ ที่ผลงานออกมาดี
“ก็ไม่ต้องมารัก ปล่อยยยย”
“ไอ้เต้ยแม่งแรด” ผมว่า พร้อมอมยิ้มมีความสุข ไม่รู้สิ แต่ผมว่ามันสองคนน่ารักดีว่ะ ไอ้เต้ยมันนิสัยเด็กละมั้ง
“เหมือนมึง” ไอ้แทนด่าผม
“เหมือนเมียมึงแหละสัด” ไอ้ภูมิด่ามันกลับ พี่ชายมันเลยมองแทบจะกัดหัวน้องตัวเอง
……………………………………
เล่นจนเหนื่อยก็ได้เวลาพักกินข้าวเอาแรง มื้อนี้ขอฝากท้องไว้กับผู้พันแล้วกัน กินข้าวเสร็จก็ต่อด้วยคาร์บั้ม ผมก็ดันลืมว่าพวกไอ้ภูมิ มันนักแข่งรถ แม่งแค้นอะไรกูมากมั้ย ชนเอาๆ แทบอ้วกเอาไก่ออก
“ไอ้แทน นั่นบ้านผีสิงนะมึง ไม่ใช่โรงแรม เข้าไปรีบออกมาล่ะ อย่ามัวแต่ทำไอ้ฟ่างครางแข่งกับเสียงครวญของผี ฮ่าๆๆ” พวกผมกำลังเมามันส์กับการแซวไอ้ฟ่าง แต่บางทีก็เซ็ง แซวอะไรไปมันก็ไม่เขินไม่อาย ร้ายกว่านั้นมันดันหอมแก้มกันโชว์
คือ พวกกูอ่ะรับได้ แต่ช่วยเกรงใจสาวๆเขาบ้าง ไอ้ฟ่างบอกว่า ถ้ารับเพื่อนแฟนไม่ได้ ก็อย่าคบต่อเดี๋ยวจะจบไม่สวย นี่มึงจะติสแตกไปไหนข้าวฟ่าง
ไอ้เบียร์กับแฟนเข้าไปก่อน ตามด้วยไอ้แทนกับฟ่าง ไอ้มิคกับน้ำขิงขอบายเพราะกลัวผีทั้งคู่ แต่ที่เรียกเสียงฮือฮาแบบลับๆของพวกผม ไอ้คิวกับไอ้เต้ยครับ มันเข้าไปด้วยกัน ออกมาไอ้เต้ยหน้าแดง ก้มหน้าก้มตาเดิน ไอ้คิวก็หน้าตายหน้านิ่งเกินปกติ ผมส่งสายตากวนตีนมัน ไอ้คิวก็ยักไหล่ แม่งมันทำอะไรกันวะ
“จะเข้ามั้ย” ภูมิถาม
“เข้าดิ ทำไม หรือมึงกลัว” ผมยิ้มล้อไอ้ภูมิ
“กลัวจะอดใจไม่ไหว ฆ่าปาดคอมึงในนั้นว่ะ”
“แหม ตัวเอง ตัวเองกล้าฆ่าเค้าหรอ”
“หึหึ ขนลุกว่ะพีม” มันดึงมือผมเข้ามา มีลูกบอกลูกมีหลานบอกหลานนะครับว่าผมกับภูมิจูบกันในบ้านผีสิง
……………………………………
เที่ยวมาทั้งวัน ตอนนี้สภาพแต่ละคน ปวกเปียกมากจะขับรถกลับไหวรึเปล่าก็ไม่รู้ พวกผมถ่ายรูปบ้าๆบอๆก่อนกลับบ้าน ระหว่างรอสาวๆไปเข้าห้องน้ำ
“ภูมิ โอ๊ตจะคุยด้วย” ไอ้ฟ่างยื่นโทรศัพท์ให้น้องมัน ไอ้ภูมิยิ้มรีบรับมาคุย”
“หวัดดีครับ…. ภูมิอยู่สวนสนุกมาเที่ยวกับเพื่อน…. สนุกสิ แล้วโอ๊ตอยู่ไหน… ใช่ฟ่างมากับแฟน …เคยสิ โอ๊ตเคยเจอแล้ว …..ภูมิก็มากับแฟน อยากเห็นก็กลับบ้าน แม่บอกว่าโอ๊ตไม่คิดถึงบ้าน…. อื้อภูมิปิดเทอมแล้ว โอ๊ตกลับมาหาภูมินะ… ไม่เอาหรอก ภูมิไม่ชอบอยู่ในป่า ….ภูมิก็คิดถึงโอ๊ต ฟ่างชอบแกล้งภูมิ …ก็ได้ เดี๋ยวภูมิโทรหา” ไอ้ภูมิคุยโทรศัพท์กับพี่ชายได้น่ารักมาก
“ใส่ไฟกูตลอด กูไปแกล้งมึงตอนไหนไอ้น้องเวร เดี๋ยวไอ้โอ๊ตก็มาด่ากูอีกแม่ง”
“ช่วยไม่ได้ มึงบอกแม่ทำไมเรื่องที่กูไม่กินข้าว”
“ก็เพราะเวลามึงปวดท้อง กูจะซวยไง เป็นกระเพาะแล้วไม่เจียม” ไอ้พี่น้องสองคนก็งุ้งงิ้งๆใส่กัน ซักพักพี่ชายพวกมันก็โทรกลับมาอีก ไอ้ภูมิแย่งโทรศัพท์ไอ้ฟ่างมาคุย
“กูจะไปเข้าห้องน้ำ ไปป่าว” หันไปมองใครก็ไม่มีใครสนใจ แกล้งไม่ได้ยินอีกต่างหาก ฮึ๋ย ไอ้ภูมิก็คุยโทรศัพท์ “ไม่มีหมาตัวไหนมีน้ำใจจะไปเป็นเพื่อนกูเลยใช่มั้ย กูไปคนเดียวก็ได้โว้ย” ผมเดินแกมวิ่งมาห้องน้ำคนเดียว ไอ้พวกเพื่อนเวรจำไว้เลยนะ จำไว้ๆ
“
พีม พีม” เสียงเรียกชื่อผม ติดจะสั่น เหมือนคนเหนื่อย พอหันกลับไปมองผมก็แปลกใจ ทำไมมันบังเอิญจัง
“
ไอ้คลื่น มึงมาทำอะไรวะ” คลื่นมันยืนหอบแฮ่กๆ ยกมือโบกไปมาเพราะอ้าปากพูดไม่ได้ ผมเลยหลุดขำท่าทางตลกๆของมัน มึงคงไม่ได้วิ่งตามกูมาใช่มั้ย
“มาสวนสนุก….กูคงมาปลูกป่ามั้ง”
“ห่า กวนตีนนะมึง”
“หึหึ กูพาน้องมาเที่ยว นั่งกินข้าวอยู่เห็นมึงเดินผ่านน่ะเลยวิ่งตาม นึกว่าไม่ใช่ซะอีก”
“คงกะจะวิ่งมาตบหัวชาวบ้านเค้าไปทั่วล่ะสิ”
“โหยย อย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นดิวะ กูขอโทษมึงไปหลายรอบแล้วนะ”
“เออๆ ล้อเล่นหรอก เฮ้ย กูปวดฉี่ เดี๋ยวมาคุยต่อ”
“เหรอ เออไปดิ เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”
“อ๊ากกก แม่งจะราดแล้ว สาดดด” ผมวิ่งไปรูดซิบไปแทบไม่ทัน พอถึงที่หมายก็ปล่อยเต็มที่ เฮ้อออ โล่ง ความสุขเกิดขึ้นได้เสมอ อิอิ
“ไม่ไปฉี่ในห้องน้ำวะ” ผมหันมามองไอ้คลื่นที่ยืนก้มหน้าให้กระจก
“กูแค่ฉี่ ไม่ได้ขี้ เข้าห้องน้ำทำไม” ผมจัดการเก็บน้องพีมเข้าที่เข้าทาง ล้างมือเรียบร้อย ไอ้คลื่นก็ยังยืนก้มหน้า หูแดงๆ
“เฮ้ยเป็นไรวะคลื่น ตัวแดงๆนะมึง เมาแดดเหรอ”
“เอ่อ เปล่าๆ”
“เออ วันนั้นที่มึงรีบกลับ ที่บ้านมีเรื่องอะไรเหรอ โอเคยัง”
“อ๋อ น้องกูขับรถเฉี่ยวคนว่ะ พ่อเลยเรียกไปดู”
“เหรอวะ แล้วเป็นอะไรมากมั้ย”
“โอเคแล้ว คนที่โดนเฉี่ยวก็ไม่เป็นอะไรมาก น้องกูก็ไม่เป็นไรมั้งเห็นมันเล่นไวกิ้งไปหลายรอบ” มันพูดด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนเดิม
“อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แล้วมึง เฮ้ย!!!….” ผมกับไอ้คลื่นตะโกนพร้อมกัน ที่ผู้ชายคนนึงทำเป๊ปซี่หกใส่ผม เพราะมีเด็กวิ่งไล่กันเข้ามาในห้องน้ำ เลยชนพี่เขา แล้วพี่เขาก็เซมาโดนผมอีกที
“เฮ้ยน้อง พี่ขอโทษ” พี่คนนั้นรีบขอโทษผมใหญ่ ส่วนเด็กน้อยสองคนวิ่งหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“ไม่เป็นไรครับ” อ่า เป๊ปซี่เต็มเสื้อกูเลย พี่เขาขอโทษผม แล้วไปจัดการธุระของตัวเอง ก่อนไปก็ยังมาขอโทษอีก เหอๆ อุบัติเหตุ ผมเข้าใจ ไม่เป็นไรครับพี่ ผมก้มมองสภาพตัวเอง เสื้อเลอะตั้งแต่ตรงหน้าอกลงไป เซ็งเลย จะกลับบ้านแล้วแท๊แทไอ้พีมเอ๊ย ผมรองน้ำมาลูบๆเสื้อ ถึงจะล้างคราบไม่ได้แต่อย่างน้อยจะได้ไม่เหนียว
“มากูช่วย”
“ไม่เป็นไร จิ๊บๆ กูจัดการได้”
“ทำแบบนั้นเดี๋ยวก็เปียกทั้งตัว มานี่ กูช่วย” คลื่นมันก็ใจดีช่วยผมเช็ด
“แม่งเหนียวว่ะ กูถอดซักเลยดีกว่า”
“เฮ้ย ไม่ต้องๆ จะเป็นชีเปลือยรึไง เดี๋ยวกูเช็ดให้ มึงยืนเฉยๆเหอะน่า”
“โหยมึง ก็แม่งเหนียวอ่ะ”
“เออ อยู่นิ่งๆดิพีม….” ไอ้คลื่นมันทำตาดุๆ ใส่ แถมยังจับแขนผมไม่ให้ยุ่งกับเสื้อด้วย คลื่นมันเปิดน้ำมาลูบเสื้อผม แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าของมันมาเช็ดให้ด้วย ผมก็เลยต้องยืนนิ่งๆให้มันช่วยเช็ด
“มึงปล่อยเมียกูได้รึยัง” น้ำเสียงเย็นๆดังขึ้น ทำให้ผมกับคลื่นหันไปมองคนที่ยืนอยู่ที่ประตู
“ภูมิ”TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
………………………………………..
คึคึ หลบหน่อยพระเอกมา ขอโทษที่มาช้านะคะ แต่ช้าก็ดีกว่าไม่มา ชิมิ อิอิ
ไอ้น้องเต้ยสำนึกไว้ด้วยว่าตัวอ่ะเป็นน้องอย่าริอาจไปรุก กรั่กๆ
รักแบบอุดมคติมันก็ดีคะ แต่ตาลมิปลื้ม ยังไงมันก็ต้องมีสามคู่ เอ๊ะ รึสี่คู่ดีน๊า หึหึ เลขสามนี่แหละกำลังดี ตาลว่าจะทำบทสัมภาษณ์หนุ่มๆมาให้อ่าน ใครจะฝากถามอะไรคนไหนมั้ยเอ่ย เดี๋ยวตาลหอบไปถามมาให้ หุหุ
ปลๆ สองตอนที่แล้วมีคำผิดเกลื่อนกลาด ทำไมไม่เตือนตาลบ้างละคร๊า แอ๊ อับอาย
ส่วนเรื่องรูปอิมเมจที่มีคนถามว่าพวกเขาเป็นใคร ตาลไม่รู้จักเลยคะว่าเขาแต่ละคนเป็นใคร ยกเว้น รูปของภูมิ พีม แล้วก็น้องเต้ย(เอ็นดูน้องเต้ยเป็นพิเศษ เพราะชอบมาหลายปี) นอกนั้นเก็บได้ตามเว็บ หน้าตรงตามที่ตัวเองคิดไว้เลยเอามาให้ดูคะ อิอิ หล่อ ถูกใจมั้ยคะ
คิดซะว่าวิ่งตามพีม อิอิ