หัวข้อ: "Shining"

[choijiin]

พี่ปชาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
 
ทำไมใจเร็วด่วนได้ยังงี้เนี่ย
สงสารเด็กน้อยที่จะเกิดมาออก
ถ้าไม่รักแม่เค้าก็เอาลูกมาเลี้ยงดิ๊
คนเราทำผิดแล้วอย่าแก้ตัว
แต่ต้องแก้ไขนะพี่ปชา

  ไจฟ์กับน้องทีค่า

[AllRiseApril]

โอ้  ซับซ้อนไปไหนกันนี่
ลูกพี่หมูหรอ =____________=''
ตกลงปชายังไงว๊าาาาา จะเป็นคนไม่ดีจริงๆหรอนี่

[@BUA@]

เมียท้องกับคนอื่น--- คิดว่าไม่น่าจะเป็นประเด็นให้ถึงขั้นฆ่าตัวตาย
เพราะพี่มีนกับพี่แหม่มก็ไม่ใช่คู่ที่ดูแล้วจะสวีทหวานแหวว รักกันปานจะกลืนซะเมื่อไหร่
ทะเลาะกันทุกวันแบบนั้น แล้วมีกรณีนี้ขึ้นมาอีก พี่มีนน่าจะเอามาเป็นประเด็นขอหย่าได้เลยด้วยซ้ำ
เอ๊ะ รึว่าเห็นแบบนั้น แต่เค้าก็รักเมียเค้ามาก เลยเสียใจหนัก
เอ๊ะ รึอะไรยังไง

สรุป รอเฉลยละกันค่ะ 

[jiki]

อ๋อ ทางปชาเป็นอย่างงี้

เรื่องมันดูพันกันไป พันกันมา คอนโดอลเวงจริงๆด้วย

ว่าแต่ ไรแอยดูอะไรทางเน็ตหว่า

[yoyo]

โอ๊วว ลึกลับจริงอะไรจริง

[from_mars]

โอว...ซับซ้อน นะ แต่เป็นเรื่องที่อาจเกิดขึ้นในชีวิตจริงได้เลยนะเนี่ย
สมัยนี้ กรรมติดจรวดน่ะ
เอาล่ะ เรามารอดูกันดีกว่าว่า..เรื่องจริงคืออะไร และ จะจบลงยังไง
กอดแน่นๆ ทั้ง 2 คนครับผม เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม และขอบคุณคร้าบบบ

[@PurPle SuN@]

อ่านจบแล้วอึ้งๆ ยังดีที่พี่ปชาไม่รู้เรื่องที่พี่มีนถูกฆ่า แต่ก็ผิดอยู่ดีที่ไปยุ่งกะเมียคนอื่น

อ่านจบแล้วก็สงสารพี่มีนสุดๆ จากสภาพการณ์แล้วจะฆ่าตัวตายก็ไม่แปลก เพราะดูมีเรื่องกดดันมากมาย

แต่ว่าไอ้ประเด็นที่พี่แหม่มร่วมมือกะใครซักคนฆ่าพี่มีนเพื่อหวังผล รวมถึงที่มีใครต่อใครไปเรื่อยเนี่ยมันแย่มากเลย

ป๋าเบรคอารมณ์หวานแหววจากตอนที่แล้วให้มาจดจ่อกับพี่มีนได้อย่างน่าสนใจมาก เราสองคนน่ะเก่งขึ้นมากแล้วล่ะ ^__^

แล้วก็ลุ้นกะตอนต่อไป จริงๆก็อยากรู้เรื่องคดีให้มันคลี่คลายไปนะ แต่เรื่องพี่เขียนพี่ตุ้ม พี่ไรน้องวาดก็อยากให้คืบหน้า

ว๊าาา ตัดสินใจไม่ถูก คนหล่อมากว่าไงดี ช่วยพี่คิดหน่อยดิ

กอดรวบสองคนนะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วย ^_______^

[fuku]

อ่านตอนนี้แล้วกลัวผญที่สุดเลย
ทำไมทำได้ขนาดนั้นเนีย

[kyoya11]

มันช่างซับซ้อนและซ่อนเงื่อน
สรุปว่าปชาไม่ผิดโน๊ะ....แอบเชียร์ปชากะพี่มีน เซ็งเลย

[omuya]

  รักคนเขียน คนโพสท์

[Whatever it is]

โอะพ่อซะงั้น 555

[PAAPAENG~]

โอย...
มันชักจะไปกันใหญ่
แต่แอบดีใจที่เดาพี่ปชาถูก!!

เจอกันวันศุกร์ค่ะ

[Tasaitatsu]

อ่านตอนนี้แล้ว รูปคดีพลิก!!
จากที่คิดว่าปชาเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งแล้วพี่หมูอันดับสอง ส่วนพี่แหม่อันดับสามนั้น
ต้องเปลี่ยนเป็นพี่แหม่คือผู้ต้องสงสันอันดับหึ่งแล้วละ
ท่าทางพี่แหม่จะมั่วอยู่เยอะ ยังติดใจคำพูดของพี่มีนพูดกับปชาว่า "คนดีพระย่อมคุ้มครอง"
เหมือนพี่มีนเองก็รู้อยู่แล้วว่าเมียตัวเองเป็นยังไง และกำลังวางแผนให้ปชาเป็น "พ่อแพะ"
บางทีพี่หมูอาจจะโดนแบบเดียวกับปชา อ้างว่าเด็กในท้องเป็นลูกของทั้งเพื่อหวังค่าเลี้ยงดูในภายภาคหน้า
คดีจะจบยังไงต้องรอให้คุณไจฟ์เฉลยแล้วละค่ะ^___^

แหม่ๆๆ พี่ไร มีส่งเสบี่ยงให้น้องยามดึกด้วย

ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค้าาาาา (人)

[t2007]

น้องวาดน่ารักเว้ย หวงพี่สาวด้วย

[moredee]

 เรื่องรักเรื่องลับ กำลังไปได้สวย

[♠DekDoy♠]

พอเดาทางเรื่องฆาตรกรรมได้แล้ว

ดีหน่อยที่ปชาไม่ใช่ฆาตรกร

[Panny]

ซับซ้อนๆ

แต่พี่รัยน่าร๊ากกกอ่า

[little_nok]

อื้อ เรื่องราวมันชักจะไปกันเยอะ
ศรัยจัดหนักเหมือนกันนะ่ มีไซร้น้องด้วย หวังจะให้ไปถึงไหนเนี่ยะ พี่ชายเขาไม่อยู่บ้านน่ะ
อ่านทีละสองตอนแบบนี้ จุใจดีค่ะ

[aehJTS]

เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ตามทันแล้ว เลยเข้ามารายงานตัวคะ
ดีใจที่ปชาน่าจะไม่ใช่คนที่รู้เห็นในเรื่องการฆ่า
เห็นด้วยกับตุ้มคะ เขียนเวลาอยู่กับตุ้มพุดไม่รู้เรื่อง 

ปล. แอบดีใจที่มีชื่อพี่บาลีโผล่มาด้วย

  คะ

[@PurPle SuN@]

มารอลุ้น วันนี้จะเป็นเรื่องใครน๊า พี่ไร พี่เขียน หรือพี่ปชาหว่า

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 12

 เกือบหกโมงครึ่งมีเสียงกดออดที่หน้าประตูห้อง ทอรุ้งหันมาส่งยิ้มหวานให้น้องชายที่ยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัว “ทายสิ ใครเอ่ย”
วาดเดินไปเปิดประตู เห็นศรัยในชุดทำงานเตรียมพร้อม ก็รีบบอก
“วันนี้ผมไปเก้าโมง   นะฮะ”
“อ้าว...” 
“พี่ไปทำงานเถอะฮะ ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้บอก”
“แล้ว 2 คนพี่น้องกินอะไรหรือยัง” ศรัยถามขณะที่เดินสวนเข้ามาในห้อง
“ยังค่ะ หนูจะไปกินที่มหาลัย หนูเริ่มสอบแล้ว อาทิตย์โน้นก็จะเริ่มฝึกงานแล้วค่ะ”
“พี่ไปทำงานเลยก่อนก็ได้ฮะ”
“เดี๋ยวก็ได้”
“งั้นหนูไปก่อนนะคะ” ทอรุ้งบอกแล้วรีบคว้าหนังสือเรียน ทิ้งให้วาดยืนงง
“อ้าว ไหนว่าจะไปพร้อมกัน”
“รอไปพร้อมกันก็ได้ทอ” ศรัยรีบบอก ทอรุ้งถึงได้วางหนังสือ
ส่วนวาดก้มมองเสื้อนอนตัวหลวมโคร่งกับกางเกงเล แล้วยิ่งเก้อ
“ไปอาบน้ำแต่งตัวสิคะคุณ” ทอรุ้งเร่งน้องชายแล้วหันมาถามศรัย “พี่จะไปทำงานกี่โมงคะ”
“สักเจ็ดโมงเช้าก็ได้ ตามสบาย ไม่ต้องรีบ”
แต่พอวาดอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ศรัยก็ปิดโทรทัศน์แล้วลุกขึ้นยืนรอ เหมือนทอรุ้งที่รีบมาหยิบหนังสือเรียนทันที ยิ่งย้ำว่าวาดช้าขนาดไหน
“ไปกินข้าวแถวที่ทำงานพี่มั้ย พี่ตอกบัตรเก้าโมงเช้าก่อนแล้วจะมาส่งที่มหา’ลัย”
“แต่หนูขอลงกลางทางระหว่างที่พี่ไปทำงานนะคะ” ทอรุ้งรีบบอก
“ผมลงกลางทางกับพี่ทอก็ได้”
“ไม่ แกไปกินข้าวกับพี่เขาก่อนก็ได้ จะรีบไปทำไม”
วาดรีบเข้ามากัดฟันกระซิบกับพี่สาว “ออกนอกหน้าเกินไปละพี่ทอ”
“เหรอ~~~”

ศรัยจอดรถที่ลานจอดรถเสร็จก็เดินนำวาดเข้าไปที่ห้องทำงาน เสร็จแล้วก็เดินออกมาที่ร้านอาหารด้านนอก
ตั้งแต่ออกจากห้องพักจนถึงตอนที่เดินกลับมาที่ห้องทำงาน ศรัยกับวาดไม่ได้พูดกันสักคำ แต่รับรู้ได้ว่าวาดกำลังพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะลดช่องว่างเหมือนกัน
กินข้าวเสร็จเดินกลับมาที่ห้องทำงานกว้าง ลูกน้องมาถึงแล้วครบทีม ทุกคนเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกันจนวาดผงะแล้วยกมือไหว้
“นี่วาด” ศรัยแนะนำวาดแล้วถึงได้แนะนำทุกคนในห้อง เดินไปที่โต๊ะทำงาน ส่วนวาดก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ จนใกล้เวลาที่จะไปเรียน วาดถึงได้พูดคำแรก
“พี่ จะเก้าโมงแล้ว”
ศรัยหันมาฝากงานกับลูกน้อง บอกว่ามีอะไรให้โทรเข้ามือถือแล้วก็ลุกเดินนำออกมา
ง่ายจนวาดสงสัย “ไปได้จริงๆ หรือฮะ ผมนั่งรถตู้ไปเองก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร ขึ้นทางด่วนไปเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
เส้นทางขาออกนอกเมืองน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ถ้ามองไปที่ฝั่งตรงข้ามตอนนี้กำลังสาหัสเอาการ
“วาดอึดอัดหรือเปล่า”
วาดส่ายหน้าทันที แต่หันไปมองป้ายโฆษณาข้างทางไปเรื่อย
“วาดไม่ค่อยพูด”
“ก็ไม่รู้จะพูดอะไร”
มือใหญ่คว้ามือผอมบางมากุมไว้ “งั้นแบบนี้แล้วกัน เผื่อจะดีขึ้น พี่คิดว่าวันนี้วาดจะไม่เปิดประตูห้องให้พี่แล้ว”
“ทำไมละฮะ” วาดหันมามอง
“ก็เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวาน”
วาดกัดปากก้มหน้า
“อย่าร้องไห้”
“ไม่ได้ร้องสักหน่อย”
“งั้นเปลี่ยนเรื่องอื่นแล้วกัน เรื่องอะไรดีนะ อ้อ..เช้านี้พี่ได้นอนตื่นสายกว่าเดิมเกือบชั่วโมง”
“เพราะอะไรฮะ อ๋อ เพราะไม่ต้องเผื่อเวลาเดินทาง” วาดตั้งคำถามเองตอบเอง
“ใช่ พี่ก็เลยคิดว่า น่าจะย้ายมาคอนโดฯ นี้ดีมั้ย เห็นมีห้องที่ติดป้ายขายด้วย”
“ไม่ดี” วาดตอบทันที
“อ้าว...”
“พี่มีบ้านอยู่แล้ว แล้วจะมาอยู่คอนโดฯ ทำไม”
“พี่คิดจะแยกบ้านอยู่แล้ว ถึงได้เร่งทำงานเก็บเงิน”
ดวงตากลมๆ เหลือบตามองพี่แล้วหันไปมองด้านหน้า
“พี่เก็บเงินซื้อเรือนหอ”
“ใช่” ศรัยรับคำสั้นๆ “แต่ถ้าจะชวนวาดไปอยู่ด้วยกันตอนนี้คงไม่เหมาะสักเท่าไหร่”
“ห๊ะ..” วาดอึ้ง มันน่าจะเป็นเรือนหอที่จะอยู่กับคนนั้นไม่ใช่หรือไง “ทำไมเป็นผมล่ะ”
“อ้าว ก็ต้องเป็นวาดสิ แล้วจะให้เป็นใครล่ะ”
“แล้ว...คนนั้นล่ะ”
“คนไหน ไม่มีใครนอกจากวาด”
วาดดูอึ้งแล้วคลี่ยิ้มกว้าง “พี่นี่โคตรเด็ดขาดเลย”
ศรัยยักคิ้ว เลี้ยวรถเข้ามหาวิทยาลัย วาดชี้บอกทางจนถึงคณะ แต่พอจอดรถแล้วศรัยกลับตามลงมาด้วย
“ไม่รีบกลับไปทำงานล่ะฮะ”
“เดี๋ยวก็ได้ ไปตอนนี้กับไปตอนอีก 10 นาทีคงถึงที่ทำงานพร้อมกันอยู่ดี”
“ปกติพี่เลิกงานกี่โมงฮะ”
“เวลาเลิกงานมันคือ 5 โมงเย็นแต่เอาเข้าจริง มันก็มีแต่คนที่มีครอบครัวแล้วที่กลับบ้านเวลานั้น คนอื่นกว่าจะกลับก็ 6 โมง บางคนนอนที่ทำงาน”
“โห...” วาดร้องแล้วหันไปทักทายเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ
เกินกว่า 10 นาทีศรัยถึงได้ขอตัวกลับ วาดลุกตามมาด้วย เห็นเกียรติที่เพิ่งมาถึงมองมาแล้วเดินเข้ามายกมือไหว้ทักทาย “สวัสดีครับน้า ผมเกียรติ หลานน้าเก๋ครับ”
“อ้อ สบายดีหรือเปล่า ไม่เจอกันนานแล้ว”
“สบายดีครับ”
ถามตอบไปตามมารยาท ศรัยก็ขอตัวกลับ วาดเดินตามมาจนถึงรถ

ชื่อเก๋ที่เกียรติพูดถึงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนนั้น...
แต่พี่บอกแล้วนี่ว่า มันจบไปแล้ว...
“พี่....ฮะ....”
“ครับ ค่ำนี้พี่ไปกินข้าวด้วยนะ”
“ฮะ...คือ....ว่า...”
“หือ”
“เบอร์พี่”
ศรัยยิ้มกว้าง บอกเบอร์ขณะที่หนุ่มน้อยหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก กะว่าให้โชว์เบอร์ก็จะวางสาย
แต่คนดวงตาสีเข้มยิ้มพราวกดรับโทรศัพท์ทันที
“ครับ ศรัยครับ คุณเป็นใครเนี่ย รู้เบอร์ผมได้ไง”
“ห๊ะ” วาดอึ้งไปชั่ววินาทีแล้วยิ้มกว้าง “ก็เมื่อกี้มีคนบอกเบอร์ ผมก็เลยลองโทรดู”
“ไม่ได้นะ ลองโทรได้ยังไง จะจีบผมล่ะสิ”
“เปล่า ไม่ได้จีบ...” วาดหลุดหัวเราะ “พี่ฮะ เล่นแบบนี้ผมตามพี่ไม่ทันหรอก พี่พราวเกิน”
“งั้นคุณไม่จีบผมก็ไม่เป็นไร ผมชอบเสียงคุณ ผมจีบคุณแล้วกัน จะโทรหาทุกวันเช้าเย็น ตามรับตามส่งตามเฝ้า”
วาดทำหน้ามุ่ย “จริงจังนิดได้มั้ยฮะ อย่าถึงขั้นนั้นเลย ผมไม่อยากเคยตัว เอาเป็นว่า.....ว่าอะไรดีล่ะ”
ศรัยหัวเราะร่วน นึกอยากกอดคนผอมบาง แก้มแดงเรื่อที่ยืนอยู่ข้างหน้าเต็มที ติดที่มีสายตาของนักศึกษาแทบจะทั้งคณะกำลังมองมา
“เอาเป็นว่า พี่จะไม่ทำให้วาดเสียใจ”
วาดกดวางโทรศัพท์ ตอบพี่ด้วยเสียงแผ่วเบา  “ขอบคุณฮะ”
“ค่ำนี้เจอกัน”
วาดพยักหน้าเดินกลับมาร่วมกลุ่มกับเพื่อนที่โต๊ะ มีเกียรติและเพื่อนๆ จากโต๊ะใกล้กันมองมา
“คนนี้เหรอ” นกเอียงตัวเข้ามาถาม
วาดพยักหน้า “เออ แต่กูยังไม่แน่ใจ พี่เขียนก็บอกแล้วบอกอีกว่าให้ดูไปก่อน เพราะช่วงโปรโมชั่นอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น”
“มันก็จริง” นกส่งเสียงอือออเห็นด้วย “แต่เขาหล่อดีนะ”
ส่วนเพื่อนร่วมโต๊ะพากันถามว่ารู้จักกันได้ยังไง
วาดก็บอกไปเหมือนกับที่บอกกับนก ว่ารู้จักกันเพราะเขามาหาพี่ชายที่คอนโดฯ เดียวกัน เห็นกันเรื่อยๆ ก็เลยคุยกัน...เท่านั้นเอง...

ช่วงพักเที่ยงวาดแยกจากกลุ่มเพื่อนเดินเข้าห้องน้ำชาย เกียรติที่ยืนอยู่ในห้องน้ำหันมามอง แล้วพยักหน้าให้คนอื่นออกไปก่อน คนตัวสูงกว่ารอจนอีกฝ่ายจัดการธุระส่วนตัวเสร็จถึงได้ถาม
“มึงรู้จักกับน้าศรัยได้ยังไง”
วาดตอบเหมือนที่บอกกับเพื่อนคนอื่น “พี่ชายเขาอยู่คอนโดฯ เดียวกับกู เขามาหาพี่ชายเขา”
“แสดงว่ารู้จักกันมานาน”
วาดมองเกียรติผ่านกระจกห้องน้ำ คิดอยู่เหมือนกันว่าเกียรติต้องถามคำถามแบบนี้
“เคยเห็น แต่เพิ่งรู้ว่าเขาชื่ออะไรเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง”
“หมายความว่าไง” เกียรติไม่เข้าใจจริงๆ คนเห็นหน้า รู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่ไม่รู้ชื่อ
“กูเคยเห็นเขาที่หน้าคอนโดฯ ก็แค่นั้นไม่เคยคุยกัน จนเมื่อหลายวันก่อนเขาอกหักมา แล้วมากินเหล้าที่ห้องพี่ชายเขา เช้าวันถัดมากูถึงได้รู้ว่าเขาชื่ออะไร”
เกียรติขมวดคิ้วคิดตาม “งั้นก็แสดงว่าทีหลัง”
“หลังจากที่เขาเลิกกับน้ามึง”
“มึงรู้จักน้ากูด้วยหรือ”
“รู้เพราะมึงพูดน่ะแหละ กูต่อเรื่องเอาเอง” 
เกียรติดูลำบากใจ “น้าเก๋น่ะคบผู้ชาย 2 คนมานาน แต่...ทุกคนพูดกันว่า เรามีสิทธิ์เลือก”
หนุ่มตัวเล็กกว่าพยักหน้าชวนออกมานั่งคุยที่เก้าอี้ยาวด้านนอก ส่วนเกียรติพูดต่อไป
“เห็นกูอย่างนี้ กูก็เครียดเหมือนกันนะโว้ย ถ้าเกิดญาติฝั่งผู้หญิงที่กูคบอยู่พากันคิดว่าเขามีสิทธิ์เลือก แค่คิดก็เคืองแล้ว แต่ก็นั่นแหละ ฝ่ายทำคนอื่นมันคิดไม่เหมือนกับคนที่โดนหรอก พอกูเห็นเขามากับมึงกูก็คิดว่านี่มันอะไรกันวะ ต่างคนต่างคบซ้อนหรือวะ แต่มึงไม่เคยพาใครมานี่หว่า กูยังคิดว่ามึงเป็นแฟนกับนกเลย”
วาดหัวเราะ “มันจะเป็นไปได้ยังไง”
“ใครจะรู้ อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ แต่ขอกูถามอีกที น้าศรัยไม่ได้ทำเหมือนน้าเก๋ใช่มั้ย”
“ถ้าคำว่าทำเหมือน มึงหมายถึงกูละก็ไม่ใช่ แต่ถ้าเขามีคนอื่นอีก กูก็ไม่รู้หรอก” วาดตอบตรงเหมือนเดิม “เพราะกูเองก็เพิ่งคุยกับเขาได้ไม่กี่วัน คนรอบตัวก็เลยยังเป็นห่วง”
“เพราะผู้ชายเหมือนกันด้วยมั้ง แล้วกูก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นเกย์” เกียรติบอก
“กูก็เพิ่งรู้เหมือนกัน”
“อ้าว ห่าวาด อะไรของมึงวะ” คนตัวสูงกว่าพูดแล้วหัวเราะ
วาดเลยพลอยหัวเราะตาม “มึงอย่าถามอะไรกูนักเลย เพราะกูไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ นอกจากว่าวันนี้ กูคุยกับเขา แล้วเขาก็คุยกับกู นอกไปจากนี้กูก็ไม่รู้แล้ว”

เมื่อจะกลับไปเข้าห้องเรียน วาดหันมาถามคนตัวโตกว่า "ทำไมถึงรอคุยกับกู จะเป็นพี่ชายกูอีกคนหรือไง"
เกียรติยักไหล่ แล้วพาดแขนวางบนไหล่ของวาด "นั่นก็ส่วนหนึ่ง ถึงกูกับพี่สาวมึงจะเพิ่งแค่คุยกันทางโทรศัพท์ ไม่เคยไปเดทด้วยกัน แต่เขาก็เป็นคนที่แฟร์ดี ไม่ง๊องแง๊งปัญญาอ่อน แล้วกูก็รู้เรื่องของน้าศรัยกับน้าเก๋แบบห่างๆ เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่พ่อกูเองเขาก็เตือนแม่กูว่า ถ้าเกิดมีผู้หญิงมาทำอย่างนั้นกับกูบ้าง แม่จะคิดว่ามันดีมั้ย"
วาดฟังเพื่อนพูดไปเรื่อย ส่วนเกียรติหันไปมองทางอื่น ขณะที่แขนยังอยู่บนไหล่ของวาด
"มันมีเรื่องหนึ่งที่ไม่เกิดกับตัวจะไม่มีวันรู้เลยว่าเจ็บขนาดไหน"
วาดยังคงเป็นฝ่ายฟังเกียรติพูด
"เมื่อเราคบกับคนๆ หนึ่งแล้วเราถูกทุกคนรอบตัวเรา รอบตัวคนนั้นช่วยกันปิดบังว่า คนนั้นยังมีใครอีกคน ไม่ว่าแต่ละคนจะอ้างเหตุผลอะไรก็ตาม มีสิทธิ์เลือก เรื่องส่วนตัว รักของหนุ่มสาววัยรุ่น อะไรก็ตาม แต่...มันเจ็บจนพูดไม่ออก ไม่อยากเชื่อใจใครอีกเลย"
"มึงเคยเจออะไรแบบนี้มา"
"เคย" เกียรติยอมรับตามตรง "แต่ว่าที่จริงเรื่องอกหักมันไม่เท่าไหร่ เพราะเช้าวันถัดมาเรื่องรักมันก็กลายเป็นอดีต แต่คนรอบตัวกูต่างหากที่ทำให้กูตั้งใจว่าจะไม่ทำอย่างนี้กับคนอื่น กูถึงถามมึงว่าทอรุ้งมีใครหรือเปล่า กูจะไม่เป็นทางเลือกของใคร และไม่ขอเลือกใครด้วย คนโสดและดีมีเป็นล้าน กูคุยกับพี่สาวมึง ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดี แต่พอมาเห็นน้าศรัยอยู่กับมึง กูถึงได้มีแต่คำถาม"
"แล้ว...น้าศรัยของมึงน่ะ เขาเป็นคนดีมั้ย"
"ในสายตากู กูก็ว่าเขาเป็นคนดี แต่กูไม่ได้เจอเขาบ่อย เคยเจอกันตอนงานแต่งงานญาติ งานทำบุญแล้วเขามากับน้าเก๋ แบบนั้นน่ะ"
วาดหยุดยืนนิ่งหันมาหาเพื่อน "แล้ว น้าเก๋ของมึงเคยพา...อีกคนไปหรือเปล่า"
เกียรติพยักหน้า
"นานแล้วเหรอ" วาดถามต่อ ในสมองนึกถึงแต่ใบหน้า และความผิดหวังของศรัยในคืนนั้น
เกียรติพยักหน้าอีกครั้ง
วาดถอนหายใจยาว เดินไปนั่งที่ม้านั่งหินอ่อนหน้าห้องเรียน เกียรติเดินมานั่งข้างๆ

"คืนนั้นเขาเสียใจมาก พูดอะไรหลายอย่าง มึงคิดว่าเขาจะกลับมาดีกันมั้ย"
เกียรติดีดหน้าผากวาดไปที "สัดเหอะ พูดกันตั้งนาน แทนที่จะเดินหน้า เสือกถามกูว่าเขาจะกลับมาดีกันมั้ย คนจับปลา 2 มือถึงจะเป็นน้ากู ก็ไม่เชียร์ให้กลับมาหรอก พ่อกูบอกว่ารักเผื่อเลือกมันเห็นแก่ตัว ไม่เหมือนกับดูทีละคนไม่ใช่ก็คุยกันแยกกันไปนะโว้ย"
วาดยกมือ “เดี๋ยวนะ มึงว่าไงนะ ดูทีละคน ถ้าไม่ใช่ก็แยกกันไปเหรอ”
“เออ คบทีละหลายคนมันดูหล่อก็จริง แต่มันเลว ทุกคนก็ลูกมีพ่อมีแม่ คุยกันไปถ้ามันต้องปรับตัวเยอะเพื่อที่จะไม่ทะเลาะกัน ก็เลิกดีกว่าฝืนคบ เข้าใจยัง”
“แล้วมึงทะเลาะกับพี่กูหรือยัง”
“จะทะเลาะกันตอนไหน ได้คุยกันวันไม่ถึง 5 นาที”
“โห....” วาดทำหน้าตาล้อเลียน “แมร่ง คุยวันละไม่กี่คำก็วางมาดเป็นพี่ชายกูซะละ”
เกียรติจิ้มหน้าผากวาดจนหน้าหงาย “มึงเตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย เรื่อยเฉื่อยอย่างมึงต้องปรับอีกเยอะ”
ทางนี้กำลังคุยทำความเข้าใจกัน  สาวนกก็พุ่งตัวเข้ามาเบียดกอดแขนวาด “ห่าเกียรติ มาขู่อะไรแฟนกูเดี๊ยะโดน~~~”
“อย่ามาอำกูนก เช้านี้แฟนวาดมาส่ง กูรู้นะ”
นกหันมามองหน้าวาด “อ้าว รีบบอกมันทำไมเนี่ย อำมันต่อสักวันสองวันเหอะ”
“ยังไม่ใช่แฟนหรอกน่า แค่คุยๆ กัน” วาดบอก
“เห็นมะ กูยังมีหวัง” นกทำลอยหน้าลอยตาใส่เกียรติ แต่เพื่อนๆ รอบตัวพากันส่งเสียงโห่
“มึงไม่มีหวังตั้งแต่มึงชื่อนกแล้ว”
“พวกมึงแต่ละตัวนะ แมร่ง ไม่มีใครรับมุกกูสักคน”
พอเกียรติแยกไปเรียนอีกห้อง วาดกับนกก็เดินเข้าห้องเรียนของตัวเองบ้าง
“แล้วตกลงมึงคุยอะไรกับเกียรติน่ะ”
“เรื่องพี่น่ะ เกียรติมันรู้จัก”
“โลกกลมฉิบหาย”
“เออ ตั้งแต่ตอนที่เกียรติมันเข้ามาคุยน่ะ มันเรียกพี่ว่าน้า แล้วเมื่อกี้มันบอกว่า มันเป็นหลานของคนที่พี่เคยคบแล้วเลิกกันไป มันก็เล่าให้ฟัง ว่าน้าของมันน่ะ เขาคบคนอื่นซ้อนอยู่”
“แฟนเก่าพี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้หญิง”
นกอึ้งไป จนวาดสงสัย
“เป็นอะไร”
“ไม่รู้สิ”
“เพราะเขาเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิง แล้วกลับมาชอบผู้ชายใช่มั้ย”
“มั้ง มันดูแปลกๆ แต่อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวกูนะ เพราะสุดท้ายมันขึ้นอยู่กับมึงว่ามึงอยู่กับเขาแล้วมึงมีความสุขมั้ย”
“พี่เขียนบอกว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ในช่วงโปรโมชั่น”
“อันนั้นมันก็จริง” นกสรุปแล้วหันไปฟังอาจารย์บรรยายที่หน้าชั้นเรียน

=======จบตอนที่ 12=======
ขอบคุณที่ติดตาม และให้คำแนะนำครับ
พบกันวันอาทิตย์ครับ
ไจฟ์

[jeeu]

^
^
^
จิ้มค่าาาาาา~~~
ช่วงโปรโมชั่น
เอ่อ....น้องวาดจ๋า พี่ศรัยก็บอกแล้วไง
จะไม่ทำให้เสียใจอ่ะ
ดีใจกับพี่ด้วยนะคะ ในที่สุดเราก็ได้เบอร์น้องมาแล้ว
ฮิ้ววววววววววว~~~
มาเช้าเราเลยได้จิ้ม
+1เหมือนเดิมจ้าาาาาาา

[eaey]

อะไรอ่ะ รู้สึกว่ายิ่งทำความรู้จักกัน วาดยิ่งไม่วางใจพี่ไร โดนสั่นคลอนความรู้สึกตลอด

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
ชอบความคิดเกียรติจัง ดูเป็นผู้ใหญ่เหมาะสมที่จะจีบรุ่นพี่อย่างทอรุ้งแล้วก็มาเป็นพี่เขยวาด แต่ไงคงต้องผ่านด่านพี่เขียนผู้สับสนโดยเฉพาะเรื่องความรู้สึกตัวเองกับตุ้ม
วาดน่าจะเข้าใจพี่ศรัยมากขึ้นนะ ถึงจะเคยชอบผู้หญิงมาก่อนแล้วมาชอบวาดก็ไม่ต้องกลัวหรอก ในเมื่อพี่ศรัยออกจะจริงจังซะขนาดนั้น โปรโมชั่นที่พี่ศรัยให้น้องวาดอาจจะเป็นโปรตลอดชีพก็ได้นะใครจะรู้

[hpsky]

วาดยังคงไม่มั่นใจในตัวศรัย
เกีรยติดูดีขึ้นมาทันทีเลยตอนนี้
 :กอด1:คุณไจฟ์น้องที

[nongrak]

ชอบตอนวาดคุุยโทรศัพท์กับไร น่ารักมากอยู่ใกล้แค่นี้

[MiSS-U]

โลกช่างกลมนัก

แต่ดูท่าทางวาดน่าจะเข้าใจศรัยมากขึ้นเนอะ

อยากรู้ว่าคดีมีความคืบหน้ายังไงต่อจัง

บวกเป็ด

[love2y]

ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไปแฮะ

ชอบตอนที่แลกเบอร์กัน น่ารักอ่ะ ^^

[wanmai]

พี่ไรได้เบอร์น้องมาแบบนี้ ท่าทางจะโทรเช้า-สาย-บ่าย-เย็นเลยมั้งเนี่ย คึคึ

ปลื้มปริ่มกับตอนนี้จริงๆ น่ารักกกก

บวกหนึ่งบวกเป็ดเป็นกำลังใจให้พี่ไรสู้ต่อ

ปล.รอพี่ปชาด้วยค่ะ

[why yyy]

เกียรติความคิดเป็นผู้ใหญ่เนอะ