หัวข้อ: เก้ง กวาง บ่าง ชะนี The Story!!!

[||WiTHOuT_YoU||]

 

สงสารหรือสมน้ำหน้าดีเนี่ย

[IamKJJ]

ทำทรงไหน แตงร้าน มะเขือยาว ที่มึงใช้มันก็ไม่รู้เรื่องหรอก!!

เอิ่มมมมมม!!!! เอิ่มมมมมม!!!! อึ้ง ทึ่ง เสียวกันรุยทีเดียว...(ว่าแต่คุณอิเก้งรู้ได้ไงอ่ะ ว่าคึณบ่างเค้ามะรู้เรื่อง ...555)

น้องนีไม่ลองถามคุณบ่างเวาลอยู่กันสองคนอ่ะ...แบบว่าต้องถามความเห็นพาร์ทเนอร์ด้วยไง เผลอๆ มีดีไซร์แบบให้ด้วย...กรี๊ซซซซซซซซซซ !!!! นี่ชั้นคิดอะไรฟร่ะเนี่ย...

น่าจิมีมีทบ้านน้องชะนีเนอะ...แต่แนะนำว่ามาเชียงใหม่ เพราะแจจุงสูบเงินแม่มันจนหมดตัว..มะมีปัญญาไปลางกอกแย้ววว!!!

[a_tapha]

ชอบมะเขือยาว


กร๊ากกกกกกกกก


    

[mist]

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

หวัดดีค่ะ  มาสมัครเป็นFCด้วยคนนะ  แบบว่าอยู่ๆก้อกดเข้ามาอ่านได้ไงก้อไม่รุ (ที่จริงเห็นกระทู้นี้มานานแล้วล่ะ)

ตอนนี้เพิ่งอ่านถึงตอนเรื่องของพี่กวางจบเอง  ไงก้อจะขออ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะ   

อยากบอกว่าพี่สาวแรงได้ใจไอไปเต็มๆเลย   

พี่มีกลุ่มเพื่อนๆและครอบครัวที่ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ     (แบบว่าอิจฉานะเนี่ยยยยยย)

อยากบอกว่าสงสารพี่นัทจังเลย....... แต่ก้อคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่เขาทำบุญมาเยอะเลยจากไปตั้งแต่อายุน้อยๆ และคงมีความสุขดี

และสุดท้าย....... ที่จริงไอก้อคิดมานานแล้วนะ  ว่าเกย์เด๋วนี้นี่มันเยอะจริงๆ!  ยิ่งได้เข้ามาอยู่ในโลกonlineแล้วยิ่ง........อ่ะนะ

แต่ด้วยความที่เคยคบๆกับผู้ชายมาเยอะ แล้วก้อเกือบจะได้คบผู้หญิงเหมือนกัน (แบบว่าตอนประถมเคยอยู่รร.หญิงล้วน) 

แต่พอมาอ่านเรื่องของพี่สาว(พอดีว่ามีการอ่านข้ามๆไปๆมาๆบ้าง)  เลยทำให้รู้ว่าถึงจะเยอะแต่ก้อไม่โชคร้ายเด๋วโดนทิ้งๆแบบพี่สาว 

แล้วไอ้ผู้ชายที่ไอเคยคบๆมาตอนนี้ก้อยังเป็นผู้ชายแท้ๆไม่เบี่ยงเบนหรือเป็นไบไปแล้ว  (แต่ก้อต้องดูกันต่อปายยยย เพิ่งอายุไม่เท่าไหร่เองนี่)

แต่ก้อนะ...... สุภาษิตไทยเขาว่าไว้ว่าช้าๆได้พล้าเล่มงาม (มันแปลว่าไรฟระ) พี่ก้อถึงจะช้าไปหน่อย(ที่จริงก้อไม่ช้านะ)แต่ก้อได้เพื่อนแท้&คู่ชีวิตแท้  ก้อokนี่เนอะ

ดีกว่าไอที่ถึงแม้จะไม่เคยถูกทิ้ง  แต่ยังต้องตามหารักแท้ต่อไป............ (ส่วนเพื่อนแท้นั้นก้อมีบ้างแล้วแหละ)

ดีกว่าอีกหลายๆคนที่ตลอดทั้งชีวิตนี้ไม่รู้ว่าจะหาเจอไหมคนคนนั้น..............


ปล.สรุปว่าไอมาบอกว่าติดตามอ่านเรื่องของพี่สาวอยู่ค่ะ  พล่ามซะเยอะเลยเชียว   

ปล2.ที่บอกว่าเคยเขียนนิยายแนวทะเลยทรายแล้วออกเล่มด้วย ไม่ทราบว่าใช้นามปากกาอะไรคะ?  ขอเป็นชื่อเรื่องกะสนพ.เลยจะเร็วกว่ายิ่งดี  ^^   

[sNow]

เนื้อเรื่องกร่อยไปเลยเมื่อเทียบกับเก็บตก

[มาโซซายตี้]

คิดๆไป ช่วงนั้น อิน้องบ่างก็น่าสงสารนะ
ดันไปชอบเด็กไร้เดียงสาอย่างน้องชะนี



กร๊ากกกกกกกกก


ปล.แต่งขนดูที่เวปไหน อยากดูมั่ง

[TonG_x_Zhi]

ว่าแต่เจ๊ นิยายที่เจ๊ได้ลงพิมพ์เนี่ย เรื่องไรอ่ะ

เก็บตกฮาดี 

รออ่านตอนต่อไปนะค๊าบ

[[€]ŝĊörŦ]

สรุป...

เจ๊ตาสว่างเพราะแต่งเรื่องลงบอร์ดนี้

หูยส์...มิน่าเพ่ๆ ถึงกัดว่าเจ๊.......กั๊กๆ

      

[ltahset]

พี่ชะนีนี่

รู้ต้วช้าสุดยอดดด

5555+

เป็นพี่บ่างคงเหนี่อยใจ

รอลุ้นเมื่อไหร่พี่ชะนีจะรู้สึกตัวซักที

^^

ขอบคุณค่ะ

[sexyman]

 

แล้วตกลงตัดสินใจได้ยัง  ว่าจะเอาทรงไหนดี

 

[minkking]

เรื่องราวมันก็ดำเนินไปเรื่อยๆ อิชะนีก็เริ่มสงสัยมากขึ้น ทำไมทุกคนถึงบอกว่ามันชอบอิชั้น แล้วก็เริ่มสังเกตุท่าทีของมัน แต่ยังไม่ทันได้อะไร วันหนึ่งมันก็โทรมา
"ชะนี เย็นนี้มาแดกข้าวกะกูนะ"
"เออ จัดไป" แล้วอิชั้นก้แต่งตัวไปหามันที่โรงแรม แล้วมันก็พาอิชั้นออกไปกินข้าวที่ร้านอาหารข้างนอก อิชะนีก็แปลกใจนะเคอะปกติก็กินที่โรงแรมมันตลอด ก้ไปนั่งในร้าน อิชะนีโปรดมาก อาหารอร่อยสัด ! ซัดแบบไม่รักษาภาพพจน์ เนื่องจาก ไม่มีอะไรจะรักษาแล้ว กร๊ากกกก อิบ่างเค้าก็กินๆ นะคะ จนกระทั่งอิ่มหนำสำราญรอของหวานมาเสิร์ฟ จู่ๆ อิบ่างมันก็พูดขึ้น

"ชะนี กรูมีเรื่องจะบอก"
"ไรวะ" อิชะนีถามไป พร้อมกับเลือกของหวานเพิ่มอีกอย่างหนึ่ง (เนื่องจากร้านนั้นของหวานแม่ม แต่งซะน่ากินเกือบทุกอันอ้ะ อิชะนีโปรดมาดมาย) อิบ่างมันก็นิ่งๆ ไป




"ตกลงมีไร...นานแระนะมึง"
"กรูว่ากูชอบมึง" -*-
"ฟ๊ายยย ถ้ามึงไม่ชอบกรูมึงจะเปงเพื่อนกรูม๊ายย สาดดด พูดอะไรแปลกๆ นะมึงอ้ะ" อิบ่างมันทำหน้ายุ่งค่ะ
"ไม่ใช่แบบนั้นดิ...กูชอบมึงแบบแฟนอ้ะ ..ไม่สิ กรูต้องบอกว่า กูรักมึงนะ...เป็นแฟนกูนะ" อิชะนีก็อึ้งค่ะ ความรู้สึกหลายๆ อย่างตีกันในกบาลน้อยๆ  ก่อนจะบอกออกไป
"อะไรของมึง เมาข้าวรึไง รีบแดกเหอะ กรูง่วงอยากกลับบ้านแล้ว" พูดจบอิชะนีก็เฉไฉไปเรื่องอื่น ในตอนนั้น บอกตรงๆ ว่าตกใจ และไม่เข้าใจ...ยังสับสน ในหลายๆ อย่างด้วย

   อิบ่างมันมาส่งที่บ้าน อิชะนีก็เข้าบ้านไปด้วยอาการเบลอแดก....ในตอนนั้นไม่รู้ว่าจะคิดยังไง หรือจะทำอะไรดี อยู่ในอาการนอยด์ๆ จิตตก อิชะนีก็ลองทบทวนหลายๆ สิ่งที่มันทำให้ แต่ก็อีกแหละค่ะ ตามสันดาน คือรู้แหละว่ามันคงพูดจริงๆ แต่ก็ไม่อยากยอมรับ ไม่รู้ทำไม ความเป็นเพื่อนที่มีมา และอะไรหลายๆ อย่างมันทำให้กลัว....กลัวมันเป็นแค่ความผูกพันหล่ะ...กลัวว่าแล้วถ้าวันหนึ่ง เลิกกัน...แล้วอิชั้นต้องเสียมันไปตลอดกาลจะทำไง ก็จิตตก นั่งอยู่ที่กลางบ้านตั้งนาน แม่อิชั้นก็เดินลงมาดู คงเห็นอิชะนีหงอยแดก เลยลงมานั่งข้าง ลูบหัวให้ อิชะนีก็ได้ทีค่ะ อ้อนแม่ ซุกๆ หน่มน้มแม่ทันที นิ่มจิ๊บเป๋ง ทำไมแม่ม่ะแบ่งให้กรูมั่งวะ 555+ แม่ลูบหัวอิชั้นอยู่แปบนึงก็ถาม

"เป็นอะไร หืม หนูเล็ก" (อิชะนีหนูเล็ก...พี่สาวหนูใหญ่ แม่เรียกงี้อ้ะ)
"......ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะแม่"
"ก้ค่อยๆ พูดมา แม่มีเวลาฟังหนูทั้งชีวิตแหละลูก"
"...ซึ้งอ่ะแม่....ไปเอามาจากไหน"
"ดูหนังแล้วจำมา" -*- อิชะนีลงไปนอนตักแม่ ให้แม่ลูบหัวถนัดๆ



"แม่ะ...ไอ้บ่างมันบอกรักหนู"
"อืมม...แล้วไงต่อ"
"หนูไม่รู้ว่าจะทำยังไง"
"แล้วหนูคิดยังไงกับบ่างล่ะลูก"
"ไม่รู้ดิแม่....ไม่เข้าใจเหมือนกัน"
"ไอ้ที่ตอบเนี่ย...มาจากใจหรือสมอง"
"โห ประโยคคมอีกละ.."
"ไม่ต้องขัดแม่มากหรอกลูก...แม่อาบน้ำแล้ว สะอาดแล้ว"
"โหมุข...โบได้อีก"
"หึหึ...ว่าไงเราตอบแม่ได้รึเปล่า"


".......ตอบไม่ได้อ้ะแม่"
"เอางี้ไหมลูก....ให้โอกาสตัวเอง...และให้โอกาสบ่างด้วย...ลองคบกันไปก็ไม่เสียหาย หนูกับบ่างก็คบกันมานานแล้วนะลูก ทั้งคู่น่าจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง....แล้วที่ผ่านมา หนูก็น่าจะพอรู้ว่าเขารู้สึกอย่างนั้นจากใจ หรือว่าแค่เข้าใจผิด"
"........"

"ชีวิตคนเรานะลูก...มันไม่ได้ยาวนักหรอก อะไรที่ทำได้ก็รีบทำ....ก่อนที่จะสาย จนเอากลับคืนมาไม่ได้" อิชั้นนิ่งไป ก่อนจะกอดแม่

"แม่ ว่าไอ้บ่างดีไม๊"
"...แม่ว่า...เค้าจะเป็นคนหนึ่งที่จะไม่มีวันทำให้ลูกแม่เสียใจ..."


"แม่..รักแม่นะ"
"แม่ก็รักหนูลูก.....เพื่อตอบแทนความรักของแม่ พรุ่งนี้ดูบริษัทคนเดียวนะลูก แม่จะไปเล่นไพ่" -*-
"งั้นแม่ไม่ต้องรักหนูหรอก เกลียดไปเลยก็ได้"
"55555+ ไปนอนได้แล้ว นอนดึกผิวเสีย ป่ะๆ"
"ค้าบบบ" อิชะนีกับแม่ผลัดกันหอมแก้ม แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำนอน


   อิชะนียังคงอยู่ในช่วงตัดสินใจ ยังก่งก๊ง กะตัวเอง เลยไม่ได้ไปหาอิบ่าง เก็บตัวอยู่กับเหย้าเฝ้ากะเรือน เป็นแม่บ้านแม่เรื่อนสุดๆ กร๊ากกกก อยู่กะตัวเองได้ 2 วันอิบ่างเอาอีกละ โทรมาอีกละ
"ชะนีไปกินข้าวกัน"
"เออๆ เจอกัน" -*- นี่มึงไม่เคยปฏิเสธอะไรเลยชิมะ อิชะนี ไปถึงที่โรงแรมมัน อิชะนีก็ไปรอที่ห้องอาหารที่มันบอก นั่งรอจนตะคริวจะแดกตูด อิบ่างก็เดินมากะผู้หญิงคนหนึ่ง อิชะนีก็มองงงๆ  อิบ่างเลยแนะนำให้รู้จัก
"นี่แฟนกู" O.o อาการเอ๋อแดกมาเยือนกรู อ้าวไอ้สัด! มีเมียแล้วมึงบอกรักกรูทำไม อาการปรี๊ดมาเยือนอิชะนีอย่างรวดเร็ว อิชะนีนั่งกินข้าวมื้อนั้นแบบว่าเซ็งสุดๆ  นั่งยิ้มไปเรื่อยๆ ไม่แสดงอาการอะไร แต่พออิ่ม ก่อนกลับอิชะนีก้ปรายตามองอิบ่าง อย่างที่ทำให้รู้เลยว่า กรูไม่พอใจ แล้วกลับมานอยด์แดกที่บ้าน กรูล่ะเซ็ง

   เครียดจัดๆ อยู่พักหนึ่งก็กระเพาะแดรกค่ะ ต้องไปโรงพยาบาล แล้วตอนนั้นเอง อิชั้นกะอิบ่าง จึงได้ตกลงกันว่า ถ้าอิชั้น 30 แล้วอิชั้นยังหาผู้ชายมาทำยาไม่ได้ อิชั้นจะแต่งงานกะมัน ซึ่งได้เล่าไว้นานแล้ว นะคะ






   อิชั้นก็จะขอจบเนื้อเรื่องหลักไว้แค่นี้ค่ะ เพราะเหตุการณ์ต่อจากนี้ในหลายๆ เหตุการณ์ อิชั้นทำเปงตอนพิเศษไว้หมดแล้ว จะแปะลิ้งค์ให้นะคะ ต่อไปนี้ก็จะเป็นตอนพิเศษตลอดกาลค่ะ คือมีเหตุการณ์อะไรน่าสนใจก็จะเอามาเล่า ค่ะ แต่อยากบอกว่ามีเยอะมากกก เพราะจะเล่าทั้งเรื่องตัวเอง เรื่องอิเก้งอิกวาง เอาให้หมดค่ะ ใครทำไรไว้กรูยำหมดค่ะ คอยติดตามกันต่อไปนะค้าาาาา


พันธสัญญา 30



ตอนพิเศษ สวยกว่าแสงดาว




http://media.imeem.com/m/GWA-0fNV-O

[nefkung]

จบแล้ว
.
.
.
.
หรอ

[Bessonova]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก พี่ชะนีอึ้งไปเลย -*-

[Rocky]

แต่งตอน 30 เดี๋ยวจะมีลูกไม่ทันใช้นะคร๊าบ 
ยังไงก็ขอให้รักกันมั่นคงกันทุกคู่แล้วกันนะ

[||WiTHOuT_YoU||]

ไม่ต้องแต่งแล้วเจ๊ อยู่ๆไปเลย

ยังไงเฮียก้อเลี้ยงเจ๊อยู่หละ

ตอนนี้ก้อเหมือนไม่ต้องแต่งหละ

 

[mist]

ตัดฉับเอาดื้อ ๆ แต่เอาวะ ยังมีตอนพิเศษมาให้ชื่นใจมั่ง ไม่งั้นนะ 

[TonG_x_Zhi]

รออ่านตอนพิเศษของเจ๊น๊าคับ

[a_tapha]

จบจนได้

รอตอนพิเศษค่ะ

 

[[€]ŝĊörŦ]

อ่อ...

ที่มาเป็นแบบนี้นี่เอง...

กว่าจะ 30 เจ๊เอ๊ยยยย

    

[subaru]

จบแล้ว ๆ...แล้วก็มารอตอนพิเศษ 

[sNow]

จบฟินาเล่บทหลักด้วยการที่อาเจ๊หายโง่ กร๊ากกกกก

รอบทเสริมหวานๆอยู่นะคะ

คิดถึงพี่กวางแล้วด้วย

[minkking]

ตอนพิเศษ

เหตุการณ์เมื่อนานมาแล้ว...

คิดถึงนะคะคนดี



   ในวันที่ฉันว่างเปล่าที่สุดในชีวิต ฉันนั่งมองทองฟ้า.....บนดาดฟ้าโรงแรม...เหม่อมองไปยังความอ้างว้างเบื้องหน้า....เท้าทั้งสองพาฉันไปยืนตรงขอบปูนที่กั้นระหว่าง....ความว่างเปล่า ...กับความจริง......ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลลงช้าๆ....


   พี่นัท.....ถ้าวันหนึ่งมิ้งค์ก้าวออกไปสู่ความว่างเปล่าข้างหน้า.....พี่จะมารับไหม.....เราจะได้เจอกันใช่ไหม.....พี่ยังคงมองดูมิ้งค์อยู่ที่ไหนสักแห่งรึเปล่า?....แล้วพี่ยังคิดถึงมิ้งค์เหมือนที่มิ้งค์คิดถึงพี่รึเปล่า?..... พี่นัทคะ....พี่นัทคนดี...พี่นัทจะรู้ไหม....มิ้งค์คิดถึงพี่นัททุกวัน....มิ้งค์มองท้องฟ้าทุกวัน หวังลมๆ แล้งๆ ว่าพี่จะส่งยิ้มมาให้จากบนนั้น...พี่อยู่บนนั้นใช่ไม๊คะ....พี่เห็นใช่ไหมว่าทุกครั้งที่มองฟ้า....มิ้งค์ยิ้มให้พี่เสมอ......แต่ตอนนี้มิ้งค์อ่อนแอจังเลยนะพี่นัท.....มิ้งค์ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตมิ้งค์.....พี่นัท....ถ้าพี่อยู่ตรงนี้จะดีแค่ไหนนะ....วันนี้คงไม่ว่างเปล่า.....อ้อมแขนที่อ่อนโยนของพี่ คงโอบประคองให้มิ้งค์ลุกขึ้นสู้ใหม่ได้ใช่ไหมคะ...คนดี
   

ฉันไม่รู้ว่า....ฉันควรจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?......แล้วฉันจะทนทรมานกับความรู้สึกที่ต้องพยายามเก็บกดไว้ได้อีกนานแค่ไหน?


   ฉันก้าวล้ำออกไปมากขึ้น....แปลก....ก่อนที่ฉันจะทำอย่างนั้น....ลมที่สงบนิ่งก็พัดแรง....แรงจนฉันก้าวกลับไปด้านใน....ทันทีที่ก้าวกลับไป ลมที่พัดแรงนั้นก็หยุดลงกลายเป็นสายลมอ่อนโยนพัดผ่านฉัน.....ฉันนิ่ง.....น้ำตาไหล.....ยกมือขึ้นสัมผัส...การมีตัวตนของ...ลม....

   

   

  ...เราต่างก็ยังคงคิดถึง.....และเฝ้ามองกันและกันอยู่เสมอ....ใช่ไหมคะพี่นัท?.....  [ /center]

   ฉันหัวเราะ และยิ้มให้สายลม....เหมือนว่าลมจะถูกใจ....มันพัดแรงขึ้นรอบตัวฉัน....ก่อนจะจางหายไป....ฉันยังคงยิ้ม....และก้าวผ่านประตูดาดฟ้า เข้ามาด้านในโรงแรม ระหว่างที่ก้าวลงบันไดเตี้ยๆ เพื่อตรงไปยังลิฟต์.....คนคนหนึ่งก็วิ่งตรงมาจากลิฟต์ เมื่อเห็นหน้าฉันก็ดึงเขาไปกอด....ลูบหัว...ลูบหลัง



"มึงเป็นอะไรรึ่เปล่า....ทำไมขึ้นไปบนนั้น....นี่มึงจริงๆนะ ไม่ใช่วิญญาณนะ"
"พ่อมึงสิ....กรูตายกูก็ไปหาพี่นัทแล้วไม่กระแดะ มาหลอกหลอนมึงหรอก"
"เชี่ย กรูห่วง เสือกกวนตีนกูอีก สัด...เออๆ ลงไปข้างล่างเหอะ ไอ้เก้งไอ้กวางมันชวนไปแดกข้าว...ป่ะ"
"เออๆ ไปดิ"

ฉันก้าวตามมันไปที่ลิฟต์....ยังสัมผัสได้ถึงสายผมแผ่วๆ จนต้องหันไปมองที่ประตูดาดฟ้าอีกครั้ง.....ที่ตรงนั้น เงาของคนคนหนึ่งที่ฉันจำได้ติดตาไม่มีวันลืม...ปรากฏขึ้น....ส่งยิ้มมาให้ ฉันวิ่งออกไปไขว่คว้าร่างนั้น แต่ภาพนั้นก็จางหายอย่างรวดเร็ว.....ไม่รู้หรอกว่าเป็นแค่ภาพในจินตนาการ....หรือเป็นเขาจริงๆ......แต่ฉันยิ้ม....ทั้งน้ำตา....

"....คิดถึงและรักเหมือนเดิมนะคะพี่นัท....."

http://media.imeem.com/m/G6EHunSp3m




นั่งมองภาพเธอทุกวัน และทุกๆครั้งฉันก็สุขใจ
เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่สองเราเคยใกล้กัน
ภาพถ่ายยังคงงดงาม รูปที่เธอยืนเคียงคู่ฉัน
วันนั้นเป็นวัน ที่ฉันช่างมีความสุข

นั่งอ่านลายมือของเธอ จากจดหมายสุดท้ายฉบับนั้น
อ่านวนไปมาทุกๆวัน แต่ฉันกลับไม่เศร้าใจ
กระดาษเริ่มเก่าและบาง ตัวหนังสือเลือนลางแค่ไหน
อย่างน้อยก็ทำ ให้ฉันพบเธอในใจ

ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป

กี่ปีที่เราไม่พบกัน แต่ฉันก็ยังสุขใจ
เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่เราสองคนเคยใกล้กัน
ภาพเก่าก็ยังสวยงาม และจดหมายในซองเหล่านั้น
ยังช่วยคอยทำ ให้ฉันมีเธอในใจ

ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป

เพราะเธอยังอยู่ เธออยู่ในหัวใจ
เธอคือพลังให้ฉัน ได้เจอวันดีๆเรื่อยไป
ในวันที่ตัวฉันแพ้ ในใจท้อแท้แม้ซักเท่าไหร่
ก็ยังมีเธอ คิดถึงอยู่ฉันก็อุ่นใจ

ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป

และใจของฉันจะมั่นคงอยู่ ไม่ขอเปลี่ยนไป

[mist]

กว่าจะมาถึงวันนี้ 

[maggy]

มีความสุขกับปัจจุบันนะคะ
ให้ความสำคัญกับคนที่อยู่ตรงนี้
รักและดูแลกัน
ขอให้อดีตเป็นแหล่งเก็บความสุขที่เราจะนำไปใช้ต่อสู้กับอนาคตค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
 

[psychological]

 

[sNow]

อีเจ๊ตัดผมใหม่ ไฉไลกว่าเดิม

จะแบ๊วไปถึงไหนค้าาา

เฮียบ่างไม่ว่าบ้างหรอ สวยวันสวยคืนนี่(เห็นแต่ก่อนแค่ใส่คอนแทค เฮียยังหวงเสียจนต้องหาคำอ้างว่าเจ๊ใส่ไม่ขึ้น)


ตอนพิเศษแรก พี่นัท ยังไงก็ยังไม่ลืมนะคะ

[[€]ŝĊörŦ]

ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง...

ที่เป็นที่รักของทุกๆ คน รอบข้าง เพราะความจริงใจของเธอ

ผู้หญิงที่ชอบทำเป็นว่าชั้นร่าเริง ชั้นไม่คิดอะไรที่มันเครียดๆ

ชั้นเก๋า ชั้นสวย ชั้นไม่กลัวใคร ชั้นมั่นใจ ชิวๆ มาก สำหรับชั้น

ต้องแบกรับอะไรๆ ไว้ตั้งมากมาย โดยที่ใครหลายๆ คนไม่เคยได้รู้

แต่แล้ววันหนึ่งเธอได้เจอที่ที่เธอสามารถเผยมันออกมาได้อย่างสบายใจ

หลายๆ  คน  ก็ได้รู้ว่า เธอคนนี้ก็ เหงาเป็น เศร้าเป็น กลัวเป็น...

แต่วันนี้ขอให้เธอคนหนึ่งนี้มั่นใจว่า มีคนเดินเคียงข้าง และให้กำลังใจเธอเสมอแน่นอน

         

[||WiTHOuT_YoU||]

ความรู้สึกนี้ เก็บไว้ในใจในความทรงจำนะเจ๊

มันเรียกกลับมาไม่ได้หละ แต่อย่างน้อยเราก้อไม่ลืมเค้า

 

[โจ๊กกุ้ง]

ง่ะ ซึ้ง รออ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะเจ๊