อยากจะพบสักคนที่เข้าใจ ไม่ต้องพร้อมต้องดีมากมาย
อาจจะเถียงกัน อาจทะเลาะกัน เขายังไม่ไปไหน
อยากจะพบสักใจที่เข้ากัน อยู่กับฉันรักกันเรื่อยไป
อย่าแค่แวะมา ฝากแค่น้ำตา ให้ค้างคาในหัวใจจากวันนั้นถึงวันนี้ก็เป็นเวลากว่า 4 ปีแล้วที่ผมได้รู้จักพี่นิว ช่วงเวลาที่ผ่านมามันทำให้ผมนึกขอบคุณโชคชะตาที่พาให้ผมได้มาเจอกับคนๆนี้ เพราะเราเข้าใจกัน เสียสละให้กัน ให้อภัยซึ่งกันและกันและรู้จักที่จะใช้เหตุผลทำให้ความรักในวันนี้มีแต่เพิ่มมากขึ้น มากขึ้น...
ถึงจะมีบ้างที่เถียงกัน โกรธกัน แต่ถ้าลองได้เปิดอกคุยกัน ไม่ใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสิน ทุกๆอย่างมันก็จะดีขึ้นเอง ผมเชื่ออย่างนั้นนะ...
ครืดดด ครืดดด...
[P’New]
“ฮัลโหล พี่นิว”
(ดิน พี่คิดว่าวันนี้พี่คงไม่ได้ไปเคาท์ดาวน์กับดินนะ)
“อ่าวว...ทำไมหล่ะ”
(พอดีว่าเพื่อนมันชวนไปเคาท์ดาวน์ด้วยอ่ะ ไม่โกรธใช่มั้ย)
“อืมมมมมมม...ไม่โกรธหรอก เพราะหลายปีที่ผ่านมาพี่ก็มาเคาท์ดาวน์กับผมตลอด ปีนี้พี่ไปเคาท์ดาวน์กับเพื่อนก็ได้ ผมก็จะไปกับเพื่อนเหมือนกัน”
(เอางั้นหรอ พี่ขอโทษนะ)
“ครับ”
พี่นิววางสายไปแล้ว...ยอมรับว่านอยด์หน่อยๆ แต่ก็นะ ไม่เป็นไร ในชีวิตคนเราไม่ได้มีคนสำคัญแค่คนเดียวนี่นา มองดูกล่องของขวัญเล็กๆในมือที่เตรียมไว้ให้พี่นิวก็ต้องถอนหายใจ เอาน่า...ให้วันหลังก็ได้ ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะเคาท์ดาวน์คนเดียวที่ห้องดูสักปี
23.55 น.
ติ๊งง...
เสียงข้อความเข้าทำให้ผมต้องเบนสายตาจากทีวีมาที่โทรศัพท์ ใครกันนะ...
‘เหงาล่ะสิ คิดถึงพี่อยู่ใช่มั้ยหล่ะ’ ผมอมยิ้มขำๆก่อนวางโทรศัพท์ลงไว้ที่เดิม
ติ๊งง...
‘อะไรกัน มองข้อความแล้ววางนี่มันยังไงนะ...’ ครั้งนี้ผมถึงกับขมวดคิ้ว รู้ได้ไงวะ -*-
ติ๊งง...
‘งงล่ะสิว่าพี่รู้ได้ไง555 เคยนึกสงสัยบ้างมั้ยว่าทำไมพี่ถึงรู้ทันดินทุกเรื่อง’ เออ...โคตรสงสัยเลย
ติ๊งง...
‘ขอบคุณมากนะที่อยู่ข้างๆพี่มาตลอด...’
ติ๊งง...
‘เชื่อมั้ยว่าพี่ไม่เคยไม่รักดินเลย’
ติ๊งง...
‘ดินเป็นของขวัญวันปีใหม่และของขวัญวันเกิดที่มีค่าที่สุดสำหรับพี่เลยนะ’
ติ๊งง...
’23.58 น. แล้ว พี่จะไปหาดินทันมั้ยน้า’ ไม่น่าจะทันนะ ถ้าอยู่ไกล
ติ๊งง...
‘หลับตาก่อนนะ คนดี...’ ผมทำตามข้อความอย่างซื่อๆ ภายในใจตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก คราบน้ำตาที่มาจากการอ่านข้อความเหล่านั้นก็ยังคงติดแน่นอยู่บนใบหน้าของผมเอง
แกร๊ก...
เสียงประตูห้องของผมถูกเปิดออก แทบไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใครที่เดินเข้ามา กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยนั่นทำให้ผมอมยิ้ม
“ลืมตาได้...” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วพบว่าตรงหน้าผมคือคนที่ฟ้าส่งมาให้เป็นของขวัญวันปีใหม่เมื่อหลายปีก่อน
“ไหนบอกว่าจะไปเคาท์ดาวน์กับเพื่อน”
“อืม อันนี้พี่ก็ต้องถามดินนะ ไหนบอกจะไปเคาท์ดาวน์กับเพื่อนแล้วมาอยู่คนเดียวได้ไง”
“งั้นหายกัน”
.
.
.
.
ต่างคนต่างเงียบ จนเสียงพลุในทีวีดังขึ้นนั่นบอกเราว่าเวลาได้ล่วงเข้าสู่ปีใหม่อีกครั้งแล้ว
“สุขสันต์วันเกิดนะพี่นิว”
“แฮปปี้นิวเยียร์ครับดิน”
“...”
“มีอะไรจะให้พี่รึเปล่าเนี่ย”
“เออใช่ มีๆรอแป๊บนึงนะ” ผมรีบลุกขึ้นก่อนไปค้นกระเป๋าของตัวเองในห้องนอนเพื่อที่จะหยิบกล่องของขวัญเล็กๆนั่นออกมา
“อะไรอ่ะ”
“หลับตาก่อน” ผมบอกแล้วพี่นิวก็ทำตาม ผมทำการสวมแหวนทองคำขาวฝังเพชรแบบเรียบๆเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของพี่นิว มันเขินเหมือนกันนะเนี่ย...
“ทำไมเราต้องใจตรงกันด้วยนะ...”
“หมายความว่าไง”
“หลับตาสิ” พอผมหลับตาได้ไม่นานนัก โลหะเย็นๆก็กระทบกับผิวหนังที่นิ้วนางข้างซ้ายของผมแค่นี้ผมก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
“คนนี้ กูหมั้นแล้ว...” พี่นิวกระซิบข้างๆหูผม เป็นประโยคที่ทำเอาผมหลุดหัวเราะออกมา
“อะไรวะ ไม่ซึ้งเลยอ่ะพี่นิว”
“อ้าว ไม่ซึ้งหรอ5555555555”
“อื้ม...”
“ใส่แหวนหมั้นไปก่อน รอเวลาเดี๋ยวต่อไปจะเป็นแหวนแต่ง”
“ขอบคุณค้าบเสี่ย”
“ดีมากไอ้หนู ปะ...ไปหาอะไรกินรับปีใหม่กัน”
“เดี๋ยวๆๆผมว่าเราลืมขอบคุณอะไรบางอย่างนะ”
“ขอบคุณอะไร?...”
“ก็...ขอบคุณที่ผมซุ่มซ่ามจนเดินชนพี่แล้วกระเป๋าตังค์หล่นไง”
“ดิน...”
“หืม?”
“ถ้าบอกอะไรไปจะโกรธมั้ย?”
“อะไร...”
“ถ้าบอกว่าพี่ตั้งใจเดินชนดินหล่ะ” ผมมองหน้าพี่นิวอย่างอึ้งๆ เรื่องจริงหรอวะเนี่ย
“พูดจริง?”
“อืม...”
“พี่แม่งโคตรเทพเลยว่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะที่มันทำให้ผมได้รักพี่”
“เหมือนกัน...”
เราสองคนเดินจับมือกันท่ามกลางฝูงชนมากมายที่มาฉลองต้อนรับปีใหม่ แค่มองหน้าก็รู้ใจ ยิ่งมีกันอยู่ใกล้ๆก็ยิ่งอุ่นใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปขนาดไหนถ้าไม่มีใครเปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงความรักก็จะยังคงมั่นคงอยู่อย่างนี้ตลอดไป :’)
จะมีไหมสักคน มาเปลี่ยนชีวิตของฉัน เธอคือใคร
ที่จะรักจริง ไม่ทอดทิ้งกัน อยากจะรู้
จะมีไหมสักใจ จะได้เจอเธอ อยากรู้เธอคือใคร
ที่จะเป็นรักสุดท้าย ของฉันจริงๆ สักทีผมรู้แล้วนะว่าคนๆนั้นเป็นใคร....แล้วคุณหล่ะ??? รู้รึยัง....
-----------------------------------------------The end-------------------------------------------------------
จบแล้วววววววว ขอบคุณนะคะที่อ่านมาจนจบ :')