หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

โธ่น้องเซย์ของเค้า

[PEENAT1972]

ไอ้หนูเซบ์ของป้าจิตตกนี่หว่า กรรมละลูกเอ๋ย สู้ๆ เจ้าข้า

[dukdikdukdik]

อยากเข้าไปกอดปลอบเซย์จังเลย

[ChiOln]

สงสารเซย์ T T

[n2]

แชมป์หวังดีกับน้องเซย์แต่ทำแบบนี้เซย์น่าสงสารนะ

[fkjj]

แล้วทำไมแกไม่ก่อนที่จะได้น้องมันล่ะไอ้บ้า
มาคิดตอนนี้มีแต่จะทำให้น้องมันเจ็บปวด
สงสารนู๋เซย์อ่ะ  จะเอาเซย์คนเดิม  เอาคืนมานะไอ้แชมป์บ้า

[Little Devil]

 

[fungfung]

อย่างนี้ต้องโดน 
น่าสงสารเซย์ 

[lune]

น้องเซย์  ฟังพี่แชมป์อธิบายก่อน
พี่เขารักและห่วงใยนะ 
น้องเซย์ เป็นเด็กดี  น่ารัก รู้จักอดทน ด้วย

[uknowvry]

โอ๋...สงสารจังครับ
คนน่ารัก
มาสู่อ้อมอกพี่มา

[bbyuqin]

โหห อิพี่แชมป์แกพูดอะไรออกมาเนี่ยยยยย
น้องมันเสียใจนะเว้ยยย....ที่พูดออกมาเนี่ย แทบไม่ได้คิดเลยใช่มั้ย... โกรธๆๆๆอิพี่แชมป์ ถึงจะเหตุผลเรื่องงานแต่ก็บอกน้องมันดีๆสิที่ทำอยู่นี่มันถูกต้องแล้วหรือ


กอดปลอบน้องเซย์

[little_munoi]

เพลงเจ็บมาก
โหย
ฟังเพลงนี้มาหลายครั้ง
ไม่เคยเจ็บเท่าฟังแล้วอ่านเรื่องนี้ ตอนนี้
โอ้ว
สงสารเซย์
ไอ้พี่แชมป์เอ้ยยยย
อยากจะบ้า^^

[Yunatsu]

เศร้าปายแล้วววววว
น้องเซย์ๆๆๆๆ
ไม่เปนรายน้าาาา

คุยกานดีๆๆๆ เด๋วก้เข้าจายกานนนน
ไม่ได้น้าา ต้องรักกัน

[♥a2k♥]

พี่แชมป์มีเหตุผล แต่ไม่คิดถึงความรู้สึกของเซย์เลย
ฮืออออ สงสารเซย์
อ่านต้องเซย์คิดแล้วเจ็บจี๊ดๆเลย ฮือออ

[l_k]

ไม่รู้ว่าจะอารมณ์ไหนดี ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[Otaku]

  แชมป์
  น้องเซย์

[icyblue]

ไอ้พี่แชมป์หวังดีกับเค้า แล้วเคยถามเจ้าตัวป่าวว่าเค้าคิดงัย 

[JJHJJH]

แหม๋ เรื่องแบบนี้มันต้องมีให้โดนกันทุกคู่นี่นา >.<

[EunSung87]

น่าสงสารเซย์จังเยย
ก็อย่างว่าแหละน๊า
คนหนึ่งก็เด็กเกิน
อีกคนก็ผู้ใหญ่ไป(หรือป่าว)
เป้นกำลังใจให้คู่เน้
สู้ๆค่ะ

[lomekung]

 

[stupidchild]

ตกลง ชีฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด ชิม๊ะค่ะ

[bigeye]

ตามอ่าน...ยังไม่ทันสักที(อ่านช้ามากกกกกกกกก)
ทนไม่ไหวแล้ววว :serius2:ขอเม้นหน่อยเหอะ
....บิวนี่มันใครกัน!!! :m31:มาถึงก็ก่อเรื่องเลย
หมั่นไส้อ่ะ.....ฮึ่มๆ


ปล.แอบชอบคู่แชมป์-เซย์อ่ะ น่ารักกกกก

[นัตสึกิ]

อาโหลๆวันนี้ไม่ได้จะมาบ่นเรื่องที่พี่เซฟ(สุดที่รักของโฮะ)โดนอิน้องเซย์แย่งบทเด่นหรอกนะ

แค่จะมาเพ้อให้ฟังว่าวันนี้ที่บริษัทมีหนุ่มหล่อมาทำงานใหม่
แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่า อิน้องใหม่คนนี้มันชื่อ...."ชนะภัย" อ่านชื่อมันปุ๊บนึกถึงพี่เซฟที่รักปั๊บเลยอะ

นี่ถ้าอิน้องใหม่นี่ชื้อ"นายพ้นภัย"หละก็นะ โฮะคงจะเพ้อมากกว่านี้หลายเท่าตัวฮ่าๆ

ไปดีก่า.....

[bigeye]

เย้..ในที่สุดก็อ่านทันสักที
แต่.. ...เค้าชอบคู่แชมป์-เซย์อ่า...ทำไมเป็นแบบนี้
แชมป์รีบมาเคลียร์ด่วนเลยนะ
ไรเตอร์

[liTTle.SaLapaO]

ทำไม ทำไมและทำไม ตอนนี้ในหัวคิดอยู่คำเดียวเลย
ไม่ลองคุยกันอ่ะ หาเหตุแล้วก็แก้มันด้วยกัน ดีกว่าแค่เองแก้เองนะพี่แชมป์ ไม่สงสารเซย์บ้างหรอ
ทุกอย่างมันมีทางออกอ่ะ เซย์ก็อย่าคิดมากไปนะ ยังมีคนรักเซย์อีกเยอะ

รอตอนต่อไปค่ะ

[Mercy]

  ย่องเข้ามาดูอาการไอ้พี่แชมป์...

คราวนี้ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วนะเนี่ย...

แม่ยกน้องเซย์ รุมตื้บไอ้น้องแชมป์ตายไปแล้ว ฮ่าๆๆ 


พ่อยกแม่ยกทั้งหลาย ใจเย็นๆ นะคะ...
เดี๋ยวคืนนี้จะเอาตอนจบของภาคพิเศษคู่นี้มาฝากค่ะ...ตอนนี้ก็โอ๋น้องเซย์กันไปก่อนแล้วกันเนอะ

[N.T.❁]

แงๆ เข้ามาอ่านอีกรอบก็ยังโมโหพี่แชมป์อยู่ดีค่ะ
คืนนี้ๆๆๆๆ รอใจจดใจจ่อ อิอิ

[Mercy]

มาแล้วจ้า
ตอนจบตอนพิเศษของคู่นี้...
แต่ไม่ได้จบไปเลยนะ...อาจจะมีมาให้อ่านกันอีก
แต่อาจจะหลังจากจบคู่หลักแล้วนะคะ...

เหมือนคู่นี้จะเรทติ้งดีกว่าคู่หลักอีกนะเนี่ยฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณนะคะที่ชอบคู่นี้...

ขอโทษที่มาซะดึกดื่นขนาดนี้...นิ้วเจ็บค่ะ โดนมีดบาด พิมพ์ไม่ค่อยถนัดเลย

คำผิดอาจจะเยอะเพราะจิ้มพลาด ขออภัยด้วยนะคะ
แต่ตอนนี้ยาวโฮกกกกก มากกกกก


ขอบคุณสำหรับทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านนะคะ 

อ่านแล้วเม้นท์คุยกันได้นะคะ ชอบอ่านเม้นท์ค่ะ ยาวๆ ก็ไม่ว่ากัน ฮ่าๆๆๆ


ไว้มาตอบเม้นท์รวมยอดของตอนพิเศษนะคะ


+++++++++++++++++++++++++++++


ตอนพิเศษ 3 เซย์&แชมป์ (คนเดียวจริงๆ)


‘หยุด หยุดแค่นี้ก่อน ในใจผมร้อนจนทนไม่ไหวจะรักคุณแล้ว หยุด หยุดใจไว้บ้าง ห้ามใจเอาไว้ ต้องเตือนตัวเอง คนน่ารักมักใจร้ายกันทุกคน’


โว้ยยยยยยยย!!!! เมื่อไหร่จะหยุดโทรมาสักทีล่ะเนี่ย...


ทฤษฏีของพี่เลิฟมันพึ่งจะมาได้ผลเอาตอนนี้เนี่ยนะ...สามวันที่ผ่านมา หลังจากเซย์ลากตัวเองกลับมาถึงบ้านได้ ก็ร้องไห้แบบนันสต๊อป ข้าวปลาก็ไม่กิน นอนก็ไม่หลับ น้ำตาก็ไหลไม่หยุด ดีนะที่โอโต้ซัง กับโอก้าซังไม่อยู่บ้าน ไม่งั้นก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี จะบอกท่านว่า ลูกชายท่านโดนผู้ชายทิ้งมา ท่านคงจะดีใจพิลึก...


สามวันเต็มๆ ที่เซย์จมอยู่กับตัวเอง วนเวียนแต่คิดถึงพี่แชมป์ แค่คิดว่าจะไม่มีพี่เค้าอีกแล้ว ใจมันก็เต้นแรง เจ็บแปล๊บๆ แน่นหน้าอกเหมือนจะหยุดหายใจ...ทำไมนะ เมื่อก่อนเราก็อยู่คนเดียว เราก็มีชีวิตอยู่ได้ แค่เขาเข้ามาในชีวิตเรา มาสร้างความผูกพัน มาดูแล ห่วงใย เอาใจใส่ คอยดุ คอยเตือน แค่นี้เอง เราก็ขาดเค้าไม่ได้แล้วเหรอ ทำไมวะเซย์ ทำไม ทำไม ทำไม!!!!!


วันที่สามที่เซย์หายตัวไปจากสังคมนี้ เซย์ไม่ไปซ้อม ไม่ไปเรียน ไม่ไปที่ค่าย เซย์แค่ส่ง sms. ไปบอกพี่คิวว่าเซย์ป่วย เซย์ขอลาหยุด 1 อาทิตย์...พี่คิวก็โทรกลับมาทันที แต่เซย์ไม่รับโทรศัพท์ ส่ง sms. กลับไปบอกอีกว่า เจ็บคอคุยไม่ได้...เซย์ขอโทษนะพี่คิว ที่ต้องโกหกพี่ ขืนเซย์คุยกับใครตอนนี้ เซย์ปล่อยโฮแน่ๆ


ส่วนที่โรงเรียน เซย์ก็ใช้วิธีเดียวกันกับที่บอกพี่คิว เซย์ก็บอกเพื่อนไปว่าป่วยฝากลามิสกับมาสเซอร์ให้ด้วยเดี๋ยวไปเรียนแล้วจะเอาใบแพทย์ไปยื่น...พวกเพื่อนมันก็ไม่ติดใจอะไร ไม่ได้โทรกลับมา


แต่...มันมีอีกคนน่ะสิฮะ คนที่ไม่อยากได้ยินเสียงตอนนี้ คนที่ไม่อยากเจอหน้าตอนนี้ คนที่ไม่อยากคุยด้วยตอนนี้พยายามโทรมาหา เซย์ก็ไม่รับสาย มิสคอลเป็นร้อยๆ กว่าเลยนะฮะ ที่เซย์ไม่ปิดโทรศัพท์ก็เพราะเผื่อโอก้าซังจะโทรมา ถ้าโทรมาแล้วเซย์ปิดเครื่องท่านจะกังวลนะครับ เซย์เลยต้องเปิดเครื่องไว้


พอโทรมาหาเซย์แล้วเซย์ไม่รับสาย พี่แชมป์ก็บุกมาหาถึงที่บ้าน...แต่เซย์สั่งแม่บ้านไว้แล้วว่าใครมาถามหา หรือมาหาเซย์ให้บอกไปว่าเซย์ไปอยู่บ้านญาติที่เชียงใหม่ แล้วเซย์ป่วยเลยกลับมาไม่ได้ แต่ถ้าเขาถามหาที่อยู่ของบ้านญาติเซย์ ก็ให้บอกไปว่าไม่รู้จริงๆ


พอตามมาหาเซย์แล้วไม่เจอ พี่แชมป์ก็ใช้วิธีส่ง sms. เอาครับ


‘เซย์ครับเป็นอะไรทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่ รับโทรศัพท์พี่หน่อย’

‘เซย์ พี่โทรไปเป็นสิบๆ สายแล้วนะ พี่คิวบอกว่าเซย์ป่วย เป็นอะไรทำไมไม่รับสายพี่’

‘เซย์...งอนอะไรพี่รึเปล่า ทำไมไม่บอก ไม่ยอมรับสาย ทำตัวเป็นเด็กๆ อีกแล้วนะเรา’

‘เซย์รับสายพี่เดี๋ยวนี้ อย่าพึ่งดื้อกับพี่ได้ไหม พี่เป็นห่วงจะตายอยู่แล้วนะเซย์’

‘เซย์ ได้โปรดเถอะนะ รับโทรศัพท์หน่อย เซย์อยู่บ้านใช่ไหมพี่รู้ หลบหน้าพี่ทำไม พี่ทำอะไรผิด’

‘เซย์พี่จะเป็นบ้าแล้วนะ รับโทรศัพท์เถอะ แล้วมาคุยกัน เป็นอะไรไป ไม่รักพี่แล้วเหรอ’

ฯลฯ


เฮ้ออออ!!! ทำไมไอ้พี่แชมป์มันเซนส์แรงอย่างงี้นะ รู้ได้ไงวะว่าเราอยู่บ้าน...ตอนนี้เริ่มกลัวตัวเองฮะ กลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน กลัวว่าตัวเองจะห้ามเท้าไม่ให้เดินลงไปหาพี่แชมป์ไม่ได้ สองวันแล้วที่พี่แชมป์มาเฝ้าอยู่ที่บ้าน โทรหา และ sms. มาตลอด...ยิ่งข้อความที่บอกว่าเป็นห่วง หัวใจที่แห้งเหี่ยวก็กลับชุ่มชื่นขึ้นมาอีกที แล้วที่ถามว่าไม่รักพี่แล้วเหรอ...อยากจะตะโกนลงไปดังๆ ว่า...


ก็เพราะรักพี่เนี่ยแหละ เซย์ถึงจะตายห่าอยู่นี่ไง!!!!


ยอมรับเลยครับว่าตอนนี้อีกอย่างที่เซย์กลัวก็คือ...เซย์กลัวว่าพี่เค้าจะโทรมานัดไปบอกเลิก ถึงแม้เซย์จะรู้ว่ายังไงเซย์กับเค้าก็ต้องเลิกกัน แต่ขอเวลาทำใจหน่อยได้ไหม ตอนนี้ยังไม่พร้อมจะฟังความจริงใดๆ ทั้งสิ้น ขอเซย์เข้มแข็งกว่านี้อีกสักหน่อยได้ไหม...แล้วเซย์จะกลับไปเป็นน้องชายดื้อๆ ของพี่อีกครั้ง เราจะเป็นแค่พี่น้อง คนร่วมงาน นักแต่งเพลงกับศิลปินเหมือนแต่แรก...เซย์ขอดื้อเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะ



‘เซย์ พี่เลิฟเองนะ รับโทรศัพท์พี่หน่อยเถอะ พี่รับรองว่าพี่จะไม่บอกไอ้แชมป์มัน นะเซย์นะ’


พี่เลิฟส่ง sms. มา...ยังไงดีล่ะเนี่ย จะรับหรือไม่รับดี แต่ตอนนี้ก็อยากคุยกับใครสักคนเหมือนกันนะ มันเริ่มไม่ไหวแล้วฮะ...พี่เลิฟโทรมาแล้วครับ...เอาไงดี รับ ไม่รับ รับ ไม่รับ รับ ไม่รับ โว้ยยยยย!!! รับก็ได้วะ...


“ฮะ” รับสายเสียงอ่อยๆ ครับ


“เซย์ เป็นอะไรครับ ทำไมถึงไม่รับสายไอ้แชมป์มันเลย มันหงุดหงิดจะเป็นหมาบ้าอยู่แล้วเนี่ย ทะเลาะอะไรกันรึเปล่า”


“เปล่าฮะ ไม่ได้ทะเลาะ...เซย์...เอ่อ...เซย์แค่...ไม่สบายน่ะฮะ” คำตอบสิ้นคิดที่สุดเลยกรู พี่เลิฟยิ่งฉลาดๆ จับสังเกตุเก่งๆ อยู่


“บอกพี่มาเถอะ ว่ามีอะไร...ไหนบอกว่าพี่เป็นพี่ชายสุดที่รักไง ไม่ไว้ใจพี่แล้วเหรอ” นั่นไง เห็นมะ พี่เลิฟเก่งจะตาย จับทางถูก จับโกหกเก่งมาก


“เอ่อ....เอ่อ...ฮึก...ฮือ...ฮืออออ!!!...พะ...พี่เลิฟ...เซย์ เซย์เจ็บอ่ะ...ฮือออ...พี่แชมป์ ฮึก...ฮือออ พี่แชมป์จะเลิกกับเซย์แล้ว...ฮืออออ” ไม่ไหวแล้วฮะ บอกแล้วว่า ตอนนี้ถ้าได้คุยกับใคร เซย์ปล่อยโฮแน่ๆ


“เฮ้ยยยย!!! เซย์ใจเย็นๆ ก่อนร้องไห้ทำไมครับเนี่ย แล้วมันเรื่องอะไรกัน ไอ้แชมป์มันไปบอกเลิกเซย์ตอนไหน พี่ก็เห็นมันจะเป็นจะตาย เป็นห่วงเซย์จะแย่อยู่แล้วเนี่ยที่เซย์ไม่ยอมรับโทรศัพท์มัน...ไหนบอกพี่สิ ว่าไปเอามาจากไหนว่าไอ้แชมป์มันจะเลิก”


“ฮืออออ...กะ...ก็...เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว...ฮึก...เซย์...ฮือ...เซย์ไปที่คณะตามที่พี่เลิฟบอก...แล้ว...แล้ว...ฮืออออ...เซย์กะ...ก็ ได้ยิน ฮือออ...ได้ยิน...พี่แชมป์พูกับพี่เลิฟ....ฮือออ...ว่า...ไม่อยากเป็นตัวถ่วงเซย์ ไม่อยากให้เซย์เป็นข่าว...ฮือออ ถ้าคบกับ...ฮือออ...กับคนธรรมดา...ฮือออก็สบายกว่านี้...พี่แชมป์จะเลิกกับเซย์ใช่ไหมฮะ...ฮือออ ทำไมอ่ะ แค่...แค่เราเปิดเผยไม่ได้...ฮึก ฮือออ...เราจะรักกันไม่ได้เหรอ...ฮืออออ...หรือว่า...พี่แชมป์...มะ...มีคนอื่น...ฮือออ พี่เค้า...ไม่เคยบอก ฮือออ...รักเซย์เลย...เค้าไม่ ฮือออ...ไม่รักเซย์แน่ๆ เลย”


“ฮือออออ....พี่เลิฟ เซย์เจ็บจังเลย...ทำไงดีฮือออ เซย์รักพี่แชมป์ ฮือออออ เซย์รักพี่แชมป์อ่ะ...เซย์ขาดพี่แชมป์ไม่ได้...เซย์ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว ฮือออออ เซย์ไม่เป็นนักร้องแล้วก็ได้...ฮึก ฮือออออ...ขะ ขอแค่ พี่แชมป์...ฮืออออ ไม่เลิกกับเซย์...เซย์ไม่ดื้อแล้วก็ได้...ฮืออออ เซย์จะเชื่อฟังพี่เค้าทุกอย่างเลย ฮืออออ เซย์จะทำยังไงดี”

“เซย์!!!!! ใครบอกเซย์ว่าพี่ไม่รักเซย์หืมม์...ใครบอกว่าเราจะเลิกกัน เซย์ครับ เซย์ฟังพี่อยู่รึเปล่า” หา!!!! เสียงไอ้พี่แชมป์นี่หว่า ไหนพี่เลิฟบอกว่าจะไม่บอกพี่แชมป์ไง นี่แสดงว่าอยู่ด้วยกันน่ะสิ แล้วพี่เค้าพูดอะไรอ่ะ เมื่อกี๊ มัวแต่ตกใจฟังไม่ได้ศัพท์เลย...เค้าบอกเลิกรึเปล่า ไม่นะ ฮือออออ อย่าพึ่งเลย เซย์จะขาดใจตายอยู่แล้วนะ


“ฮือออออ....ไม่เอาๆ เซย์ไม่ฟัง เซย์ไม่ฟัง อย่าพึ่งบอกเลิกเซย์เลยนะ เซย์ขอร้อง ฮือออออ เซย์รักพี่นะ เซย์รักพี่ ฮือออออ...เซย์ไม่เป็นนักร้องแล้วก็ได้นะ เซย์ไม่ดื้อแล้ว ฮืออออออ...เซย์ไม่ซนแล้ว ฮืออออ นะๆๆ”


“เซย์ฟังพี่ก่อน พี่ไม่ได้บอกเลิกเซย์...เซย์เข้าใจผิด เซย์ครับ เซย์จุ๊ๆๆ หยุดร้องก่อนคนดี โอ๋ๆๆๆ หยุดร้องก่อนนะคนเก่งของพี่...ฟังพี่นะเซย์...พี่รักเซย์...ได้ยินไหม...พี่รักเซย์...พี่ไม่ได้จะเลิกกับเซย์นะ ไปเอามาจากไหนเนี่ย” หืออออออออ!!!! น้ำตาหยุด ลมหายใจก็เกือบหยุด ว่าไงนะ!!! พี่แชมป์บอกรัก พี่แชมป์รักเซย์ พี่แชมป์รักเซย์ หูไม่ได้ฝาดใช่ไหม...อ้าว...แล้วที่พูดกับพี่เลิฟวันนั้นมันอะไร


“รักเซย์...จริงๆ ใช่ไหม”


“จริงสิครับ”


“แล้วที่คุยกับพี่เลิฟ...หมายความว่ายังไง วันนั้นที่ห้องออดิทอเรียม เซย์ได้ยินนะ” น้ำตาเริ่มไหลอีกแล้วครับ ขี้แยจริงวุ้ยกรู


“เอาอย่างนี้...พรุ่งนี้มาหาพี่ที่คณะได้ไหม แล้วเดี๋ยวพี่จะอธิบายทุกอย่างเองนะ แต่ต้องสัญญาว่าจะต้องมานะ พรุ่งนี้ ห้าโมงเย็น...ได้ไหมครับ รับปากพี่ก่อน”


“ไม่ได้เรียกไปบอกเลิกใช่ไหม” ถามก่อนเพื่อความแน่ใจ


“แน่นอนครับ...มานะ”


“อืม...ก็ได้ เซย์จะไป” ก็ดีฮะ คุยกันให้รู้เรื่องไปเลย คราวนี้ถึงจะมีอะไรร้ายแรงอีก เซย์ก็จะไม่วิ่งหนีแล้วครับ


“งั้นพรุ่งนี้ถึงแล้วก็โทรหาพี่เลิฟเค้านะ” อ้าว ทำไมต้องโทรหาพี่เลิฟ...หรือว่าพี่เค้าติดงาน อืม ช่างเหอะๆ โทรหาใครก็เหมือนๆ กัน


“ฮะ”


“พี่รักเซย์นะ”


“เซย์ก็รักพี่เหมือนกัน” รีบกดวางเลยครับ กลัวพี่เค้าเปลี่ยนใจไม่รัก...แค่นี้ก็อุ่นใจแล้วฮะ...ตอนนี้รู้สึกว่าหัวใจตัวเองกลับมาเต้นอีกครับ แถมเต้นรัว เลือดลมก็สูบฉีดซะดีจนหน้าร้อนเห่อแล้วฮะ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮัลโหล...พี่เลิฟ เซย์มาถึงแล้ว ทำไมคนเยอะจังเลย จะให้เซย์ไปหาที่ไหน” รุ่งขึ้นห้าโมงเย็นไม่ขาดไม่เกิน เซย์ก็ไปหาพี่แชมป์ที่คณะ แต่วันนี้คนเยอะจัง มีงานอะไรหว่า!!!


“เซย์เดินมาที่ออดิทอเรี่ยมเลยครับ วันนี้มีงานคอนเทสต์น่ะคนเลยเยอะ พี่นั่งอยู่แถว E ด้านขวาๆ นะ พี่จองที่ไว้แล้ว”


เดินเข้าไปในฮอลล์ คนเพียบจริงๆ ฮะ มีทั้งนั่งและยืนออ กันเต็มไปหมด เห็นว่างานนี้เป็นงานโอเพ้น เปิดให้คณะอื่นๆ มาร่วมประกวดด้วย กองเชียร์ก็เลยมาจากหลากหลายคณะครับ...เดินๆ มองหาพี่เลิฟไม่นานก็เจอ หืมม์ ได้ที่นั่งดีจังเลย มองเห็นชัดมาก ใกล้ๆ เวทีด้วย...


“พี่เลิฟ พี่เซฟ สวัสดีฮะ” ยกมือไหว้พี่เค้าทั้งสองคน แล้วก็นั่งลงตรงที่ว่างที่พี่เลิฟจองไว้ให้


“พี่แชมป์ล่ะฮะ” ถามหาตัวต้นเรื่องก่อนเลย หายไปไหนวะเนี่ย


“เดี๋ยวก็เจอ นั่งดูไปก่อนนะ เนี่ยวงสุดท้ายและ” อ้าวสุดท้ายแล้วเหรอ ไมไม่นัดให้มาเร็วๆ กว่านี้ล่ะเนี่ย อยากดูวงอื่นๆ บ้าง...ว่าแต่วงนี้ก็เล่นมันส์ดีนะเนี่ย นักร้องเสียงต่ำไปหน่อย แต่ก็เท่ๆ ดี




“ก็ครบแล้วนะคะทั้ง 20 วงที่ผ่านการคัดเลือกเข้ามา ระหว่างที่เรารอคณะกรรมการรวบรวมคะแนนนะคะ เราก็มีการแสดงพิเศษ จากรุ่นพี่ปี 3 คนหนึ่งค่ะ เค้าบอกว่า เค้าจะมาร้องเพลงบอกรักแฟนค่ะ ให้เราทุกคนร่วมเป็นสักขีพยานให้เค้าหน่อย...ขอเสียงปรบมือดังๆ ให้พี่แชมป์ค่ะ” หืออออออ!!!! อะไรนะ พี่พิธีกร บอกว่าใครจะมาร้องเพลงบอกรักแฟนนะ...แล้วก็ไม่ต้องสงสัยอีกนาน เพราะว่าคนที่เดินออกมาพร้อมกีตาร์ในมือนั่นมัน...แฟนเซย์นี่นา...


“สวัสดีครับทุกคน...ผมต้องขออภัยนะฮะ ที่ผมขอยืมใช้เวทีนี้เป็นการส่วนตัวไปสักนิด...แต่ช่วยเห็นใจผมหน่อยนะครับ...ตอนนี้แฟนผม เค้างอนผมอยู่ ผมดันซื่อบื้อเองที่ตั้งแต่คบกันมา ผมไม่เคยบอกรักเค้าเลย...แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่รัก ทุกๆ การกระทำที่ผมแสดงออก ไม่ว่าจะเป็นดุ เตือน บ่น ว่า อะไรก็แล้วแต่ มันคือสิ่งที่ผมแสดงออกเพราะผมรักเค้า ถึงเค้าจะดื้อ จะซน แต่ผมก็รักของผม ผมไม่ได้อยากได้แฟนเรียบร้อยนี่ฮะ เป็นแบบนี้แหละดีแล้วนะ...ผมอยากจะให้เพลงนี้แทนความรู้สึกของผม...ผมอยากจะบอกเค้าว่า...เค้าเป็นคนเดียวจริงๆ ที่ผมรัก”

ตอนที่เจอกันบอกตรงๆ ว่าฉันไม่เคย คิดจะชอบเธอ
เป็นเพียงคนนึงที่ยังพอคบหาไว้พูดคุย เวลาไม่มีใคร

อาจจะเหมือนว่าฉันดูใจร้ายและเลือดเย็น
ที่ไม่คิดไม่เห็นตัวเธอนั้นในสายตา

เคยมีบางคนเข้ามาทำให้ฉันเชื่อใจ ว่ารักฉันเหลือเกิน
พอจะจริงจังก็เปลี่ยนไปทุกครั้งไม่เหลือใคร รักฉันจริงสักคน

เจอะกับความผิดหวังจนตัวฉันก็ท้อใจ
คงไม่เหลืออะไรถ้าไม่มีคนๆนี้

นั่นคือเธอคนเดียวจริงๆที่ยังอยู่
และอยู่คอยดูแลไม่ว่าจะหันไปเมื่อไรก็เจอ
ต่อให้ร้ายสักเท่าไร ไม่เคยโกรธกัน ฉันจึงอยากให้เธอรู้
ได้มีวันเวลาดีๆเพราะมีเธอ
ที่ทำให้วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขหัวใจ
แค่มีเธอคอยห่วงใย รักตลอดไป ไม่ต้องการใครอีกเลย

เธอคอยห่วงใย รักตลอดไป ไม่ต้องการใครอีกเลย

น้ำตาแห่งความรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง...คนเราเจ็บปวดก็ร้องไห้ เสียใจก็ร้องไห้ ดีใจก็ร้องไห้ ตอนนี้น้ำตาของเซย์ เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ เซย์ไม่เคยร้องไห้เพราะดีใจมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่ความสุขใจ ดีใจ มันทำให้เซย์ต้องปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เซย์ยิ้มทั้งน้ำตา...พี่แชมป์รู้ว่าเซย์นั่งอยู่ตรงไหน...ตลอดเวลาที่พี่เค้าร้องเพลง พี่เค้าหันหน้ามามองเซย์ตลอด...เซย์อยากจะวิ่งไปกอดพี่เค้าจังเลย พี่แชมป์ ลงมาให้เซย์กอดหน่อยเถอะนะ...
.
.
.
.
.
.
“ยังไม่หยุดร้องไห้อีกเหรอครับ...” ไม่ใช่เสียงพี่แชมป์นะครับ เป็นเสียงพี่เลิฟ หลังจากที่พี่แชมป์ร้องเพลงบอกรักเซย์แล้ว พี่เขาก็หายตัวไปเลย เซย์หันไปถามพี่เลิฟ พี่เลิฟก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วบอกแต่ว่า ใจเย็นๆ รอเค้าประกาศผลก่อน...พอนั่งรอเค้าประกาศผลกันเสร็จ พี่เลิฟก็บอกว่า...”


“ปะ ไปกัน ได้เวลาและ” เวลาอะไร ไปไหน งงฮะ แต่เซย์ก็เดินตามพี่เค้ามา วันนี้ไม่ได้เอารถมาฮะ ให้รถที่บ้านมาส่ง เซย์ก็เลยต้องนั่งรถพี่เซฟไป ว่าแต่เราจะไปไหนกันเนี่ย ถามใครก็ไม่มีใครตอบ พอกันทั้งคู่เลย


แล้วสองข้างทางที่รถแล่นผ่านมันก็ทำให้เซย์เริ่มรู้แล้วครับ ว่าเรากำลังจะไปไหนกัน...เรากำลังจะไปบ้านพี่แชมป์กันแน่ๆ เซย์จำทางได้...สงสัยเราจะมานั่งคุยกันที่นี่


ถึงบ้านพี่แชมป์แล้วครับ...เอ!!! แต่ทำไมบ้านพี่เค้ามืดตื๋อเลยนะ สนามหน้าบ้านปกติจะมีไฟตามทางอยู่ ก็ไม่เปิด หรือพี่แชมป์ยังไม่มา...


เซย์ลงจากรถ ยังไม่ทันที่จะขยับขาไปไหน ไฟที่คิดว่ามืด ก็สว่างพรึบ ขึ้นมาทันที ไฟกระพริบระยิบระยับ แข่งกันส่องแสงสลับกันไปมาวับวาวอยู่ตรงลานสนามหญ้าหน้าบ้าน...มองไปก็เห็นเหมือนจะเป็นปาร์ตี้เล็กๆ มีโต๊ะวางอาหารอยู่เต็มไปหมด งานอะไรล่ะเนี่ย...


เซย์ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ ก็เจอคนที่อยากเจอมากที่สุดในโลกยืนยิ้มเผล่ให้อยู่ เซย์รีบก้าวเท้าเร็วๆ ยาวๆ ไปหาพี่แชมป์ทันที พี่แชมป์อ้าแขนออก...เซย์โถมตัวเข้าไปหาแบบไม่กลัวว่าพี่เขาจะล้ม กอดพี่แชมป์ไว้แน่น เหมือนกลัวว่าเขาจะหายไป


“เซย์รักพี่แชมป์นะ เซย์รักพี่แชมป์ที่สุดในโลกเลย” บอกรักพี่เค้าไป น้ำตาก็จะไหลอีกและ


“ครับพี่รู้แล้ว...พี่ก็รักเซย์ที่สุดในโลกเลยเหมือนกันนะ ขี้แยจังเลยแฟนใครเนี่ย” พี่แชมป์กระซิบข้างหู พร้อมโยนตัวที่กอดเซย์ไว้เบาๆ


“พี่แชมป์ บ้านพี่มีงานอะไรอ่ะ” แอบผงกหัวมาดูอย่างสงสัย


“งานเลี้ยงต้อนรับว่าที่ศิลปินคนใหม่ไงครับ” หะ!!! ว่าที่ศิลปินคนใหม่...


“หมายถึงเซย์เหรอ”


“ฟอดดดดดดด...ความรู้สึกช้าจริงๆ แฟนพี่เนี่ย ก็พี่จัดให้เซย์แหละครับ ขอจัดให้ก่อน เพราะถ้าเกิดเปิดตัวแล้วพี่กลัวเซย์จะไม่มีเวลาน่ะสิ ปะเข้าไปหาอะไรกินกัน มีแต่พวกเรากันเองครับ”

ไม่รู้คำว่ามีความสุข มันน้อยไปสำหรับเซย์ตอนนี้รึเปล่า มันสุขแบบสุดๆ ไปเลยครับ พี่แชมป์จัดงานเลี้ยงให้ มีพี่ๆ ที่สนิทกันเท่านั้นในงาน มีพี่แชมป์ พี่เลิฟ พี่เซฟ พี่คิว พี่โรส พี่โม พี่น๊อต พี่ตาล แถมที่เซอร์ไพรซ์มากๆ ตรงที่มีไอ้ซาร่า และไอ้เก่งเพื่อนซี้ของเซย์ด้วยครับ ไอ้สองคนนี้มันรู้ว่าเซย์กับพี่แชมป์เป็นแฟนกัน ดีใจจังเลยครับ...


“พี่แชมป์ จะเล่าได้รึยังว่าวันนั้นทำไมถึงพูดกับพี่เลิฟ เหมือนว่าจะเลิกกับเซย์ แถมพฤติกรรมน่าสงสัย ที่หายตัวไป ไม่ยอมโทรหาไม่ยอม มารับมาส่ง ไม่ยอมให้เซย์มาบ้านนี่มันยังไงกัน อธิบายมานะ” ระหว่างนั่งรอให้อาหารย่อย แล้วทุกๆ คนก็นั่งร้อง เล่นดนตรีกันสนุกสนาน เซย์ก็ลากไอ้พี่แชมป์มาซักฟอกทันที


“ใจเย็นครับ...เอางี้พี่ตอบทีละคำถามนะ เรื่องวันที่พี่คุยกับเลิฟที่ฮอลล์น่ะ เซย์ไม่ได้มาฟังตั้งแต่แรก แถมไม่ได้อยู่ฟังจนจบอีก ดันมาถูกจังหวะด้วย เหมือนละครเลยนะเนี่ยฮ่าๆๆๆ” เชอะ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ฟังแค่สองสามประโยคก็แทบแย่แล้วนะ


“คือ พี่ก็คุยกับเลิฟว่า...พี่รู้สึกว่าพี่จะเป็นคนทำลายอนาคตของเซย์รึเปล่า แต่พี่ขอเห็นแก่ตัว ถึงยังไงพี่ก็จะไม่เลิกกับเซย์แน่ๆ แล้วเลิฟก็บอกพี่ว่า เซย์น้อยใจที่พี่ไม่เคยบอกรักเลย พี่เองก็ผิดที่ไม่ได้พูด เพราะคิดว่าเซย์จะรู้ว่าพี่รักเซย์ ไม่ให้รักไอ้ลูกหมาตัวนี้แล้วจะไปรักใครล่ะเนี่ย น่ารักน่ากอดจะตายใช่มะ...พี่ก็แค่พูดเล่นๆ เองว่าถ้าได้แฟนเป็นคนธรรมดาก็คงจะดีเหมือนกันควงไปไหนมาไหนได้ เนี่ยแล้วเซย์ก็หนีพี่ไปไม่ยอมฟังจนจบ พี่ก็บอกเลิฟว่า แต่ว่าจะมีซักกี่คนมีแฟนเป็นซูเปอร์สตาร์ คบกันแบบหลบๆ ซ่อนๆ ระทึกดีออกจริงมะ”


ง่ะ!!!... มันเป็นอย่างนี้เองเหรอ...แหะๆๆๆ งั้นคนที่ตีโพยตีพายไปเองก็คือเซย์อะดิ น่าอายจัง...


“อ้าว แล้วที่หายๆ ไปล่ะ ไปไหน” ใช่ๆ ยังมีอีกคดีนึง อย่ามาเนียนๆ


“ไม่ได้หายไปไหนหรอก ไม่ได้นอกใจจริงๆ นะครับ พี่หายไปสอนติวดนตรี แล้วก็ตอนนี้รับจ๊อบแต่งเพลงให้อีกค่ายในเครือของพี่คิวนี่แหละ งานเขาเร่งแต่เงินดี ส่วนที่ไม่อยากให้มาบ้านเนี่ย พี่กำลังต่อเติมห้องนอน เปลี่ยนเตียงใหม่ ใส่ตู้เสื้อผ้าเพิ่ม เตรียมห้องหอไว้ให้ไอ้ลูกหมาแถวนี้มันมาอยู่ด้วย...”


“พี่ไม่อยากรบกวนเงินพ่อกับแม่ พี่เลยต้องเร่งหาเงินมาทำบ้านเอง แล้วก็เก็บไว้เป็นทุนสำรองสำหรับเราสองคนบินไปพลอดรักกันที่ต่างประเทศ...เราอยู่ที่นี่เราแสดงออกไม่ได้ แต่ถ้าเราไปอยู่ในที่ๆ ไม่มีคนรู้จัก เราก็จะได้ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักทั่วไป...พี่กะว่าเราจะไปกันเดือนละครั้ง ดีไหม”


“พี่แชมป์!!!! ฮือออ...เซย์ขอโทษนะ...ฮืออออ เซย์ไม่มีเหตุผลเลย เซย์มัวแต่งอนพี่ สงสัยพี่ พี่ต้องมาเหนื่อยเพื่อเซย์ แถมยังต้องมาทนกับเด็กดื้อๆ อย่างเซย์อีก ฮึก...ฮืออออ เซย์ขอโทษนะ เซย์รักพี่นะ” พี่แชมป์ไม่เคยนอกใจเราเลย แถมพี่เขายังวางแผนอนาคตของเราสองคนไว้อีกตั้งมากมาย เซย์ฟุ้งซ่านไปเองแท้ๆ เลย


“โอ๋ นิ่งซะๆ คนเก่งๆ พี่ก็ผิดเองด้วยแหละที่ไม่เคลียร์ แถมมัวแต่คิดจะเซอร์ไพร์ซก็เลยทำให้เซย์ต้องกังวลใจ พี่ก็ขอโทษนะครับ” พี่แชมป์โน้มตัวเข้ามารั้งเซย์เข้าไปนั่งคร่อมบนตักพี่เขา และโอบเอวเซย์ไว้ ก่อนจะระดมหอมแก้มแบบไม่ยั้ง...


“เฮ้ย...สองคนนั้นน่ะ ไปดูห้องนอนใหม่กันไหม เผื่อจะได้ปรับความเข้าใจกันให้เต็มที่” เสียงพี่เลิฟตะโกนแซวมาครับเขินโคตร...


“เออ จริงด้วย ขอบใจมาก งั้นพวกมึงสนุกกันต่อไปได้เลยนะ กูขอตัว พาเจ้าสาวไปส่งตัวก่อนและ” แล้วพี่แชมป์มันก็ไร้ยางอายครับ ฉุดให้เซย์เดินตาม เซย์ต้องรีบยกมือไหว้พี่ๆ เขาก่อนจะก้มหน้างุดๆ เติมตามพี่แชมป์เข้าไปในบ้าน


“นี่ มีอีกอย่างที่ทำให้พี่หายตัวไป...พี่ไปเรียนทำไอ้นี่มา เห็นเซย์ชอบ พี่อยากทำให้กิน” โหหหหหหห เค้กวนิลาปอนด์ใหญ่ หน้าตาไม่ค่อยสวยนัก แต่กลิ่นหอมมากๆ ครับ


“ทำเองเลยเหรอ...เก่งจังเลย...มาๆ ชิมหน่อยๆ” ของแบบนี้ต้องวัดกันที่รสชาติฮะ หยิบช้อนได้ก็เตรียมตัวจะจ้วงแล้ว แต่พี่แชมป์ ยกหนี!!! อ้าววว ทำไมอะ


“เอาไปกินบนห้องนอนของเรากัน” แล้วพี่แชมป์ก็ถือเค้กเดินนำขึ้นไปเลยครับ อะไรวะ คนยังไม่ทันชิมเลย เซย์ก็เลยทำได้แต่ถือช้อนเดินตามพี่แชมป์ขึ้นไปบนห้อง



พี่แชมป์เปิดประตูห้องนอนออกกว้าง ให้เซย์เดินเข้าไปก่อน...โอโห พี่แชมป์ทุบผนังอีกห้องให้มาเชื่อมทะลุกับห้องนอนเก่าของพี่แชมป์ ขยายพื้นที่ให้กว้างขึ้น ห้องทาสีฟ้าพาสเทลแบบที่เซย์ชอบ เตียงนอนขนาดคิงไซส์ ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ด้านขวามีตู้เสื้อผ้าแบบบิ้วอินกว้างและยาวพอสำหรับเราสองคน ปลายเตียงมีโทรทัศน์จอใหญ่ยักษ์ เรียกว่าเป็นน้องๆ โฮมเธียร์เตอร์ได้เลย เครื่องใหม่เอี่ยม พร้อม Xbox360 และ Play 3 วางไว้ เซย์เคยบอกพี่เค้าว่า อยากเล่นเกมกับจอใหญ่ๆ ยักษ์ๆ สะใจดี


มุมห้องมีโซฟาอาร์มแชร์สีน้ำตาลหนานุ่มที่เราเคยไปเดินดูกัน แล้วเซย์ร้องอยากได้ไปไว้ที่ห้องแต่พี่แชมป์ห้ามไว้ เพราะห้องเซย์มันรก แต่ตอนนี้มันกลับมาอยู่ที่นี่ ผนังอีกด้านหนึ่งถูกเนรมิตให้เป็นบุ๊ควอลล์ สูงถึงเพดาน อัดแน่นไปด้วยหนังสือการ์ตูน และนิยายกำลังภายในแบบที่เซย์ชอบอ่าน...


ทั้งหมดนี้...พี่แชมป์ทำให้เซย์...ถึงพี่เค้าจะไม่บอกรัก เซย์ก็รู้แล้วล่ะครับ ว่าพี่เค้ารักเซย์มาก...


“พี่แชมป์ ขอบคุณนะฮะ” เซย์เดินเข้าไปจุ๊บปากขอบคุณพี่แชมป์เบาๆ แต่กลับโดนพี่เขาสอดมือไปที่ท้ายทอย กดให้เซย์นิ่งรับจูบร้อนของพี่เขาต่อ...


“อะ...อืมม พี่แชมป์” ลิ้นร้อนของพี่แชมป์ซอกซอนทุกมุมในปากของเซย์ ก่อนที่จะไล้ไปขบเม้มที่ติ่งหู...พี่แชมป์วางเค้กไว้ที่โต๊ะปลายเตียง ก่อนที่สองมือจะค่อยๆ สอดใต้เสื้อของเซย์ สองมือขยี้คลึงเบาๆ ที่ยอดอก มัน...รู้สึกดีจนต้องแอ่นรับให้พี่เขาได้สัมผัสมากขึ้น


“อะ...อ่า!!! พะ พี่แชมป์” เซย์สะดุ้งน้อยๆ เมื่อพี่แชมป์ถอดเสื้อออกก่อนที่ลิ้นนุ่มจะสัมผัสกับยอดตุ่มไตแทนมือ ส่วนมืออีกข้าง ก็ลงไปถอดแกะแก้กางเกงให้เซย์อย่างชำนาญ


“พี่อยากชิมเค้กฝีมือตัวเองจัง...ขอพี่ชิมหน่อยนะ” อ้าว แล้วไม่ให้เซย์ชิมบ้างเหรอ...พี่แชมป์รั้งเซย์ให้นอนลงบนเตียง ก่อนที่พี่เค้าจะหันไปปาดครีมขาวๆ ของเค้กขึ้นมา และละเลงวนลงบนยอดเม็ดสีชมพูของเซย์...ไล้มือเรื่อยปาดป้ายครีมนุ่มไปตามตัว หยุดวนรอบแอ่งสะดือ...แล้วพี่เค้าก็ทำการก้มลงมาชิมอย่างเอร็ดอร่อย


“อ๊ะ...อะ...อืมม...อาห์…ดีจัง...อืมม...ละ...เลียแรงๆ สิฮะ” เซย์ชอบสัมผัสจากลิ้นของพี่แชมป์ มัน...ให้ความรู้สึกดีจัง


“อร่อยจังเลย ฝีมือพี่ดี หรือว่าเพราะได้ชิมบนตัวเซย์กันน้า มันถึงทั้งหอมทั้งหวาน...พี่ว่าพี่ลองพิสูจน์ตรงส่วนที่ไม่ได้โดนเค้กดูสิว่าจะหวานเหมือนกันไหม” แล้วพี่แชมป์ก็เคลื่อนตัวต่ำลงไปตรงจุดกึ่งกลางของเซย์ ปลดปล่อยเนินเนื้อออกจากพันธนาการที่ห่อหุ้มไว้ แล้วพี่เขาก็เริ่มสำรวจมันทันทีด้วยอวัยวะรับรสของพี่แชมป์...


“อ๊ะ...ตะ ตรงนั้น....อืมมม....อะ....เซย์...สะ...เสียว...อืมม” พี่แชมป์นั่งลงบนพื้นหน้าเตียง จับขาข้างหนึ่งของเซย์พาดที่บ่า อีกข้างหนึ่งชันเข่าขึ้น มือลูบไล้ทั่วสะโพก ก่อนจะยกขึ้นให้ช่องทางเล็กของเซย์ได้รับลิ้นร้อนของพี่แชมป์...ลิ้นซอน ชอนไช เกร็งและแยงเข้าออกที่รูแน่น เลียวน ลากขึ้นลงทั่ว ขยี้แรงๆ ตามอารมณ์ความต้องการ...จะขาดใจเพราะความสุขมันเป็นแบบนี้นี่เอง


จากลิ้นร้อน แปลเปลี่ยนเป็นท่อนเนื้อแข็งที่ร้อนไม่แพ้ลิ้นของพี่เค้า เผลอๆ จะร้อนกว่า มันเต้นตุบๆ เมื่อค่อยๆ แทรกเข้ามาในตัวของเซย์...เซย์กับพี่แชมป์ เราไม่ได้มีอะไรกันบ่อยๆ ทำให้ความคับแคบยังมีอยู่มาก และความเจ็บก็ยังคงมีอยู่เช่นกัน แต่เซย์ก็ทนเพื่อความสุขของเราทั้งสองคน...


พี่แชมป์เร่งรัวจังหวะ ถี่กระชั้น กระแทกชิด เข้าและออกอยู่สักพัก...ครีมขาวข้น ก็ล้นทะลักออกมาจากเราทั้งสองคนขาวไม่แพ้ครีมเค้ก...ยังคงรู้สึกว่าช่องทางของตัวเองยังบีบรัดของพี่เขาไม่หยุดหย่อน เราทั้งสองก็ได้ชิมความหวานของกันและกันไปแล้ว...


แต่ท่าทางคืนนี้ เราจะกินเค้กกันทั้งคืนแน่ๆ เลย...



ก็พี่เค้าทำไว้ปอนด์ใหญ่นี่ฮะ...กว่าจะกินหมด ไม่รู้ว่าจะได้นอนไหมนะ...


เพลงคนเดียวจริงๆ ฟังเพลงประกอบการอ่านเพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะ

ออริจินัลเวอร์ชั่น โหน่ง พิมลักษณ์
http://www.youtube.com/v/QZYibNkAf1g&hl=en_US&fs=1

เวอร์ชั่น เบน ชลาทิศ
http://www.youtube.com/v/_j7tJ8FiP2Y&hl=en_US&fs=1

[N.T.❁]

^
^
^

+1 ค่ะ...เขินจังได้จิ้มพี่ไนท์ทั้งบนทั้งล่างเลย อิอิ  

อยากกินเค้กกะเค้าบ้างอะไรบ้าง~

แหม่...พี่แชมป์นี่กว่าจะง้อ ให้น้องร้องไห้ตั้งสามวันตาบวมหมด >.<
ที่แท้แอบมีเซอร์ไพรส์จริงด้วยอะ น่ารักนะเนี่ย...(ถ้าไม่ติดว่าเคืองติดพันจากตอนก่อนๆนะจะชมเยอะๆเลย 5555)

เหมือนละครจริงด้วยน้องเซย์...ได้ยินเอาตอนนั้นพอดี เลยเศร้าเลยไง
รักกัน บางทีแค่การกระทำมันก็ไม่พอจริงๆด้วยเนอะคะ ^^

ชอบเพลงนี้ค่ะ ทั้งสองเวอร์เลย แต่ของพี่เบนน่ารักดี 

  กอดค่ะ น่ารักจริงจัง...
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ถึงจะเจ็บนิ้วแต่ก็ยังอุตส่าห์มาต่อให้ตามสัญญา แผลหายเร็วๆนะคะ ^^

[หอยทาก]

อร้ากกกกก
ตอนแรกๆก็สงสารอยู่นะ
หลังๆนี่หวานแล้วจบด้วยเลือดหมด
คร่อก พักฟื้นก่องน้า 555+