ความเดิม....
“โอเค....ไม่ง้อแล้ว....ไม่ยุ่งด้วยแล้วก็ได้ ถ้าเห็นว่าไม่อยากให้ง้อถึงขนาดนี้ ก็จะไม่ง้อก็ได้ เข้าใจแล้วแหละ เวลาโกรธกันทีไรก็เป็นแบบนี้ทุกที เย็นชาทุกที จะให้ทำยังไงก็ว่ามาจะได้ทำตัวถูก”
คนที่หน้าเหมือนกับปลาทองตาโต ที่นั่งเงียบ เอ่ยบอกออกมาด้วยความหงุดหงิดโมโหแล้วก็ปล่อยมือของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ ไม่ได้หันมามองใบหน้าของคนที่นั่งนิ่งอีกเลย
เอาแต่จ้องไปที่สระน้ำ แสดงท่าทางฮืดฮัด แต่ก็ทำได้เท่านั้น โมโห หงุดหงิด แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ทำไมถึงชอบเล่นสงครามประสาทนักวะ สนุกนักหรือไง
แม่งเอ้ย
“จะเอายังไงก็ว่ามาสิ จะทำยังไงให้หายโกรธก็ว่ามา ไม่ใช่เอาแต่เฉยแบบนี้ ทำตัวไม่ถูกแล้วนะ” เป็นเสียงโวยวายที่บอกออกมาจากใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เป็นบ้าอยู่คนเดียว
ครึ่งหลัง....
แต่ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่า คนที่ตีหน้าเฉย เริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
เรื่องอะไรกูจะให้มึงง้อได้ง่าย ๆ มึงทำผิด มึงก็แค่ง้อกู แล้วพอกูหายโกรธ มึงก็ทำอีก
เรื่องอะไรกูจะยอมเป็นแบบที่แล้ว ๆ มาล่ะ คราวนี้มึงจะได้รู้ซะบ้าง ว่าสิ่งที่มึงทำกับคนอื่นน่ะ เวลาเป็นตัวมึงบ้าง แล้วจะรู้สึกยังไง สะใจกูจริง ๆ นึกว่าแค่ง้อให้หายโกรธแล้วก็พองั้นสิวะ มึงรู้จักกูน้อยไปไอ้เป้ นึกว่าจะยอมยกโทษให้ง่าย ๆ เหรอ อย่าฝันไปหน่อยเลย
“รักนะโว้ย ถึงได้ง้อ....ไม่รักนะไม่ง้อเลยจริง ๆ ให้ตายเหอะวะ จะให้ทำยังไงเนี่ย ทำตัวไม่ถูกแล้วนะ”
ยังเป็นไอ้เป้ ตาหยี ที่โวยวายเป็นคนบ้าอยู่คนเดียว ในขณะที่ปลาทองตาโต ค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมา หลังจากที่กลั้นเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
รอยยิ้มที่ค่อยๆ ผุดขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตาที่แกล้งเหล่มอง และกลับเป็นปกติอีกครั้ง เมื่อไอ้เป้ตาหยีหันกลับมาพูดโวยวายใส่อีก
โดยที่ไอ้เป้ไม่ทันได้รู้ตัวว่าโดนเข้าให้บ้างแล้ว
“แม่ง เบื่อโว้ย เซ็งชิบหายเลยว่ะ “
พูดไป แล้วก็โวยวาย พูดไปโมโหไป แล้วสุดท้าย ก็กลับมาทิ้งกายลงนอนโดยใช้หน้าขาของปลาทองตาโตหนุนแทนหมอน ใบหน้าบึ้งตึง แสดงความโมโหอย่างเห็นได้ชัด
แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งอื่น ๆ ที่พยายามจะง้อ
เพราะถึงแม้ว่า นกจะนิ่งเฉย แต่ฝ่ามือเรียวสวย กลับแตะลงที่ศรีษะของคนที่นอนหนุนตักอยู่ และลูบไล้เล่นอย่างช้า ๆ
แน่ล่ะ ตัวไอ้เป้เอง ต้องรีบผงกหัวขึ้นดู ด้วยความดีใจ แต่ใบหน้าของอีกฝ่าย ก็ยังเรียบเฉยเหมือนเดิมอยู่ดี
แต่ก็ทำให้เป้ใจชื้นขึ้นได้บ้าง
เอาว่ะ อย่างน้อย ก็ยกโทษให้ขึ้นหนึ่งแล้ว งั้นตอนนี้ขอหนุนตักของนกเอาแรงก่อนแล้วกัน ดีใจนะเนี่ยไม่ใช่ไม่ดีใจ
เฮ่อ เป็นแฟนไอ้นกนี่มันเหนื่อยจริง ๆ ต้องเล่นสงครามประสาทกับมันทุกวัน
อยากจะบ้าตาย แต่ก็ดีไปอย่าง
คนที่ทันกันขนาดนี้ จะไปหาได้ที่ไหน ที่สำคัญ ที่มันทำไปก็เพราะนกมันก็รัก มันถึงได้หึง ถ้ามันไม่ทำอะไรเลยนี่สิคงยิ่งเครียด
หลับตานอนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวตื่นมาค่อยหาทางรบกับไอ้นกต่อ ทำไงได้ มีแฟนแบบนี้แล้วแถมยังตามกันทันแบบนี้ นอกจากต้องทำตัวให้ดี ๆ ก็คงทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้แล้วล่ะ นกนะนก แฟนอย่างมึง มันทำให้กูตื่นเต้นได้ตลอดเวลาจริง ๆ
ไอ้เป้ หลับตาลงแล้ว ส่วนปลาทองตาโต กำลังจ้องมองใบหน้ายามหลับของอีกฝ่ายเงียบๆ แล้วก็อมยิ้มน้อย ๆ
ไม่ยกโทษให้มึงง่าย ๆ หรอกไอ้เป้ ยกโทษให้ง่ายไป มึงก็ไม่เข็ด แล้วก็ไม่รู้จักจำน่ะสิ
ช่วยไม่ได้ ที่กูรู้ทันมึง โง่กว่ามึงจะเป็นแฟนมึงได้ไงวะ จริงมั้ยเป้ หรือไม่จริง
นอนไปเลย ตื่นขึ้นมา เดี๋ยวกูจะแกล้งมึงต่อ เอาให้น่วมเลย เล่นกับใครไม่เล่น
มาเล่นกับกู สะใจจริงๆ เลยโว้ยยยยยยยยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
นกนั่งยิ้ม ในขณะที่ไอ้เป้ ก็นอนอมยิ้มเช่นกัน
เออ สีสันของชีวิต รักกันแบบนี้ มันก็ดีไปอีกแบบเหมือนกัน
Fin
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
