@##ผมเนียแหละภรรยา ##@
ตอนที่17
ในแต่ละวันของผมยังดำเนินไปตามปกติดีครับ จะเพิ่มเข้ามาหน่อยคงจะเป็นความหื่นของคุณชายที่ดูไปดูมาไม่หน่อยนะผมว่ามากอะ คุณชายแม่งชอบลวนลามผม ฟ้องเลยนะว่าคุณชายลวนลามผมบ่อยมาก มากๆๆอะ หลังๆมานี้จ้องแต่จะลากขึ้นเตียงตลอด พอเห็นว่าแบบนี้ยอมให้ทำนะก็ได้ใจใหญ่ยิ่งเราไม่ห้ามก็ยิ่งทำ ต่อไปนี้จะห้ามแล้วผมจะประท้วงไม่ไหวนะนี้ขนาดยังไม่ยอมให้ใส่เข้าไปนะยังขนาดนี้แล้วถ้ายอมถึงขั้นนั้น วันๆผมคงไม่ต้องทำอะไรแล้วละนอนบนเตียงพอ บ้า นี้ก็พูดเกินไป ( มั้ง)
ถ้าผมเป็นผู้หญิงจริงๆนะผมว่าปานนี้ลูกคงเต็มบ้านอะพ่อมันขยันทำเหลือเกินมีเวลาว่างไม่ได้เลยเชียว
หืม? ถามหาพี่นัทกับหมอธันหรอไม่ต้องห่วงนะสองคนนั้นก็ยังไปๆมาๆอยู่ทุกวันนี้แหละครับมีหมอธันที่ไหนมีพี่นัทที่นั้น เขาตัวติดกันแปลกๆเนอะ จริงสิผมมีเรื่องมาฟ้องอีกแหละ เมื่อวานนะตอนที่พี่นัทกับหมอธันบ้านแหละ เขามาด้วยกันปกตินะแต่ดูปกติแบบแปลกๆ คือทุกครั้งหมอธันจะพูดแหย่พี่นัทตลอด แต่เมื่อวานหมอธันก็พูดคุยกับคนอื่นปกติ แต่ไม่พูดกับพี่นัทเลยผมก็คิดว่ามันเป็นปกตินะเพราะพวกพี่แกไม่ค่อยชอบกันใช่ปะละ แต่พอหมอธันเข้าไปทำกับข้าวในครัวนะพี่นัทก็ตามเข้าไปด้วย ผมก็กลัวว่าจะทะเลาะกันไงเลยกะจะเข้าไปแบบเป็นคนห้าม คนกลางอะไรแบบนี้แต่พอเข้าไปเจอพี่นัทกอดหมอธันจากข้างหลังผมนี้อึ้งเลย คือแบบเดียวนี้เขาทะเลาะกันแบบนี้แล้วหรอ
สงสัยเนอะว่าไหม แต่ผมก็ยังไม่ได้ถามอะไรนะก็คุณชายนะสิบอกว่าปล่อยให้เขาคุยกันอย่าเพิ่งถามอะไร ถ้าวันนี้พี่นัทมาผมจะถามให้รู้เรื่องเลยว่าอะไรยังไง ผมไม่ได้ห้ามหรอกนะถ้าพวกพี่แกจะคบกันแต่บอกผมบ้างการรู้อะไรเป็นคนสุดท้ายแล้วยังต้องรู้จากคนอื่นอีกมันน้องใจนะครับทั้งๆที่พี่นัทบอกว่าผมเป็นน้องแท้ๆแต่กลับไม่บอกอะไรกันเลยแบบนี้แย่มากบอกเลย
“ น้ำ ธันโทรมาบอกว่าวันนี้จะเข้ามากินข้าวเที่ยงด้วยครับ”
“พี่นัทก็มาด้วยใช่ปละ”
“ อืมก็มาเหมือนทุกทีนั้นแหละ มีอะไรหรือเปล่าหรือว่าไม่อยากให้มา”
“เปล่าน้ำถามเฉยๆ”
“แต่ผมไม่อยากให้มานะ พอมาแล้วรู้สึกโดนแย่ความสนใจไงไม่รู้”
“ มโนอยู่หรอคุณชาย”
“โห่ น้ำอะไม่สนเราเลยนะ นางฟ้าใจร้ายสนใจเราหน่อยสิ”
ผมคงจะใจร้ายลงหรอกถ้าจะอ้อนขนาดนี้ก็คุณชายนะสิเดินเข้ามากอด แล้ววางหัวไว้บนไหลถูไปถูมาคือเข้าใจผมไหมอะผู้ชายตัวโตๆแล้วมาทำอะไรแบบนี้บางทีมันก็น่ารักดีนะ
ตอนแรกก็กอดนะแต่ตอนนี้จากกอดมันกลายเป็นลวนลามไปซะแล้ว เมื่อที่ตอนแรกเกาะอยู่ที่เอวมันเริ่มตกมาอยู่ที่ก้นแล้วหัวตอนแรกที่อยู่ที่ไหลตอนนี้เริ่มไซ้ไปตามซอกคอ แล้วก็เลื่อนขึ้นมาจูบที่หน้าผาก ที่ขมับ ที่แก้ม ก่อนที่จะผละออกมามองหน้าผมก็เขินเป็นนะเล่นมาจ้องเอาๆแบบนี้นะแล้วไหนจะไอ้ยิ้มมุมปากนั้นอีก ขึ้นเตียงเลยไหมคุณชาย ไม่ใช่ละผมว่านะที่คุณชายแสดงออกแบบไม่เก็บขนาดนี้เป็นเพราะผมก็ไม่ห้ามไม่ว่า แถมชอบด้วยไม่ใช่ละไม่ได้ชอบเหอะแค่ทำแล้วรู้สึกดีเฉยๆ
“จูบได้ไหม”
มาขั้นนี้แล้วยังต้องถามอีกหรอ คิดเองมั้งสิคุณชายมันเขินนะเว้ย
“ อย่าทำหน้ายู่แบบนั้นสิครับ มันน่ารักเกินไปแล้วเดียวก็ลากขึ้นเตียงซะหรอก”
“บ้าหรอ เดียวพี่นัทมา”
“ ถ้าไม่มาแสดงว่าได้ใช่ปะ งั้นโทรไปยกเลิกนัดเนอะ เราจะได้ขึ้นเตียงกันเนอะ”
เพี๋ยยย!
“โอ้ย! แค่เขินก็พอน้ำไม่ต้องลงไม้ลงมือก็ได้ พอๆไม่แซวแล้วครับไม่ตีเนอะจูบกันดีกว่า”
ผมที่ยกมือกำลังจะตีแขนข้างที่ตีไปก่อนหน้านี้ ถูกรวบมือไปจับเอาไว้แล้วถูกปิดปากด้วยปากร้อนๆที่ทำให้ร่างกายของผมร้อนตาม ไม่ใช่ไม่เคยจูบกัน จูบกันออกจะบ่อยด้วยซ้ำแต่ก็ไม่เคยชินสักที
“ อือ พะ อือออ พอแล้ว คะ คุณชาย อืมมม พอแล้ว ตอนนี้เราอยู่ข้างล้างนะเดียวป้าอรเห็น”
“ ถ้าป้าอรไม่เห็นก็ได้ใช่ไหมครับ”
คุณชายพูดทั้งๆที่ปากก็ไม่ได้ถอยห่างจากปากของผมเลยคุณชายยังจูบซ้ำๆวนๆกันอยู่ตรงนั้นแต่ผมก็ไม่ได้ห้ามนะ ก็มันชอบอะ อ๊ากกกกกกกก เขินเว้ย!!!!
“ เยอะไปละ เพลาๆลงบ้างเหอะ”
“ก็คนมันยังหนุ่มยังแน่นก็เป็นธรรมดาผมพูดถูกไหมมีแต่น้ำนั้นแหละไม่ยอมผมซะที่”
“เราตกลงกันแล้วนะเรื่องนี้นะ”
“ครับๆทราบครับตอนนี้ก็กำลังเรียนรู้อยู่ครับ อ๋อแต่เรื่องป้าอรนะผมว่าจะให้ป้าหยุดทำงานแล้วนะ”
“อ้าวทำไมละครับ”
“ก็ไม่อยากถูกขัดจังหวะ โอ้ยๆ น้ำอย่าตีสิล้อเล่นน่าก็ป้าอรอายุมาแล้วเลยไม่อยากให้ทำนะงานบ้านมันหนักน้อยซะเมื่อไรกัน”
ก็จริงที่ว่าป้าแกอายุมากแล้วแถมงานก็หนักด้วย แต่ถ้าไม่ให้ป้าแกทำงานแล้วจะมีรายได้ที่ไหนละ
“ จะดีหรอ คุณชายลองคุยกับป้าอรก่อนสิถ้าให้หยุดทำไปเลยแกก็ไม่มีรายได้นะ”
“ ให้หยุดงานครับแต่เงินเดือนป้าอรจะได้เหมือนเดิม”
“แล้วแกจะยอมหรอ น้ำว่าคุณชายลองคุยกับป้าอรก่อนดีกว่านะ”
“ ครับ แต่อยากบอกให้น้ำรู้ก่อนไง”
“ ครับงั้นน้ำจะไปทำกับข้าวในครัว คุณชายจะไปคุยกับป้าอรด้วยเลยไหม”
“คงคุยตอนนี้ไม่ได้หรอกต้องรอให้ธันมาคุย”
เอ๋ ????
ทำไมต้องให้หมอธันคุยละ อะจริงด้วยคุณชายยังแกล้งบ้าอยู่นิลืมไปเลย ทุกคนยังไม่ลืมใช่ไหมว่าคุณชายยังแกล้งบ้าอยู่ผมก็ลืมไปเลยนะเนีย ก็คนบ้าหื่นซะขนาดนี้มันก็มีลืมกันบ้าง หือ?? ถามถึงเรื่องผมหรอ ก็เหมือนเดิมครับนอกจากคุณชาย หมอธัน พี่นัท แล้วทุกคนในบ้านยังเข้าใจว่าผมเป็นผู้หญิง แต่ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ใสกระโปรงแล้วละครับขอเปลี่ยนมาใส่เป็นกางเกงแทนคุณชายก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมได้ยินเสียงบ่นเสียดายอะไรสักอย่างก็ไม่รู้ ( ก็ใส่กางเกงมันก็เนียลูบขาไม่ได้นะสิ แต่ยอมให้ใส่เพราะมันเป็นขาสั้นหรอกลูบไม่ได้แค่มองได้ก็เอา : คุณชาย)
เห็นคุณชายบอกว่าหมอธันกับพี่นัทจะมาตอนเที่ยง แต่ก่อนจะถึงเวลานัดก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาซะก่อนพอคุณชายรับก็ได้ความว่า หมอธันบอกว่าจะเข้ามาช้าหน่อย อาจจะบ่ายๆให้ทานข้าวก่อนได้เลยสรุปเที่ยงนี้ผมกับคุณชายก็นั่งทานข้าวกันสองคนส่วนป้าอรแกก็ทำนู้นทำนี้ของแกไปหลังทานข้าวเสร็จผมก็เก็บจานล้างทำความสะอาดเรียบร้อย จนป้าอรที่เดินเข้ามาเริ่มบ่น
“ คุณหนู เหลืองานไว้ให้ป้าทำบ้างเถอะทุกวันนี้ป้าแทบไม่ต้องทำไม่สิต้องบอกว่าป้าไม่ได้ทำอะไรคุณหนูเล่นทำซะหมด”
“ ไม่ดีหรอคะป้าจะได้ไม่เหนื่อย”
“ ไม่ดีเลยคะคุณหนูเดียวป้าตกงานคะ เดียวป้าไปดูของในตู้เย็นดีกว่าว่าเหลืออะไรบ้างจะได้ไปซื้อเข้ามา”
“ งั้น เสร็จแล้วป้าอรจะออกไปซื้อของหรือกลับไปเลยก็ได้นะคะ”
“ ค่าทุกวันนี้ก็มีหน้าทีแค่นี้ละคะ”
ป้าอรว่าพร้อมกับส่งค้อนวงใหญ่ๆมาให้ผมแล้วเดินไปทำงานของแกต่อ ผมได้อยากจะไปแย่งานอะไรป้าแกเลยนะแต่ผมอยู่เฉยๆก็เบื่อนิ อะไรทำได้ก็เลยทำ ทำไปทำมาก็เลยทำมันซะทุกอย่างเลยพอทำนู้นทำนี้เสร็จผมก็เดินออกมานั่งดูหนังกับคุณชายที่ออกมานั่งดูก่อนแล้วตั้งแต่กินข้าวเสร็จ หนังจบไปเรื่องหนึ่งก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามา ตามมาด้วยเสียงหมอธันกับพี่นัท แต่ที่สะดุดตาผมคงเป็นกระเป๋าเป้ที่พี่นัทสะพายมานั้นแหละ
“ ดีจ๊ะ สุดสวยหมอคิดถึงสุดสวยจังสุดสวยคิดถึงหมอไหมมาๆกอดกันหน่อยเร็ว”
พูดจบหมอธันก็ตรงจะเข้ามากอดผมเลยแต่พี่นัทดึงเอาไว้ส่วนผมหรอคุณชายท่านก็ดึงขึ้นไปกอดไว้บนตัก
“ ไรอะแค่จะกอดเอง นิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้ทำเป็นหวงสุดสวยยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”
แค่กอดผมไม่ได้อะไรอยู่แล้วใช่ว่าไม่เคยกอดใครซะหน่อยนิ ผมที่กำลังจะตอบก็มีมือมาปิดปากไว้ซะก่อนแถมยังตอบแทนผมด้วย
“ ไม่ได้สุดสวยกอดใครไม่ได้หรอก สุดสวยกอดสุดหล่อได้คนเดียว” คุณชายตอบพร้อมกับยักคิ้วส่งไปให้หมอธัน ส่วนหมอธันพอได้ส่งก็ทำหน้าแบบมึงกล้าพูดไงกลับมา
“ พอๆเลิกเล่นได้แล้วน่า” พี่นัทที่เห็นท่าว่าหมอธันจะไม่ปล่อยให้เรื่องจบก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“ น้ำ แล้วป้าอรอยู่ไหมถ้าอยู่บอกให้ป้าแกกลับไปก่อนเลย”
“ ไม่อยู่ครับ ป้าแกเพิ่งกลับไปก่อนหน้าที่พวกพี่จะมากันทำไมหรอ”
“ ดีแล้วละ วันนี้พีมีเรื่องจะคุยด้วย คุณชายผมว่าปล่อยน้องผมให้นั่งดีๆเถอะคุณจะให้พูดกันตรงนี้หรือให้น้ำออกไปก่อน”
หืม?? คุยกัน?? แล้วทำไมผมต้องออกไปก่อนด้วย อยู่ฟังด้วยไม่ได้หรือไงยังไงคุณชายก็สามีผมนะผมมีสิทธิ์ที่จะนั่งฟ้งสิเนอะ ( เกี่ยวกันไหม) คุณชายหันไปมองหน้าพี่นัทที หมอธันทีก่อนจะปล่อยผมลงจากตัก
“ น้ำขึ้นไปรอผมบนห้องก่อนนะครับเดียวตามขึ้นไป”
“ ทำไม? ให้น้ำอยู่ฟังด้วยสินะคุณชายให้น้ำอยู่ฟังด้วยนะๆจะคุยเรื่องอะไรกันหรอ น้ำจะไม่ดื้อไม่กวนเลยขออยู่ฟังด้วยนะ”
“ไม่ดื้อไม่กวนเลยหรอ จริงๆเวลาน้ำดื้อก็น่ารักดีนะ แล้วก็จะน่ารักมากๆเลยถ้าน้ำจะไม่ดื้อยอมขึ้นเตียงกับผม”
ท้ายประโยคคุณชายจงใจพูดให้ได้ยินแค่ผม แล้วมาพูดข้างหูแบบนี้อีกเขินนะเว้ย ต่อให้เขินก็ไม่ยอมหรอกนะบอกเลยอยากรู้ ยิ่งห้ามยิ่งอยากรู้ปะ เคยเป็นมะเวลาห้ามไม่ให้ทำอะไรแล้วทำมันทุกอย่างเลยตอนนี้ผมกำลังมีความรู้สึกนั้นแหละ
“ ถ้าน้ำยอมจะให้อยู่ฟังด้วย? คุณชายคิดแต่เรื่องแบบนี้หรือไงแล้วทำไมน้ำถึงฟังด้วยไม่ได้ละ พี่นัทให้น้ำอยู่ฟังด้วยนะ นะครับ หมอธัน”
ทั้งพี่นัท หมอธันแล้วก็คุณชายมองหน้ากันเหมือนจะถามเอาไง แต่ก็ไม่มีใครตอบสุดท้ายก็เป็นคุณชายที่ถอนหายใจออกมา
“ เอาตามเดินที่คุยกันไว้เนียแหละ นัทเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องเถอะ เดียวคุยกับน้ำเอง”
“ เอางั้นก็ได้ ไปหมอลุก”
“ ลุกไปไหนครับคุณทนาย”
“ลุกเอาของไปเก็บข้างบนกับผมมาผัวเมียเขาจะคุยกัน นั่งเป็นส่วนเกินอยู่ได้”
ผมไม่ได้สนใจหรอกว่าพี่นัทกับหมอธันเอาของอะไรไปเก็บ ที่ผมทำตอนนี้คือนั่งจ้องคุณชาย ต้องมีเรื่องอะไรที่ผมยังไม่รู้แน่ๆแล้วทำไมถึงเป็นผมที่ยังไม่รู้คนเดียวละ
“น้ำครับมานั่งนี้มา”
คุณชายว่าพร้อมกับตบที่ตักตัวเองเบาๆ ผมก็ยอมลุกไปนั่งดีๆนี้แหละครับพอนั่งลงปุบคุณชายก็กอดปับ
“ คุณชาย..”
“ อย่าเพิ่งถามอะไรได้ไหมน้ำตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะเล่าให้น้ำฟังจริงๆ”
“ ทำไมละ”
“ เพราะผมรักน้ำไงครับ ”
“ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหน พี่นัทรู้หมอธันรู้แต่ทำไมน้ำไม่รู้ พวกคุณชายแอบทำอะไรกันอยู่บอกน้ำหน่อยสิ”
“ ยังบอกไม่ได้ครับ คนดีฟังผมนะยังจำได้ไหมตอนที่ผมบอกว่าผมไม่ได้บ้านะ ตอนนั้นผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าทำไมผมถึง
ต้องแกล้งบ้าแบบนี้ เรื่องมันเกิดก่อนที่น้ำจะเข้ามาผมไม่อยากให้น้ำเข้าไปเกี่ยวด้วยถ้ามันไม่มีอะไรก็แล้วไปแต่ถ้ามันอันตรายมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ที่พอจะบอกได้ก็คงมีเท่านี้”
“ไม่รู้จะเข้าใจเลยบอกอีกหน่อยสิ เรื่องที่คุยกันมันเกี่ยวกับที่คุณชายแกล้งบ้าแล้วไงต่อ”
“ มากกว่านี้ไม่ได้แล้วครับอย่างที่เคยบอกถ้าเรื่องทุกอย่างจบแล้วผมจะเล่าให้น้ำฟังเองตกลงไหม แต่ตอนนี้น้ำแค่เชื่อใจผมก็พอ แล้วก็สองสามวันนี้ผมจะไม่อยู่นัทจะมาอยู่เป็นเพื่อนแทนส่วนป้าอรช่วงนี้แกคงไม่ได้มาทำงานแล้วละไม่ต้องห่วงน้ำทำตัวตามสบายเลยนะ”
“ ไปไหน”
“ ไปทำเรื่องให้จบครับ”
“ เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอ? ไม่เอาน้ำไม่ให้ไปทำไมต้องให้พี่นัทมาอยู่เป็นเพื่อนด้วยคุณชายจะไม่กลับมาหรอทำไมละจะให้น้ำอยู่คนเดียวหรอไม่เอา”
ผมหันกลับไปกอดคุณชายเอาไว้แน่นไม่รู้สิถึงผมจะไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากแต่รู้สึกเหมือนมันจะอันตรายยังไงก็ไม่รู้
“ ขอโทษนะผมคงจะทำตามที่น้ำขอไม่ได้”
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเป็นผมซะมากกว่าที่ไม่รับรู้อะไรต่อจากนั้นผมได้แต่กอดคุณชายแน่นรู้สึกใจคอไม่ดีเลย ทั้งๆที่คุณชายไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังมากมายนักแต่ผมกลับรู้สึกว่าเรื่องนี้มันต้องอันตรายแน่ๆ แล้วผมก็ไม่อยากให้คุณชายไปเสียงอันตรายอะไรทั้งนั่นแหละมีแค่คุณชายหรือไงที่มีสิทธิ์ห่วงผมน่ะผมก็เป็นห่วงคุณชายเหมือนกันนะ
ผมไมรู้ว่าเรานั่งกอดกันอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนจนหมอธันลงมาแล้วบนว่าหิวนั้นแหละครับผมถึงได้ขยับออกจากตักคุณชาย
แล้วเดินนำหมอธันเข้าไปในครัว เย็นวันนี้ผมทำอาหารง่ายแค่สองสามอย่างไม่รู้ผมคิดไปเองงหรือเปล่าแต่บรรยากาศบนโต๊ะกินข้าวมันครึ้มฟ้าครึ้มฝนจังอาจจะเป็นเพราะผมละมั้ง ผมไม่รู้จะ ชวนคุยเรื่องอะไรผมไม่มีเรื่องอะไรมาถามมาเล่าให้ฟังเหมือนทุกทีในหัวผมตอนนี้มีแต่เรื่องที่คุยกับคุณชายไปเมื่อตอนเย็นพอคิดมากๆก็รู้สึกไม่อยากกินอะไรเลย
“ น้ำอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”
พูดจบผมก็เดินออกมาเลยได้ยินเสียงคุณชายเรียกตามหลังเบาๆแต่ผมก็ไม่ได้หันกลับไป ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะยังตั้งหลักไม่ได้เหมือนเสาที่กำลังโงนเงนเอียงซ้ายขวาไปมา พูดง่ายผมคงกำลังมึนๆละมั้ง โอ๊ยไม่เห็นจะเข้าใจเลยตอนนี้ผมกำลังเป็นอะไรอยู่นะปกติผมไม่ใช่คนคิดมากนิแล้วตอนนี้อะไรคิดไปซะทุกเรื่อง ในหัวผมมันตีกันไปหมด ทั้งอยากจะรู้เรื่องขอคุณชายแต่ก็ไม่อยากรู้ไม่อยากไปก้าวกายก็เขาบอกว่าเดียวจะบอก แต่เมื่อไรละ จบเรื่อง เรื่องอะไรละ แล้วนานแค่ไหนละกว่าเขาจะกลับมาเล่าให้ผมฟัง ตอนนี้ผมเป็นอะไรกับเขากันนะคุณอาศัยหรอ หรือคู่แต่งงานปลอมๆ คนรัก? ตอนนี้ในหัวผมมีแต่เรื่องพวกนี้บางเรื่องก็เกี่ยวกันบางเรื่องก็ไม่ได้เกี่ยวกันแต่กับเอามาคิดวุ่นวายไปหมด สรุปแล้วเรื่องที่ผมต้องคิดจริงๆคืออะไรกันนะ อ่า….ไม่รู้สิ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้จริงๆ
__________________________________
หวัดดีจร้าาาาหายไปนานนน คิดถึงทุกคนน้าาาาเค้าเพิ่งจะสอบเสร็จละ
ตอนนี้กะว่าจะลงตั้งแต่เมื่อคืนละ เน๊ตหลุดแล้วหลุดอีกเลยไม่ได้ลง
ขอสารภาพนะว่าเค้าไม่ได้คิดตอนจบของเรื่องนี้แหละ
เป็นสาเหตุหนึ่งที่มาต่อช้าคิดไม่ออกจริงๆ ไม่สิต้องบอกว่าเลือกไม่ถูกว่าจะจบแบบ
มาม่ายกลังดีไหม แต่คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า เอาจบแบบมีความสุขทุกคนน่าจะดีกว่าโดยส่วนตัวม่ชอบมาม่า
สักเท่าไร เอาเป็นว่า หลังปีไหม่กลับมาเค้าจะมาต่อให้จบนะจ๊ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
โพลล์
หัวข้อ: @##ผมเนียแหละภรรยา ##@ : up!!! ตอนที่ :20จบ+ตอนพิเศษ l 11 / 2 / 2559 l (อ่าน 116509 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก