@##ผมเนียแหละภรรยา ##@
ตอน: 12
ผมกับคุณชายนังรอพี่นัทกับหมอธันอยู่สักพักก็เห็นทั้งสองคนกำลังเดินมา
“ พี่นัท ! หมอธัน! ทางนี้!!”
“ อ่า เป็นไงณินได้เล่นน้ำสนุกไหม”
“ ก็สนุก”
“ แหมม ตอบสันจังนะ แล้วคุณดาวละครับสนุกไหม”
“ สนุกคะ แล้วหมอธันกับที่นัทละคะเป็นไงบ้าง”
“ ก็สนุกดีครับปะการังสวยมาก แล้วก็ผมมีของฝากมาให้คุณดาวด้วยนะครับ นี้ครับ”
นี้มัน เป็นภาพถ่ายปะการัง อย่าบอกนะว่าถ่ายมาตอนนี้ลงไปดูนะ มันสวยมากเลยครับเสียดายเหมือนกันนะที่ไม่ได้ลงไปดูด้วยตาของตัวเอง
“ ผมยืมกล้องนักท่องเที่ยงที่เราไปดูด้วยกันถ่ายมานะครับ หวังว่าคุณดาวจะชอบ”
“ ชอบสิคะ มันสวยมากเลย”
“ ถ้าดาวชอบ ไว้วันหลังพี่จะพามานะ”
“ คะพี่นัท”
เราคุยกันสักพักก็ได้ยินเสียงไกด์
“ ขึ้นเรือได้แล้วครับทุกคน เราจะกลับที่พักกันแล้ว”
พวกผมแหละนักท่องเที่ยวคนอื่นๆเริ่มทยอยขึ้นเรือเพื่อกลับที่พักของตัวเอง
ระหว่างนั่งเรื่อกลับที่พัก หมอธันก็ถามว่าอยากจะกินอะไรผมเลยเสนอให้ทำสุกี้กินกันที่บ้านพักแทนที่จะออกไปกินข้างนอกเพราะวันนี้ก็เล่นมาเหนื่อยแล้ว กินข้าวที่บ้านน่าจะดีกว่าอีกอย่างวันนี้คุณชายก็เจอคนเยอะมาทั้งวันแล้วอาจจะเหนือย ให้ไปนั่งกินสบายๆอยู่บ้านดีกว่า
เพราะตกลงกันได้แบบนั้นหลังจากลงเรือ เราก็แวะไปตลาดสดก่อนกับบ้านพัก ผมให้คุณชายนั่งรออยู่ที่รถกับพี่นัท จริงๆคุณชายก็ไม่ยอมหรอกร้องจะตามมาด้วยแล้วในตลาดสดคนมันเยอะแถมเดินเบียดกันด้วย
ผมเลยไม่อยากให้คุณชายลงมา แต่พอต่อรองว่าคืนนี้จะให้นอนหนุนตักคุณชายท่านก็ทำท่าคลุกคิดแล้วก็พยักหน้าตกลงว่าจะรอ เพราะอย่างนี้ผมเลยได้ลงมาซื้อของกับหมอธันสองคน ผมเพิ่งรู้นะเนียว่าหมอธันทำอาหารเป็นด้วย แถมยังเลือกซื้อของเก่งดีต่างหาก
‘ ก็ผมเป็นชายโสด ที่อยู่คนเดียวนิครับก็ต้องทำเป็นบ้าง’
หมอเขาว่าอย่านั้นนะ ของสวนใหญ่ที่เราซื้อๆไปก็ผักนานาพันธ์ที่เขาใส่ในสุกี้นั้นแหละครับส่วนของสดก็จะเป็น กุ้ง ปลา ปลาหมึก หอย ปู ของทะเลที่พอจะหาซื้อได้ ไหนๆก็มาทะเลแล้วก็กินอาหารทะเลนี้ละครับ
พอซื้อของครบตามที่ต้องการผมกับหมอธันก็เอาของไปไว้หลังรถ ถ้าเอาไว้น่ารถผมกลัวว่ามันจะมีกลิ่นคาวของพวกเนื้อสด เดี๋ยวจะกลายเป็นเมารถกันไป พอมาถึงบ้านพักผมก็บอกให้คุณชายไปอาบน้ำ ก็เหมือนเดิมของคุณชายแกนั้นแหละครับ งอแงจะให้ไปอาบให้บอกว่าเหนื่อย แต่ผมก็ไม่ได้ไปอาบให้หรอกนะแค่เดินไปส่งหน้าประตูห้องน้ำแล้วบอกว่าจะไปเตรียมของทำสุกี้รอ แล้วก็เดินออกมาเลย
หลังจากไปซื้อของที่ตลาดผมว่าทุกคนคงจะเดาได้นะครับว่าใครอยู่เตรียมของในครัวช่วยผม ใช่ครับหมอธันเอง ส่วนพี่นัทนะหรอผมเห็นคุยอะไรสักอย่างกับหมอธันแล้วบอกว่าจะไปอาบน้ำ
ถ้าผมจำไม่ผิดเมื่อวานสองคนนี้ยังดูไม่ลงรอยกันอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้บรรยากาศมันแหม่งๆยังไงก็ไม่รู้
ผมกับหมอธันแบ่งหน้าทีกันทำโดนที่ผมจะแกะกุ้งแล้วก็หั่นปลากับปลาหมึกแล้วก็รอหั่นผักที่หมอธันจะล้างให้ ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของหมอธันครับ พอแกะกุ้งเสร็จผมก็เองไปจัดใส่จานไว้ แล้วเตรียมจะหั่นปลามึกต่อ หั่นไปได้สักพักก็มีมือมากอดผมไว้จากด้านหลัง
“ เฮ้ย! คุณชายเล่นไรเนียดาวถือมีทอยู่นะ”
“ เราขอโทษ”
“ อ่า ชั้งเถอะ ออกไปรอข้างนอกกับพี่นัทสิคะเดี่ยวก็จะเสร็จแล้ว”
“ เราอยากช่วยนางฟ้า”
“ ช่วยไปนั่งรอกับพี่นัทเถอะคะดาวกับหมอธันจัดการเองนะ”
“ ก็ได้”
“ แหม คุณชายเนียติดคุณดาวน่าดูเลยนะครับกับผมที่เป็นหมอเจ้าของไข้เจอกันก็บ่อยทำไมไม่เป็นแบบนี้บ้างน่า อิจฉาจัง”
“ คงเพราะดาวอยู่กับเขาตลอดเวลาด้วยมั้งคะก็เลยเป็นแบบนี้”
“ อ๋อ แบบนี้เองหรอครับ”
ระหว่างเตรียมของผมก็คุยกับหมอธันไปเรื่อยมีถามเรื่องของคุณชายบ้างเรื่องของหมอบ้าง จนพี่นัทเดินเข้ามาถามว่าเสร็จหรือยังจะช่วยยกออกไป พอดีกับที่พวกผมใกล้จะเสร็จพอดีเลยให้ยกออกไปเลย
เรายกออกมากินหน้าTV กันครับโดยที่ขยับโซฟาออกไปพี่นัทเป็นคนจัดสถานที เรานั่งกินกันกับพื้นครับงายดี พอยกของออกไปเสร็จเราก็นั่งรอมวงกัน ระหว่างรอหม้อเดือนเราก็ดู TV ไปด้วย ดูเหมือนจะเป็นรายการทำอาหาร เห็นแล้วน้ำลายไหลกันเลยที่เดียวอาจจะเป็นเพราะหิวด้วยแหละ
พอหม้อเดือดเราก็เริ่มหยิบนู้นหยิบนี้ลงไปในหม้อ ดูคุณชายจะชอบอาหารทะเลน่าดูเพราะผมตักให้เท่าไรก็หมด หรือเพราะหิวก็ไม่รู้ กินไป ดูTV ไปคุยกันไปผมว่ามันก็มีความสุขดีนะสนุกด้วย
ตอนซื้อของมาผมว่าก็ซื้อมาเยอะนะแต่ตอนนี้มันใกล้จะหมดแล้วครับ แต่ก็ไม่หมดซะทีเดียวแต่เหลือน้อยกว่าตอนแรกมาก ดูถูกกระเพาะของผู้ชาย4 คนไม่ได้จริงๆดีนะทีซื้อมาเยอะ
หลังจากกินเสร็จคุณชายก็เอนหลังพิงกับโซฟาแล้วลูบท้องตัวเองไปมา ตอนแรกก็มีแต่คุณชายสักพักก็มีพี่นัททำตามแล้วก็หมอธัน ผมก็เลยเอนหลังพิงบ้างแต่ไม่ได้ลูบท้องตัวเองหรอกนะ
“ อิ่มมาก นางฟ้าทำอร่อย”
ได้ข่าวว่าแค่เอาลงไปต้มๆให้สุกแล้วราดซอด คือไม่ได้ปลุงอะไรเลย
“ คุณชายชอบก็ดีแล้ว คุณชายง่วงหรือยังไปนอนก่อนได้เลยนะดาวจะเก็บของก่อน”
“ ไม่เอา นางฟ้าบอกจะให้หนุนตัก”
“ ดาวพี่ว่าเดี๋ยวพรุ้งนี้ค่อยมาเก็บก็ได้วันนี้เหนื่อยแล้วไปพักเถอะ”
“ เอางั้นหรอพี่นัท”
“ เอางั้นแหละครับคุณดาวเดี่ยวเราค่อยมาช่วยกันล้างพรุ้งนี้ตอนนี้เอาของสดเก็บเข้าตู้เย็นก็พอ เดี่ยวผมกับคุณนัทจะทำเองคุณ
ดาวไปอาบน้ำแล้วพาคุณชายเข้านอนเถอะครับ”
“ ก็ได้คะ งันก็ปะคุณชายเข้าห้องกัน”
“ อืมๆ หนุนตักๆ”
หลังจากที่คุณชายแหละละอองน้ำเข้าห้องไปแล้ว
นัท“ เอาละครับเรามาช่วยกันเก็บดีกว่า”
“ ทำไมผมต้องช่วนคุณด้วยละอยากทำก็ทำเองสิ”
“ อ้าวเมื่อกี้คุณดาวอยู่ยังบอกเลยว่าจะเก็บ อ๋อจริงสินะต่อหน้าคนที่เราชอบก็ต้องทำตัวให้สมชายเป็นธรรมดาผมเข้าใจ เฮ้อ ทำตัวไม่แมนเอาซะเลย ทั้งๆแต่ตอนกลางคืนนอนกอดเราซะแน่นแต่พอเช้ามาก็ไปหลีเมียคนอื่น”
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไม่เก็บของช่วยวะ อ่าหวัดดีครับนี้อาจเป็นครั้งแรกที่ผมมีตอนของตัวเองทุกคนก็รู้ชื่อผมอยู่แล้วคงไม่ต้องบอกหรอกมั้งตอนนี้ผมกำลังปวดหัวกับหมอบางคนอยู่คงรู้ใช่ไหมว่าใครผมไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรมากหรือเปล่าถึงชอบมาขัดผมกับน้ำตลอด แต่ตอนนี้ผมก็พอจะรู้แล้วว่าทำไมตอนแรกผมก็ตกใจอยู่หรอกไม่คิดว่าเขาจะรู้ ครับผมชอบน้ำถึงจะรู้ว่าน้ำมีสามีแล้วก็ตามแต่แล้วไงละครับน้ำไม่ได้เต็มใจซะหน่อย หมอธันรู้ว่าผมชอบน้ำเลยกันผมออกห่างๆน้ำไว้ก็นะเขาเป็นเพื่อนกับคุณชายนิก็ต้องเข้าข้างเพื่อนเขาเป็นธรรมดา ช่วงหลังๆมานี้ผมแทบไม่ได้คุยกับน้ำเลยตัวติดอยู่กับไอ้คุณหมอธันตลอด
แล้วเรื่องเมื่อเช้านั้นอีก ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองไปกอดหมอตั้งแต่เมื่อไรแต่พอตื่นเช้ามากลายเป็นว่าเรานอนกอดกันแน่น มันก็รู้สึกแปลกๆแต่ผมตกใจมากกว่าก็พอกำลังมองหน้าหมอตอนหลับอยู่ดีๆก็ลืมตามตื่นขึ้นมาซะงั้น แล้วยังจะขึ้นมานั่งทับผมอีกแถมน้ำยังเข้ามาเห็นอีกด้วย แต่พอน้ำออกจากห้องไปแทนทีหมอจะลงมาดันล้มตัวลงนอนบนตัวผมซะงั้นกว่าจะงัดออกได้เล่นเอาเหนื่อย และก็นะวันนี้ทั้งวันคุณหมอเข้าก็ลากผมไปนู้นไปนี้ด้วยตลอด อ้างว่าเป็นค่าตัวที่เขาเสียสละให้ผมกอด เป็นบุญคุณซะเหลือเกินนะ
“ ก็บอกแล้วว่าเมือคืนผมไม่ได้ตังใจจะกอดคุณ”
“ ถึงจะไม่ได้ตั้งใจคุณก็กอดผมไปแล้วคุณจะไม่รับผิดชอบหน่อยหรอ”
“ ก็แค่กอดเองนะคุณจะเอาอะไรจากผมนัก”
“ แค่กอดงั้นหรอ ผมที่ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนแต่กลับโดนคุณกอดเมื่อคืน แล้วคุณยังบอกว่าแค่กอดเนียนะคุณมันใจร้ายคุณทนาย”
เฮ้ย เอาเข้าไปพ่อคุณ แล้วนั้นจะทำหน้าร้องไห้ทำไมกันให้ตายเถอะทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ
ผมไม่ชอบทำใครร้องไห้ด้วยสิ
“ ฮึก คุณมันใจร้ายคุณทนาย อึก”
“ โอเค คุณหมอครับไม่ร้องไห้นะผมจะช่วยคุณเก็บของที่เหลือเข้าตู้เย็นเอง แต่คุณหมอต้องไม่ร้องไห้นะครับเงียบนะครับคนเก่ง”
ผมขยับเข้าไปใกล้คุณหมอแล้วก็ค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ ผมว่าขนตาคุณหมอสวยดีนะ ผมลูบหัวคุณหมอเบาๆก่อนจะลุกเอาของสดที่เหลือไปเก็บใส่ตู้เย็น แล้วออกมาเก็บจาก ชาม หม้อ เข้าไปไว้ในครัวเอาไว้ล้างพรุ้งนี้
พอเดินออกมาก็เห็นคุณหมอนั่งรออยู่ที่โซฟา นึกว่าจะเข้าห้องไปแล้วซะอีก คืนนี้ผมคิดว่าจะลงมานอนพื้นไม่ก็ออกมานอนโซฟาข้างนอกจะได้ไม่เกิดเหตุแบบเมื่อคืนอีก
“ คุณหมอไปอาบน้ำนอนได้แล้วครับ”
“ อืมก็รอคุณทนายนั้นแหละเก็บของช้า”
มันคือความผิดผมใช่ไหม เอาเถอะ
“ งั้นก็ลุกครับผมเก็บเสร็จหมดแล้ว”
ผมเดินน้ำคุณหมอเข้าห้อง พอเข้าไปคุณหมอเข้าก็หยิบผ้าไปอาบน้ำในห้องนี้มีผ้าห่มกี่ผืนนะ น่าจะมีผ้าห่มสำรองนะเก็บไว้ในตู้หรือเปล่า ตอนกลางวันอากาศอาจจะร้อนนะครับแต่พอตกกลางคืนอากาศมันก็หนาวอยู่พอควร อ้าวไม่มีผ้าห่มสำรองแหะอืมงั้นเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่สักผืนคงพอไหวละมั้ง
“ จะไปไหนครับคุณทนาย”
“ ก็จะไปนอนไงครับคุณหมอ”
“ จะไปนอนแล้วทำไมถือผ้าเช็ดตัวออกไปข้างนออกละครับ”
“คืนนี้ผมจะไปนอนข้างนอกครับ”
“ อ๋อ ที่แท้คุณก็รังเกียจที่จะนอนร่วมเตียงกับผมสินะครับทั้งๆที่กอดผมไปแล้วแท้ คุณนิมันนิสัยบอกความเป็นผู้ชายจังเลยนะครับได้แล้วทิ้งเนีย เอาเถอะถึงคุณทนายจะรังเกียจที่จะนอนร่วมเตียงกับผมในคืนนี้ก็คงไม่ต่างอะไรที่ผมรังเกียจกอดของคุณเมือคืนเชิญไปนอนนอกห้องได้ตามสบายเลยครับแล้วก็ล็อกห้องด้วยนะคุณทนายจะได้ไม่เดินละเมอเข้ามานอนบนเตียงแล้วกอดผมอีก เฮ้อผมละสงสารตัวเองจัง”
ผมรู้สึกเหมือนคิ้วมันกระตุกๆ มาตั้งแต่กลางทางแล้ว รังเกียจกอดผมหรอผมรู้ว่าตัวเองชอบอะไรเป็นแบบไหนแล้วผมก็ไม่เคยปกปิดหรือปิดบังใคร ทุกคนที่เข้ามาไม่เคยบอกว่ารังเกียจเลยสักคนมีแต่ร้องของแค่ผมยิ้มให้พวกเขาเหล่านั้นก็พร้อมจะขึ้นเตียงกับผมแล้วแท้ แล้วนี้คุณเป็นใครกันคุณหมอถึงได้บอกรังเกียจกอดของผม งั้นผมคงต้องอยู่ให้คุณเกียจซะหน่อยแล้วมั้งตอบแทนที่วันนี้คุณใส่ใจผมทั้งวัน
ผมเดินไปล็อกห้อง แล้วปิดไฟก่อนที่จะเดินมาหาหมอธันที่ยืนหันหน้าเข้าหาเตียง
“ เฮ้ย! คุณทนายทำอะไรของคุณเนีย ปล่อยผมนะ”
“ ไม่ครับผมไม่ป่ล่อยก็ผมเห็นว่าคุณจะชอบกอดของผมอยู่นะไม่งั้นเมื่อคืนก็คงขยับหนีไปแล้วไม่รอให้ถึงเช้าแต่นี้คุณกลับนอนให้ผมกอดแบบนี้แสดงว่าชอบใช่ไหมครับคุณหมอ เอ๊ะ เหมือนจะจำได้ล้างๆนะว่าคุณก็กอดผมเหมือนกันนิยังไงนะปากก็บอกว่ารังเกียจแต่กอดตอบนิมันใช้ไม่ได้เลยนะครับคุณหมอธัน”
“ บ้าหรอผมไม่ได้อยากจะกอดคุณซะหน่อยนะก็ตอนนั้นคนหลับอยู่มันจะไปรู้ตัวได้ไงกัน!”
“ งั้นตอนนี้ก็รู้สึกตัวแล้วนิครับจะกอดผมก็ได้นะ ผมไม่ถือหรอก”
“ใครมันจะไปทำกัน!!!”
“ คุณหมอคุณเสียดังไปแล้วนะเดียวพวกคุณชายก็ได้ยินหรอก”
“ทำไม อ่าจริงสิเดี๋ยวคุรดาวจะมาเห็นใช่ไหมละครับแหม่ๆ กอดผมอยู่แท้”
“ ถ้าคุณยังไม่หยุดพูดแล้วนอนผมจะทำให้หยุดเองนะครับคุณหมอ”
“ จะทำอะไรละครับคุณทนาย ปล่อยผมเดี่ยวนี้นะ!!”
คุณหมอนิแรงดีจังนะ ดิ้นไม่หยุดเลยตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วด้วยผมก็ง่วงแล้วสิ
“ คุณทนายผมบอกหะ อื๊อ….อ่อย… อ่า…อื๊อ!”
“ หยุดนะครับถ้าคุณยังไม่ยอมนอนผมจะไม่ทำแค่จูบนะ ผมจะทำมากกว่านั้นแล้วเราก็ไม่ต้องนอนกันไปเลยดีไหมครับ เอาอย่างนั้นก็ได้นะ”
ดูเหมือนผมจะทำให้คุณหมอกลัวซะแล้วสายหัวใหญ่เลยแต่แบบนี้ก็น่ารักดีครับ
ผมดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเราทั้งสองคนไว้ กดให้คุณหมอซุกกับอกผมคางของผมก็วางตรงหัวของคุณหมอได้พอดี อ่า ตอนนี้คุณหมอสิ้นฤทธิ์แล้วสิ
แต่จูบเมื่อกี้ก็รสหวามไม่เลวนะ ฝันดีครับคุณหมอ
ในห้องของคุณชาย“ นอนตัก”
“ ก็ได้อยู่หรอก แต่นอนแค่แป๊บเดียวนะ เพราะมันดึกแล้วเข้าใจไหมคะ”
“ ไม่เอา นางฟ้าบอกคืนนี้ให้นอนตัก”
“ก็ใช่แต่ ไม่ได้บอกว่าจะให้นอนทั้งคืนซะหน่อย”
“ นางฟ้าโกหกนิ”
เป็นงั้นไปนิผมผิดใช่ไหม ใครจะไปให้นอนตักทั้งคืนกันวะ ขาได้เหน็บกินขาตายพอดี เฮ้อ ก็ได้วะ แค่รอให้คุณชายหลับแล้วเราค่อยลุกออกก็ได้ แม่งจะได้นอนๆซะทีง่วงจะตายอยู่แล้ว อยากจะเปลี่ยนสถานะกันเหลือเกินเปลี่ยนกันไหมครับคุณชายลองมาเป็น ไอ้น้ำคนนี้ แล้วให้ไอ้น้ำคนนี้ไปเป็นคุณชายแทน พ่อจะสั่งๆ ให้ทำนู้นทำนี้แม่งทั้งวันเลยคอยดู
“ ก็ได้คุณชาย ให้นอนก็ได้”
ผมขยับลุกขึ้นนั่งหลังพิงหัวเตียง พอคุณชายเห็นแบบนั้นก็ยิ้มร่าคลายเข้าหาทันทีให้มันได้แบบนี้สิ
พอขยับจัดท่านอนได้ที่ผมก็ดึงผ้าห่มมาห่มให้ รอไม่นานคุณชายก็หลับเหลือแต่ผมเนียและที่ยังนั่งจ้องพนังห้อง จากที่ง่วงๆพอคุณชายชวนคุยหน่อยกลายเป็นไม่ง่วงซะงั้น จะว่าไปผมคุณชายเริ่มยาวแล้วสิเดี๋ยวพอกลับไปบ้านพาไปตัดผมดีกว่าให้คนอื่นมานอนตักแบบนี้มันจักจี้แปลกเนอะยิ่งเป็นผู้ชายแล้วผมว่ามันแปลกๆปะถึงคุณชายจะไม่รู้ก็เถอะนะว่าผมเป็นผู้ชาย แต่ยังไงผมก็รู้อยู่ดีว่าตัวเองเป็นเพศอะไร
ถ้าคุณชายรู้ว่าผมเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงจะเป็นยังไงนะจะตกจะจนหายบ้าเลยหรือเปล่า เอ๋? น่าสนใจนะตกใจจนหายบ้าเนียหรือจะลองทำดี แต่แบบนี้มันก็ดูจะเสียงเกินไปลุงธารายังไม่รู้นินะว่าจริงๆละอองดาวที่ตัวเองพามาจริงๆแล้วเป็นละอองน้ำ ลึกซึ้งกว่านั้นอีกคือละอองน้ำคนนั้นเป็นผู้ชายแล้วก็คือผมถ้าผมทำแบบนั้นมันอาจจะกระทบไปถึงพ่อกับแม่ด้วยสิเหตุว่าจะร่วมกันสร้างบริษัทอะไรสักอย่างถ้าผมทำให้ธุระกิจของที่บ้านพังคงจะดูเป็นลูกอกตัญญูเกินไปหรือเปล่า คิดแล้วปวดหัวรอให้พี่ดาวบอกเรื่องที่ผมกับพี่สลับตัวกันให้ได้ก่อนเถอะเรื่องอื่นค่อยว่ากัน นอนดีกว่าพรุ้งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า
ตอนนี้ผมกำลังท่ามกลางสายน้ำและท้องฟ้าให้เดาว่าที่ไหนฮ่าๆแม่นแล้วเด้อตอนนี้ผมกำลังเล่นน้ำอยู่ครับผม
ก็ไม่ได้ไปเล่นไกลที่ไหนหรอกครับก็เล่นที่หน้าบ้านเนียแหละก็บ้านพักของผมมันใกล้กับทะเล เนียงจากเมื่อเราไปดำน้ำดูปะการังกันแล้ววันนี้เราเลยเล่นแค่น้ำหน้าบ้านก็พอ จริงๆก็ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะพรุ้งนี้เราต้องกลับแล้วก็นะพวกพี่ๆท่านมีวันหยุดกันแค่นี้นิ หมอธันเลยเสนอว่าวันนี้เราก็เล่นกันใกล้ๆเนี่ยแหละแล้วตอนเย็นเราค่อยได้เดินตลาดกัน ตลาดที่ว่ามันก็คล้ายๆกับถนนคนเดินละมั้งมีของกิน ของที่ระลึก ของฝาก เสื้อผ้าเครื่องประดับร้องเท้าของจำพวกนี้แหละผมว่าพวกของที่ระลึกน่าจะเยอะนะก็ถ้านักท่องเที่ยวที่มาส่วนใหญ่ก็จะไปเดินที่ตลาดเพื่อซื้อของกับไปฝากคนที่บ้านหรือไม่ก็ซื้อเป็นที่ระลึกให้กับตัวเองว่าครั้งหนึ่งเคยมาเที่ยวทีนี้นะ
“ นางฟ้า!! อย่าไปไกลสิเราไปหาไม่ได้!!!”
สงสัยละสิว่าทำไมมาไม่ได้ เพราะคุณชายโดนหมอธันจับตัวไว้นะสิทั้งคุณชายและหมอธันนั้งเล่นอยู่ที่ริมหาดกันส่วนผมนะหรอกครับกำลังแหวกว่ายอยู่ในท้องทะเลสีครามนี้ไงละ ฮ่าๆๆ ขอเถอะนะขอผมเล่นตามใจตัวเองสักวันเถอะไหนๆก็ฝากคุณชายไว้กับคุณหมอได้แล้ว
โอ๊ะ! พูดถึงเรื่องคุณหมอจำได้ไหมที่เมือวานผมบอกว่าพี่นัทกับหมอธันไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งวันแต่วันนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้วนะดูหมอธันจะไม่อยากจะเจอหน้าพี่นัทสักเท่าไร พูดกันก็เห็นถามคำตอบคำทุกทีเห็นตอบกลับยาวเป็นขบวน สงสันทะเลาะกันมั้งแต่ว่าทะเลาะกันเรื่องอะไรอืม…. อยากรู้นิดๆนะ
“ นางฟ้า!!!! กลับมา!!!”
แค่มาว่ายน้ำไม่ได้จะหนีไปไหนสักหน่อยคุณชายแม่งเวอร์ แต่ก็มาไกลจริงๆนั้นแหละกลับดีกว่าเรา
รู้สึกเหมือนผมจะลืมอะไรไปสักอย่าง ลืมอะไรหว้า
อือ?
เฮ้ย! รู้แล้วลืมไรวันนี้ผมใส่เสื้อสีอ่อนนิหว่าแถมบ้างด้วยตอนไม่เปียกน้ำมันก็ได้เท่าไรหรอกแต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ผมลงเล่นน้ำแล้วไง ถ้าจากน้ำตอนนี้มันตอนแนบเนื้อแน่นเลยทำไงดี จริงสิ! พี่นัทไงให้พี่นัทเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ แล้วพี่นัทแม่งไปอยู่ไหนวะครับแล้วอย่างนี้ผมก็ยังขึ้นไม่ได้นะสิต้องรอจนกว่าพี่นัทจะออกมา พี่นัทผผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่กับหมอธันไม่อยากจะเจอหน้ากันหรืออะไรแต่ช่วยออกมาจากในบ้านที่เถอะผมต้องการความช่วยเหลือจากพี่แล้วละตอนนี้ อ่าเหมือนโชคจะเข้าข้างก็พี่นัทเดินออกมาจากบ้านกำลังเดินมาทางหมอธันกับคุณชายด้วย
“ พี่นัท!! ช่วยเอาผ้ามาให้ดาวหน่อยได้ไหม”
“ ผ้า? เอามาทำไมหรอดาว”
“ ก็ เสื้อดาวมันบาง ” พูดแบบนี้หวังว่าพี่นัทคงจะเข้าใจนะว่าผมต้องการจะสื่ออะไร
“งั้นหรอ”
ว่าแล้วพี่นัทก็เดินลุยน้ำลงมาหาผม อ้าวไม่ใช่เดินไปเอาผ้าเช็ดตัวในบ้านมาให้ผมหรอกหรอพี่นัทเดินมาหยุดตรงหน้าผมแล้วก็ถอดเสื้อยืดสีเข้าของตัวเองมาใส่ให้ผมแทน
“ ใส่ของพี่แทนไปก่อนแล้วกันนะได้ใช่ไหม”
“ ก็ได้อยู่หรอแล้วพี่ละ”
“พี่อยากว่ายน้ำอยู่พอดีแล้วก็นะน้ำขึ้นไปหาคุณชายได้แล้วรอนานกว่านี้เดียวก็ได้งอแงกันพอดีคนที่เหนือยจะเป็นเรานะ”
“ ครับๆจะไปเดี๋ยวนี้ละครับ”
พูดจบพี่นัทก็กระโดดลงน้ำไปส่วนผมค่อยเดินกลับเข้าไปที่หาดโดยพยายามดึงเสื้อที่พี่นัทให้ไม่ให้โดนน้ำจนเปียกไปทั้งตัว พอหมอธันเห็นว่าผมเดินจนใกล้จะถึงคุณชายแล้วจึงปปล่อยมือที่ดึงคุณชายไว้ พอเห็นว่าหมอธันปล่อยมือแล้วคุณชายก็เดินตรงดึงมาหาผมทันทีมาถึงไม่พูดไม่จาแต่กลับดึงผมเข้าไปในบ้านแทน
“คุณชายดาวเจ็บนะปล่อยมือดาวก่อน”
“…..”
“ คุณชายได้ยินที่ดาวพูดหรือเปล่า ดาวบอกว่าเจ็บ”
คุณชายไม่ตอบผมเลยสักคำแถมไม่ยอมหยุดเดินด้วย พอเข้ามาในบ้านก็เดินตรงเข้าไปในห้องทันทีก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรคุณชายก็เข้ามาถอดเสื้อที่ผมใส่อยู่ออก
“ คุณชายหยุดนะ! ทำอะไรเนีย”
“ ถอดเสื้อไง”
“ ดาวทำเอง คุณชายปล่อยก่อน”
“ ไม่! เราไม่ปล่อยทำไมละ ทำไมไม่เรียกเราละทำไมถึงเรียกคนอื่นเราก็มีเสื้อเหมือนกัน!”
“ ก็ … ก็มัน….”
“ ….”
“ ก็ถ้าเอาเสื้อให้ดาวใส่แล้วคุณชายจะใส่อะไรละ”
“ ตอนนี้เสื้อตัวนี้คงไม่จำเป็นแล้วเดียวเราถอดให้”
เป็นอะไรอีกวะทำไมวันนี้รู้สึกอารมณ์คุณชายแม่งจะขึ้นๆลงๆ คุณชายพยายามเข้ามาถอดเสื้อผมอีกรอบถึงแม้ว่าผมกับคุณชายจะเป็นผู้ชายเหมือนๆกันแต่เชื่อเถอะเรื่องขนาดตัวและกำลังต่างกันมาก
“ คุณชายปล่อยดาว! ”
“ ไม่! เราจะถอดเสื้อออก”
ผมพยายามปัดป้องตัวเองจากมือของคุณชายแต่ด้วยชั่วโมงบินที่ต้ำกว่าทำให้เสื้อตัวนั้นหลุดจากตัวผมไป
ผมรีบกอดตัวเองไว้ทันที ดีนะที่หลุดไปแค่เสื้อพี่นัทถ้าตัวที่ผมใส่หลุดออกไปด้วยนะงานเข้าเลยขอบอก
“ ถอดอีกตัวด้วยสิ”
“ ไม่ หยุดเลยคุณชายออกไปรอดาวข้างนอก”
“ ไม่เราไม่ไป ก็เราจะถอดให้”
ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าตอนนี้คุณชายน่ากลัว คุณชายเดินเข้ามาหาผมช้าๆส่วนผมก็ได้แต่เดินถอดหลังจนจะติดพนังห้องได้อยู่แล้วโชคดีที่ทางที่ผมถอยหลังไปมีผ้าเช็ดตัวแขวนอยู่เลยดึงมาห่มตัวไว้อย่างน้อยๆก็ดีว่าเสื้อบางๆตัวนี้ตัวเดียว
“ อย่าหนีสิเราแค่จะช่วยถอด”
ผมได้แต่สายหัวไปมา คุณชายกับทำหน้านิ่งแล้วเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆไม่นะผมจะให้คุณชายจับตัวไม่ได้ไม่งั้นความแตกแน่ว่าจริงๆผมเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง ซวยแล้วฟองน้ำก็ไม่ได้ใส่ถ้าจับต่อให้เป็ฯบ้าก็ต้องร็แหละวะ ก็แม่งแบนเหมือนของตัวเองขนาดนั้น ผมต้องหนีออกจากตรงหนี แต่เหมือนผมจะคิดช้าไปเพราะคุณชายตรงเข้ามาดึงผมไว้ซะก่อน
“ ปล่อยนะ”
“ ทำไมปิดบังอะไรไว้งั้นหรอ บอกเราสิแค่นางฟ้าบอก”
จะให้บอกไหมละว่าผมเป็นผู้ชาย ผู้ชายเหมือนกับที่คุณเป็นไงคุณชายแต่ผมคงบอกไม่ได้ผมบอกคุณไม่ได้เข้าใจไหม ผมบอกอะไรตอนนี้ไม่ได้ได้โปรดปล่อยผม
แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรคุณชายก็กระชากผ้าเช็ดตัวที่ผมห่มเอาไว้ออกเหลือแค่เสื้อตัวที่ผมใส่ ต่อให้ไม่ต้องถอดออกก็รู้ ก็มันแนบเนื้อซะขนาดนี้ดูยังไงก็ต้องรู้ต้องรู้แน่ๆ ผมควรทำยังไงดีถ้าคุณชายรู้ต้องเอาไปบอกคนอื่นแน่ๆถ้าคุณลุงธารารู้พ่อกับแม่ก็ต้องรู้ ไม่นะไม่เอาผมยังไม่พร้อม พี่ดาวต้องแย่แน่ๆ
ถึงจะโทษว่าเป็นเพราะพี่ดาวแต่ผมก็อยากจะช่วยให้พี่สมหวังในรักเหมือนกัน ไม่คุณชายอาจจะไม่รู้ก็ได้ก็คุณชายเป็นบ้านิอาจจะแยกไม่ออก ใช่ๆต้องใช่แน่ๆแยกไม่ออกหรอกใจเย็นไว้ไอ้น้ำใจเย็นไว้
ยังจำที่คุณชายเคยแย่งกกน.กับน้ำได้ไหม
ตอนนี้คุณชายแย่งถอดเสื้อน้ำแล้วนะตอนไปจะถอดไรอีกน่อ? 
ปล.ขอบคุณที่ติดตามค่ะ 
ปล. ทำเม้นทุกความเห็นเป็นกำลังใจและแรงพักดันให้มีตอนต่อๆค่ะ 
โพลล์
หัวข้อ: @##ผมเนียแหละภรรยา ##@ : up!!! ตอนที่ :20จบ+ตอนพิเศษ l 11 / 2 / 2559 l (อ่าน 116598 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก