หัวข้อ: ---"กูล่ะเซ็งจิต...ไอ้ติสต์แตก"--- P.343 (29-01-11) พิเศษย้อนหลัง Happy New Year จร้า *[]*

[-N-]

Part 42




“ผมชอบกวาง…..”


คำสามคำนั่นทำเอาเหมือนโลกทั้งใบผมหยุดหมุน…ชอบกวาง… สองมือรีบผูกเชือกกางเกงให้อีกฝ่ายจนเสร็จ  รู้เลย…ว่ามันสั่น… สั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมานานมากแล้ว


“รู้แล้ว…”  ผมตอบเสียงเหือดแห้ง  หมายจะละจากตัวไอ้หนู…ไม่กล้าแม้แต่จะก้มลงมองหน้า  แต่กลับโดนรั้งเอาไว้แน่น

“แต่ผมรักเฮีย…ผมขอโทษ  ผมขอโทษ  ผมจะไม่ทำอีกแล้ว…ผมขอโทษ อึก…ขอโทษ ” 


ผมยืนกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนได้กลิ่นคาวของไอเลือด …‘ชอบ’ งั้นเหรอ… ‘รัก’ งั้นสิ… มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ง่าย… ใช่  ทำไมจะไม่รู้  แต่แค่เกิดขึ้นพร้อมกันทีละหลายคนนี่… ไม่คิดว่าจะมาประสบพบเจอกับตัวเอง 

ยิ่งคำขอโทษที่พร่ำบอกมานั้น  มันเหมือนเป็นเครื่องการีนตีว่า… ผมโดน ‘นอกใจ’


“หมายความว่ายังไง….”  มือกำแน่นจนกำปั้นแทบจะบิดเบี้ยว

“กวางชอบผม…แล้ว…”

“เมื่อไหร่?”  ผมพยายามดึงมือตัวเองออกมาจากเอวคนตรงหน้า  แต่ก็ยังคงโดนรั้งไว้แน่น…ไม่ค่อยมั่นใจว่าอยู่ๆ มันก็แรงเยอะ  หรือ  เพราะผมหมดเรี่ยวแรงกันแน่

“กวางมาบอกผมเมื่อสองสัปดาห์ก่อน…”  ช่วงนั้นผมกับเจ้าหนูกำลังห่างกันได้ที่พอดี  มันยุ่งกับเรื่องสอบ  วันๆ คลุกคลีกับเพื่อนที่คณะ…ไม่แปลกที่จะรู้สึกดีๆ กับใครบางคนที่ได้ ‘ใกล้ชิด’

“อืม…”

“ผม…ไม่อยากโกหก  ผมเองก็คิดว่ากวางน่ารัก” 



ณ จุดนี้คงไม่ต้องการคำอธิบายอะไรมากอีกต่อไปแล้ว… ผมเม้มปากแน่น  สะบัดมือตัวเองจากการกอบกุมของอีกฝ่ายจนหลุด  และหันหลังหนี 


พอ…พอกันที 


“เดี๋ยว! เฮีย…ฟังผมก่อน  ขอร้องล่ะ  ฟังผมก่อนนะ….”  ปากระล่ำระลั่ก…จะเชื่อได้อีกเหรอ  จะเชื่อได้มั้ย  คำพูดที่ออกมาจากปากน้อยๆ นี้

“ปล่อย…”  ผมแกะมือที่เข้ามากอดจากด้านหลัง  แม้ใจมันจะปวดมากเท่าไหร่ก็ตาม…และ แม้ว่ามือนี้จะอุ่นขนาดไหนก็ตาม  ผมก็ไม่พร้อมที่จะรับฟังแล้ว

“ไม่…ผมขอโทษ  แต่ผม…” 

“พอ…หยุดได้แล้วมิกกี้”


ผมกลืนน้ำลาย…ค่อยๆ ยกมือขึ้นมาแตะเข้าที่มืออีกฝ่ายบนหน้าท้องตัวเอง 

“ไม่อยากโกหกงั้นเหรอ… งั้นก็ช่วยอย่าโกหกต่อไปได้มั้ย  ชอบกวาง  แล้วมาบอกรักอีกคนเนี่ยนะ  รู้มั้ยว่าทำแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร  รู้มั้ยมิกกี้ หืม?”  เสียงเย็นชาช่างแตกต่างกับภายในร่างกายที่ทรมานเจียนตาย…

“ผมไม่ได้ตั้งใจ  ผมไม่ได้….ฮึก  วันนั้นกวางเข้ามาบอกว่าชอบผม  แล้วผมก็…ก็พยายามปฎิเสธไป  แต่เธอก็ยังเข้ามาในชีวิต  เข้ามาดูแล …ดูแลตอนที่เหนื่อย  ตอนที่ทุกอย่าง…มันสับสน”

“แล้วชั้นไม่ได้ดูแลใช่มั้ย?.... ไอ้คนๆ นี้ไม่เคยเอาใจใส่  ไม่เคยให้ความรักเลยใช่มั้ย หะ ใช่มั้ย!”


ผมแผดเสียงจนแทบจะแปรเปลี่ยนตะโกน  กล้าดียังไง…กล้ามาบอกว่า คนนั้นเค้าเข้ามาดูแล…ยามร่างกายและจิตใจมันอ่อนแอ  นี่จะบอกว่าใครผิด?  กรูผิด…ผิดที่โง่เองสินะ


“ไม่ใช่…ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…”  เจ้าหนูเสียงสั่น  มือหลุดจากตัวผมทันทีที่โดนตวาด 

“แล้วหมายความว่ายังไง!? จะบอกว่าพอใครดูแลดีหน่อยก็เผลอชอบเค้าไปหมด….จะบอกว่า  พอไอ้บ้าคนนี้หันมาดูแล  มาทำเหมือน…เหมือนรัก…ก็เลยชอบสินะ? หึ” 

“มันไม่ได้แค่มาใกล้ชิดแล้วผมก็จะชอบไปหมดทุกคนซะหน่อย …ต…แต่  โธ่เว้ย! ผมสับสน  ผม…ไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะชอบผู้ชายหรือผู้หญิงดี  ผมรักเฮีย  ผมอยากอยู่ใกล้ๆ เฮียตลอดเวลา….ฮึก  อยากให้กอด  อยากให้…ให้จูบ  โกรธเวลาเฮียอยู่กับคนอื่น โกรธ…เวลาที่เฮียไม่สนใจ”


ผมชะงัก….ใช่สิ  ก็เป็นเหมือนกัน แต่…


“แต่ทำไม…” 

“ไม่รู้… ผมไม่รู้  ไอ้พวกเพื่อนแมร่งก็แซวตลอดเวลา  เวลาผมอยู่กับกวางก็สบายใจดี  แต่ในหัวผมก็มีแต่เรื่องเฮียตลอดเวลา… คิดแค่ว่าจะได้เจอกันตอนไหน  เย็นนี้จะทำอะไรให้กิน  ฮึก…คิดแค่จะทำยังไงให้…ให้เฮียอยากอยู่กับผม”


ผมกลืนน้ำลายและกลั้นหายใจอยู่นาน…จนต้องปล่อยหายใจออกดังพรืด  มือข้างหนึ่งยกขึ้นกุมขมับตัวเอง  ปวด…ให้ตายเถอะ…. ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ


“แต่กับกวาง…ผมก็ปฏิเสธไม่ลง  มีแต่คนบอกว่าเราเหมาะกัน  แมร่งเอ้ย! จะให้ทำยังไง! เคยบอกไปแล้วว่ามีคนที่รัก  แต่เธอก็ยังบอกว่า ไม่เป็นไร…ไม่เป็นไร  ผมก็เลยคิดว่า เออ! งั้นก็ไม่เป็นไร! แต่…แต่ไม่คิดว่า…” 

“ไม่คิดว่าจะโดนจับได้ใช่มั้ยล่ะ…หึ”   ผมหัวเราะในลำคอ 

“…ไม่ใช่”

“แล้วอะไรล่ะมิกกี้? หืม? อะไร! ถ้าชั้นไม่ได้ขับรถมาหาจากกรุงเทพเพราะคิดดึงใครบางคนแทบบ้า…จะได้รู้เรื่องนี้มั้ย  จะได้รู้ว่าไอ้คนโง่ๆ คนนี้มันโดนไอ้เด็กหน้าซื่อหลอกจนตายใจ! ….” 

“ผมไม่ได้หลอก…ผมไม่ได้คิดจะปิดเรื่องนี้กับเฮียเลยนะ  แค่…อยากใช้เวลาช่วงที่ไม่แน่ใจนี้หาคำตอบให้ตัวเอง”


ผมฟังแล้วก็อดจะยิ้มมุมปากออกมาไม่ได้…หาคำตอบให้ตัวเองงั้นเรอะ  แล้ววันที่เห็นตอนนั้น  ตอนที่กำลังคุยโทรศัพท์ระริกระรี้กับอีกคน… มือนั่นล่ะ  ทำไมยังจับกันได้อย่างสบายใจแบบนั้น  สับสน? สับสนว่าจะทิ้งไอ้แก่คนนี้ยังไงมากกว่ามั้ง


“แล้วได้รึยังล่ะ…คำตอบน่ะ” 

“…ผมรัก”

“รักทั้งสองคน?” ผมเงยหน้าขึ้นพูดตัดประโยคที่อีกฝ่ายกำลังจะจบ  ไอ้หนูเหมือนจะรู้ว่าผมจะทำอะไร  มันรีบเดินมาล้อมหน้าล้อมหลัง …ปากสั่นระริก  ได้แต่บอกว่า ไม่…ไม่ อย่าไป  มันก้าวตัดหน้าผมที่กำลังมุ่งตรงไปยังประตูห้อง  สองแขนอ้ากว้างออกเพื่อขวางทางจนหลังติดกับบานประตูสีขาวนั่น…


“ถอย…”  คนข้างหน้าส่ายหน้า

“หลีกไป…มิกกี้” 

“เฮีย…ผมขอโทษ  ขอโทษที่เห็นแก่ตัว  แต่อย่าทิ้งผมไปเลยนะ…ผมรักเฮีย  รักเฮียคนเดียว  ผมจะไปบอกกวางว่าผมรักเฮีย…อย่าทิ้งผม ฮึก…ขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว  ผมขอโทษ…” 

“ฮึ่ม…ปัดโธ่เว้ย!” 


ผมยกแขนขึ้นคร่อมร่างเจ้าหนู….ข้างหนึ่งพิงไว้กับกำแพง  ส่วนอีกข้างก็ทุบลงกับประตูจนสั่นไปทั้งบาน… มิกกี้เองก็ตกใจจนตัวสะดุ้ง  มันเริ่มสะอื้นเสียงดัง… ปากเรียวนั่นกัดเม้มเข้าหากันกลายเป็นสีแดงสด 


ไม่นานนักอยู่ๆ อีกฝ่ายก็หันหลังให้ผม  มนทำท่าจะดึงประตูให้เปิดออกเสียเองทั้งๆ ที่เมื่อครู่ยังห้ามไม่ให้ผมเข้าใกล้บานประตูนี้อยู่เลย


“…ผมจะไปบอกกวาง  ไปบอกทุกอย่าง” 


มันพยายามจะดึงบานประตูให้เปิดออก  แต่มือผมที่ดันเอาไว้ทำให้ไม่สามารถทำได้… 


“มิกกี้…พอเถอะ  คืนนี้มันดึกแล้ว”  มือเล็กนั่นค่อยๆ คลายออกจากลูกบิด  พร้อมกับยกขึ้นจับแขนผม…ที่เข้าไปกอดเจ้าหนูเมื่อไหร่ไม่รู้  ไม่ไหวแล้ว…ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป  ต้องโมโหอีกเท่าไหร่  ต้องเจ็บไปอีกเท่าไหร่

แต่ก็ไม่อยากเห็นน้ำตา… น้ำตาของคนๆ นี้ที่ปากพร่ำบอกว่ารัก… รักผม

“…แต่ผมไม่อยากให้เฮียโกรธ  ผม…กลัว”  แขนขาวทั้งสองข้างเหนี่ยวรั้งแขนผมไว้จนเจ็บหนึบราวกับว่าไม่ยอมให้ปล่อยไปไหน 

“หึ  ตัวโตขนาดนี้แล้วยังมากลัวถูกดุอีก”  ผมหัวเราะเบาๆ  แอบฝังจมูกลงกับต้นคออีกฝ่ายอย่างลืมตัว

“เปล่า…กลัวไม่รัก” 


ความเงียบบังเกิดขึ้นอีกครั้ง….กลัว  ใครว่ากลัวคนเดียวล่ะ  นี่ก็ใช่ย่อยที่ไหน  ผมได้แต่ถอนหายใจอีกครั้งแล้วดึงแขนตัวเองกลับ  ก่อนจะหันหลังกลับเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า  หยิบเอาผ้าห่มสำรองออกมา…


“คืนนี้นอนนี่แหล่ะ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่งที่บังกะโล…”  ผมบอกอีกฝ่าย  แล้วเดินไปหยิบหมอนอีกใบบนเตียงกว้างมาวางลงบนโซฟาตัวยาว  จัดแจงที่นอน

“…”  เจ้าหนูได้แต่ยืนมองทุกการกระทำของผม  สักพักก็เหมือนคิดได้…เดินเข้ามายืนรอที่โซฟา

“มีอะไร…” 

“ก็…ผมนอนตรงนี้ไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ต้อง  ไปนอนบนเตียงนั่นแหล่ะ”  ว่าแล้วก็หยิบผ้าห่มขึ้นมาคลี่…ผมหันไปขยับหมอนเล็กน้อย  ต้องให้มันเลยที่พิงแขนไปนิดหน่อยไม่งั้นคงได้นอนคอเคล็ด  ขาลีบแน่ๆ…โซฟานี่ก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมากมายซะด้วย

“ไม่…นอนด้วยกันเหรอ” 


อีกฝ่ายพูดอึกอัก…คาดว่าคงกระอักกระอ่วนไม่น้อยที่ต้องใช้ความกล้าพูดประโยคนั้นออกมา  ผมไม่ได้ตอบ… แต่ล้มตัวลงนอนและหันหลังให้แทน  หูเงี่ยฟังว่าไอ้หนูจะทำอย่างไร… เงียบไปสักพัก  มันค่อยเดินเบาๆ ไปปิดไฟ  และขึ้นนอนบนเตียง


เสียงฟึ่บฟั่บขยับผ้าห่มเล็กน้อยและเตียงที่ไหวยวบลงไปทำให้รู้ว่าเจ้าหนูล้มตัวลงนอนเรียบร้อยแล้ว


ร้อน….ทั้งๆ ที่เสียงแอร์ดังฉึ่งๆ อยู่บนหัว  แต่ผมกลับร้อนมาก…โดยเฉพาะแผ่นหลัง  ราวกับกำลังโดนใครบางคนจ้องอยู่ตลอดเวลา 

“ผมจะไม่ขออะไรอีก…”

เสียงนั่นดังแว่วขึ้นมา…แผ่วเบา  และ เลื่อนลอย

“ขอแค่…เชื่อที  ว่าผมรักเฮีย…คนเดียว” 























เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วนะ… 20 นาที?  ครึ่งชั่วโมง? หรือหลายชั่วโมงแล้ว?  ตอนนี้ทุกอย่างมันเงียบจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มนาฬิกาข้อมือตัวเอง… เสียงขยับตัวพลิกไปมาจากบนเตียงเงียบไปแล้ว…. หลับแล้วสินะ 


ผมยังคงนอนท่าเดิม  หันหลังอยู่อย่างนั้น  ….จะอดทนได้อีกสักเท่าไหร่ไอ้แดนเอ๋ย  และคำตอบก็อยู่ไม่ไกล… ผมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟา….และเดินไปที่เตียงข้างๆ 


ร่างที่คุ้นตา…ท่านอนที่คุ้นเคย  ใบหน้านั่นสงบนิ่ง  แต่คิ้วยังคงขมวดเป็นปมแน่นทั้งๆ ที่หลับตา  หึหึ….อดขำไม่ได้  เด็กน้อยเอ้ย… สับสนงั้นเหรอ  สับสนที่ต้องมีแฟนเป็นผู้ชายใช่มั้ยล่ะเรา  ผมเองก็พยายามที่จะทำความเข้าใจนะ  เรื่องผู้หญิงมันไม่เข้าใครออกใคร…โดยเฉพาะวัยรุ่นอย่างมัน  ไม่แปลกที่จะต้องมีคนเข้ามามากมาย  ยิ่งหน้าตาก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรด้วย… ไม่สิ  หน้าตาดีเลยต่างหาก


หน้าขาวๆ…จมูกโด่งได้รูป  ไหนจะปากน้อยๆ นี่อีก… มันน่าหลงใหลซะขนาดนี้  นี่แค่ผู้หญิงมาชอบมัน  ผมยังคลั่งซะ  ถ้าต่อไปมีผู้ชายเข้ามาบ้าง… และมันยังคงสับสนแบบนี้อีก  กรูไม่เป็นบ้าไปเลยเหรอวะ


ผมสงบจิตสงบใจ  พยายามปะติดปะต่อเรื่องจากคำให้การ…ช่วงทำโปรเจ็คกับสอบไฟนอล  เจ้าหนูห่างจากผมค่อนข้างมาก  มันกินนอนในคณะแทบทุกวัน  สาวน้อยหน้าตาน่ารักที่ชื่อกวางเลยได้ใช้โอกาสทำความสนิทสนม… และบอกรัก  มันจึงสับสน  เพราะไม่ได้รังเกียจอีกฝ่าย  บวกกับแรงเชียร์ของเพื่อนๆ ทำให้มันไม่กล้าปฏิเสธไปตรงๆ  …สุดท้ายเลยใช้เวลาช่วงนี้  อ้างว่าฉลองสอบเสร็จชิ่งหนีผมมา  เพื่อพิสูจน์ใจตัวเอง…?








ถามว่าโกรธมั้ย?.... ใช่ โกรธ  โกรธมากด้วย  แต่ไม่ได้เกลียด  ไม่ได้เลิกรัก….ไม่ใช่เพราะไม่ทำ  แต่ทำไม่ได้ต่างหาก 


เบื่อชิบ ให้ตายเถอะ


ผม…เลิกรักมันไม่ได้ 


แล้วตอนนี้ล่ะรู้สึกยังไง?... บอกตรงๆ ผม ‘’กลัว’… กลัวว่าถ้าสุดท้าย  มันไม่เลือกผมล่ะ… สุดท้ายใจมันบอกว่เลือกคนๆ นั้น  ผมจะทำยังไง  จะแสร้งตีหนาดุ  แสร้งทำเป็นโมย่างวันนี้ได้อยู่อีกเหรอ? 


“…อือ”  อีกฝ่ายพลิกขยับตัวเล็กน้อยเมื่อโดนสัมผัสแปลกปลอมบนใบหน้า  นั่นทำให้ผมรีบดึงมือออกทันที 

“ผมขอ…โทษ” 


ไม่แน่ใจว่ารู้สึกตัว…หรือแค่ละเมอ  ผมค่อยๆ ยกมือขึ้นปาดน้ำออกจากแพขนตาหนานั่น… รัก  รักมากมาย  รักเหลือเกิน  รักขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ…


“อย่าทำอีกนะ…เข้าใจมั้ย  ห้ามทำอีก  ถ้าเกิดขึ้นอีกต่อไปจะไม่มี ‘เรา’ เป็นครั้งที่สอง… ได้ยินมั้ย มิกกี้” 


ใบหน้าที่ซุกเข้ากับร่างใหญ่…เป็นเหมือนสัญญา…

แต่มันยังไม่จบแค่นี้หรอก  ผมจำเป็นที่จะต้องดัดหลังมัน  เพื่อเอาไว้เตือนใจว่า ‘สิ่งนี้’ จะไม่มาเยือนความสัมพันธ์ของพวกเราอีกครั้ง…ทนหน่อยนะไอ้ตัวยุ่ง… มันจำเป็น









++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


เหมือนจะดี เหมือนจะไม่ดี ไม่รุ้เว้ยยย

[-N-]

"เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ......... จะโดนรัยวะผ้มมมมม"


 

[jokirito]

มีเมียเด็กก็งี้แหละนะเฮีย
พอเด็กมันเจอสิ่งที่ดีกว่ามันก็จะโบยบินไป

ฮึ่มมมมมมมมมมมม

[Cloud~]

    เครียดดดดดดดดดดดด

ว่าแต่เฮียจะดัดหลังมิกกี้ยังไงล่ะเนี่ยะ 

[maxtorpis]

 :เฮ้อ:โล่ง

[M@nfaNG]

  อ่านไปเครียดไป
อยากเอาหัวโขกกำแพง
เครียดดดด ความหลงใหลไปกับความใกล้ชิด น่ากลัวจริงๆ

[pdolphin]

เลี้ยงเด็กมันต้องใจเย็น ๆ

[chatori]

เฮ้อ.. น่ากลัวจริงๆเยย

แต่โล่งขึ้นมาหน่อย.. ดีๆกันน้า..

มิกกี้ก็อย่าทำอีกหล่ะ สงสารคนแก่ เหอๆ -_-

สงสารคนอ่านด้วย ฮือๆ เครียดจัด

[rannie]

รักกันน่ะ   

เฮียแดน รัก มิกกี้ มากมาย มิกกี้ ก็รักเฮียแดน มากมายเหมือนกันน   


ขอตอนหน้าหวานๆๆๆน่ะ 

ปล.  ยังไม่ได้อ่านเก็บไว้สองตอนแล้ว ขอตอนหน้าหวานๆๆ แล้วจะอ่านน่ะ ตอนนนี้เครียดกะงาน งานเยอะ กลัวอ่านแล้วจิตตก เพราะสงสารมิกกี้กะเฮียแดน

[arjinn]

"จำเป็นที่จะต้องดัดหลัง เพื่อเอาไว้เตือนใจว่า ‘สิ่งนี้’ จะไม่มาเยือนความสัมพันธ์ของพวกเราอีกครั้ง…
ทนหน่อยนะไอ้ตัวยุ่ง… มันจำเป็น"
ยังไง เฮียระวังด้วยนะ ถึงมันจะจำเป็น แต่ถ้าไอ้ตัวยุ่งดันทนไม่ได้... เฮียแหละ จะเสียใจมากกว่านี้ เอาใจช่วยละกัน

มิกกี้ครับ มั่นคงหน่อยนะ อย่าหวั่นไหวง่ายนัก จะเสียคนรักไป

ขอให้เหมือนเดิมเร็วๆ
คนอ่านจะได้เลิกเครียด ความสุขกลับมาสักที

[menano]

เหอะเหอะ

โดนแน่มิกกี้

โดนเฮียดัดหลังงานนี้ได้จำจนวันตายแน่นอน

จัดให้หนักเลยเฮีย

มิกกี้จะได้ไม่ทำอีก

[┗◎┗◎]

เฮีย เอาให้หนักๆๆ เด็กน้อย

[CuteBear]

เฮ้อออออออออออออ

มันยังไ่ม่โล่งอ่ะเฮียยยย เหมือนจะดี แต่เหมือนจะยังต้องมีอะไรให้หนักอกหนักใจ(คนอ่าน) อีก

เฮียดัดหลังเด็กมั่งก็ไม่เป็นไร  เค้าเห็นด้วย (อ้าว) แต่อย่าให้หนักนักน๊า สงสารเด็กน่ารักๆ เน้ออออ

[mhu_porm]

เฮียแดน อย่าโกรธดิ ฮึ่ยย


น่ากลัวววว บรื่ออออ

[Lukaka]

อิเฮีย ร้ายกาจจจจจจจจจจจ

[MurasakiLove]

  โล่งอกไปนิดนึง

ว่าแต่เฮียอย่าดัดหลังน้องมิกกี้หนักนะ เอาแค่ สงสารน้องอ่ะ

  คนแต่ง และก็คนแปะจ้า

[Donald~duck]

โฮกก มาเร็วทันใจ

อ่านไปเครียดไป แต่ก็ใจชื้นขึ้นหน่อย  แต่ก็ยังไม่โล่งง่า

มันจะมีอะไรเครียดอีกมั้ย  สงสารมิกกี้

[LoFT]

 



โดนทำโทษไรหว่า ?

[everytime]

  อย่าบอกว่าเฮียจะเอาคืน ด้วยการไปมีกิ๊ก(เด็ก)





  มิกกี้เค้าสับสนเฮียก็อย่าโกรธดิ  




  เดี๋ยวมิกกี้เค้าก็คิดว่าเฮียไม่รักหรอก

[yuuki]

อ่านแล้วยิ้มมมมมมมมมมมมม

เสร็จแน่มิกกี้ 5555+

[Salim021]

หายจิตตกไปหน่อยนึง แต่ยังไม่วางใจเท่าไหร่ รู้ดีว่าคนแต่งชอบแกล้งคนอ่าน

[l3iZal2l2e]

ผมไม่ได้ตั้งใจ ...
ก้แบบนี้ตลอด ... เฮ้ออออออออ
ไม่ได้ตั้งใจชอบเค้า ? ไม่ได้ตั้งใจรู้สึกดีกับเค้า ? ... เหมือนเป็นแพทเทิร์นของการแก้ตัวเวลาคนเรานอกใจอะ
5 55+

เค้าถึงได้บอกกันว่า คำว่า รัก เนี่ย มันเป็นคำแก้ตัวที่ไพเราะที่สุดในโลก ...
เง้อ สงสารเฮียแดนนนน
แบบนี้ถ้าเฮียแดนเกิด "สับสน" ขึ้นมาบ้าง แล้วเฮียก้แก้ตัวว่า รักมิกกี้บ้าง แบบนี้ก้คงไม่เป็นไรนะมิกกี้
 
แต่ในหัวผมก็มีแต่เรื่องเฮียตลอดเวลา… คิดแค่ว่าจะได้เจอกันตอนไหน  เย็นนี้จะทำอะไรให้กิน  ฮึก…คิดแค่จะทำยังไงให้…ให้เฮียอยากอยู่กับผม
จิงเหรอมิกกี้ ... มันดูขัดแย้งกับช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมานะ ...
แล้วยังไปจับมือกวางอีก ... โอ๊ย เครียดดดดด

เฮียจะดัดหลังไงว้า ... อย่ารุนแรงมากนะเฮีย เป็นผู้ใหญ่แล้วห้ามใช้อารมณ์ 5 55+
เริ่มจากให้มิกกี้พาเฮียไปบอกกับทุกคนก่อนดีมั้ยว่าเราเป็นอะไรกัน
 

ป.ล.  หึ หึ หายมาทั้งคืนแบบนี้ กวางเป็นห่วงแล้วมั้งมิกกี้

[IZE]

สับสนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[casperko]

 

เหมือนจะโล่งอก


เฮียแดนเข้าโหมดโหดแล้วใช่มิเนี่ย



อย่าโหดมากนะเฮียย

[mecon]

ปวดใจแทนเฮียยยยยยยยยยย
มันแค่สับสนเท่านั้น แต่สับสนได้น่ากลัวมากๆ
เฮ้ออ นุ้งมิกเอ้ยลูก แต่สับสนแต่บ้านจะแตกอยู่แล้วนะเนี่ย
“…ผมรัก”
“รักทั้งสองคน?”
>> สงสารเฮียยยยยยยย

“…แต่ผมไม่อยากให้เฮียโกรธ  ผม…กลัว”
“หึ  ตัวโตขนาดนี้แล้วยังมากลัวถูกดุอีก”
“เปล่า…กลัวไม่รัก”
>>   เฮ้อจะดีใจหรือเศร้าใจดี
ต่อไปเฮียจะแก้เผ็ดเด็กน้อยใจง่ายคนนี้ยังไงเนี่ย

ปล.ขอบคุณคุณพี่พากย์คะ ฟิตจัง!!!
-ขอบคุณคุณN ด้วยคะ +1จัดไป

[y_love]

จะทำอะไรก็ทำเน้ออออ
แต่เบาๆนะ สงสารน้อง
น้องยังเด็กอยู่เลย

Kill Me Softly นะจ๊ะ Baby

[LiuXin]

อย่างนี้ถ้าเกิดว่ามีเหตุให้ต้องจากกันนานกว่านี้ อาจสักปีนึง หรือห้าปี
กี้คงได้ใหม่อย่างถาวร..ชิชิ

เฮียแดน!เอาให้เข็ด

[ben~ya]

เฮียสุดหล่อ
แม้ว่าน้องจะผิด
แต่ว่า.....อย่ารุนแรงกับน้องเน้อ   

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
เฮียแดนจะทำอะไรอะอยากรู้จังเลย แต่แหมพักนี้มาถี่จังเลยนะ อิๆ

[sakiko]

ลุ้นจนเหนื่อย