หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Kfc_Pizza]

ชอบกลอนหมอติ๊บจัง
หมอไม้อ่านแล้วคงยิ้มหน้าบานเลย
 

[dr.mike]

จะเป็นช่วงลดน้ำหนักได้อย่างไรละคับ

ฝากท้องไว้กับเอ็มเค  โออิชิ  เคเอฟซี  พิซซ่าฮัท  และสปาเกตตี้เฮ้าส์หลายมื้อแล้ว

จะขาดก็แต่ไอติม  จะผอมมั้ยนี่ผมมมม

ครั้นจะรับสมัครพ่อครัว  ก็กลัวว่าจะคอขาดซะก่อนนน

เฮ้อ  คิดถึงไอ้หมอหัวเหม่งอีกละคืนนี้

[Pra2]

ชอบกลอนจังเลย  เป็นกลอนบอกรักเฉพาะพี่หมอทั้งสองคนอ่า เขินๆๆ ๕๕๕
ฝันดีน่ะค่ะ คืนนี้ก็นอนกอดหมอนข้างไปอีกคืน 

[pjaejin]

ชอบกลอนน้องที่ให้พี่ไม้จัง น่ารักได้อีก
น้องเข้าใจเปรียบเทียบเนาะ 
เหนด้วยกะทุกคนค่ะ น่าร้ากแบบน้องติ๊บหาได้ที่ไหน?

ยังงัยเนี่ย - -" น้องไม่อยู่พี่ไม้จัดหนักทุกมื้อ55555

[sodium_lows]

สวัสดีครับ หมอไม้ ผมอ่านเรื่องนี้ทีไร อดนั่งอมยิ้มกับความรักที่มีให้กันของหมอไม้กับหมอติ๊บไม่ได้ทุกที
จนแม่นั่งแซวว่า นั่งยิ้มอยู่หน้าคอมคนเดียว ขอบคุณมากนะคับ ^_^
หมอติ๊บไม่อยู่ เรื่องอาหารการกินก็ลำบากขึ้น ผมคิดว่า ให้แฟนคลับช่วยกันแนะนำร้านอาหารให้หมอไม้ทานกันดีป่ะคับ
จะได้มีแต่ร้านอร่อยๆให้ทาน ( แต่คงแพ้ผีมือหวานใจหมออยู่ดีคับ ) เพราะที่ผมอ่านดูอาหารแต่ละอย่างที่หมอไม้ทาน
ถ้าหมอติ๊บอยู่ด้วยคงบ่นเรื่องสารอาหารที่ได้รับแน่นอนคับ

จากความคิดเห็นของเชฟเล็กๆคนหนึ่งคับ.

[z-Time]

หมอไม้ก็นะ ช่างห่วง ช่างหวง ช่างออดอ้อนหมอติ๊บสุดๆ เลยอ่ะ

ถ้าคิดถึงก็มาต่อเรื่องเรื่อยๆนะค่ะ มีเหล่าแฟนคลับอยู่เป็นเพื่อน แก้ขัด ช่วยคลายเหงาบ้าง (มั้งค่ะ)อิอิ

เผลอแป๊บเดียว เดี๋ยวหมอติ๊บสุดที่รักก็เรียนจบแล้วค่ะ  เพราะแฟนคลับก็รอหมอติ๊บคนน่ารักเหมือนกัน


 

[pochu52]

กลอนของหมอติ๊บโดนใจมากกกกค่ะ หวานจัง
แต่ซักจะเริ่มห่วงเอวน้อยๆ ของหมอไม้แล้วล่ะ เพราะอาหารที่ฝากท้องเล็กๆ เอาไว้เนี๊ย

[StillLoveThem]

...หมอติ๊บน่ารักดีเนอะ สมแล้วที่ รักกันยืนยงคงกะพัน
...ฮ่า.. กินแก้เหงา นี่หว่า อาหารของหมอไม้ที่กิน สงสัยจะเป็นคิงคองยักษ์แน่ๆๆเลย

[aim]

อาหารหมอไม้แต่ล่ะอย่าง แหม ไม่อยากบอกเลยว่า น่ากินจัง อยากกินด้วย แค่ร่ายลายชื่อน้ำลายก็ไหลแล้ว  5555
แต่เพื่อความประหยัด เก็บตังค์ไว้ซื้อตั๋วเครื่องบินไปหาน้องเนี่ยจะแนะนำว่า ไปลงคอร์สเรียนอาหารดีกว่านะ
คราวนี้น้องจะได้เซอร์ไพรส์ของแท้แน่นอน พี่หมอไม้เปลี่ยนไป

[dr.mike]

วันนี้กะว่าจะไดเอทเลยมาหาอะไรทำทานที่ห้องง่ายๆคนเดียว

เคยเห็นตอนหมอติ๊บอยู่วัตถุดิบในตู้เย็นมีไม่กี่อย่างเขาก็สามารถเนรมิตเป็นอาหารที่แสนจะน่ากินได้

ตอนนี้วัตถุดิบก็มีไม่ต่างจากตอนที่หมอติ๊บอยู่ด้วยกัน

แต่ไหนไปๆมาๆพยายามเต็มที่แล้ว

ผมก็หนีไม่พ้นไข่ต้ม ไข่เจียว ผัดมาม่า เหมือนเดิมเลยยย

เฮ้อ  จะคิดถึงไอ้ตัวเล็กจนจะขาดใจตายก็ด้วยเหตุนี้แหละ 

ยิ่งตอนดึกๆ จะสะกิดใครก็ไม่ได้ 

นอกจากหมีตัวใหญ่ที่เอามากอดแก้เหงา  และลดอาการกลัวผี เอ้ย ลดอาการนอนดิ้นของผม

    

[ao16]

  น่าสงสารจัง

[8X]

เฮ้อ! หมอไม้อาการ(คิดถึงหมอติ๊บ)หนักเข้าขั้นนะเนี๊ย 555
ว่าแต่อยากตะโกนดังๆ เหมือนกันว่า FC ก็คิดถึงหมอติ๊บเหมือนกันนะค๊า

[pjaejin]

 

เค้าว่าพี่ไม้ลางานยาวทำวีซ่าติดตามมาอยู่กะน้องที่นี่เลยจะง่ายกว่ามั้ย

ไม่งั้นนึกสภาพ 4 ปีพี่ไม้คงหมดค่าข้าวบานเลยอ่ะ 

[Kiss Koki]

 ...555555 เห็นด้วยค๊า ทำทานเองนั้นแหละค๊ะคุณหมอฯ จะได้ไม่เป็นคิงคอง 555
เพราะ ทานไม่ได้เยอะ 555 ก็ เปิดตำราทำเลยค๊า ...เติิมนิดเติมหน่อย ก็อร่อยไปเองนั้นแหละ 55
แต่สะกิดใครก็ไม่ได้นี่ ช่วยไม่ได้จริง ๆ คะ อิๆๆ นอนไม่หลับก็โทรหาน้องหมอติ๊บ เลยค๊า อิๆๆ

ว่าแต่ ขอกลอนน้องหมอติ๊บอีกได้มั้ยเอ่ย อิๆๆ จะได้คลายความคิดถึงไงคะ คุณหมอขา~~~~~

[z-Time]

เชื่อแล้วค่ะ ว่าหมอไม้ไม่กลั๊ว ไม่กลัว ผีเลยอ่ะจ๊ะ แค่มีน้องหมีไว้กอดกันดิ้นเฉยๆ 

[bbyuqin]

โถ..หมอไม้อดทนนอนกอดน้องหมีไปก่อนเน้อ

[Sabaijai]

น่าสงสารที่สู้ด 

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ........กับเราสองคน

ตอนที่ 149

Hello Melbourn









ผมต้องจากบ้านจากเมือง  จากคนรักมาไกลถึงที่นี่เพื่อตามหาความฝันและคงวามสำเร็จให้กับชีวิต

ดินแดนที่ผมไม่รู้จักใคร ไม่มีเพื่อน  ไม่มีที่พัก  ไม่มีที่กิน ทุกอย่างถูกแลกมาด้วยเงินทั้งสิ้น

ผมคิดถึงพ่อแม่ คิดถึงบ้าน คิดถึงคนรักแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

นั่นเป็นเพราะว่าผมไม่รู้ว่าต้องเจอกับอะไรที่นี่บ้าง  กลัวกับการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะก้าวเข้ามาในชีวิตอย่างปฏิเสธไม่ได้




ผมก้าวลงจากแท๊กซี่ด้วยหัวใจที่ประหวั่นพรั่นพรึงเล็กน้อย

ช่วงนี้อาจจะยังไม่ใช่ช่วงที่ร้อนจัดของออสเตรเลีย แต่ทว่าผมก็รับรู้ได้ถึงความแสบร้อนของแสงแดดที่แผดเผาได้

นั่นเป็นเพราะว่าที่เมลเบิร์นนี้ เป็นช่วงของโลกที่อยู่ตรงช่องโหว่ของชั้นโอโซนของบรรยากาศโลก

แน่นอนนั่นทำให้ที่นี่แม้จะไม่ร้อนมากแต่ก็ทำให้เราแสบร้อนได้มากกว่าเมืองไทยถึง 6-7 เท่า

ผมศึกษาประวัติของที่นี่มาดีพอสมควรก่อนการเดินทาง 

แต่ทว่าผมก็อดตื่นเต้น  ตื่นตา  ตื่นใจ กับประสบการณ์ใหม่ๆที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นที่นี่ไม่ได้



ผมกางแผนที่ที่พักที่ถูกแนะนำจากคนรู้จักที่เคยมาอยู่ก่อนหน้าผมออกเพื่อศึกษาเส้นทางการเดินทางจากหน้ามหาวิทยาลัย

เดินลัดไปพอสมควรกว่าจะมาโผล่ทางด้านหลังของมหาวิทยาลัย

ที่นี่ไม่ใช่เมืองหนาว  หากแต่ทางเดินไปยังบ้านพักของผมกลับเต็มไปด้วยต้นสนสูงลิบลิ่วไปตลอดทาง

บรรยากาศเงียบตรงกันข้ามกับด้านหน้ามหาวิทยาลัยที่ผมลงจากแท๊กซี่เมื่อกี้โดยสิ้นเชิง

บ้านพักสามชั้นถูกแบ่งออกเป็นห้องพักส่วนตัวและห้องน้ำในตัว  เจ้าของบ้านพักเป็นลุงแก่ๆหน้าตาใจดีแบบฝรั่ง

บอกกับผมถึงรายละเอียดการใช้ชีวิตที่นี่ ค่าเช่า  กฎกติกาสำหรับผู้มาพักอาศัยตลอดจนสถานที่ต่างๆในละแวกนี้

ก่อนที่ลุงจะมาเปิดประตูห้องให้ผม





ผมก้าวเข้ามาในห้องขนาดกว้างราว 32 ตารางเมตร ห้องน้ำอยู่ทางฝั่งขวา มีระเบียงเล็กๆสำหรับเก้าอี้โยกอยู่ทางด้านหลัง

ผมจัดการนำเสื้อผ้าที่ติดตัวมาด้วยเก็บเข้าตู้อย่างเป็นระเบียบ

นี่คือข้อคิดเล็กที่แว๊บขึ้นมาในหัวผม  ผมกลายเป็นผู้ชายเจ้าระเบียบไปตั้งแต่เมื่อไหร่

จากเดิมที่ผมเป็นผู้ชายง่ายๆสบายๆ ไม่เรื่องมากกับพวกข้าวของเครื่องใช้  ห้องรกรุงรังก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย

แต่ดูตอนนี้ซิห้องผมถูกผมจัดจนเข้าที่เข้าทาง  ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยดูสะอาดตา

ไม่น่าเชื่อว่าเด็กใสซื่อตัวเล็กๆหนึ่งคนจะเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตผมได้มากมายขนาดนี้

สิ่งเล็กๆน้อยจากหมอติ๊บ  ถูกถ่ายทอดและซึมซับเข้าสู่ตัวผมทีละเล็กทีละน้อยจนกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม

สุดท้ายของการจัดห้อง

ผมหยิบรูปเจ้าตัวเล็กที่ยิ้มจนตาหยีในเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่  ภายใต้กรอบรูปไม้สนสีสบายตา

ยิ้มให้กับรูปและกอดกรอบรูปนั้นเบาๆด้วยความรักความคิดถึง

ก่อนวางมันเบาๆบนโต๊ะหัวเตียง ใต้โคมไฟ

ป่านนี้เจ้าตัวเล็กจะเป็นอย่างไรบ้างนะ  คงง่วนอยู่กับการอ่านหนังสือสอบแน่ๆหลังจากจัดการเรื่องห้องเสร็จแล้ว

ผมเดินลงมายังชั้นล่างของบ้านเพื่อสำรวจสาธารณูปโภคพื้นฐานต่างๆ

โชคดีเหลือเกินที่ผู้พักอาศัยในบ้านพักเดียวกันกับผมนี้มีคนเอเชียเสียเป็นส่วนใหญ่  และนอกจากนั้นก็มีน้องคนไทยอยู่ด้วย

ผมรู้สึกอุ่นใจที่อย่างน้อยก็มีคนบ้านเดียวกันอยู่บ้าง  อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกว่าผมเป็นคนเดียวที่ต้องจากบ้านจากเมืองมา

สำรวจทุกซอกทุกมุมของบ้านพักเรียบร้อยแล้ว

ผมเดินเข้าไปหาลุงเจ้าของบ้านก่อนสอบถามเรื่องการติดตั้งอินเตอร์เนตและโทรศัพท์

แต่ผมนี่คงเป็นพวกล้าหลังเอาเสียมากๆ

เพราะลุงบอกผมว่าที่นี่สามารถใช้อินเตอร์เนตได้ทุกที่ตลอดเวลาเพราะเป็นไวไฟร์ มาหลายปีแล้ว

ส่วนมือถือก็ไปติดต่อที่ร้านไอที ที่อยู่ในแหล่งชุมชนด้านหน้ามหาวิทยาลัยได้เลย

ไม่น่าเชื่อผมจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยภายในหนึ่งวัน ตลอดจนการตุนอาหารไว้ในห้องด้วย




ดึกแล้ว อากาศที่นี่เริ่มเย็น

เงียบสงัด นานๆจึงจะมีเสียงคนเดินขึ้นมาเปิดห้องพักเสียทีนึง

ตอนนี้หน้าที่ผมมีเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างหนึ่งแล้ว  คือส่งเมลล์หาเจ้าตัวเล็กก่อนนอนทุกคืน  เล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง

และนานๆจะมีโอกาสคุยเอ็มกันเสียทีหนึ่ง   แต่ผมชอบเล่นแคมฟรอกมากกว่าได้เห็นเจ้าตัวเล็กกันแบบสองคนไม่ต้องกลัวเจ้เตวเล็กจะแอบแชทกับคนอื่นขณะที่คุยกับผมด้วย

วันนี้ส่งเมลล์ไปหาเจ้าตัวเล็กสั้นๆ

คิดถึง

คิดถึง

และคิดถึง

ก่อนจะได้รับอีเมลล์ตอบกลับมาในชั่วอึดใจ



ติ๊บนอนหลับตา  บนความห่วงใย

ติ๊บนอนหลับใจ  บนความคิดถึง





แค่นี้เองบทความตอบกลับ  แต่ทำให้ผมฝันดีกับมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองแบบนี้ได้อย่างไม่หวั่นเกรงสิ่งใด

เพราะจริงๆแล้วไม่ใช่ผมกลัวการเปลี่ยนแปลงที่มาอยู่ที่นี่

แต่จริงๆแล้วผมกลัวกับการเปลี่ยนแปลงของคนบางคน  จากการที่ผมมาอยู่ที่นี่ต่างหาก 



ฝันดี...พี่น้องชาวไทย

[nonae]

ทันได้   หมอไม้พอดี

ติ๊บนอนหลับตา  บนความห่วงใย

ติ๊บนอนหลับใจ  บนความคิดถึง

ง่าย ๆ สั้น ๆแต่เป็นสุข  
หมอไม้ทำกับข้าวกินเองเถอะ จะได้ลดพุงน้อย ๆ ด้วย
ระยะทางที่ห่างไกลกันมักทำให้คนหวั่นไหว แต่ว่าไม่ใช่หมอติ๊บ

[8X]

อ่านแล้วฝันหวานๆ ตอนกลางวันเลยอะหมอไม้ 
แบบว่าหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน(ยาน 555)

จะว่าไปก็ช่างประจวบเหมาะ รึหมอไม้ตั้งใจป่าวนา
เรื่องเล่าของหมอไม้ก็ดำเนินมาถึงช่วงที่ไปเรียนต่อที่เมลเบิร์น
พอดีกับที่หมอติ๊บไปเรียนต่อที่เมลเบิร์นพอดีเลยอะ (ได้อารมณ์สุดๆ ไปเลย)


หวานๆ ได้อีกนะ...พี่น้องชาวไทย

[aim]

ตอนนี้ความรู้สึกของทั้งคู่ก็คงเหงาเหมือนกัน ยังไงก็อย่าลืมดูแลหัวใจของกันและกันนะ
ปอลิง จากรูปที่เห็นผอมอีกนิดก็เป็นนายแบบได้แล้ว อย่าลืมไดเอตนะ

[Sabaijai]

เปลี่ยนวาระกันเสียแล้วตอนนี้ อยากรู้จังว่าหมอติ๊บรู้สึกยังไงบ้าง

ตอนหมอไม้จากไป และตอนหมอติ๊บเหยียบแผ่นดินออสเตรเลีย

รู้สึกเหงาๆ แฮะ...อินล่ะ

[ao16]

หมอไม้รูปนี้ตอนปัจจุบันหรือเปล่าจ๊ะ
ถ้าใช่ ใก้ลจะ OK แล้ว

[Kiss Koki]

อ่านแล้วได้อารมณ์ ความคิดถึงเลยคะ เป็นช่วงเวลาที่สลับกันไป
ตอนนี้คุณน้องหมอติ๊บเป็นยังไงบ้างน๊า......แค่ตอบกลับเมลล์คำพูดไม่กี่คำ ความหมายซึ้งมากเลยค๊า  
ตอนนี้คุณหมอไม้ก็เข้าฟินเนส ไปก่อนนะ อิๆๆ
เอ๊ ๆๆ วันหยุดเดือนหน้าหลายวันสงกรานต์ จะบินไป เมลเบริ์นอีกมั้ยเนี่ย  :กอด1:ท่าจะไปอิๆๆ

มาต่ออีกเยอะ ๆๆ นะค่ะ ตอนนั้นคุณหมอไม้ไปอยู่ 3 ปีใช่มั้ยค่ะ แล้วตอนนี้น้องหมอติ๊บไปกี่ปีคะ

[pjaejin]

มาคอมเม้นอวาต้าพี่ไม้ หล่อนะเนี่ย อิอิ
ถ้าพี่ไม้จะกรุณาแฟนๆตาดำๆ
อยากเหนรูปน้องบ้างเพื่อเปนประโยชน์ในการจินตนาการต่อไปอ่ะค่ะ 

เรื่องความร้อนของที่นี่เค้าก้อรู้มาแบบพี่ไม้อ่ะ
คิดว่ารูโหว่คงโหว่มาถึงซิดนี่ย์ด้วย เพราะมันร้อนมว๊ากกกกกกก 
แห้งๆแสบๆด้วยอ่ะ ปีนี้ร้อนจนถึงขั้นต้องวิ่งลงทะเลกันเลยทีเดียว 

[Kfc_Pizza]

น่าสงสารหมอไม้เนอะ
โถถถถถถถ ต้องทำกับข้าวกินเอง555
ดีหมอจะได้ลดพุง
แต่ถ้ากินอย่างที่บอกข้างบนคงได้เพิ่มพุงแน่นอน555
 
ปล.คิดถึงหมอติ๊บเนอะ

[aunkung37]

 :mc4:ดีๆๆๆๆ  คราฟฟฟฟ  อิอิ (เด๊กไหม่)



55555+  หวัดดีพี่ๆๆๆทุกคนครั๊บๆๆๆๆๆๆ  555+ (ขำเยอะไปปะ)


หวัดดีพี่หมอ ติ๊บเเละพี่หมอไม้ด้วยนะคราฟฟฟฟฟ


อ่านมาหลายหวันเเละ  อิอิ  สนุกก๊ะๆๆๆๆๆ



ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ    น่ารักดี


 :3123:มาต่อไหม่เร็วๆๆๆนะฮะ  5555+

[pochu52]

อารมณ์และความรู้สึกเดียวกัน เพียงแต่ต่างเวลา  แต่ดูแล้วหมอไม้จะอาการหนักกว่า คิดถึงหมอนดิ้นได้ คิ คิ คิ

[b27072010]

วันนี้ส่งเมลล์ไปหาเจ้าตัวเล็กสั้นๆ

คิดถึง

คิดถึง

และคิดถึง

ก่อนจะได้รับอีเมลล์ตอบกลับมาในชั่วอึดใจ


ติ๊บนอนหลับตา  บนความห่วงใย

ติ๊บนอนหลับใจ  บนความคิดถึง


ปล.  ไม่อัพวันที่กับตอนลงนี้  ถ้าไม่เข้ามาดูจะไม่รู้เลยว่าอัพแล้ว 5 5 5 5 5 5 

[Kiss Koki]

 ..กระดิ๊บๆๆ..
คุณหมอขา มาต่อเร็ว..