หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Sabaijai]

อะไรอ่ะค่ะคุณหมอ...อ่านอย่างเพลิดเพลิน หมดโดยมิรู้ตัว

ยังอบอุ่น และทำให้ยิ้มตามตลอดดดดดดด

 

[StillLoveThem]

...คู่นี้มีมุมน่ารักเยอะดี อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
...หมอไม้ อยากเห็นรูปในได อะ เอาให้ดูหน่อยเซ่
...อยากเห็นหมอไม้ เป็นการ์ตูนนนนนนนน หมอติ๊บช่างคิดเนอะ กลอนก็เพราะกินใจดีแต้ๆๆๆ

[Kiss Koki]

จ๊ากกก หวานทุกเช้าเลย  
คราวนี้มาเป็นกลอนเชียว  น่ารักดีค่ะ

เจ้าตัวเล็กตอบกลับมาทำให้ผมรู้ว่า  ผมเป็นกระต่ายน้อยคอยเก็บกินก้างกินกระดูก

พี่หมอไม้เข้าใจไรผิดไปป่าว   กระต่ายกินก้างกะกระดูกซะที่ไหน ๕๕๕  
หนูไม่เคยไม่เคยเห็นเลยนะ  กระต่ายแทะก้างแทะกระดูก หุหุ

^
^ เข้ามาฮา เมนท์นะค่ะ ตอนแรกไม่ค่อยคิด เพราะเจอ กลอนเพราะ ๆๆ มาึคิดอีกที อิๆๆ
กระต่ายเค้ากินแต่ผักผลไม้นิ ถ้าอย่างนั้นเป็นอะไรน๊า ...อิ ๆๆ หุ ๆๆๆ...
***คุณหมอค่ะ เข้ามาต่ออีกเร็ววว ๆๆๆๆ หวานยังไม่พอ ชอบคะ เดียวนี้คุณหมอกล้าบอกรักด้วยคำหวาน ดีจังค่ะ :m25:น่ารักมากมายย อยากเห็นรูปไดฯ เหมือนกันเลยค่ะ คงน่ารักมาก ๆๆ เนาะ สมบัติล้ำค่า ของคุณหมอ

[dr.mike]

แวะมาทักทายชาวเล้าตอนบ่ายๆ

ง่วง เหงา หนาว นอนกันเป็นแถบๆ  รวมถึงผมด้วย

กะว่าจะเดินลงไปกินคาปูชิโนอร่อยๆซักแก้ว

ที่ไหนได้กะเป๋าตังค์หายไปแล้ว   โทรถามอีกทีอยู่ร้านไอติมใต้ถุนคอนโดเรียบร้อยละค้าบบบบ

มันน่า
.
.
.
.
.
.
.
น่ากราบเช้า  กราบเย็นซะจริงๆ มีแฟนแบบนี้ 

[nonae]

แวบมาดู มาหลายตอนเลยทีเดียว
อบอุ่นและน่ารักตามเคยเลยนะ หมอไม้ หมอติ๊บ
หมอติ๊บน่าจะเอาตุ๊กแกปลอมใส่ไว้ด้วย คู่กับไดอารี่เลย หมอไม้จะได้ดีใจจนน้ำตาไหลพราก อิอิ
แล้วนี่หมอติ๊บหายไอหรือยัง ปกติถ้าไอเจ็บคอด้วย จะกินน้ำผึ้งแท้ผสมมะนาว จะหายเร็วขึ้นนะ ลองดูก็ได้
จะว่าไป หมอติ๊บไม่สบายบ่อยเหมือนกันนะ หมอไม้ต้องทำงานแม่บ้านให้คล่อง ๆ กว่านี้แล้วหล่ะ
  หมอติ๊บ หมอไม้ ด้วยความคิดถึง รวมถึงนักโพส นายแฮ็คของเราด้วย
หมอไม้ปาดดดด

[Kiss Koki]

 ::คุณหมอไม้ค่ะ แสดงว่า น้องหมอติ๊บหายแล้วแน่เลย อยู่ร้านไอติมแบบนี้เนี่ย
ข้อถาม 1 ข้อค่ะ แน่ใจนะค่ะ ว่านอน อย่างเดียวนะค่ะ ถามทั้งคู่เลยค่ะ 555
เอาน๊า มีแฟนดีน่ารักและแสนดีขนาดนี้ กราบไปเลยค๊า 555 แล้วจะรุ่งเรืองเจริญทุกคน ถ้า เกียมัวร์   :really2:แบบนี้ 555555

ดิท ๆๆ คุณหมอค๊า ชุดกันเปื้อนทำครัวเหรอค่ะนั้น..ตัวเล็กไปมั้ยอิๆๆ หมีน้อยซะด้วยอิๆ (ล้อเล่นนะค่ะ..น่ารักมาก)
ไมเซ็กซี่เยี่ยงนี้ น้องหมอติ๊บรอทานข้าวคงไม่ทานข้าวแล้วมั่งเนี่ย
ทานอย่างอื่นแทน อิ๊กๆๆๆๆๆๆคิ๊กๆๆๆๆๆ.. ... ซิกฯ ใหม่นะค่ะ 5555

[thehackzzi]

นักโพสต์แอบเข้ามาดูกระทู้ตัวเอง

ฮ่วย ทำไมมันเดินไวอีกแล้วล่ะเนีย

เฮียมาทีไร แฟนคลับแหกันมาเม้นท์ทันที

ไม่เหมือนกับเรา เรามาโพสต์ทีไรเงียบกริบ

สงสัยคงต้องเขียนรายงานพิจารณาตัวเองแล้วไหมเนีย

ก็ว่ากันไป

[gtower]

  อ้าวกำ คุณแฮคแอบงอลแล้ว

  ยังไงก็มีผมคนนึงที่รักนะครับ อิอิ

รักคนโพสทุกคนไม่วา่ใครก็รัก

 

หมอไม้นี่ใช้กระเป๋าเดียวกันกับหมอติ๊บหรอ หรือว่าเป็นการประหยัดเงินกระเป๋าของหมอติ๊บ อิอิ 

[b27072010]

คุณ hackz  ไม่ได้อัพพร้อมลงวันที่แล้วเหรอ

แบบตามดูแล้วไม่ได้ลงวันทีเลยไม่รู้เลยว่ามาอัพแล้วยัง

ปล. ชอบกลอนที่ติ๊บเขียนในไดอารี่นะ

[thehackzzi]

คุณ hackz  ไม่ได้อัพพร้อมลงวันที่แล้วเหรอ

แบบตามดูแล้วไม่ได้ลงวันทีเลยไม่รู้เลยว่ามาอัพแล้วยัง

ปล. ชอบกลอนที่ติ๊บเขียนในไดอารี่นะ

ก็อย่างที่บอกล่ะจ๊ะ

ตอนนี้ยังไม่มีเวลาว่างเท่าไหร่ เลยไม่ได้มาแก้หัวกระทู้ให้น่ะนะ

เพราะมาแต่ละที ก็แว๊บๆ มาอ่ะจ่ะ แล้วก็ออกไป

เลยไม่สะดวกในช่วงนี้

กด + ให้ทุกคน แล้วก็ไปนอนก่อนนะนักอ่าน ที่น่ารักทุกท่าน เจอกันเมื่อมีโอกาศ

@หน้ากากทักซิโด
อ่านทีแรกกำลังจะซึ้งแล้วเชียว มาตกม้าตายบรรทัดสุดท้าย บอกว่ารักทุกคน เซ็งเลย..

[Sabaijai]

มีผู้ใหญ่เคยบอกว่า เวลาไม่สบายห้ามกินไอติม...สงสัยไม่ใช่แหละ...

ขนาดคุณหมอเอง...ไอซะขนาดนั้น...ยังกินเลย...หมายความว่ามิเป็นไร...

เชื่อคุณหมอดีกว่า.....

[Kiss Koki]

ู^
^ เชื่อด้วยค๊ะ ...อยากกินด้วย ไอติมนะ หุ ๆๆ ...มาทักทายตอนเช้าค่ะ รอตอนต่อไป อิๆๆ

สวัสดีค่ะ คุณหมอที่น่ารักทั้งสอง นะค่ะ นักโพสด้วยค่ะ 

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 146

คิดถึง คิดถึง และคิดถึง








ผมค่อยๆเปิดอ่านไดอารี่สีฟ้าครามนั้นทีละหน้าๆ

ทุกหน้าเขียนเป็นกลอนและบทความดีๆให้ผมได้อ่าน  ได้ยิ้ม  และได้คิดถึง

ป่านนี้คงนอนอุตุ หลับใหลน่าเอ็นดูใต้ผ้าห่มหนานั่นแล้ว

หน้าแล้วหน้าเล่า  กลอนบทแล้วบทเล่า  หรือบางหน้ามีการวาดรูปตลกๆให้ผมได้ยิ้มได้ขำ

ถ้าจะอ่านเสียหมดทีเดียวก็คงจะไม่น่าประทับใจ  เก็บไว้เป็นแรงใจวันหลังๆบ้างแล้วกันนะ

เดี๋ยวจะทยอยเอามาให้ผู้อ่านดูภาษาสลวยสวยงามของอดีตนักแต่งกลอน

ที่ชื่อว่า หมอติ๊บ กันบ้างในโอกาสต่อไป

 

กุมภาพันธ์  เดือนแห่งความรัก

ผมเห็นผู้คนมากมายเดินจูงมือเกี่ยวก้อยกันเดินตามศูนย์การค้า  รถไฟฟ้า หรือแม้แต่ตามท้องถนน 

ทุกปีเจ้าตัวเล็กมักมีเซอร์ไพรส์ให้ผมเสมอๆ

แต่ปีนี้ผมกลับรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินสวนกันไปมา

 

อยากมีมือเล็กๆสั้น นั้นไว้กุม เพื่อส่งผ่านความรู้สึกว่าผมจะอยู่ข้างๆเขา

 

อยากมีแขนเล็กๆ สั้นไม่ต่างกันไว้คอยจูง  เพื่อส่งผ่านความรู้สึกว่าผมจะพาเขาก้าวเดินไปสู่จุดหมายข้างหน้าอย่างปลอดภัย

 

อยากมีหัวเหม่งๆฟูๆ ไว้คอยขยี้เล่นเมื่อหมั่นไส้ เมื่อคราวที่เจ้าตัวทำท่าโก๊ะๆเปิ่นๆตลอดเวลา

 

อยากมีคนตัวเล็กๆคนนั้นไว้คอยกระโดดขึ้นตัก  กระโดดขึ้นคอให้ผมแบกเข้าไปนอน

 

อยากมีเขาอยู่ร่วมกับผมในทุกกิจกรรมให้ผ่านพ้นไปในแต่ละวัน

 

สรุป..พี่จะมีชีวิตอยู่โดยลำพังโดยไม่มีติ๊บได้ยังไงนะ

 

คิดถึง  คิดถึง  และคิดถึงจัง








21 กุมภาพันธ์ 2549

วันนี้ผมตื่นมาช่วยแม่เปิดคลินิกและทำฟันแต่เช้า    ก่อนจะเริ่มลงมือทำคนไข้เพื่อให้คลายความคิดถึงจากเจ้าตัวเล็กลงไปได้บ้าง  ตัวผมจากมาอยู่ที่นี่แต่หัวใจผมคงฝากไว้ที่นั่นเป็นการ

ถาวรเหมือนที่พ่อเอ่ยถามเมื่อคราวก่อนแล้วนั่นแหละ

ทุกคืนที่ผมจากมานี่แม้ผมจะได้คุยโทรศัพท์กับเจ้าตัวเล็กแต่ไม่มีคืนไหนเลยที่ผมหลับตานอนได้อย่างหลับสนิทโดยไม่คิดถึงอีกคนที่อยู่ไกลตา  ผมเรียนรู้และเข้าใจผ่านที่เจ้าตัวเล็กสั่งสอน  ไม่ใช่ซิเขาบอกว่าเขาเล่าเรื่องราวให้ฟังไม่ใช่สั่งสอน
 

'' ระยะทาง  บางทีก็เป็นตัววัดความเชื่อมั่นของคนหนึ่งคน

  เวลา        บางทีก็ทำหน้าที่เป็นครูสอนให้เราเรียนรู้และอดทน

  แต่ความคิดของคนมันทำหน้าที่ได้ไม่แพ้ทั้งระยะทาง  และเวลา  ว่าคนหนึ่งคนจะเชื่อมั่น และเรียนรู้ที่จะอดทนกับการรอได้มากแค่ไหน ''

 
'' ในเมื่อเรารู้ว่าความคิดของคนมันเอาชนะได้ทั้งสองอย่าง  ในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงระยะทางที่ห่างกันไม่ได้  เปลี่ยนแปลงวันเวลาที่ต้องจากกันไม่ได้  พี่ไม้ก็ต้องเปลี่ยนความคิดของพี่ไม้เองนั่นแหละ  ว่าเรียนรู้ที่จะมองสิ่งเหล่านี้ไปในเชิงบวกให้ตัวเองมีความสุขได้ยังไง ''

 

 

 

'' อย่างน้อยลองมองในมุมของติ๊บว่าการที่เราห่างกันนานๆ  มันทำให้เรามีโอกาสอยู่กับตัวเองทำอะไรเพื่อตัวเอง  และสนุกที่จะใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง เรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง  ''

 

'' และที่สำคัญที่สุดการรอทำให้เราเรียนรู้ว่า  คนหนึ่งคนมีค่ากับเรามากแค่ไหนเมื่อวันที่เขากลับมายืนอยู่ตรงหน้าเราอีกครั้ง ''

 

'' ขอให้พี่ไม้มีความสุขกับการรอ  เหมือนที่ติ๊บมีความสุขกับการรอพี่ไม้กลับมาเช่นกัน ''

 

ผมวางสายจากเจ้าตัวเล็กในคืนนั้นและหลับตาลงอย่างเป็นสุข

เพราะสิ่งที่เจ้าตัวเล็กสั่งสอน  เอ้ย  เล่าให้ผมฟังมานั้นมันมีคุณค่าและเป็นหลักแนวคิดให้ผมอย่างดี  นี่คือข้อดีของเจ้าตัวเล็กที่ผมชื่นชอบและไม่สามารถจะเอาอย่างเขาได้

คือมองทุกอย่างให้เป็นแง่บวกไปได้เสียทั้งหมดแม้กระทั่งในยามที่ไกลห่างกันแสนจะทรมานใจแบบนี้  เขายังมองและเรียนรู้ที่จะมีความสุขได้อีก

 

เก่งจริงๆแฟนใครนะ  ไม่ได้มีดีแค่หน้าตาอย่างเดียวจริงๆ  ผมชักจะยอมรับข้อนี้ได้จริงๆซะแล้วซิ

[Sabaijai]

'' และที่สำคัญที่สุดการรอทำให้เราเรียนรู้ว่า  คนหนึ่งคนมีค่ากับเรามากแค่ไหนเมื่อวันที่เขากลับมายืนอยู่ตรงหน้าเราอีกครั้ง ''

ชื่นชมประโยคนี้จริงๆ 

[Kiss Koki]

 ...ขอซูฮก เลยค่ะ คุณน้องหมอติ๊บ....
มันคือสัจธรรมใช่มั้ย สอนพี่ได้สบาย ๆๆ เลยอะ น่ารักที่สู้ดดดดดดดดด

มาต่ออีกได้นะค่ะ มันสั้นนะ อยากอ่านต่อค่ะ ...อยากให้ถึงตอนไปส่งกันจังเลย อยากรู้อะ คงซึ้งน่าดู

ขอบคุณค่ะ...

[dr.mike]

   หมอติ๊บนะคับ 

แวะมาทักทายแฟนคลับช่วงเที่ยงวันหยุด ( ของติ๊บ )

เลยลองเข้ามาในบอร์ดอ่านเรื่องเล่าเก่าๆของคิงคองตัวใหญ่ ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะเขียนได้ดีขนาดนี้ ( ถูกจ้างมา 200 )

มีความสุขกับการทานมื้อเที่ยงกันทุกคนแล้วกันน่ะคับ  สุขสันต์วันทำงาน



ปล.อวาตาร์ Kiss Koki   น่ากินมาก   จะอดใจไม่ไหว แล้วติ๊บจะหายไอมั้ยเนี่ยยยยยยยยยยย

[Sabaijai]

สวัสดีค่ะหมอติ๊บ ยังไม่หายอีกเหรอค่ะ...อย่าทานไอติมเยอะซิค่ะ

วันหยุดหมอเหมือนกันหรือค่ะเนี่ย...ที่นี่ก็หยุดเหมือนกัน เมืองไทยหนาว แต่ทำไมที่นี่ร้อนจริง วันนี้ 38 องศา

[dr.mike]

ก็อาการไอดีขึ้นบ้างละคับ   แต่ยังไม่หายขาดซักทีเดียว

มีไอบ้างเป็นระยะ

แต่ ไอ ว๊อนท์ อะ ลอท ออฟ ไอศครีมนี่  ไม่มีวี่แววว่าจะหายไปเลยยยยยยย   

[Kfc_Pizza]

หวัดดีหมอติ๊บกับพี่ไม้
หมอติ๊บยังไม่หายไออีกเหรอ
ไอติมอย่าเพิ่งไปกินมันเลย
เดี่ยวโดดพี่ไม้ดุหลอก
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเข้ามาอีกทีมีให้อ่านเยอะเลย
น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะคู่นี้
แอบอิดเล็กๆ แต่อ่านแล้วทำให้มีความสุขและยิ้มได้ตลอด
แล้วเข้ามาต่อไวไวนะพี่ไม้
 

[Kiss Koki]

 :กอด1:กรี๊ดดดดดดดดดดดด น้องหมอติ๊บขวัญใจพี่ อิๆๆ น่ารักมากมายค่ะ...เราทันน้องมั้ยเนี่ยโหเสียดาย
เข้ามาบ่อย ๆ น๊า หาย ไว ๆ ๆค๊า เอากำลังใจไป โอม.... ...เพี้ยง อิๆๆ หาย ไว ๆๆ ค่ะ

ไอติมอะ ถ้ามีคนเลี้ยงกินไปเลยคะ 555 ให้สุดที่รักป้อนให้ก็ได้ค่ะ จะได้หายไว ๆๆ 555

น้องหมอติ๊บ ชอบทำขนมด้วยป่าวค่ะ ย้อนกลับไปดูที่เคยลงอาหารที่ทำ น่าทานมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพิ่งไปทานข้าวมาค๊า วันนี้กิน กินยำวุ้นเส้นมา อร่อยดี
แหม สุดที่รัก ไม่คิงคองหรอกค่ะ หุ่นดีออก อุ้มน้องติ๊บได้สบายเลย กล้ามใหญ่ซะขนาดนั้น
แถมท่าจะ กอดอุ่นอีกด้วยนะนั่นนะ ตัวใหญ่อะ อิๆๆ เอ๊ ๆๆ หรือว่า ใหญแต่ตัว 555

เข้ามาทักทายบ่อย ๆ นะค่ะ ดีจังเลย มีำกำลังใจในการทำงานต่อไปวันนี้ อิๆๆ น่ารักชอบคะ

[chompoonushin]

พี่หมอติ๊บ . ...อิ๊บ .. .อิ๊บ... . อิ๊บ (มีแอคโค่ด้วย 555+)

ค่อยยังชั่วแร้วใช่มั้ยคะ เมื่อวานกิน Swensen มา โคตรคิดถึงพี่อ่ะค่ะ ^__^


อย่ากินไอติมเยอะน๊า~ อดทนไว้นะคะพี่ชาย

เด๋วหายแร้วค่อย(ให้พี่หมอไม้เลี้ยง)กินจนฉ่ำตับไปเรย 


ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
 

[StillLoveThem]

...คารม เป็นต่อ รูปหล่อก็ไม่รองใคร เลยนะหมอติ๊บ
...มิน่าเล่า มีด๊อกเตอร์ มาเป็นพ่อบ้านล้างถ้วยล้างชามให้

[pjaejin]

มาไม่ทันน้องติ๊บขวัญใจพี่อีกแล้วอ่ะ 
มาสารภาพว่าเรื่องหลังจากไปงานวัดยังไม่ได้อ่านเลยอ่ะพี่ไม้ 
มัวแต่ตามอ่านคอมเม้นอยู่ล่ะเหอๆๆ 


@sabaijai อยู่ausป่ะคะ เค้าเคยอยู่sydน้าแต่ตอนเน้ย้ายมาอยู่wollongongละ แต่ว่าวันนี้ร้อนจริงๆแหละ

[thehackzzi]

555+

ไปนอนล่ะ

[ToffeE_PrincE]

โฮกกกก เพิ่งอ่านภาคแรกจบไป
แล้วทำไมเราพลาดเรื่องนี้ไปได้น่ะ
ขอสารภาพ เรื่องนี้เซพเป็น เฟฟเวอร์ริส ไว้ตั้งนาน เพิ่งได้อ่าน 
ยกโทษให้ข้าน้อยด้วยเถิด
เพิ่งได้มาอ่าน แต่อ่านทีเดียวหลายชั่วโมงติดต่อกันเลย ตอนนี้ตาเริ่มแดงเหมือนที่หมอติ๊บอ่านหนังสือแล๊ว
ก็มันสนุกนี่อ่ะ หยุดไม่ได้เลย (น่าให้ความสงสารไหมเนี่ยกรุ) แต่เดี๋ยวจะตะลุยอ่านภาคสองต่อ

เรื่องคอมเมนท์เรื่องที่เขียนขออ่านจบไปจนถึงตอนล่าสุดแล้วคอมเมนท์รวบยอดเลยน่ะครับ

อาจจะอ่านช้าไปบ้างเพราะแอบอ่านเมนท์ของคุหมอไม้และคนอื่นไปเรื่อยๆด้วย มันสนุกดีอ่ะ เหมือนนิยายอีกเรื่องเลย

ปล.เข้ามาอ่านช้าแล้วพลาดไปหลายอย่าง ขอถามหน่อยได้ไหม ดิสเพล์ DR.Mike ที่ขึ้นอยู่เป็นรูปใครอ่า (ใช่หมอไม้ป่าวอ่า)
    ผู้ใจดีช่วยหน่อย
ปล.สองขอมสมัครเป็น เอฟซี เลย ฮ่า(ใจง่ายจังอ่านภาคเดียวติดใจเป็นเอฟซีเลย)
ปล.สาม ยังไม่เคยเห็นรูปหมอติ๊บด้วย 
ปล.สี่ มาช้าแล้วยังเยอะอีกกรุ
 

[ToffeE_PrincE]

อ๊ากก
ผ่านไปสองชั่วมอง เพิ่งอ่านภาคสองต่อไปสี่ตอน
มัวไปอ่านเม้นท์อยู๋
แต่วันนี้พอก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อใหม่

 

[Kiss Koki]

ปล.เข้ามาอ่านช้าแล้วพลาดไปหลายอย่าง ขอถามหน่อยได้ไหม ดิสเพล์ DR.Mike ที่ขึ้นอยู่เป็นรูปใครอ่า (ใช่หมอไม้ป่าวอ่า)
    ผู้ใจดีช่วยหน่อย
ปล.สองขอมสมัครเป็น เอฟซี เลย ฮ่า(ใจง่ายจังอ่านภาคเดียวติดใจเป็นเอฟซีเลย)
ปล.สาม ยังไม่เคยเห็นรูปหมอติ๊บด้วย 

ุ^
^...คิดว่าเป็นคุณหมอไม้ค่ะ ย้อนกลับไปอ่านเม้น เพราะเราอ่านแบบนั้นเหมือนกัน ตรงสารบัญค่อยย้อนกลับไปอ่านเม้นน่ารักมากๆๆ.....เฟิร์มมากเลยค่ะคุณหมอ ฟิตไว้อุ้มสุดที่รัก กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นึกภาพตามน่ารักอะ
หมอติ๊บน่ารักที่สุด + คุณหมอไม้มีบางช่วงที่น่า จุด ๆๆ... 555   
อีก ปล. ยังไม่เคยเห็นคุณหมอติ๊บ เหมือนกันค่ะ
 " ตอนนี้รอเวลาและโอกาส ถ้าใจดี แว๊ป ๆ ให้เราดู..ถือว่าเป็นบุญตา "....คุณหมอไม้ใจดีลงรูปสุดที่รักให้ดูเป็นขวัญตาด้วยค๊า อ้อนวอนสุดฤทธิ์ เพิ่งเป็น FC คุณหมอน้องติ๊บ+คุณหมอไม้เหมือนกันค่ะ น่ารักมากๆๆ
มาเฝ้าเรื่อย ๆๆ เท่าที่เวลาอำนวย แอบแว๊ปช่วงทำงานด้วย5555
วันนี้มารอตอนใหม่คะ อยากอ่านไดฯ น้องหมอติ๊บมากๆๆ แค่เห็นคุณหมอไม้อ่านไปอมยิ้มไป อยากอ่านด้วยอะ
มา รอค่ะ รอ รอ จ้า

[Loidelohm]

อยากบอกว่า มีรุปหมอไม้ หมอติ๊บเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ไม่สามารถส่งต่อให้ใครได้ ด้วยติดที่ความรักความชื่นชมต่อ 2 หมอเป็นการส่วนตัว ต้องขออภัย
เลยเก็บไว้ดูคนเดียว โดยเฉพาะรุปหมอไม้ที่ที่ใส่เสื้อกล้ามสีดำนั่งดูมือถือ เท่ห์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รูปหมอติ๊บใส่เสื้อสีขาวกำลังจะยกฮู้ดขึ้นปิดหัวก็น่ารักมากกกกกกกกกก
อิอิ.....อย่าว่าเค้าน้า......

[Kiss Koki]

 ^___^ :z3:เย้ยยยยยยยยยยย เราจะว่า ขอหน่อยน๊า หลังไมค์ก็ได้
ไม่เผยแพร่ต่อที่สาธารณะคะ...จะเก็บไ้ว้ดู อยากเห็น ถ้าไม่ได้เห็น เดียวจะหาที่ รพ. เล่ย 5555
ใครจะไปบ้างยกมือขึ้น 55555
คุณLoidelohm .....มาแหย่ให้อยากแล้วจากไป เป็นปาบน๊า ขอบอก~~~~~~
มาสปอยล์แบบนี้ ต่อมความอยากทำงานหนักนะ ขอบอก
สรุป : ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ เข้าใจคะ...เดียวจะอ้อนวอนคุณหมอที่น่ารักดู..อิ ๆ มาแว๊ป ๆ ก็ได้ค่ะ แล้วก็เปลี่ยนกลับเป็นคุณหมอสุดหล่อซ้า

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 147

ซอร์ไพรส์







วันผ่านวันไปทุกวัน  ความคิดถึงทวีคูณเพิ่มขึ้นไปตามเวลาที่ห่างกัน

วันนี้ผมตัดสินใจบึ่งมิสเตอร์แจ๊สสีแดงคู่ใจกลับไปที่พิษณุโลกอีกครั้งหนึ่ง 

โดยไม่ได้บอกใครล่วงหน้านอกจากตัวเอง 

เพราะอีกวันสองวันจะต้องเดินทางแล้วอย่างน้อยได้เห็นหน้าคนที่เรารักได้อยู่ด้วยกันอีกซักชั่วโมงก็ยังดี

 

ผมขับรถออกจากบ้านในช่วงเช้าที่รถยังไม่ค่อยติดมาก 

ประกอบกับเป็นเส้นทางที่ออกจากตัวเมืองสวนกับชาวบ้านที่เข้าไปทำงานในตัวเมือง 

ผมจึงไม่รีบร้อนเพราะปัญหารถติดเท่าใดนัก

ที่ผมตัดสินใจขับรถไปหาเจ้าตัวเล็กวันนี้ 

เพราะเมื่อคืนแอบแย๊บถามเป็นการหยั่งเชิงแล้วว่าพรุ่งนี้มีสอบอยู่วิชาเดียวในช่วงเช้า 

สอบเสร็จแล้วก็จะกลับไปอ่านหนังสือต่อที่ห้อง

 

เมื่อผมคำนวณเวลาเป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าผมจะถึงมหาวิทยาลัยในตอนก่อนเที่ยงเล็กน้อยจึงตัดสินใจจะไปรับเจ้าตัวเล็กออกไปหาอะไรกินด้วยกันเสียเลยทีเดียว

ไม่กี่ชั่วโมงถัดมาผมก็ขับรถเลี้ยวเข้ามหาวิทยาลัยก่อนแกล้งโทรหาเจ้าตัวเล็ก

 

'' หวัดดีค้าบบบ '' เสียงเจ้าตัวเล็กตอบรับสายกลับมาแต่ดูจากเสียงแล้วคงกำลังนอนอยู่แน่ๆ มีสอบตอนเช้าแบบนี้ไม่เดาก็พอรู้ว่าเจ้าตัวเล็กของผมคงอ่านหนังสือแบบเก็บตะวันยันเช้าแล้วไปสอบเลยก่อนกลับมานอนเอาตอนกลางวันแน่นอน

 

'' สอบเสร็จหรือยังจ๊ะ ''   ผมแอบกระเซ้าไปตามสายเผื่อจะช่วยให้เจ้าตัวตื่นขึ้นมาคุยกับผมบ้าง

 

'' เสร็จแล้วครับนี่กลับมาถึงห้องแล้ว  นอนพักอยู่ที่ห้องนี่ยังไม่ได้กินข้าวกินปลาเลยง่วงมาก ''

 

'' โอเคๆ งั้นนอนพักไปก่อนตื่นแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ ''  ผมตอบก่อนกดวางสาย

 

ผมจอดรถชิดข้างทางด้านข้างมหาวิทยาลัย ซื้ออาหารกล่องในร้านสะดวกซื้อสองสามอย่าง และแน่นอนที่ขาดไม่ได้เลย  ไอศกรีมชอคโกแลต

 

ผมขับรถมาจอดหน้าหอพัก

เชคสภาพความหล่อที่ไม่เคยจางหายไปของตนเองกับกระจกในรถก่อนเดินหิ้วของที่ซื้อมาเดินขึ้นห้องไปด้วยหัวใจที่เต้นตูมตาม

ผมค่อยๆใช้กุญแจดอกของผมเปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบาที่สุด 

แต่ผมคงอยากเซอร์ไพรส์จนลืมไปว่ามันมีสายโซ่คล้องจากด้านใน 

ถึงผมมีกุญจเปิดก็เปิดได้แค่แง้มๆถ้าคนที่อยู่ในห้องไม่มาปลดสายโซ่ให้ ก็เข้าไม่ได้อยู่ดี

ผมตัดสินใจเคาะประตูเบาๆ 

ก่อนเดินเลี่ยงออกมาจากช่องตาแมวเดี๋ยวเจ้าตัวเล็กมองลอดตาแมวออกมาก็รู้ว่าเป็นผมอดเซอร์ไพรส์พอดี

เคาะเบาๆแล้ว  ไม่มีวี่แววตอบกลับ  ไม่ค่อยขี้เซาเลยแฮะ  คงจะเหนื่อยมาก

บอกตั้งกี่ทีกี่หนแล้วก็เคยเชื่อกันบ้างเลยว่าอย่าอ่านหนังสือจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนขนาดนี้ 

ร่างกายของตัวเองก็ใช่ว่าจะแข็งแรงเหมือนชาวบ้าน ชาวช่องเขาอยู่ด้วย

จนผมเคาะเสียงดังขึ้นและคราวนี้คิดว่าเจ้าตัวเล็กคงจะตื่น

ผมแกล้งเอาถังไอศครีมมาโชว์ที่ช่องตาแมวเพื่อที่จะยั่ว

แต่ก็ไม่มีสัญญาณจากเจ้าตัวเล็กกลับมาเลย

 

ผมชักใจไม่ดีเพราะปกติติ๊บไม่ใช่คนขี้เซาแบบนี้นะ

ผมกดมือถือเข้าไปที่เครื่องเจ้าตัวเล็กอีกรอบ

เสียงโทรศัพท์ก็ยังดังมาจากในห้อง  แล้วคนทำไมไม่ตื่นมารับโทรศัพท์  ……

 

ผมชักใจคอไม่ดีกดโทรศัพท์โทรออกหาเจ้าตัวเล็กโดยไม่ยอมวางสาย

มือก็เคาะห้องเป็นระวิงด้วยหัวใจที่ไม่เป็นห่วงคนที่อยู่ในห้องแบบสุดหัวใจ

ภายในไม่กี่อึดใจแต่ผมรู้สึกว่านานหลายชั่วโมงสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นมาจนได้

 

เจ้าตัวเล็ก   เจ้าตัวเล็กของผม………………….





 

 

 

 

 

 

'' จะมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนละครับ ''  อ้าว  เสียงเจ้าตัวเล็กของผมดังมาจากทางด้านหลังของผมพร้อมยืนถือตะกร้าผ้า  บอกให้ผมรู้ว่าที่ติ๊บเงียบไม่เปิดประตูและไม่รับโทรศัพท์ผมนั้นเพราะคงเอาผ้าลงไปส่งซักนั่นเอง  ไอ้เราก็คิดเป็นห่วงไปซะไกล

 

แทนที่ผมจะเซอร์ไพรส์เจ้าตัวเล็กกลายเป็นว่าตอนนี้ผมเซอร์ไพรส์แทนซะมากกว่า

เลยได้แต่ยิ้มเขินๆแบบหล่อๆเกาหัวแกรกๆ แก้เขินไปเท่านั้น  เมื่อเจ้าตัวเล็กจ้องหน้าผมแล้วก็ยิ้มมุมปากอย่างน่ารักและคงอดแซวผมในใจไม่ได้แน่นอน

ผมเลยได้แต่รวบเจ้าตัวเล็กมากอดแก้เขินซะเลย  อิอิ

 

เมื่อก้าวเข้ามาในห้องผมก็จัดการแกะข้าวกล่องใส่จานและเตรียมอาหารมื้อเที่ยงให้เจ้าตัวเล็ก ในขณะที่เจ้าตัวเล็กเข้าไปจัดการอาบน้ำอาบท่าไม่ช้าก็ออกมาในชุดสบายๆเรียบร้อยก่อนออกมาจัดการกับอาหารมื้อเที่ยงและไอศครีมถังโตอย่างเอร็ดอร่อยก่อนคลานขึ้นเตียงไปนอนยิ้มแฉ่งส่งสัญญาณให้ผมรู้ว่าหน้าที่ล้างจานในวันนี้ตกเป็นของผมเป็นที่เรียบร้อยแน่นอน

 

เจ้าตัวเล็กหลับปุ๋ยไปแล้วคงจะเหนื่อยจากการอ่านหนังสือและสอบมาเมื่อเช้า  ผมค่อยๆเดินมานั่งลงบนเตียง  มองใบหน้าที่ผมหลงรักและจำได้ทุกหลับตื่นลืมตา เด็กน้อยหลับตาปิดตัวเองจากโลกวุ่นวายภายนอกอย่างเหนื่อยล้า  ผมค่อยปาดเส้นผมที่มันระหน้าผากเหม่งๆนั้นออกเผยให้เห็นใบหน้าเนียนใสของเจ้าตัวเล็กได้ชัดเจนขึ้น  ก่อนก้มลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากเหม่งๆนั้นหนึ่งทีก่อนล้มตัวลงนอนประคองกอดและหลับไหลไปทั้งคู่ในที่สุด