หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[dr.mike]

แวะมาทักทายชาวเล้าตอนบ่ายๆ

พอดีกลับมาถึงแล้วนอนพักเอาแรงนิดนึง

ก่อนตื่นขึ้นมาเพื่อไปส่งหมอติ๊บไปทำงาน

หน้าตาตอนที่มีไอติมอยู่ในกระแสเลือดนี่มันลั้นลา  ต่างจากตอนที่มาถึงทีแรกเลยแฮะ

มันน่า............นัก

ขอตั้งสติแป๊บ

เดี๋ยวมาอัพตอนต่อไปให้ได้อ่านกันคับ

ว่าแต่แล้วเย็นนี้หมอไม้จะกินไรหว่า   เค้ากินไอติมได้ตามที่หวังแล้วเค้าก็หนีเชิดไปทำงานเลยอ่า

[sweetener]

เพิ่งประชุมเสร็จ  ชีวิตแทบหาไม่

ไปฟังคนแก่ทะเลาะกัน  เอาอยู่นั่น

กว่าจะรู้ว่าต้องการอะไร อิชั้นหลุดโลกไปละ

หมอๆ เย็นนี้ไม่ต้องกิน  ลดความอ้วน

[dr.mike]

หมอติ๊บนี่ชักจะหนักข้อขึ้นทุกวันนนน

ไอ้เราก็อุตส่าซื้อชอคโกแลตมาฝากกกก 

ใส่ช่องฟรีสไว้ให้  กะว่าตอนเย็นกลับมาจากทำงานจะเซอร์ไพรส์ซะหน่อย

เขาเซอร์ไพรส์ผมหนักกว่าอีก

เมื่อมันหายไปจากตู้เย็นเรียบร้อยแล้ว

 

[sweetener]

 

ให้มันรู้ซะบ้างจิ  ไผเป็นไผ

ได้ข่าวว่าแกล้งเค้าไว้มะใช่หรอคะคุณหมอ

[honeymic]

555 หมอติ๊บไวกว่า
ปลงได้แล้วล่ะค่ะหมอไม้

[Loidelohm]

หึ หึ  หมอไม้ครับคนเค้าพูดว่าหมอติ๊บเก่งนี่ครับ
ปริญญาตั้งไม่รู้กี่ใบ ไม่รู้ใครส่งเสีย ใครอุดหนุนเน๊อะ
เก่งขนาดนี้ คนที่เอาอยู่น่าจะเก่งกว่ามากๆเน้อ เอิ๊กๆ
แต่เดาว่าคนเก่งกว่าน่าจะอยู่แถวๆนี้แหล่ะ ฮี่ ฮี่

[sweetener]

ใครก็ได้  ทำรายงานการประชุมของซิ่มวันนี้ให้หน่อยยย

สเวเซ่นหนึ่งอิ่ม

[dr.mike]

อาหารเย็นหลังจากสำรวจในตู้เย็นมีแต่ไข่

ทำไรดีหว่า

เดี๋ยวจะเสกให้ได้ไม่น้อยหน้าหมอติ๊บคอยดู

จะได้รูว่าหมอไม้ก็เป็นพ่อครัว  เลี้ยงปากท้องตัวเองเลี้ยงแฟนได้อยู่นะ

ฮึ่มมม




























เมนูแรก  น่ากินมั้ยละ



มีสองอย่างด้วย

ไม่อยากจะโม้โถ่  เมนูหมอติ๊บก็มีแค่ข้าวห่อไข่

ของผมมีตั้งสองอย่าง  เหนือกว่าเห็นๆ  ไม่ง้อหมอติ๊บแล้วคร้าบบบบบ  เป็นไทแล้ว




เอ........แล้วจะกินแบบนี้ได้กี่วันหว่า  ได้ข่าวว่ากระเป๋าตังค์ก็ตกอยู่ในอาณัติของเขาไปเรียบร้อยแล้ว

 

[sweetener]

หูยยย  ไข่ต้ม  เก่งจังต้มได้แบบนี้  อยากกินนนนน

เมื่อวานเพิ่งทานข้าวเหนียวจิ้มไข่ต้ม แซบหลายๆ

[dr.mike]

กว่าจะต้มได้แบบนี้ผมก็กินแต่ไข่ต้มจนหน้าจะกลมเป็นไข่หลายทีแล้ว

มากินด้วยกันมั้ยละซิ่ม

ติดคอดีนักเชียววววว

[Lonelyนู๋โรนลี่]

หุย
ไข่ต้ม
น่ากิน
ไข่ดาวมะตูมซะด้วย
อยากกินนน
 

[aim]

ต้มไข่เก่งนะเนี่ย เป็นยางมะตูมเชียว อย่างนี้ต้องมีซอสแม็กกี้ กับ พริกไทย

น่ากินเชียว

[dr.mike]

ตอนเห็นมันก็น่ากินอยู่หรอก

แต่พอเอาเข้าจริงมันติดคอนะ  ไม่ไหวแล้ว

ไว้รอหมอติ๊บกลับมาค่อยออดอ้อนไปหาไรกินดีกว่า

ถึงจะเล่นละครตบตาไม่ค่อยเก่ง  แต่ก็อาศัยลูกอ้อนเดี๋ยวก็ใจอ่อนพาไป  อิอิ

[Panda-Ba]

  ถ้าไม่มีคนทักเรื่องอาเขต กะ พลาซ่า เนี่ยลืมไปเลยนะเนี่ย
สเวนเซ่นอยู่ที่ไหน หมอไม้ก้อพาหมอติ๊บไปที่นั่น ใช่ป่าว

 
 
อย่างนี้ก็น่าจะเป็นท็อปแลนด์พล่าซ่าเน๊อะ

พี่ไม้ทอดไข่ดาวสวยอ่า

[8X]

เย้ หมอไม้่กลับมาแล้ว คิดถึงๆ(คิดถึงตอน 101 )
หมอติ๊บเจ๋งไปเลยอะคิดถึงกระเป๋าตังส์ วิ่งจู๊ดไปซื้อไอติมเลย อิอิ

[deadman]

ใช้ไอติมแลกสิหมอไม้น่าจะได้ผลทันตาเห็นเลย  อยากกินไข่ต้มที่เป็นยางมะตูมอ่ะ  ทำเองไม่เคยได้เลย 

[8X]

ไข่ต้มยางมะตูม ไข่ดาวยางมะตูม น่ากิ๊นน่ากินค่ะหมอไม้

[dr.mike]

ว่าด้วยสถานที่ที่หลายคนถามไถ่  มาเฉลยคำตอบ

ใครจะไปสวิทกันที่อาเขตละคับ  ร้อนตายพอดี

สเวนเซ่นอยู่ที่ใด   หมอติ๊บก็จะปรากฎตัวที่นั่น

และไม่มีเก้าอี้ตัวใดในสเวนเซ่นนี้ที่ไม่ผ่านการประทับก้นจากหมอติ๊บบบบบ  เป็นไม่มี

[puenfriend]

มาทักทายในยามตะวันตกดิน

ว๊ายๆๆๆๆ โดนฉกช๊อคโกเเลตไปซะเเล้ว

ไม่ทันจะได้เซอร์ไพรซ์เลยเนอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

หุหุ คนอายุเยอะก้องี้เเหละ

ไม่ทันคนอายุน้อยหรอก ฮ่าๆๆๆ (เเซวเล่นน่ะคะ)

อุอิ อุอิ

[b27072010]

รอหมอติ๊บอยู่จ้า

[aim]

5555 สงสัยคนขายไอติม จะจำหน้าทั้ง 2 คนได้อย่างแน่นอน
เป็นลูกค้าประจำแบบนี้ คนตัก ตักให้ ลูกโต ๆ แบบพิเศษอ่ะป่าว

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆกับเราสองคน

ตอนที่ 101

หอมกรุ่น....กลิ่นความรัก






เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  

แบบนี้สินะที่เขาว่ากันว่า  เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ  

เหมือนอย่างผมในตอนนี้กำลังใช้ชีวิตแบบคนมีความรักกันสองคนอย่างเต็มที่ไม่ทันไรก็ต้องแยกจากกันซะแล้ว  

ก็ผมเพิ่งไปส่งหมอติ๊บกลับบ้านในช่วงปิดเทอมก่อนจะกลับมาเริ่มเรียนซัมเมอร์ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า  

ถือว่าให้เจ้าตัวกลับไปพักผ่อนเติมพลังชีวิตก่อนกลับมาเริ่มต้นกับภาระที่แสนหนักอึ้งนี้ต่อไป





การกลับบ้านในช่วงต้นเดือนมีนาคมคราวนี้  

ผมไม่ได้กลับบ้านไปพร้อมกับเจ้าตัวเล็กด้วยเพราะมีภาระหน้าที่หนักอึ้งรออยู่  

แต่ผมก็ให้คำมั่นสัญญาไปเรียบร้อยแล้วว่าจะไปรับเจ้าตัวเล็กกลับมาเรียนด้วยตัวของผมเอง  

หลังจากกลับไปถึงบ้านเรียบร้อยเจ้าตัวเล็กโทรมารายงานให้ผมฟังว่าช่วงนี้ที่บ้านฝนตกบ่อยๆ

ป้ากับย่าฝากความคิดถึงมาถึงผมด้วยและรอคอยให้ผมไปเยี่ยมที่บ้านในเร็ววัน  

ส่วนเจ้าตัวเล็กช่วงนี้ก็สนุกสนานกับการช่วยป้าปลูกผักในสวนหลังบ้านและมีความสุขกับการกลับไปพักผ่อนอย่างจริงจัง





หนึ่งสัปดาห์สำหรับการเร่งเคลียร์งานเคลียร์คนไข้ของผมก็ได้เวลาจะไปพักผ่อน  ชาร์ตพลังให้ตัวผมเองบ้างแล้ว  

ผมขับรถจากพิษณุโลกในเย็นวันศุกร์และมาถึงนครพนมเอาในตอนเช้าตรู่ของวันฟ้าครึ้มและดูท่าว่าฝนจะตกในไม่ช้านี้



ช่วงสายๆของวันฝนตกปรอยๆ  

บรรยากาศน่านอนฟังเสียงฝนเป็นที่สุด

แต่ไม่ใช่กับเจ้าตัวเล็กและป้าคนขยันที่ตอนนี้กำลังช่วยกันต้มข้าวโพดเตรียมไว้ไปขายที่ตลาดในช่วงบ่ายๆ

ติ๊บมาช่วยป้าจัดข้าวโพดใส่ถุง  

และผมก็เป็นลูกมือได้อย่างเดียวคือช่วยชิมว่ารสชาติเป็นไง  จะให้ตอบยังไงได้นอกจากคำว่า  อร่อย  คำเดียว  



หลังจากที่ช่วยป้าเตรียมข้าวโพดไปขายในตลาดเรียบร้อยแล้วติ๊บก็ทำของอร่อยให้ผมกินต่อทันที

เมื่อเจ้าตัวเล็กเอามันเทศและเผือกจากสวนผักข้างล่างมาปิ้งส่งกลิ่นหอมกรุ่น  

เจ้าตัวเล็กบอกกับผมว่าปิ้งไว้ให้ย่ากินเป็นของหวานหลังจากทานอาหารมื้อเย็นเสร็จ  

และคืนนั้นผมก็ได้เรียนรู้การกินของหวานแบบใหม่ของย่า  

เผือกหรือมันเทศหลังจากปอกเปลือกที่ไหม้เกรียมจากการย่างแล้ว  

ย่าจะเอาไปนวดรวมกับข้าวเหนี่ยวก่อนใช้เกลือโรยนิดหน่อย   แล้วก็กินมันซะอย่างงั้นผมก็เลยลองขอย่าชิมบ้าง  

เอ้อ  อร่อยไปอีกแบบเหมือนกันแฮะ  

รสชาติก็คล้ายกับมันทิพย์  เผือกทิพย์  แต่มันใช้ข้าวเหนียวปั้นกันสดๆก็ได้รสชาติอีกแบบนึง  

หรือนี่จะเป็นการกินอยู่ง่ายๆที่ทำให้อายุยืนสูตรของย่าก็ได้นะ





การมาเยือนบ้านสวนที่นครพนมคราวนี้ผมได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงของที่นี่หลายอย่าง
 
หลังคาสังกะสีในเวลาฝนตกจะเสียงดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อคราวก่อน  

ตอนนี้มันถูกแทนที่ด้วยกระเบื้องมุงหลังคาอย่างดี  

บุเพดานด้านบนด้วยไม้อย่างดีซึ่งติ๊บบอกผมว่าเวลาฝนตกย่าจะเป็นคนกลัวเสียงฟ้าร้องและเสียงฝนตกดังๆบนหลังคา

ต้องมานอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่มทุกครั้ง  ติ๊บจึงเปลี่ยนหลังคาให้ย่าใหม่ย่าจะได้ไม่ต้องคอยกังวลเรื่องฝนเรื่องฟ้าอีกต่อไป

นอกจากหลังคาบ้านแล้วก็ยังมีกำแพงรั้ว  

สวนครัวที่เป็นสัดส่วนมากขึ้น  หรือแม้กระทั่งรถเข็นอย่างดีให้ป้าไปขายของในตลาด  

ตอนนี้เรียกว่าสภาพบ้านของติ๊บเปลี่ยนไปจากเดิมที่ผมเคยได้เห็นจากรูปภาพเก่าๆไปโดยสิ้นเชิง  

ไม่น่าเชื่อว่าความเพียรพยายามของคนหนึ่งคนจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากขนาดนี้  

ทั้งๆที่ติ๊บยังเป็นแค่เด็กนิสิตแพทย์ปีสองเท่านั้นเอง

นอกจากสภาพของที่อยู่อาศัยที่ดูปลอดภัยและสวยงามตามอัตภาพของบ้านสวนแห่งนี้แล้ว  

สิ่งหนึ่งที่ผมสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน  คือความกังวลบนใบหน้าของป้าและย่า  

ในตอนนี้มันได้มลายไปหมดสิ้นแล้ว  

เหลือแต่รอยยิ้มและความภูมิใจในหลานชายตัวน้อยที่พิสูจน์ให้ป้าและย่าเห็นแล้วว่าติ๊บดูแลตัวเองและทุกคนได้เป็นอย่างดี



ตอนค่ำของวันป้าจะต้องออกไปช่วยงานศพของคนในหมู่บ้านจึงฝากให้ผมและเจ้าตัวเล็กอยู่บ้านและดูแลย่าด้วย  

ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมเกิดข้อสงสัยขึ้นมาอีกหนึ่งข้อว่าคนในหมู่บ้านนี้เวลามีคนตาย  

ทำไมจึงตั้งศพที่บ้าน  ไม่ไปตั้งศพที่วัด  ///////////////

ย่าก็ได้ให้คำตอบกับผมว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเวลามีคนตายก็จะตั้งศพไว้ที่บ้านและนิมนต์พระมาสวดที่บ้านแทน  

เพราะคนที่นี่ถือว่าการตายไม่ใช่เรื่องมงคลจึงไม่นิยมนำศพเข้าไปในวัด  

หรือแม้กระทั่งพิธีเผาก็จะเผากันในป่าช้าท้ายหมู่บ้านไม่ได้เผาในวัด  เพราะคนที่นี่เชื่อกันว่าถ้าเผาศพในเขตวัด  

ดวงวิญญาณก็จะถูกพันธนาการให้อยู่แต่ในเขตวัดเท่านั้น  

ออกไปไหนไม่ได้ชาวบ้านจึงนิยมไปเผาศพในป่าช้ากันมาตั้งแต่โบราณกาล  

อีกอย่างคนเป็นกุศโลบายในการรักษษผืนป่าท้ายหมู่บ้านไม่ให้คนเข้าไปบุกรุกแผ้วถางด้วยอีกทางนึง    

ผมจึงถึงบางอ้อ  ย่าของผม  เอ้ย ย่าของติ๊บนี่ข้อมูลแม่นเป๊ะจริงๆ





ช่วงค่ำติ๊บทำกับข้าวเป็นปลาช่อนนาเผาเกลือ  น้ำพริกแจ่ว  และผักต่างๆทั้งผักสดและผักต้ม

ผมเจริญอาหารอีกมือแล้วซิเนี่ย  

และตอนนี้ผมคงเป็นเขยที่นี่เต็มตัวแล้วมั้งเพราะผมปั้นข้าวเหนียวกินแทนข้าวสวยได้อย่างไม่มีปัญหา  

หลังจากอาหารคาวแล้วอาหารหวานก็เป็นแกงบวชเผือกกับมันเทศใส่ข้าวโพดไปด้วย   อร่อยจริงๆนะ



หลังจากเสร็จสิ้นอาหารเย็นไปเรียบร้อยแล้ว  

ย่าก็นั่งตะบันหมากเสมือนการแปรงฟันของเราหลังมื้ออาหาร  

ผมช่วยย่าในการตำหมากจนแหลกละเอียดย่าจึงส่งหมากคำนั้นเข้าปากไปเคี้ยวตุ้ยๆ

ก่อนจะเรียกติ๊บมานั่งด้วยกันที่หน้าทีวี  ย่าแกะห่อผ้าเล็กในมือออกก่อนส่งแหวนทองวงเล็กๆใส่นิ้วมือของติ๊บ  
 
'' แหวนวงนี้  เป็นแหวนที่ปู่ติ๊บใช้เป็นแหวนแต่งงานสำหรับปู่กับย่า   ย่ารู้ว่ามันถึงเวลาที่ติ๊บจะต้องดูแลรักษามันแล้ว  ย่าเองไม่รู้จะอยู่ได้ถึงวันไหนและย่าก็ไม่มีอะไรจะให้ติ๊บนอกจากของสิ่งนี้ ''

'' ย่ารักแหวนวงนี้มากไม่ใช่เหรอจ๊ะ  ทำไมย่าถึงเอามาให้ติ๊บ ''

'' ย่ารักแหวนวงนี้มาก   แต่ย่ารักหลานคนนี้มากกว่าแหวนวงนี้เสียอีก  ย่าอยากให้ติ๊บรับมันไว้และดูแลมันต่อไปแทนย่า  เผื่อวันข้างหน้าที่ย่าไม่อยู่แล้วถ้าติ๊บคิดถึงย่าก็จะมีแหวนวงนี้แหละให้ดูต่างหน้า ''

'' ไม่หรอกจ๊ะ   ย่าจะต้องอยู่กับหนูอีกนาน  รอดูความสำเร็จของหนูก่อน '' ติ๊บโผเข้ากอดย่าด้วยความรัก

'' โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกติ๊บ  แต่ละคนก็ถือเอาอายุไขมาไม่เท่ากัน  ตอนนี้หลานของย่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้วดูแลย่าดูแลป้าดูแลตัวเองได้แล้ว  ย่าก็หมดห่วงแล้วละ ''
ย่าบอกพลางลูบหัวกะติ๊บเบาๆ ก่อนผละออกจากการกอดกับติ๊บหันมามองทางผมก่อนเอาของสิ่งหนึ่งออกมาจากห่อผ้าห่อเดียวกัน

'' ส่วนไม้ย่าก็ไม่มีอะไรจะให้นะ  นอกจากของที่ติดตัวปู่ของติ๊บอยู่จนนาทีสุดท้าย  ตอนแรกย่าตั้งใจว่าจะให้พ่อของติ๊บเป็นคนเก็บรักษาดูแล   แต่ย่าก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอหน้าพ่อของติ๊บอีกหรือเปล่า   ย่าเชื่อว่าไม้ดูแลและปกป้องติ๊บได้เป็นอย่างดีไม่แพ้พ่อของติ๊บ   ย่าจึงเอาของสิ่งนี้ให้ไว้คอยปกปักรักษาไม้อีกทีนึง  ''  ย่าบอกก่อนจะคล้องสอนเงินที่แขวนพระเครื่องเลี่ยมเงินเข้ากันให้ผม

'' ขอบคุณครับย่าผมสัญญาจะดูแลหลานชายคนนี้ของย่าอย่างดีที่สุด '' ผมและติ๊บกราบบนตักหญ้าราวกับว่าวันนี้เป็นวันแต่งงานของเราก็ไม่ปาน   แอบเขินนะเนี่ยยยยย

'' ตอนนี้ย่าก็ทำหน้าที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ไม่มีอะไรติดค้างแล้วย่าสบายใจแล้วละถ้าย่าจะต้องจากเราไปย่าก็ไม่มีอะไรต้องห่วง  นอกจากป้าของเรา  ติ๊บสัญญากับย่านะลูกไม่ว่าหนูจะไปอยู่ที่ไหนก็เอาป้าไปอยู่ด้วย  อย่าทอดทิ้งป้านะลูกเขาเหนื่อยมากที่ต้องเลี้ยงดูเรามา  อย่าทำให้เขาผิดหวังน่ะลูก  ''  ตอนนี้เจ้าตัวเล็กยิ้มไปพร้อมกับน้ำตาที่รื้นขอบตาจนเห็นได้ชัดกอดย่าด้วยความรัก  ก่อนให้คำมั่นสัญญา

'' หนูสัญญากับย่าว่าหนูจะดูแลป้าอย่างดีที่สุดให้สมกับที่ป้าเหน็ดเหนื่อยเลี้ยงดูหนูมา   รวมถึงพ่อด้วยถ้าวันนึงที่พ่อกลับมาหนูก็สัญญาว่าจะดูแลพ่อเป็นอย่างดี  ย่าไม่ต้องห่วงน่ะจ๊ะ  แต่หนูไม่อยากให้ย่าพูดแบบนี้เลย เหมือนย่าไม่อยากอยู่กับหนูแล้วอย่างงั้นแหละ ''

'' อยากซิ  ย่ายังอยากยืนข้างๆติ๊บไปตลอดอยากดูความสำร็จของติ๊บในอนาคตแต่ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอกลูก ''

'' ไม่เอาละ  ไม่รู้ด้วยละ  หนูรู้แต่ว่าหนูไม่ยอมให้ย่าเป็นอะไรตอนนี้  ย่าจะต้องอยู่กับหนูไปนานแสนนาน ''  

ติ๊บบอกก่อนโผเข้ากอดย่าอีกครั้งด้วยความน่าเอ็นดู  

ซึ่งตอนนี้ผมรู้และสัมผัสได้เลยว่าความรักที่ทั้งสองคนมีต่อกันมันมากมายขนาดไหน  

มันหอมมากมายจริงๆนะ  กรุ่นกลิ่นของความรักไม่ว่าจะเป็นรักในรูปแบบใดก็ตามมมมม


...

[JJHJJH]

กดบวก ยินดีต้อนรับพี่หมอไม้กลับบ้านเฮาาาาาาาาาาาา ^^

[Pra2]

'' ย่ารักแหวนวงนี้มากไม่ใช่เหรอจ๊ะ  ทำไมย่าถึงเอามาให้ติ๊บ ''

'' ย่ารักแหวนวงนี้มาก   แต่ย่ารักหลานคนนี้มากกว่าแหวนวงนี้เสียอีก  ย่าอยากให้ติ๊บรับมันไว้และดูแลมันต่อไปแทนย่า  เผื่อวันข้างหน้าที่ย่าไม่อยู่แล้วถ้าติ๊บคิดถึงย่าก็จะมีแหวนวงนี้แหละให้ดูต่างหน้า ''

ชอบประโยคนี้ที่คุณย่าพูดจังเลยค่ะ ซึ้งจริงๆ 

ปล.ไข่ต้ม กะ ไข่ดาว ของพี่ไม้นี้น่ากินจังเลย เป็นยางมะตูมกำลังดี เหอๆ ทำเก่งอย่างนี้แสดงว่าทำบ่อยล่ะสิ   

[StillLoveThem]

...หมอติ๊บ นี่เค้าน่ารักดีเนอะ...คิดถึงกระเป๋าตังค์หมอไม้
...แล้วที่คิดมาบนเครื่อง 3 ชม. เนี่ยได้ทำบ้างซักข้อหรือยังหมอไม้
...ความมานะของหมอติ๊บ ทำให้ย่าและป้า ยิ้มได้ กำลังคิดอยู่เลยว่านี่เป็นแค่นิสิตเองนะ  เป็นแบบอย่างที่ดี
...หมอไม้ไข่ยางมะตูม ต้องกินกับ พริกชี้ฟ้าเผาแล้วปีบมะนาวใส่น้ำปลา มะนาว พริก กุ้งแห้ง มะม่วงสับ
...ถ้ามีไข่ปลาดุกนึ่งนะใส่ไปด้วย อร่อยเหาะอย่าบอกใคร ที่บ้านพี่กินบ่อย ต้มไข่ไม่เบื่อ เบื่อตรงปอกเปลือก
...ถ้าเจอไข่เป็ดใหม่ๆๆ แกะยากมากๆๆ ผิวจะไม่เรียบ เห็นแล้วอยากกิน

[kanda53]

หมอติ๊บเติบโตท่ามกลางความรักอันยิ่งใหญ่...
และหมอติ๊บก็มีความรักมากมายพร้อมมอบให้กับทุกคนที่เป็นที่รักต่อไป
อ่านแล้ว...มีความสุขตามไปด้วยค่ะ  

ไข่ต้มยางมะตูมสุดยอด....ของชอบ  ทำเองทีไรเป็นไข่ต้มแข็ง ๆทู๊กที  

[BABY_CHICK]

ขอให้ทุกคน
มีความรัก แบบครอบครัว หมอ ทุกๆคนคับ
อ่านแล้ว จิตใจเบิกบาน

[sweetener]

อ่านตอนนี้แล้วยิ้ม มีความสุข

บ้านน้อยหลังนี้อบอวนไปด้วยความรักจริงๆ
   


แก้คำผิดค่ะ

[taroni]

อิ่มเอมใจจริงๆ
หมอติ๊บน่ารักที่สุด

[aim]

เป็นคุณย่า และคุณป้า ให้ความรู้สึกอบอุ่น และปลอดภัย และมั่นคงเมื่ออยู่ใกล้ ๆ จริง ๆ
น่ารักจังเลย

ฝนตกแทบจะทุกวัน รักษาสุขภาพด้วยนะทุกคน