FanArt ครับผม
ฉากสุดท้ายของเรื่อง
ถ้าไม่รักเฮียกับมิคกี้ ไม่ให้นะเนี้ย
ลงสีไปๆมาๆแอบมีสีเน่าด้วยอ่ะ
^
^
^
กรี๊ดดดด น่ารักมากเลยคะ ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ
ไม่รู้จะบรรยายยังไงกับความรู้สึกที่ได้อ่านเรื่องนี้ อ่านแล้วมันรู้สึกอบอุ่น อิ่มเอมในหัวใจ บางทีก็ทำให้ใจสั่น อาจจะดูเวอร์ แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆ
อ่านนิยายมาก็เยอะ แต่ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ทั้งหัวเราะร้องไห้ไปกับมิกกี้กับเฮียแดนมาตลอด อ่านกี่รอบก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มคือรักเรื่องนี้มากขึ้นไปอีก
จบได้ประทับใจเหมือนซันมาร์ทเลย ร้องไห้ไม่หยุดเมื่อได้อ่านจนจบทั้งสองเรื่อง บ้าไปแล้วฉ้าน แต่มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ
เพราะคิดไปแล้วว่าเค้ามีตัวตนอยู่จริงๆ แอบเสียใจที่เรื่องจบแล้ว แค่คิดว่าจะไม่ได้อ่านอีกแล้ว มันก็ปวดใจอ่า
หวังว่าพี่พากจะมีตอนพิเศษปลอบใจแม่ยกน้องมิกกี้
เรื่องนี้จะเป็นอีกเรื่องที่อยู่ในความทรงจำ อยากให้รวมเล่มจังเลยคะ
อยากเก็บเอาไว้ว่าครั้งนึงในชีวิต เคยต้องมานั่งรอฟิคอัพทุกวัน เข้ามาดูทุกวันจริงๆ เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า การรอคอยมันทรมาณอย่างนี้นี่เอง
ขอบคุณพี่พาก
พี่ N
(ขอเรียกพี่เลยนะคะ) อีกรอบที่แต่งและนำเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาลงให้ได้อ่านกัน ขอบคุณจริงๆคะ
ปูลู อ่านเรื่องนี้ ชักทำให้รู้สึกอยากมีแฟน แต่จะหาแบบเฮียแดนได้ที่ไหน เฮ้อออ