บทที่ 48สวัสดี วันปกติธรรมดาอีกหนึ่งวัน
สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ไปฉลองโสดกับโบและแก้ว
เลยนั่งอยู่แต่ในห้อง ขี้เกียจออกไปเห็นคู่รัก ไอ้ต้นเป็นคนนิสัยไม่ดี ขี้อิจฉา!
คุยmsnกับรุ่นน้องโรงเรียนคนหนึ่ง ชื่อบอส
ไอ้เด็กนี่ นี่ก็คุยกับผมแปลกๆมานานแล้วล่ะ
บอส-"เมื่อวานพี่ต้นแสดงละครเหรอ โห ละครล่มแหงๆเลยใช่ไหม?"
ต้น-"อืม คงงั้น ...เฮ้ย บอส เตือนเฉยๆนะเว้ย คำพูดพวกนี้อย่าเอาไปพูดกับคนอื่นเลยนะ มันบั่นทอนจิตใจว่ะ"
บอส-"ผมก็พูดกับพี่ต้นคนเดียวน่ะแหละ^^"
เอ่อ... ไอ้คุณน้อง คำพูดแบบที่ว่า "ผมก็พูดกับพี่คนเดียวน่ะแหละ" ก็ไม่ควรเอาไปพูดกับคนอื่นเหมือนกันนะเว้ย มันส่อยังไงพิกล!
(ตามจริง ชีวิตไอ้ต้นควรจะชินได้แล้ว)
ช่วงหัวค่ำ สุดท้ายก็ทนจับเจ่าอยู่ในห้องไม่ไหว ออกไปหาอะไรกิน
ไหนๆก็มาแถวนี้ละ เลยไปเดินหาเสื้อใส่เล่นๆซะหน่อย ปรากฏว่า ไอ้พุธนั่งอยู่หน้าร้าน
(ร้านที่ไอ้พุธทำงานอยู่ระหว่างทางจากร้านอาหารไปร้านเสื้อ)
งานการมีไม่ทำ มานั่งชิลอยู่หน้าร้านเนอะ ไอ้บ้า!
มันยังไม่เห็นผม ผมเลยทำเนียน ควักมือถือออกมาคุย ทำเป็นไม่ได้สนใจสังเกตอะไรรอบข้าง สังเกตมัน
เดินไปเรื่อยๆ จนเจอเสื้อที่ถูกใจมากมายตัวหนึ่ง... ซื้อเสื้อฉลองโสดให้ตัวเองสักตัว
เงินในกระเป๋าดันมีไม่พอ เลยเดินไปกดเงินที่ตู้ATM ...ระหว่างเดินไป ไอ้พุธกลับเข้าไปทำงานในร้านละ เลยโชคดีไป
ขากลับ กดตังค์มาแล้ว... จะเดินไปร้านเสื้อ ไอ้พุธก็มานั่งชิลตรงหน้าร้านอีกละ
รอไปก่อนนะเสื้อจ๋า เอาไว้คุณต้นจะมาสอยวันหลังละกัน
แล้วไอ้ต้นก็กลับหอไป...
เหลืออีกประมาณ ครึ่งชั่วโมง จะผ่านพ้นวันปกติ ธรรมดาๆ วันนี้
แล้วกลายเป็นวันทั่วๆไป
ก็เป็นเหมือนกับทุกวัน
เนอะ...
つづく。