หัวข้อ: เกลียดแล้วรักเลย [Hate First,Love Next]

[Gus18]

**********************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

************************************************

[Gus18]

 
ใครจะไปคิดว่าคนที่เราเกลียดโคตรๆจะกลายเป็นคนทำให้เราใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ว่ะ....

**************************************************

เกลียดแล้วรักเลย 1

"แม่ง มึงก็เข้ามาสิไอ้สัส รอพ่อมึงมาตัดริบบิ้นรึไง!" เสียงทุ้มที่ติดจะนุ่มของชัยชนะตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย ใบหน้าอ่อนหวานแต่มีเค้าความคมนั้นขมวดคิ้วจนแทบจะเป็นปม มือเรียวยาวกดจอโทรศัพท์แรง ๆ ตามอารมณ์ที่พุ่งพล่าน "มึงเล่นกากขนาดนี้ ซื้อแรงค์มารึไงวะ!"

"ใจเย็นชัยกร เสียงมึงลั่นหอแล้วนะ" เสียงของอชิดังขึ้นจากเตียงข้าง ๆ พลางพลิกตัวมามองเพื่อนที่ดูหัวร้อนจนหน้าแดง

"กูชื่อจริงว่าชัยภัทรไอสัส ชัยกรพ่อกู!" ชัยชนะตวัดสายตากลับไปคว้าหมอนอัดใส่หน้าอชิเต็มแรง แต่อชิรับไว้ได้ก่อนจะหัวเราะขำ ๆ

"โทษที โทษที" อชิยิ้มขำเมื่อเห็นเพื่อนหัวเสียจนสีหน้าหวาน ๆ น่ารักนั้นดูเหมือนจะเหวี่ยงกว่าปกติ "แล้วจะหัวร้อนอะไรขนาดนั้น ด่าซะมันปิดลำโพงหนีแล้วมั้งเนี่ย"

"ก็มึงดูดิอชิ โคตรพ่อโคตรแม่โง่เลย! จังหวะก็โง่ สกิลก็โง่บรม! ขึ้นแรงค์นี้มาได้ไงวะ!" ชัยชนะยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู หน้าเหวี่ยงไม่หยุด คิ้วบางแทบจะผูกกันเป็นปมอยู่แล้ว

อชิก้มมองจอสกอร์แล้วขำเบา ๆ "แต่มึงก็ตายเยอะกว่ามันอีกนะ" พูดพลางยื่นหน้าไปมองสกอร์ที่ชัยชนะตายเกือบสิบครั้ง ในขณะที่คนที่โดนด่านั้นตายไปแค่สองครั้ง

"กูเป็นแทงค์! มันเป็นแครี่!" ชัยชนะโวยวายด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโมโห ใบหน้าเล็ก ๆ แต่ได้สัดส่วนคมเข้มพยายามข่มอารมณ์ที่ลุกโชน "กูแทบจะเป็นผัวมันอยู่แล้วนะ วิ่งไปช่วยมัน แต่เสือกวิ่งหนีกูทั้ง ๆ ที่ป่าก็เข้ามาเติม หงุดหงิดโว้ย!" มือขยี้ผมตัวเองจนยุ่งไม่เป็นทรง

เสียงระบบในเกมดังขึ้นอย่างเย็นชา

‘Defeat ~’

"แม่งเอ้ยยยย!!" เสียงตะโกนดังโหยหวนออกมาจากชัยชนะเมื่อเสียงประกาศผลแพ้ดังขึ้น ร่างบางแทบจะพุ่งเข้าไปในจอเกม "กูจะรีพอร์ตมึง!!"


"แค่เกมเองมึง ค่อย ๆ เย็นไว้ ๆ" อชิพูดปลอบพร้อมกับจับไหล่เพื่อน เขย่าพลางพยายามทำให้ชัยชนะสงบ "ฮึบเร็ว ฮึบ!" อชิทำท่าสูดลมหายใจลึก ๆ ให้ชัยชนะดูเป็นตัวอย่าง

ชัยชนะหลับตาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ตามที่เพื่อนบอก พยายามสงบจิตสงบใจจนดวงตากลมโตที่ติดหวานนั้นเริ่มแสดงแววใจเย็นลง

"โอเคไหม" อชิยิ้มบาง ๆ "อีกอย่าง มึงมีพรีเซนต์บ่ายไม่ใช่เหรอ แต่หลังคาบ้านมึงยังไม่ติดเลยนะ" เขาพยักพเยิดไปทางโมเดลบ้านที่ตั้งอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่น

ชัยชนะหันไปมองนาฬิกาแล้วอ้าปากค้าง "ชิบหาย! เที่ยงแล้ว!" ร่างบางกระโดดลงจากเตียงก่อนจะรี่ไปที่โต๊ะทำงานอย่างรวดเร็ว มือเรียวยาวหยิบอุปกรณ์ต่อโมเดลด้วยความลุกลน ใบหน้าตื่น ๆ นั้นเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย

"งั้นกูไปเรียนก่อนนะ" อชิพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ผิดกับชัยชนะที่นั่งต่อโมเดลด้วยสีหน้าจริงจังเครียดสุด ๆ

"เออ ไอ้สัส!" ชัยชนะหันมาชูนิ้วกลางให้อชิที่ยืนยิ้มกวน ๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้องไป

"กวนตีนชิบหาย" ชัยชนะพึมพำทั้งที่มือยังขยับทำโมเดลไปไม่หยุด หัวใจที่เคยฮึกเหิมกับการเล่นเกมเมื่อครู่แทบจะกลายเป็นแค่อากาศธาตุไปแล้ว

ขณะที่นึกถึงอชิ ชัยชนะก็อดคิดไม่ได้ว่าเพื่อนคงตัดสินใจได้ถูกแล้วที่เลือกเรียนนิติศาสตร์ ดูจะเหมาะกับรูปลักษณ์ของอีกฝ่าย — หนุ่มร่างสูง ตาคม ผมดำสั้น จมูกโด่ง ใบหน้าคมคาย แถมยังฉลาด ความจำดีเป็นเลิศ ช่างเป็นความสามารถที่เขาอดอิจฉาไม่ได้เลย ในขณะที่เขา ทั้งความคิดสร้างสรรค์ก็น้อย ความจำก็แย่ บางทีสิ่งเดียวที่พอจะเป็นจุดเด่นของเขาได้ก็คงเป็นปากจัด ๆ นี่แหละ

ชัยชนะนอนหงายเต็มความกว้างของเตียง ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกหลังจากทำงานเสร็จสิ้น ทุกอย่างดูจะเรียบร้อย เขาปล่อยให้ความเหนื่อยล้าสลายไปชั่วครู่ รอยยิ้มผุดขึ้นมาจาง ๆ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาบนผนัง เหลือเวลาอีกแค่ยี่สิบนาทีก่อนจะถึงกำหนดพรีเซนต์งาน!

“ชิบหายแล้ว! ยี่สิบนาที... กูจะไปทันไหมเนี่ย!” เขาตะโกนออกมาเสียงดังพลางดีดตัวลุกขึ้นยืนอย่างตื่นตระหนก ใจเต้นรัว พยายามคิดทบทวนว่าจะทำอะไรก่อนหลัง เดินวนไปมาหลายรอบราวกับกำลังหาอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น “อาบน้ำคงไม่ทันแล้ว…ดีนะล้างหน้าแปรงฟันไปแล้ว แค่เปลี่ยนชุดก็แล้วกัน” เขาคิดพร้อมกับพุ่งตรงไปหยิบเสื้อนักศึกษามาใส่อย่างลวก ๆ

โชคดีที่เขาเตรียมทุกอย่างไว้ในลิ้นชักไม่ต้องเสียเวลาค้นหาให้ยุ่งยาก เขาหยิบช็อปสีเทาตัวโปรดจากที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้ามาสวมทับอย่างลวก ๆ แค่นี้ก็ดูเรียบร้อยพอควร จากนั้นหันไปหยิบโมเดลที่เขาใช้เวลาเกือบทั้งสัปดาห์สร้างขึ้นมา มองตรวจความเรียบร้อยอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีส่วนไหนพลาดไป

“โอเค เรียบร้อย” เขาพึมพำพร้อมพยักหน้าอย่างพอใจ สำรวจตัวเองในกระจกคร่าว ๆ จากนั้นรีบคว้ากระเป๋าใส่แบบมาใส่ไหล่ไว้ข้างหนึ่ง ก่อนเดินออกจากห้องด้วยความเร็วจัดพลางล็อกประตูอย่างรีบร้อน ความตื่นเต้นและความกระวนกระวายอยู่ในทุกจังหวะก้าว

โชคดีที่หอพักของเขาอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย ใช้เวลาเดินไม่กี่นาทีก็ถึง เขาจึงไม่ต้องเสียเวลาขึ้นรถหรือนั่งรออะไรให้วุ่นวาย ในมือเขากอดโมเดลแนบแน่นเหมือนกลัวว่ามันจะตกแตก ขนาดอากาศร้อนขนาดนี้ เขายังไม่ปล่อยมือสักนิด เพราะรู้ดีว่าชิ้นงานชิ้นนี้สำคัญแค่ไหน กว่าจะสร้างมันจนเสร็จต้องอดหลับอดนอนกันขนาดไหน ขอบตาที่บวมคล้ำก็แสดงให้เห็นชัดว่าตัวเขาเองทุ่มเทไปมากแค่ไหน

ระหว่างเดินข้ามถนนในมหาวิทยาลัย เขาเห็นไฟข้ามถนนเปลี่ยนเป็นสีเขียวให้คนเดินข้ามได้ เขาก็ไม่รอช้า รีบก้าวเท้าออกไปทันที แต่จู่ ๆ เสียงแตรก็ดังสนั่นขึ้นจากฝั่งซ้าย

“ปรี๊นๆ!”

หัวใจของชัยชนะกระตุกวาบ รู้ตัวอีกทีก็เห็นภาพมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ราวกับเวลาช้าลง เขามองเห็นทุกอย่างชัดเจน แต่ขากลับไม่ยอมขยับเหมือนถูกแช่แข็ง เขาหลับตาปี๋ภาวนาให้ตัวเองปลอดภัย รอรับแรงกระแทกอย่างหวาดกลัว

แต่ทันใดนั้นก็มีแรงกระชากดึงร่างของเขาให้หลุดออกมาจากจุดเดิม ชัยชนะเซถลาเข้าหาอ้อมอกใครบางคนที่ยืนมั่นคง อกกว้างแข็งแรงแนบอยู่ตรงหน้า และมือใหญ่ที่กอดรอบเอวเขาอย่างประคองไม่ให้เขาล้ม

“เป็นอะไรหรือเปล่า?” เสียงทุ้มต่ำของคนแปลกหน้าเอ่ยถามใกล้ ๆ ข้างหู ทำเอาเขารู้สึกจั๊กจี้อย่างน่าประหลาด หัวใจเต้นรัวไปหมดด้วยทั้งความตกใจและความรู้สึกอบอุ่นอย่างที่เขาไม่ทันได้เตรียมใจ

ชัยชนะค่อย ๆ เงยหน้ามองคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ ภาพตรงหน้าทำให้เขาตกตะลึงจนลืมหายใจ ชายหนุ่มคนนั้นสูงโปร่งราวกับนายแบบ ส่วนสูงน่าจะเกินร้อยแปดสิบ ใบหน้าคมเข้ม สันกรามชัดเจน จมูกโด่งเป็นสัน และดวงตาเข้มที่กำลังมองมาด้วยแววห่วงใย ล้อมรอบด้วยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ดูเข้ากับเขาเหลือเกิน ชัยชนะจ้องนิ่งจนแทบลืมตอบคำถาม

"อ่า... ไม่เป็นอะไรครับ" เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก รีบผละออกจากอ้อมกอดอีกฝ่าย รู้สึกถึงเลือดที่ไหลขึ้นมาสู่ใบหน้าด้วยความเขินอาย พอได้สติ จึงหันไปมองหาสิ่งสำคัญที่เขาถือมาตลอด "โมเดล!" เขาร้องด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มองหาว่ามันวางอยู่ตรงไหนจนเห็นว่ามันวางอยู่บนพื้นไม่ห่างตัวเขาออกไปมากนัก โชคดีที่มันยังดูเหมือนเดิมไม่มีรอยบุบสลาย

ขณะที่เขากำลังจะเดินไปหยิบโมเดลขึ้นมานั้น เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังใกล้เข้ามา ก่อนจะมีชายหนุ่มอีกคนวิ่งเข้ามาหา “มึงเป็นไรไหม ไอ้กันต์!” ร่างสูงผิวเข้มพูดพลางเข้ามาประคองชายหนุ่มคนที่ช่วยชัยชนะไว้อย่างเป็นห่วง

ทุกอย่างน่าจะเป็นไปด้วยดี แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็คือ ชายหนุ่มที่วิ่งเข้ามาดันเหยียบโมเดลที่ตั้งอยู่บนพื้นเต็ม ๆ จนมันยับเยินต่อหน้าต่อตา

ชัยชนะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ความรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ทุกอย่างในรอบสัปดาห์ที่เขาลงแรงทำมันขึ้นมา ถูกทำลายลงไปในพริบตา

"ไอ้เวรเอ้ย!" เขาสบถลั่นด้วยความเดือดดาล พุ่งเข้าไปเผชิญหน้ากับคนที่เพิ่งเหยียบโมเดลของเขา

ชายหนุ่มคนนั้นหันมามองด้วยท่าทีไม่พอใจ “มึงเป็นเหี้ยอะไร เพื่อนกูช่วยมึงแล้วยังจะพูดจาหมาไม่แดกอีก?”

ชัยชนะพยายามข่มความโกรธไว้ “กูขอบคุณเพื่อนมึง! แต่ไอ้เหี้ย มึงเหยียบโมเดลกู!” เขาชี้ไปที่ชิ้นงานที่กลายเป็นเศษกระดาษยับเยินอยู่ตรงนั้น ดวงตาลุกเป็นไฟด้วยความเจ็บใจและเสียดาย

คนตรงหน้าพยักหน้ามองก่อนทำหน้าหงุดหงิดใส่ “อ้าวไอเตี้ย! แล้วกูตั้งใจเหยียบไหมวะ!?”

"ใจเย็น ไอเว!” หนุ่มหล่อคนนั้นหรือคนที่เขาเพิ่งรู้จักในนาม “กันต์” รีบห้ามเพื่อนตัวเอง "มึงผิดที่เหยียบของเขานะเว ใจเย็น ๆ นะ กูขอโทษแทนเพื่อนด้วยแล้วกัน" เขายิ้มบาง ๆ แทรกกลางระหว่างสองคนพลางยกมือห้ามศึกด้วยท่าทีที่สุภาพและใจเย็น ทำให้ชัยชนะเผลอสะบัดหน้าพึมพำในใจอย่างเจ็บใจว่าอย่างน้อยคนนี้ก็มีมารยาท

ชัยชนะพ่นลมหายใจอย่างหัวเสีย คิดว่าคงไม่มีประโยชน์จะเถียงอะไรอีก "ขนาดขอโทษยังต้องให้เพื่อนมาขอโทษแทน ลูกผู้ชายชิบหาย!" เขาพูดเสียงเหยียด หันมองชายหนุ่มที่เหยียบโมเดลด้วยแววตายียวน
"ไอ้เหี้ยนี่!" เจ้าของชื่อ “เว” เหมือนจะฟิวส์ขาด พุ่งเข้ามาหมายจะเอาเรื่องเขา แต่ดีที่กันต์ยังจับเพื่อนไว้ได้แน่น

“ไอเว ไอเวรสิไม่ว่า!” ชัยชนะแลบลิ้นใส่ด้วยความยียวนก่อนรีบเก็บของที่กระจัดกระจาย แล้ววิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต เขาแอบหันกลับไปมองเห็นอีกฝ่ายทำท่าขู่จะตามมา แต่กันต์ก็คอยจับตัวไว้ หัวใจของชัยชนะเต้นระรัวไปด้วยความกลัวปนสะใจเล็กน้อย

“อย่าให้กูได้เจอหน้าอีกเลยนะ ไอเชี่ยเว” เขาพึมพำสาบแช่งในใจ มุ่งหน้าสู่คณะโดยไม่หันหลังกลับไปมอง