อยู่ดีๆผมก็ได้เข้าเรียนในโรงเรียนเวทมนตร์ไทยซะงั้น ตอนที่ 1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: อยู่ดีๆผมก็ได้เข้าเรียนในโรงเรียนเวทมนตร์ไทยซะงั้น ตอนที่ 1  (อ่าน 914 ครั้ง)

ออฟไลน์ อักษรา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8. Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9. คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10. ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11. บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12. ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13. ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14. ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16. นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17. ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com .......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

***********************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-07-2024 18:59:09 โดย อักษรา »

ออฟไลน์ อักษรา

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
วิฬาร์หนุ่มหน้าหวานผู้อาศัยอยู่กับหลวงปู่จันทร์ จนวันหนึ่งหลวงปู่มรณภาพเขาต้องถูกไล่ออกจากวัดและได้รับจดหมายเชิญไปเรียนที่โรงเรียนภพพิมานที่สอนเวทมนตร์ และเป็นความหวังในการปราบเจ้าแห่งมนตร์ดำ

ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคนเข้าสู่โรงเรียนภพพิมาน ที่นี่เธอจะได้เรียนเวทมนตร์และขอให้ภูมิใจไว้เลยว่าในประเทศไทยนั้นจะไม่มีโรงเรียนไหนยอดเยี่ยมเท่าเรา



วิฬาร์ถูกขับไล่ออกจากวัดทันทีหลังจากที่หลวงปู่จันทร์มรณภาพได้ไม่นาน เขาเศร้าโศกจนแทบใจขาดจนกระทั่งได้รับจดหมายจากโรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมาน ในคราแรกเขาคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระจนกระทั่งนราธิปมาพาเขาไปที่นั่นเขาจึงเชื่อและเรียนรู้เวทมนตร์ แต่มีเรื่องที่น่าแปลกใจคือนับตั้งแต่ที่เขาย่างกรายเข้าสู่ภพพิมาน สัญลักษณ์หัวใจครึ่งเดียวก็ปรากฏที่ข้อมือขวาของเขาซะได้ นั่นจึงเป็นสิ่งที่เขาสงสัยและต้องหาคำตอบให้ได้



ขอเชิญนักอ่านทุกท่านเข้ามาสัมผัสกับโรงเรียนเวทมนตร์ของสยาม ที่นี่จะพาทุกคนไปพบกับความสนุกมากมายและดรามาพอประปรายขอให้ทุกท่านหาความรำคาญ....เอ้ย...สำราญได้นะบัดนี้





ตอนที่ 1 เริ่มต้นชีวิตใหม่

สายลมพัดโชยเบาๆ พัดพาเอาเสียงพระสวดมนต์แผ่วเบาเข้ามาในห้องเล็กๆ ที่มีเตียงไม้เก่าๆ วางอยู่ วิฬาร์นั่งเฝ้าหลวงปู่จันทร์มาตลอดคืน สายตากลมโตของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่เปี่ยมด้วยความเมตตาของผู้เป็นอาจารย์และพ่อในคราวเดียวกัน รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากเหี่ยวย่นของหลวงปู่จันทร์วัย 91 ปี 71 พรรษา ราวกับท่านกำลังฝันถึงสิ่งดีๆ

“หลวงปู่ครับ…” วิฬาร์เอ่ยเรียกเบาๆ น้ำเสียงของเขาสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด

หลวงปู่ลืมตาขึ้นช้าๆ มองมาที่วิฬาร์ด้วยสายตาที่อ่อนโยน “เป็นอย่างไรบ้างลูก เอามะม่วงที่ชาวบ้านถวายมากินสักหน่อยไหม”

วิฬาร์ส่ายหน้าช้าๆ “ไม่เป็นไรครับหลวงปู่”

“ลูกเป็นเด็กดีนะ ตั้งใจเรียนหนังสือนะลูก” หลวงปู่เอื้อมมือไปลูบศีรษะของวิฬาร์เบาๆ

“หลวงปู่จะไปไหนครับ” วิฬาร์ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

หลวงปู่ยิ้มบางๆ “ทุกคนต้องไปกันหมดแหละลูก ไม่ว่าจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว”

วิฬาร์กอดหลวงปู่จันทร์ไว้แน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม เขาไม่อยากให้หลวงปู่ไปไหนเลย

“จำไว้ลูก สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือการทำดี และอย่าลืมว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นของอนิจจัง” เสียงหลวงปู่จันทร์แผ่วเบาลงเรื่อยๆ จนกระทั่งเงียบสนิท

วิฬาร์ร้องไห้เสียใจอย่างหนัก เขาสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป เขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปแล้ว

หลังจากการจากไปของหลวงปู่จันทร์ไม่นาน ก็มีชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมท่าทางหยิ่งผยองมาที่วัดพร้อมกับลูกน้องหลายสิบคน ชายคนนั้นอ้างว่าเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้ และต้องการจะยึดวัดไป วิฬาร์ไม่ยอม เขาพยายามอธิบายว่าวัดแห่งนี้เป็นมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษหลวงปู่ แต่ชายคนนั้นก็ไม่ฟัง เขาสั่งลูกน้องให้ขับไล่วิฬาร์ออกจากวัด

“นี่มันไม่ถูกต้อง!” วิฬาร์ตะโกนลั่น “วัดแห่งนี้เป็นของหลวงปู่จันทร์!”

“อย่ามาขวางทางฉัน” ชายคนนั้นขู่เสียงเข้ม “ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็รีบออกไปเสีย”

วิฬาร์ถูกพวกลูกน้องของชายคนนั้นรุมทำร้ายจนสลบไป เมื่อฟื้นขึ้นมา เขาก็พบว่าตัวเองถูกไล่ออกมาจากวัดแล้ว

วิฬาร์เดินไปเรื่อยเปื่อยอย่างหมดอาลัยตายอยาก จนกระทั่งมาถึงริมแม่น้ำสายเล็กๆ เขาหยุดยืนมองภาพสะท้อนของตัวเองในน้ำ แล้วก็พบว่ามีจดหมายฉบับหนึ่งอยู่ในกระเป๋าเสื้อ เขาเปิดอ่านจดหมายฉบับนั้น และพบว่าเป็นจดหมายเชิญชวนให้เขาเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมาน

วิฬาร์หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เขาคิดว่านี่เป็นเรื่องไร้สาระที่สุดในชีวิต เขาขย้ำจดหมายฉบับนั้นจนยับยู่ยี่ และโยนมันทิ้งลงไปในแม่น้ำอย่างไม่แยแสเลยสักนิด



ไม่นานนัก ก็มีรถคันหนึ่งแล่นมาจอดตรงหน้าวิฬาร์ เป็นรถที่มีรูปร่างแปลกประหลาดคล้ายนกขนาดใหญ่ ชายวัยกลางคน คนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เขามีใบหน้าที่ใจดีและรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“เธอคือวิฬาร์ใช่ไหม” ชายคนนั้นถาม

วิฬาร์พยักหน้าเบาๆ

“ฉันชื่อนราธิป ฉันมาจากโรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมาน หลวงปู่จันทร์ฝากให้ฉันมารับเธอไปเรียนที่นั่น”

วิฬาร์รู้สึกประหลาดใจมาก เขาไม่เชื่อว่าจะมีโรงเรียนเวทมนตร์อยู่จริง

“คุณแน่ใจหรือเปล่าว่าไม่ได้หลอกผม” วิฬาร์ถามด้วยความสงสัย

นราธิปยิ้ม “ฉันไม่จำเป็นต้องหลอกเธอหรอก”

เพื่อเป็นการพิสูจน์ นราธิปได้ร่ายคาถาเล็กๆ น้อยๆ ให้วิฬาร์ดู วิฬาร์ตาค้างเมื่อเห็นดอกไม้ที่อยู่ใกล้ๆ เริ่มบานสะพรั่งออกมาต่อหน้าต่อตา

“นี่มันเวทมนตร์!” วิฬาร์อุทานออกมาด้วยความตกใจ

นราธิปพยักหน้า “ใช่แล้ว เธอมีพรสวรรค์ทางด้านเวทมนตร์มาก หลวงปู่จันทร์เชื่อว่าเธอจะสามารถเป็นนักเวทมนตร์ที่เก่งกาจได้”

วิฬาร์ลังเลใจอยู่สักครู่ ก่อนจะตัดสินใจขึ้นรถไปกับนราธิป

รถนกการเวกค่อยๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า วิฬาร์มองลงไปยังพื้นดินที่อยู่เบื้องล่าง เขาไม่เคยเห็นวิวแบบนี้มาก่อน รู้สึกตื่นเต้นและตื่นตาตื่นใจไปพร้อมๆ กัน

เมื่อนกการเวกบินสูงขึ้นเรื่อยๆ วิฬาร์ก็เห็นวัดเก่าแก่ที่เขาเคยอยู่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เขาจ้องมองวัดเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหลับตาลงและปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม

"เป็นอะไรไปหรือเปล่า" นราธิปเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

วิฬาร์ส่ายหน้าช้าๆ แล้วเช็ดน้ำตาออก "เปล่าครับ แค่คิดถึงที่นั่น"

นราธิปพยักหน้าเข้าใจ "ที่นั่นเป็นที่ที่เธอเติบโตมา ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอ"

นกการเวกบินผ่านป่าเขาลำเนาไพร ทุ่งนาสีเขียว และเมืองใหญ่ต่างๆ วิฬาร์มองดูวิวทิวทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ด้วยความสนใจ

"นี่เราจะไปที่ไหนกันแน่ครับ" วิฬาร์ถาม

"เราจะไปที่โรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมาน" นราธิปตอบ "มันเป็นสถานที่ที่อยู่ห่างไกลจากโลกมนุษย์มาก"

"แล้วทำไมต้องอยู่ห่างไกลด้วยล่ะครับ"

"เพื่อความปลอดภัย โลกเวทมนตร์เป็นโลกที่ซ่อนเร้น เราไม่ต้องการให้คนทั่วไปได้รู้จัก โดยเฉพาะพวกมนุษย์ธรรมดา"

หลังจากเดินทางมาเป็นเวลานาน นกการเวกก็บินทะลุผ่านหมอกหนาเข้าไปในมิติใหม่ พืชพันธุ์และสัตว์ต่างๆ ที่แปลกตาปรากฏขึ้นมากมาย ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวเรืองรองที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

"ถึงแล้ว" นราธิปพูดขึ้น

วิฬาร์มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างตื่นตาตื่นใจ ตรงหน้าเขาคือบ้านที่ทำจากหินซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสี

"นี่คือโลกเวทมนตร์ภพพิมาน" นราธิปกล่าวด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ

วิฬาร์ก้าวลงจากนกการเวกอย่างช้าๆ เขาไม่เคยคิดว่าจะมีสถานที่ที่สวยงามขนาดนี้ในโลก

"เธอพร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้วใช่ไหม" นราธิปถาม

วิฬาร์ยิ้มให้ "ครับ ผมพร้อมแล้ว"

ทั้งสองเคลื่อนตัวผ่านประตูบานใหญ่ที่ทำจากไม้สักทองอร่ามเข้าสู่ภายในบ้านหินหลังงาม บ้านหลังนี้ดูขรึมและลึกลับด้วยแสงไฟสีนวลที่สลัวๆ ตกกระทบกับผนังหินที่สลักลวดลายวิจิตรบรรจง

“ที่นี่เป็นที่พักของฉันเอง” นราธิปกล่าวพลางเดินนำวิฬาร์เข้าไปในห้องโถงกว้าง ภายในห้องโถงมีชั้นหนังสือสูงตระหง่านเต็มไปด้วยหนังสือเก่าแก่ นราธิปเดินไปหยิบวัตถุกลมๆ สีทองออกมาจากกระเป๋าสีดำที่ห้อยอยู่ข้างๆ ตู้หนังสือ

“นี่คือลูกแก้วเคลื่อนย้าย” นราธิปอธิบาย “เราจะใช้มันเดินทางไปยังภพพิมาน”

วิฬาร์มองลูกแก้วด้วยความสงสัย เขายังไม่เคยเห็นสิ่งของประหลาดแบบนี้มาก่อน นราธิปถือลูกแก้วขึ้นมาแล้วท่องคาถาเบาๆ ลูกแก้วเปล่งแสงสีทองเจิดจ้า ก่อนจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นประตูวงกลมขนาดใหญ่

“เข้ามาเลย” นราธิปเชิญชวน

วิฬาร์ก้าวเข้าไปในประตูวงกลม เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดเข้าไปในอุโมงค์แห่งแสง เมื่อเขาหลุดออกมาจากห้วงมติ ก็พบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางเมืองที่แปลกตา

“ยินดีต้อนรับสู่ปสานธานี” นราธิปกล่าว “ที่นี่เป็นเมืองที่รวบรวมสินค้าเวทมนตร์จากทั่วทุกมุมโลก”

ปสานธานีเป็นเมืองที่สวยงามตระการตา อาคารบ้านเรือนสร้างด้วยวัสดุแปลกตา มีทั้งไม้มงคล หินวิเศษ และโลหะวิเศษ ตลาดนัดคึกคักไปด้วยผู้คนมากมายที่แต่งกายด้วยชุดประหลาด และสัตว์ประหลาดหลากหลายชนิดที่ถูกจูงเดินตามเจ้าของไปมา

“ก่อนอื่น เราต้องไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงินของเธอ” นราธิปกล่าว

ทั้งสองเดินไปยังธนาคารที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ธนาคารแห่งนี้มีชื่อว่า “ธนาคารมณีเนตร” สร้างด้วยไม้สักทองอร่าม ประดับประดาด้วยเครื่องประดับทองคำและอัญมณีที่มีค่ามากมาย ที่ประตูทางเข้ามีรูปปั้นเทพารักษ์คอยปกป้องอันตรายจากโจรหรือผู้ที่คิดจะมาขโมยของ

ภายในธนาคารมีตู้เซฟขนาดใหญ่ที่ทำจากเหล็กกล้า และมีเหล่าเทพารักษ์คอยดูแลรักษาความปลอดภัย

“ที่นี่ใช้สกุลเงินเป็น มณี” นราธิปอธิบาย “1 มณีก็เท่ากับ 40 บาทของโลกมนุษย์”

วิฬาร์พยักหน้าเข้าใจ เขาหยิบถุงผ้าออกมาจากกระเป๋า แล้วนำมามอบให้นราธิป ภายในถุงผ้ามีเงินจำนวนหนึ่งที่หลวงปู่จันทร์มอบให้ นราธิปนำเงินไปฝากไว้ที่ธนาคาร และถอนเงินออกมาในรูปของมณี และวิฬาร์ก็ได้รับมณีสีแดงสดใสมาจำนวนหนึ่ง

“เอาล่ะ ตอนนี้เราพร้อมที่จะไปหาซื้อของที่ปสานธานีแล้ว” นราธิปกล่าว

ทั้งสองเดินออกจากธนาคารและมุ่งหน้าไปยังร้านหนังสือ ที่ปสานธานีแห่งนี้เต็มไปด้วยสินค้าเวทมนตร์นานาชนิด ตั้งแต่สมุนไพรวิเศษ เครื่องรางของขลัง ไปจนถึงสัตว์วิเศษต่างๆ เช่น กิเลน หงส์ และมกร

“ที่นี่มีสัตว์หิมพานต์ขายด้วยเหรอครับ” วิฬาร์ถามด้วยความตื่นเต้น

“แน่นอน ปสานธานีเป็นแหล่งรวมของสิ่งลี้ลับทั้งหลาย” นราธิปตอบ

วิฬาร์เดินสำรวจร้านค้าต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน เขาเห็นสัตว์ประหลาดมากมายที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เช่น นกยูงที่มีหางสีรุ้ง งูเห่าที่มีเขา และแมวน้อยที่น่ารัก

เมื่อเดินผ่านร้านค้าต่างๆ มาได้สักพัก นราธิปและวิฬาร์ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านหนังสือเก่าแก่หลังหนึ่ง ป้ายร้านเขียนด้วยลายมือที่สวยงามว่า "สาส์นวิทยาและวจนะเวทมนตร์" บรรยากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นหนังสือเก่าแก่และน้ำหมึก

“ที่นี่แหละ ที่เราจะหาหนังสือเรียนสำหรับเธอ” นราธิปกล่าวพลางผลักประตูร้านเข้าไป

ภายในร้านหนังสือเต็มไปด้วยชั้นหนังสือสูงตระหง่าน แต่ละชั้นเต็มไปด้วยหนังสือที่มีปกหลากสีสันและลายเส้นวิจิตรบรรจง บ้างก็มีอักษรโบราณขีดเขียนอยู่ บ้างก็มีภาพวาดสัตว์ประหลาดที่น่าตื่นตาตื่นใจ

ชายชราคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หลังเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นนราธิปและวิฬาร์เข้ามาในร้าน ก็รีบลุกขึ้นมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ร้านหนังสือของฉัน” ชายชราเอ่ยทักทาย “ฉันชื่อนริศ เธอคือ…”

“เขาคือวิฬาร์นักเรียนใหม่ที่โรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมาน” นราธิปเอ่ยบอก

“อ๋อ วิฬาร์เองเหรอ” นริศมองมาที่วิฬาร์ด้วยสายตาที่เป็นมิตร “ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของหลวงปู่จันทร์มาบ้าง ท่านเป็นผู้มีวิชาความรู้สูงส่งมาก” วิฬาร์อึ้งเขาไม่เคยคิดว่าหลวงปู่จันทร์จะมีชื่อเสียงในโลกเวทมนตร์

“ผมขอหนังสือเรียนสำหรับนักเรียนปีหนึ่งด้วยครับ” นราธิปกล่าว

นริศพยักหน้าแล้วเดินไปยังชั้นหนังสือที่สูงตระหง่าน เขาหยิบหนังสือเล่มหนาออกมาหลายเล่มจากนั้นก็วางเรียงไว้บนเคาน์เตอร์

“นี่คือหนังสือที่เธอต้องการ” นริศกล่าวพลางชี้ไปที่หนังสือแต่ละเล่ม “มีทั้งวิชาคาถาเวทมนตร์ไทย สัตว์หิมพานต์และสัตว์วิเศษ สมุนไพรเวทมนตร์ไทย การปกป้องตนเองจากคำสาป การบิน ประวัติศาสตร์เวทมนตร์ไทย กฎหมายพ่อมดแม่มด และการปรุงยา”

วิฬาร์ตื่นเต้นมากเมื่อเห็นหนังสือเหล่านี้ เขาไม่เคยคิดว่าจะมีความรู้มากมายขนาดนี้ให้เขาได้ศึกษา

“ขอบคุณมากครับ” วิฬาร์กล่าว

“ไม่เป็นไรเลย” นริศยิ้ม “ฉันดีใจที่ได้พบกับนักเรียนใหม่ของโรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมานโดยเฉพาะเธอวิฬาร์” เขายิ้มอย่างเป็นมิตรอีกครั้ง

นราธิปและนริศพูดคุยกันเรื่องราวต่างๆ นานพอสมควร ทั้งคู่ดูจะสนิทสนมกันมาก นราธิปเล่าให้นริศฟังเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในโรงเรียนเวทมนตร์ ส่วนนริศก็เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับหนังสือเก่าแก่ที่เขามีให้ฟัง

ก่อนจะจากกัน นราธิปได้ชวนนริศไปเยี่ยมโรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมาน นริศรับปากด้วยความยินดี

“ถ้าเกิดฉันว่างเดี๋ยวจะไปก็แล้วกัน” นริศกล่าว “มีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกได้เลย”

“ขอบคุณมากครับ” นราธิปกล่าว

เมื่อออกจากร้านหนังสือแล้ว วิฬาร์และนราธิปก็เดินไปยังร้านค้าร้านอื่น วิฬาร์รู้สึกตื่นเต้นกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่โรงเรียนเวทมนตร์ เขาอดใจรอไม่ไหวที่จะได้เรียนรู้เวทมนตร์คาถาต่างๆ และค้นพบความลับของโลกเวทมนตร์ เขาเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่บริเวณหน้าร้านขายไม้กายสิทธิ์ ทั้งสองเดินตรงไปยังร้าน "ชวลิต ไม้กายสิทธิ์" ในทันที ซึ่งตั้งอยู่ริมถนนสายหลักของปสานธานี นราธิปหันมาบอกวิฬาร์ด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่า "ที่นี่แหละ ที่เราจะหาไม้กายสิทธิ์ที่ใช่สำหรับเธอ ที่ไหนๆ ในปสานธานีก็สู้ที่นี่ไม่ได้"

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในร้าน ภาพที่เห็นตรงหน้าคือชั้นวางไม้กายสิทธิ์ที่วางเรียงรายกันเป็นแถวยาวไปจนสุดสายตา แต่ละอันมีลักษณะที่แตกต่างกันออกไป ทั้งสีสัน รูปทรง และวัสดุที่ใช้ทำ

ไม่นานนัก ชายชราคนหนึ่งก็เดินออกมาจากห้องเก็บของ เขาสวมแว่นตาหนาเตอะและชุดทำงานสีน้ำตาลของเขาก็เปื้อนฝุ่นไปทั่วทั้งตัว ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมแต่ก็แฝงไปด้วยความใจดี

"คุณวรินทร์ใช่ไหม" ชายชราเอ่ยทักทายวิฬาร์พลางมองมาที่ไม้กายสิทธิ์ที่วางเรียงรายอยู่บนชั้น "ตามมาทางนี้สิ" วิฬาร์ได้แต่อึ้งที่เจ้าของร้านรู้จักนามสกุลของเขาซึ่งไม่เคยบอกใครมาก่อนแต่เขาก็ยังเดินตามชายชราไปอยู่ดี วิฬาร์และนราธิปตามชายชราไปยังโต๊ะทำงาน ชายชราคนนี้แนะนำตัวเองว่าชื่อชวลิต เป็นช่างทำไม้กายสิทธิ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในปสานธานี

"ไม้กายสิทธิ์ทุกอันที่ฉันทำขึ้นมา ล้วนแล้วแต่มีความเป็นไทยแท้ทั้งสิ้น" ชวลิตกล่าวพลางหยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาอวด "อันนี้ทำจากไม้ตะเคียน แกนกลางเป็นขนหงส์ อันนี้ทำจากไม้ไผ่ แกนกลางเป็นเกล็ดนาค"

วิฬาร์มองดูไม้กายสิทธิ์เหล่านั้นด้วยความตื่นตาตื่นใจ เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีไม้กายสิทธิ์ในชีวิตจริง เขาเคยเห็นแต่ในนิยายและในหนัง

ชวลิตยื่นไม้กายสิทธิ์ให้วิฬาร์ทีละอัน แต่ละอันที่วิฬาร์จับก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น ชวลิตทำหน้าเศร้าเล็กน้อย "ดูเหมือนว่าไม้กายสิทธิ์เหล่านี้จะไม่เลือกเจ้าหนูเลยนะ" เขากล่าว “ไม้กายสิทธิ์น่ะจะเลือกเจ้าของของมันเอง”

ทันใดนั้นเอง เมื่อวิฬาร์หยิบไม้กายสิทธิ์อันหนึ่งขึ้นมา ไม้กายสิทธิ์นั้นก็เปล่งแสงสีทองเจิดจ้า เกิดลมกรรโชกแรงและแผ่นดินสั่นไหวเล็กน้อย และมีเสียงคำรามแผ่วเบาออกมาจากไม้กายสิทธิ์

"โอ้…คุณพระช่วย" ชวลิตกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "ไม้กายสิทธิ์อันนี้ทำจากไม้ตะเคียนทอง แกนกลางเป็นขนครุฑ มันเลือกคุณแล้วคุณวรินทร์"

วิฬาร์จับไม้กายสิทธิ์ไว้แน่น เขารู้สึกถึงพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ภายในราวกับว่าไม้กายสิทธิ์อันนี้เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขาไปแล้ว

"ขอบคุณมากครับ" วิฬาร์กล่าว

"ไม่เป็นไรเลย" ชวลิตยิ้ม "ขอให้คุณโชคดีกับการเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมานนะ"

วิฬาร์และนราธิปกล่าวขอบคุณชวลิตแล้วเดินออกจากร้าน ชายชรายืนมองตามด้วยรอยยิ้ม เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างไม้กายสิทธิ์ให้กับนักเวทมนตร์รุ่นใหม่

“เหมือนว่าไม่นานมานี้นี่เองที่แม่เธอมาซื้อไม้กายสิทธิ์ที่ร้านของฉัน” ชวลิตพูดพึมพัมพลางมองวิฬาร์ที่พึ่งเดินออกไป

พวกเขาเดินออกมาไม่ไกลมากนักก็มาถึงร้าน "คุณนายพิมพ์จรัส" ซึ่งมีป้ายร้านที่ประดับด้วยลายดอกไม้ไทยมันสวยงามสะดุดตามากๆ เลยทีเดียว เมื่อเปิดประตูเข้าไป ภายในร้านก็อบอวลไปด้วยกลิ่นผ้าหอมและเสียงดนตรีไทยแผ่วเบา คุณนายพิมพ์จรัสเป็นหญิงสูงวัยใบหน้ายิ้มแย้ม ท่าทางอ่อนโยน เธอรีบเดินเข้ามาต้อนรับวิฬาร์และนราธิปด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่ร้านของฉันจ่ะ" คุณนายพิมพ์จรัสกล่าว "หนุ่มน้อยคนนี้คงจะเป็นนักเรียนใหม่ที่โรงเรียนเวทมนตร์สินะ"

วิฬาร์พยักหน้ารับ "ใช่ครับ"

"หุ่นดีจังเลยลูก ตัวเล็กๆ ผอมบางราวกับผู้หญิงเลย" คุณนายพิมพ์จรัสชมเชยวิฬาร์พลางใช้สายตามองสำรวจร่างกายของวิฬาร์อย่างละเอียด

"ขอบคุณครับ" วิฬาร์รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

"มาๆ ตามฉันมา เราจะต้องวัดตัวหนูก่อนเพื่อให้ได้ชุดที่ดี" คุณนายพิมพ์จรัสพูดพลางนำวิฬาร์ไปยังห้องลองเสื้อผ้า

ภายในห้องลองเสื้อผ้ามีชุดเครื่องแบบนักเรียนเวทมนตร์วางเรียงรายอยู่บนหุ่น แต่ละชุดล้วนมีความสวยงามและประณีตบรรจง โดยเฉพาะชุดผู้ชายที่ออกแบบให้มีความเป็นไทยอย่างชัดเจน ชุดเครื่องแบบนักเรียนเวทมนตร์สำหรับผู้ชายประกอบไปด้วยเสื้อคลุมสีขาวเนื้อละเอียด ตกแต่งด้วยลวดลายกนกที่มีความประณีตงดงาม ปักด้วยดิ้นทองและดิ้นเงิน เสื้อชั้นในเป็นเสื้อคอกลมสีขาวเรียบง่าย กางเกงเป็นกางเกงขายาวสีดำทรงกระบอก และรองเท้าหนังสีดำทรงคลาสสิก

"ชุดนี้สวยมากเลยครับ" วิฬาร์กล่าวด้วยความชื่นชม

"ชุดนี้เป็นชุดประจำโรงเรียนภพพิมานเลยล่ะ " คุณนายพิมพ์จรัสอธิบาย "เราออกแบบให้มีความเป็นไทยและมีความหมายในตัวของมันเอง ลวดลายกนกบนเสื้อคลุมเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นอมตะและความเจริญรุ่งเรือง"

คุณนายพิมพ์จรัสช่วยวิฬาร์วัดขนาดตัวอย่างละเอียด จากนั้นก็เลือกผ้าและอุปกรณ์มาตัดเย็บชุดเครื่องแบบให้กับวิฬาร์เป็นพิเศษ เธอใช้เวทมนตร์ในการตัดชุดอย่างน่าอัศจรรย์ไม่นานนักชุดก็เสร็จเรียบร้อย

"เสร็จแล้วจ่ะ" คุณนายพิมพ์จรัสกล่าว "เหมาะกับหนูมากเลย"

"ขอบคุณมากครับ" วิฬาร์กล่าว

"ไม่เป็นไรจ่ะ" คุณนายพิมพ์จรัสยิ้มให้ก่อนจะส่งชุดให้กับวิฬาร์ วิฬาร์และนราธิปจ่ายเงินไป 100 มณี ก่อนจะกล่าวขอบคุณคุณนายพิมพ์จรัสแล้วเดินออกจากร้าน เมื่อออกมาถึงด้านนอก วิฬาร์ก็รู้สึกตื่นเต้นกับการได้ชุดเครื่องแบบใหม่ เขาอดใจรอไม่ไหวที่จะได้สวมใส่ชุดนี้ไปโรงเรียน

"ฉันว่าชุดของเธอต้องสวยมากแน่เลย" นราธิปกล่าว

"ผมก็หวังว่าอย่างนั้น" วิฬาร์ตอบพลางยิ้มอย่างดีใจ

พวกเขาคุยกันสักพักก่อนจะกลับมายังบ้านหินดังเดิม "กลับถึงบ้านแล้ว" นราธิปกล่าวพลางเปิดประตูบ้านหินกว้างออก "จัดเตรียมของอะไรให้เรียบร้อยนะวิฬาร์"

วิฬาร์พยักหน้ารับพลางมองไปรอบๆ บ้านหินที่คุ้นเคย "ขอบคุณนะครับที่พาผมไปซื้อของที่ปสานธานี"

"ไม่เป็นไรเลย" นราธิปยิ้ม "พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปโรงเรียนภพพิมานกัน" เขาเอ่ยก่อนจะหาอาหารเย็นมาให้วิฬาร์กิน หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ นราธิปและวิฬาร์ก็มานั่งคุยกันที่ระเบียงบ้าน

"ที่โรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมานมีเรือนพักให้นักเรียนอยู่หลายเรือนนะ" นราธิปเริ่มต้นบทสนทนา "มีทั้งเรือนคชสีห์ เรือนครุฑ เรือนนาคา เรือนกุญชรวารี และเรือนกินนรี แต่ละเรือนก็จะมีเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป"

"เรือนคชสีห์จะเน้นเรื่องพละกำลังและความอดทน เรือนครุฑจะเน้นเรื่องความเร็วและความคล่องตัว เรือนนาคาจะเน้นเรื่องเวทมนตร์ที่เกี่ยวกับน้ำ เรือนกุญชรวารีจะเน้นเรื่องการรักษาและสมุนไพร ส่วนเรือนกินนรีจะเน้นเรื่องการใช้ความคิด"

วิฬาร์ฟังด้วยความสนใจ "แล้วผมจะได้อยู่เรือนไหนเหรอครับ"

"ตอนเข้าไปในโรงเรียน จะมีคณาจารย์มาทำการคัดเลือกเธอเข้าเรือนเองในตอนนี้ฉันยังบอกไม่ได้หรอกว่าเธอจะอยู่เรือนไหน" นราธิปตอบ "แต่ไม่ต้องกังวลไปนะ ไม่ว่าจะอยู่เรือนไหน ก็จะมีเพื่อนๆ ร่วมห้องที่น่ารักคอยช่วยเหลือเธอเสมออย่างน้อยก็หนึ่งคนแหละ"

"แล้วเราจะไปโรงเรียนยังไงเหรอครับ" วิฬาร์ถามต่อ

"เราจะไปที่ป่าคำชะโนด จากนั้นก็จะขึ้นรถไฟนาคราชไปยังโรงเรียน" นราธิปหยิบตั๋วขบวนรถไฟนาคราชออกมาให้วิฬาร์ดู "นี่คือตั๋วของเธอ" วิฬาร์ก้มหัวขอบคุณก่อนจะรับตั๋วมาไว้

"ป่าคำชะโนดเหรอครับ" วิฬาร์รู้สึกแปลกใจ

"ใช่แล้ว ที่ป่าคำชะโนดจะมีทางเชื่อมไปยังสถานีรถไฟนาคราชอยู่" นราธิปอธิบาย "เมื่อถึงป่าคำชะโนดแล้ว เธอต้องมองหาต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด จากนั้นให้เดินไปด้านหลังต้นไม้และใช้มือขวาแตะไปที่ต้นไม้ มันจะทำให้เธอเข้าไปที่สถานีรถไฟนาคราชได้"

"แล้วคุณจะไปส่งผมถึงสถานีรถไฟเลยไหมครับ" วิฬาร์ถาม

"ฉันจะไปส่งเธอถึงป่าคำชะโนดเท่านั้นแหละ" นราธิปตอบ "เพราะฉันนึกได้ว่ายังมีของบางอย่างที่ฉันยังไม่ได้นำมา เธอต้องเข้าไปในโรงเรียนคนเดียว"

"แล้วเราจะได้พบกันอีกไหมครับ" วิฬาร์ถามด้วยความกังวล

"พบสิ เธอจะได้พบฉันแน่นอน" นราธิปยิ้ม "ตอนนี้ เธอไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้า"

วิฬาร์พยักหน้ารับคำ เขารู้สึกตื่นเต้นและตื่นกลัวในเวลาเดียวกัน เขาตื่นเต้นที่กำลังจะได้เข้าสู่โลกใหม่ โลกที่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีจริง และตื่นกลัวที่ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก คืนนั้น วิฬาร์นอนไม่หลับ เขาคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ เขาจะได้พบกับเพื่อนใหม่ๆ เรียนรู้เวทมนตร์คาถามากมายและใช้ชีวิตในโรงเรียนเวทมนตร์ภพพิมานเหมือนกับเป็นบ้านของเขา




 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด