หัวข้อ: เพราะรักเสพติด ตอนที่ 4 พิษเหล้าจิน

[boombim.2539]

ตอนที่ 4 พิษเหล้าจิน
(คูปอง)
ไม่ต้องรับสาย ถ้าเธอไม่เหงา~
อยู่กับเขาก็รู้เธอคงไม่แคร์ตนอย่างฉัน~
ฉันมันก็แค่คนโทรผิด บอกเขาฉันโทรผิดดดด~~
ตอนนี้ผมมานั่งแมะอยู่ที่เหล้าเจ้าไม่ประจำแต่เป็นร้านที่ผมเป็นหุ้นส่วนเองครับชื่อร้าน แฟนเผลอ แค่ชื่อร้านก็กินขาดละครับเอาตรงๆ ผมรู้ครับว่าทุกคนกำลังคิดอะไรอยู่ คงคิดว่าหน้าแบบผมเนียเป็นหุ้นส่วนกับใครเขาด้วยเรอะ ก็แหม๋ครับผมก็เรียนบริหารกะจะไม่ให้ผมหัวธุรกิจหน่อยหรอ อีกอย่างขี้เหล้าเป็นหุ้นส่วนร้านเหล้าก็คงไม่แปลกมากนัก อาจจะมีคนถาม(ใครถามเอ่ย?)ว่าทำไมร้านที่ผมเป็นหุ้นส่วนผมถึงไม่เรียกว่าร้านประจำ ก็ถ้าคุณมีเพื่อนที่แสนดีแบบไอ้ไมล์คุณคงไม่อยากให้หุ้นร้านตกเพราะเพื่อนสุดที่รักแดกไม่จ่ายตังค์แน่นอน นั้นเป็นเหตุผลที่ผมไม่ค่อยมา ไปแดกร้านอื่นน่าจะคุ้มกว่า แต่วันนี้ดีหน่อยครับมีคนเลี้ยง พวกผมเลยแห่กันมากินที่นี้ ส่วนคนเลี้ยงนั้น
“จะกินอะไรครับ” เสียงคนที่ผมพูดถึงดังขึ้นแข่งกับเสียงเพลงเศร้าในร้าน มันนี่แหละครับ จะเลี้ยงพวกผมในวันนี้ ตั้งแต่วันที่มันไปเลี้ยงข้าวผมวันนั้น เหมือนมันจะตรัสรู้อะไรแปลกๆได้มั้ง  เพราะหลังจากวันนั้นมันก็ตามตื้อจะเลี้ยงนั่นนี่อยู่เรื่อย
“ตามใจมึง มึงจ่าย” ผมตอบไปแบบนั้นเพราะผมกินได้ทุกอย่างไม่ติดอยู่แล้ว พวกไอ้ไมล์ก็ด้วย
“นี่ร้านมึงนิ มึงก็เชียร์หน่อยครับ” มันพูดขึ้นพร้อมทำหน้าอ้อนๆ (อ้อนตีน)
“อยากให้กูเอ็น?” ผมถามย้ำออกไป มันยิ้มพร้อมพยักหน้าหงึกๆ เอาล่ะถึงคาดดวงเงินมึงหมดแน่ไอ้หยิน ฮ่าๆๆๆ
“แน่ใจหรอไอ้หยิน เพื่อนกูเชียร์หนักนะ” ไอ้ฟ้าที่นั่งอมตีน เอ้ย อมยิ้มอยู่นานพูดขึ้น
“โอ้ยยย หยินกลัวที่ไหนคร้าบบบ เพื่อนกูนะรวย แดกเหล้าคืนละหมื่นยังไม่สะเทือนขนหน้าแข้งมันเลย มึงอย่าห่วง” เพื่อนไอ้หยินที่ชื่อปรักพูดขึ้น คนนี้หรอที่ยุมันให้มาจีบผม ได้เวลากูเอาคืนละมึง เดี๋ยวรู้เรื่องเลยครับ ผมก็รู้จักชื่อของพวกเพื่อนมันเมื่อกี้ตอนเข้ามานั่งในร้านนี่แหละครับ แต่เหมือนมีคนนึงหน้าคุ้นๆอยู่แต่ไม่ค่อยพูดค่อยจาเท่าไหร่ ผมก็เลยไม่ได้สนใจ
“งั้นกูไม่ห่วงนะ” ผมยิ้มมุมปากก่อนจะยกมือเรียกพนักงาน
“เอาจินบนชั้นนั้น” ผมพูดแล้วชี้ไปที่เคาเตอร์ที่มีบาร์แทนเดอร์ยืนชงอยู่
“เอ่อ พี่ครับ พี่หมายถึงเอาคอกเทลที่ผสมจินขวดนั้นรึเปล่าครับ” พนักงานทำหน้าตกใจก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง
“เอาขวดนั้น” ผมย้ำ
“แต่พี่ครับเป็นคอกเทลก็แก้วล่ะ 3,500 บาท แล้วนะครับ พี่แน่-“ ผมยิ้มก่อนจะกระซิบข้างหูบาร์เทนเดอร์ให้ได้ยินกันสองคน
“น้อง คือกูกำลังหาเงินเข้าร้าน อย่าคิดมาก” ผมตบบ่าน้องไปที ก่อนน้องมันจะยอมเดินไปหยิบจินบนชั้นหลังเคาเตอร์มาให้ผม
“สามหมื่นหกเลยนะพี่” พนักงานกระซิบบอกย้ำกับผม ว่าเหล้าที่ผมอยากได้มันแพงจริงๆนะ ผมจะแดกจริงเหรอ
“เออกูรู้ก่อนมึงจะมาสมัครงานอีก” พนักงานทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะก้มหัวเชิงขอโทษ สงสัยพึ่งจะจำผมได้ละมั้ง ว่าผมก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนร้านนี้ ก็คงไม่แปลกหรอกครับ ถ้าพนักงานมันจะจำผมไม่ได้เลย ก็ผมเล่นมาร้านแทบนับครั้งได้ตั้งแต่เปิดร้านมา
“อ้าววว ไอ้ป๋องมาไม่บอกวะ โห้ไอ้เหี้ยตีนเหยียบร้านวันเดียวมึงเล่นซะร้านกูทุนหายเลยนะมึง”พี่ก้าวเจ้าของร้านที่ผมเป็นหุ้นส่วนเดินมาทักทายพร้อมแซะในประโยคหลัง
“วันนี้มีคนจ่ายพี่ เขาอยากให้ผมเชียร์เลยจัดสักหน่อย” ผมพูดแล้วยิ้มให้พี่ก้าวไปที อย่างไม่ต้องห่วง เพราะวันนี้กูจะโกยเงินเข้าร้านครับ
“ไหนใครใจใหญ่จังวะ ไอ้ไมล์เหรอวะ” พี่ก้าวพูดพร้อมหรี่ตามองหน้าทีละคนและไม่ลืมที่จะแวะแซะไอ้ไมล์ไอ้ตัวดีที่กินไม่เคยจ่าย
“พี่ก็พูดเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้นะ ให้ไอ้ไมล์เลี้ยงรอหมาออกลูกเป็นปลา ยังจะเป็นไปได้กว่าเลย ไอ้คนเลี้ยงมันชื่อหยิน พี่ไม่รู้จักหรอก” ผมตอบก่อนจะหันมาสนใจขวดจินในมือพลางน้ำลายแทบหยดแหมะๆ พี่ก้าวมองผมแล้วส่ายหน้าอย่างระอากับความขี้เหล้าริซึ่มของผม ก่อนจะกอดคอผมเดินไปที่โต๊ะที่พวกเพื่อนผมนั่งอยู่ สงสัยอยากเจอไอ้คนที่หลงมาเลี้ยงพวกผมได้ละมั้ง ชะตากระเป๋าเงินขาดชะมัด
ทุกคนยกมือไหว้พี่ก้าว ก่อนผมจะแนะนำพี่ก้าวให้พวกที่ไม่รู้จักได้รู้จักแก ก่อนที่พี่ชายสุดที่รักจะหันไปคุยกับคนที่กระเป๋าเงินแหกของค่ำคืนนี้ อย่างเป็นห่วง
“ขวดนี้สามหมื่นหกนะเว้ยน้อง ไอ้ป๋องน่าจะได้สัก 360 ดื่ม ได้รางวัลแน่มึงคืนนี้” ผมไม่ตอบแค่ยิ้มแล้วพยักคิ้วให้พี่ก้าวเฉยๆ
“ห้ะ”เหมือนผมได้ยินเสียงห้ะแว่วๆมาจากคนข้างๆ ไม่ห้ะสิแปลกมึง อยากให้กูเชียร์นัก ผมบอกตรงๆขนาดคนกินเหล้าแทบทุกวันแบบผมการกินเหล้าหมดคืนเป็นหมื่น ผมยังว่าเยอะนี่มาเจอขวดละสามหมื่นไม่ห้ะให้มันรู้ไป ฮ่าๆๆๆๆ
“ยังไงอยากได้ไรเรียกพนักงานเลย กูไปหาแขกกูละ” พี่ก้าวพูดพร้อมยกมือลา หลังจากพี่ก้าวหันหลังไปยังไม่ทันเดินครบสามก้าวคนข้างๆ ผมก็สะกิดไหล่ของผมเบาๆ ผมหันไปตามแรงสะกิด
“สามหมื่นหกจริงหรอวะ” มันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดแล้วถามผม ผมบอกตรงๆว่าอาการของมันทำผมสะใจไม่น้อย ไงมึงอยากเลี้ยงนักนิ เห๊อะ!
“ทำไม ไม่มีเงินพอจ่ายหรอ เดี๋ยวกูหารด้วยก้ได้นะขวดนี้” ผมทำหน้าอ้อร้อใส่มันแล้วพูดเชิงแหย่ๆ
“บ้าเหรอ กูบอกจะเลี้ยง มึงจะมาหารได้ไง” มันทำหน้าเครียดกว่าเดิม ผมนี่สะใจสุดๆครับฮ่าๆๆๆๆ
“แต่ปอง มึงกินเหล้าขวดละหลายหมื่นแบบนี้ปกติหรอ” มันทำท่านับนิ้วแล้วหันหน้ามาถามผม
“ไม่อ่ะ ปกติกินโปรละ 499” ผมตอบความจริงแบบไม่ได้คิดอะไร อยู่ๆมันก็กระชากไหล่ผมหันไปหามัน
“แล้วทำไมวันนี้ไม่กิน 499” มันทำหน้าตาตลกมากครับตอนนี้ ผมหลุดขำใส่หน้ามันไปทีนึง ก่อนจะเอาไหล่ออกมาจากมือมัน
“ก็ไอ้ปรักบอกเองไม่ใช่หรอว่ามึงรวยมากกกกกกกกกกกกกก” ผมลากเสียงแล้วหันหน้าไปทางไอ้ปรัก ส่วนคนที่พูดว่าเพื่อนตัวเองรวยเมื่อกี้ตอนนี้ทำหน้าเฉไฉ ไม่รู้ไม่ชี้
“เอาหน่า มึงอย่าใจเสียไปเลยกูก็อยากกินเหล้าแพงๆบ้าง แค่นั้นเอง” ผมแสร้งทำหน้าเศร้า
“เอาดิ อยากกินอะไรก็ชี้เลย กูอยากให้มึงเชียร์เอง ราคาไหนกูก็สู้....วะ”  ใจแม่งสู้สัส ได้ครับเดียวพี่จะเชียร์หนักๆให้เลยครับน้อลลล ผมยิ้มให้มันไปทีก่อนจะทำการเปิดขวดจินแล้วรินใส่แก้วให้ครบทุกชีวิตในโต๊ะ แค่เทแก้วแรกก็จะครึ่งขวดละสัส เหล้าเหี้ยไรเนี้ยเดี๋ยวผมต้องคุยกับพี่ก้าวละว่าไม่ต้องเอาลงอีก เปลืองเงิน
“ไม่มีมิกซ์หรอ”เสียงโนอึนถามขึ้น
“เหล้าแพงๆ เขาต้องชิมรสแท้ๆ มันสิ จะมามิกซ์ได้ไงเสียรสหมด”ไอ้ไมล์เป็นคนตอบ ก็จริงแท้อย่างที่มันพูดแหละครับ เหล้าแพงใครเขาผสมกัน แต่ผมว่าโนอึนน่าจะไม่สู้รสขม ผมเลยยกมือเรียกพนักงานมาเพื่อสั่งโค้กสักขวดให้โนอึน
“แหม๋ เห็นเขากินไม่สู้ก็สั่งมิกซ์มาให้เลยน๊า” เสียงไอ้ไมล์ตัวเดิมพูดขึ้นพร้อมทำหน้าแซวๆ
“อะไร” ผมถามออกไปแค่นั้น ถ้าให้เดาผมก็พอรู้ว่ามันสมองอย่างมันคิดอะไรอยู่ คงกะจะแซวผมกับโนอึนนั่นแหละ ก็น่ารักสะขนาดนั้นก็ไม่แปลกที่มันจะคิด แต่พักก่อนครับ มันก็น่าจะรู้ว่าผมไม่อะไรกับใคร ที่สั่งโค้กให้ก็เพราะอยากให้จอยกันทั้งโต๊ะ แค่นั้นแหละครับ
“ไมล์แซวเพราะมึงชอบโนอึนหรอ”คนข้างๆเบี่ยงตัวลงมากระซิบถามผมที่ข้างหู เอาซะขนกูนี่ลุกเลยครับ ส่วนกูนี่น่าจะลุกเตะมึงต่อ
 “มันกวนตีน” ผมตอบไอ้หยินมันแค่นั้น ก่อนจะยกเหล้าในมือขึ้นดื่ม
“ปอง ถ้ามึงชอบโนอึนมึงบอกกูได้นะ กูจะได้ถอย” มันพูดพร้อมทำหน้าเศร้าๆ ตอนแรกผมงงว่ามันเป็นอะไรของมันก่อนเพลงในร้านจะลอยเข้ามาในหูผม
ไปเถอะเธอ ไปที่ที่ดีกว่า หากอยู่กับฉันเสียเวลา
สุดท้ายไม่นานฉันคงเข้าใจ ไปเถอะเธอทิ้งฉันไว้ดีกว่า
อย่ามัวแต่เสียน้ำตา~~
อย่าบอกนะว่ามึงอินเพลง ไม่แค่คิดแต่ผมถามมันออกไปด้วย
“อินเพลงหรอ”มันหันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่แดงกล่ำ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะร้องไห้หรือมันกำลังจะเมา
“อื้อ แต่ถ้ามึงชอบคนอื่นจริงๆ กูก็ไม่ว่า” ผมขำกับท่าทางของมัน คือมึงพึ่งกินไปอึกเดียวถึงขั้นนี้แล้วหรอวะ
“แล้วถ้ากูชอบโนอึนจริงๆล่ะ” มันหันหน้าควับมาทันที
“กูจะบอกไอ้เถื่อน” ผมหรี่ตามองไปทางไฟต์ก่อนจะเห็นว่ามันนั่งจ้องเราสองคนคุยกันอยู่ แสดงว่ากลุ่มนี้น่าจะห่วงโนอึนสุดซินะ ดูจากแววตาไฟต์มันแล้ว ถ้าผมจะจีบโนอึนจริง มันคงส่อยผมร่วงทันทีที่ตอบอืมเลยละ
“มึงจะกระทืบกูรึไง” ผมพูดแล้วชี้หน้าไอ้ไฟต์ ไอ้ไฟต์ทำหน้างงนิดหน่อย
“กูจะกระทืบมึงทำไม” มันถาม ผมไม่ตอบแต่หันไปกระซิบกับไอ้หยินแทน
“กูจะไม่แตะโนอึนของพวกมึงเลย” ผมพูดแค่นั้นไอ้หยินก็เอาหัวซุกลงมาไหล่ผม
“ไอ้หยิน ไอ้นี่ เมาแล้วหรอยังไม่ทันได้แดกคุ้มเลย”ไอ้ปรักพูดขึ้น ผมขำหน่อยๆก็จริงอย่างมันว่า มันยังกินไม่ทันคุ้มเลย
“ใครเมา กูแค่อยากซบคนน่ารัก”มันผงกหัวขึ้นมาตอบเพื่อน ทุกคนขำมันพร้อมกัน
“มึงนี่น๊า จะจีบขี้เหล้า แต่กินแก้วเดียวร่วงนี่นะ”ไอ้ฟ้าพูดขึ้นแบบไม่ได้จริงจังมากนัก
“ชั่งหัวมัน ไหนๆคนเลี้ยงก็เมาละ กูจะสั่งไม่ยั่งเลยแล้วกันนะ”ไอ้ปรักพูดขึ้น มึงนี่ไม่ห่วงเพื่อนไม่พอ ไม่ห่วงเงินเพื่อนด้วย มันไปมุดขุดหามาจากไหนนะเพื่อนแบบนี้ ตัวเองก็ออกจะเป็นคนเนี๊ยบคนดี กูล่ะท้อแทน
“เรามาเล่นเกมกันมั้ย” เสียงนรกมาแล้วครับ โดยเฉพาะคำๆ นี้ที่ออกจากปากไอ้ไมล์ ผมจำได้ล่าสุดที่มันพูดประโยคนี้ ม่านอ้วกแตกอยู่สามวันสามคืน ส่วนผมก็พักกินเหล้าไปสามวันนั่นแหละ แค่คิดขนก็ลุกซู่ว่ะ
“ไม่!” เสียงพวกผมสามคนพูดขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย ให้เดาพวกมันก็คงขนลุกไม่ต่างกัน โดยเฉพาะไอ้ฟ้าที่หลับคากองอ้วกวันนั้น
“โธ่ ทำไมวะเพื่อน เกมนี้ง่ายๆไม่เน้นเมาเน้นตื่นเต้น” มันทำหน้าตาเชิญชวนพวกผมให้เล่นด้วย
“ไอ้สัส รอบก่อนมึงได้นอนคากองอ้วกอยู่ข้างๆกู มึงจำไม่ได้แล้วหรอ”ไอ้ฟ้าพูดขึ้น มันทำถ้านึกก่อนจะส่ายหน้าไปมาลบความคิด
“อดีตช่างมันมึง”มันพูดแล้วหันมาตบไหล่ไอ้ฟ้าอย่างให้กำลังใจ พร้อมกับเอ่ยอธิบายเกมของมันอย่างไม่สนสี่สนแปดของพวกผมที่ค้านมันเลยสักนิด แล้วคือจะถามพวกกูเพื่อ
“เกมของกูก็คือ ถ้าใครมีสาวเดินเข้ามาหา คนนั้นยก” โธ่ไอ้ห่า แบบนี้จะได้ยกหรอ คงได้จิบแดกทั้งคืน เกมปัญญาอ่อนเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือจะทำให้กูไม่ได้แดกเหล้าแพง คิดเกมไม่ดูเบ้าหน้าเพื่อนเลย สภาพพวกผมคือแต่งตัวเตรียมจะนอนกันทุกตัว เป็นปกติของพวกผมครับ บางวันก็ใส่ชุดนอน บางวันก็ชุดบอล กะว่าเมาอ้วกคือทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับไปเลย ถ้าแต่งหล่อมาคือขี้เกียจเปลี่ยนชุดจะนอน บางทีอ้วกก็เปลี่ยนยาก ถ้าเป็นชุดนอนหรือชุดบอล ถ้าอ้วกคือถกง่ายกว่า
แต่ไอ้เพื่อนบัดซบของผมดันคิดเกมปัญญาอ่อนแบบนี้ออกมา ถามจริง คือกูจะได้ยกเหล้าแตะลิ้นตอนไหนนน ไอ้เหี้ยฟ้า
“คงไม่ได้แดก”ผมกำลังจะอ้าปากด่าไอ้ฟ้ามัน แต่ไม่ทันไอ้ม่าน
“เออน่า นี่ร้านไม่ค่อยได้มายังไงสาวๆ ก็ไม่ค่อยเจอเร-“ ไอ้ไมล์พูดยังไม่ทันจบก็มีผู้หญิงหน้าตาหมวยเดินเข้ามาที่โต๊ะ
“ชื่อไรอ่ะเรา”เสียงห้าวๆพูดขึ้น คนโดนถามยังไม่ตอบได้แต่นั่งงงๆ
“นี่ เราถามอ่ะ เราน้ำฝนนะ” ผู้หญิงคนนั้นยังพูดต่อ ตอนนี้ทั้งโต๊ะผมยังเงียบ เพื่อรอดูว่าคนโดนถามจะตอบเขามั้ย
“หยิน” มันตอบเบาๆ ก่อนจะซบไหล่ผมเหมือนเดิม ผู้หญิงคนนั้นไม่รอช้ารีบนั่งลงเอาหน้าอกที่ดูท่าจะดันทรงมาจนเหนื่อยเบียดเขากับแขนของไอ้หยิน ส่วนมันก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
“น้ำขอไลน์หยินได้ป่า-“
“อ้าวๆ ไอ้หยิน ดื่มเลยมึง ยกๆๆๆ” อยู่ๆไฟต์ก็พูดขึ้นพร้อมยกแก้วขึ้นใส่ปากไอ้หยิน ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามามองไฟต์นิดหน่อยอย่างไม่ค่อยจะพอใจ
“กลับกับใครหรอคะคืนนี้” ผู้หญิงคนนั้นยังพยายามถามไอ้หยินต่อ พร้อมกับยกขาขึ้นมาวางบนขาไอ้หยินมัน ผมมองดูการกระทำนั้นเงียบๆไม่ได้คิดอะไร
“หึงปะ”เสียงกระซิบจากทางฝั่งซ้ายมือดังขึ้น ผมมองหน้ามันงงๆ
“หึงใคร” ผมถาม ไอ้ไมล์ไม่ได้ตอบแต่ทำท่ายู่ปากไปทางไอ้หยินที่กำลังโดนผู้หญิงทับไปครึ่งตัว
“ไม่ได้รู้สึกอะไรในใจเลยสักนิดว่ะไมล์”ผมตอบแล้วยักคิ้วใส่มันไปที
“เอ่อ ขอโทษนะเพื่อนเราเมาแล้ว แกไปโต๊ะอื่นเถอะ” เหมือนนางฟ้าลงมาโปรด โนอึนพูดขึ้นอย่างสุภาพ ก่อนผู้หญิงคนนั่นจะทำท่าจิ๊จ๊ะแบบไม่พอแล้วยอมลุกออกไป
“ยกครับ” ปรักไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรยัดแก้วใส่มือไอ้หยินอย่างไว มันลุกขึ้นมานั่งตัวตรงก่อนจะกระดกทีเดียวลงคอ
“ขม”มันพูดแล้วทำหน้าหยี๋ๆ แต่เหล้าก็แบบนี้ปะวะ ผมคิดในใจ
“กูบอกแล้วร้านมึงอ่ะ เราสเปคสาว”ไอ้ไมล์พูดแล้วทำท่าดี๊ด๊า
“ไงพวกมึง แฮ่กๆ” ผมมองผู้ชายที่วิ่งหอบมาจากไหนไม่รู้มายืนอยู่ตรงหน้าไอ้หยินอีกรอบ เออฮอตนะมึง
“อ้าวทำไม พึ่งมาวะไอ้นิพ” ไอ้ปรักพูดขึ้น ใครอีกวะ
“กูปีนหน้าต่างหนีแม่มา”  วอท? โตเท่าควายแล้ว ยังต้องปีนหน้าต่างแอบมาแดกเหล้าเผื่อ โตจนปี้สาวได้แล้วนะเว้ย
“สัส งี้แม่คิวจะตามมามั้ยวะ รอบก่อนก็ตาบมาตบหัวมึงถึงที่ มึงจำไม่ได้หรอ”ไฟต์พูดขึ้น ไอ้นี่แม่โหดมากหรอวะ ผมนี่ขนลุกเลย ต้องเป็นป้าอ้วนๆตาดุๆ อย่างนางผีเสื้อสมุทร ไล่เอาสากตีหัวลูกแน่ ผมเจอบ่อยแถวซอยบ้านผมเอง
“ไม่รู้วะ แค่ได้ยินว่าลูกพี่หยินของกูจะเลี้ยง กูพร้อมลงทุนปีนหน้าต่างครับ” มันพูดแล้วนั่งลงข้างๆไอ้ปรัก
“เออ กูนิพนะ นิพพานเพื่อนไอ้พวกนี้แหละ” หลักจากพูดเสร็จมันก็แย่งแก้วในมือโนอึนไปกิน
“กูป๋อง ไอ้นี่หมื่นไมล์ เหนือฟ้า ม่าน” ผมพูดแนะนำตัวและแนะนำเพื่อนทุกตัว เอ้ย คนไปตามมารยาท
“อ๊า ขมจังวะ แดกไม่ผสมได้ไงวะโนอึน” คนชื่อนิพบ่นขึ้น
“ขวดเกือบสี่หมื่น คงแดกผสมหรอก” ไฟต์พูดขึ้น ส่วนไอ้คนที่พึ่งมาทำตาโตแบบอึ้งตาแตก ก่อนที่มันจะอ้าปากพูดอะไร ฝ่ามือสวยๆก็ลอยมาจากไหนไม่รู้ ดังผั้วะ! หัวมันโยกเลยครับ ผมมองขึ้นไปเห็นผู้หญิงหน้าสวย หน้าดุๆยืนอยู่ข้างหลังมัน
“ไอ้นิพ กูบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าโดนหน้าต่างมาแดกเหล้า หน้าบ้านมีดีๆทำไมมึงไม่ออก ห้ะ” อย่าบอกนะว่านั่นแม่มัน แม่งอย่างสวยเหมือนพี่สาวซะมากกว่า
“โอ้ยไอ นิพเจ็บนะ” เอ๊ะ หรือแฟนมันมาตามแทนแม่วะ
“สวัสดีครับแม่คิว” ผมยังจินตนาการไปได้ไม่ถึงไหนไอ้ปรักก็ต้องเบรกผมไว้ก่อนด้วยการเรียกผู้หญิงสุดสวยคนนั้นว่า แม่คิว
“เออ หวัดดีจ่ะ” คนสวยหันมายิ้มให้ผมทุกคนอย่างใจดี เยสสสส แม่ไอ้นิพโคตรสวยเอาเรื่องอ่ะ แต่พอหันมายิ้มให้พวกผมเสร็จ ก็หันไปมองจิกหัวลูกชายต่อ แม่จะตั๊บมันสักดอกมั้ยครับ ผมจะช่วย ฮ่าๆๆ
“ไอไม่ต้องไปยิ้มให้พวกมันเลยนะ ไม่งั้นผมฟ้องป๊าแน่” ไอ้นิพบอกกับแม่อย่างงอนๆ เหมือนแฟนหนุ่มหึงแฟนสาวเลยวะ
“แล้วนี่อะไร จะปีนหน้าต่างหนีมากินเหล้าทำไม เดือนนี้รอบที่สามแล้วนะนิพ” คนสวยพูดพร้อมกอดอกอย่างไม่พอใจ
“ก็ไอจะตามมาแบบนี้ไง ตัวก็รู้ถ้าเค้าขอมาร้านเหล้าทีไร ตัวจะขอมาด้วยทุกทีเลย” ไอ้นิพตอบแม่ด้วยเสียงอ้อมแอ้ม
“ทำไมวะ แม่มึงเขาก็ดูเอนจอยดีนี่หว่า ดีซะอีก จะได้มีคนสวยๆมากินเหล้าเป็นเพื่อน” ผมพูดถามไอ้นิพอย่างอยากรู้ พร้อมยิ้มให้แม่มันอีกที ถ้ามีลูกหัวขวดไม่น่ารักเปลี่ยนลูกก็ได้นะครับ ผมยินดีดื่มเป็นเพื่อนแม่เอง ผมนี่โคตรอยากได้แม่แบบนี้เลย คงจะสนุกน่าดู
“พอดีพ่อไอ้นิพโคตรขี้หึงเลยวะ ถ้าพ่อมันรู้ว่ามันเอาแม่มาเที่ยวร้านเหล้าอีก คนโดนหักค่าขนมอีกแน่” ไอ้ไฟต์มันตอบผม
“มึงอย่าคิดว่าพ่อกูคงหึงธรรมดาทั่วไปนะ รายนั้นขนาดกูกอดแม่ยังไม่ได้เลย แล้วไออ่ะ มาร้านเหล้ากับเค้าทีไรมีแต่คนมาขอชนแก้ว ถ้าป๊ามาเจอหัวแตกคู่แน่” ไอ้นิพมันบอกผม ก่อนจะหันว่าแม่ตัวเองอย่างงอนๆ
“ไหนๆ คนสวยก็หนีมาได้แล้ว ก็มาแล้วนั่งลงก่อนเถอะครับ”ไอ้ปรักนี่ดูจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยนะครับ มันดูเป็นคนขึ้นนิดหน่อย
“เนี่ยๆแม่ครับ พวกผมกำลังเล่นเกมกันอยู่ แม่สนใจร่วมวงด้วยมั้ยครับ” เออมึงนี่ก็สุดนะไอ้ไมล์ มึงชวนแม่เขาเล่นเกมบ้าๆบอๆกับมึงแล้วหร๊อ
“เกมอะไร แม่ไม่เอาดีกว่าขอจิบพอ” แม่ไอ้นิพทำหน้าแหยงๆพอได้ยินว่าพวกผมกำลังเล่นเกมกันอยู่ ก่อนจะนั่งลงแล้วแย่งแก้วจากมือไอ้นิพไปจิบต่อ ผมแอบดีใจนิดหน่อยที่แกไม่ร่วมวงเกมด้วย เพราะถ้าร่วมวงด้วยผมเกรงว่าจะมีเหตุการณ์บ้านแตกเกิดขึ้น
“แล้วนี่หยินเมาแล้วหรอลูก” คนโดนถามผงกหัวขึ้นมาตอบทันที
“ป่าวครับแม่ พอดีคนน่ารักตัวหอมเลยอยากซบ” มึงนี่นะ เหลี่ยมจริงๆ ผมเลยเอาไหล่ออกจากหัวมัน แล้วหัวมันก็หล่นแหมะทันที
“มาต่อๆ”ไอ้ไมล์พูดขึ้นหลังจากมันพูดจบ ไอ้หยินก็ยกเหล้าขึ้นกระดกจนหมดแก้ว
...................................................................................................
00:17 น.
ตอนนี้พึ่งเที่ยงคืน ทุกคนก็ดูจะเมากันได้ที่ไปแล้วครับ แต่มีคนนึงที่น่าจะไม่ค่อยได้ที่แต่คอพับแทบหักไปแล้ว ส่วนไอ้ไมล์คนชวนเล่นเกมมันเดินหายไปกับสาวคนที่แปดของคืนนี้ ที่เดินเข้ามาขอไลน์มัน คงเป็นผู้ถูกเลือกแหละครับ ไอ้นิพกับแม่มันก็กลับไปเมื่อกี้เพราะพ่อมาตามแล้ว พอได้นั่งร่วมโต๊ะกับแม่คิวแล้ว ผมไม่แปลกใจเลยถ้าพ่อมันจะหวงแม่มันขนาดนั้น แม่ไอ้นิพมีคนเดินมาชนแก้วที่โต๊ะไม่พักเลยเถอะ ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย เสน่ห์เหลือๆเลย ยิ่งเมาแม่ไอ้นิพยิ่งโคตรคุยสนุก ท่านโคตรเอนจอยกับพวกผมสุดๆ
ส่วนไอ้หยินที่บอกจะเลี้ยงนั่งเมาคอหักอยู่ข้างๆผมไม่ได้ไปไหน ถามว่าสาวเข้าหามันเยอะมากเลยหรอถึงยกจนเมาขนาดนี้ ตอบเลยนะครับ ว่ามันคอหักตั้งแต่คนที่สามที่เข้ามา สภาพหมาจัดๆ หลังจากไอ้ไมล์หายไปเราก็ไม่ได้เล่นเกมกันต่อ เปลี่ยนมานั่งฟังเพลงจิบเหล้ากันแทน
“ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้นเกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา” กลอน?
“บ่นไร”ผมถามคนข้างๆที่อยู่ๆก็พูดบทกลอนขึ้นมา แปลกคนจริงไอ้นี่ แต่ไร้การตอบกลับจากมัน
“มันอ่านวรรณกรรมเยอะ คงจำมาพูดแหละ” ไอ้ปรักพูด อ่านวรรณกรรม คนแบบมันนี่นะ
“ชอบจริงๆนะ”มันพูดขึ้นทั้งๆที่ยังหลับตา
“เริ่มเลยหรอ” ไฟต์พูดขึ้น เพราะเห็นมันเริ่มขยับตัวเข้ามาเบียดผมมากขึ้น เหมือนพวกมึงลุ้นกันมากอะ
“ปอง กูอยากรู้จักมึงมากกว่านี้เยอะๆ กูนึกภาพมึงยิ้มอย่างมีความสุขให้กู แล้วกูยิ่งอยากครอบครองมึง” เออสภาพมันเริ่มเพ้อละ อาจจะไม่ได้ดูเรื้อนเหมือนรอบแรกที่เราเจอกัน แต่พอมันเมาแล้วมันนี่เพ้อตลอด ผมไม่ได้ตอบแค่ฟังมันบ่นไปเรื่อยๆ
“แม้นเนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา แม้นเป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่ เป็นราชสีห์สมสู่เป็นคู่สอง จะติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ตรองพิศวาสทุกชาติไป”
(แปลประมาณว่า ถ้าเธอเป็นลำธาร ฉันก็จะขอเป็นปลาเพื่อจะได้อยู่ใกล้ชิดและเป็นส่วนหนึ่งของกันที่ขาดไม่ได้ ถ้าเธอเป็นดอกบัวฉันก็จะขอเป็นแมลงภู่ เพื่อที่ฉันจะดอมดมหยอกล้อใกล้ชิดเชยชมเธอ แต่ถ้าเธอเป็นถ้ำก็ขอให้ฉันได้เป็นเจ้าป่าที่เพื่อได้ครอบครองและอยู่อาศัยไม่จากเธอไปไหน และจะขอติดตามเธอเป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป)
“โคฟเวอร์เป็นสุนทรภู่แบบนี้ ระวังได้เมานั่งแต่งกลอนตอนอกหักนะมึง” ไอ้ปรักพูดขึ้น ผมแอบขำ ผมก็ไม่ได้เข้าใจเนื้อหาทั้งหมดหรอกครับแต่ก็น่าฟังดี
“ปากหรือตีนที่พูดมาเนียไอ้เชี่ยปรัก”ไอ้หยินบ่นไอ้ปรักไปที แล้วหันมาซบผมทำท่าดมฟุดฟิด
“หอมจัง” มันบอกผมอย่างอ้อนๆ
“โรคจิต ออกไป” ผมผลักมันออกเบาๆ ทำตัวเป็นหมาไปได้นะมึง
“หอมๆๆๆๆ” ยิ่งผลักมันยิ่งทำประชดครับ มันทำท่าดมฟุดฟิดเข้าหาผมแล้วผลักผมนอนลงโซฟา ไอ้เหี้ยอายเพื่อนไอ้ฉิบหาย ผมตีนถีบมันออกไปทีหนึ่งก่อนมันจะทำท่าหงอยๆ
“อย่าพึ่งมาทำอนาจารกันตรงนี้ครับ ไม่อายเพื่อน ก็อายสายตาประชาชีบ้างครับ”ไอ้ฟ้าที่นั่งมองมานานพูดขึ้น ผมมองแรงใส่มันไปที
“กลับมั้ย เราว่าหยินไม่ไหวแล้ว” โนอึนพูดขึ้น
“งั้นพวกโนอึนกลับก่อนมั้ย เรายังอยากนั่งต่อน่ะ” ผมตอบไปเพราะปกติพวกผมกลับกันตอนร้านปิดอยู่แล้ว
“งั้นพวกกูลานะ” ไอ้ปรักยืนขึ้นเซๆแล้วพูด ผมพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ แล้วพวกมันก็พากันลุกเตรียมกลับ แต่เหมือนพวกมึงจะลืมอะไรไปนะครับ
“เพื่อนมึงอ่ะ” ผมพูดแล้วชี้ไปที่ไอ้หยิน
“ฝากด้วย” ไอ้ปรักพูดพร้อมยกมือโบกไปมา อ้าวไอ้สัส อยู่ๆก็ทิ้งให้เป็นภาระกูเฉย
“ไอ้หยิน เพื่อนมึงกลับแล้ว ลุก” ไอ้หยินสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาแล้วมองหน้าผม แล้วขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนมันจะพูด
“อยากกลับกับปอง” แล้วมันก็ทิ้งหัวลงมาซบตรงอกของผม ทำไมเมารอบนี้มันอ้อนแปลกๆว่ะ ผีตัวไหนเข้าสิงมันอีกเนีย
“อีกโปรมั้ยป๋อง” ไอ้ฟ้าถาม ผมพยักหน้าไปแทนคำตอบ
“กูกลับเช้า จะมากลับด้วยส้นตีนไร”ผมพูดแล้วผลักหัวมันออกเบาๆ มันก็ดูน่ารักดีนะเวลาเมา แต่เวลาปกติทำไมมันหน้ากวนส้นตีนจังไม่รู้
“รอได้ กินด้วยต่อก็ยังได้” ปากเก่งนะมึงดูสภาพตัวเองด้วย
“แล้วแต่นะงั้น” ผมเลิกสนใจมันแล้วมากินเหล้าต่อ แล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาหามันรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของคืนนี้ ไม่ได้สนใจนะครับแค่เห็นด้วยหางตา
“กลับด้วยกันมั้ยคะ หยิน” ผมนิ่งไปครู่หนึ่งที่ได้ยินชื่อมันออกจากปากผู้หญิงคนนั้น ในเมื่อเจ้าของชื่อไม่ตอบ คนถามเลยทำการนั่งลงบนตักของไอ้หยิน ผมขยับให้ตัวเองนั่งสบายขึ้น ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้นิดหน่อยแต่ผมไม่ได้ยิ้มตอบ
“เนยเหรอ”มันถาม ก็คงคนเคยๆกันละมั้งครับ ผู้หญิงยิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะโน้มตัวลงมาหอมแก้มไอ้หยินอย่างคิดถึง ส่วนมันก็นั่งนิ่งเป็นหุ่นให้เขาทำ ผมนี่ขำนะ ผมไม่รู้ต้องรู้สึกยังไง ที่คนที่บอกว่าจะจีบผม มานั่งนัวกันกับผู้หญิงข้างๆเนี่ย ทุเรศสิ้นดี ผมเลิกสนใจสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังทำ แล้วยกเหล้ากินอย่างต่อเนื่อง
...
02:24น.
จนกระทั่งร้านแทบปิด ผู้หญิงคนนั้นก็ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ ส่วนผมนี่เมาได้ที่จนสติแทบไปจนหมด พวกไอ้ม่านไอ้ฟ้าก็ไม่ต่าง ไอ้หยินนี่นั่งให้เขานัวมาตลอดโดยที่ไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย เหอะ
“กลับ”ผมพูดบอกไอ้ฟ้ากับไอ้ม่าน พวกมันสองคนพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น พอผมลุกขึ้นเหมือนไอ้หยินมันจะรู้ตัว มันจึงจับมือผมไว้ ก่อนจะพูดกับผม
“กลับด้วย” ผมมองมันนิ่งๆก่อนจะสะบัดข้อมือออกแล้วเดินออกมาเฉยๆ เหมือนมันจะเดินตามมามั้งครับ แต่ผมไม่ได้หันไปมอง แถมบิลค่าเหล้าคืนนี้ สี่หมื่นกว่ากูก็เป็นคนจ่าย ไอ้เหี้ยเอ้ย กะจะแกล้งมันสะหน่อยแต่สภาพเมาเป็นหมาขนาดนั้นคงเรียกขึ้นมาจ่ายไม่ได้ โดยเฉพาะมันมีเด็ก เหอะ น่าเบื่อจริงๆ
“ปอง” แรงจับที่ข้อมือทำให้เท้าผมหยุดก้าว แล้วหันไปมอง
“อะไร” ผมพูดออกไปปนหงุดหงิด
“บอกว่ากลับด้วย” ผมไม่ได้ตอบแต่หันหน้ามาแล้วเดินต่อ
“ไม่กลับกับคนของมึงละ รำคาญ”ผมตอบแค่นั้นแล้วทำท่าจะเดินต่อ
“กูไม่อยากกลับกับเขา”
“ก็เรื่องของมึงไม่ใช่เรื่องของกู หาทางกลับเองสิวะ” ผมสะบัดแขนสุดแรง แล้วเดินจ้ำอ้าวออกมาอย่างไว แต่เหมือนได้ยินเสียงคนวิ่งตามแล้ว พึ่บ มันกอดผมไว้แน่น
“ให้หยินกลับด้วยนะ” ผมไม่ได้ตอบแค่ยืนให้มันกอดอยู่อย่างนั้น พวกไอ้ม่านกับไอ้ฟ้าที่เดินตามหลังออกมายกมือให้เชิงว่าเจอกัน ผมมองแล้วพยักหน้าเฉยๆ กูต้องบ่นรำคาญมันกี่ครั้งกันนะ มันถึงจะเลิกยุ่งกับผม
“จะมาก็มา ไอ้สัส” มันปล่อยผมแล้วเดินตามต้อยๆออกมา เดินมานิดหน่อยผมก็รู้สึกหงุดหงิดไม่หายเลยหยิบบุหรี่ออกมาเพื่อสูบสักหน่อย พอมันเห็นผมหยิบบุหรี่ออกมามันก็ถามทันที
“สูบหรอ”
“หนัก” ผมตอบตามความจริงออกไป
“ไม่ดีนะ” มันพูดแล้วมองผม
“สูบแค่ตอนเครียดๆ”
“ตอนนี้เครียดอะไร”ผมไม่ได้ตอบ
“นี่ปอง มึงรู้ปะ จูบก็คลายเครียดได้นะ” หลังจากมันพูดจบประโยค มันก็พุ่งเข้ามาประกบปากผมทันที โดยที่มันแทรกเอาลิ้นเข้ามาด้วย เกินกว่ามันจะเลยเถิดไปกว่านี้ผมผลักมันออกสุกแรง
ผัวะ!
ผมชกเข้าไปที่หน้ามันเต็มๆ เลือดสีแดงที่มุมปากมันค่อยๆไหลออกมา ผมมองหน้ามันอย่างคาดโทษ
“ขอโ-“
“ทำเหี้ยอะไรของมึง!!” ผมตะคอกมันออกไปอย่างโมโห มันคิดว่าการที่ผมยอมจูบกับมันวันนั้นคือผมง่ายหรอวะ เมาแล้วทำตัวแย่ๆ ไม่เลิกนะไอ้เหี้ย
“ไปตายไหนก็ไป!”ผมพูดแล้วเดินหนีมันมาขึ้นรถ แล้วขับออกไปทันที ผมพูดตรงๆว่าตอนนี้ผมโมโหมากจนใจเต้นไม่เป็นจังหวะมือไม้ผมสั่นไปหมด ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ถึงทำแบบนั้น แต่ที่มันทำ มันทำให้ผมไม่อยากเจอหน้ามันอีกเลย คนหัวขวยจริงๆ ผมยกแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดปากอย่างแรง ก่อนจะรีบบิดรถกลับห้องไปแปรงฟัน