ฝึก(รัก)งาน 29/12/2020
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ฝึก(รัก)งาน 29/12/2020  (อ่าน 2171 ครั้ง)

ออฟไลน์ MeWeaw

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ฝึก(รัก)งาน 29/12/2020
« เมื่อ29-12-2020 20:26:02 »

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ MeWeaw

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เตียงนุ่มกับหนุ่มข้างกาย
ไอ้หน้าแมว
คนนิสัยแมวๆ เลี่ยงได้ให้เลี่ยง

หายใจดัง
เล็บก็คม
ลิ้นก็สาก

ถึงจะเข้าใจไม่ยาก แต่ก็ไม่อาจเข้าใจ
พออยากได้ก็เข้ามาคลอเคลีย
พอสิ้นเสียสมหวังก็ร้างลา

“เก่ง พี่อยากได้รางานยอดขายวีคที่แล้ว พี่ขอไม่เกินวันนี้นะ”
“ครับพี่”
จากประโยคเมื่อสักครู่คุณคงเข้าใจว่าผมคงทำงานในส่วนการตลาด แต่ความจริงผมเป็นพนักงานประจำของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ในส่วนงานไอที ผมเชื่อว่าร้อยคนตอนหางาน มักจะมีคำถามสัมภาษณ์เช่นว่า ถ้าเราเห็นว่าคุณเหมาะสมกับงานอื่น หรือ มีงานอื่นใดที่คุณสามารถช่วยเหลือได้ คุณยินดีทำหรือไม่ และด้วยความที่ถึงจะชื่อเก่ง แต่จริง ๆแล้ว ต้องออกตัวว่าเป็นคนกลาง ๆ ค่อนข้างไปทางกาก ไม่โดดเด่นด้านใด ถ้าจะต้องเอาชนะความเก่ง ก็ต้องขยัน  และมานะ  จึงตอบด้วยความใส ปน เซ่อ ว่าผมยินดีทำทุกอย่างครับ
   และจากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ก็เข้าปีที่ 3 แล้วที่ทำที่นี่มา งานหลายๆ อย่างที่ไม่มีในเจดี  ก็อยู่ในส่วนความรับผิดชอบของผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อย่างงานดึงรีพอร์ทยอดขายจากระบบพีโอเอส ก็เช่นกัน  ซึ่งในหลักความเป็นจริง จะต้องเป็นทีมการตลาดที่ทำรายงานตรงนี้  เริ่มแรกมันเกิดจากทีมการตลาดคนไม่พอ  บวกกับความไม่เชี่ยวชาญของผู้ใช้งานระบบ หน้าที่ดังกล่าวจึงถูกร้องขอให้ผม  ซึ่งมีหน้าที่ดูแลซอฟท์แวร์พีโอเอส มาช่วยงาน ถึงแม้ว่าต่อจากนั้นจะมีคนจนเต็มอัตรา งานตัวนี้ก็ยังคงอยู่ที่ผม

   จนวันนี้ทางฝ่ายบุคคลแจ้งว่า จะมีการรับนักศึกษาเข้ามาฝึกงานกับเรา  ซึ่งจะอยู่ในทีมการตลาด และนี้คือจุดเปลี่ยนในชีวิตผม


“เก่งจ๊ะ นี่น้องฝึกงานทีมพี่จ๊ะ ชื่อเปเปอร์ ”
“สวัสดีครับพี่เก่ง”
“อ่อ สวัสดีครับ” ผมละสายตาจากหน้าจอ ไปรับไหว้คนอายุน้อยกว่า
“เนี้ยถ้าเป็นเรื่องรีพอร์ทยอดขายของสาขา เปเปอร์ก็มาขอจากพี่เก่งได้เลยนะ”
   นี่สินะสอนงานกันแบบนี้ งานถึงตกอยู่แต่กับผม  แต่ก็นั้นแหละผมมันก็เก่งแต่ในใจ เอาเข้าจริงก็ไม่มีปากมีเสียง
น้องเด็กฝึกงานจึงได้แต่หันมายิ้มอย่างเป็นมิตรให้ผมอีกหนึ่งที และจากที่อยู่กับคนมาจวบจนจะสามสิบขวบ ก็พอจะมองออกว่าน้องฝึกงานส่งสายตาประมาณว่ารบกวนด้วยนะครับมาให้
   พอเห็นสายตาแบบนั้น ผมก็รู้ได้ทันทีว่า ชีวิตเราก็ยังคงต้องวุ่นอยู่ต่อไป อย่างเช่น
วันแรก
“พี่เก่งครับ เปอร์มีเรื่องรบกวนครับ รีพอร์ทที่พี่ส่งให้เมื่อเช้า พี่เคทบอกว่ามันไม่เหมือนกับที่พี่เคยส่งให้ พี่เคทบอกว่าให้พี่แก้ไขให้หน่อยครับ”
//แล้วมันจะเหมือนได้ไงละ ก็อันนี้กูไม่ได้ทำใส่ตารางให้ อันก่อนๆ กูต้องมานั่งดึงรายงาน แล้วก็เอ็กพอร์ท ลงเอ็กเซลล์ แล้วจัดเรียงข้อมูลให้//
“อันนี้ พี่ดึงจากพีโอเอส แต่ปรกติพี่เคทเขาจะให้ใส่ลงเอ็กเซลล์ มันเลยต้องไปจัดเรียงข้อมูลใหม่ แต่พี่ดึงข้อมูลดิบให้ คิดว่าพี่เคทจะสอนให้เปอร์ทำเอ็กเซลล์เอง พี่เลยไม่ได้ทำ”
“ถ้างั้นวันนี้ผมรบกวนพี่ทำให้ก่อนได้ไหมครับ พอดีไม่มีเวลาแล้ว พี่เคทเขาก็ไม่ได้ให้ตัวอย่างไว้ว่าต้องทำยังไง รบกวนด้วยนะครับ”
ผมพยายามทำความเข้าใจ  ก็เหมือนกับว่าเราทำงานวันแรก มันก็จะลนลาน ทำอะไรไม่ค่อยถูก  แต่ที่ไหนได้

วันต่อ ๆ มา
“พี่เก่งครับ พี่ไปดูคอมผมให้หน่อยได้ไหมครับ ผมจะวีพีเอ็น ไปสาขา แต่มันทำไม่ได้อ่ะครับ”
เมื่อผมไปดู  จึงได้รู้ว่ามันไม่ได้เสียบสายแลน เพราะทีมการตลาดจะต้องใช้คอมพิวเตอร์พกพา เนื่องจากสะดวกกว่าคอมตั้งโต๊ะ เพราะบางทีต้องทำนำเสนอในที่ประชุม หรือ บางทีกลับบ้านแล้วยังต้องทำงาน จึงมีนโยบายให้ทีมการตลาดใช้คอมพิวเตอร์พกพา แล้วพอเอากลับมาที่ทำงาน ก็จะเจอกับปัญหาแบบนี้ คือเสียบสายไม่ครบบ้างละ คอมเปิดไม่ติดบ้างละ ทั้งที่จริงคือแบตหมด
“เปอร์ไม่ได้เสียบสายแลนนะ” ผมหันไปมองค้อนหนึ่งที และขอเหน็บอีกนิดนึง “จริงๆ เปอร์ตรวจสอบเบื้องต้นเองก่อนก็ได้นะ หรือไม่โทรเบอร์โต๊ะพี่ก็ได้ พี่จะได้บอกวิธีการแก้ปัญหาเบื้องต้นให้ก่อน”
   แต่พอใช้น้ำเสียงและสายตาดุ ๆ ไปให้ ก็จะได้รับการตอบรับ
“ผมขอโทษนะครับ ผมจะรอบคอบให้มากกว่านี้ ผมขอโทษจริง ๆ ครับ ฯลฯ”
   กลายเป็นว่าคนรู้สึกผิดกลับกลายเป็นผม
   แต่ถามว่ามันใช่ครั้งสุดท้ายไม่
   ก็ตอบว่ามีเรื่อย ๆ

   ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือน การที่มีเด็กฝึกงานเพิ่มมาหนึ่งคน ก็ดูเหมือนว่างานผมที่เคยรับผิดชอบก็ดูจะลดน้อยลงไป  แต่ก็มีส่วนที่เพิ่มเช่นกัน นั้นคือการสอนงานเจ้าเด็กฝึกงาน แค่เปลี่ยนจากคนที่ต้องทำ มาเป็นคนสอนงาน
   และจากการสอนเจ้าเด็กฝึกงานก็ทำให้ผมกับมันสนิทกันมากขึ้น  มากขนาดที่ว่าทุกเช้า มันจะต้องซื้อปาท่องโก๋กับกาแฟร้านรถเข็นหน้าที่ทำงานมาฝากผมตลอด  และถ้าสังเกตดี ๆ มันไม่เคยซื้อฝากใครนอกจากผม ขนาดพี่ร่วมแผนกกับผมที่นั่งอยู่ติดกันทุกวัน  มันแค่กล่าวสวัสดีตามมารยาท แต่ของกินกลับไม่เคยฝาก ผมก็ได้แต่คิดในใจ ไอ้เจ้านี่มันช่างร้ายนัก  มันเซ่นแต่คนที่มันมีผลประโยชน์ด้วย โดยที่ผมหารู้ไม่ว่าสายตาที่มองผมกับคนอื่น ความใส่ใจที่มีต่อผมและคนอื่นมันช่างต่างกัน
สัปดาห์แห่งความวุ่นวายก็ได้กลับมาอีกครั้ง เนื่องจากสัปดาห์หน้าจะมีการสรุปไตรมาส นั่นหมายความว่า รายงานที่จะต้องทำก็เยอะเช่นเดียวกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่  เนื่องจากผมต้องเจอมันทุกสามเดือนเป็นเรื่องปรกติ และจริง ๆ แล้ว ผมก็มีน้องที่ช่วยเหลือผมได้  แต่ด้วยความที่น้องไม่ต้องการให้ใครรู้  น้องจึงบอกแกมสั่งผมไว้ว่า
“ถ้าอยากให้ช่วยก็บอกว่าพี่เป็นคนทำ ห้ามบอกว่าหนูทำเด็ดขาด”
   ซึ่งตัวผมเองก็เข้าใจดี การทำงานจริงมันไม่ได้แค่ว่าเก่งแล้วจะก้าวหน้า หรือถูกชื่นชมเท่านั้น แต่หมายความว่าคุณจะต้องแบกรับงาน ความคาดหวังของผู้อื่น ซึ่งน้องคนนี้มันค่อนข้างเป็นคนขี้รำคาญ ดังนั้นผมก็จะต้องปกปิดว่าน้องคนนี้เป็นใคร

   และสัปดาห์แห่งนรกได้เริ่มขึ้นแล้ว ผมจะต้องเข้าไปทำงานในวันอาทิตย์ เนื่องจากการสรุปไตรมาสจะเริ่มขึ้นในวันพุธที่จะถึงนี้  ดังนั้นทีมการตลาดนำทีมโดยพี่เคทจึงร้องขอให้ผมเข้าไปช่วยซัพพอร์ท ในวันอาทิตย์ที่เป็นวันหยุดแบบนี้จึงได้เห็นผมและทีมการตลาดซึ่งร่วมถึงเจ้าเด็กฝึกงานนั่งหน้าจอทำรายงานกันอย่างมุ่งมั่น
“พี่เก่งครับเที่ยงนี้ทานอะไรดีครับ”
“ไม่เป็นไร พี่ไปซื้อเซเว่นได้”
“ไม่ได้ครับพี่เคทให้งบมาแล้ว ตอนนี้พี่ๆ เค้าตกลงกันไม่ได้ พี่ต้องเป็นคนตัดสินใจ ว่าจะกินพิซซ่าหรือว่าเคเอฟซี”
“พี่ไม่เลือกมากอะไรก็ได้
“......”
“งั้นเอางี้ เปอร์เลือกอะไร พี่สั่งตามนั้นละกัน”
   และมื้อเที่ยงที่ผ่านมาเราจึงได้กินพิซซ่า พร้อมกับร้อยยิ้มแสนสุขของเจ้าเด็กฝึกงาน
   เวลาผ่านไปจนถึงบ่ายสามกว่า ๆ เราก็ได้ตกลงแยกย้าย  เนื่องจากการจัดทำข้อมูลแล้วเสร็จไป ราว 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว ส่วนที่เหลือคือรายละเอียดที่ทางทีมการตลาดจะต้องเพิ่มเติมและส่งต่อให้พี่เคทรีวิวอีกที
   โดยปรกติผมจะใช้บริการบีทีเอสในการเดินทางไปกลับที่ทำงานเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งในที่ทำงานก็มีคนใช้บริการนี้เป็นส่วนมาก  แต่สายที่ผมนั่งไม่ใช่สายที่เพื่อน ๆ ที่ทำงานโดยสาร จึงเป็นปรกติที่จะเห็นผมยืนฟังเพลงหลบมุมอยู่คนเดียวเนื่องจากไม่มีคนรู้จัก  แต่ถึงมี ก็จะมีเจ้าเด็กขาประจำที่ไม่เคยจะกลับบ้านตรงเวลา  แค่นึกถึงหน้ายุ่ง ๆ ที่ชอบบอกว่าผมน่ารำคาญ ก็ทำให้นึกขำขึ้นมา
   “มีเรื่องอะไร ดี ๆ เหรอครับพี่เก่ง”
   แต่ก็นั่นแหละหลังจากที่เราได้ทานมื้อเที่ยงกันวันนี้ ก็ทำให้ได้รู้มาอีกหนี่งอย่างว่า  ยังมีเจ้าเด็กฝึกงานที่พักเส้นทางเดียวกัน และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้วันนี้แปลกไปจากเดิม
   “ป่าวหรอก แค่นึกอะไรที่มันฮา ๆ”
   “เฮ้อ  ผมก็นึกว่าพี่นึกถึงแฟนซะอีก”
   ผมหันไปมองเจ้าเด็กฝึกงานหลังจากที่พูดประโยคเมื่อครู่จบ  ในน้ำเสียงและดวงตามันมีบางอย่างที่ผมเกิดความไม่เข้าใจ  แต่ก็ปัดตกไป
   “พี่โสด ถ้าเพื่อนสวยแล้วโสดก็แจกเบอร์พี่ไปเลยนะ” ผมพูดเอาฮา แต่ก็คิดจริงในที
   “สเปคพี่เป็นไงเหรอครับ”
   “สเปคเหรอ  เมื่อก่อนก็จะต้องหน้าหมวย ๆ ตัวเล็ก ๆ ดูหน้าถนุถนอมละมั้ง  แต่ทุกวันนี้พอมาทำงานเรื่องแบบหน้าตาเป็นไงมันก็ไม่ได้สนแล้วละ ตอนนี้กลัวอย่างเดียว กลัวหาลูกสะใภ้ให้พ่อกับแม่ไม่ได้ แต่ถ้าเพื่อนเราสวยก็แจกนะอย่าลืม ข้อนี้สำคัญมาก”
บทสนทนาของเรามีอย่างต่อเนื่องโดยส่วนใหญ่มักจะเริ่มจากคำถามของเปอร์ จนกระทั่งถึงสถานีที่ผมต้องลง บทสนทนาจึงได้จบลง เปอร์กล่าวลาและโดยสารไปต่ออีกสองสถานี  ส่วนผมก็ลงจากสถานีแล้วเดินเท้าไปอีกประมาณ 200 เมตร เพื่อกลับคอนโดตัวเอง
โดยสถานะของคนโสดมันก็คงจะว่างเกินไป  หากไม่หากิจกรรมทำ นอกจากที่ผมจะเป็นพนักงานประจำแล้ว ผมยังทำชาแนลยูทูป ทำเพจ เพื่อสร้างรายได้อีกช่องทาง  ซึ่งต้องบอกว่าทำมาหลายปีมาก  เมื่อก่อนเงื่อนไขในการทำยูทูปไม่ได้มากเหมือนสมัยนี้  จึงถือได้ว่าเป็นรายได้ที่ดีมาก หากตอนนี้เป็นเพจที่ทำรายได้ดีกว่า ผมจึงต้องหากิจกรรมที่สร้างได้อย่างต่อเนื่อง เพราะค่าผ่อนคอนโดนั้นก็ถือว่าค่อนข้างสูง
   คอนโดของผมจึงถือได้ว่าเป็นความภาคภูมิใจของเด็กต่างจังหวัดอย่างผมมากเช่นกัน  มันสื่อถึงความรับผิดชอบ ความพยายาม การรู้จักอดออม  หลายครั้งที่ผมจะชวนพี่ และน้องคนสนิทมาปาร์ตี้กัน  แต่พวกนั้นรู้ดีว่าถึงผมจะภาคภูมิใจและสนิทกันแค่ไหน  มีหนึ่งที่  ที่พวกนั้นห้ามเข้าเด็ดขาด
   บนเตียงนอน

   และวันสรุปไตรมาสก็ได้จบไปพร้อมกับรอยยิ้มของคนทั้งองค์กร  ทุกฝ่ายต่างปรบมือให้กับทีมการตลาด  ที่นำพายอดขายทะลุเป้า  และแน่นอนนี่เป็นไตรมาสสุดท้ายที่จะไปคำนวณโบนัสครึ่งปีแรก  การสรุปไตรมาสนี้จึงมีความคาดหวังของหลายๆ ฝ่ายด้วยเช่นกัน  เพราะผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น  ตลอดหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ทีมการตลาดทำงานกันอย่างหนักมาก ทั้งโปรโมทสินค้า  หาลานกิจกรรมเพื่อเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่าย  และอีกหลาย ๆ สิ่งที่ผมไม่ได้ล่วงรู้
   เป็นที่แน่นอนแล้วว่าการสรุปไตรมาสเป็นไปได้อย่างงดงาม และพี่เคทเองก็เป็นหัวหน้าทีมที่เข้าใจลูกน้องเป็นอย่างดี จึงได้มีการฉลองจบไตรมาส  โดยที่ผมก็ไม่พลาดที่จะได้รับเชิญ  เนื่องจากถือได้ว่าเป็นหนึ่งบุคคลที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ
   เราได้จัดฉลองกันหลังจากสรุปไตรมาสจบไปแล้วหนึ่งสัปดาห์  เนื่องจากสัปดาห์แรก เป็นสัปดาห์ต้นเดือน  นั่นหมายถึงทุกที่คนจะเยอะและหาสถานที่ได้ยาก  โดยปรกติจะต้องจองล่วงหน้า  งานคราวนี้พี่เคทขอกำหนดเงื่อนไขว่า เป็นร้านอาหารที่มีห้องคาราโอเกะ  จะได้มีความเป็นส่วนตัวและขอจัดเป็นวันศุกร์  ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย
   เนื่องจากทีมการตลาดตลอดครึ่งปีที่ผ่านมามีผลงานที่ดี  พี่เคทจึงจัดเต็มเรื่องกินดื่มไม่อั้น  งานนี้มีผู้ชายที่มาร่วมงานรวมผมนับได้สามคนถ้วน คือ ผม เปอร์ และพี่ร่วมแผนกผมอีกหนึ่งคน ซึ่งถือได้ว่าเป็นประชากรส่วนน้อย  แต่เน้นหนักเครื่องดื่มอย่างมาก  คนที่น่าจะหนักสุดครั้งนี้ก็น่าจะเป็นเจ้าเด็กฝึกงานหน้าใสที่ต่างโดนพี่ๆ ร่วมแผนกขอชนแก้วต่อแก้ว โดยที่มีสายตาอิจฉาจากผมเป็นระยะ ดูจากอาการมันในตอนนี้แล้วก็ดูท่าจะทรงตัวค่อนข้างลำบาก
   หลังจากซัดกันอย่างเต็มคราบ  สภาพเปอร์ก็ดูจะย่ำแย่สุด  ทุกคนในทีมลงความเห็นกันว่า  ผมควรจะมาส่งน้องที่หอ  เพราะอยู่เส้นทางเดียวกัน
   ใช้เวลาไปเท่าไรไม่มั่นใจ  มารู้สึกตัวอีกทีพี่โชเฟอร์แท็กซี่ก็ปลุกพวกผม  เพราะถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว ด้วยความที่ผมเกิดอยากเข้าห้องน้ำ  จึงได้ขอเข้าห้องน้ำที่หอเปอร์  และอีกเหตุผลคือผมเสี้ยน  จริงๆ อยากดื่มต่อ  แต่ไม่มีที่ไปต่อ  เลยชวนเจ้าเด็กฝึกงาน
   “ไอ้เปอร์ที่ห้องมีเบียร์ไหมวะ”
   “มีครับ  แต่มีแค่กระป๋อง อึก สองกระป๋อง ถามทำไมเหรอครับบ อึก”
   “หาเท่ซื้อได้ไหมม” ผมควักกระเป๋าสตางค์ออกจากกระเป๋าและยื่นเงินให้
   “พี่ยางจะดื่ม อึก อีกเหรออ พี่จะกลับหวายเหรอ”
   “กลับไม่หวายยย ก็นอนนี้สิวะ หวงห้องรึไงเมิง”จากบทสนทนา จริง ๆ ผมก็เมาเอาเรื่องอยู่
   “ป่าว ป่าว นะครับ”  มันปฏิเสธมือเป็นพัลวัน พร้อมกับยื่นมือมารับเงินจากผม  แล้วเดินเอียงซ้ายเอียงขวาไปร้านค้า
   ผมยืนรอใต้ตึกไม่นาน  ก็เห็นมันเดินกลับมาพร้อมกับเบียร์อีกหลายกระป๋อง  ด้วยสภาพที่ยังไม่สร่าง  ไม่ต่างจากผม
   คืนนี้แหละ  ไม่อ้วก  ไม่กลับบ

   ผมบิดขี้เกียจ ลืมตาขึ้นมา มองเห็นเพดาที่ไม่คุ้นเคย  หัวสมองพยายามประมวลภาพล่าสุด ภาพล่าสุดที่เห็นในหัวคือการดวลเบียร์กันเมื่อคืนที่ห้องไอ้เปอร์ คิดได้ดังนั้นก็เลยเข้าใจได้ว่าคงนอนหอเจ้าเด็กฝีกงานเป็นแน่  ผมตั้งใจจะลุกจากเตียงแต่เมื่อเปิดผ้าห่มกลับต้องตกใจสุดขีด  เมื่อเสื้อผ้าผมไม่เหลือสักชิ้นแถมยังมีรอยรักตามเนินอกอิ่ม มองไปพื้นห้องรอบเตียง เห็นเสื้อผ้ากระจัดกระจายและที่สำคัญ พบถุงยางที่ผ่านศึกตกอยู่  ผมจำไม่ได้ว่าได้เรียกผู้หญิงมาตอนไหน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก  ถ้ายืนอยู่คงเข่าทรุด  นี่ผมกับไอ้เปอร์คงไม่ได้บะบะกันใช่ไหม  ไม่ให้สติแตกนานผมเลิกผ้าห่มข้างๆ ตัว ก็พบร่างไอ้เปอร์ที่นอนคว่ำหน้า  แผ่นหลังมันมีรอยรักเช่นเดียวกับผม  แน่นอนรอยมันเป็นรอยที่เพิ่งเกิดไม่กี่ชั่วโมงก่อนแน่ๆ

   

ออฟไลน์ MeWeaw

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ฝนตกที่ใจไม่ใช่หน้าต่าง
ผมจัดการตัวเองเรียบร้อยและแอบออกจากห้องเปอร์โดยที่เจ้าของห้องยังไม่ตื่น  หากตื่นมาเจอกันสภาพนั้นคงกระอักกระอ่วนกันน่าดู จากสถานการณ์ที่ผ่านมา  ผมต้องหลบหน้ามันก่อน  และขอใช้เวลาเสาร์อาทิตย์นี้  นึกเรื่องคืนที่ผ่านมาให้ออก  ไม่งั้นเจอกันวันจันทร์ผมคง
   จนแล้วจนรอด  ผมก็นึกเรื่องคืนนั้นไม่ออก  จนวันจันทร์ก็มาถึง  ผมมาสายกว่าปรกติ  แต่ก็ไม่ถึงกับสาย  แค่ทำใจยังไม่ได้ ส่งผลให้รู้สึกอิดออด ไม่อยากมาทำงาน  ไม่อยากเจอหน้ามัน  ไม่รู้จะต้องพูดอะไร ไม่รู้จะต้องทำยังไงกับเรื่องนั้น ผมคิดจนนอนไม่พอ  และรู้สึกหงุดหงิด
   โดยปรกติของผู้ชาย  ปากมักจะหมา  ชอบแซ็วอยู่แล้ว  แต่วันนี้ขอเหอะใครอย่ามาได้แซ็ว  หรือพูดเรื่องปาร์ตี้คืนนั้นมาเชียว
   “เฮ้ย  คืนนั้นเรื้อนเชียวนะเมิง หน้ายังดูแฮงก์ ๆ อยู่เลยนะ ไหวป่ะเนี้ยะ”  พี่ร่วมแผนกทักเมื่อผมนั่งทำงาน  ทำให้หงุดหงิดเพิ่มแต่เช้า
   “พี่ผมไม่มีอารมณ์จะเล่น ขอทำงาน”
   ยังไม่ทันได้เริ่มทำงาน  ก็เจอคู่กรณีที่ผมพยายามเลี่ยง เดินเข้ามาทักทาย ด้วยสีหน้าแจ่มใส พร้อมกาแฟและปาท่องโก๋ของฝากประจำ
   “พี่เก่ง วันนั้นพี่กลับตอนไหน ไม่ปลุกผมเลย”
   “ไม่เคยมีใครบอกเหรอ  เรื่องเมาๆ เขาไม่คุยกันในที่ทำงาน อีกอย่างถ้าไม่มีไร พี่ขอทำงาน”  ผมพูดโดยที่ไม่ได้หันไปสบตาผู้สนทนา  อารมณ์ตอนนี้คือทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกอย่างไร แต่ที่แน่ใจคือ ไม่พร้อมเผชิญหน้ากับมัน ไม่อยากรู้ความจริงจากปากมันว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมทำได้แค่บอกตัวเองโฟกัสเรื่องงานพอ
   จนผ่านมาครึ่งวันผมก็นั่งทำงานคนเดียวโดยไม่ได้สนใจใคร  สีหน้าผมคงชัด ชัดเจนพอที่คนรู้จักกันจะมองออกว่ามันมีรังสีอึมครึมอยู่รอบกายผม ช่วงเช้าที่ผ่านมาไม่มีใครเข้าหน้าผมติด  คิดว่าหมดได้ทั้งวันก็คงดี
   แต่ก็นั่นแหละ  ตกบ่ายที่คิดว่าจะผ่านไปอย่างราบรื่น  ก็ไม่เป็นอย่างหวัง  เมื่อคู่กรณีเจ้าเดิมโทรตามบอกมีปัญหาขอความช่วยเหลือ  ซี่งถามว่ามีปัญหาอะไร เจ้าตัวก็ไม่ยอมบอก  บอกแค่ไม่รู้ ไปดูให้ที
   ผมจำใจไปโดยเพราะคิดว่ามันคือหน้าที่  แต่เมื่อไปถึงมันยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้ผมไปอีกทวีคูณ
   “เปอร์แค่เมล์มันเด้งไปอยู่จั้งเมล์  ทำไมไม่ดูก่อน  แล้วพี่ถามทำไมไม่บอกว่ามีปัญหาอะไร”
   “ผมขอโทษนะครับ ผมตกใจ มันเป็นเมล์ของลูกค้าส่งมา แล้วผมหาไม่เจอ ไม่รู้ต้องทำไง..”
   “พอเหอะ ขี้เกียจฟัง ฝึกงานมานานเท่าไหร่แล้ว เรื่องแค่นี้ยังแก้ปัญหาไม่ได้ พี่ถามจริง ๆ นะ ไม่เบื่อบ้างเหรอ แต่พี่เบื่อนะ รำคาญด้วย”
   “.....”
   “พี่เก่งใจเย็นนะคะ น้องเปอร์แค่ตกใจเองเนอะ  ทีหลังเมจะช่วยดูน้องก่อนนะ” น้องเมแผนกการตลาด ซึ่งนั่งข้างเปอร์เข้ามายั้งผมไม่ให้พูดรุนแรงไปกว่านี้  แต่ตอนนี้เหมือผมเองก็เก็บความหงุดหงิดในใจไว้ไม่ไหว
   “ขอบใจนะน้องเม” ผมตอบกลับสาวสวย
   “คราวหน้าไม่ต้องซื้อปาท่องโก๋กาแฟมาฝากนะ ซื้อเองได้”ผมทิ้งประโยคสุดท้ายกับเจ้าเด็กฝึกงาน โดยไม่ได้สนใจว่าเจ้าตัวจะรู้สึกอย่างไร
   หวังว่าจะเข้าใจความหมายนะ  ไม่มีความจำเป็นไม่ต้องคุย

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-12-2020 21:20:24 โดย MeWeaw »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด