กับดักเด็กบ้านนอก 15/11/63 บทที่ 2
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: กับดักเด็กบ้านนอก 15/11/63 บทที่ 2  (อ่าน 2189 ครั้ง)

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-11-2020 08:42:53 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กับดักเด็กบ้านนอก 12/11/63 บทนำ
«ตอบ #1 เมื่อ12-11-2020 14:59:30 »

กับดักเด็กบ้านนอก

         ชั่วเสี้ยวที่สวนคลาด...
         ไม่มีใครรู้หรอกว่าพระพายท่านพัดผ่าน
         บุพเพสันนิวาส...
         เพียงแค่ให้คนสองคนได้ใกล้ ใกล้เสียจนท่ามกลางคนที่พลุกพล่าน ช่วงไหล่ของคนสองคนนั้น..
         เกือบจะใกล้จนเกยกัน..

บทนำ
..
กลิ่นควันกลิ่นธูปคลุ้งไปทั่วองค์พระประธาน
'ไอ้เปลว'
ก้มลงหยิบไม้เซียมซีสีแดงสดบนพื้นแล้วอาศัยร่างใหญ่เดินแหวกฝ่าฝูงคนไปค้นหากระดาษทำนายดวง..
เซียมซีใบที่ ๒๓
‘พระพิรุณเจ้าจัดพัดสัตว์สองขา
ที่สูงค่ามาเคียงคู่ตุนาหงัน ’
...
อ่านได้แค่นั้นไอ้เปลวก็หน้าแดงกล่ำคิดไปไกลเจ้าหนุ่มสวนคนซื่อบรรจงพับกระดาษใบบางใส่กระเป๋ากางเกงหัวใจหนุ่มโสดมันเต้นแปลกๆ ยี่สิบกว่าฤดูฝนที่ทนหนาวเพียงลำพัง ชายหนุ่มหันไปมองพระประธาน องค์ท่านยิ้มละมุนใบหน้าผ่องพักตร์พาให้ไอ้เปลวเผลอรับยียิ้มกว้างตามไปด้วย
"ให้พรไอ้เปลวสินะขอรับ? เข้าพรรษาปีนี้กระมังที่พระคุณท่านจะส่งนางฟ้านางสวรรค์มาโปรดไอ้เปลว.."


..
แว่นกันแดดสีน้ำตาลเข้มที่คาดอยู่บนหัวทุยๆ ถูกเลื่อนลงมาสวมลงบนกรอบหน้าปิดเกือบครึ่งใบหน้าสีเนียนน้ำผึ้ง
'คุณปุ๊ก'
เกือบจะสำลักควันธูปทั้งๆ ที่ตั้งใจแค่จะมาจุดเทียนนมัสการพระแต่ที่ทำได้ดีที่สุดก็แค่เดินไปไหว้ไปแล้วเอาดอกไม้กำใหญ่วางไว้ในกระถางเดินไปจนเกือบจะได้วางดอกไม้เท้าเปล่าถึงได้สะดุดแก้วใส่ไม้สีแดงสดบนพื้นถามเพื่อนที่มาด้วยกันถึงได้รู้ว่าอันนี้เรียกว่า
’เซียมซี’
มีไว้ทำนายดวงชะตา
‘เซียมซีใบที่ ๖
ระหกระเหิร
เหมือนมโนราห์ดุ่มเดินตามพรานป่า
หมดทุกข์หมดโศกเพราะโชคพา
ดวงชะตาขีดบรรจบพบคู่ครอง ’
..
คุณปุ๊กยิ้มกว้างส่ายหน้าระอากับคำพยากรณ์ที่เหมือนชี้นำว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิดพลาด ‘คู่ครอง’ จะมีคู่ครองที่ไหนอีก?
จะเอาอะไรอีกกับการแต่งงานที่ล้มเหลวมาเกือบสามครั้ง?
คิดไปก็เท่านั้นคุณปุ๊กขยำเศษกระดาษนั้นใส่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตแล้วเร่งสาวเท้าก้าวเดินตามพวกเพื่อนๆ ที่ต่างแยกย้ายหาซื้อของว่างในงานวัด
..
ชั่วเสี้ยวที่สวนคลาด...
ไม่มีใครรู้หรอกว่าพระพายท่านพัดผ่าน
บุพเพสันนิวาส...
เพียงแค่ให้คนสองคนได้ใกล้ ใกล้เสียจนท่ามกลางคนที่พลุกพล่าน ช่วงไหล่ของคนสองคนนั้น..
เกือบจะใกล้จนเกยกัน..

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-11-2020 07:44:09 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กับดักเด็กบ้านนอก
บทที่ ๑ ฝนหอบฟ้า

..
ไอดินฟุ้งกระจายในตอนที่สายลมพัดพาเอาเมฆฝนที่ตั้งเค้ามาแต่ไกลให้รวมกลุ่มเสียเขียวครึ้ม ไอ้เปลวเกือบจะปิดประตูไม้บานหนาเตรียมตัวเข้านอนแต่หัววันถ้าลมแรงมันไม่พัดเสียจนหน้าต่างกระแทกเปิดเสียงดังโครมครามต้องเสียเวลาสาวเท้าก้าวไปหวังจะปิดหน้าต่างแต่ไอ้เปลวกลับต้องชะงักค้างเพราะ เสียงเรียกจากเรือพายลำน้อย
เผลอชะโงกหน้าไปมองก็เห็นเรือลำเล็กของผู้ใหญ่ตี๋ที่คนพายพายโคลงไปมาเหมือนจะกึ่มๆ เมา เรือลำร้อยคัดพายมาเทียบท่าผู้ใหญ่แกวางพายแล้วกวักมือเรียกให้ไอ้เปลวเข้ามาช่วยดึงเรือ ไอ้เปลวรั้งดึงเรือผู้ใหญ่เข้าเทียบท่าได้แกก็วักน้ำล้างหน้าล้างตาเอื้อมมือไปหยิบเชือกเรือมาผูกกับเสาก่อนจะดึงข้อมือร่างที่นอนนิ่งในลำเรือขึ้นมาส่งให้ไอ้เปลว

“ฝากเรือหน่อย..ฝากคนด้วยนะไอ้เปลวข้าไปล่ะป่านนี้แม่อิหนูคงคอย”

ผู้ใหญ่ตี๋แกพูดง่ายๆ แล้วถีบหัวเรือก้าวขึ้นท่าไปซะอย่างนั้นทิ้งให้ไอ้เปลวต้องหันกลับไปมองไล่ตั้งแต่ข้อมือกลมจนไปถึงร่างไร้สติที่ต้องพยุงดึง

“เพื่อนไอ้ไผ่ลูกชายข้ามาจากกรุงเทพฯ ไอ้ไผ่มันไปงานศพกับแม่เพ็ญเลยฝากเพื่อนมันไว้อยู่กันสองคนไม่มีอะไรทำลุงเลยพาไอ้หนุ่มมันไปดวนเหล้าโรงร้านเจ๊กเฮงแล้วก็อย่างที่เห็น..คนหนุ่มมันเมาเป็นหมาหอบแดดหลับลึกไปแล้ว ..”

“แล้วผู้ใหญ่จะเอายังไง?”

ไอ้เปลวดึงข้อมือร่างอ่อนให้ลุกร่างโปร่งยืนโงนเงนกลัวเรือลำเล็กจะเอียงล่มไอ้เปลวเลยฉุดข้อมือพร้อมคล้องแขนเข้าที่เอวคนเมาแล้วดึงร่างในเรือลำนั้นมาแปะพักไว้ที่แผงอก

“โอ้ย..ข้าไม่เอา...ฝากเอ็งเอาก็แล้วกัน..ฝนตั้งท่าจะตกแล้วด้วย ข้ากลับก่อนแม่เพ็ญจะมาเพ่นกระบาลดีกว่าฝากไอ้หนุ่มมันหน่อยเดี๋ยวพรุ่งนี้สายๆ ข้าค่อยให้ไอ้ไผ่มันมารับ ”

ผู้ใหญ่ตี๋แกพูดแซวขันๆ แค่นั้น ก่อนจะเดินเซถลาแซดๆๆ แล้วหายลับไปทางปลายสวนมะพร้าว มาเร็วไปเร็วเสียจนไอ้เปลวตามไม่ทัน

ใช่..ไม่ทันจะอ้าปากปฏิเสธด้วยซ้ำในตอนที่ผู้ใหญ่ตี๋เดินดุ่มๆ หายลับไปจากสายตา จนเม็ดฝนเม็ดใหญ่หล่นโดนหน้าไอ้เปลวถึงได้รู้สึกตัวว่ามีหนุ่มเมืองกรุงตัวไม่ใช่เล็กยืนเอนซุกหน้าซบอยู่กับแผงอกที่หัวใจเต้นระส่ำ..
..

ไอ้เปลวโอบเอวลากคนเมามาโยนลงบนที่นอนผ้าเดินไปเปิดหน้าต่างชะโงกหน้าดูฝนฟ้าดูท่าว่าคืนนี้ฝนคงจะตกทั้งคืนปิดหน้าต่างแล้วจุดยากันยุงเมื่อหันไปเห็นคนเมานอนปัดป่ายมือไปมาที่เขาว่าคนกรุงเนื้อหอมท่าจะจริงไอ้เปลวยกยิ้มแล้วก้มลงไปถอดรองเท้าผ้าใบที่คาดว่าราคาน่าจะแพง ถอดจากเท้าคนกรุงแล้ววางไว้ใต้เตียงนอนแปลกใจอยู่บ้างที่เท้าทั้งสองข้างของคนหลับมันไม่ได้หยาบกร้านเหมือนของตัวเองถ้าเทียบกันดีไม่ดีเท้านิ่มๆ สองข้างนั้นมันนิ่มกว่ามือใหญ่หยาบกระด้างทั้งสองของเขาเสียอีก..

เม็ดฝนหล่นกระทบหลังคาเสียงดังไอ้เปลวจัดที่จัดทางจัดท่านอนของคนเมาแล้วเอื้อมมือไปดึงมุ้งผ้าที่พับตลบให้ลงมาคลี่คลุมที่นอน ไล่ยุงไล่แมลงแล้วกันมุ้งกันขอบมุ้งยัดใส่ใต้ชายเตียง พนมมือก้มกราบหมอนก่อนจะล้มตัวลงนอนฟังเสียงฟ้าเสียงฝนที่กระหน่ำลงมาอย่าง ไม่ลืมหูลืมตา...
..

เสียงโทรศัพท์ที่ดังอย่างถือวิสาสะถูกคนขี้เซาตะปบมือล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกง แสงไฟจากหน้าจอแทรกเสียดบาดตาเมื่อบรรยากาศรอบข้างมันมืดมิดนายกระปุ๊กหรือคุณปุ๊กของคุณนายแม่หรี่ตามองชื่อบนหน้าจอพอเห็นว่าเป็นชื่อของคนที่ไม่อยากเจอหน้าแค่นั้นอารมณ์ร้อนมันก็สั่งสมองให้ปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างไม่ใยดี สะลึมสะลือ ทั้งง่วง ทั้งหนาว ทั้งอารมณ์เสีย

และเหมือนว่าปาไปไม่ได้ไกล เมื่อโทรศัพท์เครื่องนั้นเหมือนจะติดมุ้งที่กั้นไว้ไปหล่นอยู่ขอบเตียงมันยังสั่นและดังอยู่ชั่วครู่ก่อนคุณปุ๊กจะตะกายตัวข้ามร่างหนาที่นอนขวางไปเอื้อมหยิบโทรศัพท์เครื่องนั้นแล้วกดรับสายพร้อมตะคอกใส่ไปอย่างไร้สติ

“fucking time,Bitch!!”

ตะคอกใส่ไปทุกอย่าง สิ้นเรี่ยวแรงและความเข้มแข็ง สุดท้ายแสงไฟมันก็ดับลงพร้อมกับหยดน้ำตาที่หล่นร่วง คุณปุ๊กค่อยๆ ทรุดตัวนอนแนบลงบนแผ่นอกกว้าง เสียงหัวใจและเสียงหายใจยังคงกระเพื่อมไหว ไม่ได้ใส่ใจเพราะคนเมาอย่างคุณปุ๊กเผลอคิดไปว่านี้คงเป็นหนึ่งในคู่ขาที่พามาขึ้นเตียงเพื่อที่จะทำให้ลืมเรื่องไร้สาระและความอบอุ่นที่ห่างหายของใครบางคน
อากาศเย็นและชื้น..คุณปุ๊กนอนนิ่งพร้อมสูดหายใจเข้าปอดช้าๆ กลิ่นหญ้ากลิ่นไอดิน กลิ่นฝน กลิ่นมันเย็นฉ่ำปอด เย็นสดชื้นและหอมเสียยิ่งกว่าน้ำหอมปรับอากาศในห้องแอร์คุณปุ๊กสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ฝ่ามือใหญ่เจ้าของแผงอกลูบหัวคุณปุ๊กเบาๆ คล้ายกล่อมให้นอนรอบข้างมืดไปหมดมืดจนแทบจะมองไม่เห็นอะไร มันเป็นความมืดที่ยากจะอธิบายกับคนที่เคยเผชิญแต่กับความมืดของเมืองกรุง

เพราะมันช่างแตกต่างกันเหลือเกินมืดมิดแต่อบอุ่น คุณปุ๊กเลื่อนตัวไปโอบคล้องมือรอบลำคอหนาแล้วซุกหน้าฝังจมูกลงกับแผ่นอกอุ่นๆ อุ่นจนทำให้เผลอวางใจปล่อยตัวเองให้หลับลงไปอีกครั้ง..
..

เสียงแสบสันต์ เมื่อนกกางเขนแผดร้องส่งทำนองเสียงปลุกที่ขอบหน้าต่าง ถึงกระนั้นมันก็ยังไม่ดังเท่านาฬิกาปลุกที่คุณปุ๊กเคยใช้ แต่เสียอย่างไรนกน้อยก็ยังมีความพยายามมากกว่านาฬิกาไร้จิตวิญญาณที่ได้แต่ดังตามหน้าที่ที่ระบบตั้งค่าขึ้นมา นกกางเขนใจกล้าโผบินมากระดกหางแผดเสียงริมขอบมุ้ง คุณปุ๊กสะดุ้งรำคาญตัวกวนเสียจนต้องขดตัวซุกหน้าหนีเข้าแผงอกไอ้เปลว
ยามเช้าแสนหนาวซ้ำยังมีเสียงน่ารำคาญหูคุณปุ๊กซุกตัวหาไออุ่นอย่างเชื่องช้า สองขาค่อยๆ สอดก่ายแล้วแทรกไซ้เข้าหว่างขาใหญ่ของคนนอนข้างๆ สองแขนโอบรอบเอวหนาแล้วเบียดตัวเข้าหาแน่นแนบ จนคนที่นอนอยู่ด้วยกันเผลอกอดรัดตามด้วยวงแขนใหญ่เหมือนโดนงูเหลือมป่ารัดเข้ากับเอว คุณปุ๊กอึดอัดจนต้องพลิกตัวหนี และสุดท้ายมันกลับกลายเป็นว่าไอ้เปลวนอนซ้อนและโอบเอวคุณปุ๊กไว้ไม่ต่างจากนอนกอดหมอนข้าง

ปลายจมูกเย็นของไอ้เปลวซุกฝังอยู่บนหลังลำคออุ่นของคุณปุ๊กมือใหญ่ข้างหนึ่งสอดโอบเอวคุณปุ๊กในขณะที่อีกข้างล้วงลากมือกร้านไล้ผ่านตามผิวเนียนๆ เสียงครางของคุณปุ๊กถูกส่งออกมาอย่างไร้สติเมื่อมือหยาบลากผ่านแล้วลูบวน วนไล้และลูบลากสัมผัสหยาบๆ มันกระทบผิว แข็งกระด้างแต่ก็อบอุ่นคุณปุ๊กเอียงคอให้จมูกคมฝังซุกลงมาได้ถนัดจนไอ้เปลวที่ไร้สติไม่ต่างกันแทบอยากจะฟัดคมเขี้ยวเข้ากับลำคอเนียนๆ

ท้องฟ้ายังคงครึ้มมัวเมื่อกลุ่มฝนมีแต่จะเพิ่มขึ้นพร้อมลงเม็ดหนา กลุ่มเมฆสีดำบังแสงฟ้าไว้จนหมดหนทางนกกางเขนตัวน้อยไร้ความพยายามที่จะปลุกเจ้าของบ้านเมื่ออากาศมันเหมือนม่านหมอกที่ดึงให้ทั้งสองร่างยิ่งเข้ามาใกล้กัน เหล้าโรงของเจ๊กเฮงมันยังมอมเมาได้ไม่เท่าผิวสัมผัสของมือหยาบที่ทั้งล้วง ทั้งลากแล้วลูบวนคุณปุ๊กเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้น สัมผัสที่รู้สึกได้เลยว่ามันไม่ใช่แค่ความกำหนัดและความใคร่ เมื่อสัมผัส หยาบนั้นมันทั้งใส่ใจและทะนุถนอมสัมผัสปานยักษ์ปักหลั่นบรรจงจับประคองแก้วเคลือบล้ำค่าแล้วกลัวเกรงว่ามือหยาบจะทำมันภินท์พังคามือ..

ผ่านมาเกือบสายแต่ดวงตะวันยังไม่โงพ้นกลุ่มเมฆ ไอ้เปลวลืมตาตื่นขึ้นมาตั้งนานแล้วแต่ไม่กล้าขยับตัว
ดวงตาคมลึกได้แต่นอนมองนอนจ้องใบหน้าคนขี้เซา วงแขนใหญ่ยังคงโอบคล้องตะคองกอดเอวอีกคนไว้หลวมๆ ลมหายใจร้อนอุ่นรดปลายจมูกยิ่งมองแล้วบอกไม่ถูกกับความรู้สึกหวงแหนที่ก่อตัวขึ้นกะทันหันทำเอาไอ้เปลวแทบไม่กล้าขยับเพราะกลัวว่าตอนนี้จะเพียงแค่ฝันไป

หนุ่มโสดอย่างไอ้เปลวไม่รู้จะเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไง?

ไม่รู้ว่ามันจะเหมือนกับผัวหนุ่มเมียสาวอย่างที่ใครเขาเคยว่าเคยแซวกันหรือเปล่าเพราะนอกจากหวงแล้วไอ้เปลวยังห่วงกลัวว่าคนในอ้อมกอดจะหนาวจนต้องกระชับกอดให้ยิ่งแน่น ไอ้เปลวง่วง ง่วงแต่ไม่อยากหลับตาก็ไอ้เปลวกลัวเหลือเกินว่าถ้าลืมตาขึ้นมาคนที่นอนกอดอยู่ตรงหน้าจะหายไป แล้วก็ฝืนจนได้เรื่องจู่ๆ ความง่วงก็จู่โจมบุกกระชากเปลือกตาไอ้เปลวให้ลงมาจนจวนจะหลับเหล่ไม่หลับเหล่ จนหนังตาเกือบปรือปิดไอ้เปลวถึงได้กระตุกมือตัวเองมาตบเข้าหน้าฉาดใหญ่ ทำโดยไม่คิดเลยว่าเสียงเพี้ยดังข้างหูมันจะปลุกคนขี้เซาที่กำลังหลับให้ลืมตา..

ไอ้เปลวถึงกับตาสว่างสะดุ้งเฮือกเมื่อคนตรงหน้าค่อยๆ เปิดเปลือกตาแล้วจ้องมอง ดวงตากลมเป็นสีแปลกมันไม่ได้เป็นสีดำแต่เป็นสีน้ำตาลเจือเขียว ดวงตาคู่นั้นเปิดขึ้นแล้วปิดลง สักพักกว่ามันจะเปิดขึ้นมาใหม่พร้อมๆ กับความอุ่นของริมฝีปากที่แนบทาบลงมาบนปลายจมูกไอ้เปลวหัวใจหนุ่มโสดเต้นระส่ำแต่กระนั้นมันก็ยังไม่กล้าหลับตาไอ้เปลวกลั้นใจ ดวงตาคมลึกเบิกโพลงในขณะที่หัวใจเต้นแรง ริมฝีปากอุ่นมันก็เลื่อนลงมาประกบเบาๆ ที่ริมฝีปากของตัวเอง..

เพิ่งเคยครั้งแรกกับไอ้อะไรที่ใครต่างเรียกมันว่า ‘จูบ’ มือนิ่มๆ เอื้อมมาลูบแก้มที่สากเพราะหนวดเคราลูบเบาๆ แต่อ่อนโยนจนไอ้เปลวเคลิ้มหลงซบหน้าลงไปกับฝ่ามือ ริมฝีปากบรรจงแนบชิดแล้วถูกรุกไล่ด้วยปลายลิ้นจากอีกคนที่โอบกอด สองขากอดก่ายแล้วเสือกใสให้ถูเสียดสัมผัสกันตามแรงอารมณ์

หัวใจไอ้เปลวแปลกไปเหมือนมันจะเต้นจนกระเด็นกระดอนออก มานอกอกทั้งๆ ที่ไอ้เปลวขืนตัวกลั้นหายใจระงับอาการไว้จนใกล้จะหมดลม ริมฝีปากนิ่มอุ่นที่แทรกเข้ามายังมีรสชาติขมๆ ของเหล้าโรงติดมาจากปลายลิ้น ไอ้เปลวปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหลไปตามแรงปรารถนาจากไม่ประสีประสาไอ้เปลวก็กล้าที่จะดูดดุนเรียวลิ้นนิ่ม..

ทุกอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณเป็นไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่ๆ ไอ้เปลวไม่เคยมีครูคนไหนมาเสี้ยมสอน..

“Don't leave me alone.. ”

เสียงพร่าๆ ดังออกมาหลังจากจูบที่วาบหวาน ไอ้เปลวไม่รู้หรอกว่าภาษาประกิตที่คนในอ้อมแขนถามมัน เขาถามว่าอะไร สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวพาให้ปากพูดตอบไปอย่างไม่ต้องคิด..ตามที่ความรู้ที่ เรียนอยู่แค่ ม.3

“Ya..YES…”

เพียงแค่เสียงกระซิบตอบที่เบาแสนเบาและพร่าสั่นแต่ผลลัพธ์มันกลับคุ้มค่าไอ้เปลวสุขใจเหลือล้นเมื่อเห็นคนเบื้องหน้ายิ้มแล้วหลับตาลงวงแขนที่โอบ รอบลำคอไอ้เปลวกระชับแน่นขึ้นอีกเมื่อปลายจมูกเย็นซุกลงบนซอกคอแล้วจมลงนิทรา ไอ้เปลวยิ้มกว้างตามแล้วหลับตาในใจเพียงคิดว่า

‘ขอให้ฝนยังคงตกอยู่จนมันตื่น...แล้วลืมตามาพบคนข้างๆ อีกครั้ง...’

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กับดักเด็กบ้านนอก 15/11/63 บทที่ 2
«ตอบ #3 เมื่อ15-11-2020 08:42:29 »

บทที่ ๒ พระพายพัด
..
ล่วงมาจนสายไอ้เปลวถึงได้จำใจตื่นแต่ไม่อยากลืมตาทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนตื่นเสียก่อนไก่จะโห่หากวันนี้คนที่นอนข้างๆ นั้นฤทธิ์ร้ายปานเหล้าโรงของเจ๊กเฮง
..
ไม่สิ..อาจมากยิ่งกว่าเพราะแค่ฤทธิ์เหล้าโรง ไอ้เปลวเองเคยเมาอย่างที่สุดก็แค่ตื่นมาตอนสายล้างหน้าล้างตาเข้าหน่อยก็กลับเข้าสวนเข้าไร่ได้อย่างปกติสุขแต่สำหรับเพื่อนลูกชายผู้ใหญ่ตี๋สำหรับคนๆ นี้ทำไอ้เปลวเมาจนเกือบบ่าย
ไอ้เปลวคนซื่ออยากจะเนียนกอดร่างนั้นไว้ทั้งวันทั้งคืน ถ้าเจ้าของร่างนั้นไม่ขืนตัวแล้วสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างตระหนก สะดุ้งจนไอ้เปลวต้องผวาลืมตาตาม เพิ่งได้มีโอกาสมองคนตรงหน้าชัดๆ ดวงตาสีน้ำตาลเจือเขียวเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม ยามโดนแสงแขกยามวิกาลที่นอนร่วมเตียงเดียวกันกับไอ้เปลวฝืนยิ้มแหย่ๆ แต่แค่นั้นมันก็เกินพอ เกินพอที่จะทำให้ไอ้เปลวยิ้มกว้างตามจนปากจะฉีกถึง ใบหูอยู่รอมร่อ..
..
รองเท้าผ้าใบที่ใส่ติดเท้าย่ำเดินบนดินที่กลายเป็นโคลนหนืดข้อเท้าและรองเท้าย่ำอยู่บนโคลนได้สี่ห้าก้าวจากนั้นมันก็โดนโคลนข้นดูดติดจนแค่คิดว่าจะก้าวต่อไปยังไงก็แสนเหนื่อยคุณปุ๊กหยุดยืนนิ่งก่อนขืนขายกก้าวแต่เท้าทั้งสองข้างมันกลับจมโคลนจนมิดข้อมือเรียวเหนี่ยวกิ่งไม้พยุงตัวแล้วฝืนแรงยกขา ไม่กล้าที่จะเรียกเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่เดินดุ่มๆ แถมยังเดินเท้าเปล่าย่ำโคลนเหมือนเป็นเรื่องปกติวิสัย
คุณปุ๊กมองตามแล้วได้แต่ถอนหายใจชอบอยู่หรอกกับหน้าฝนที่แสนชุ่มชื่น แต่พื้นดินที่ชุ่มฉ่ำจนเกินไปมันเปลี่ยนให้ดินอุดมกลายเป็นโคลนตมเกาะติด หนึบจนเหมือนกับดักที่แทบจะยึดทั้งตัวของคุณปุ๊กไว้เหมือนกาวดักหนูไซน์ยักษ์ ขืนแรงก็แล้วออกแรงก็แล้วแต่ไม่ว่าจะขยับท่าไหนรองเท้าผ้าใบมันก็ไม่ยอมหลุดออกจากบ่อโคลนสู้กับแรงเสียจนอ่อนใจคุณปุ๊กถึงได้ชะเง้อมองหาแผ่นหลังใหญ่ที่เดินดุ่มๆ หายไปลับตา..
ไอ้เปลวได้แต่เดินกับเดิน เดินท่อมๆ ข่มใจตัดใจสมองวิ่งวุ่นอยู่แต่ในกรอบความคิดของตัวเองแม้กระนั้นสองเท้าก็ยังก้าวเดินด้วยความชำนาญทาง อยากยื้อเวลา อยากเลื่อนเวลา ไม่อยากคิดเลยว่าสุดท้ายก็ต้องพาคนที่เคยนอนร่วมเตียงไปส่งที่บ้านผู้ใหญ่ตี๋ ไอ้เปลวอยากจะรั้งเวลาเอาไว้ให้มากกว่านี้แต่กลัวสายตาคู่นั้นจะมองกลับมาอย่างชิงชังฉะนั้นที่ทำได้ก็คือการตัดใจมันไม่มีอะไรสมหวังไปทุกอย่าง
ไอ้เปลวเพิ่งรู้ซึ้งถึงคำที่พวกแม่ๆ แก่แกท่านสอนสั่ง
‘ฝนนั้นหอบมาได้ พระพายท่านก็พรากไปได้เช่นกัน’
เดินไปคิดไปคิดมากมายเรื่อยเปื่อยจนความกลัวสิ่งที่เรียกว่าพลัดพรากมันสุ่มอยู่เบื้องหลังเสียสูงจนไม่อยากหันไปมองคนที่ไอ้เปลวต้องพาไปส่งบ้านผู้ใหญ่ เดินคิดเดินเครียดไปเรื่อยจนมาสุดที่สะพานไม้ ไอ้เปลวถอนหายใจหันกลับไปมองอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเบื้องหลังว่างเปล่าไอ้เปลวถึงได้วิ่งหน้าตั้งย้อนกลับไปทางเดิมเพราะห่วงเสียเหลือเกินว่าคนที่ เดินตามมานั้นทำไมถึงได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย!
คุณปุ๊กอารมณ์เสียจนเกือบจะร้องไห้ แต่ข่มเก็บความคับข้องใจไว้กลัวว่าถ้าใครผ่านมาเห็นผู้ชายตัวใหญ่ไปไม่เป็น เพราะติดโคลนมันคงน่าขำ
ขืนตัวยกขาจนปวดไปทั้งปลีน่อง แต่แล้วก็ยังไม่อาจเคลื่อนไปไหนคุณปุ๊กยืนอยู่อย่างนั้นเพราะถ้าขืนนั่งลงคงได้เลอะโคลนไปทั้งตัวจมูกเชิดสูดหายใจลึกสร้างแรงฮึดฝืนยกขาที่จมโคลน แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เกือบจะหน้าคะมำลงทิ่มโคลน ถ้าไม่มีใครบางคนที่วิ่งหน้าตื่นมาดึงแขนคุณปุ๊กไว้ได้ทัน
มือใหญ่จ้วงล้วงเข้าไปในโคลนหนืดลงไปลึกเกือบข้อมือถึงได้คว้านดึงเอารองเท้าผ้าใบขึ้นมาได้ในขณะที่ต้องใช้มืออีกข้างโอบลากแล้วดันคุณปุ๊กให้ขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้ไอ้เปลวดึงรองเท้าผ้าใบที่ติดอยู่ในโคลนส่งให้คุณปุ๊กจากนั้นมันก็ชูมือเหมือนจะให้คนที่นั่งบนกิ่งมะม่วงโผส่งตัวลงมาในวงแขนทำยังกะผู้ชายร่างสมส่วนที่นั่งบนกิ่งไม้เป็นเด็กน้อย คุณปุ๊กทั้งร้อนทั้งอายจนหน้าแดงแต่ก็หมดแรงจะเถียงหรือห้ามอะไรเพราะขาทั้งสองข้างมันปวดจนร้าวไปถึงด้านในของฝ่าเท้า..
รองเท้าผ้าใบคู่โปรดที่เคยคิดว่าใส่แล้วน่าจะเอาอยู่ทุกสถานการณ์ กลายเป็นแค่ก้อนโคลนเขลอะดำๆ สองก้อนที่หมดสภาพคนบนต้นมะม่วงส่ายหน้าไม่ยอมให้ไอ้ยักษ์ปักหลั่นอุ้มแค่นี้ก็เสียเชิงชายไปมากโขแล้วนี่น่าจนสุดท้ายก็คนละครึ่งทางไอ้เปลวให้คุณปุ๊กถือรองเท้าเลอะโคลนไว้ก่อนที่มันจะใช้แผ่นหลังใหญ่ๆ รับตัวคุณปุ๊กลงมาขึ้นขี่หลัง คุณปุ๊กก้มหน้างุดๆ ด้วยความอับอายแต่จะให้ลงไปเดินชาตินี้คงติดโคลนตายไม่ต้องไปไหนกันพอดี ไอ้ยักษ์เปลวอาศัยความชำนาญเดินก้าวลัดเลาะอย่างมั่นคงจมูกคุณปุ๊กซุกอยู่บนแผ่นหลังจะกั้นกันก็แค่เสื้อยืดตัวบางๆ แบกไปยิ้มไป..
ไอ้เปลวยิ้ม..ยิ้ม..ยิ้มกว้างเสียจนเมื่อยแก้ม..
สักพักใหญ่ๆ กว่าไอ้เปลวจะอุ้มคุณปุ๊กมาถึงท่าน้ำบ้านผู้ใหญ่ตี๋ลังเลเหลือเกินที่จะวางคนหลับลงไอ้เปลวเลยแถเนียนอุ้มคุณปุ๊กไว้จนแก่ตื่นขึ้นมาเองวางคุณปุ๊กลงแล้วตรงดิ่งไปท่าน้ำไอ้เปลวเอื้อมมือคว้าเอาไม้ไผ่ลวกที่ปักกันท่าอยู่มาปักใกล้ๆ ก่อนจะหยิบรองเท้าผ้าใบที่กลายเป็นก้อนโคลนของคุณปุ๊กมาผูกกันกับลำไผ่แล้ว แช่น้ำไว้อย่างนั้น
เมื่อยจนปวดเท้าคุณปุ๊กทรุดลงนั่งแปะที่ขั้นบันไดข้างๆ ไอ้เปลวก่อนจะขยับขึ้นมาที่บันไดขั้นแรกแล้วแช่ขาเปื้อนโคลนลงน้ำมือเรียวถูคราบ โคลนที่ติดขาแล้วก็ต้องผวาเพราะมือใหญ่ของไอ้เปลวมันกระชากดึงข้อขาคุณปุ๊กไปใกล้แล้วขัดคราบขี้โคลนที่เลอะข้อเท้าให้อย่างไม่นึกรังเกียจไม่ได้มีคำพูดอะไร ไอ้เปลวไม่ได้มองหน้าดวงตาคมลึกเพียงแค่จ้องที่ข้อเท้าแล้วก้มหน้าขัดเบาๆ อยู่อย่างนั้นทั้งขัดทั้งนวดฝ่าเท้านิ่มๆ ทำเหมือนรู้ดีกว่าใครว่าเจ้าของฝ่าเท้านั้นเมื่อยระบมแค่ไหน..
กว่าไอ้เปลวละมือออกจากข้อเท้าคุณปุ๊กได้ก็ตอนผู้ใหญ่ตี๋แก่ส่งเสียงทักออกมาจากในตัวบ้านเทวดาของไอ้เปลวชักเท้ากลับในแทบจะทันทีผู้ใหญ่ตี๋แกชวนให้กินข้าวกินปลาด้วยกันแต่ดูท่าไอ้เปลวจะอิ่มเพราะกินน้ำตาที่ตกใน สายตาหมาหงอยมองตามเทวดาเมืองกรุงอย่างเศร้าสร้อยพร้อมแบกสังขารหันหลังเดินกลับบ้านอย่างหมดอาลัย..เมื่อเทวดานั้นเดินขึ้นบ้านผู้ใหญ่ไปโดยไม่หันมามองไอ้หมาเปลวสักนิด..
..
พอหมดฝนฟ้าเปิดแดดก็จ้า..แสงส่องแสบตาจนไอ้เปลวหงุดหงิดตัวรุ่มๆ ร้อนๆ เหมือนจะเป็นไข้ไอ้เปลวถอนหายใจคว้าผ้าขาวม้ามาเปลี่ยนนุ่งแล้วกระโจนลงไปในคลองหน้าท่าอากาศร้อนน้ำอุ่นเย็นมันทั้งขัดทั้งค้านกันเหมือนริมฝีปากนิ่มๆ ชื้นๆ ที่สัมผัสเมื่อหัวค่ำและช่วงเช้าอุ่นแต่ไม่ร้อน ชื้นฉ่ำและหวานละมุนไอ้เปลวหวนคิดจนต้องกวักน้ำสาดหน้าอาบน้ำอาบท่าแล้วขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้านอน
วันนี้ทั้งวันคงไม่มีกะจิตกะใจจะเข้าสวนแต่ก็ไม่น่าจะเป็นอะไร เพราะน้ำคงไม่ต้องรดก็ฝนมันเหมือนเป็นใจตกลงมาเกือบทั้งคืน นอนไปพลิกไปเตียงออกจะกว้างแต่ไม่ว่าจะนอนพลิกนอนตะแคงข้างไหนมันก็ไม่สบายเท่ามีใครมานอนเบียดด้วยแบบเมื่อคืน..อีกครั้งที่เริ่มจะฟุ้งซ่าน..
ไอ้เปลวย้ายตัวมานอนตะแคงหลับตาลงแล้วคิดไปเองว่าเทวดาของไอ้เปลวยังคงนอนชิดใกล้เหมือนเมื่อในคืนที่เพิ่งผ่านมา..
‘พระพายพระพิรุณเจ้าขาช่วยพัดพ่อเทวดาให้ตกลงมาจากฟ้าอีกครั้งได้ไหมเจ้าข้าเอ๋ย?’

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด