เจอเธอที่ถุงกล้วยแขก 15/7/63 บทที่ 1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เจอเธอที่ถุงกล้วยแขก 15/7/63 บทที่ 1  (อ่าน 1089 ครั้ง)

ออฟไลน์ LadyYuly

  • สวัสดีค่าา เลดี้ยูลี่นะคะ LadyYuly เรียกยูก็ได้จ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 87
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
    • www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44045.0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ LadyYuly

  • สวัสดีค่าา เลดี้ยูลี่นะคะ LadyYuly เรียกยูก็ได้จ้า
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 87
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1
    • www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44045.0
          คุณเคยกินกล้วยแขกไหมครับ

          กล้วยที่เกือบสุก เอาไปชุบแป้งและงา ทอดในน้ำมันจนหอมกรอบนอกนุ่มใน

          ใส่ในซองกระดาษรียูสที่มีลายไม่เหมือนกันสักซอง

          ผมว่ามันยูนีคดี แถมได้ลุ้นด้วย บางวันก็ได้กระดาษรียูสแปลกๆ เช่น แปลนระบบท่อน้ำทิ้งของสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอส นิยายอีโรติก20+ที่ต้องรีบกินและรีบทิ้งเพราะเกรงว่าใครจะเห็นเข้า เมื่อหลายเดือนก่อนเห็นในทวิตเตอร์ว่ามีคนได้สำเนาบัตรประชาชนของณเดช คูกิมิยะอีกต่างหาก ถามจริงนะประเทศไทยมันไม่ใช่เอกสารที่ต้องทำลายก่อนทิ้งหรอวะ นี่เล่นเอามาขายเป็นกระดาษรียูสสำหรับพับถุงกล้วยแขกแบบนี้..เฮ้อ แต่ก็นั่นแหละครับ ความประเทศไทย มีอะไรไม่หละหลวมบ้าง

          และในวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ซองกล้วยแขกผมเป็นเอกสารที่ไม่ควรมาเป็นถุงกล้วยแขก..มันคือสำเนาใบสมัครงานของผู้ชายคนหนึ่ง

          ธีรธัช ปรีดีเอก

          นั่นคือคือของเขา

          โดนเอามาทำถุงกล้วยแขกแบบนี้ชัวร์เลยว่าที่นี่คงปัดตกนายธีรธัชไปแล้วแน่นอน

          เมื่อเลื่อนสายตาไปยังหัวกระดาษก็พบว่ามีชื่อบริษัทอยู่ด้วย

          พี.ดี.เอ็กซ์.จำกัด

          ...บริษัทถุงยางชื่อดังไม่ใช่หรอ เขาทำงานไม่มีคุณภาพกันแบบนี้เล้ย? ข้อมูลส่วนตัวของผู้สมัครตกไปอยู่ในมือคนซื้อกล้วยแขกกี่คนแล้วถามจริง

          ผมส่ายหน้าพลางยัดกล้วยแขกชิ้นสุดท้ายเข้าปาก แต่ก่อนที่จะได้ฉีกถุงเพื่อทำลายไม่ให้ข้อมูลส่วนตัวของนายธีรธัชอะไรนี่หลุดไปมากกว่านี้ก็ดันสะดุดตาเข้ากับรูปสมัครงานที่ถูกถ่ายเอกสารติดมาในสำเนาใบสมัครนี้ด้วย

          หล่อวะ..

          ขนาดรูปสมัครงานยังหล่อแล้วตัวจริงจะขนา..เชี่ย! ผมมองหน้าคนที่กำลังซื้อลูกชิ้นที่หน้าบันไดขึ้นสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอสสลับกับคนในถุงกล้วยแขกไปมา

          ใช่อะ ใช่แน่ๆ

          ไม่ใช่แค่คล้ายนะ แต่เหมือนเลย

          แถมยังโคตรหล่อด้วย..

          เมื่อนายธีรธัชซื้อลูกชิ้นทอดเสร็จก็เดินขึ้นบันไดไป ขาของผมก็ก้าวตามไปทันที ตอนแรกก็กะว่าจะฉีกถุงแล้วทิ้งไปเพราะคงไม่เจอตัวเจ้าของ แต่ถ้าโลกมันพาให้บังเอิญได้ขนาดนี้ก็คงต้องเอาไปคือให้ได้แล้วแหละ

          “นาย! ธีรธัช!!” ผมตะโกนเรียกเมื่อธีรธัชเริ่มห่างออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล อีกฝ่ายขายาวกว่าผมไม่รู้กี่สิบเซนต์ แต่แค่เขาเดินแล้วผมวิ่งยังตามไม่ทันเลยเนี่ย

          เมื่อขึ้นมาบนชานชาลาก็ต้องถอนหายใจอย่างเซ็งๆ เมื่อพบว่าอีกฝ่ายถูกฝูงชนกลืนกินไปแล้ว ผมลงมาจากสถานี กลับไปยังคอนโดตัวเองแล้วพิจารณาเจ้าถุงกล้วยแขกเจ้าปัญหาอีกครั้ง

          ใจหนึ่งก็บอกให้ทิ้งไปเลย แต่อีกใจหนึ่งมันก็อยากคืนให้เจ้าของ เผื่อนายธีรธัชรู้แล้วไม่พอใจจะได้มีหลักฐานไปฟ้องร้องเพื่อเรียกค่าเสียหายจากบริษัทนี้ให้เขาชดเชยให้เพราะทำข้อมูลส่วนตัวหลุด

          หลังจากนั่งคิดไปมาว่าจะหาเจ้าตัวเจอได้อีกอย่างไร เพราะเหตุการณ์บังเอิญๆ แบบเมื่อครู่คงไม่เกิดขึ้นอีกแน่นอน แต่แล้วสมองอันชาญฉลาดก็นึกขึ้นได้ว่าใบสมัครมันมีเขียนเบอร์โทรอยู่นี่หว่า ไอ้ชี่ ไอ้ควายยย!

          ผมกดเบอร์โทรศัพท์ตามที่อีกฝ่ายได้กรอกไว้ในเอกสารสมัครงาน ก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายดันปิดเครื่องซะอย่างนั้น สงสัยจะแบตหมด และในจังหวะเดียวกันนั้น แอพพลิเคชั่นแชทสีเขียวชื่อดังก็เด้งแบนเนอร์แจ้งเตือนพอดี เลยนึกขึ้นได้ว่าแอพนี้มันแอดเฟรนด์จากเบอร์ได้นี่หว่า

          ไม่รอช้าก็กดแอดและส่งรูปถุงกล้วยแขกไป

          FreshyY send a photo

          FreshyY เมื่อเย็นเราซื้อกล้วยแขกแล้วเจอนี่

          FreshyY คิดว่านายอาจจะอยากได้คืน

          FreshyY เอาไปฟ้องได้นะ ถ้าต้องการทนายก็บอกได้ เราเป็นทนายอยู่ที่สำนักงานทนายความแถวๆ ดินแดง

          FreshyY ไม่คิดเงินค่าทนายนะ นายน่าจะตกงานอยู่ใช่ป่าว อันนี้ถือว่าช่วยๆ กัน

          เมื่อพิมพ์เสร็จก็วางมือถือแล้วไปอาบน้ำ คาดว่านายธีรธัชคงยังไม่ตอบมาเร็วๆ นี้จนกว่าเขาจะกลับถึงห้องแล้วได้ชาร์จแบตมือถือตัวเอง

          แต่แล้วเมื่ออาบน้ำเสร็จก็พบว่ามีข้อความจากอีกฝ่ายตอบกลับมาแล้ว

          ThreeTea?

          ThreeTea ถุงกล้วยแขกเลยหรอครับ

          ThreeTea ผมคงไม่ได้ฟ้อง แต่ขอคืนไว้ก่อนได้เปล่า

          ThreeTea บ้านนคุณอยู่แถวไหนหรอครับ

          ผมขมวดคิ้วเมื่อได้อ่านข้อความว่าอีกฝ่ายจะไม่ฟ้อง เนี่ยความคนไทยอีกอย่าง เมินเฉยต่อการถูกกระทำแล้วไม่ยอมแจ้งความให้มันรู้แล้วรู้รอดไป เชื่อดิว่าหลังจากนี้เดี๋ยวก็มีข้อมูลของอีกหลายร้อยคนที่จะหลุดออกมาจากบริษัทนี้

          FreshyY จะไม่ฟ้องจริงๆ?

          FreshyY ตามใจแล้วกัน แล้วจะเอายังไง ให้ส่งEMSมั้ย

          ThreeTea ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมขับรถไปเอาที่บ้านคุณก็ได้ครับ

          ThreeTea คืนนี้ประมาณเที่ยงคืนสะดวกไหม

          FreshyY ได้ๆ คอนโดXXX

          FreshyY มาถูกไหม ตรงแถวๆ บีทีเอสอ่อนนุช

          ThreeTea ครับ เดี๋ยวถึงแล้วผมโทรหาอีกทีนะครับ

          FreshyY อื้อ

          FreshyY 0889876543 เฟรชชี่นะ

          อะไร!

          อย่าเบ้ปากแบบนั้น

          ผมไม่ได้อ่อยเว่ย!

          เที่ยงคืนหน้านาที อีกฝ่ายก็โทรมาและส่งเสียงหล่อๆ มาบอกว่าถึงด้านล่างคอนโดแล้ว ผมเดินลงไปด้วยใจเต้นตึกตัก และก็ได้พบว่าอีกฝ่าย..ยืนพิงรถBMWอยู่หน้าคอนโด

          ถามจริงงงง

          คนตกงานขับบีเอ็ม! ?

          บ้านต้องรวยขนาดไหนวะน่ะ

          หรือเขารวยแต่ตกงานเพราะพิษโควิดไรงี้หรอ

          เมื่ออีกฝ่ายหันมาเห็นผม เขาก็เอียงคอเชิงถาม ผมจึงยกถุงกล้วยแขกให้เห็นเป็นคำตอบว่าใช่แล้วเดินตรงไปหาก่อนจะส่งสำเนาใบสมัครงานในร่างถุงกล้วยแขกคืนเจ้าของ

          “ขอบคุณนะครับ เฟรชชี่” อีกฝ่ายยิ้มให้และรับมันไปจากมือผม

          แอแงงงง เสียงหล่อมาก หล่อกว่าฟังทางโทรศัพท์อีก

          “มะ...ไม่เป็นไร”

          “ผมตกใจมากเลยตอนที่คุณส่งภาพมาให้ดู ดีนะไม่ได้ตกไปอยู่ในมือมิจฉาชีพ”

          “อือ แต่ของคนอื่นที่หลุดจากบริษัทนี้ผมไม่รู้ว่าไปอยู่ในมือใครบ้าง คุณโชคดีที่มีหลักฐาน น่าจะฟ้องๆ ไปซะให้เข็ด” ผมยังไม่เลิกหัวร้อน แต่เขากลับยิ้มพลางส่ายหน้า

          “คงไม่หรอกครับ หลุดแค่ของผมนี่แหละ”

          “หือ? ทำไมคิดงั้นอะ” ผมเอียงคอสงสัยในท่าทีมั่นใจของเขา

          “จริงๆ มันไม่ได้หลุดจากบริษัท แต่ผมถ่ายเอกสารเกินแล้วดันวางทิ้งไว้บนโต๊ะที่บ้าน ปรากฏว่าแม่บ้านเขาไม่รู้เลยรวบๆ ไปชั่งกิโลขายน่ะครับ”

          อ้าว ผมก็ด่าบริษัทถุงยางนั่นอยู่ตั้งนาน

          “แล้ว..แบบนี้แปลว่าก็ไม่ได้ถูกปัดตกแล้วเอาใบสมัครมาชั่งกิโลขายอะดิ” คำถามที่ทำเอาอีกฝ่ายอึ้งไปแว้บนึงก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

          “ผมผ่านครับ ทำงานมาสองปีแล้วด้วย ไอ้กระดาษนี่ก็โดนขายไปสองปีแล้วเหมือนกัน นานจนผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยโดนแม่บ้านเอาชั่งกิโลขายไป”

          “ตำแหน่งอะไรถามได้ป้ะ รถแพงเชียว” ผมพยักพเยิดไปทางรถหรูสีดำสนิทที่จอดอยู่ตรงหน้า เขายิ้มก่อนจะตอบ

          “คันนี้ปล้นมา”

          “ห้ะ?”

          “ล้อเล่น คันนี้พ่อซื้อให้ตอนเรียนจบครับ..หน้าเฟรชชี่ตอนตกใจน่ารักดีนะ” ผมอ้าปากค้างหนักกว่าเดิมกับคำว่าน่ารักที่มาจากปากของเขา

          “ธีรธัช!” พอนึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรเลยได้แต่เรียกอีกฝ่ายเสียงแข็ง

          “จริงๆ ผมเป็นเซลล์ธรรมดาๆ นี่แหละ ไม่ได้รวยอะไรหรอก คนที่รวยก็พ่อกับแม่นู่น แต่ผมไม่อยากสืบทอดกิจการ เลยให้พี่ชายบริหารไป…เห็นเฟรชชี่ทำท่าอยากรู้เลยเล่า ผมเล่าเยอะไปหรือเปล่า”

          “ไม่ๆ ผมขี้เสือกแหละ เล่าก็ดี ชอบ” พอบอกไปแบบนั้นอีกฝ่ายก็หัวเราะใหญ่ ทำไมอะ ไม่เคยเจอคนขี้เสือกหรอ “ว่าแต่กิจการที่บ้านทำไรอะ” ผมถามต่อ ก็บอกแล้วเป็นคนขี้เสือก อย่าพึ่งหยุดเล่าดิ มันค้าง

          “ก็..ขายของ” เขาทำท่าคิดอยู่แปปนึงก่อนจะตอบ ทำไมต้องตอบเลี่ยงๆ อะ ธุรกิจสีเทาป้ะเนี่ย!

          “ขายของอะไร รวยขนาดนี้” ผมหรี่ตาจับผิด แบบที่เขาก็หัวเราะอีกครั้งก่อนจะยอมบอก

          “ทองครับ”

          ขายทองพ่องเรียกขายของอะธีรธัช!

          “กวนใช้ได้นะคุณอะ”

          ยังจะมายิ้มอีก!

          “เอ้อ เฟรชชี่รอผมตรงนี้แปปนึงนะ” เขาบอกแบบนั้น ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในรถตัวเองแล้วกลับมาพร้อมกับถุงกระดาษใบไม่ใหญ่นัก

          “ตอบแทนที่อุตส่าห์เก็บถุงกล้วยแขกไว้ให้ครับ ผมมีเยอะเลย เอาไว้แจกเวลาไปคุยงานกับลูกค้า” ผมพยักหน้าขอบคุณก่อนจะรับมา ไม่ทันได้เอะใจในตอนแรกว่าอีกฝ่ายทำงานบริษัทอะไร จนกระทั่งมองลงไปในถุงแล้วพบว่าข้างในนั้นมันคือถุงยางนับสิบกล่อง

          ธีรธัช! มองผมเป็นคนยังไงวะเนี่ย

          ” ผมไม่รู้ว่าเฟรชชี่ใช้ไซส์ไหน ถ้าถามก็คงเสียมารยาท เลยเอามาให้ทุกไซส์เลย อันที่ไม่ได้ใช้ก็เอาไปแจกเพื่อนก็ดีนะครับ ของแบบนี้ใช้หรือไม่ใช้ยังไงก็ควรพกนะครับ อ้อ ทางที่ดีพกของพีดีเอ็กซ์ดีที่สุด”

          “ขายเก่งนะคุณเซลล์” ผมแซวเมื่อเขาโฆษณาของตัวเองซึ่งๆหน้ากันแบบนี้เลย

          “แน่นอนครับ ถ้าใช้แล้วติดใจอย่าลืมไปซื้อมาใช้นะ ผมพึ่งดีลเพื่อวางขายที่แฟมิลี่มาร์ทได้ ใต้คอนโดคุณมีพอดีเลย” เขาชี้ไปยังแฟมิลี่มาร์ทข้างหลังผม พร้อมกับส่งยิ้มให้

          ปกติไม่ได้เป็นคนใช้เองต้องบอกว่าไงดีวะ!

          “แล้วซื้อกับคุณโดยตรงได้ป้ะ ธีรธัช” ผมยกยิ้มมุมปากถามกวน แต่อีกฝ่ายก็โต้กลับได้แบบที่ผมต้องมองค้อนใส่ไปที

          “ผมขายแต่รายใหญ่อะดิ เฟรชชี่ใช้เยอะขนาดนั้นเลยหรอ” อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงขบขัน “เหนื่อยแย่”

          ไอ้คุณธีรธัช!

          ถึงจะหน้าหล่อแต่ผมขอยืนยันตรงนี้ว่าไอ้ผู้ชายหน้าหล่อคนนี้ไม่ใช่คนดี บอกเลย!

          ทำไมมันกวนเก่งจังว๊อยยย

          “ไปละนะ ยุงเยอะ” ผมตัดบทก่อนจะหันหนี แต่อีกฝ่ายกลับรั้งข้อมือไว้

          “เดี๋ยวก่อน”

          “?” ผมหันกลับไปและเลิกคิ้วสงสัย เขายิ้มแบบที่โคตรๆ หล่อก่อนจะเอ่ย

          “ลืมแนะนำตัว ผมชื่อทีนะ” โอ้โห ไม่ช้าไปหรอพ่อคุณ จะกลับห้องแล้วเนี่ย

          “ที? ชาอะหรอ” ผมถาม “หรือตัวที หรือทรีสาม? ทรีต้นไม้?”

          “เดาเก่งนะ” ธีรธัชคลายมือที่จับผมไว้ก่อนจะเฉลย “จริงๆ แม่ผมตั้งว่าทรี ที่แปลว่าสามแล้วก็แปลว่าต้นไม้ พอดีผมเป็นลูกคนที่สามครับ แล้วก็จะได้เติบโตแข็งแรงเหมือนต้นไม้ด้วย แต่พ่ออยากให้ชื่อที ที่แปลว่าชามากกว่าเพราะพ่อชอบดื่มชา”

          “อ้าว แล้วทำไมแม่ต้องยอม”

          “ไม่ยอมหรอก เขาก็เรียกผมว่าทรี เพราะพี่คนโตก็ชื่อวัน คนรองชื่อทู ผมก็ควรชื่อทรีจริงๆ นั่นแหละ” เอ้อ..บ้านนี้ตั้งชื่อลูกแปลกดีแฮะ

          “แล้วนายชอบชื่อไหนมากกว่ากัน ผมจะเรียกชื่อนั้นแหละ”

          “ชอบหมดนะ แต่เรียกทีก็ได้แหละ ง่ายดี”

          “ชาเนอะ?”

          “อื้อ ครับ”

          “ยอดใบชานี่มันก็อันแค่นี้เองดิ้?” ผมเลิกคิ้วถาม แกล้งชูนิ้วก้อยขึ้นมาแล้วจรดนิ้วโปงเข้าหานิ้วก้อยเป็นสัญลักษณ์ความเล็กจิ๋ว

          ร่างสูงคลี่ยิ้มเมื่อเข้าใจที่ผมพูด ก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมาแล้วหยิบซองขนาดเท่าๆ เครื่องปรุงบะหมีกึ่งสำเร็จรูปแต่เป็นสีดำมาใส่มือผม

          “ยอดชาผมเท่านี้ครับเฟรชชี่..ทำหน้าตกใจแล้วน่ารักอีกแล้วนะ” พูดจบอีกฝ่ายก็ส่งยิ้มกวนๆ มาหนึ่งทีก่อนจะกลับไปขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไป ทิ้งผมยืนอึ้งค้างอยู่ตรงนั้นกับซองสีดำในมือ..

          CONDOM PDX STRAWBERRY 56mm.

          โอ๊ยย ไอ้ที ไอ้..ไอ้...ไอ้ธีรธัช!!

          จะด่ายังไงให้หายหมั่นไส้ได้วะ



-----------
twitter #เจอเธอที่ถุงกล้วยแขก

เป็นเรื่องที่มาจากอารมณ์ชั่ววูบ ยาวแค่ไหนยังไม่ชัวร์เลยค่ะ 55555555555555555555555

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ชอบๆๆๆๆๆๆ ต่อปากต่อคำกันน่ารักดี     o13

ออฟไลน์ JanTi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
คุณทีขายเก่ง o13

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด