องศาที่ 1 : ผมชื่อไอฟ้า
12.00 น.
"แดกอะไรดีวะ"
ประโยคปั่นประสาทถูกเอ่ยขึ้นจากคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมหันไปเบะปากใส่เจ้าตัวขณะที่เรากำลังยืนอยู่หน้าโรงอาหารประจำคณะ
"ไอ้พาย กูถามจริงนะ มึงพูดประโยคนี้ทุกวัน มึงเคยได้คำตอบอะไรจากพวกกูไหม"
ประโยคนี้มาจากไอ้ดิน เพื่อนอีกคนหนึ่งของผม
"ได้ดิ"
"โห นี่พวกกูช่วยคิด ได้ชื่อเมนูเยอะเลย?"
"ได้โดนคนอื่นแซงคิวแดกเนี่ยไอ้ควายยย กูคิดไม่ออก พวกมึงก็ไม่เคยช่วยกูคิด"
ผมหันไปตบหัวไอ้พายทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัว
"ไอ้ห่า มัวแต่พูด นู่นคนอื่นเค้าแย่งมึงสั่งข้าวกันหมดแล้ว มึงจะแดกอะไรก็เลือกๆสักร้านเหอะ หรือถ้ามันเลือกยาก จะลองมา
แดกตีนกูก็ได้"
พูดพร้อมยกส้นตีนให้เป็นภาพปลากรอบบบบ
"ไอ้เหี้ย ขมคอเลย"
ผมยักไหล่ก่อนจะเดินแยกตัวจากไอ้สองหน่อนั้นมาอีกทางเพื่อไปสั่งข้าวหมกไก่ร้านประจำ
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาเที่ยงพอดี คนในโรงอาหารเลยจอแจเป็นพิเศษ เลยทำให้นักศึกษาทั้งหลายต้องรีบแย่งกันสั่งข้าวเพราะไม่งั้น
ไม่มีที่นั่งแดก ประมาณว่าใครเร็วใครได้ ผมกวาดสายตามองพื้นที่รอบๆขณะรอต่อคิวเพื่อหาที่พักสายตา
คณะวิศวะของพวกเราไม่เคยอดอยากปากแห้งหรอกครับ สาวๆคณะอื่นต่างชอบมาหาข้าวกินกันถึงที่นี่ เพราะอะไรน่ะเหรอ...
ก็เพราะผู้ชายคณะวิศวะน่ะมันเท่ มันหล่อ มันแมนๆคุยกันครัชไง
สาวๆเขาก็กรี๊ดทุกคนแหละ ยกเว้นผม
ไอ้ห่า กูเกิดมามีกรรม อยู่คณะนี้มาสามปีไม่เคยจะมีแฟนกับเขาสักที
ไอ้ฟ้าคนนี้มันไม่ดียังไงวะ ส่วนสูง 173 หน้าตาก็ดี... เออ ไม่ดีขนาดนั้นก็ได้ คือผมก็อยู่ในระดับมาตรฐานทั่วไปน่ะ แต่ตาผมโต
ผิวผมดีนะเว้ย เดินผ่านแดดทีเหมือนมีออร่าแผ่ออกยิ่งกว่าพระพุท... อ่ะ ผมไม่เล่นดีกว่า
"ข้าวหมกไก่จานนึงครับ"
"ได้จ้า"
"ป้าน้อย ฟ้าขอแตงกวากับข้าวเยอะๆเหมือนเดิมได้ไหมคร้าบบ วันนี้ฟ้าหิวมากเลย"
"ได้อยู่แล้วลูกค้าประจำอย่างหนูน่ะ ไม่ต้องมาอ้อนเลย"
สาวๆไม่สเปค รุ่นเล็กๆไม่ชอบ
แต่กูหยอดรุ่นใหญ่ได้ตลอด มีข้าวแดกคุ้มเกินใคร ฮะฮ่า
"ขอบคุณคร้าบ ป้าน้อยน่ารักที่สุดเลยยย"
ผมรับจานข้าวมาก่อนจะเดินหาที่นั่งและมองหาไอ้สองหน่อที่เหลือ
"ไอ้ฟ้า ทางนี้ๆ"
ผมหันตามเสียงเรียกก่อนจะพบไอ้ดินที่นั่งอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนในส่วนของด้านนอก
"ข้าวหมกไก่เหมือนเดิม"
"มึงก็เล็กตกแห้งเหมือนเดิม"
ไอ้ดินหัวเราะ รอไม่นานไอ้พายก็เดินกลับมาพร้อมกับข้าวปีกไก่น้ำแดงในมือ
ผมรู้จักไอ้ดินตั้งแต่ปี 1 เพราะอยู่บ้านรับน้องเดียวกัน ด้วยความที่พี่รหัสผมกับมันเป็นเพื่อนสนิทกัน เราเลยได้อยู่ใกล้ๆกันบ่อย
ตั้งแต่ตอนนั้น แถมนิสัยคล้ายๆกันเลยสนิทกันตั้งแต่นั้นมา ส่วนไอ้พายเป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่มที่มาเจอกันตอนปี 2 เพราะสนิทกัน
จากโต๊ะแลปข้างเคียง
พวกมันเป็นเพื่อนที่ดีนะ จริงๆแม่งก็มีกันแค่นี้แหละ ไปไหนไปกัน ไอ้ดินจะเป็นคนกวนตีนแบบนิ่งๆไม่โหวกเหวกโวยวายเท่าไหร่
ต่างจากไอ้พายที่จะบ่นเก่ง โวยวายเก่ง พูดมากจนพวกผมรำคาญ
จริงๆก็มีอีกคนแหละ แต่ไอ้นี่มันชอบโดดคาบเช้าอยู่เรื่อย ผมด่ามันทุกวันจนไม่รู้จะด่ามันยังไงแล้ว
"เที่ยงครึ่งแล้วเมื่อไหร่ไอ้องศาจะมาวะ"
ไอ้พายพูดขึ้นขณะนั่งแทะปีกไก่ในจาน ปกติแล้วไอ้องศา เพื่อนอีกคนในกลุ่มมันมักจะโผล่หัวมาตอนเที่ยงครึ่งในวันที่มันโดด
คาบเช้าเพื่อมากินข้าวกับพวกผมก่อนเรียนคาบบ่าย
"ไม่รู้แม่ง เมื่อเช้ามันโดดกูก็ขี้เกียจโทรตามและ คาบอนาโตมี่แขนด้วย อย่างยาก สอบกรอสทีแม่อุไรเล่นมันตายห่าแน่"
ผมบอก
"ปล่อยมันเหอะ ฉลาดๆอย่างมันเอาตัวรอดได้อยู่แล้วเรื่องสอบน่ะ กูห่วงอย่างเดียวก็เรื่อง F ถ้าคะแนนเข้าเรียนไม่ผ่านเกณฑ์นะมึ๊
งงงง"
ไอ้ดินหันมาพยักหน้าเห็นด้วย
"จริงของมึงไอ้พาย แล้วนี่มันไปไหนของมันวะยังไม่มา ไอ้ฟ้ามึงโทรตามมันดิ"
"อ้าว ทำไมกู"
"ก็หน้าที่มึงอ่ะ โทรมาตั้งแต่ปี2ละโทรอีกหน่อยเป็นไร"
"กูไม่โทรแล้ว กูพนันเลยวันนี้มันมาบ่ายเพราะตอนนี้มันไปแดกข้าวกับแฟนใหม่ เชื่อกูดิ"
"อ้าวสรุปเป็นแฟนกันแล้ว?" ไอ้ดินเลิ่กคิ้วด้วยความสงสัย
"เออ เมื่อวาน วันนี้เลยถ่อไปหาแฟนที่คณะหน่อยตามสเต็ปเดิม" ผมตอบ
"เดี๋ยวๆนะ พวกมึง ไอ้องศามันมีแฟนใหม่ตอนไหนวะ? ใครเนี่ย ทำไมกูไม่รู้"
ไอ้พายถามด้วยสายตามึนงง
ไม่แปลกที่จะไม่รู้ครับ เพราะเพื่อนผม ไอ้องศาคนนี้ ฉายา "องศาห้าร้อย "
ไม่ใช่ห้าร้อยรุกไซร้ชักได้นะ ไอ้เหี้ย ห้าร้อยคน..
หมายถึงแฟนมันน่ะจะห้าร้อยคน!!!
กูงงมาก กูอยู่มาสามปีไม่มีแฟน ทำไมมึงอยู่เท่ากูแต่เปลี่ยนแฟนเหมือนเปลี่ยนกางเกงในเลยวะ
"ก็วันนั้นที่มันมาเล่า มึงนั่งตีป้อมไงมึงเลยไม่รู้ คือสองอาทิตย์ก่อนที่มันเลิกกับน้องนิ้ง อักษรปีสองอ่ะ หลังจากนั้นแม่งก็ไปส
ปาร์คกับมินนี่ บัญชีปีสามต่อ คุยกันไปหนึ่งอาทิตย์แม่งก็คบกันเลย เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา"
ผมเล่า นี่ทำไมกูต้องมารู้ประวัติชีวิตมันขนาดนี้วะ
"ไอ้สาดดดดด ไอ้องศาแม่งเจ๋งว่ะ กูอยากได้อย่างนี้บ้าง"
"ได้ดิ เดี๋ยวกูไลน์บอกแม่มึงที่รังสิตให้นะ ไลน์ชื่อไรนะ"
"กูล้อเล่นจ้าาาาา"
ผมขำกับท่ายกมือไหว้เหนือหัวของมัน
ไอ้พายมันน่ารัก ถึงมันจะปากหมากวนตีนอย่างนี้แต่มันก็มีแฟนที่คบกันมาถึงสี่ปีตั้งแต่มอปลาย
แถมรักกันมากด้วย
ฮือ กูอิจ ปาดน้ำตาด้วยความเสียใจก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือ
กูจะใจอ่อนเป็นครั้งสุดท้าย
"อ่ะกดเบอร์โทรหา สุดท้ายก็สเต็ปเดิม" ไอ้ดินพูดขึ้นเมื่อเห็นผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาจิ้มเบอร์ที่คุ้นเคย
"หรือมึงจะโทร ไอ้สัด"
ผมรอสายอยู่นานก่อนจะพบว่าไม่มีปลายสายตอบกลับมา
"ไม่รับว่ะ"
ผมโทรอีกสี่รอบ ผลสุดท้ายไอ้องศาก็ยังไม่รักโทรศัพท์
"ไม่รับว่ะมึง...นี่พวกมึงฟังกูอยู่ป่ะเนี่ย"
ผมแทบจะด่าเมื่อหันไปเห็นไอ้สองตัวก้มหน้าแดกข้าวทำหูทวนลม
แถมไอ้ดินยังแอบส่งสายตาให้สาวผมบ๊อบโต๊ะข้างๆด้วย
"อ่ะใจเย็น กูก็ฟังอยู่ว่าไอ้องศามันไม่รับโทรศัพท์ไง"
"เออ ทำไงดีวะ"
"ทำไงอะไร? ก็ไม่ต้องทำอะไร ไม่รับก็ไม่รับดิ เดี๋ยวมันก็มาเข้าเรียนเองแหละมึง" ไอ้พายตอบ
"แต่บ่ายนี้มันคาบใหญ่สามชั่วโมงนะเว่ย ถ้ามันขาดเช็คชื่อทีคือไปรวดเลยนะ"
"ก็เรื่องของแม่งดิ"
"..."
"ไอ้ฟ้า ไอ้องศามันโตแล้วนะ ปล่อยให้มันจัดการชีวิตเองบ้างเถอะ ในเมื่อมึงโทรแล้วมันไม่รับ จะยังไงต่อก็ปล่อยแม่งไปมั่ง" ไอ้
ดินเสริม
"....เออ"
"กูเข้าใจมึงนะ แต่เพลาๆลงบ้าง ไอ้เรื่องเป็นห่วงมันเนี่ย"
"ใครบอกกูเป็นห่วง ไอ้สัด"
"เหรอ ไม่ห่วงแล้วที่เป็นอยู่เรียกอะไร"
"กูแค่เป็นคนดี"
"กูเชื่อ ไหน มีใครไม่เชื่อ ไอ้พายมึงเชื่อไหม"
"กูเชื่อมากๆ"
"กวน ส้น ตีน"
ไอ้เพื่อนเหี้ย
ผมขยับปากแบบไร้เสียงใส่ไอ้ดินกับไอ้พาย กูเกลียดมากตอนมันเรียกชื่อจริงพร้อมท่าล้อเลียนเนี่ย
หลังจากที่ตกลงกันได้ว่าจะไม่ทำอะไรต่อ พวกเราจึงลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินตรงไปยังอาคารเรียน ไม่ลืมแวะซื้ออเมริกาโน่หน้า
ตึกก่อนเข้าคาบ เพราะสามชั่วโมงรวดถ้าไม่แดกกาแฟกูม็อบเป็นหมาแน่
คณะแพทย์ก็อย่างนี้แหละครับ เรียนหนักเป็นบ้า นี่ยังงงว่ากูสอบเข้ามาเรียนที่นี่ทำไมวะ
เรียนแปดโมงเช้าทุกวัน เลิกสี่โมงเย็นทุกวัน
โหไอ้ห่า ไม่แอดเพิ่มเรียนเสาร์อาทิตย์ให้กูไปด้วยเลยล่ะ อย่าให้กูได้นอน
แต่ช่วงนี้ก็มีแต่อัดเลคเชอร์รัวๆแล้วครับ การผ่าอาจารย์ใหญ่เรียนจบไปตั้งแต่ปี 2 เลยไม่แปลกที่เพื่อนหลายคนจะโดดกันเยอะ
เพราะเข้าเรียนยังไงสุดท้ายก็หลับ สู้โดดตั้งแต่แรกเลยดีกว่า ตอนใกล้สอบจะเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกที
"นั่นไง หน้าสลอนมาโน่นและ ไอ้องศา ทางนี้ๆ"
ผมละสายตาจากโทรศัพท์มือถือไปมองบุคคลมาใหม่ที่อยู่ตรงประตู
มันเดินยิ้มหวานมาแต่ไกล พร้อมแก้วน้ำสองแก้วในมือ
"กว่าจะเสด็จนะไอ้คุณชาย"
"ขอโทษครับ วันนี้กูติดธุระ"
ไอ้องศาตอบไอ้พายก่อนจะยื่นแก้วน้ำในมือแก้วหนึ่งมาตรงหน้าผม
"ธุระของมึงมันจะมีสักกี่อย่างวะ ไม่ใช่เรื่องสาว ก็เป็นเรื่อง สาว สาว สาว"
ไอ้องศาไม่ตอบอะไรกลับเพียงแต่ยิ้มหัวเราะหึๆแล้วเดินอ้อมมานั่งตรงข้างๆผมซึ่งนั่งอยู่ในสุด
"อะไรของมึง กูไม่ได้ฝากซื้อ" ผมถามพร้อมดันมือใหญ่ที่ยื่นแก้วน้ำมาตรงหน้าออก
"นมเย็น กูซื้อมาให้"
"เรื่อง?"
"ขอโทษ"
มาไม้ไหนวะ ?
"ก็มึงอุตส่าห์ใจดีโทรตามกูตั้งสี่ห้าสาย กูเพิ่งมาเห็นตอนถึงคณะแล้ว กูเลยซื้อนมเย็นมาเพื่อเป็นการขอโทษไง"
ไอ้องศาอมยิ้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่แก้มซ้าย "มึงชอบแดกไม่ใช่เหรอ นมเย็นน่ะ"
"ไม่ชอบ"
ไม่รู้จะตอบอะไรเพิ่มเติมเลยคว้าแก้วนมเย็นมาดูดแม่งเลย
"ไม่ชอบแต่ดูดทีเกือบหมดแก้ว"
"เรื่องของกู"
ไอ้องศาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันไปหยิบไอแพดขึ้นมา พร้อมๆกับไอ้ดินที่นั่งเท้าคางแล้วเหล่สายตามามองคนข้างตัวผม
"วันนี้หล่อเป็นพิเศษเลยนะไอ้คุณชาย เซ็ตผมอย่างดี น้ำหอมเกรดพรีเมี่ยม เสื้อนิสิตเรียบกริ๊บ รองเท้าหนังเงาวับ ... ไปหาสาว
มาว่างั้น?"
ผมเสมองไปยังบุคคลข้างๆก่อนจะพบกับใบหน้าขาวผ่องที่ออกจะติดหวานละมุนนิดๆทว่าแววตามีความขี้เล่นซุกซ่อนอยู่ ผมสี
น้ำตาลช็อคโกแลตที่ถูกเซ็ตขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าสดใส ไม่แปลกที่จะมีสาวกรี๊ดมันไม่น้อย มันไม่ใช่คนดังอะไรหรอก แต่ก็ไม่ใช่
คนธรรมดาติดดินกินฝุ่นอย่างผม ไอ้องศามันหน้าหล่อแบบติดหวาน ยิ่งตอนเวลาที่ยิ้มจนเห็นลักยิ้มที่แก้มข้างซ้ายนี่ ผมว่าน่าจะ
แอทแท็กสาวหลายคน แต่ด้วยความที่มันสูงร้อยแปดสิบกว่าๆ มันเลยทั้งเท่ทั้งน่ารักมั้ง เลยไม่แปลกที่จะคนเข้าหามันเยอะมา
ตลอด
ไอ้องศาหัวเราะ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ "เปล่าว่ะ ไม่ได้ไปหาสาว"
"แล้วไปไหนมาวะ?"
"ไปหาแฟนมา"
"ไอ้ควายยยยยยย ต่างกันมากมั้ง" ไอ้พายตะโกนมาด่าจากที่นั่งริมสุด
ไอ้องศาหัวเราะร่า "กูไปหามินนี่มา"
"สาวคนก่อนก็ไม่เห็นจัดเต็มขนาดนี้"
"กูอยากทำให้เค้าประทับใจ"
อ้วกใส่ปลายเท้ามึงตอนนี้เลยได้ไหม?
"ครับๆ กูล่ะเหม็น ไอ้ฟ้าถ้ามึงเหม็นมึงย้ายมาหากูได้" ไอ้พายบอก
"ไม่ต้องห่วงกูไปแน่"
ผมแกล้งไอ้องศา ทำท่าจะเก็บของลุกขึ้นเพื่อย้ายที่นั่ง แต่มือเรียวจากทางซ้ายเอื้อมมาจับที่ต้นแขนผมก่อน
"จะไปไหน กูไม่ให้ไปปปป"
"เบื่อมึง"
"กูขอโทษ กูไม่พูดเรื่องแฟนละ เดี๋ยวคนไม่มีแฟนแถวนี้จะเซ็ง"
"ไม่เกี่ยว"
"เดี๋ยวช่วยหาแฟนให้เป็นการไถ่โทษ"
"ยุ่งจังมึงเนี่ย โทรไปก็ไม่รับ ไอ้ห่า"
"งอนกูจริงๆด้วย"
"ใครงอน"
"มึงไง"
มันมองหน้าผมพร้อมกลั้นขำจนลักยิ้มเล็กๆโผล่ขึ้นมาทักทาย
"กูไม่ได้งอน"
"เนี่ย กูเดาใจมึงเก่งจริงๆ กูว่าแล้วว่ามึงต้องงอน"
รุงรังกูจังนะมึงอะ
"ไอ้องศา ถ้ามึงยังพูดอีก ครั้งหน้ากูไม่โทรหามึงแล้วนะ"
กูไม่สนใจมึงแล้วด้วย
".... งอนกูตั้งเยอะเลยนะเนี่ย" มันเลื่อนแก้วนมเย็นมาตรงหน้าผม พร้อมเลื่อนหน้ามาอยู่ที่ระดับสายตา ให้ผมได้เห็นใบหน้า
หวานชัดๆ
"เนี่ย ซื้อนมเย็นมาง้อ กูก็รู้สึกผิดนะเว้ยที่ไม่ได้รับสาย ไม่ใช่กูไม่แคร์ มึงก็รู้ว่ากูให้ความสำคัญกับมึงจะตาย"
พูดมาก...
"เพื่อนก็สำคัญกับกู แต่พอดีกูเดินไปส่งมินนี่ที่ตึกไงเลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์มึง"
"เออๆ เรื่องของมึง กูไม่ได้ถามเลยเนี่ย"
ผมผลักหัวมันออก เบื่อคนทำตาใส เบื่อ
"ถ้าครั้งหน้ากูมาสาย โทรตามกูอีกนะ" มึงยังจะมีหน้ามาพูด
"ประโยคคำสั่ง?"
"ขอร้อง"
"ไม่"
"นะมึง" ไม่พูดอย่างเดียว คนข้างๆได้ทิ้งตัวลงบนโต๊ะก่อนจะค่อยๆขยับหัวเข้ามาใกล้ จนผมนุ่มสีช็อคโกแลตนั่นสัมผัสอยู่ที่แขน
ของผม มันออกแรงสะบัดไปมาเบาๆ
"ไม่ต้องมาอ้อน กูขนลุก"
ผมพยายามผลักหัวมันออก
"โทรไหม?"
"เออๆ"
"ต้องอย่างนี้" มันหัวเราะชอบใจที่ไม้ตายของมันสำเร็จไปได้ด้วยดี
เออ
ไม่ต้องมาไม้นี้หรอก จะไม้ไหนกูก็แพ้มึงตลอดแหละ
"เลิกแล้วไปไหนต่อวะ"
ไอ้พายเอ่ยขึ้นเป็นคนแรกหลังคาบบ่ายทั้งหมดได้จบลง
เสียงจ้อกแจ้กจอแจดังขึ้นทั่วทั้งห้องประหนึ่งนกแตกรัง รู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยหลังจากนั่งเรียนคาบระบบกล้ามเนื้อมาสาม
ชั่วโมง ใครไม่ตาย กูตาย
"กูนัดกับไอ้ดินว่าจะไปซื้อหนังสือที่สยามว่ะ" ผมตอบขณะกำลังเก็บกระเป๋า
"เชร้ดเข้ หน้าอย่างมึงอะนะจะซื้อ Text กูถามจริง? มึงอ่านสไลด์เรียนให้ทันก่อนมั้ย"
"ไอ้สัด กูจะไปดู Netter แต่ไม่รู้มีเปล่าว่ะ ต้องลองเดินหา มึงจะไปด้วยกันไหมล่ะ"
"เรื่องเรียนกูขอบายว่ะ" ไอ้พายส่ายหัวไปมา
"กูรู้แล้ว กูถึงไม่ชวนมึงไง"
"แล้วกูล่ะ" เสียงทุ้มของคนข้างๆเอ่ยขึ้น
"อะไร"
"ทำไมมึงไม่ชวนกูบ้าง?"
ผมอยากจะกลอกตาซ้ายให้ไปทะลุออกที่ตาขวาเลย
"นี่ ไอ้คุณชาย ถ้ากูชวนแล้วมึงจะไปเหรอ"
"ไป"
อ้าว
เกมพลิกเฉย
ผมหันหน้าไปหาไอ้ดินพลางส่งสายตาว่าเอาไงต่อดีมึง?
"ก็พวกกูเห็นมึงเห่อๆมินนี่อยู่กูเลยไม่ชวน คิดว่ามึงคงไปเดท" ไอ้ดินพูดขึ้น
"ก็ใช่ .. แต่วันนี้มินนี่มีประชุม ไม่ว่างมากับกู"
"แล้วถ้ามินนี่ไม่มีประชุม?"
"กูก็ไปกับมินนี่ไง แฮร่"
"ไอ้ควายยยยยยยยย"
ไอ้ดินด่าแทนผมแล้วเรียบร้อย กูละเบื่อคนติดเมีย แล้วมาทำเป็นง้องแง้งใส่พวกกู
"สรุปว่ามึงจะไปไหม" ผมหันไปตามไอ้คุณชายที่ตอนนี้สะพายกระเป๋าเตรียมพร้อมที่สุด
"ไปสิครับ"
จากบทสนทนาที่จบลงแบบงงๆทำให้ตอนนี้พวกเราสามคนโผล่หัวมาอยู่ในรถป๊อบเรียบร้อย ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงไม่นั่งแท็กซี่
กูจน จบมั้ย
"ไอ้ฟ้ามึงไปนั่ง"
"ไม่เอา มึงเห็นก่อนมึงก็ไปนั่งดิ" ผมตอบไอ้องศาขณะที่ยืนพิงเสาข้างๆมัน
ไอ้องศายังคงมองที่ที่นั่งที่เดิมที่เหลืออยู่ 1 ที่ใกล้ๆพวกเรา
"มึงเตี้ยกว่ากูมึงต้องไปนั่ง"
"อ้าว นี่มึงเหยียดกูเหรอ" ผมชักจะขึ้น
"เอ้อ ... เปล่านะกูแค่เป็นห่วง"
พรืด...
ผมและไอ้องศาที่กำลังยืนเถียงกันหน้าดำคร่ำเครียดนั้นได้หันไปมองอีกคนที่หลุดขำออกมาเบาๆ
"ขำไรวะ" ผมถาม
"พวกมึงไม่ต้องใส่ใจ"
"ขำอะไร นี่กูยิ่งสงสัยเนี่ย"
"เปล่า เวลาพวกมึงเถียงกันมันตลกดี แต่ไม่ต้องเถียงนะ เดี๋ยวมีคนมานั่งให้"
"ใครวะ"
"กูเอง"
พูดจบมันก็เดินหน้าสลอนไปนั่งที่ว่างตรงนั้นเฉย
ฮ่วย ได้หรอวะ กูงง ตูดกูแห้งเลยเนี่ย
"แล้ววันนี้มึงจะไปซื้อหนังสือเล่มไหนนะ?"
เสียงไอ้องศาดังขึ้นเรียกสายของผมให้หันไป
"คือกูอยากดูเล่มอนาโตมีที่เป็น Netter ของปี 2 อ่ะ เพิ่งจัดห้องแล้วแม่งหาไม่เจอ"
"เรียนจบไปแล้วไม่ใช่หรอวะ?ซื้อใหม่ทำไมอะ"
"เผื่ออ่านสอบตอนขึ้นวอร์ดไงมึง"
"มึงเอาของกูไหมล่ะ"
"มึงไม่ขึ้นปี 4 ไง๊ไอ้สัด"
ไอ้องศาขำเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า "ขึ้นดิ แต่กูคงไม่ได้อ่านว่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมึงคงได้ใช้สักวันแหละ เก็บไว้เหอะ"
"กูเก็บไว้หมดแล้ว" มันอมยิ้มก่อนจะยกนิ้วขึ้นเคาะขมับขวาสองที "เก็บไว้ในสมองหมดแล้ว"
กูนี่หมั่นไส้จนขนตากระตุก
"จ้ะ ไอ้คนฉลาด ไอ้มันสมองดี ไอ้แดกวิตามินซีเป็นอาหาร"
"แต่วิตามินซีไม่ได้บำรุงสมองนะฟ้า"
"..." ผมยิ้มให้มัน "อย่าให้กูแดกแล้วฉลาดเหมือนมึงก็แล้วกัน"
ไอ้องศาไม่ตอบอะไรเพิ่มเติม มันเพียงแค่อมยิ้มเล็กๆเหมือนที่ชอบทำ
คุยกับแม่งแล้วปวดประสาทชิบหาย "ว่าแต่มึงล่ะ ไปกับพวกกูมีอะไรจะซื้อรึไง" ผมถามเพิ่ม
"ไม่มี"
"อ้าว"
"ก็กูเหงานี่นาาา กูไม่อยากอยู่คนเดียว มากับพวกมึงดีกว่า"
"คนอย่างมึงเนี่ยนะบ่นเหงา" ผมมองมันตั้งแต่ปลายผมจรดปลายนิ้วตีน
มึงพูดคำนี้มึงช่วยดูน้ำหน้าอย่างกูด้วย ไอ้ห่า
"ก็กูมันขี้เหงานี่ ติดแฟน ติดเพื่อน แล้วมึงล่ะ ไม่เหงาเหรอ"
"กูก็มีเพื่อนแล้วไง ก็ติดเพื่อนแทน"
"แต่กับแฟนมันคนละแบบนี่ครับ" ไอ้คุณชายเริ่มยิ้มกรุ้มกริ่มจนเผยลักยิ้มชั่วร้ายให้เห็น "มึงจุ๊บแฟนได้แต่มึงจุ๊บเพื่อนไม่ได้"
"ใครมันจะไปคิดแต่เรื่องหื่นๆแบบมึง" ผมหันหน้าหนีไปอีกทาง
ขี้เกียจมองหน้ามันแล้ว
"ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน เพื่อนมินนี่น่ารักๆเพียบเดี๋ยวกูช่วยแนะนำให้"
"เออๆ"ผมเอียงตัวไปเกาะเสา ก่อนจะพูดตอบปัดๆเพื่อตัดบทสนทนา
ยืนมองวิวข้างทางที่รถป๊อบสายนี้เคลื่อนผ่านไม่นานนักเราก็มาถึงที่หมาย ย่านศูนย์การค้าขนาดใหญ่ณ ใจกลางเมือง ผมหันมอง
ซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวังเพื่อดูรถขณะกำลังข้ามถนน แต่ในขณะนั้น มือใหญ่ก็เอื้อมมาฉุดต้นแขนผมเบาๆแล้วรั้งให้เดินก้าว
ไปข้างหน้าไปด้วยกัน
"เดินได้แล้ว มัวแต่เงอะงะอยู่นั่นแหละไอ้ฟ้า"
มันเอ่ยขึ้นขณะที่สายตายังคงมองตรงไปข้างหน้า ผมก้มมองมือหนาที่ต้นแขนก่อนจะหันไปมองหาไอ้ดิน "เดี๋ยวกูรอไอ้ดินด้วย"
ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นมันเดินอยู่ด้านหลัง
"ไม่ต้องรอ มากับกูเนี่ยแหละ"
มันตอบโดยที่ไม่มองหน้าผมอีกครั้ง ผมไม่รู้จะตอบอะไรอีก จึงได้แต่เงียบ
แล้วก้าวเดินไปพร้อมๆกัน
.
.
.
.
"หาเจอยัง"
ผมสะดุ้งขึ้นทันทีที่เสียงคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง
"ไอ้สัด มาเงียบๆกูตกใจหมด"
"ตกใจอะไร กูก็ถามปกติ" ไอ้ดินยกยิ้มก่อนจะค่อยๆหรี่ตาใส่ผม "หรือมึงมีความลับ .. มึงว่างั้นปะ องศา" มันหันไปพยักหน้าให้
กับไอ้คุณชายที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มไม่ต่างกัน
"ลับก็เหี้ยแล้ว กูก็มาซื้อ Netter ไงแต่มันไม่มีเลยมาซื้อเล่มอื่น"
"อ๋อหรอ"
"เออดิ"
"แต่ตอนนี้มึงอยู่โซนนิยายป่ะ"
"กูดูเพลินๆ"
"น่าจะเพลินมากเลยนะมึง" ไอ้ดินพูดก่อนจะเดาะลิ้น พร้อมกับไอ้องศาที่ชะเง้อคอยาวมองข้ามไปยัง 4 โซนก่อนหน้า
"เพลินมาตั้ง 4 ล็อค"
ไอ้ห่า กวนส้นตีน
"มึงว่างมากมั้ง มาจับผิดกูเนี่ย"
"ก็พวกกูไม่รู้จะทำอะไร หนังสือที่อยากได้ก็ไม่มี เลยมายืนรอมึงที่บอกจะขอแยกมาดูหนังสือคนเดียวไง ทำลับๆล่อๆอย่างกับจะ
ซื้อหนังสือโป๊"
"อ่ะกูซื้อหนังสือโป๊ จบมั้ย"
"มันไม่มีขาย ไอ้สัด ...เออแล้วได้ยัง กูหิวละนะ"
"ได้แล้วๆ กูขอไปจ่ายเงินก่อนนะ"
ผมคว้าตะกร้าที่บรรจุหนังสือที่เลือกไว้สองสามเล่ม พร้อมกับรีบเดินไปจ่ายเงินหน้าร้านทันที
.
.
.
"แดกร้านไรดีวะ"
ไอ้ดินพูดขึ้นหลังจากที่เราเสร็จสิ้นภารกิจตามหาหนังสือ
"มึงพูดแล้วกูคิดถึงไอ้พายเลยว่ะ" ผมเอ่ย ประโยคนี้แม่งคุ้นเคยมากเพราะถูกพูดขึ้นทุกเที่ยง กูล่ะเพลีย
"บอนชอนไหม" ไอ้ดินเสนอ
"กูขอปัดตกได้ปะวะ วันนี้อยากแดกโมโม่ว่ะ"ไอ้องศาตอบ
"มึงจะล่อชาบูเลยเหรอ" ไอ้ดินหันไปถามไอ้คุณชายที่อยู่ๆก็มีอารมณ์อยากแดกจัดหนัก
"เออ โมโม่มั้ย"
"มึงอยากแดกเองหรืออะไรยังไง"
"ทำไม"
"เปล๊า... กูก็ถามเฉยๆ" ไอ้ดินมันยักไหล่
ผมได้แต่หรี่ตามอง แต่ขี้เกียจจะถามต่อจึงเดินต่อจึงเลือกที่จะเดินต่อไปและไม่พูดอะไร
"อร่อยไหม"
ผมไม่ตอบคำถามจากไอ้องศาที่นั่งอยู่ตรงข้าม นาทีนี้กูก้มหน้าแดกอย่างเดียว
ไอ้คุณชายที่เห็นว่าผมไม่ตอบก็ไม่ได้ว่าอะไร คงเข้าใจแหละว่าผมหิวและชอบแดกมาก
คือไม่ได้ตะกละนะครับ แต่เอาตรงๆเลยนะ
ผมเป็นคนชอบกินชาบูมาก
เหตุผลง่ายๆสามข้อที่มาจากนิสัยของผม
หนึ่ง สั่งได้ไม่อั้น กินเยอะแค่ไหนก็ได้ เพราะผมค่อนข้างกินเก่ง
สอง ผมชอบกินซุปน้ำดำ ก็.. เอ่อ ก็ชอบกินซุปน้ำดำแหละ
สาม จุ่มแล้วกินได้เลย ไม่เสียเวลา
เพราะผมไม่ชอบการรอ
"มึงไปหิวมาจากไหนวะไอ้ฟ้า"
ไอ้ดินถามขึ้นหลังจากที่เห็นผมพักการกินด้วยการหันไปดื่มเป๊ปซี่รีฟิลข้างๆแทน
"กูก็ไม่ได้หิวนะ"
"โอ้โห ไอ้เหี้ย กินเหมือนปล้นร้านอย่างเนี้ยนะไม่หิว"
"... มึงก็พูดเกินไป"
"กูด่าไอ้สัด ไม่ได้ชม ไม่ต้องยิ้มดีใจ"
อ้าวเหรอ ตอนนี้กูยิ้มแบบภูมิใจอยู่เหรอ กูไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
"กูไม่ปล้นหรอก มากินบ่อยแล้ว นี่เรียกคืนกำไรสู่ผู้บริโภค"
ไอ้องศาหัวเราะ มันกำลังจะพูดอะไรสักอย่างก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้นแทรก
กูขอเดาว่า..
"มินนี่ว่ะ แปปนึงนะ"
"จ้ามึง ตามสบาย" ไอ้ดินตอบ ก่อนจะหันมาทำหน้ามองบนใส่กู
ผมขำนิดหน่อย ก่อนจะเริ่มภารกิจแดกชาบูให้หมูหมดร้านต่อไป
"ได้ยินๆ ได้ยินแล้วครับ"
เอาจริงๆหมูนิ่มๆนี่ก็อร่อยนะ ปกติผมเลือกกินแต่เนื้อ
"ได้ค่ะ ... ค่ะ"
ผมไม่ชอบกินผักเท่าไหร่ กูเขี่ยไปโซนไอ้ดินเลยแล้วกัน
"เดี๋ยวไปรับนะคะ... อ๋อ องศายังไม่ได้กินค่ะ เดี๋ยวไปกินข้าวพร้อมกันก็ได้"
ตอแหล!!!!
กูแอ๊บทำเป็นแดกหมูต่อไม่ไหวละ เงยหน้าหันไปมองไอ้ดินที่สภาพไม่ต่างกัน
ทันทีที่ไอ้องศาวางสายไอ้ดินก็เอ่ยขึ้นทันที
"กูเพิ่งรู้นะ ว่าเมนูชาบูไม่ได้จัดอยู่ในมื้ออาหาร"
ไอ้องศายิ้มกวนตีน ทำลอยหน้าลอยตา "กินแล้วกินอีกได้นี่ กูกระเพาะเยอะ"
"ค่ะๆ ยังไม่ได้กินค่ะ"
"ไม่ต้องมาแซวกูเลยไอ้เหี้ยนี่"
ปกติไอ้องศาจะไม่ค่อยพูดคำหยาบหรอก แต่จะชอบมีหลุดออกมาบ้างในจังหวะที่มันเขิน
สังเกตง่ายๆก็ดูที่หูแหละ หูมันจะชอบแดงด้วย
"จ้า ยังไม่ได้แดกข้าว แต่แดกชาบูไปสองหม้อแล้วจ้า"
"ถ้ากูบอกว่ากินแล้วเขาก็เกรงใจกูอีกอะ เดี๋ยวไม่ได้กินข้าวด้วยกัน"
มันยิ้ม "ไว้มึงมีแฟนมึงคงเข้าใจ" ก่อนจะหันหน้ามามองผม
"กูไปรับมินนี่ก่อนนะมึง ไว้เจอกัน"
ผมพยักหน้าพร้อมโบกมือไล่เป็นเชิงว่าเออ มึงไปสักทีเถอะ พร้อมกับที่ร่างสูงจะหันไปโบกมือกับไอ้ดินแล้วเดินออกไป
สองวันผ่านไป ไวเหมือนโกหก
ชีวิตนักศึกษาแพทย์มันก็แบบนี้แหละครับ ตื่น กิน เรียน นอน
ไม่รู้จะทำอะไรก็วนกลับไปข้อแรกใหม่
จะมีบางช่วงที่มีสีสันหน่อยก็คงจะเป็นช่วงรับน้อง และการมีกิจกรรมต่างๆ
ซึ่งผมก็ร่วมบ้างไม่ร่วมบ้าง แล้วแต่อารมณ์
เพียงแต่ช่วงนี้ เป็นช่วงกิจกรรมนิ่งครับ ในคณะจึงมีแต่การเรียน เรียน เรียนเท่านั้น จึงไม่แปลกที่เมื่อถึงเย็นวันศุกร์เมื่อไหร่ ทุกคน
จะต้องรีบหากิจกรรมคลายเครียดทำทันที !!
เช่นเดียวกับผมตอนนี้... ที่กำลังหาหนังดูอย่างเข้มข้น
แต่ดูที่บ้านนะ..
ไอ้ห่า แทนที่จะได้ออกไปแด๊ดแด๋ที่สยาม ทำไมผมต้องมานอนเหงานั่งกูหนังเศร้าคนเดียวน่ะเหรอ
ก็เพราะเพื่อนๆที่น่ารักของผมน่ะสิ
หนึ่งคนติดงานกลุ่ม หนึ่งคนติดกินข้าวกับบ้าน ส่วนอีกหนึ่งคน ... ติดเมีย
กูละเบื่อๆๆๆๆ
ได้แต่คิดในใจแต่บ่นกับใครไม่ได้ เลยลงที่เม้าส์คอมเนี่ยแหละ คลิกๆๆเพื่อหาหนังดู
Ding Ding!
เสียงแอพพลิเคชั่นสีเขียวอย่างไลน์ดังขึ้นแจ้งเตือนว่ามีข้อความใหม่เข้า ผมเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มาถือไว้ก่อนจะสไลด์ที่หน้า
จอเบาๆ
Ongsa : ช่วงนี้มีหนังเรื่องใหม่ที่อยากดูไหม?
ผมเบิกตากว้างเพื่อตั้งใจมองที่หน้าจออีกครั้ง
ขยี้ตาแล้วก็ยังเป็นข้อความเดิม
เป็นประโยคภาษาไทยที่มีความหมายซับซ้อนเปล่าวะ ทำไมกูแปลไม่ออก
คือถามถึงหนัง หรือจะชวนดูหนัง?
เดาใจยากว่ะ ตอบไปก่อนแล้วกัน
Fa : ก็มีอยู่นะ
Ongsa : เรื่องไหนๆ
ถามขนาดนี้ต้องลากกูไปดูหนังสักเรื่องแล้วมั้ง
Fa : แปป
Fa : เดี๋ยวกูส่ง Trailer ให้ดู
นี่กูจริงจังไปไหม..
ผมหายไปห้านาทีก่อนจะกลับมาพร้อมลิ้งค์หนังที่ส่งไปประมาณสองสามเรื่อง
Fa : เรื่องแรกกูว่าน่าดูนะ มันเป็น action ฟอร์มใหญ่อยู่ มึงชอบ White House Down นิ มึงน่าจะชอบเรื่องนี้
Ongsa : ขอบคุณครับ
Fa : อยากดูเรื่องไหน
Read.
อ่านแล้วไม่ตอบ
สงสัยเลือกอยู่
ผมละสายตาจากหน้าจอในมือ ก่อนจะหันมาโฟกัสกับหน้าจอคอมตรงหน้าแทน
และผมก็ได้เรื่องที่ต้องการจะดูแล้ว
The Notebook
หนังบางเรื่องก็ควรค่าแก่การดูหลายๆรอบ
Ding Ding !
Ongsa : ดูเรื่องนี้
มันส่งตัวอย่างหนังมา ผมถึงกับขมวดคิ้ว
Fa : หนังเศร้านะ .. ไหนบอกไม่ชอบดูหนังเศร้า
Ongsa : ไม่ชอบ แต่ก็ดูได้
Fa : ฝืนเพื่อ ?
Ongsa : มินนี่อยากดู
.
.
Fa : อ่อ โอเค
แต่กับหนังบางเรื่อง
ให้ปล่อยให้มันฉายแค่ครั้งเดียว ก็น่าจะเกินพอ
.
TBC .
#45องศา #องศาไอฟ้า
หัวข้อ: l เรื่องสั้น l 45 องศาของความรัก (ตอนที่ 1 : 30.04.63) (อ่าน 1157 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก