#ความรักคืออะไร
“เดี๋ยวตอนเย็นจะมารับ”
“ไม่โลมาจะกลับกับนาโน”
“อย่าดื้อได้มั้ยโลมาแค่ชาไข่มุกมึงเป็นอะไรมากมั้ยมึงจะบ้ากินอะไรแต่เช้าหะ”
“สิบโมงแล้วเช้าตรงไหนพี่เสือ”
“เดี๋ยวตอนเย็นพาไปซื้อกูซื้อให้สิบแก้วเลยอ่ะ”
“ก็คนมันอยากกินตอนนี้อ่ะแค่แวะแปปเดียวมันทำให้พี่เสียเวลามากเลยหรอ ฮึก แค่อยากกิน”
“โอ๋ๆอย่าร้องไห้สัญญาตอนเย็นได้กินแน่เมีย”
“ฮึก ห้ามลืมนะ”
“ครับไปเรียนได้แล้ว”ผมพยักหน้ารับก่อนจะเช็ดน้ำตาแล้วลงจากรถ
ก็คนอยากกินนี่
พี่เสือมันไม่จอดรถให้แถมบ่นอยู่นั่นว่าเช้าไปอะไรก็ไม่รู้แค่รถเลยร้านมาก็เสียใจจะแย่อยู่แล้วยังจะมาว่าอีกวันทั้งวันผมเลยนั่งเรียนแบบห่อเหี่ยวหัวใจเพราะไม่มีชานมซึมซับเข้าร่างกายให้สดชื่น
คาบสุดท้ายนาโนขอไปคุยโทรศัพท์จนป่านนี้จะเช็คชื่อแล้วก็ยังไม่กลับเข้ามาด้วยความที่เป็นห่วงอยากไปตามเพื่อนก็อยากไปแต่เพราะคบกันอยู่สองคนถ้าหายไปกันหมดแล้วกลับเข้ามาไม่ทันก็จะไม่มีใครเช็คชื่อกับอาจารย์ให้ผมเลยต้องนั่งรอเวลาเช็คชื่อแล้วออกมาตามหาเพื่อน
ผมเดินไปทั่วตึกคณะเเต่ก็หาไม่เจอจนนึกขึ้นได้ว่าสถานที่ที่เราเพิ่งเจอกันเมื่อไม่นานมานี้แล้วน่าจะเป็นตัวเลือกสุดท้ายที่ผมคิดออก
#สระที่เจอเหี้ย
ผมเดินไปที่นั่นก่อนจะพบว่าเป็นอย่างที่คิดนาโนมันนั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนตัวเดิมที่รอผมซื้อชานาไข่มุกแถวยาวเยียดแต่วันนี้กลับไม่มีคิวทั้งที่ร้านเปิดผมเลยตรงเข้าไป
หาร้านชานมไข่มุก
(ไรท์ : เกือบเป็นคนดีเเล้วลูก)
พอได้ของที่ต้องการแล้วผมก็เดินไปทิ้งตัวนั่งข้างเพื่อนรักที่นิสัยไม่ดีหนีออกมาก่อน
“นี่ชานมมันม่วงหากินยากมากเลยนะวันนี้พิเศษเฉพาะกูเค้าเลยให้กูก่อน”
มันมองเลยผมไปที่ร้านแล้วว่า
“ร้านไม่มีคนเถอะ”
“เออนั่นแหละและเป็นอะไรมานั่งทำเอ็มวีที่นี่มาหาแฟนหรอ”ผมว่าขำๆชี้นิ้วไปที่สระน้ำที่มีน้องเหี้ยเดินขึ้นมา
“เก็บไว้เป็นกิ๊กมึงเหอะ”มันว่าแค่นั้นก่อนจะเงียบไปผมเลยเงียบตามถึงจะไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ก็เหอะแต่มันคงอยากคิดอะไรคนเดียวผมแค่นั่งอยู่ได้โดยที่มันไม่ว่าอะไรก็ดีแล้ว(ถึงจะต้องค่อยๆกลืนไข่มุกเสียงเบาๆจนแทบกลั้นหายใจอะนะ)
“กินปกติดเถอะกูรำคาน”
“น่ะก็มันเงียบอ่ะกูจะหายใจไม่ออกแล้วนะมึงเป็นอะไรรึป่าวดูเครียดๆอะบอกกูได้นะท้องอืดหรอ?”
“นี่กูต้องขำมั้ย”
“ไอ้บ้านี่กูเพิ่งหัดเล่นช่วยตบมุขหน่อยก็ไม่ได้แล้วเป็นอะไร”
“เบื่อๆ”
“ไปเล่นหมากเก็บกับกูป่ะล่ะ”
“หึ ตลกหรอๆ”
นาโนมันว่าแล้วเอาแขนเข้ามารัดตัวผมซะแน่นแทบหายใจไม่ออกผลักก็ไม่ไปจะผมหอบหายใจแล้วทิ้งหัวที่ตัวมันอย่างยอมแพ้มันเลยเปลี่ยนมาลูบหัวผมแทนทั้งที่ยังกอดผมไว้อยู่
คนเดินไปเดินมาแถวนี้ก็มีมองบ้างแต่ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะพวกเค้าไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิต
แค่เรารู้ตัวเราก็พอแล้ว
“ความรักสำหรับมึงคืออะไรวะโลมา”อยู่ดีๆมันก็ถามขึ้นผมเลยเงยหน้ามองมันก็จะตอบ
“กูไม่รู้ว่ะกูไม่รู้จะตอบมึงยังไงดีไม่รู้ว่าอธิบายไปมึงจะเข้าใจกูรึป่าวแต่กูเข้าใจตัวกูเองนะว่าความรักของกูคืออะไร”
“แล้วคืออะไร”
“พี่เสือ”ผมว่ายิ้มๆเมื่อนึกถึงพี่เสือตอนพูด“ทุกอย่างที่เป็นพี่เสือคือความรักของกู”
นาโนมันก้มลงมามอง งงๆผมเลยดีดตัวขึ้นแล้วจ้องหน้ามัน
“มึงไม่ต้องอยากรู้หรอกว่าความรักของคนโน้นคนนี้เป็นยังไงเพราะสุดท้ายแล้วมึงจะรู้ได้ด้วยตัวของมึงเอง”
“นิยามของแต่ละคนมันใช้ไม่ได้กับมึงหรอกนะทำไมถึงถาม มีความรัก?”
“ถ้ารักเค้าแต่เค้าไม่ได้รักแบบนี้เค้าเรียกว่าความรักได้รึป่าว”
“ใช่สิขอแค่ได้รักยังไงมันก็คือความรักหมดนั่นแหละ”
“เก่งจังนะเดี๋ยวนี้”
“ไม่ได้หรอกเนี่ยท่านเทพโลมาเลยนะอาจารย์แห่งศาสตร์ความรัก”
“มึงดูมีความสุขนะตั้งแต่มีพี่เสือทำไมมึงถึงปล่อยให้เค้าฉุดขึ้นรถทั้งที่ไม่รู้จัก. .ไม่กลัวหรือไง”
ผมเลิกคิ้วให้กับคำถามนั่นอยากจะขำดังๆออกมาใครบอกกันเล่าว่าพี่เสือเป็นคนคุมเกมตั้งแต่เเรกคนๆนั้นมันเป็นท่านเทพโลมาตั้งหาก
#ผับพี่เสือ
วันนั้นคือวันแรกที่เราได้เจอกันพี่เสือแวะเข้ามาทักทายพวกเราที่โต๊ะถึงแสงจะน้อยแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าคนคนนั้นโคตรดูดีรอยนั้นมีเสน่ห์และดึงดูดมากผมมองเลยไปมาเพื่อไม่ให้สังเกตุได้ว่าผมมองเค้าอยู่หลังจากที่เค้าออกไปผมขอพวกเฮียไปเข้าห้องน้ำจริงจะไปหาพี่เสือที่เคาเตอร์แต่หวยดันออกผิดที่พี่เสือลุกออกจากที่นั่งผมเลยหลบตรงหน้าห้องน้ำเค้ามาขอเหรียญพอดีเราเลยได้คุยกันผมแกล้งว่าเค้าเป็นขอทานเพื่อให้เค้าจำผมได้จากนั้นเราก็ได้เจอกันเรื่อยๆเพราะความบังเอิญมีครั้งนึงผมเคยบ้าบิ่นจะต่อยเค้าไปครั้งนึงแล้วมาแอบเจ็บใจกลัวเค้าจะเกลียดแต่ผลกลับออกมาดีกว่าที่คิดยอมรับว่าตอนนั้นผมสนใจเค้าอาจจะสนใจก่อนที่เค้าสนใจผมอีกด้วยซ้ำ
คงไม่มีใครยอมขึ้นรถไปกับคนไม่รู้จักง่ายๆหรอกครับบางครั้งความบังเอิญมันก็ไม่มีอยู่จริงถ้าผมไม่ออกมาให้เจอพี่เสือก็คงไปเจอผมหรอกจริงมั้ย
ผมแค่ออกตัวลุยกับความรักในแบบของผมแค่นั้นเอง(แอบชอบยังไงให้โดนจีบ)
แต่ถ้าถามว่ามาเปลี่ยนเป็นรักเค้าจริงๆคงตอนที่เราอยู่ด้วยกันแล้วเพราะพี่เสือเป็นพี่เสือด้วยล่ะมั้งจากที่เเค่ชอบเลยกลายมาเป็นรักได้ไม่ยาก
“นึกอะไรอยู่มีความสุขขนาดนั้น”
“กูอยากให้มึงได้เจอความรักดีๆ”
“กูก็อยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกันโลมา”
♡
พี่เสือขับรถพาผมไปกินข้าวเย็นที่ห้างแต่พอกินข้าวเสร็จกำลังจะขึ้นรถก็มีคนโทรเข้ามาหาให้ไปที่สนามเเข่งรถผมไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแต่พี่เสือดูหัวเสียมากขับรถเร็วจนผมกลัวแต่พอหันมาหาผมเค้าก็รถความเร็วลงเหมือนรู้
“คนเยอะชิบข่าวไวจริงๆ”
พอลงจากรถพี่เสือก็ว่าขึ้นคนเยอะแบบที่เค้าบอกจริงๆขนาดผมไม่เคยมายังรู้สึกได้
“เฮียเสือ”พี่ผู้ชายคนนึงเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาอย่างร้อนรน
“ได้ไงวะใครคนท้าแข่งแล้วไอ้โนตกลงทำไมไม่สิมันพนันอะไร”ผมน่าตาตื่นเมื่อได้ยินชื่อในสนทนาจะคิดเข้าข้างว่าไม่ใช่เพื่อนก็คงไม่ได้สนามนี้ไอ้โนดูแลช่วยพี่เสืออยู่
“ตัวมันเฮีย”
“อ อะไรนะครับ”
ผมพูดออกมาอย่างตกใจลืมคิดเรื่องมารยาทไปเลยพี่เสือหันมามองผมแล้วพยักหน้าให้พี่ผู้ชายผู้ต่อ
“ไอ้โจมันสนใจไอ้โนมากลูกน้องมันเลยเข้ามาท้าแปลกใจที่มันหายไปนานตั้งแต่เฮียสิงห์คุมสนามแต่วันนี้อยู่ดีๆก็มา”
“ลูกน้องมันลงแข่ง?”
“ไอ้โจครับเฮีย”
“สัส”ผมกระตุกเเขนพี่เสือแรงๆตอนนี้ผมอยากไปหาเพื่อนผมมากกว่าผมว่าไอ้โนต้องมีอะไรมากกว่าอยู่ดีๆโดนท้าแล้วเอาตัวเองแลกแน่ๆเพื่อนผมไม่ใช่คนแบบนั้น
“โลมาอยากไปหานาโน”พี่เสือพยักหน้ารับผมก่อนจะดันหลังให้เดินออกไป
“เออกูมารับเฮียเสือมีไร..ห๊ะเออๆ”
พวกผมหยุดเดินแล้วหันไปสนใจพี่ผู้ชายที่เพิ่งวางสายท่าทางกังวล
“มีเรื่องในสนามอ่ะเฮีย”พี่เสือทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะมองผม
“โลมาไปเองพี่เสือไปดูเถอะห้องนั้นใช่มั้ย”
“ระวังตัวด้วยอย่าห่างนาโนรู้มั้ย”
“ครับ”
ผมรับคำรอให้พี่เสือเดินออกไปจึงหันหลังเดินไปหาเพื่อนผมเดินมาหยุดที่ห้องห้องนึงน่าจะเป็นห้องนาโนแต่มือที่กำลังจะจับลูกบิดประตูหมุนต้องหยุดชะงักเพราะเสียงในห้อง
‘มึงตกลงรับคำท้ากับมันทำไมห๊ะ!!’
เสียงดังจนผมที่อยู่หน้าห้องสะดุ้งจนต้องถอยหลัง
‘ประชดกูหรอนาโนมึงคิดว่าทำแบบนี้แล้วได้อะไรมึงอยากเป็นของมันมากใช่มั้ยเป็นของกูมันไม่พอหรอตอบกูมา’
‘หึ เป็นอะไรของพี่หรอ’
‘มึงอยากเจ็บตัว?ยกเลิกการแข่งซะอย่าให้กูโมโห’
‘ไม่!!ผมจะเป็นอะไรจะทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับชีวิตที่มีความสุขของพี่อยู่แล้วนี่จะสนใจทำไม’
‘กูบอกว่าอย่าประชดกู’
‘ผมเอาจริง’
‘นาโน!!!’
ผลัก!
“เออ... กูหิวน้ำอ่ะ”
ผมทำอะไรไม่ถูกเมื่อประตูถูกเปิดออกอย่างไม่ได้ตั้งตัวไอ้โนเลิกคิ้วมองผมอย่างแปลกใจที่เห็นผม
“มาได้ไง”มันถาม
“พี่เสืออ่ะแล้วมึง”
“ไปเหอะใกล้เวลาเเข่งแล้ว”นาโนมันจูงมือผมออกจากหน้าห้องนั้นแต่ก่อนที่ผมจะออกมาผมก็ปะทะกับคนในนั้นเต็มๆ
พี่สิงห์หรอ?
คนคนนั้นของนาโนคือพี่สิงห์หรอเจ้าของรอยนั่นกับคนที่มันบอกว่ารักข้างเดียวคือที่สิงห์
ตั้งแต่เมื่อไรกัน
นาโนพาผมมาส่งที่พี่เสือก่อนจะไปเตรียมตัวตรงที่เรานั่งอยู่มองเห็นการแข่งขันได้ชัดเจนมากผู้คนในวันนี้ก็เยอะจนอัดแน่นกันไปหมดพี่เสือบอกว่าไม่แปลกเพราะไอ้โนมันเป็นมือหนึ่งของสนามส่วนคนที่ชื่อโจผมเห็นแล้วเค้าดูเป็นที่แค่มองก็ขนลุกแล้วอ่ะความรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้เวลาเจอหน้ารู้สึกแบบนั้นเลยแต่หล่อมากอันนี้ต้องยอม
“เดี๋ยวกูจิ้มตาแตกผัวมึงนั่งกอดมึงอยู่โลมา”
“แหะๆโลมามองนาโนเหอะพี่เสือ”
“ไอ้โนยังไม่ออกมามึงมองมันยังไง”
“อุ้ย หยอกๆ”
ผมกระชับกอดพี่เสือก่อนจะเงยหน้ามองพี่สิงห์ที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างตกใจเมื่อเค้าหันมามองพอดีแล้วยิ้มให้
เค้าจะไม่เตะผมใช่มั้ยที่แอบฟัง
บรึ่น!
เสียงเร่งรถทำให้ทุกคนต่างจับจ้องไปที่สนามนาโนมันออกมาตั้งแต่เมื่อไรผมมัวแต่มองพี่สิงห์กลัวโดนเตะจนไม่ได้สนใจ
สาวสวยเริ่มปล่อยรถทั้งสองคันเริ่มการแข่งขันผมไม่เคยเห็นนาโนมันแข่งแบบนี้มาก่อนมันเก่งมากจริงๆผมว่าคนที่ชื่อโจขับเร็วและเก่งแล้วนะแต่ไอ้โนนี่ยอดไปเลย
รถของเพื่อนผมนำอยู่ตอนนี้พี่เสือบอกว่าแข่งกันทั้งหมดสามรอบผมจับใจความได้เท่านี้เพราะลุ้นอยู่อีกแค่นิดเดียวเพื่อนผมก็จะชนะแต่มัน
เอี๊อด!
ไอ้โนมันหยุดรถ
คนทั้งสนามกระหึ่มขึ้นมากับการกระทำนี้รวมทั้งผมด้วยการหยุดรถของมันทำให้รถคู่แข่งแซงเข้าเส้นชัยแล้วชนะไปหลังจากนั้นไอ้โนก็ขับตามเข้าเส้นชัยตามไป
“สัสเอ้ย”ไม่ใช่เสียงผมแต่เป็นพี่สิงห์เค้าลุกออกจากที่นั่งหายออกไปผมพยายามมองตามแต่ถูกบดบังด้วยใบหน้าของใครอีกคน
“พี่เสือเล่นอะไรเนี่ย”
“เสือกนะมึงเนี่ยกลับบ้านกัน”
“ห๊ะ!เดี๋ยวสิพี่เสือ อื้อ ปล่อย”
เลยไม่ได้รู้กันเลยพี่เสือแม่งอุ้มผมออกจากสนามไม่อายใครเลยเป็นห่วงเพื่อนก็เป็นห่วงนาโนมันต้องไปกับพี่โจตามที่พนันกันไว้หรือป่าวแล้วเค้าจะทำอะไรเพื่อนผมมั้ย
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า”
“ได้ไงล่ะพี่เสือนั่นเพื่อนนะ”
“นาโนมันเลือกเองเราสนใจแค่เรื่องของเราก็พอเข้าใจมั้ยเมียผัวมันคงไม่ปล่อยมันตายหรอก”
“อืมรู้แล้ว”ผมว่าแต่ในใจก็อดห่วงไม่ได้นาโนมันเป็นเพื่อนรักของผมผมเลยห่วงมันแต่ถ้าพี่เสือบอกไม่เป็นอะไรมันก็อาจจะไม่เป็นอะไรล่ะมั้งผมหวังว่าจะเป็นแบบนั้น
“พี่เสือ!!”
“อะไรเสียงดังทำไม่กูตกใจนะเดี๋ยวก็ตายหากันหมดหรอกขับรถไม่เห็นไง”
“ไหนบอกจะซื้อชาไข่มุกไงที่สัญญาอ่ะ”
“เออๆแวะเลยร้านข้างหน้าน่ะแค่นี้ต้องเสียงดัง”
เกือบลืมแล้วนะเนี่ยเห็นป้ายพอดีเลยนึกขึ้นได้....
////////////////////////////////////////////
จะบอกว่าตอนหน้าจบเเล้วนะพี่เสือกับโลมา ...♡
หัวข้อ: โลมาของพี่เสือ (อ่าน 6407 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก