{เรื่องสั้น} #เกิดชาติหน้าขอให้ได้เป็นคนที่ยืนข้างคุณบ้าง (1) | Up! 17/08/19
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: {เรื่องสั้น} #เกิดชาติหน้าขอให้ได้เป็นคนที่ยืนข้างคุณบ้าง (1) | Up! 17/08/19  (อ่าน 1250 ครั้ง)

ออฟไลน์ 24.8

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
    • 24.8
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
เกิดชาติหน้าขอให้ได้เป็นคนที่ยืนข้างคุณบ้าง

❝ เราทุกคนมีความลับ ผมเองก็มีความลับที่บอกใครไม่ได้
แต่ผมตัดสินใจแล้วว่าคุณที่กำลังอ่านข้อความนี้ของผมอยู่คือคนที่ผมเลือกจะบอก
เพราะฉะนั้นแล้วคุณไม่อยากรู้เหรอว่าความลับของผมคืออะไร ❞ — เหมราช





ช่องทางการติดต่อ Twitter 24.8
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-08-2019 11:21:38 โดย 24.8 »

ออฟไลน์ 24.8

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
    • 24.8
ความลับของผม



ผมเชื่อว่าทุกคนมีความลับ อย่างน้อยต้องมีสักเรื่องแหละที่ไม่สามารถพูดบอกใครได้ เพราะผมเองก็มีเหมือนกัน แต่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะบอกความลับนั้นให้พวกคุณได้รับรู้ ยกเว้นผู้ชายคนนี้คนเดียวคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม… ‘เหม’


เมื่อ 5 นาทีก่อน

เหมทิ้งผมไว้ที่ข้างถนน ประโยคสุดท้ายที่เขาบอกก่อนจะผละออกไปก็คือ ‘เดี๋ยวมานะดี้’ หลังจากนั้นเขาก็เดินดุ่มๆ ตรงไปยังร้านสะดวกซื้อซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ผมยืนเท่าไหร่

และถ้าว่ากันตามตรงแล้วก็คือผมอยากไปด้วย ไม่ได้อยากมายืนคอยอยู่เฉยๆ แต่ก็ทำได้แค่มองตามแผ่นหลังกว้างของร่างสูงตาละห้อย ไม่คิดจะเรียกร้องหรืออ้อนวอน แม้กระทั่งแง่งอนหากเขาปฏิเสธ เพราะในเมื่อเหมบอกให้ผมรออยู่ตรงนี้ผมก็จะรอไม่ไปไหน เป็นเสมือน ‘สิ่งของ’ ที่รอฟังคำสั่งจาก ‘ผู้ถือครอง’ เพียงอย่างเดียว

เหมใช้เวลาซื้อของอยู่ในร้านไม่นาน เหมือนเขาตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะเข้าไปซื้ออะไรก็เดินกลับออกมาพร้อมกับบุหรี่ซึ่งน่าจะเป็นยี่ห้อโปรดหนึ่งกล่องในมือ

ผมมองร่างเหมที่ขนาดตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตามระยะทางที่เขาเดินใกล้เข้ามา ถ้าเทียบจากเมื่อก่อนเหมสูงขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะ ให้ประเมินจากสายตาน่าจะสัก 180 เซนติเมตรกว่าๆ เห็นจะได้

รูปร่างสมส่วนกำลังดี ไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไป มีกล้ามเนื้อนิดๆ อย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำ ส่วนเรื่องหน้าตาไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่ผมรู้จักเขาก็เห็นเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และทันทีที่เหมแกะกล่องบุหรี่ที่เพิ่งซื้อมาเสร็จ เขาก็เขย่าสองสามทีเพื่อให้บุหรี่ที่อยู่ข้างในโผล่ออกมานอกซอง แล้วถึงใช้ริมฝีปากคาบมันขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะหยิบไฟแช็กจากในกระเป๋ากางเกงมาจุดสูบด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ได้เร่งรีบร้อนอะไร

ผมมองปลายมวนบุหรี่ที่สว่างวาบพร้อมกับควันสีเทาขาวที่ล่องลอยตัวสู่ชั้นบรรยากาศโดยที่เหมไม่ได้หันมาถามผมด้วยซ้ำว่าจะเอาสักตัวไหม เพราะเขาก็คงรู้อยู่แล้วว่าผมไม่สูบ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ไม่ถูกโรคกับกลิ่นบุหรี่นะ ไม่เช่นนั้นก็คงหลบไปยืนให้ห่างจากเขาแล้ว ไม่มายืนนิ่งให้เขาพ่นควันพิษใส่หน้าอยู่แบบนี้หรอก

ระหว่างนั้นความเงียบก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น สร้างโลกของเราสองคนให้แยกออกมาจากโลกภายนอกที่มีแต่เสียงรถและเสียงแตรบนท้องถนนจนวุ่นวายไปหมด ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ผ่านไปกี่นาทีแล้ว เพราะที่ตัวผมก็ไม่มีนาฬิกาเสียด้วย

รู้แค่ว่าหมดหนึ่งมวนเหมก็คาบบุหรี่มวนใหม่ขึ้นมาจุดสูบต่อ กินเวลาเดินทางเป็นวงกลมของเข็มนาฬิกาไปเรื่อยๆ ซึ่งนี่ก็เป็นมวนที่สองของเขาแล้ว เหมเองก็ไม่ได้หันมาพูดคุยอะไรกับผมสักประโยค เอาจริงๆ ปกติเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันบ่อยเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ใช้ความเงียบในการสื่อสารเวลาอยู่ด้วยกันมากกว่า เพราะถ้าไม่ใช่สัมผัสจากแผ่นหลังของเขาที่ยืนพิงตัวผมอยู่ในตอนนี้ผมก็คงนึกว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียว

สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของเหมก็ดังขึ้น เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อช้อปสีกรมท่าแล้วหยิบสมาร์ทโฟนราคาแพงขึ้นมาดูที่หน้าจอ ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อปลายสายที่โทรเข้ามา ก่อนจะกดรับแล้วกรอกเสียงพูดตามไปติดๆ

“ว่าไงไอ้แชมป์”

ผมรู้จักผู้ชายคนที่เหมกำลังถือสายคุยอยู่ ‘แชมป์’ เพื่อนสนิทของเหมที่ผมเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ่อยๆ และที่ผมรู้ก็ไม่ใช่เพราะว่าขี้เสือกสอดแหนมเรื่องของชาวบ้านชาวช่องนะ แต่ทุกครั้งที่เหมออกไปข้างนอก เขาก็มักจะพาผมไปด้วยทุกที่ เพราะอย่างนั้นผมถึงได้เจอแชมป์ด้วย

“…”

“ใกล้ถึงแล้ว”

“…”

“กูยืนดูบุหรี่อยู่ตรงร้านสะดวกฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยเนี่ย”

“…”

“เออ เข้าทันเช็กชื่อแน่นอน มึงไม่ต้องห่วง”

“…”

“รู้แล้วๆ อีก 15 นาทีถึง”

“…”

“อืม เจอกัน”

พอวางสาย เหมก็ยืนดูดบุหรี่มวนที่ถือค้างไว้ต่อจนหนำใจ ก่อนจะปล่อยก้นบุหรี่ทิ้งลงพื้นแล้วใช้ปลายเท้าบี้จนแบนอย่างไม่ใส่ใจ ราวกับว่าก่อนหน้านี้ตัวเองไม่เคยได้ใช้ประโยชน์อะไรจากมันเลย

เหมแตะตัวผมเบาๆ บอกเป็นสัญญาณว่าเราจะออกจากที่นี่ในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า มือหนาคว้าหมวกกันน็อกที่วางไว้บนเบาะขึ้นมาสวมหัว แล้วถึงจะสตาร์ตเครื่องยนต์ขี่ออกไป หลังจากนั้นทั้งผมและเขาก็โลดแล่นอยู่บนท้องถนนที่ตอนนี้การจราจรบางตาลงไปมากถ้าเทียบกับตอนที่เพิ่งออกมาจากบ้านเหมใหม่ๆ

เหมไม่ชอบชั่วโมงเร่งด่วนในตอนเช้า เขาเกลียดปัญหารถติด แออัด ไหนจะการขับขี่ยวดยานพาหนะของผู้ใช้รถใช้ถนนบางคนที่กวนประสาทไม่ได้ดั่งใจอีก เพราะอย่างนั้นจึงทำให้เขาหัวเสียอยู่บ่อยๆ และผมว่าที่เขาจอดรถข้างทางแล้วลงไปซื้อบุหรี่มายืนจุดสูบชิวๆ ปล่อยเวลาทิ้งไปเปล่าๆ ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะหงุดหงิดการจราจรด้วยนั่นแหละ แต่น่าแปลกที่เวลาเขาอารมณ์ไม่ดีกลับไม่เคยมาลงที่ผมเลยสักครั้งเดียว

เหมรักผม… เรื่องนี้ผมรู้ดี

ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองหรือคิดว่าตัวเองสำคัญ แต่ถ้าคุณเป็นผม คุณก็จะเข้าใจว่าทำไมถึงรู้ว่าเหมรัก แม้ว่าความรักที่เหมให้มาจะต่างจากที่ผมให้ไปก็ตาม

สงสัยล่ะสิว่าทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งที่ผมก็อยู่ข้างๆ เขาตลอดเวลา

นี่คงไม่ได้คิดว่าผมเป็นแฟนเขาใช่ไหม

ตลกแล้วถ้าคุณคิดแบบนั้น

ผมไม่มีทางเป็นแฟนกับเหมได้หรอก

ไม่มีทาง… แล้วก็ไม่น่าจะมีวันนั้นด้วย

ผมเจอเหมครั้งแรกเมื่อสองปีที่แล้วช่วงประมาณเดือนเมษายน ตอนนั้นเหมน่าจะกำลังขึ้นม.6 พอดี พ่อของเหมเป็นคนพาผมให้ไปรู้จักกับลูกชายของเขาที่บ้าน

วินาทีทีแรกที่เหมเจอผมรอยยิ้มก็ถูกจุดขึ้นมาบนใบหน้าคมหล่อเหลา เป็นรอยยิ้มจริงใจที่เหมือนได้เจอเพื่อนใหม่ เพราะถ้าให้เดาจากรอยยิ้มของเขาก็ดูจะพอใจผมไม่น้อย และหลังจากที่เราทักทายกันผ่านทางสายตาเสร็จ เหมก็เดินเข้ามาลูบหัวผมเบาๆ

ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัส อาจจะเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้ผมอยู่ตัวคนเดียว แม้จะมีเพื่อนรอบตัวมากมาย แต่ต่างคนก็ต่างแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นเพื่อให้ใครสักคนสนใจและเลือกรับเราจากทั้งหมดไปดูแล มันเลยเหมือนเป็นคู่แข่งมากกว่าที่จะเปิดใจสนิทกับใครได้

ผิดกับเหมที่ทั้งอ่อนโยน เอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด มันเลยทำให้ผมปล่อยใจ เคลิบเคลิ้ม ตกหลุมรักเขาโดยที่ไม่อาจหักห้ามใจได้ และเมื่อหักห้ามไม่ได้ ผมก็ล้มเลิกที่จะไม่พยายาม ปล่อยให้ความรู้สึกอัดแน่นอยู่ข้างในและตายไปพร้อมกับเศษซากของผมในสักวัน เพราะผมไม่มีทางบอกให้เหมรู้เรื่องนี้โดยเด็ดขาด

ไม่สิ…

ไม่ใช่ว่าไม่มีทางบอก

แต่ผมบอกไม่ได้ด้วยซ้ำต่างหากว่าผมรักเขา

พูดมาถึงขนาดนี้ก็คงเดาได้ว่าความสัมพันธ์ของผมกับเหมเป็นแบบไหน เพื่อนสนิทที่แอบรักข้างเดียวโดยที่อีกฝ่ายไม่เคยรู้ว่ารักที่ผมให้เขามันไกลจากคำว่าเพื่อนไปมากแล้ว

ไม่นานเหมก็จอดรถเมื่อมาถึงที่หมาย ซึ่งปลายทางก็คือตึกคณะที่เหมเรียน เหมดับเครื่องยนต์แล้วดึงกุญแจรถออก เขาถอดหมวกกันน็อกเก็บ ก่อนจะหันมาพูดกับผมอีกครั้งด้วยประโยคเดิมๆ ที่ได้ยินเป็นประจำเวลาที่เขามาเรียนจนตอนนี้ผมจำได้ขึ้นใจแล้ว

“กูไปเรียนก่อนนะดี้”

แล้วร่างสูงก็เดินจากไป ทิ้งผมไว้ที่ลานจอดรถเหมือนเช่นทุกวัน

ใช่แล้วครับ…

ผมคือรถมอเตอร์ไซค์คันสีดำเหลืองของเขาที่ชื่อว่า ‘บัดดี้’ ชื่อที่เหมเป็นคนตั้งให้ และไม่ใช่แค่นั้นผมยังดันแอบหลงรักเจ้าของตัวเองที่ชื่อ ‘เหมหรือเหมราช’ คนนี้อีกด้วย

นี่แหละความลับของผมที่มีแค่พวกคุณเท่านั้นที่ล่วงรู้



TBC.

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด