ตอนที่ 11 แนะนำตัว…
ผมเชื่อว่าคนเราจะประสบผลสำเร็จในชีวิตได้ ต้องมีสิ่งสำคัญที่ช่วยซัพพอร์ตเราในทุกๆเรื่อง อย่างเช่นครอบครัว ไม่ว่าจะพ่อแม่ พี่น้องต่างๆ ถ้าภายในครอบครัวอยู่อาศัยกันด้วยความรักความเข้าใจ คนๆนั้นก็จะประสบผลสำเร็จได้ และอีกอย่างที่จะช่วยให้คนๆนั้นประสบผลสำเร็จมากขึ้น ผมเชื่อว่านั่นคือการที่เรามีคนรักที่ดี
แต่ก่อนที่เราจะมีคนรักที่ดีได้เราต้องทำในสิ่งที่ถูกที่ควรเสียก่อน นั่นคือรักใครก็ต้องให้เกียรติ ไว้เนื้อเชื่อใจกันและกัน มีอะไรก็พูดคุยกัน และที่สำคัญเราจะต้องจริงใจซึ่งกันและกัน และความจริงใจที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้คือการไปพบญาติผู้ใหญ่ของอีกฝ่าย
อย่างที่บอกไปครับว่าวันนี้ผมกำลังจะไปพบพ่อแม่ของน้องที่บ้านของน้อง ตอนนี้ผมเลิกงานตามปกติแล้วเลยไปรับน้องที่มหา’ลัย แล้วค่อยพากันมาที่บ้านของน้อง
‘ทำไมวันนี้พี่ดูชิลจังเลยครับ ไม่ตื่นเต้นหรอครับ’
น้องพอครับ ใครบอกว่าพี่ชิลครับ ในอกตอนนี้ของพี่กำลังเต้นระบำจังหวะแทงโกเลยทีเดียว แต่ที่ต้องนิ่งเงียบไว้เพราะไม่อยากให้น้องหรือใครต้องตื่นเต้นไปด้วย อีกอย่าง คนจะเป็นเสาหลักมันต้องนิ่งครับ
‘หึ ก็ปกติครับ แอบเตรียมการมาไว้บ้าง’ ผมชีนิ้วไปที่เบาะหลังให้น้องเห็นว่าผมซื้อของฝากมาให้พ่อกับแม่น้องด้วย ผมเชื่อว่าความประทับใจแรกเป็นสิ่งที่ดี
‘ซื้อมาทำไมครับ สิ้นเปลืองเปล่าๆครับ’
‘เอาใจหน่อยสิครับ ไปขอลูกเขาทั้งที’
‘ยังไม่ได้ขอซะหน่อย แค่พาไปรู้จักเฉยๆ’ รู้แหละว่าเขิน ไม่ต้องมาทำเป็นหันหน้าหนีหรอกครับเด็กดื้อ
ขณะนี้ผมได้ขับรถมาถึงบ้านน้องแล้วครับ ผมจัดการเอารถเข้าไปจอดให้เรียบร้อย ก่อนจะลงรถ น้องเอื้อมมือมาจับมือผมจนผมต้องหันกลับไปมอง
‘ครับ’
‘พี่คุณ…มือพี่ชื้นๆนะครับ’
‘นิดหน่อยครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ วันนี้จะต้องผ่านไปได้ดีเชื่อพี่’
‘ครับ ผมจะซัพพอร์ตพี่ให้ดีที่สุดครับ’
จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินเข้าบ้าน ก็พบกับคุณแม่ของน้อง น้องเดินเข้าไปกอดแม่ แล้วค่อยๆหันมาเรียกผมเขาไปใกล้ๆ
‘แม่ครับ นี่พี่คุณครับ’
‘แม่รู้แล้วแหละจ๊ะ หล่อขนาดนี้ แม่จำได้’ แม่ยิ้มให้ผมจนผมเริ่มผ่อนคลายแต่
‘แฮ่ม!’ นั่นไงครับ เสียงที่ผมกังวลที่สุด
‘อ้าว คุณพ่อมาแล้วหรอครับ’
‘……….’ คุณพ่อไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่พยักหน้าให้เล็กๆ แล้วจ้องมองผมสักพักแล้วหันหลังให้เดินไปไหนสักที่
‘พี่คุณลูก ไม่ต้องใจเสียไปหรอก คุณพ่อแค่เก๊กไปงั้นเอง ปะๆ ไปทานอาหารเย็นกันดีกว่า’ คุณแม่พยายามปลอบผม แต่ถ้าถามว่าใจชื้นขึ้นไหม ก็นิดนึงครับ
‘คุณแม่ครับ ผมมีของมาฝากด้วยครับ’ ผมยกของที่อยู่ในมือยื่นให้คุณแม่ไป
‘โอ้ย ไม่เป็นหรอกลูก’
‘เห็นไหมพี่ บอกแล้วว่าไม่ต้องๆ ฮ่าๆ’
บรรยากาศระหว่างมื้ออาหารเย็น ถามว่าอึดอัดไหม ก็ไม่เชิงเพราะว่าแม่คอยพูดด้วยบ้างสลับกับน้อง ส่วนคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก็ยังคงนั่งทานเงียบไป บ้างก็เหลือบหางตามามองผมบ้าง แต่บางทีก็หันมาตอบคำถามคุณแม่บ้าง
เคร้ง! เสียงวางช้อนส้อมที่ค่อยข้างดังเกิดขึ้นหลังจากที่คุณพ่อวางมันลง
‘เป็นอะไรไปคะคุณ หงุดหงิดอะไรคะ’ ดีที่คุณแม่ถามขึ้นก่อน
‘อืม หงุดหงิด หงุดหงิดไปหมดเลย’ โอเค ผมสินะครับคุณพ่อ
‘เอ๊ะ ยังไงกันคะ ไหนบอกแม่สิ’
‘มัวแต่คุยกันอยู่ได้ น่ารำคาญ หึ’
‘คุณพ่ออยากคุยด้วยหรอครับ ฮ่าๆ’ น้องพอเข้าไปแหย่คุณพ่อ
‘หึ พาใครเข้าบ้านก็ไม่รู้’
‘เอ๊ะ คุณขา ดิฉันว่าพี่คุณก็แนะนำตัวไปแล้วนะคะ’
‘ยัง!’
‘คุณพ่อครับ’ ผมตัดสินใจพูดขึ้น
‘ผมมีลูกแค่2คน ชื่อเพียงใจกับพอแล้วเท่านั้น’
‘ขอโทษครับ คุณอา’
‘……….’ คุณพ่อก็ยังคงมองผมว่าผมจะพูดอะไรสักอย่างออกไป
‘ผมชื่อคุณ นายนิชคุณ เป็นนักธุรกิจค้าเพชรพลอยส่งออกครับ ที่มาวันนี้ ผมต้องการอยากแจ้งให้ท่านทั้งสองทราบว่า ผมกับน้องพอตอนนี้กำลังคบกันครับ’
‘คบกัน !!’
‘ครับ คบกันแบบเป็นแฟนกันครับ’
‘อืม ไม่คิดว่ามันแปลกหรอที่มาคบกับผู้ชายด้วยกัน’
‘เรื่องนี้มันอยู่ที่ทัศนคติของแต่ละคนครับ ผมและน้องบริสุทธิ์ใจที่จะรักกัน ไม่ได้มีจุดประสงค์ที่จะทำร้ายใคร’
‘แล้วเราทำธุรกิจ คิดว่ามันจะมีผลกระทบอะไรในอนาคตไหม’
‘ผมตั้งใจทำงาน ตั้งใจจะพัฒนาธุรกิจของตัวเองเสมอ การที่ได้น้องเข้ามาเป็นแรงผลักดันมันจะยิ่งทำให้ผมประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้น และในทางกลับกันผมจะคอยผลักดันให้สิ่งที่น้องกำลังทำอยู่ให้พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นครับ’
‘แสดงว่าคิดไว้หมดแล้วถึงอนาคตข้างหน้า’
‘ครับ สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ในตอนนี้ จะมีน้องอยู่ร่วมในอนาคตในทุกๆเหตุการณ์ เพราะครอบครัวและคนรักสำคัญที่สุดเสมอครับ’
‘แต่น้องกำลังจะเข้าวงการ’
‘คุณพ่อครับ ไม่ซีเรียสเรื่องสิครับ เราคุยกันไว้แล้วนะครับเรื่องนี้ ว่าถ้าผมไม่ไหว ผมจะถอยออกมาเอง’ น้องพอขัดขึ้นมาก่อนที่ผมกำลังจะตอบ
‘ไม่ได้หรอกน้องพอ สมัยนี้สื่อโซเชียลมันเร็วนักแหละ ยิ่งถ้าลุกพ่อโดนบูลลี่เรื่องนี้ พ่อคงทนไม่ได้’
‘เอาละ คุณขา จะไปซีเรียสทำไมกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เนาะ’ คุณก็ขัดคุณพ่อขึ้นมาอีก
‘เห้อ ขัดไม่ได้เลยใช่ไหมเนี่ย’ คุณพ่อถอนหายใจ
‘อย่าขัดเลยค่ะคุณแม่ถูกใจคนนี้’
‘คุณจะนอกใจผมหรอครับคุณหญิง ’ คุณพ่อหันไปสบตาคุณแม่ที่กำลังนั่งเขิลกับคำพูดเมื่อสักครู่
‘ฮ่าๆ คุณก็… อย่ามาหึงต่อหน้าเด็กๆสิคะ’
สักพักคุณแม่ก็ลุกขึ้นไปหยิบผลไม้มาวางบนโต๊ะ ส่วนน้องลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาเติมอีกรอบ
‘คุณ… คิดยังไงมารักไอ้เด็กดื้อคนนี้ได้’ จู่ๆคุณพ่อก็ถามขึ้น
‘เพราะดื้อนี่แหละครับ เลยต้องรัก’ ผมส่งยิ้มไปให้ท่านเล็กน้อย
‘เห้อ ไม่น่าหลงผิดเลย สงสารจริงๆ’
‘คุณพ่อครับ ผมได้ยินนะ ไหนๆ มาให้หอมแก้มสิ’ น้องอ้อมมากอดแล้วก็หอมแก้มคนเป็นพ่อ ช่างเป็นภาพที่หาได้ยากกับเด็กสมัยนี้จริงๆ
‘ทำอะไรไม่อายแฟนตัวเองเลย เด็กดื้อนี่มันเด็กดื้อจริงๆ ออกไปๆ’ คุณพ่อทำท่าสะบัดไล่น้อง จนน้องกลับมานั่งที่เดิม
‘ถ้าว่างก็พาเด็กนี่ไปรู้จักกับพ่อแม่ของคุณบ้างก็แล้วกัน พ่อกลัวว่าฝ่ายนั้นอาจจะไม่พอใจกับเรื่องนี้ก็ได้ ’
‘คุณพ่อครับ… ผมอยากขออนุญาตพาน้องไปเที่ยวฮ่องกงในวันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้ ผมมีงานกับลูกค้าที่นั่นในวันเสาร์ ส่วนคุณพ่อคุณแม่และน้องสาวของผมก็จะไปเที่ยวกันอยู่แล้วในช่วงนั้น เลยอยากพาไปแนะนำตัวในฐานะคนรักกับครอบครัวที่นั่นเลย ’ ผมบอกความจำนงไป
‘หืม อยากไปเที่ยวไหมละเรา’ คุณพ่อหันมาถามความเห็นน้อง
‘อยากไปครับ อยากไป ขอไปนะครับคุณพ่อ’
‘โอเค งั้นพ่ออนุญาตก็ได้ แต่ค่าใช้จ่ายของน้อง พ่อจ่ายเองนะคุณ’
‘ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ ผมรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของน้องเอง’
‘ไม่ได้ ถ้าคุณไม่ให้พ่อจ่าย พ่อก็ไม่อนุญาตหรอกนะ’
‘ให้พ่อแกจัดการเถอะพี่คุณ ฮ่าๆ’
‘สายเปย์มาชนกัน บุญของผมจริงๆเลยครับแม่ ฮ่าๆ’
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงที่ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับพ่อแม่ของน้อง ผมรับรู้ถึงความรักความห่วงใยของคนบ้านนี้ แม้วันนี้จะยังไม่ได้เจอกับพี่ชายของน้อง แต่เชื่อว่าสักวันคงได้พบ และทำความรู้จักกัน เห็นแม่บอกว่า เป็นหมอฟัน ออกไปอยู่คอนโดที่ใกล้ๆกับคลินิกเขานั่นแหละ
ก่อนออกจากบ้านผมเหลือบไปเห็นถุงใส่ไม้กอล์ฟ ผมสังเกตอยู่สักพักก็พบว่าคุณใช้รุ่นที่ค่อนข้างมีชื่ออยู่เหมือนกัน แต่อย่างคุณพ่อถ้าได้เซทใหม่คงจะดีน่าดู หึ…
‘ผมกลับก่อนนะครับคุณพ่อคุณแม่ เจอกันหลังจากผมกลับจากฮ่องกงนะครับ’ น้องกอดล่ำลาท่านทั้งสอง
‘ยังไงก็เดินทางกลับกันดีๆ’
เราทั้งคู่เดินทางกลับคอนโดของผม ระหว่างทางผมก็จัดการโทรบอกให้เลขาของผมจัดการจองตั๋วให้น้องด้วย
‘บอสครับ นอกเวลาแล้วครับ’
‘ทำไมวะคิมหันต์’
‘ผมกำลังกินข้าวกันแฟนผมเนี่ย ขัดจังหวะมากครับบอส’
ผมก็ขอโทษขอโพยเลขาไป ใครจะรู้วะว่ามันอยู่กับแฟน แต่ในเวลาไม่นานมันก็ส่งบุ๊คเดินทางมาให้ผมทั้งหมด เห็นทีงานนี้จะให้รางวัลเลขามันซะหน่อยแล้วแหละ
‘พี่คุณ ขอบคุณมากนะครับ วันนี้มันออกมาดีมากจริงๆ’
‘ขอบคุณที่เชื่อใจพี่นะครับ’
……………………………………..
………………………………………………..
ผมตื่นแต่เช้าตรู่ เดินทางมาถึงสนามบินฮ่องกงเวลาเกือบเที่ยง ตอนนี้ผมกับพี่คุณก็มายืนอยู่ท่ามกลางผู้คนในท่าอากาศยานนานาชาติฮ่องกง พี่คุณบอกว่าคุณพ่อกับคุณแม่และพี่เมย์มาถึงฮ่องกงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ส่วนพวกเราก็บินตามมาในวันถัดไป
พี่คุณจัดการโทรติดต่อทางโรงแรมที่จะมารับพวกเราจากสนามบินไปยังโรงแรมที่พัก ผมรอสักพักทางโรงแรมก็ส่งพนักงานขับรถมารับ และพากันเดินทางเข้าสู่โรงแรมทันที
‘พี่คุณครับ พี่มีนัดกี่โมงครับ’
‘เกือบบ่ายสามครับ น่าจะลากยาวถึงค่ำเลย’
‘แล้วผมจะ…ต้องรอยังไงครับ ที่ห้องหรอ’
‘จะพาเด็กดื้อไปฝากพ่อกับแม่ไว้ สัก3-4ชั่วโมง’
ถ้าเป็นแบบนี้ผมก็จะได้เจอพ่อกับแม่พี่คุณนะสิ ผมต้องทำยังไงดีละ คราวก่อนที่เจอก็ไม่ได้คุยอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราว อ๊ากก ตื่นเต้นดีจัง
‘น้องพอครับ น้องรอตรงนี้ก่อนนะครับ พี่ขอไปคุยเรื่องห้องก่อน’
พี่คุณบอกให้ผมไปนั่งรอที่โซฟา ส่วนตัวเขาก็ไปจัดการเรื่องห้องพักให้เสร็จสรรพ สักพักพี่คุณก็เดินมาหาผมแล้วบอกให้ผมส่งกระเป๋าให้พนักงานแล้วพาเดินเข้าลิฟท์ไปยังห้องพักของเรา
ภายในห้องก็ค่อนข้างหรูหรา เตียงคิงส์ไซด์ขนาดใหญ่ อ่างจากุสชี่ พร้อมโซฟาตัวใหญ่ที่วางหันหน้าเข้ากับทีวีจอใหญ่ ส่วนวิวห้อง เราได้ฝั่งด้านที่เป็นสระว่ายน้ำ ถือว่าวิวสวยพอดู
‘น้องพอครับ เดี๋ยวค่อยมาเก็บของกันครับ ตอนนี้เราไปห้องอาหารก่อนดีกว่า เพราะพ่อแม่พี่รออยู่ที่นั่นสักพักแล้ว’
‘ได้ครับ’
ผมเดินข้างพี่คุณที่กำลังถือแฟ้มๆหนึ่งพร้อมไอแพต1เครื่องติดตัวไปด้วย สงสัยว่าอาจจะเข้าคุยงานต่อเลย
‘พี่คุณ ผมตื่นเต้น ปวดฉี่ แฮ่ะๆ’
‘ปวดจริงๆหรอครับ’
‘ก็ไม่ครับ แค่ตื่นเต้นเฉยๆ’
‘ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ พ่อแม่พี่ใจดี ไม่ว่าอะไรหรอกเชื่อพี่นะครับ’
เมื่อพี่คุณพูดจาหนักแน่นขนาดนั้นจะให้ผมทำอย่างไรเล่าครับ ก็ต้องตั้งสติแล้วเดินตามเขาไปนะสิ นั่นครับ ใกล้เข้ามาแล้ว พ่อแม่และพี่เมย์นั่งอยู่มุมสุดของห้องอาหาร
‘พ่อครับ แม่ครับ มาแล้วครับ’ พี่คุณเดินเข้าไปทักส่วนผมยืนอยู่ข้างหลังเขา
‘มาแล้วหรอพี่คุณ มานั่งๆ’ แม่เขาทักขึ้น
‘เอ๊ะ น้องพอออ มาได้ไง อร๊ายย’ จู่ๆพี่เมย์ก็ร้องขึ้นหลังจากหันมาเห็นผม
‘เอ่อ สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่ สวัสดีพี่เมย์ด้วยนะครับ’
บนโต๊ะอาหารจู่ๆก็เงียบลง ผมเริ่มสังเกตความผิดปกตินั่น อ่า เงียบทำไมละครับ แล้วทำไมทุกคนยิ้มแปลกแบบนั้นละครับ
‘อื้ม น้องพอ นั่งก่อนลูก’ ค่อยยังชั่วที่ยังเรียกให้ผมได้นั่งบ้าง ขาแข็ง เกร็งเป็นบ้า
‘ยังไงกัน สองคนนี้ ทำไมมาด้วยกันได้ คงไม่ได้บังเอิญนะคะ’ คุณแม่พูดขณะที่ปากยังยิ้มหวานอยู่
‘ไม่บังเอิญหรอกครับ ตั้งใจพามาครับ’ พี่คุณเอ่ยเรียบๆ แล้วเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
‘หืม ยังไงนะพี่คุณ ขยายความให้พ่อฟังสิ’
‘ก็พ่ออยากให้พาใครมาแนะนำตัวละครับ’
‘………………………’ พ่อยังทำหน้างงๆอยู่
‘ครับนี่น้องพอครับ แฟน’ โอ้ย ทุกคนครับ ผมกำลังจะระเบิดครับ ช่วยด้วยๆ
‘อร๊ายยยยยยยยย จริงหรอพี่คุณ จริงหรอคะน้องพอ’ พี่เมย์กริ้ดขึ้น ผมก็ยิ้มให้เล็กน้อยทั้งที่ในใจแทบระเบิดอยู่แล้ว
‘จริงจังแค่ไหนละพี่คุณ’ คุณพ่อยังคงตั้งคำถามต่อไป
‘ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละครับ ถ้าไม่จริงจัง จะไม่พามาแนะนำที่บ้าน’
‘ฮือ น้ำตาจะไหล หนูอยากกริ้ดให้มากกว่านี้ กริ้ดๆๆ’
‘ใจเย็นๆนะครับพี่เมย์’ ผมสะกิตบอกเขาไป
‘เวลคัมนะคะน้องพอ ฮื้ออ กอดหน่อยๆ’ พี่เมย์กำลังจะเอื้อมตัวมากอดผมแต่โดนคนพี่ผลักออกเบาๆ
‘น้องเมย์ครับ อย่ายุ่งครับ’
‘ขี้หวงวะคนเรา หึ ’
จากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้ผมรู้ว่าพี่คุณก็ขี้หึงเป็น ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่จะมีมุมนี้ให้เห็น ถามว่ารู้สึกยังไง อืม เขินละมั้งครับ
‘แม่ขอถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่า พี่คุณกับน้องพอ เป็นแฟนกัน’ ผมพยักหน้าให้ท่านไป
‘ครับแม่ คนนี้แฟนผม’
‘อะ พ่อว่า เรามาทานข้าวกันดีกว่า ถือว่าเลี้ยงต้อนรับน้องเบาๆก็แล้วกันนะ’
จากนั้นเราทั้ง5คนก็ทานอาหารกันไป พูดคุยกันไปคุณพ่อคุณแม่ ท่านก็ยังใจดีเหมือนเดิม ผมดีใจนะที่ท่านยังยิ้มแย้มให้ผมจามปกติ ส่วนพี่เมย์อาจจะดิ้ด๊าหน่อย เธอน่ารักมากครับ
‘ทานข้าวเสร็จผมขอฝากน้องหน่อยนะครับ ผมมีคุยงานกับลูกค้าสัก3ชั่วโมง อย่าพาน้องไปไหนไกลนะครับ พ่อน้องฝากไว้ ’
‘พี่คุณๆ พูดงี้แปลว่าเข้าบ้านน้องพอแล้วหรอ หูย พี่หนูคนจริงค่ะทุกคนขา’
‘ครับ จะพาเสือออกจากถ้ำก็ต้องเข้าถ้ำไปพบพ่อแม่เสือก่อน ใช่ไหมครับ เสือดื้อ’ พี่พูดเสร็จก็หันมาขยิบตาให้ผม
‘อืม ดีแล้วแหละ ทำดีแล้วแหละพี่คุณ แมนมากลูกพ่อ ฮ่าๆ’
‘ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ ใกล้เวลาแล้ว เมย์ พี่ฝากน้องด้วย’
‘ได้ค่ะๆ เดี๋ยวหนูจะพาน้องเดินเที่ยวเล่นแถวๆนี้ คุณพ่อคุณแม่ไปด้วยไหมคะ’
‘พ่อขอไปนั่งร้านกาแฟแถวนี้ละกันนะ หนูก็พาน้องไปแถวนี้รอเวลาพี่คุณเสร็จงานก็แล้วกันนะ’
‘งั้นแม่ไปนั่งรอที่ร้านกาแฟกับพ่อนะคะน้องเมย์น้องพอ’
จากนั้นพี่คุณก็ลุกขึ้นแยกออกไปจัดการธุระของตนเอง ส่วนผมกับพี่เมย์ก็พากันไปเดินห้างแถวๆโรงแรม ดีที่ว่าโรงแรมที่เข้าพักใกล้กับสถานีรถไฟฟ้าดินพอดี ผมกับพี่เมย์ก็พากันลงรถไฟฟ้าใต้ดิน มุดมาอีกที ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่รู้แค่ว่า ย่านนี้มีแต่ห้าง ห้าง ห้างแล้วก็ห้าง ดีที่ว่า พ่อผมให้เงินมาจำนวนหนึ่ง ส่วนเมื่อวานพี่คุณถามผมว่า อยากใช้เงินไหม ผมกลัวว่าพี่จะโอนมาให้อีกเลยดักพี่ไปว่า ไม่เอานะ ไม่ต้องโอนมา ที่โอนให้รอบนั้นยังไม่ได้ใช้สักบาทเลย
‘น้องพอ คบกับพี่คุณเป็นไงบ้างคะ เล่าให้พี่ฟังหน่อย อิอิ’
‘ก็เรื่อยๆนะครับ พี่คุณใจดี’
‘พี่คุณเปย์เก่งไหมคะ’
‘เก่งครับ เก่งเกินไปด้วยครับ บางทีผมก็เกรงใจ เลยตอบแทนด้วยทำความสะอาดห้องให้’
‘พี่คุณไม่จ้างแม่บ้านแล้วหรอคะ ปกติเห็นจ้างทุกอาทิตย์’
‘อ่อ เรื่องนั้นผมบอกว่า ผมจัดการแทนแม่บ้านได้นะครับ พี่เลยยกเลิกแม่บ้านไป’
‘งั้นก็แสดงว่า ตอนนี้อยู่ด้วยกันที่ห้องใช่ไหมครับ’
‘เอ่อ ไม่ครับไม่ ผมยังอยู่คอนโดของผมอยู่นะครับ’ ผมไม่ได้พูดปดนะครับ เพราะแต่ละอาทิตย์ผมก็กลับไปห้องตัวเองอยู่ แม้ว่าจะ
ไม่ได้นอนก็ตามเถอะ
‘งืมๆ พี่เชื่อก็ได้’
มาทริปรอบนี้ สิ่งที่ผมลืม นั่นก็คือ กล้องถ่ายรูป โคตรบ้าเลย เตรียมไว้อย่างดี ดันลืมไว้ที่ห้องพี่คุณ เสียใจมากเพราะเวลาเจออะไรสวยๆวิวดีๆ ก็จะได้เก็บภาพไว้ แต่ก็ยังดีที่พี่เมย์พกกล้องมาด้วย พี่เมย์อาสาเป็นตากล้องให้ ส่วนผมก็เป็นนายแบบจำเป็นให้พี่เมย์ถ่าย
‘พี่เมย์ครับ กินไอติมซอฟเสริฟกันไหมครับ’ ผมที่มองเห็นร้านไอศรีมอยู่ใกล้ๆ
‘ไปค่ะ ไปรีวิวกันเถอะ’
ผมสั่งซอฟครีมมาสองถ้วย แบ่งให้พี่เมย์ไปหนึ่ง พี่เมย์เปิดกล้องเตรียมจะอัดวีดิโอ
‘สวัสดีครับผม เจอกับพอแล้ว ในคลิปรีวิวของกิน อิน ฮ่องกงนะครับ เย่’
‘อย่างแรกเลยนะครับ เป็นไอศรีมซอฟเสิรฟครับ ราคาไม่แพง อืม…อร่อยครับ ใช้ได้เลย เนื้อครีมนุ่ม หอมมาก ละเอียดมากครับ ใครมาก็มาได้นะครับ แต่ไม่บอกนะครับว่าย่านไหน เพราะผมมามั่ว แฮะๆ’
จากเมนูแรกเสร็จ อัดไปอักมามันก็เริ่มสนุก พี่เมย์ก็ชวนไปหาดูอะไรอย่างอื่นต่อ พี่เมย์สะดุดตากับร้านแพนเค้กที่แป้งดูนุ่มนิ่ม
‘น้องพอ ปะๆ บุกร้านนั้นกันเถอะ’
เธอลากแขนผมไปที่ร้านนั้น แล้วจะการสั่งมา1ชุด เพราะดูท่าแล้ว จะชิ้นใหญ่พอสมควร พอพนักงานมากเสิรฟ พี่เมย์ก็ตั้งกล้องขึ้น
‘มาต่อเมนูที่สองเลยนะครับทุกคน นี่คือ แพนเค้กนุ่นนิ่ม ดูสิครับมันสั่นๆดุ้กดิ้กๆด้วย ก่อนที่เราจะกิน เราต้องราดน้ำผึ้งด้วยครับ’
‘นี่ครับ สัมผัสแรกจะไปยังไงนะ อืม…นุ่มๆ ดึ้งๆ อร่อยดีนะครับ แต่สงสัยว่าถ้ากินมากไปอาจจะเลี่ยนได้’
หลังจากที่เราอัดคลิปกันได้เพียงสองร้าน เราทั้งสองคนก็มานั่งพักอยู่บริเวณสวนไม่ดัดแห่งหนึ่งข้างๆห้าง
‘พี่เมย์ครับ พี่ชอบถ่ายภาพหรอครับ ถ้าจำไม่ผิดพี่คุณบอกว่าพี่เรียนบริหารเหมือนพี่คุณ’
‘อ๋อ งานอดิเรกเฉยๆ พี่ชอบถ่ายรูปดาราหล่อๆ อิอิ’
‘งั้นก็แปลว่าผมหล่อ ใช่ไหมครับ’
‘เปล่าค่ะ น้องพอน่ารัก’
พอผมได้ยินคำตอบผมถึงกับนิ่ง ผมว่ากลับไทยไป จะไปเปลี่ยนลุคดีกว่า เอาให้แบดบอยไปเลย จะได้หล่อๆ ไม่ต้องน่ารักมันแล้ว
‘พี่เมย์ครับ ผมมีคำถามครับ’
‘ค่ะ?’
‘ทำไมพี่คุณบ้างานจังครับ’
‘ฮ่าๆๆๆๆ โอ้ยขำอะ อันนี้พ่อพี่เคยบ่นแล้วค่ะ ว่าพี่คุณบ้างานเกินไป ไม่เที่ยวกลางคืนมานานแล้วนะ’
‘ผมต้องทำยังไงดีครับ ผมไม่อยากให้พี่เครียด’
‘น้องพอต้องอ้อนพี่คุณเยอะๆค่ะ อิอิ’
เห้อ ผมไม่น่าถามพี่เมย์เลยครับ เหมือนพี่เมย์จะฟินมากที่ได้คุยเรื่องนี้กับผม ผมรู้นะว่าพี่เมย์เป็นสาววาย ส่วนสาววายคืออะไรใช่ว่าผมจะไม่รู้นะ อยู่ในวงการแบบนี้ ย่อมได้ยินอะไรมาเยอะ ยิ่งกับแฟนคลับทั้งหลายที่ชอบจิ้นให้ผู้ชายคบกับผู้ชายกัน อยากรู้จริงๆว่าถ้าทุกคนรู้ว่าผมคบกับพี่คุณจะเป็นยังไงกัน
ตอนนี้ผมกับพี่เมย์ก็ตัดสินใจเดินทางกลับโรงแรมเพราะดูเวลาก็ใกล้เวลาที่พี่คุณน่าจะเสร็จงานแล้ว แต่ระหว่างที่เรากำลังจะเดินเข้าโรงแรมก็มีเสียงนึงเอ่ยทักผมก่อน
‘เห้ย พอ พอแล้วๆ’ ใครกันนะ ผมเลยหันไปตามเสียงพร้อมพี่เมย์
‘เอ้อ หวัดดี เปรม เปรมเดือนแพทย์ปะ’ เปรม เดือนแพทย์ คนนี้เป็นเพื่อนที่เข้าประกวดเดือนมหา’ลัยรุ่นเดียวกันผม คนนี้หล่อครับ เกือบชนะด้วย
‘เออใช่ๆ ดีใจที่ยังจำกูได้ฮ่าๆ’
‘เกือบลืมไปแล้ววะ หมอแม่งหายไปในตึกแพทย์เลยอะ’
‘เออ เกือบตายเหมือนกัน แล้วนี่เมิงมากับใครวะ’
‘อ๋อ นี่พี่เมย์ รุ่นพี่บริหารมอเรา กูมากับครอบครัวเขา มาธุระแปปเดียว’
‘สวัสดีครับพี่เมย์ ผมเปรมครับ แพทย์ปี2 ครับ’
‘สวัสดีค่ะ พี่เมย์นะคะ เรียนบริหารค่ะ ยินดีที่รู้จักนะคะ งื้อ ได้รู้จักคนหล่ออีกแล้ว’
‘ฮ่าๆ เออ ไอ้พอ เอาไลน์เมิงมาดิ’
จากนั้นผมกับเปรมก็แลกไลน์กันไว้ ก่อนจะแยกจากกัน จู่ๆไอ้เปรมก็เข้ามากอดผม แล้วกระซิบว่า
‘พี่เมย์น่ารักวะ กูชอบวะ’
‘จะจีบหรอวะ’
ผมยิ้มมุมปากให้มัน ก่อนจะส่งซิกวะ เอาไว้คุยในไลน์กันต่อ แต่สักพักก็มีคนเดินมากระชากไอ้เปรมกับผมออกจากกัน
‘ทำอะไรกันครับ น้องพอ!’
.........................................................
......................................................................
จากที่หายไปนาน วันนี้ก็ได้ฤกษ์พาลุงกับแฟนเด็กมาหาทุกคนแล้วครับ
คิดถึงกันไหมเอ่ย
ว่างๆก็คอมเมนท์มาได้นะครับ เจอกันใหม่ตอนหน้า สวัสดีครับ
หัวข้อ: #รักพอแล้ว ตอนที่12 ฮ่องกง ฮ่องกง 100% new! (10/6/2562) (อ่าน 4192 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก