***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
***************************************************************************************
#เรื่องสั้นนายคราม
ช่วงเวลาพลบค่ำคือรอยต่อของกลางวันกับกลางคืน เป็นเวลาเดียวกับที่รองเท้าผ้าใบกลางเก่ากลางใหม่ย่ำลงบนพื้นคอนกรีตอย่างมีจุดหมาย ปลายทางคือหอพักนักศึกษา เรียนมาเหนื่อยทั้งวันก็อยากจะพักผ่อนนอนสักตื่นให้หายง่วง แต่ระหว่างที่กำลังเดินล้วงกระเป๋าเข้าสู่บริเวณตัวอาคารก็ดันเงยหน้ามองไปยังชั้นที่ตัวเองพักอาศัยและสะดุดตากับชายคนหนึ่งซึ่งมีใบหน้าเดียวกับคนรักกำลังนั่งห้อยขาบนขอบระเบียงห้องขณะมองไปไกลก็คาบบางอย่างไว้ในปาก
มองจากภาพเหมือนว่ากำลังสูบบุหรี่…?
เกื้อที่เห็นแทบไม่เชื่อสายตาเพราะตลอดเวลาที่คบกันมาสองปีไม่เคยจะเห็นคนรักสูบบุหรี่เลยสักครั้งและคิดว่าระยะห่างก็มีผล เพื่อหาบทสรุปที่แท้จริงจึงกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าสู่ตัวอาคารและก้าวขึ้นบันไดอย่างรีบร้อน ก่อนจะไขกุญแจเข้าห้องพักแล้วถึงเห็นว่าคนรักกำลังหนังอ่านหนังสือและในมือมีปากกาเน้นคำผิด
“กลับมาแล้วเหรอ” ว่าที่นายแพทย์ถามไถ่เมื่อรับรู้ได้ถึงความเคลื่อนไหว
แทนไทไม่ได้หันมามองแต่ก็รู้ว่าใครเป็นคนไขกุญแจเข้ามาในห้อง “ทำอะไรอยู่น่ะ” แม้จะเห็นเองกับตาว่าอีกคนกำลังท่องตำราแต่ก็ยังไม่วายถาม เกื้อแค่อยากได้รับคำยืนยันว่าอีกคนนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนี้ตลอดเวลา “อ่านหนังสือ พรุ่งนี้เช้ามีสอบย่อยน่ะ”
“แล้วนั่งอ่านอยู่ตรงนี้ตลอดเลยเหรอ” ระหว่างถามก็เดินเข้าใกล้แล้วลดใบหน้าลงดมตามร่างกายแต่ก็ไม่ได้กลิ่นบุหรี่แต่อย่างใด เป็นเวลาเดียวกับที่ชายคนรักหันกลับมามองด้วยความฉงน ย่นคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ “มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า ไม่มีอะไร” เกื้อปฏิเสธแล้วทำเป็นเดินออกห่าง แสร้งว่ากำลังเก็บกระเป๋าเข้าชั้นแต่สายตามองลอดไปยังนอกบานเกล็ดและเห็นเพียงความว่างเปล่าของระเบียงห้อง เมื่อลองมองไปยังแผ่นหลังคนรักอีกทีก็เข้าใจว่าไม่มีเหตุผลให้ต้องปิดบังหรือโกหก คงเป็นตัวเองมากกว่าที่ตาฝาด สมองทำงานหนักจนเห็นภาพหลอน
หลังออกไปกินข้าวเย็นด้วยกันก็กลับมาเข้านอนตามปกติ แต่ค่ำคืนนี้แตกต่างไป “ไหนว่าพรุ่งนี้มีสอบเช้าไง…”
เกื้อเปรยเสียงเบาเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่สวนเข้าออกทางทวาร มันเคลื่อนอย่างคล่องตัว ส่วนหัวกระแทกโดนจุดกระสัน ความแม่นยำอย่างกับจับวางสร้างความเสียวซ่าน รับรู้สัมผัสผ่านจิตใต้สำนึกระหว่างเปลือกตาหนักอึ้ง บางอย่างที่ว่าเสือกเข้ามาลึกจนถึงทางตันแล้วขยับอย่างกระชันชิด ร่างกายช่วงล่างบิดเร้าและแอ่นรับแรงกระเด้าอย่างเผลอไผล เป็นฝ่ายรองรับกำลังมหาศาลที่บันดาลไปด้วยโทสะ
ระดับความเร็วที่ไม่คงที่ทำเอาความปรารถนาล้นปรี่ในอก รวดร้าวไปทั้งสะโพกรวมถึงปวดองคชาติ ยิ่งกว่าตอนปวดปัสสาวะ ก่อนความอึดอัดจะดันของเหลวข้นคลั่กออกมาตรงส่วนปลายอวัยวะสืบพันธุ์ ขณะปลดปล่อยรดท้องน้อยตัวเองทุกอวัยวะในร่างก็หดเกร็งอัตโนมัติ แล้วในช่วงเวลาเดียวกันก็ต้องต้านแรงอัดอันหนักหน่วงแล้วผวาในช่วงโค้งสุดท้าย รับรู้ได้ถึงแรงกระตุกและบางอย่างที่พวยพุ่งในช่องทางหลัง
จนกระทั่งเมื่อสิ่งนั้นถูกชักออกไปอย่างรีบร้อนก็ผวาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังนอนเปลือยท่อนล่างและถ่างขาค้างไว้ ส่วนกางเกงนอนตกอยู่ปลายเตียง ท่ามกลางเสียงผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอของคนรักที่นอนหลับข้างกาย เกื้อแหวกบั้นท้ายตัวเองเพื่อใช้มือสัมผัสความเหนอะหนะรอบรูทวาร พบสารคัดหลั่งจำนวนมากอันเกิดจากการลักหลับ แน่นอนว่าเป็นอีกคืนที่จับไม่ได้คาหนังคาเขาแต่ก็เข้าใจอยู่ดีว่าเป็นฝีมือคนรักที่พอกระทำชำเราเสร็จก็แกล้งหลับอีหรอบเดิมและจะว่าเริ่มชินกับสิ่งที่อีกคนละเมอทำก็ไม่ถูก แต่ทุกคืนก็แอบคาดหวังเพราะในยามกลางวันแทบจะไม่มีการปฏิสัมพันธ์ทางกาย มากสุดได้แค่จับมือ ทั้งที่ก็ไม่เคยแสดงออกว่าเป็นพวกถือตัวแต่คนรักก็เหมือนพวกกลัวชิงสุกก่อนห่ามและย้อนแยงด้วยการลักหลับ
เกื้อขยับลงนอนตามเก่าหลังเอื้อมหยิบกางเกงตรงปลายเตียงมาใส่ ไม่ได้ติดใจถึงขั้นเก็บไปฝัน แต่ตอนเช้าก็แอบหันมองเล็กน้อยแล้วค่อยแยกย้ายกันไปเรียนตามคณะของตน จนกลับมาเจอกันอีกรอบช่วงเย็นและแทนไทก็ถูกไข้หวัดเล่นงาน กลับมานอนซมห่มผ้าทั้งที่อากาศด้านนอกสูงเกือบสี่สิบองศา หน้าที่หาหยูกยาเป็นของเกื้อ แต่เมื่อค้นเจอแต่แผงยาเปล่า ๆ ก็จำต้องคว้าประเป๋าเงินกับเดินมาบอกคนป่วยว่าจะออกไปซื้อยา โชคดีว่ารอบหอพักมีร้านยามากมายล้อมรอบ ไม่ต้องหอบสังขารไปถึงโรงพยาบาล เสียงกระดิ่งดังกังวานเมื่อเกื้อผลักบานประตูเข้ามาด้านใน ก่อนจะอธิบายอาการป่วยไข้ของคนรักให้กับเภสัชกรฟังจนได้ยาอย่างที่ต้องการ แต่ระหว่างที่กำลังจะควักธนบัตรจ่ายเงินก็เกิดเสียงกระดิ่งอีกครั้ง
มีลูกค้ารายอื่นกำลังเดินเข้ามาอย่างทอดน่องก่อนจะคล้องแขนคนยืนอยู่ก่อนด้วยความสนิมสนม เกื้อเกือบสบถด้วยความตกใจแต่พอเห็นว่าเป็นใครนัยน์ตายิ่งเบิกโตกว่า มองหน้าคนที่ก่อนหน้านี้นอนซมด้วยความไม่เข้าใจ ท่าทางดูสบายดีของคนรักทำเอาสับสน หลังจ่ายค่ายาด้วยเงินสด อีกคนก็เอ่ยชวนเสียงห้วน “ไปดูหนังกันเถอะ ฉันอยากดูหนัง”
“ดูหนัง…? ทั้งที่นายป่วยเนี่ยนะ” เกื้อรีบเอามือทาบหน้าผากคนรักแต่กลับไม่รู้สึกถึงความร้อนเลยสักนิด ซึ่งมันผิดวิสัยของคนป่วยและด้วยภาพลักษณ์ที่ไม่คุ้นตาก็อดจะเอ่ยปากถามไม่ได้ “นายไม่ใส่แว่นนี่” คนรักสายตาสั้นห้าร้อยกว่าและแว่นคือปัจจัยที่ห้าของชีวิต ทั้งที่ตนเคยเชียร์ให้ลองใส่คอนเทคเลนส์แต่คนรักก็อิดออด อ้างตลอดว่าเจ็บตา แล้วไหงมาตอนนี้คนที่ติดแว่นถึงยอมถอด เกื้อพยายามมองนัยน์ตาเพื่อหาคอนเทคเลนส์สีใส แต่ยังมองไม่ได้ถนัดก็ถูกลากแขนออกจากร้านยา เป็นงงตลอดทางตั้งแต่ยืนรอแท็กซี่ด้วยกันยันมาถึงห้างสรรพสินค้า เข้าใจว่าคนรักชอบหนังแนววิทยาศาสตร์มาโดยตลอดจนเมื่อตอนยืนเลือกโปรแกรมหนังด้วยกัน อีกคนกลับเลือกหนังสยองขวัญและยืนยันว่าจะดู
เกื้อรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างนั่งข้างกันท่ามกลางบรรยากาศสลัว ก่อนหนังตัวอย่างจะเริ่มฉายก็แอบปรายตามองทรงผมที่แปลกตา ผมหน้าถูกเซตขึ้น คนรักเคยบอกว่าแค่ตื่นไปเรียนให้ทันยังยาก ไม่มีทางมีเวลาจัดแต่งทรงผมหรอก แสงสาดเข้าใส่หน้าเป็นพัก ๆ กระทั่งเข้าสู่การปูเนื้อเรื่องหลักของหนัง แต่ระหว่างลุ้นกับตัวละครว่าจะรอดจากการถูกผีร้ายติดตามเสียงมือถือเจ้ากรรมก็ดังขึ้น สร้างความตื่นตระหนกและสร้างความรำคาญให้กับคนทั้งโรงหนัง เกื้อที่ได้รับสายตาขวางจากเบาะล่าง ๆ รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ไม่ยอมมองว่าใครโทรมาหาตัวเองก่อนก็กดปิดเครื่องเพื่อให้เรื่องรบกวนจบ ก่อนอารมณ์ตื่นเต้นกับหนังของเกื้อจะถูกหักล้างด้วยความรู้สึกชอบกลเมื่อคนข้างกายเริ่มใช้ฝ่ามือลูบต้นขาทั้งที่ตามองตรงขณะอีกมือควักเจ้าโลกออกมาสาว ร่างบางตาวาวด้วยความตกใจและรีบหันมองว่ามีใครเห็นหรือเปล่าว่าคนรักกำลังช่วยตัวเองนอกสถานที่โดยไม่มีความหวั่นเกรงใด ๆ เป็นเกื้อที่นั่งไม่ติดเบาะขณะตัวเองก็รู้สึกร้อนรนเพราะความร้อนจากฝ่ามือบนผ้าละทุถึงเนื้อขา เหมือนยาพิษค่อยแทรกซึมเข้าสู่กระแสเลือดระหว่างเคลื่อนขาหนีบกันไว้
นัยน์ตาดำมองแก่นกายสลับกับใบหน้าตัวละครชายในหนังและแทนไทก็หันมองอย่างมีเลศนัย เหมือนรู้ว่าร่างบางปรารถนาถึงสิ่งใด ยามนี้คนรักเสมือนซาตานที่ปรากฏกายเพื่อยั่วยุกิเลศของมนุษย์และหนุนหลังให้ทำเรื่องหน้าอาย เกื้อกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบากแล้วอาศัยตอนฉากมืดในการจูบอีกคน ดีว่าเลือกที่นั่งบนสุดเลยไม่ต้องพะวงหลัง ทั้งแถวก็มีกันแค่สองคนและเมื่อในหนังปรากฏฉากกลางวัน แสงพาดผ่านเบาะ คู่รักที่เคยนั่งอยู่ก็อันตรธานหายไป
ด้านหน้าห้องน้ำตั้งป้ายขวางว่ากำลังทำความสะอาด แต่ด้านในกลับไร้เงาแม่บ้าน สุขภัณฑ์อยู่ในความเงียบงัน ท่ามกลางเสียงเนื้อกระทบกันจากห้องน้ำด้านในสุด กลอนแทบหลุดออกจากเบ้าเมื่อการเอากันของคนสองคนกระทบโดนประตูจนเกิดเสียงกุกกัก สร้างความกระเทือนอันเกินมาจากการเคลื่อนไหวอย่างหนักหน่วง ท่วงท่าธรรมดาแต่ว่าลีลาเหมือนเป็นคนละคน ส่วนหัวโดนจุดกระสันด้วยความแม่นยำ นับความผิดพลาดแทบเป็นศูนย์เปอร์เซ็นต์ เป็นการปะทะอย่างจังระหว่างอีกคนโก่งโค้งบั้นท้ายพลางมือป่ายบานประตูกับอีกคนยืนประกบหลังอยู่ด้วยท่าเท้าเอว แต่เมื่อเพิ่มความเร็วก็บีบเอวคอดด้วยมือข้างนึงและด้วยความสูงอีกมือจึงจับถึงขอบประตูบน แรงชนเหมือนรถสองคันผสานงา เหมือนตะปูที่ตอกลงบนฝาโรง ร่างบางส่งเสียงไม่ขาดปากทั้งทรมานทั้งเสียวซ่าน ตกเป็นทาสกามสนองต่อความป่าเถื่อน
เลือดลมสูบฉีด ทั้งชีวิตก็เทียบกับอะดรีนาลีนที่หลั่งวันนี้ไม่ได้ ตลอดเวลาที่คบหากันแทบไม่เคยได้สัมผัสความหวือหวาหรือความท้าทาย ในความรักก็ยังเบื่อความจำเจอยู่บ่อย ๆ น้อยครั้งมากที่คนรักจะยอมวางหนังสือแล้วออกมาข้างนอกนาน ๆ อย่างนี้ จนบางทีก็รู้สึกน้อยใจ แต่วันนี้เหมือนได้รับการเติมเต็มความต้องการจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังได้สัมผัสตัวตนอีกด้านของคนรักที่มักมากและช่างดุดัน นึกว่าจะถูกประหัตประหารเอาถึงเป็นถึงตาย ไม่อยากจะเทียบเวอร์ชั่นเอกับเวอร์ชั่นบี แต่มันก็อดเทคะแนนใจให้กับเวอร์ชั่นที่ร้อนแรงกว่าไม่ได้และยิ่งรู้สึกหวงแหนเมื่อการไม่ใส่แว่นยิ่งทำให้แทนไทกลายเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่ใครต่อใครต่างก็เหลียวมองตั้งแต่แอบเดินออกจากห้องน้ำ
เกื้อแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการคล้องแขน โดยแฟนเวอร์ชั่นใหม่ทำเพียงยิ้มมุมปากและกระชับหว่างนิ้วกับนิ้วที่สอดผสาน ทำแค่นั้นแม้กระทั่งตอนนั่งบนรถแท็กซี่ เป็นเกื้อที่พูดอยู่คนเดียวท่ามกลางการเหลียวมองเป็นระยะจากคนขับ ตอนแรกก็ว่ารับผู้โดยสารมาคนเดียวและที่เหลียวมองบ่อย ๆ ก็เพื่อจะดูให้แน่ชัดว่าด้านข้างร่างบางว่างเปล่าจริง ๆ
จนรถค่อยชะลอตัวแล้วหยุดนิ่งหน้าหอพัก ร่างบางส่งเงินให้ตามมิเตอร์แล้วลงจากรถทางประตูฝั่งที่ใกล้ แต่ขณะที่กำลังจะเดินไกลออกไป คนขับแท็กซี่ก็ลดกระจกแล้วเรียกไว้ สงสัยลืมถอนเงิน เกื้อเดินกลับมาแต่แทนที่ว่าจะได้เงินถอนกลับได้รับคำถามที่ค่อนข้างชวนขนหัวลุก “เมื่อกี้…น้องคุยกับใครน่ะ” จะว่าเผือกก็ได้แต่มันอดสงสัยไม่ได้จริง ๆ
“ก็…” ร่างบางจะบอกว่าก็อีกคนที่นั่งมาด้วยไง แต่พอหันกลับหลังไปก็ไม่เห็นคนรักแล้ว “อย่ามาอำกันหน่อยเลยพี่” ทำทีติดตลกโบกมือโบกไม้ว่าไม่เชื่อหรอกที่อำกันเล่น ก่อนจะเป็นฝ่ายจากมาและแอบส่ายหัวกับความเล่นไม่ดูกาลเทศะของคนสมัยนี้ หลอกผีกับลูกค้าเนี่ยนะ เลอะเทอะแล้ว ที่หันกลับมาไม่เจอคนรักก็เพราะอีกคนเดินล่วงหน้ามาก่อนต่างหาก มือเรียวหมุนลูกบิดที่ไม่ได้ล็อกจากด้านใน ก่อนจะได้รับการทักทายจากชายคนที่กำลังนอนซมอยู่บนเตียง
“หายไปไหนมา” แทนไทในสภาพนอนห่มผ้าสีหน้าซีดเซียวถามเสียงเนือย อาการดูแย่ลงกว่าตอนแรกมาก
แต่เกื้อที่เห็นอย่างนั้นถึงกลับหลุดขำกับความพยายามในการแสดงละคร ตอนแรกก็แกล้งป่วยแล้วกลับใจชวนไปดูหนัง แล้วพอกลับมาก็ยังจะตีเนียนป่วยอีกรอบ อยากจะมอบรางวัลแห่งความพยายามให้จริง ๆ “อย่ามาล้อเล่นน่า”
“ฉันโทรไปนายก็ปิดเครื่อง”
“โทร…?” มือเรียวคลำหาโทรศัพท์ตามกางเกงแล้วนึกได้ว่าตัวเองเป็นคนปิดเครื่องไว้ตอนดูหนัง เกื้อได้โอกาสเปิดมือถืออีกครั้งและปรากฏข้อความย้อนหลังว่าคนรักติดต่อไม่ได้หลายข้อความ มีหลักฐานตามที่คนป่วยพูดชัดเจน แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันก่อนหน้านี้ร่างบางก็ไม่เห็นว่าอีกคนจะจับมือถือเลย อีกอย่างก็อยู่ด้วยกันแล้วจะโทรหากันทำไม
“ไหนละยา”
ร่างบางเกือบจะหลุดปากถามว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน แต่อีกคนดันไอและทำท่าว่าจะไอไม่หยุด อาการที่ดูทรุดลงทำให้ตกใจจนต้องวิ่งเข้าไปดูแล ไม่ใช่แค่ยื่นยายังหาน้ำให้ดื่มและไม่ลืมชุบน้ำเช็ดตามตัว หัวหมุนจนไม่มีเวลาจะถามความจริงและพอได้จังหวะอีกคนก็กลับหลับเพราะฤทธิ์ยา คงต้องรอให้อาการดีขึ้นก่อน เกื้อที่นั่งมองจากริมเตียงถอนหายใจ สุดท้ายก็เชื่อว่าอีกคนป่วยหนักแต่ไม่เข้าใจว่าจะชวนไปดูหนังแล้วทำเรื่องอย่างว่าทั้งที่อ้อนล้าขนาดนี้ทำไม
มีต่อด้านล่าง 
หัวข้อ: (ตอนเดียวจบ) #เรื่องสั้นนายคราม (อ่าน 2251 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก