.
“พวกมึงอย่าบอกใครนะ บอกไอ้เพิร์ธได้แค่คนเดียว แต่กับคนอื่นไม่ได้ กับมายด์ก็ห้าม”
“มึงจะปล่อยไว้แบบนี้เหรอวะ แจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้ก็ยังดี”
“ไม่ เดี๋ยวกูจัดการเอง”
“เจอหน้าไอ้เจมส์เมื่อกี้กูน่าจะตะบันหน้ามันไปซะ”
“อย่า”
“กูไม่เข้าใจมึงเลยวิน”
“มายด์จะเสียใจ” เหตุผลลึกซึ้งของวินช่างขัดใจคนถามอย่างเขมเป็นที่สุด เขาทิ้งตัวลงไปกับโซฟาอย่างคนฟัดเฟียดหัวเสีย แม้แต่หนุ่มที่นั่งเงียบอยู่ก็ยังถอนหายใจอย่างไม่พอใจและไม่เข้าใจ วินไม่อาจทำตามใจตนหรือตามใจเพื่อนได้ เรื่องที่เกิดขึ้นกับมายด์ เรื่องที่เจมส์พยายามทำมันจะส่งกระทบไปในหลายทาง แน่นอน... ว่ามันไม่ใช่ในทางที่ดีแน่
มายด์จะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าเพื่อนสนิททำกับตนเช่นนั้น
มายด์จะเป็นยังไงถ้าเรื่องนี้ถึงหูตำรวจเข้าจริง ๆ
มายด์จะพังทลายแค่ไหนถ้าชีวิตเกือบเปลี่ยนทิศเพราะเพื่อนที่ไว้ใจ
“คลิปที่มึงให้กูอัดอยู่นี่แล้ว เผื่อว่าไอ้เจมส์มันตุกติก มึงจะได้เอาความจริงไปบอกมายด์” หนุ่มวางโทรศัพท์ตนลงกลางโต๊ะหน้าโซฟา วินพยักหน้ารับทั้งที่ยังไม่เบาใจเลยแม้แต่น้อย
“ยังไงมายด์ก็ห้ามรู้”
“มึงจะพระเอกเกินไปแล้วไอ้วิน มายด์ยังไม่โดนสักหน่อย บอกให้มันรู้ไว้สิวะว่ามีเพื่อนเหี้ย” เขมพูดความรู้สึกที่มีอยู่ในใจ เขาไม่เข้าใจเพื่อนตัวเองเท่าไหร่นัก ไม่เข้าใจวิธีการปกป้องคนรักด้วยการไม่พูด แต่เขาจะทำอะไรได้ในเมื่อมันเป็นชีวิตและการตัดสินใจของวิน ไม่ใช่เรื่องของเขา
“กูว่ากูรู้จักมายด์ดี มายด์มีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว สู้ให้ไอ้เจมส์หายไปเฉยๆ มายด์ยังจะเสียใจน้อยกว่า”
ราวสองชั่วโมงก่อนวินอุ้มมายด์ขึ้นรถกลับมาที่บ้าน และวานให้เขมกับหนุ่มขับรถของมายด์ตามมาส่ง ไม่นานนักคนต้นเรื่องอย่างเจมส์ก็เดินทางมาจนถึงหน้าซอย วินตัดสินใจนัดเจมส์มาคุยที่นี่เพราะคิดแล้วว่าไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตจนกระทบกับมายด์ เขาเดินออกมาเคลียร์โดยมีหนุ่มเป็นพยานคนสำคัญ ส่วนเขมถูกทิ้งให้ดูมายด์อยู่ที่บ้านอย่างไม่เต็มใจ
ภาพทุกภาพตรงนั้นถูกหนุ่มบันทึกเอาไว้ทั้งหมด เจมส์ร้องไห้อ้อนวอนวินทั้งน้ำตา รายนั้นพยายามขอโทษขอโพยและขอร้องไม่ให้วินเอาเรื่อง เป็นความจริงที่เจมส์มอมยามายด์และรับเงินจากคนรู้จัก แน่นอนว่าเจมส์ไม่ได้ขัดสนเงินทอง จำนวนเงินเล็กน้อยแค่สามหมื่นบาทจึงไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ
เหตุผลที่ทำให้เขายอมแลกความผูกพันของเพื่อนสนิทก็เป็นเพราะความรู้สึกสะสม เจมส์เล่าว่าถูกมายด์กดให้ต่ำกว่าด้วยคำพูดหลายครั้ง ทั้งยังเป็นที่รองรับอารมณ์จนความรักเพื่อนที่มีเริ่มหมดไป การตัดสินใจด้วยความคิดชั่ววูบจึงมีเหตุผลเพียงคำว่าหมั่นไส้
อีกอย่างเจมส์เบื่อเหลือเกินที่ต้องรองรับปัญหาความรักของเพื่อนอย่างหมาตัวหนึ่ง
ทะเลาะกันก็มา พอคิดได้แล้วก็ไป
เจมส์คิดเอาเองว่าคงจะดีกว่าถ้ามายด์ได้คนที่รวยอู้ฟู่แบบนั้นดูแล
ใช่ ก็แค่คิดเอาเอง คิดเอาเองเพื่อให้ความผิดลดลง
“ถ้าไม่อยากมีเรื่องขึ้นโรงพัก ไม่อยากเป็นข่าวดังในหน้าอินเทอร์เน็ต ออกไปให้ห่างมายด์ซะ อย่ามายุ่งกับมายด์อีก เรามีหลักฐานทุกอย่างนะเจมส์ แม้แต่เรื่องที่คุยกันเมื่อกี้ อีกอย่างเราก็รู้ด้วยว่าบ้านนายพอจะมีหน้ามีตา มันจะเป็นยังไงถ้าพวกเขารู้ว่านายตกอับจนต้องขายเพื่อนกินแบบนี้ อย่าติดต่อมายด์ หายไปจากชีวิตมายด์ซะ!”
วินไม่ได้ต่อยเจมส์ยับให้หายแค้น เขาใช้คำพูดเดิมซ้ำไปซ้ำมาเพราะรู้ว่าพื้นฐานนิสัยของเจมส์อยู่บ้าง เพื่อนของมายด์คนนี้ห่วงหน้าตาทางสังคมและติดมูลค่าของเงิน เจมส์คงทนอยู่ไม่ได้หากถูกคนอื่นมองไม่ดี ทางที่ดีที่สุดคือใช้คลิปคำสารภาพของเจมส์มัดตัวไว้อย่างคำขู่ ‘ห้ามเจอมายด์อีก’ นั่นคือใจความของข้อสรุปทั้งหมด
ถึงเจมส์จะยืนยันว่าไม่เคยทำเรื่องเลวแบบนี้มาก่อน แต่คนตัดสินใจจบเรื่องนี้ไม่รู้หรอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เจมส์ทำกับคนอื่นรึเปล่า หรือเคยเกิดเรื่องเช่นนี้กับมายด์มาแล้วหรือไม่ สิ่งเดียวที่วินสนใจคือต่อจากวันนี้มายด์จะต้องปลอดภัย มายด์จะไม่ได้เจอกับคนใจร้ายแบบนั้นอีก ต่อให้สุดท้ายเขาจะเป็นฝ่ายโดนเกลียดเสียเอง มันก็เป็นสิ่งที่ต้องยอมแลก สิ่งเดียวที่วินควรจะนึกถึงคือจิตใจของมายด์
เขาจะพยายามเท่าที่ขีดจำกัดของคนคนหนึ่งจะทำได้
นึกถึงจิตใจของมายด์
เห็นแก่ความสุขของมายด์
ใส่ใจความรู้สึกของมายด์
“มึงขึ้นไปดูมายด์เหอะ พวกกูอยู่กันได้”
“ขอบคุณนะเขม มึงด้วยหนุ่ม”
“เออ เพื่อนกัน” หนุ่มว่าก่อนจะเขมจะตบบ่าวินเชิงให้กำลังใจ เพราะดึกมากแล้วชายหนุ่มทั้งสองจึงทิ้งตัวนอนที่โซฟาชั้นล่างของบ้าน วินเดินขึ้นไปใช้เวลาอยู่ในห้องนอนไม่น้อย ก่อนจะลงมาปิดไฟดวงใหญ่ให้เหลือเพียงไฟสลัวสีส้มที่เพื่อนของเขาจะนอนหลับได้สบาย เขาเดินขึ้นชั้นสองอีกครั้งพร้อมชามบะหมี่อุ่นร้อนในมือ
“หิว”
“รู้” วินตอบคนบนเตียงสั้นๆ เขาวางชามบะหมี่ลงกับโต๊ะข้างเตียง คว้าข้อมือคนที่นอนจมอยู่กับเตียงให้ลุกขึ้นมาพร้อมท่าทางสะลึมสะลือ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีมั้ยที่มายด์ตื่นขึ้นมาอ้วกและตกอยู่ในอาการเวียนหัวจนนอนไม่หลับ
“บะหมี่อีกแล้ว ร้านตรงเซเว่นใช่มั้ยเนี่ย บอกแล้วว่าร้านนี้สกปรก”
“แต่มายด์เคยบอกว่าอร่อย”
“อร่อยแล้วต้องกินบ่อยๆ รึไงเล่า”
“ไม่ชอบเหรอ?”
“ชอบ แฟนใครไม่รู้ น่ารักที่สุด” มายด์เอียงหัวซบบ่าวินทั้งที่ตาจะปิด มือหนาของวินลูบเบาๆ เข้าที่แก้มเย็น ร่างเล็กถูกวินเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะชุดเก่าเปรอะไปด้วยรอยอ้วก อันที่จริงตอนนี้เนื้อตัวของวินก็ยังมีกลิ่นเปรี้ยวจากของเสียที่ว่าอยู่ไม่น้อย
“หลังตรง” วินดึงร่างมายด์ให้พิงไปกับหัวเตียงไม่ต่างอะไรกับพ่อดูแลลูก เจ้าตัวนั่งลงข้างเตียง คนบะหมี่ในชามระหว่างที่มองใบหน้าแดงก่ำของคนรักไม่วางตา
“หน้าไปโดนไรมา”
“ลื่นล้มในกองถ่าย” มายด์ทำท่าจะแตะรอยแผลแดงช้ำบนใบหน้าวิน แต่ร่างสูงกลับเอียงหลบไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้สัมผัสมัน
“ทำไมเซ่อซ่า ไม่ดูแลตัวเองเลย”
“นิดหน่อย”
“คราวหลังไม่ได้นะรู้มั้ย วินเป็นอะไรขึ้นมามายด์จะอยู่ยังไง”
“รู้แล้ว มายด์กินก่อนเถอะ” วินรีบตัดบทเพราะไม่อยากลากยาวในปัญหาข้อนี้ หากมายด์สงสัยมากกว่านี้เรื่องมันจะไปกันใหญ่
“หอมผักชีไม่เอา กระเทียมไม่เอา”
“ดูก่อน มีที่ไหน” วินยื่นชามเข้าใกล้ๆ ระดับสายตาของมายด์ คนเมาพยักหน้ายิ้มหวานอย่างพอใจ
“ข้อดีของร้านนี้ คือยังรู้ใจเหมือนเดิม”
“ความจำแกดีมั้ง” วินตักเส้นบะหมี่ใส่ช้อน พร้อมกับหมูแดงซีดๆ ชิ้นใหญ่
“เอาหมูแดง”
“นี่ไงหมูแดง” ช้อนถูกยื่นติดริมฝีปากก่อนที่มายด์จะอ้าปากรับมันเข้าไปเคี้ยวอย่างมีความสุข
“ชอบร้านนี้ให้หมูแดงเยอะ”
“กินจนจะเป็นหมู” คนที่กำลังเคี้ยวหมูแดงชิ้นใหญ่บุ้ยหน้าหงุดหงิดใส่คนป้อน
“วิน”
“หืม”
“นี่ยังโกรธอยู่นะ”
“โกรธอะไร”
“วินหนีเที่ยว”
“ไม่ดีเหรอ หนีเที่ยวเลยได้รับมายด์กลับบ้านไง”
“ไม่ดี ขี้โกง ทีมายด์ยังบอกเลย”
“คราวหลังบอกทุกชั่วโมงเลยได้มั้ย”
“ไม่รำคาญเหรอ ไม่เห็นวินโทรตาม นึกว่ารำคาญแล้วก็ไม่อยากรู้”
“ไม่ครับ อยากให้มายด์บอก”
“วิน”
“ครับ”
“หมูแดง”
พ่อหินแกรนิตไร้รู้สึกส่ายหน้าเบาอย่างเอือมระอา รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นที่ข้างริมฝีปากของวินไม่ได้หยุด ใครจะว่ายังไงก็ช่าง จะว่ามายด์เป็นจอมโวยวาย เป็นคนเรื่องมาก เป็นคนเอาแต่ใจ เป็นคนไม่น่าคบ เป็นคุณหนูมายด์ในตำนาน แต่สำหรับวิน...
มายด์คือมายด์
คนที่เขารัก
คนที่เขาใส่ใจ
คนที่ทำให้เขาอยากอยู่ด้วยแบบนี้
คนที่เขาคิดว่าจะดูแลอย่างดีที่สุด
ทุกข้อเสีย ทุกข้อดี ทุกความเป็นมายด์คือสิ่งที่วินยอมรับ และยอมรักคนคนนี้อย่างไม่มีเงื่อนไข
แต่อย่างว่า คนเรามักมองทุกเรื่องราวในมุมของตนเองทั้งนั้น
มายด์มีมุมของมายด์
วินมีมุมของวิน
พวกเขาไม่เคยคิดสนใจมุมมองของกันและกันเลย
Talk
ขอเสียงทีมมายด์หน่อยจ้า อ้าววว เงียบเฉย 5555555555
ตอนนี้วินน่าจะเรียกแม่ยกได้เยอะขึ้น กว่าจะมาถึงตอนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะประคองเรื่องผ่านตัวมายด์ มีหลายครั้งที่เกิดคำถามกับคู่ของคนรอบตัวว่าทนคบกันมาได้ยังไง นิยายเรื่องนี้เกิดจากแนวคิดเช่นนั้น สุดท้ายแล้วจะเป็นยังไงอยากให้ทุกคนสู้และอยู่ดูชีวิตของวินและมายด์ไปจนจบนะคะ
ขอคอมเมนต์ด่าทอมายด์และคนเขียนหน่อยนะคะ 55555 รออ่านอยู่เด้อ จุ๊บๆ
ขอบคุณทุกคนค่า
หัวข้อ: ◢7REASONS◣ เจ็ดเหตุผลของผมคือคุณ |บทที่ 11 23/02/2019 (อ่าน 5198 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก