หัวข้อ: [เรื่องสั้น] [พบรัก] บะหมี่เกี๊ยว ตอนที่1

[Aube]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************





[พบรัก]บะหมี่เกี๊ยว


วันนี้เป็นหนึ่งวันที่แสนสุขของผมครับ วันนี้เป็นวันพุธ ที่ผมไม่ต้องไปทำงาน 55555

เพราะวันหยุดเหลือเสียจนจะโดนละลายหายไปเมื่อผ่านพ้นเดือนหน้านี่แล้ว สัปดาห์นี้ผมเลยลาพักร้อนติดกันยาวๆ5วันเต็ม ยิ่งมาบวกกับสองสุดสัปดาห์ที่รวบเป็น9วัน ชีวิตของผมจึงแฮปปี้ดีด๊ายิ่งกว่าตอนปิดเทอมสมัยมหาลัย    ซะเมื่อไหร่ล่ะครับ ... นอกจากสายโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุดตั้งแต่เช้า แพลนทริปแบกร่างไปยืนอาบไอหนาวที่ยอดดอยให้หายเหนื่อยก็เป็นอันล่มไป เพราะนอกจากต้องอาศัยไวไฟในการติดต่องานอยู่...และ ผมดันเป็นหวัด...



ครับ.. ผมเลยได้ใช้วันหยุดทั้งหมดนอนกลิ้งในคอนโดใจกลางกรุงเทพคนเดียวแบบป่วยๆ โดยมีเสียงอีเมลงานเด้งปลอบใจทุกๆชั่วโมงฮะ.....


ผมชื่อแฮม ตอนนี้เป็นเด็กจบใหม่ที่เพิ่งจะเริ่มทำงานได้ปีแรก  ซึ่งถ้าจะให้พูดกันตรงๆคือผมทำงานมา 330วันรวดแบบไม่เคยหยุดมาก่อน ไม่ใช่เพราะไม่เคยป่วย แต่ต่อให้ป่วย งานก็ต้องเสร็จอยู่ดี...ผมเลย เอ่อ จัดได้ว่าเป็นคนมี ..อ่า..แพสชึ่น(passion)กับงานคนนึง


ดังนั้นด้วยแกตเชื่อมโยงแบบไก่กา พอใช้เวลาทั้งหมดที่มีกับงาน ผมเลยโสดสนิทซิงสงบอยู่ตรงนี้ครับ  ก็ตอนสมัยมหาลัยหม่าม๊าบอกว่าให้ตั้งใจเรียนเรียบจบมาจะได้เจอผู้หญิงดีๆ แต่งงานมีลูก สร้างครอบครัว ไอ้คนหัวอ่อนแบบผมก็เชื่อไงครับ รอมาถึงเรียนจบ ทำงาน แล้วรู้ตัวก็ผ่านมาเป็นปีแล้วโว้ยยย ไหนล่ะผู้หญิง!!!!  มีแต่ใบเสนอราคา อินวอยซ์ อีเมล กับชานมไข่มุกเท่านั้นแหละโว้ย.....



ผมซูดน้ำมูกดังฟืด ระหว่างถูห้องจนสะอาดเอี่ยม หลังจากที่ปล่อยรกเหมือนห้องร้างมานาน


“แคท ลูกกก” ตะโกนเรียกลูกสาวสุดสวยที่หายตัวไปแรดข้างนอกเหมือนทุกที แคทเป็นแมวของไอ้แว่นเพื่อนสนิทผมที่มาฝากเลี้ยงก่อนจะเทแมวไทยตัวอ้วนทิ้งไว้ที่คอนโดผมแบบไร้วี่แววมารับกลับ


“เมี้ยวๆๆ แคททท หนีไปไหนอีกแล้ว ฟืดดด”  ผมถอนหายใจ มองหน้าต่างที่เปิดไว้อย่างปลงๆ นี่ผมเปลี่ยนทรายให้คุณนายแกเรียบร้อย ห้องก็สะอาดดีแล้ว  อีเมลก็ตอบครบแล้ว เหลือก็แต่


“โครกกกก” ผมต้องกินข้าวก่อนกินยา...สั่งไลน์แมนมากินแบบทุกทีน่าจะดีกว่า โอ๊ะ ไม่มีเงินสด...


มาม่าก็หมดด้วย...


ร้านขายของชำที่คอนโดก็ปิด..


งั้นก็ต้องเดินออกไปกดเงินที่เซเว่นหน้าปากซอย....



ผมเปลี่ยนกางเกงบ๊อกเซอร์เป็นกางเกงเตะบอลสีเขียว เสื้ออยู่บ้านตัวใหญ่โคร่งย้วยใส่สบายคลุมถึงต้นขา  ผมไม่ใช่คนสูงเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้จัดว่าเตี้ยครับ แต่เพราะมักจะได้เสื้อฟรีมาจากออฟฟิส เสื้อทั้งหมดจึงมักจะเป็นไซส์ L มาตรฐานผู้ชายที่ใหญ่กว่าผมอยู่โข เพราะขี้เกียจสระผมเลยมัดจุกมัดผมด้านหน้าไว้ลวกๆ คิดว่ากลับมาแล้วค่อยมาสระผมทีเดียว ไปแค่แป๊ปเดียวคงไม่เป็นไร  ผมนั่งวินมอเตอร์ไซผ่านเซเว่นทุกวันครับ แต่เพิ่งเคยเดินออกมาเป็นครั้งแรก



เพราะคอนโดผมค่อนข้างลึก เดือนออกมาก็ไกลอยู่เหมือนกัน



ทันทีที่ถึงเซเว่น ผมยืนกดเงินข้างๆร้าน ชายสี่หมี่เกี๊ยวกลิ่นหอมของน้ำซุปลอยอบอวนจนท้องร้อง มองซ้ายมองขวา ไม่น่าจะเจอคนรู้จักได้ ก็หย่อนตัวนั่งลงสั่งอาหาร

“บะหมี่เกี๊ยวแห้งพิเศษครับป้า"/"เอาเหมือนเดิมครับป้า” 

ผมชะงักหันไปมองด้านหลังถึงคนที่มาใหม่และตะโกนสั่งพร้อมผม  ผมหลบตาเมื่อสายตาเราประสานกัน  เขาเป็นผู้ชายที่หล่อมากๆเหมือนที่เราเห็นได้ตามซีรีส์สมัยนิยม ผมกึ่งๆไม่เชิงรองทรงและผมยาวแฟชั่น เอาเป็นว่าหล่อมากแหละครับแถมยังสูงมากๆอีกด้วย  แต่ว่า เขาอยู่ในชุด กางเกงน้ำเงิน...


เครื่องแบบมัธยมปลาย?


โอโห เด็กสมัยนี้ทำไมมันโตเร็วทันใช้ได้แบบนี้  ตอนผมอยู่มอปลายผมยังตัดผมเกรียนเรียนร.ด.หน้าไหม้แดดอยู่เลยนะเฟร้ย!


ผมกลับมาสนใจมือถือในมือ ทั้งร้านมีสองโต๊ะ และโต๊ะนึงก็โดนครอบครองด้วยพี่สาวคนนึงที่มานั่งกินบะหมี่คนเดียว รู้สึกได้ว่าโดนเด็กหน้าหล่อจ้องมองโต๊ะผมอย่างชั่งใจ หล่อแล้วยังไงเล่าไอ้หนู มาทีหลังก็ไม่มีโต๊ะกินข้าวอยู่ดี หวายๆๆๆ


เจ้าเด็กนั้นเหมือนกระตุกยิ้ม เดินดุ่มๆมานั่งตรงกันข้ามกับผม


!?!


“ขอนั่งด้วยนะครับ” เสียงก็แก่แดดเหมือนหน้าจริงๆ

“ครับ” ผมตอบ ไม่ได้เงยหน้ามองคนถาม เกี๊ยวของผมเพิ่งมาส่ง สงสัยป้าแกจะลืมใส่ผักมาให้ แต่เกี๊ยวที่แถมมาให้มาแบบจุใจ ทำเอาน้ำลายสอ  ผมเลยหยิบชามเข้าตัวและจ้วงตะเกียบหาเกี๊ยว ตั้งอกตั้งใจกินอย่างหิวโซ


เด็กตรงหน้าได้อาหารหลังผมไม่นาน เหมือนจะมีการสั่งผิด เพราะเห็นป้าขอโทษเจ้าเด็กนี่เบาๆโดยเจ้าตัวดูระหว่างกินผมกับเพื่อนร่วมโต๊ะไม่ได้คุยกัน รู้แต่ว่าเกี๊ยวร้านนี้อร่อยมาก แถมยังให้เยอะอีกด้วยผมกินจนหมดเกลี้ยง


แต่คนตรงหน้าเหมือนจะกินไม่หมด ...


“มีแต่เด็กที่ไม่กินผัก”  ผมพูดลอยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะแซะแต่ผมเป็นคนเห็นคุณค่าของอาหารอะ คนตรงหน้าชะงักและหันมามองหน้าตรงๆ โอโห หล่อชิบหาย


“มีแต่เด็กที่กินผิดชาม”


หื้ม!?!


“ผมสั่งไม่ผักพิเศษเกี๊ยว นี่กินผิดไปยังไม่รู้ตัวเหรอไง”


ชิบหาย...ก็ว่าอยู่ของกูไม่มีผักซักใบ..ไม่น่าปากไวเลยไอ้แฮม ผมยิ้มแห้ง


“อ่า ขอโทษ แหะๆ “ ผมหลบตา “แต่ผักมีประโยชน์กับกับสุขภาพนะ นายควรจะกินจะได้โตไวไว”


“นายต่างหากที่ควรต้องกิน ผมโตจนไม่รู้จะโตยังไงแล้ว” ไอ้เด็กนี้ย้ำคำว่าโตแล้วยิ้ม ผมได้แต่หน้าร้อนเพราะเผลอคิดตามไปถึงความโต เอ๊ย  หมายถึงขนาดตัว


“พี่น่าจะเป็นพี่เราหลายปีอยู่นะ มาเรียกนายได้ยังไง”


“ตัวเท่าเมี่ยงอย่างกับเด็กมอต้นเนี่ยนะ”


“เออ ยี่สิบสี่แล้วโว้ย แล้วก็ไม่ได้เตี้ย นายมันสูงเกินวัยต่างหาก “


“หึ  ไม่ใช่แค่สูงอย่างเดียวหรอนะ”


“อะไร๊!!”


“พี่ชื่ออะไร? “


“ฮะ ทำไมต้องบอก? “


“พี่ติดหนี้เกี๊ยวพิเศษผมชามนึง ติดหนี้ก็ต้องใช้หนี้”


“เดี๋ยวสั่งกลับบ้านให้สองถุงแล้วหายกันไปเลย”


“ผมอิ่มแล้ว พี่ต้องมาเลี้ยงผมคราวหน้าต่างหาก”


“งั้นเดี๋ยวจ่ายป้าไว้ให้ ครั้งหน้าก็มาสั่งเองแล้วกัน “


“ผมชื่อไวท์”


“ไม่ได้อยากรู้”


“ตามมารยาททางสังคม ถ้าผมแนะนำตัวพี่ก็ควรจะ..”


“เออ!! ชื่อแฮม พอใจหรือยัง!?!”


“ผมไม่มากินคนเดียวหรอกนะ ยังไงพี่ก็ต้องมากินเป็นเพื่อนผม”


“ไม่มีเพื่อนคบรึไง”


“ป้าครับ คิดเงินด้วย”


“เฮ้ย นี่ยังไม่ได้ตอบตกลงรู้ใช่มั้ย”


“นี่ครับ” ไอ้เด็กนี่จ่ายเงิน หันมาเลิกคิ้วใส่ผม


“ทำไมแก่แล้วต้องขี้บ่นด้วยอะ ทำตัวชิลๆไม่เป็นหรอ”


“อะไร!?”


“จ่ายค่าข้าวให้แล้ว พี่ก็เลี้ยงผมกลับคราวหน้า”


“ไม่ต้อง!เอาเงินคืนไปเลย”ผมแทบจะปาแบงค์ร้อยใส่หน้าไอ้เด็กนี่อยู่แล้วแต่มือที่กำลังหยิบเงินก็โดนกระชากจนตัวเซ


“”โอ๊ย อะไรของนายเนี่ย” เพราะไม่สบายอยู่แนงก็ไม่ค่อยมีอยู่แล้ว เลยปลิวหวือไปตามแรง ในหัวโคลงเคลง


“ทำไมถึงผอมขนาดนี่เนี่ย บ้านพี่ไม่มีเงินกินข้าวรึไง”


“ลามปาม”


“อยู่ที่ไหนจะไปส่ง”


“ไม่ไปโว้ย” ผมเบะปากอย่างขัดใจ อะไรวะ ไอ้เด็น่ารำคาญที่อะไรของมันเนี่ยพูดไม่รู้เรื่องเลย


“แต่กุญแจห้องพี่อยู่กับผมว่ะ จะให้ไปส่งดีๆหรือให้ผมเขวี้ยงกุญแจทิ้ง”


ผมพยายามกระโดดแย่งกุญแจแต่ไม่ถึง แถมยังโดนดึงให้เซถลาไปทับมันอีก


“หงุดหงิดโว้ยย”


“อันนั้นพี่ควรจะคิดในใจไม่ใช่ตะโกนออกมา”


“เอาคืนมา” ผมคิ้วขมวด นี่โกรธแล้วจริงๆนะเฮ้ย เจอเด็กมอปลายปีนเกลียวขนาดนี้ มึงไม่ลูบหัวกูเลยล่ะ


อะ!?!


“โอ๋ไม่โกรธนะ ไม่เอาไม่เบะ” มันลูบหัวกูจริงๆด้วยโว้ยยยย โอ๊ย บ้าบอที่สุด


“เนี่ย ใครเขาวางกุญแจคอนโดโจ้งๆแบบนั้นเล่าพี่” เจ้าตัวยกกุญแจคอนโดผมมาโบกต่อหน้า


“ผมเห็นชื่อคอนโดพี่พอดี ซอยมันเปลี่ยวนะเฮ้ย ล่าสุดเพิ่งมีคนโดนจี้มือถือไป คอนโดผมก็อยู่ทางเดียวกัน”


ผมมองตาม เพราะเป็นหน้าหนาวระหว่างที่ผมโดนไอ้เด็กขาวนี่กวนประสาทฟ้าก็มืดสนิทเรียบร้อยแล้ว  แล้วมันก็น่ากลัวนิดหน่อยจริงๆด้วย


“ไม่มีอะไรให้ปล้นทั้งนั้นแหละน่า” ผมเถียง มองเงินหลักร้อยในกระเป๋ากับมือถือรุ่นธรรมดาเครื่องนึงแล้วปลอบใจตัวเองว่าโจรอาจจะเห็นใจจนให้เงินกลับมาด้วยซ้ำ หันกลับไปมองก็เห็นคิ้วปลิงไอ้เด็กหมาบ้าขมวดตึง หมอนั่นเดินนำลิ่วไปพร้อมกุญแจจนผมต้องเดินตาม จนไปหยุดที่มอเตอร์ไซค์สีแดงสปอร์ตคันนึง


“เป็นเด็กเป็นเล็กหัดขับมอเตอร์ไซค์” ผมแซะ หมอนั่นไม่สนใจกระโดดขึ้นคร่อมรถคาวาซากิรุ่นท็อป


“ขาพี่ถึงรึเปล่า ผมต้องเอียงรถลงให้ขึ้นปะ”


“ไอ้..! “ ถึงกับจุก นี่สุดท้ายผมก็ปีนขึ้นรถมันแบบทุลักทุเล ก็ด้านหลังมันเอียงขึ้น!!


ไอ้เชี่ยยยยย!!!!!!!


ไอ้เด็กเวรนี่บิดเร็วจนผมต้องเอามือเกาะหมับเข้าที่ไหล่ แล้วทางกลบคอนโดน่ะ ลูกระนาดสูงมากไง พอมันขับไม่เบรกคนที่นั่งห้อยท้ายแบบผมก็เด้งจนตัวลอยกระแทกกับเบาะดังปั้ก


แล้วไม่ได้มีระนาดแค่ลูกเดียว นี่มาต่อๆดันดังปั้กๆๆๆ


โอยยย ก้นผมมมมมมมม


“ถึงแล้ว” ผมถอนหายใจเฮือก คือมันถึงในเวลาไม่ถึงสองนาที แต่เป็นสองนาทีที่ระทึกใจจนขาสั่น


“ปวดขี้รึไงขับเร็วขนาดนี้”


“เออ ปวดขี้ จะราดแล้ว ขอไปขี้ที่ห้องหน่อยดิ”


“มะ!!” ไอ้เด็กนั่นเดินนำผมเข้าไปในตึก กดลิฟท์เรียบร้อย


“ก็เข้าห้องน้ำรวมที่ล็อบบี้ไปสิ”


“ไม่เอาสกปรก ผมไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น “


“งั้นก็กลับไปเข้าที่ห้องตัวเองสิ เฮ้ย” ลิฟท์เปิดพอดี หมอนี่ไม่สนใจผมแล้วด้วยซ้ำแถมยังเดินนำไปที่หมายเลขห้องผมได้ถูกอีก


“ก็เลขห้องหราอยู่กลางบัตร” เออก็ถูกของมัน แต่มันใช่เรื่องหรอที่อยู่ดีๆกูจะต้องให้ไอ้เด็กเวรที่ไหนไม่รู้ที่ปีนเกลียวเถียงกูฉอดๆมาขี้ที่ห้องกูเนี่ยยยยยยยย


โอ๊ยยย ไอ้แฮม โอ๊ยยย


ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนไข้ที่หายแล้วจะกลับมายังไงชอบกล.....






——-

ขอโทษค่ะที่ดองทุกเรื่องแล้วมาโผล่เรื่องสั้นเรื่องนี้ ฮือ พอดีพยายามกลับมาแต่งนิยายหลังจากเครียดสั่งสมเรื่องงานนิดหน่อย  เรื่องนี้พยายามให้จบใน5ตอน แง #กินเกี๊ยวเด็ก






           

[ืniyataan]

น่ารักอ่ะ   
ปล. อย่าลืมลงกฎเล้าด้วยจ้า...

[Aube]

น่ารักอ่ะ   
ปล. อย่าลืมลงกฎเล้าด้วยจ้า...

กรี๊ดดด ไม่ได้ลงนาน ลืมเฉยเลยค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ