::: สุภาพบุรุษสุดปลายตรีน :::
[ ๑๙ ]
Part : ตอน 0
“ เฮ้ยไอ้โก๋เมิงมาทำไรวะ ”
“ เฮ้ย ไอ้เชี่ยเมิงมาได้ไงวะ ” ไอ้โก๋ตอบไอ้ว่าน
“ พี่แหกมาได้ไงวะ ” ไอ้นัททักกรู เจอไอ้เชี่ยแว่นประดุจเห็นสวรรค์รำไร ๆ
“ เฮ้ย ไอ่โก๋เมิงมากับพี่แฮ็คเหรอวะ ” ต่างคนต่างตกใจ มีอึ้ง ทึ่ง เสียว แน่ ๆ คุณผู้ชม 555+
.
.
“ พวกกรูบังเอิญเจอกันหวะ ” เนียนก่อนละกรู
“ บังเอิญเจอแล้วต้องเดินด้วยกันเหรอพี่ ” นั่นไงไอ้เชี่ยแว่นเล่นกรูแล้ว ไอ้นี่อะตัวร้ายเลย
“ แล้วพวกเมิงมาทำไรกันวะ ” ไอ้โก๋ถามไอ้ว่าน
“ มาซื้อของเข้าหอหวะ เมิงหละ ”
“ ซื้อของให้แม่หวะ ”
“ เมิงไม่น่าจะมาซื้อของเองได้นะ แล้ว....ที่พี่แฮ็คถือนั่นมันรายการของที่จะซื้อใช่ปะ แสดงว่าเมิงมากับพี่แฮ็ค ”
“ เชี่ยไรหละ กรูบังเอิญเจอเฉย ๆ เว่ย กรูเลยให้มันช่วย เข้าใจปะวะ แล้วกรูก็ไม่มีเหตุผลที่จะมากับไอ้เชี่ยนี่ด้วย ”
นั่นไงไอ้เชี่ยนี่เล่นละครเก่งจริง ๆ
“ อ้าว ไอ้แฮ๊ค ” ใครเรียกกรูวะ .......เพียงแค่หันไปมอง....แมร่งเอ้ยเจ็บจี๊ดเลยหวะ
“ แซน .... อ่าวไม่ได้อยู่กรุงเทพฯ เหรอ ”
“ กรูมางานวันเกิดอากงหวะ กลับพรุ่งนี้ ” ตอนนี้ทุกสายตาต่างก็จับจ้องมาที่กรู 555+ ดีนะที่เบี่ยงประเด็นได้
ไอ้แว่นกับไอ้ว่าน เลยขอตัวไปซื้อของต่อ เรื่องก็ยังค้างอยู่อย่างนั้น
“ เฮ้ยเมิงนี่แซนเพื่อนกรูหวะ แล้วนี่ไอ้โก๋รุ่นน้องกรูเอง ” แล้วอดีตและปัจจุบันก็มาพบกัน .....แต่ไอ้โก๋เหมือนว่าจะนิ่งมาก ....คงไม่มีไรนะ
“ เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันปะ ” ไอ้แซนชวนกรู กรูเลยมองหน้าไอ้โก๋....โห ตอนนี้หน้ามันแมร่งเหมือนไม่ได้ขี้มาเป็นอาทิตย์ ...เอาไงดีวะกรูใจนึงก็อยากไปนะ คิดถึงมันเหมือนกัน แล้วไอ้เชี่ยโก๋นี่หละ
“ เย็นนี้ไม่ว่างหวะ กรูมีนัดแล้วอะ ” คิดเองเออเองว่าไม่ว่าง หุหุ
“ เหรอวะ ไม่เป็นไร งั้นคราวหน้าละกัน กรูไปก่อนนะ แล้วเจอกันเว่ย ” ….แล้วไอ้แซนก็จากไป แต่ที่ยังไม่จากไปคือความมาคุของไอ้เด็กนรก
******
การคิดถึงความหลังครั้งเก่า กับรักเก่า รักที่เป็นอดีต มันไม่ใช่เรื่องผิด มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำไม่ได้
กรูไม่เชื่อว่าคนเราจะลืมอะไรได้ ๑oo % มันมีแค่การพยายามไม่คิดถึง...แต่ช่วงเวลาหนึ่งหรือสถานที่บางแห่ง
มันก็ทำให้ภาพในอดีตหวนย้อนกลับคืนมา แม้ว่าอดีตนั้นจะเจ็บปวดมากมายเพียงใดก็ตาม
******
“ มันเป็นใครวะ ” เจอยิงคำถามเลยกรู
“ เพื่อนตอนสมัยเรียนมัธยมฯหวะ มีไรปะ ”
“ หึหึ ดูเหมือนมันจะมีอะไรมากกว่านั้นนะ ”
“ แล้วเมิงคิดว่ามีอะไรหละ ? ”
“ กรูจะรู้มะ เมิงก็บอกกรูมาดิ กรูไม่อยากให้เรามาทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้นะ ”
“ .....เมิงเชื่อใจกรูปะ …..”
“ .....เชื่อดิ....”
“ เชื่อหมดใจเลยปะ ”
“ อืม ”
“ เท่านี้ก็พอแล้วหวะ ไปเถอะซื้อของต่อ ........” ไอ้เชี่ยเด็กนรกทำหน้า งง แต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ สรุปย้ายห้างหวะไปซื้อของที่ห้างรถสี่คัน.....ออกมาก็มืดละ เวลาแมร่งเร็วจริง ๆ ตะวันเดินไม่รอกรูเลย..มันเคยรอใครด้วยเหรอวะ
ตอนที่นั่งในรถกรูก็เสือกคิดถึงเรื่องกรูกับมัน....ทำไมกรูต้องปิดคนอื่นด้วยวะ....แล้วกับคนสองคนที่กรูสนิทกันซะขนาดนั้น นี่กรูไม่มีความจริงใจให้เลยเหรอวะ ? ......
“ ทำไมเราถึงต้องปิดเรื่องของเราด้วยวะ ” อยู่ดี ๆ กรูก็พูดขึ้นมาลอย ๆ
“...............” ไอ้โก๋เงียบ
“ เรื่องของเรามันน่ารังเกียจเหรอวะ ”
“...............”
“ มันจะไม่มีใครรับเรื่องของเราได้เหรอวะ ”
“...............”
“ ความจริงใจมันอยู่ตรงไหนวะ ? ”
“ กรูไม่ซีเรียสแล้วนะ จะบอกก็บอกไปเถอะหวะ บอกแค่คนสนิทก็พอ แล้วเมิงหละอยากจะบอกปะ ”
“ อืม ก็ดีหวะบอกแค่คนสนิท ” กรูตอบไอ้เด็กนรก
“ เออ ๆ ว่าจะถามนานละ ครั้งแรกที่เมิงเจอกรูเมิงไม่ชอบขี้หน้ากรูเหรอไงวะ แมร่งกวนตีนใส่กรู ด่ากรูอีก ”
“ ป่าวหวะ ” กรูถามไปซะยาว ดูมันตอบกรู......สั้นเท่าจู๋หด
“ ตอบให้มันยาวกว่านี้ได้ป่าววะ ” เริ่มหงุดหงิดละกรู
“ เมิงจะรู้ไปทำไมวะ ”
“ ทำไมกรูจะรู้ไม่ได้วะ ถ้าเมิงไม่อยากเล่าไม่เป็นไรหวะ ” ชิ แมร่งจะงอนละ
“ ขี้งอนนะเมิง ”
“ ทำไมวะ จะไม่ง้อใช่ปะ งั้นกรูจะไปหาเฮียเปา ” เวลาได้อยู่กับคนที่เรารู้สึกดีด้วย ไอ้นิสัย การกระทำ หรืออารมณ์บางอย่างที่ไม่เคยทำมันก็เกิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว .... เช่นการงอน การออดอ้อน การทำตัวเด็กลง ....
แมร่งสลิดฉิบหายกรู -*-
“ อีกแล้วนะเมิง อะไรก็เฮียเปา ๆ แมร่งไปเอากับมันเลยปะ ” แหนะ มาเหวี่ยงใส่กรูเหรอ กรูเลยทำท่าจะเปิดประตู
“ เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ทำเหรี้ยไรอะ อย่าออกไปนะเมิง ” หุหุ สุดท้ายก็ต้องสนกรู 5555+ ไอ้อ่อนเอ้ย
“ อ่าวก็เมิงไล่กรูไปเอากับเฮีย..... ”
“ ไม่ต้องพูดแล้ว พูดแล้วเจ็บจี๊ดเลยหวะ เมิงเป็นเมียกรู เมิงก็ต้องเอากับกรูคนเดียวเว่ย ” -*- ไอ้สัด
“ เมียเหรี้ยไรหละ เดี๋ยวเมิงก็ต้องเป็นเมียกรูอยู่ดีหวะ 555+ ”
“ ถ้าเมิงเป่ายิ้งฉุบชนะกรูได้นะ ” แล้วก็กลับบ้านด้วยความลัลลาเพราะกัดกันไปตลอดทาง
นี่แหละหวะมันคือเราสองคนจริง ๆ ถ้าพูดดี ๆ ใส่กันคงแปลก แม้ปากจะดูเหมือนไม่ใส่ใจกัน
แต่การกระทำมันบอกได้ชัดเจนมาก ๆ ชีวิตกรูกับมันไม่ใช่นิยายหวะ แล้วกรูก็ไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น
ไม่สัญญาว่าจะรักกันตลอดไป ไม่สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดชาติ ไม่สัญญาว่า......บลา ๆ
ไม่มีใครรู้อนาคตได้ แค่กรูทำวันนี้ให้ดีที่สุดมันก็เพียงพอแล้ว ถ้าอนาคตคนบนฟ้าจะลิขิตให้กรูเป็นอย่างไรกรูก็พร้อมที่จะรับมัน.....กรูเคยเชื่อว่าชีวิตกรู กรูลิขิตเองได้ มันก็เป็นส่วนหนึ่งแต่นอกเหนือไปจากนั้นคือ....
ชะตากรรม ที่ไม่อาจหลีกหนีมันได้.....
*****
ในชีวิตฉันที่ผ่านมานั้น ทำสิ่งผิดพลั้งมามากมาย
ยังเก็บความหลังฝังลึกในจิตใจ ไม่อยากจะผิดหวังเหมือนเคย
มาในวันนี้ กับเธอคนนี้ จึงมีคำถามขึ้นในใจ จะผิดอีกไหมที่รักเธอง่ายไป
เพราะเธอไม่เหมือนใครใครเลย
ถ้ารักเธอแล้วต้องผิดอีกครั้งหนึ่ง ฉันขอทำผิดอีกได้ไหม
จะหยุดตรงนี้หรือรักเธอต่อไป และมันจะเป็นอย่างไรไม่รู้เลย
แต่สิ่งที่รู้ที่เป็นไปแล้ว มันเกินที่ฉันจะห้ามใจ
ฉันยอมผิดหวังถ้าฉันทำผิดไป เพราะใจตอนนี้มันมี......เธอ
*****
กลับมาแม่ไอ้โก๋ก็ทำกับข้าวให้แดรกหร่อยเหาะหวะ สุดตรีนอะ ....แล้วอยู่ ๆ ก็พาลไปคิดถึงแม่กรู
เฮ้ออ ไม่ได้เจอแม่มาเดือนกว่าละ แม่กรูกับพ่อกรูไม่ได้อยู่ด้วยกันอะ เค้าแยกกันอยู่ พูดง่าย ๆ ก็คือเลิกกัน
พ่อกรูอยู่กรุงเทพฯ summer ที่ผ่านมาก็ไปอยู่กับเค้า ....ดีแล้วหวะที่เค้าเลิกกัน...มีคนถามกรูว่าทำไมดีใจที่เค้าเลิกกัน....มันต้องเสียใจดิถึงจะถูก แต่สำหรับกรูแล้วการเดินทางของคนสองคนถ้ามันถึงทางตันมันก็ต้องต่างคนต่างเดิน จะยื้อไปมันก็มองไม่เห็นทางข้างหน้า....กรูเข้าใจในสิ่งที่มันเกิดขึ้น เข้าใจในสิ่งที่มันเป็นไป
ถ้าไม่รู้จักปรับซะบ้าง ก็คงอยู่ในสังคมได้ยาก....
จากนั้นก็อาบน้ำ....อาบด้วยกันตามเดิม.....แต่คืนนี้ไม่ได้เอากันนะ ยังเจ็บก้นอยู่นิดหน่อย
ก็มีแค่ว่าวให้กัน...เพราะต่างคนก็ต่างเงี่ยน 555+ ใครจะอดได้วะ
แมร่งเห็นของกันและกันขนาดนั้น เจี๊ยวมันชี้หน้ากรู เจี๊ยวกรูก็ชี้หน้ามัน อิอิ
วันนี้แอร์อยู่ที่ ๒๕ องศา...หลับสบาย.....
“ เมิงยังอยากรู้คำตอบ เรื่องที่เมิงถามตอนที่อยู่บนรถปะ ” อยู่ดี ๆ มันก็พูดขึ้นมา
“ ....อืมดิ....” ตอบตกลงไว้ก่อน เพราะจำไม่ได้ว่าเรื่องไร 55+
“ จริง ๆ กรูเห็นเมิงก่อนหน้าที่จะเจอที่ชมรมแล้ว ครั้งแรกเจอเมิงที่ตึกเรียนรวม เมิงมีสาวชอบเยอะหวะ กรูแมร่งหมั่นไส้โคตร ครั้งที่สองคือเจอที่โรบินสัน กรูไปดูหนังกับเพื่อนแล้วเจอเมิงช่วยเค้าเปลี่ยนยาง เห็นตอนนั้นกรูก็ยังคิดว่าเมิงแมร่งสร้างภาพเอาหน้าหวะ ยิ่งไม่ชอบขี้หน้าใหญ่......หลังจากนั้นก็เจอเมิงบ่อยโคตร....
ไปโรงอาหารก็เจอ ไปหอสมุดก็เจอ ไปเรียนก็เจอ....เกลียดอะไรได้อย่างนั้นจริง ๆ หวะ ”
“ กรูควรจะดีใจหรือเปล่าวะ ต่อดิ ”
“ แล้วกรูก็รู้ว่าเมิงอะเป็นกัปตันทีมบอลของมหาลัย ที่ทั้งดัง ทั้งเก่ง ใคร ๆ แมร่งก็รู้จัก แล้วมีวันนึงเป็นความบังเอิญหรือดวงซวยไงไม่รู้หวะไอ้ว่านแมร่งให้กรูไปเป็นเพื่อนมันไปสมัครเข้าชมรมบอลของเมิงอะ กรูแมร่งโคตรตกใจ เหมือนเจอผีเลยหวะ 555+ เพิ่งเคยเจอเมิงใกล้ ๆ ครั้งแรกหวะ แล้วเมิงก็มองกรูด้วย กรูไม่รู้จะเข้าไปคุยยังไง เลยกวนตรีนเมิงไป 555+ ”
“ ไอ้สัดกรูคนนะเว่ย ....แล้วทำไมถึงอยากคุยกับกรูหละ ? ”
“ ก็......กรู.......”
“ ก็ไร ?? ”
“ ก็....ชอบอะ ทำไมวะ มีปัญหาไรปะ ” [ [ [ Coming up….. Destination ] ] ]
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 878529 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก