::: สุภาพบุรุษสุดปลายตรีน :::
[ ๑๖ ] Part : กรูกลับมาแล้วหวะ
“ เอาชัยชนะมาฝากหวะ ฮานี่เก่งตี้สุดละ 555+ ขอบคุณเมิงเรื่อง ATM ด้วยนะ ฝันดีครับ ^0^ จุ๊บ ๆ ”
เฮ้ยยยย !!!!!!!!!!!! ไอ้คำท้ายสุดนี่มันแปลก ๆ หวะ ใช่ไอ้โก๋จริงปะเนี่ย กรูเลยส่งกลับไปว่า
“ ฝันดีเช่นกันครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ จ๊วบ ๆ ”
.
.
ฝันดีแล้วกรู 555+ นี่ตกลงเราเป็นไรกันวะ ช่างเถอะหวะ แค่นี้มันก็โอแล้วมั้ง ?......จริงเหรอวะ ?
นี่กรูไม่ได้โกหกตัวเองใช่ปะ ? เฮ้ออออ
ผ่านไปสองวันที่มันไม่อยู่ ก็นะ มีบ้างที่รู้สึกขาด ๆ หาย ๆ แต่ก็ยังดีที่ได้ซ้อมบอล จะได้ไม่ต้องคิดอะไรมาก
“ พี่วันนี้ซ้อมเสร็จไปกินข้าวที่ร้านแม่ไอ้โก๋กันนะ ” อ่าวเวน ไอ้เชี่ยว่านเมิงได้กระทำการอันเหรี้ย ๆ ออกมาละ
ถ้าไปที่บ้านแม่ไอ้โก๋ แม่ก็ต้องถามถึงกรูดิวะ เชี่ยละไง งานเข้าเลย
“ บ้านมันเป็นร้านอาหารเหรอวะ ” หุหุ ทำเนียนต่อ
“ ครับพี่ บ้านมันเป็นร้านอาหารตามสั่งอะ หร่อยโคตร แม่มันก็ใจดีมาก ตักข้าวได้ตามสบาย 555+ ”
“ เหรอวะ งั้นกรู....ไม่ว่างหวะ กรู......มีนัดแล้วหวะ ” ทำไมต้องพูดติดๆขัดๆด้วยวะ เฮ้อออ
“ นัดไรวะพี่ ” ทำไมมันต้องมาสงสัยอะไรด้วยวะ ไอ้เวนนนน ตอนนี้กรูเริ่มลนละ เอาไงดีวะ คิดสิ ๆ
มันก็มีแค่ทางเดียวคือ......โทรฯไปบอกแม่ก่อน งั้นแม่จะไม่สงสัยเหรอวะ .....แต่ก็นะ ช่วยไม่ได้หวะ หวังว่าแม่จะเข้าใจ สาธุ -/\- ตอนนี้พวกมันไปอาบน้ำกันกรูก็แอบไปโทรศัพท์
“ ฮัลโหล หวัดดีครับแม่ ”
“ ลูกแฮ็ค ว่าจะใด มีหยังก่อ ( ว่าไงลูกมีอะไรหรือเปล่า ) ”
“ แม่สบายดีก่อ ”
“ สบายดีก่า ก่อเพิ่งปะกันบ่าใจ้ก๋า ( สบายดี ก็เพิ่งเจอกันไม่ใช่เหรอ ) ”
“ ผมก่อลืมไป 5555+ ”
“ ลูกแฮ็คมีหยังก่อ ( ลูกแฮ็คมีอะไรหรือเปล่า ) ” ……เริ่มไงดีวะ........
“ คือ....แห๋มสักกำ เปื้อนโก๋มันจะไปกิ๋นข้าวร้านแม่แม่นก่อ ( อีกสักพัก เพื่อนโก๋มันจะไปกินข้าวที่ร้านแม่ใช่มั้ยครับ ) ”
“ แม่นละ ลูกแฮ็คมาก่อ ”
“ คือ.....ผม....คือ......เอ่อ...”
“ ถ้าเรื่องลูกสองคนบ่าต้องห่วงเน่อ แม่บ่าอู้หยังหรอก ” เฮ้ย !!! แม่รู้ได้ยังไงวะ ???
“ แม่ฮู้โตยก๋า ???? ( แม่รู้ด้วยเหรอ ) ” เชี่ยเอากรูไข่หดเลยหวะ แม่จะรับได้มั้ยเนี่ย เครียดเลยหวะ
“ โก๋เป็นลูกแม่เน่อ แม่เลี้ยงมาเองก๊ะมือ แม่จะบ่าฮู้ใจ๋ได้จะใด แม่ก่อบะฮู้หยังลึก ๆ หรอก แม่ก่อฮู้เต้าตี้แม่รู้สึก ( โก๋เป็นลูกแม่นะ แม่เลี้ยงเองกับมือ จะไม่รู้ใจได้ไง แต่แม่ก็ไม่รู้อะไรลึก ๆ หรอก รู้เท่าที่แม่รู้สึกได้ ) ”
“ แล้วแม่บ่าว่าหยังก๋า ”
“ อย่าลืมกะ แม่มีลูกชายสองคนเน่อ ( อย่าลืมสิแม่มีลูกชายสองคนนะ ) ” แม่ต้องการบอกจะอะไรกรูวะ ?
คุยอีกสักพักก็วางไป โล่งอกเลยกรู ....แต่....แล้วแม่เข้าใจกรูกับเด็กนรกยังไงวะ ?
“ พี่แฮ็ค ” ใครเรียกกรูวะ ...?
“ อ่าว ว่าไงเมิง ” ไอ้เดี่ยวนี่เอง
“ คุยกับโก๋เหรอพี่ ” ความบรรลัยมาเยือนชื่อนี้ทำเอากรูใจหายเลย
“ โก๋ไหนวะ ” เนียนไว้ก่อน
“ แหนะ ยังปากแข็งนะ ตอนพี่ไปเปลี่ยนชุด จารย์เอกโทรฯมา ก็เลยรับสายแทน พอคุยเสร็จกำลังจะกดวาง
แต่เผลอไปกดเปิด sms ....ไม่ได้ตั้งใจนะพี่ ”
“ ใครส่งมาวะ ”
“ โก๋ ......” ซีดเลยกรู
“ เหรอวะ แล้วเมิงคิดว่าไง ”
“ ไม่คิดไรหวะพี่ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่แค่คาดไม่ถึงอะ แบบว่าอึ้งหวะพี่ ”
“ อืม ....แต่กรูกับมันยังไม่ได้เป็นไรกันนะเว่ย ”
“ เชื่อได้ปะครับ ขั้นนี้แล้วอะ รับ ๆ ไปเถอะพี่ เอาเป็นว่าจะมีแค่ผมคนเดียวที่รู้ โอเคปะ ”
“ อืม ขอบใจมากเว่ย ”
“ แต่...หวานกันจริงนะพี่ 5555+ แมร่งอิจฉาหวะ ”
“ สาดดด มาอิจฉาไรกรู เมิงกับไอ้แว่นหละไปถึงไหนละ ”
“ เฮ้ยย พี่รู้ได้ไงวะ ” เล่นมันคืนมั่ง
“ 55555555+ กรูไม่รู้เลยมั้ง สนใจออกนอกหน้าขนาดนั้น สาดดด ”
คุยกันสักพักก็แยกย้ายกัน ไอ้เดี่ยวก็ไปกับไอ้แว่น
พวกไอ้ว่านก็ไปกับคนอื่น ๆ ในทีม ....มันทำให้รู้เลยหวะ ว่าไม่มีความลับในโลกแน่นอน ซักวันหนึ่งเรื่องของกรูมันต้องมีคนรู้เยอะกว่านี้แน่นอน แล้วถึงวันนั้นอะไรจะเปลี่ยนไปมั้ย ? ทำไมกรูกลัวจังวะ ? เอาวะยังไงก็พร้อมที่จะรับมันแม้ว่ามันจะเป็นยังไงก็ตาม.....กรูก็ไปหาไรแดรกมั่ง นัดกับเพื่อนที่คณะไว้ ว่าแต่ไอ้เชี่ยเด็กนรกมันส่งมาว่าไงวะ .... “ ชนะอีกแล้วโว้ยยย คนไรวะแมร่งเก่งโคตรพ่อ กรูกำลังแดรกข้าวหวะเมิงหละแดรกไรยัง ” -*- ฆวยย
หวานตรงไหนวะ ก็ปกติดีนี่หว่า ไอ้เชี่ยเดี่ยวมันหลอกถามกรูป่าววะ ?
กรูเลยส่งกลับไปว่า “ กำลังไปแดรกกับเพื่อนหวะ หิวสาดดดด ”
“ ทำไมเพิ่งส่งกลับวะ ไปกับเพื่อนที่ไหนวะ ไปกี่คน กินที่ไหน กลับกี่โมง ” ดูมันส่งกลับมา
“ เหรี้ย เมิงเป็นพ่อกรูเหรอไง ”
“ ตอบคำถามกรูก่อนดิ ”
“ ไปแดรกกับเพื่อนที่คณะสามคน แดรกที่ warm up ( กึ่งผับกึ่งร้านอาหาร ) คงกลับไม่ดึก สาดดด พอใจยัง ”
.....ทันใดนั้นมันก็โทรฯมาโดนพลัน “ ไปแดรกข้าวเชี่ยไรที่วอร์มวะ ” มาถึงก็ใส่กรูเลย -*-
“ แล้วทำไมกรูจะแดรกไม่ได้วะ ”
“ แดรกข้าวเฉย ๆ นะเมิง ห้ามไปแดรกเหล้า ”
“ เมิงเป็นเชี่ยไรวะ ถ้ากรูจะแดรกเหล้าแล้วมันทำไม ? เมิงเป็นไรมากปะ ”
“ เมิงขึ้นเสียงกับกรูเหรอวะ ”
“ แล้วเมิงไม่ขึ้นเลยใช่ปะ ไอ่สัด เมิงใส่กรูก่อนนะเว่ย ”
“ ...ขอโทษนะ กรูคง.....บ้ามากไป ”
“ เออ พูดดี ๆ หน่อยดิวะ อย่าใช้แต่อารมณ์ ”
“ กรูขออย่างหนึ่งนะ ห้ามแดรกเหล้า ห้ามกลับเกินเที่ยงคืน ”
“ นั่นมันสองอย่างแล้วนะเว่ย 5555+ ”
“ กวนตรีนนะเมิง เออ ๆ เท่านี้แหละ แมร่งโดนเรียกประชุมอีกละ เบื่อหวะ ”
“ เออ แล้วคุยกันโชคดีเว่ย ” เฮ้ออ ทะเลาะกันได้ตลอด ตอนนี้ไปวอร์มก่อนดีกว่า หิวโคตร ๆ พอไปถึงเท่านั้นแหละแมร่งงานเข้าเลย ก็ไอ้เพื่อนเชี่ยแมร่งมันบอกว่าแดรกข้าวเสร็จเข้าไปแดรกเหล้าต่อด้านใน…..แต่ก็มีคนสั่งมา รับปากมันแล้วด้วย สรุปแดรกข้าวเสร็จกรูก็กลับเลยหวะ แต่ก็นะมีเรื่องอีกละทำไมมันซวยงี้วะ -*- ก็ไอ้เชี่ยเพื่อนตัวดีมันเสรือกไปจีบสาวที่มีผัวแล้ว ฆวยมาก จะกินอะไรก็ไม่ดูเลยว่ามีเจ้าของแล้ว แล้วเจ้าของก็นะเป็นพวกเด็กเทคนิคแล้วกรูก็ซวย สก๊อยในกลุ่มนั้นเสือกมาชอบกรู เฮ้อออ อนาถใจกรูไม่ได้แต่งมอไซค์ฯนะ ไอ้ผัวหน้าเหรี้ยมาชี้หน้ากรู ด่าเสีย ๆ หาย ๆ มากมาย ....กรูไม่ด่ามันกลับ....แต่กรูสอยมันเน้น ๆ จะ ๆ ไปที่ปากมัน จอดเลยพี่น้อง เลือดกลบปาก แถมฟันหัก แมร่งกระจอกหวะดีแต่ปาก
เอาเข้าจริงก็จ๋อย จากนั้นแหละ....ก็รุมกับนัวเนียหน้าร้าน แล้วความซวยก็มาถับถมกรูคือ....พ่อ ( ตำรวจ ) มา งามไส้มั้ยหละ สรุปไปที่โรงพักทั้งกลุ่ม ตอนอยู่โรงพักก็ห้าทุ่มครึ่งละ ไม่มีทีท่าว่าจะได้กลับง่าย ๆ และความซวยก็มาเยือนอีกระรอก....sms จากคนเดิมครับ “ อยู่ไหนวะ แดรกเสร็จยัง ” กรูส่งกลับไปว่า “ กำลังจะกลับแล้วหวะ ” เฮ้ออ แมร่งนี่กรูต้องโกหกมันเหรอวะ ไม่ชอบเลยหวะ.........เที่ยงคืนมาเยือนตำรวจก็ไกล่เกลี่ยกัน แต่เชี่ยเด็กแซ้บ ( แว๊น ) มันไม่ยอม สาดดดมากก
เมียเมิงคงมีใครอยากจะเอาทำเมียนะ ปากแมร่งก็แดงเหมือนแดรกลาบเลือดมา ผมซอยสั้นทรงแบบว่าตัดไม่ปรึกษาใคร บ้านคงไม่มีกระจกไว้ดูหนังหน้าเล้ยย ติดกิ๊ฟแมร่งเล่นซะรอบหัว กรูนึกว่าบ้านเมิงขายกิ๊ฟ หน้าตาก็เหมือนปลาบู่นึ่งซีอิ๊วดำแล้วยังปากบึน ใส่ขาสั้นแบบว่าตี๋หิด แล้วอนาถใจนึกว่าท่อนซุง สุดท้ายไปที่ตรีน...จะดำไปไหนวะ คาดว่าชีวิตนี้คงไม่รู้จักคำว่า....ความสะอาด สรุป.....คนหรือปล่าววะ -*-
sms มาอีกรอบละ “ อยู่บ้านแล้วใช่ปะ ” ไหน ๆ ก็โกหกแล้วก็เอาต่อไปละกัน
“ กรูอาบน้ำก่อนนะ พักผ่อนมาก ๆ หละ ฝันดีนะเมิง ”
คืนนี้แมร่งยาวนานหวะ เฮ้อออ มีแต่เรื่อง กว่ากรูจะได้กลับก็ตีสอง ....พรุ่งนี้เรียนเช้าอีกจะเจริญไปถึงไหนวะ
ชีวิตก็ดำเนินไปเรื่อย ๆ หวะ เรียน ๆ ซ้อม ๆ ไม่มีอะไรนอกจากนี้มาก ไอ้เชี่ยเด็กนรกก็ยังคงเหมือนเดิม
sms หากันจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว กรูก็ยังคงรู้ตลอดว่าวัน ๆ มันทำเชี่ยไรมั่ง เหมือนอยู่กับมันเลยหวะ -*-
- “ น้ำทะเลแมร่งดำชิบหาย ต้องไปเกาะถึงจะใสหวะ ถึงน้ำทะเลจะดำแต่ใจกรูไม่ดำนะโว้ยย ”
- “ แมร่งเกือบจะมีเรื่องกับทีม xxx ละ แมร่งสันดานหมา .......บลา ๆ ( ไม่สามารถพิมพ์ได้มันแรงเกิน ) ”
- “ สบายดีป่าววะ อยากได้ไรมะ จะได้เอาไปฝาก ”
- “ ฝากดูแลแม่กรูด้วยนะเว่ย ”
- “ แดรกข้าวด้วยนะเมิง แล้วเจอกัน ”
- “ เฮ้ย อวยพรกรูหน่อยดิ กรูจะแข่งแว้ววว แมร่งเจอแชมป์เก่าอีก สัดเอ้ย ”
จนกรูต้องสมัคร package sms แพงกว่าคุยโทรศัพท์อีกหวะ -*-
แล้ววันพฤหัสตอนเย็น ๆ มันก็ส่ง sms มาปกติแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือ “ เฮ้ย โทษทีนะ กรูแพ้หวะ ไม่เข้ารอบรองฯ ”
.....ไม่รู้จะบอกว่าไง เลยได้แต่ส่งไปว่า “ ^_^ ยิ้มหน่อยดิ ปีหน้าเอาใหม่ แค่นี้เมิงเก่งโคตร ๆ แล้วหวะ ”
ผ่านไปอีกสองวัน วันเสาร์ไอ้เด็กนรกก็บอกว่า “ เฮ้ยตอนนี้กรูออกจากชลฯแล้วนะเว่ย จะกลับบ้านแล้ว
คงถึงเย็น ๆ หวะ ” ถึงใน sms จะไม่บอกว่าให้มารับ แต่กรูก็รู้ว่ากรูต้องไปรับมัน มันเองก็รู้ว่ากรูต้องไปรับมันอยู่แล้ว ……นี่เป็นข่าวดีใช่ปะวะ ? 5555+ เน๊อะ แล้ววันเสาร์ก็มาถึง......
ก็มีซ้อมปกติหวะแต่ที่ไม่ปกติคือคนบางคนกำลังจะกลับมา Devil come back !!!!! 555+
“ พี่ไอ้โก๋มันแพ้หวะ ตอนนี้มันกำลังกลับมาละ ” ไอ้ว่านบอกกรู กรูทำไงหละ ? ก็ต้องเนียนเดะ 555+
“ เหรอวะ แมร่งอ่อนหวะ 5555+ กลับมาวันนี้เหรอวะเร็วเหมือนกันนะ ”
“ ทีมมันจะเข้ารอบรองฯแล้วนะ แค่นี้ก็เจ๋งแล้วอะ ” …..แล้วตอนเย็นก็มาถึง กรูแมร่งซ้อมไปใจก็พะวงไป
จนใกล้ ๆ หกโมง ก็เห็นรถมหาลัยเลี้ยวเข้ามา.....เท่านั้นแหละ
“ เฮ้ย พวกเมิงซ้อมไปก่อนนะ เดี๋ยวกรูมา ” กรูบอกลูกทีม แล้วก็ขี่น้องดรีมอย่างด่วนไปที่ชมรมมัน
คนก็เริ่มเดินลงมาจากรถ....กรูก็มองหาไอ้เชี่ยเด็กนรกมันอยู่ไหนวะคนก็เริ่มลงจากรถเกือบหมดละ
......แล้ว...แล้ว....ก็เห็นมัน กรูเลยโบกมือให้มัน เฮ้อในที่สุดก็ได้เจอกัน มันค่อย ๆ เดินมาหากรู
กรูก็ค่อย ๆ เดินไปหามัน รู้สึกแปลก ๆ หวะ....มันประหม่ายังไงไม่รู้ ใจเต้นแรงเชี่ย ๆ มันเหมือนกรูได้สิ่งสำคัญกลับคืนมา บอกไม่ถูกจริงๆหวะ กรูหยุดเดิน มันเองก็หยุดเดิน...ทำไมคนตรงหน้ากรูมันช่างมีผลอะไรกับกรูอย่างนี้วะ ไอ้โก๋เมิงเป็นใครกันแน่วะ ?
ต่างคนต่างมอง....
ต่างคนต่างอมยิ้ม....
ต่างคนต่างทำอะไรไม่ถูก....
ต่างคนต่างไม่พูดอะไร....
....และสุดท้าย.... ต่างคนก็ต่างอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ( กอดแบบกั๊ก ๆ อะ กอดแบบแมน ๆ หุหุ ประมาณโอบไหล่หลวม ๆ ) แค่นี้ใจก็เต้นตายห่าแล้วหวะ แล้วกรูก็รู้สึกว่าใจมันก็เต้นแรงเหมือนกัน
การกอดคงทำให้ใจเราใกล้กันมากที่สุดละ 555+ เน่าป่าววะ
ดีนะไอ้เชี่ยว่านไม่ได้มา แล้วก็เป็นวันหยุดไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ และคำพูดแรกที่มันพูดกับกรูก็คือ.....
“ กรูกลับมาแล้วหวะ....”[[[ TBC. ]]]
ปล. เอาเพลงมาฝาก 555+ ไม่มีไรหรอกอย่าคิดมาก หุหุ
******
รู้ตัวหรือเปล่าจากวันที่เธอเข้ามาในหัวใจ เปลี่ยนแปลงความฝันวันที่โหดร้าย
ต้องร้องไห้ ต้องเสียใจ รู้ตัวหรือเปล่า เธอเขียนเรื่องราวชีวิตฉันใหม่
แต่งเติมละครตอนที่ขาดหาย แล้วทิ้งไป ให้เฝ้าคอย
หากเปลี่ยนแปลงชีวิตฉัน
อย่าทิ้งไว้กลางคันอย่าจบไว้แค่นั้นฉันยังไม่เข้าใจ
ช่วยแต่งเติมบทสุดท้ายแม้นไม่เป็นดังใจ อยากจบมันเอาไว้ ทิ้งฉันไปหาใครคนอื่น
รู้ตัวหรือเปล่าสิ่งที่เธอเล่าให้ใจฉันชื่นฉ่ำ กลับทำให้ใจที่เคยเจ็บช้ำยิ่งเจ็บซ้ำ
โปรดอย่าตอกย้ำอีกเลย ………….รู้ตัวหรือเปล่า
*******
หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล... (อ่าน 919987 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก