.
.
ณ. หมู่บ้านเล็ก ๆ ในจังหวัดทางภาคกลาง ได้มีเด็กชายคนหนึ่งที่วัยจะใกล้ 15 ปี ในไม่ช้านี้
ได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งด้วยวัยที่ใกล้เคียงกัน ทำให้ทั้งคู่สนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
จนก่อเป็นความรัก.....ยิ่งนานวันไปทั้งคู่ก็ไม่อาจแยกกันได้ ด้วยความผูกพันธ์ดั่งผลไม้ที่สุกงอม
ทั้งคู่จึงเริ่มคิดเรื่องการสู่ขอ.....ฝ่ายชายให้คำมั่นจะมาสู่ขอ ฝ่ายหญิงได้ยินคำมั่นนั้นจึงรู้สึกดีใจมาก
จึงได้นำความนั้นมาบอกแก่บุพการี..... จากวันเข้าสู่เดือนล่วงเลยเป็นปี ฝ่ายชายก็ยังไม่มาสู่ขอเสียที
ทางบ้านฝ่ายหญิงไม่รีรออีกต่อไป จึงได้มอบฝ่ายหญิงให้แต่งกับอีกครอบครัวหนึ่ง......ซึ่งทำให้ฝ่ายหญิง
เศร้าเสียใจเป็นอันมาก.......ทางด้านฝ่ายชายเมื่อทราบข่าวการแต่งงานของฝ่ายหญิงก็เสียใจเป็นอย่างมาก
ไม่นานนักก็ได้แต่งงานเช่นเดียวกัน .........และทั้งคู่ต่างมีครอบครัวมีหลักมีฐาน
รวมไปถึงมีบุตรและธิดา อย่างละคนเช่นเดียวกัน.......
เพลาเปลี่ยน...จากเด็กไปยังวัยรุ่นสู่วัยทำงานและก้าวเข้าสู่วัยชรา......ต่างคนต่างมีหลานให้ได้อุ้ม
กาลเวลาได้นำคนให้มาพบกันและกาลเวลาก็ทำให้คนต้องพรากกัน ทั้งคู่ได้สูญเสียคู่ชีวิตที่อยู่กินกันมานาน
ความโสดได้มาเยือน สถานะคือหม้าย......
ณ. ใจกลางเมืองหลวงอย่างกรุงเทพมหานคร. ด้วยลมเพลมพัดหรือดวงอะไรมิรู้
ทั้งคู่ได้กลับมาพบเจอกันในงานรับปริญญาของหลาน ๆ ต่างคนต่างประหลาดใจ แปลกใจ
ทั้งคู่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยอะไรออกมาได้
คง มีแต่เพียงน้ำในตาที่หลั่งไหลออกมา ทั้งคู่ยิ้มให้กัน......แล้วเอ่ย " คิดถึงนะ " รักแรกได้กลับมาพบกันหลังจากห่างหายกันไปกว่า 60 ปี ......
ปัจจุบันปี 2008 ทั้งคู่ได้กลับมาแต่งงานกันเฉกเช่นคำมั่นสัญญาเมื่อ 60 ปีที่แล้ว.....
รักครั้งนี้ครอบครัวของทั้งคู่ต่างเข้าใจและดีใจ......
.
.
วันนี้ด้วยวัย 75 ปี แต่รักเราไม่เก่าเลย.....
ปล. เอามาให้อ่านเล่น ๆ ครับ ^^
ปล.2 ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงครับ ตอนนี้น้องนัทของทุกคนแรดได้เต็มที่แล้วครับ >0<
ปล.3 ตอน 3 ใกล้คลอดแล้วครับ คริ ๆ
.
.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
