หัวข้อ: มัดใจนายซุป'ตาร์ (Y) อัพ ตอนที่ 18 (5/7/61)

[sweetbutter]

Part แฟรงค์


"ขอคุยแปปหนึ่งได้ไหมครับ" ผมเอ่ยเรียกพี่ชายคนโตของบ้านที่ตอนนี้กำลังจะเดินเข้าห้องตัวเอง
"อ่า เอาสิ" พี่ใหญ่เดินนำเข้าไปในห้อง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงาน ส่วนผมที่เดินตามก็ทิ้งตัวลงนั่งปลายเตียง
"........" พี่ใหญ่ไม่ได้พูดอะไรเหมือนรอให้ผมเป็นคนเริ่มก่อน ท่าทีสงบ แต่ไม่ได้กดดันอะไร
"เรื่องบัตเตอร์อ่ะครับ" คนตรงหน้าได้แค่เลิกคิ้วแปลกใจ
"ทำไม"
"ที่พี่ใหญ่บอกว่าน้องเป็นรักแรกของพี่"
"แล้วยังไง"
"จริงเหรอครับ"
"........." คนตรงหน้าผมยังเงียบ แต่เมื่อกี้ผมเองก็แอบเห็นแววตาสั่นไหวชั่วแวบก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว
"พี่ครับ"
"เฮ้อ อย่าไปสนใจเลย เรื่องมันผ่านไปแล้ว จะเอาอะไรกับเด็กน้อยที่ยังไม่ได้ใช้คำว่านายวะ" พี่ใหญ่ตอบแบบขอไปที
"โอเคครับ ถ้าพี่บอกไม่มีอะไรผมก็จะเชื่อ ขอโทษที่รบกวนนะครับ" เจอคำตอบแบบนี้ผมเองก็ไม่คิดจะกวนใจอะไรอีก แต่สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือความรู้สึกของพี่ใหญ่เป็นเรื่องจริง เฮ้อ


Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

"BTTer"

หึ เหมือนรู้จริงๆเด็กคนนี้

"ครับ"

"นอนหรือยังครับ" เสียงใสลอดมาตามสาย

"ยังครับ เราล่ะ ยังไม่นอนอีกเหรอ"

"อีกเดี๋ยวก็จะนอนแล้วครับ"

"เป็นอะไรหรือเปล่า" ผมถามออกไปเพราะน้ำเสียงปลายสายดูไม่ร่าเริงเหมือนทุกที

"พี่ใหญ่.... เป็นไงบ้างครับ" พอถึงตรงนี้ผมก็ได้แต่ถอนหายใจ

"พี่เขาบอกว่าไม่เป็น แต่ก็คิดว่าเป็นแหละ" ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องรู้สึกยังไง ในใจก็อยากจะเห็นแก่ตัว แต่นั่นก็คือพี่ชายของตัวเอง ปวดหัวจังแหะ

"พี่... พี่แฟรงค์"

"ว่า?"

"เห็นเงียบไป มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"อ่อ ไม่มีไรหรอก นอนเถอะ พี่เองก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"

"พี่ เป็นไรบอกกันหน่อยสิ" น้ำเสียงอ้อนๆครวญมาตามสาย

"เอ้า คนไม่มีไรจะให้มีได้ไงเล่า อย่าคิดมาก พี่ไม่เป็นอะไรจริงๆ"

"หึ ตามใจ พี่ไม่เป็นอะไรก็ไม่เป็นไร แต่อย่าลืมได้ไหมว่าพี่ยังมีผมอยู่"

"ครับ" เราพูดคุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะไล่ให้อีกคนไปนอน ส่วนตัวผมเองพอกลับมาถึงห้องก็พยามข่มตาให้หลับแต่เท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลจนต้องหยิบกีตาร์ออกมาเล่น

Nothing’s impossible
Nothing’s unreachable
When I am weary
You make me stronger
This love is beautiful
So unforgettable
I feel no winter cold
When we’re together
When we’re together
ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้
ไม่มีอะไรที่ไขว่คว้ามาไม่ได้
เมื่อฉันเหนื่อยล้า
เธอทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น
ความรักนี้ช่างสวยงาม
ลืมเลือนไม่ได้เลยจริงๆ
ฉันไม่รู้สึกถึงความหนาวเหน็บอีกเลย
เมื่อเราอยู่เคียงข้างกัน
เมื่อเราอยู่ข้างกัน
Will you stand by me?
Hold on and never let me go
Will you stand by me?
With you I know I belong
When the story gets told
เธอจะยืนเคียงข้างฉันมั้ย?
อดทนต่อไป และไม่มีวันจากฉันไป
เธอจะยืนเคียงข้างฉันมั้ย?
ฉันรู้ว่าฉันคู่ควรที่จะอยู่กับเธอ
เมื่อเรื่องราวถูกเล่าขานออกไป
When day turns into night
I look into your eyes
I see my future now
All the world and its wonder
This love wont fade away
And through the hardest days
I’ll never question us
You are the reason
My only reason
เมื่อกลางวันแปรเปลี่ยนเป็นกลางคืน
ฉันมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
ฉันเห็นอนาคตของฉันแล้ว
โลกทั้งใบ และสิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลาย
ความรักนี้จะไม่มีวันมลายหายไป
และผ่านพ้นวันที่แสนยากลำบากไปจนหมด
ฉันจะไม่มีวันสงสัยในเรื่องของเรา
เธอคือเหตุผล
เหตุผลเดียวของฉัน

[/i]



Part เฟิร์ส

หลังจากน้องเล็กออกจากห้องไปผมก็ได้แต่ถอนหายใจ สิ่งที่ทำไปวันนี้ ผมก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าตัวเองยินดีกับน้องจริงๆไหม มันเหมือนมีเศษตกตะกอนที่ผมเองก็กำจัดไม่ออก ความรู้สึกที่ไม่อยากจะยอมรับว่าเรื่องมันผ่านไปนานแล้วจริงๆ

ย้อนไปเมื่อวาน
"คุณคนใหญ่คะ" เสียงคุณหญิงเรียกผมเอาไว้ก่อนจะเข้าห้องตัวเอง
"ครับ?"
"คุณคนใหญ่ช่วยคุณหญิงหน่อยได้ไหมครับ"
"อะไรครับ"
"แค่......."

คุณหญิงขอให้ผมช่วยให้น้องเล็กกับบัตเตอร์ให้ได้คบกัน เอาจริงๆมันก็ฝืนความรู้สึกนิดๆเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้มากถึงขนาดว่าไม่ไหว ได้แต่หวังว่าสักวันความรู้สึกแบบนี้มันจะหายไป



Rrrrrrrrrrrrrrrr

"Sky"

"ไงเพื่อนเกลอ มาไม่บอกไม่กล่าวเลยนะ" เสียงทุ้มดังมาตามสาย

"เออ เพิ่งมาถึงเมื่อวานไหมล่ะมึง แล้วมีไรวะ"

"ออกมาเจอกันหน่อยสิ ไม่ได้เจอกันนานแล้วเว้ย"

"พ่อง มึงเพิ่งบินไปหากูเมื่ออาทิตย์ก่อนไหม"

"ฮะฮ่า"

"เออ เจอกันที่เดิม" จากนั้นก็วางสายไปเป็นอันรู้กันว่าที่ไหน


จากตอนแรกว่าจะอาบน้ำแล้วเข้านอนก็เบนเข็มไปหยิบกระเป๋าเงินกับกุญแจรถออกไปเจอเพื่อนแทน
ผมขับรถเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะมาถึงคลับหรูที่ไอ้กายเป็นหุ้นส่วนอยู่ ที่นี่บริการดี มีความเป็นส่วนตัว หลายครั้งที่เห็นคนมีชื่อเสียงมาที่นี่บ่อยๆ และแน่นอนคือราคาก็ตามคุณภาพ ยิ่งสมัครเป็นสมาชิกยิ่งคุ้ม
ผมจอดรถตรงหน้าประตูก่อนจะมีการ์ดเข้ามาเปิดประตูและอาสาเอารถไปเก็บให้ ก่อนจะเชิญเข้าไปด้านในก่อนจะขึ้นไปด้านบนตรงโซนวีไอพี ก่อนจะเห็นเพื่อนหน้าสวยนั่งไขว้ขากอดอกรอเขาอยู่

"ไงวะ หน้าคล้ำๆ โดนของมาเหรอ" นั่นคือประโยคที่ใช้ทักเพื่อนฝูงเหรอวะ

"ปากเสียไอ้สัส" พร้อมกับโบกหัวมันไปที ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาข้างๆมัน "แล้วคนอื่นไม่มาเหรอวะ"

"ไม่อ่ะ กูไม่ได้ชวน"

"อ่าว" ปกติก็จะเป็นมันนั่นแหละที่คอยเจ้ากี้เจ้าการนัดเพื่อนคนนู้นคนนี้ไปทั่ว

"พวกมันเพิ่งมาเมื่อคืน เห็นไปต่อกันอีก ถ้าจะมาอีกวันกูติดแบล็คลิสพวกมันแน่" ดูท่าเมื่อคืนน่าจะหนักกันอยู่ไอ้กายถึงได้ทำท่าเอือมระอาขนาดนั้น

"มึงน่าจะชินนะ"

"ชินกะผีสิ เปลืองเหล้าไม่ว่า เสือกมากวนตีนกูอีก" เป็นอันรู้กันว่าในกลุ่มคนที่น่าแกล้งสุดก็มันนี่แหละ แล้วในกลุ่มมันเองก็ตัวเล็กสุด หน้าตาก็จิ้มลิ้ม ปากแดงอวบอิ่ม ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนกับใครอีกคน พอคิดถึงเรื่องนี้ก็กลายเป็นผมกระดกเหล้าไม่หยุด

"ก็มึงมันน่าแกล้งนิหว่า"

"ก็เหี้ยละ แล้วเป็นห่าไรเนี่ยอดอยากมาจากไหน กระดกเอาๆ" ไอ้กายทักขึ้นเมื่อเห็นว่าผมเติมเหล้าอีกแก้ว

"เซ็งๆว่ะ"

"เหอะ เรื่องคงหนักน่าดูสินะ ถึงขนาดไอ้ฟาร์โทรหากูได้เนี่ย" เห็นมันบ่นพึมพำก็คร้านจะใส่ใจ ตอนนี้ในหัวของผมก็วนอยู่แค่เรื่องของบัตเตอร์ ปวดหัวจริงๆ


Rrrrrrrrrrrrrrrrrr

ผมงัวเงียขึ้นขึ้นมาด้วยเสียงโทรศัพท์ มึนหัวไปหมด เมื่อคืนดื่มไปเยอะขนาดนี้ในรอบกี่ปีกันนะ ผมหลับตาตั้งสติก่อนจะลืมตาขึ้นมอง อ่า เพดานไม่ใช่ที่ห้องผมเอง สงสัยไอ้กายเอาผมมาทิ้งไว้ที่ห้องของมัน

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงเรียกเขาดังขึ้นอีกครั้ง เรียกสติผมให้กลับมา

"อื้อออ" เสียงคนข้างๆดังขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่มีเสียงกวนเวลานอน
 
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr

"มึงช่วยทำอะไรกับโทรศัพท์มึงสักทีเถอะ กูจะนอน" เสียงไอ้กายงัวเงียบอกว่าหงุดหงิดสุดๆ

"เออๆ" ผมลุกขึ้นนั่งก่อนจะรู้สึกแปลกๆ ผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้า พอหันไปมองคนข้างๆมันเองก็ไม่ได้ใส่เหมือนกัน ผมตะลึงงันก่อนที่ภาพเมื่อคืนหลั่งไหล่เข้ามาในสมอง


"ไอ้เฟิร์ส ไอ้เหี้ย ปล่อยกู!!!!"
"บัตเตอร์"


เมื่อคืนผมข่มขืนไอ้กายเพราะคิดว่าเป็นบัตเตอร์ ผมนอนกับเพื่อนตัวเอง..... ไอ้เลวเอ้ย

"ไอ้เฟิร์ส!!! มึงช่วยจัดการกับไอ้เครื่องที่มันส่งเสียงน่าหนวกหูนั่นสักที กูจะนอน" ไอ้กายลุกนั่งก่อนจะโวยวายออกมา

"คุณหญิงมารตี"

"ครับ" ผมล้วงเอาโทรศัพท์ในกางเกงที่ตอนนี้กองอยู่ที่พื้น ก่อนจะกดรับ

"คุณคนใหญ่อยู่ไหนคะ เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน"

"ใหญ่อยู่สกายครับ เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย" สายตาก็เหลือบไปมองคนที่ตอนนี้นอนหันหลังให้ผมเอาผ้าห่มคลุมหัวไปแล้ว

"อ่า ดีแล้วค่ะ ดื่มไม่ขับเนอะ แล้วจะกลับกี่โมงคะ"

"อ่า คงอีกสักพักใหญ่ครับ คุณหญิงมีอะไรหรือเปล่าครับ"

"ว่าจะชวนไปข้างนอกอ่ะค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวคุณหญิงไปกับคุณคนกลางก็ได้"

"ครับ ขอโทษด้วยนะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ ไว้สร่างแล้วค่อยกลับนะคะ ไม่ไหวก็โทรหาลุงสมให้ไปรับนะ อย่าฝืนขับเองล่ะ" คุณหญิงแสดงความเป็นห่วง

"ครับ" พอผมตอบตกลงคุณหญิงก็วางสายไป ตอนนี้ผมหันไปสนใจอีกคนแทน

"ไอ้กาย" ผมเรียกอีกคนแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ

"กูจะนอน มึงตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัวกลับบ้านมึงได้แล้วป่ะ"

"มึงลุกขึ้นมาคุยกับกูก่อน" ผมเดินไปเขย่าอีกคน
"โว้ย มึงจะคุยอะไรวะ" ไอ้กายลุกขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด และครั้งนี้ผมถึงได้เห็นร่างกายคนตรงหน้าเต็มๆตา ร่องรอยมากมาย พอเจ้าตัวรู้ว่าผมมองอยู่ก็ดึงมาห่มขึ้นไปคลุมตัวทันที

"เรื่องเมื่อคืน...."

"ช่างมันเถอะ แค่คืนเดียว กูไม่ใช่ผู้หญิง ท้องไม่ได้มึงไม่ต้องมารับผิดชอบกูหรอก"

"แต่..."

"ไม่มีแต่แล้ว มึงไสหัวไปซะ กูจะนอน อ่อ ออกไปล็อคห้องด้วยล่ะ กูนอนต่อละ" พอพูดจบก็หันหลังกลับไปนอนต่อทันที
ผมที่ตอนนี้เหมือนคนไม่ได้สติก็ได้แต่แต่งตัวแล้วออกจากห้องไปแต่ก็ไม่วายล็อคห้องให้ตามที่คนบนเตียงสั่งไว้
ถ้าตอนนั้นผมมีสติอีกนิดคงสังเกตเห็นคราบน้ำตาและจมูกแดงๆของอีกฝ่าย แถมยังรอยเปื้อนสีแดงบนที่นอนนั้นด้วย