ถึงโนอาห์จะเป็นราชาแวมไพร์ที่รักความโดดเดี่ยวเหมือนแวมไพร์ตนอื่นๆ แต่ว่าการใช้เวลาทั้งวันอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่มาเป็นเวลาหลายวันนี่ทำให้เขาค่อนข้างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“ดีแลน”
“หืม”
ดีแลนนี่ก็อีกคน เดี๋ยวนี้เห็นว่าเขายอมอ่อนลงให้เยอะ บางทีเลยไม่ยอมทำตามคำสั่งเขาง่ายๆ ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ ถึงสุดท้ายแล้วจะยอมทำก็เถอะ
“ฉันอยากไปตลาด”
ดีแลนถอนหายใจเมื่อได้ยินคำพูดนี้เป็นรอบที่ล้านและคำตอบเขาก็เป็นเหมือนเดิม แต่วันนี้ดูมันจะทำให้ราชาแวมไพร์ไม่พอใจกว่าปกติ
“ถ้านายไม่ไป ฉันไปคนเดียวก็ได้” โนอาห์พูดแล้วทำท่าจะเดินออกไปจากห้องจริงๆ ดีแลนที่ไม่สามารถปล่อยให้คนตรงหน้าไปคนเดียวได้จึงรีบวิ่งไปจับข้อมือไว้
โนอาห์หันกลับมา ใบหน้าสวยงอง้ำ
“ปล่อย! ดีแลน ฉันจะไป”
ด้วยน้ำเสียงที่เป็นคำสั่งดีแลนที่เป็นแวมไพร์จึงไม่สามารถขัดใจราชาแวมไพร์ได้ อดีตลอร์ดเซอร์ราโนถอนหายใจอีกรอบก่อนพูด
“เฮ้อ ก็ได้ๆ แต่ฉันไปด้วย” เพียงเท่านั้นรอยยิ้มอย่างพอใจก็ประดับอยู่บนใบหน้าราชาแวมไพร์ทันที
ดีแลนมอง
เอาเถอะ ถ้ามันจะทำให้ราชาแวมไพร์ของเขามีความสุข สายตาของคนอื่นไม่เป็นผลหรอก
แต่ถึงดีแลนจะกล่อมตัวเองมากเท่าไหร่ว่าราชาแวมไพร์คือคนที่สำคัญกับเขาที่สุดตอนนี้ แต่สายตาของคนทั้งตลาดที่จับจ้องมาที่ทั้งคู่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะเพิกเฉยได้ ยิ่งสายตาพวกนั้นมองมาด้วยความระแวง ความไม่เป็นมิตร บางคนถึงกับวิ่งหนี
ดีแลนคิดว่าตัวเองคิดถูกเป็นอย่างมากที่ตกลงจะไปแดนแวมไพร์กับโนอาห์ อย่างน้อยในที่นั้นทุกคนก็เป็นแวมไพร์เหมือนเขา ไม่ได้มีใครกลัวใคร แต่การย้ายไปก็ต้องใช้เวลาและตอนนี้พวกเขาก็อยู่แค่ขั้นตอนการเตรียมตัว
ส่วนทางด้านโนอาห์ เขาก็สัมผัสได้ถึงสายตาของคนรอบข้างเช่นเดียวกัน แต่ด้วยความที่ค่อนข้างคุ้นชินมากกว่าเลยไม่ได้รู้สึกไม่สบายนัก แต่คนพวกนี้มันทำให้คู่หมั้นของเขารู้สึกไม่สบายใจ!
นี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นกับราชาแวมไพร์ เมื่อก่อนเขาอาจจะชอบแสดงอำนาจความเหนือกว่าใส่อดีตลอร์ด แต่ว่าพอเขาสารภาพเรื่องนั้นออกไปปุ๊บ นิสัยความหวงของของราชาแวมไพร์ก็กำเริบขึ้นทันที
ดีแลนตอนนี้ก็เหมือนกับสมบัติที่มีชีวิตชิ้นหนึ่งของเขา และคนที่ทำให้คนของเขาไม่สบอารมณ์ก็ทำให้เขาไม่สบอารมณ์ด้วยเช่นเดียวกัน
แต่ก่อนที่โนอาห์จะได้อารมณ์ขุ่นเคืองไปมากกว่านั้น สายตาก็ดันเลือบไปเห็นร้านค้าน่าเข้าร้านหนึ่ง
“ฉันอยากกินอันนี้” ราชาแวมไพร์สะกิดให้คนข้างๆ หันไปดู
ดีแลนมองร้านไอศกรีม มันเป็นร้านเปิดใหม่เพราะเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย
“ก็เอาสิ” ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้าน
ทันทีที่เจ้าของร้านเห็นคนทั้งคู่ก็เดินมาต้อนรับทันทีก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นคนที่อยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์มาตลอดหลายสัปดาห์นี้
โนอาห์ปล่อยคลื่นความเย็นอำมหิตไปที่เจ้าของร้านทันทีเมื่อไม่เห็นว่าเขาจะมาต้อนรับเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ ที่ทยอยกันออกจากร้านไป
เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าของร้านจึงรีบกุลีกุจอมาต้อนรับทันทีถึงแม้มือจะสั่นเมื่อรู้ว่าอยู่ต่อหน้าแวมไพร์สองตนแถมคนหนึ่งเป็นถึงราชาแวมไพร์
“นายสั่ง” โนอาห์เลื่อนเมนูไปให้ดีแลนเหมือนปกติ มันติดเป็นนิสัยไปเสียแล้วที่จะให้คนเป็นคู่หมั้นสั่งอาหารให้เพราะดีแลนรู้จักแดนมนุษย์มากกว่าเขาแถมยังสามารถสั่งอาหารได้ถูกใจเขาเสมอ
เอาเป็นว่าเดี๋ยวไปแดนแวมไพร์เขาค่อยชดเชยให้แล้วกัน
ดีแลนรับเมนูมาก่อนจะจิ้มสั่งไอศกรีมที่เขาคิดว่าโนอาห์น่าจะชอบอย่างไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ ถึงมันจะไม่เหมือนสูตรท่านแม่ของเขาก็ตาม
เจ้าของร้านพยักหน้ารับออเดอร์ด้วยความกระตือรือร้นเกินเหตุทำให้โนอาห์ได้แต่ส่ายหน้า ถึงพวกแวมไพร์จะกลัวเขาอยู่ในใจลึกๆ แต่ถ้าทำตัวน่ารำคาญแบบนี้คงโดนเขาลงโทษไปนานแล้ว
โนอาห์กับดีแลนนั่งลงในร้านที่ตอนนี้ไม่เหลือคนอื่นแล้ว
บางทีราชาแวมไพร์ก็คิดว่าถ้าเป็นแดนอื่นอาจไม่กลัวเขาขนาดนี้ อย่างแดนมังกรหรือแดนเฟย์ แต่...
โนอาห์มองหน้าดีแลน
.
..ก็คนคนนี้ดันอยู่ในแดนมนุษย์นี่
“นี่ครับที่สั่ง เชิญทานกันตามสบาย” เจ้าของร้านเอาไอศกรีมถ้วยใหญ่สองถ้วยมาเสิร์ฟด้วยรอยยิ้มกว้างผิดปกติ แต่โนอาห์รู้ คนคนนี้กำลังกลัว
ราชาแวมไพร์จัดการไอศกรีมตรงหน้าทันที
ถึงมันจะไม่ได้อร่อยเท่าที่เพนนีหรือดีแลนทำให้ที่คฤหาสน์ แต่ความหวานของมันก็ช่วยจรรโลงจิตใจเขาได้ดี
อดีตลอร์ดมองหน้าคนที่ลงมือทานไอศกรีมด้วยความมุ่งมั่น
ตอนแรกที่เจอเขาก็ไม่คิดเหมือนกันว่าราชาแวมไพร์จะมีรสนิยมชอบทานของหวาน มันช่างไม่เข้ากับชื่อเสียงอันฉ่าวโฉ่นั้นเสียเลย แต่มารดาของเขาบอกว่าที่แดนแวมไพร์อาหารหวานกว่าที่แดนมนุษย์มาก อาหารบางอย่างที่ไม่ใช่ของหวานบางทีอาจหวานกว่าของหวานในแดนมนุษย์อีก
ไม่แปลกใจเลยที่เมื่อวันก่อนเขาเจอโนอาห์กำลังกินน้ำแข็งไสชามโตแทนอาหารเช้า...
แต่ถึงอย่างนั้นโนอาห์ก็ยังเงยหน้ามามองเป็นเชิงถามคนตรงหน้าว่าทำไมไม่ลงมือซะที
ดีแลนหัวเราะน้อยๆ กับท่าทางนั้นและคราบไอศกรีมที่ติดอยู่ที่มุมปาก
“เลอะหมดแล้วโนอาห์” อดีตลอร์ดหยิบกระดาษทิชชู่ที่อยู่ข้างโต๊ะให้อีกฝ่าย
ดีแลนเลิกคิ้วเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมรับไป
“เช็ดให้หน่อยสิ” ราชาแวมไพร์พูดด้วยน้ำเสียงอย่างไรก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็ใช้กระดาษในมือนั่นเช็ดคราบที่เลอะออกให้ซะแล้ว
แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะได้สนทนาอะไรมากไปกว่านั้น เสียงกริ่งที่ประตูก็ดังขึ้น
ตอนแรกทั้งสองคนก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเดี๋ยวคนที่มาเห็นว่าเป็นพวกเขาอยู่ในร้านก็คงกลับออกไปเองเหมือนกับเจ้าของร้านที่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ร้านแล้ว แต่คนคนนั้นกลับ...
“สวัสดีค่ะ ไม่คิดว่าจะเจอพวกท่านที่นี่นะคะ”
ดีแลนหันหลังไปมองเจ้าของเสียงที่ดังมาจากด้านหลังเขาก่อนจะครางออกมาอย่างไม่คิดว่าจะเจอกันอีก
“ท่านอลิซาเบ็ธ” เจ้าของชื่อยิ้มเศร้ากับสรรพนามที่คงความห่างเหินไม่เปลี่ยนกับตอนที่เจอกันครั้งสุดท้าย
โนอาห์รู้สึกหมดความสนใจในไอศกรีมตรงหน้าแปลกๆ
“ท่านมีอะไรกับพวกเราหรือเปล่า” ดีแลนถาม
“ฉันมีคำถามจะถามท่าน” อลิซาเบ็ธมองไปที่อดีตคู่หมั้นที่เคยเป็นถึงลอร์ด
ดีแลนถอนหายใจมองไปทางโนอาห์ก่อนตอบ
“ถามมาเถอะ”
หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูดสิ่งที่อยู่ในใจมาเป็นเดือน
“ทำไมท่านถึงทิ้งฉันไป”
“พวกคุณอยากคุยอะไรก็คุยกันให้เสร็จเถอะ”
ทันทีที่อลิซาเบ็ธพูดคำถามออกมา โนอาห์ก็พูดแทรกขึ้นมาทันที ร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยปล่อยให้ไอศกรีมที่ยังทานไม่หมดอยู่อย่างนั้นก่อนจะก้าวเท้าออกจากร้านไป
“โนอาห์!” ดีแลนเรียกชื่อคู่หมั้นก่อนทำท่าจะตามไปติดก็แต่มือที่คว้าเข้าที่ข้อพับเขา
อดีตลอร์ดหันกลับมามองคนที่ทำให้ราชาแวมไพร์เขาอารมณ์เสียทันที
อลิซาเบ็ธรู้สึกเย็นยะเยือกกับสายตานั้น
“ปล่อยฉัน”
หญิงสาวทำใจดีสู้เสือ
“ท่านต้องตอบคำถามฉันก่อน”
“อลิซาเบ็ธ ท่านก็รู้อยู่แก่ใจ ระหว่างเรามันไม่มีความรัก”
เหมือนมีลูกศรทิ่มเข้ากลางใจของหญิงสาว น้ำตาเริ่มเอ่อล้นถึงแม้หล่อนจะรู้ดีว่าน้ำตาของหล่อนไม่มีผลอะไรกับอดีตลอร์ดคนนี้เลยก็ตาม
“แล้วท่านรักท่านโนอาห์หรือ”
ดีแลนตอบทันทีอย่างไม่ต้องคิด
“ใช่ ฉันรักเขา”
รอยยิ้มของหล่อนเปลี่ยนไปทันที จากรอยยิ้มเศร้าๆ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ขมขื่นแทน ก่อนที่จะพูดประโยคที่ทำให้ดีแลนร้อนรน
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว สิ่งที่ฉันไม่ได้ ท่านก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงกร้าวอย่างที่ดีแลนไม่คิดว่าหล่อนจะมี
“ท่านหมายความว่าอย่างไร!” ในที่สุดดีแลนก็หมดความอดทน เริ่มตระหนักได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าตรงมีแผนการอะไรบางอย่างแน่นอน
และแผนการนั้นย่อมเกี่ยวกับคนรักของเขา...
โนอาห์เดินออกมาจากร้านไอศกรีมด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเหมือนที่มนุษย์ทุกคนเจอเมื่อเห็นคนรักตัวเองอยู่กับคนรักเก่า ถึงโนอาห์จะมั่นใจมากว่าดีแลนไม่เคยรักผู้หญิงคนนั้นเลยก็เถอะ
“หืม” ราชาแวมไพร์ออกจากพวังค์เมื่อสายตาที่ดีกว่ามนุษย์ของเขาเห็นชายชุดดำหลายคนหลบซ่อนอยู่ตามกำแพงและหลังคาของตึกแถวนั้น
ดูเหมือนจะมีคนเล่นไม่ซื่อ...
เห็นได้ชัดว่าถึงทุกคนจะรู้ว่าเขาเป็นราชาแวมไพร์ แต่ก็ยังมีคนอยากเข้ามาท้าทาย
สงสัยเขาคงหลับใหลไปนานเกินไป คนพวกนี้เลยไม่เคยเห็นความสามารถที่แท้จริงของเขา
โนอาห์กรอกตาอย่างไม่รู้จะทำอะไรดีเมื่อคนเป็นคู่หมั้นใช้เวลาจัดการกับหญิงสาวคนนั้นนานเหลือเกิน
ตาของราชาแวมไพร์กระตุกเมือชายชุดดำบนหลังคาเริ่มเคลื่อนไหวเพิ่มความมั่นใจว่าเป้าหมายคือเขาไม่ใช่คนที่ยังอยู่ในร้านไอศกรีม
เอายังไงดี...
หนีจากสถานการณ์นี้ง่ายนิดเดียว แค่หายตัวแวบเดียว
แต่ว่า...
ถ้าได้เห็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเขาออกจากหอคอยก็ดูน่าสนุกไม่เบา
ร่างบางจึงไม่ได้ขัดขืนอะไรเมื่อสัมผัสได้ถึงเวทยาสลบที่ส่งมาทางเขา
“โนอาห์!” ดีแลนเรียกหาทันทีที่ออกมาจากร้าน อดีตลอร์ดเริ่มว้าวุ่นเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของราชาแวมไพร์ ยิ่งคิดถึงคำพูดของอดีตคู่หมั้นแล้วก็ยิ่งไม่สบายใจ
‘ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว สิ่งที่ฉันไม่ได้ ท่านก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน’
ไม่ผิดแน่... หล่อนวางแผนอะไรบางอย่าง
อะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับคนรักของเขา!
ดีแลนวิ่งไปทั่วตลาดพยายามหาความผิดปกติใดๆ ที่อาจเกี่ยวข้อง แต่ก็ไม่พบ ความร้อนรนยิ่งมีมากขึ้นก่อนที่ประโยคประโยคหนึ่งที่มารดาของเขาเล่าให้ฟังเมื่อนานมาแล้วจะแวบเข้าหัวมา
‘…เลือดของราชาแวมไพร์ที่อยู่ในตัวลูกมีเศษเสี้ยววิญญาณส่วนหนึ่งอยู่ด้วย ราชาแวมไพร์เลยต้องการสัญญาหมั้น...’
มีเศษเสี้ยววิญญาณอยู่...
แปลว่าวิญญาณของพวกเขาเชื่อมต่อกันสินะ
ดีแลนพยายามตั้งสมาธิไปที่แกนวิญญาณในตัวเขามันเป็นเรื่องพื้นฐานที่ทุกคนทำได้แต่ไม่ค่อยมีใครทำกันเพราะไม่รู้จะมองแกนวิญญาณตัวเองไปทำไม
ใช้เวลาไม่นานนักดวงตาที่มองไปที่ความดำมืดก็เห็นแท่งแท่งหนึ่งอยู่ด้านหน้า อันที่จริงเรียกว่าแท่งก็ไม่ถูกควรจะเรียกว่าเสาต้นหนึ่งต่างหาก
อดีตลอร์ดมองแกนวิญญาณตัวเองที่ดูเหมือนจะใหญ่กว่าครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นมาก น่าจะเป็นเพราะเลือดแวมไพร์ที่สามารถยืดอายุขัยของเขาได้
เพียงพริบตาเดียวดีแลนก็สังเกตเห็นวัตถุประหลาดที่เกาะอยู่ที่ใจกลางแกนวิญญาณของเขา มันให้ความรู้สึกอุ่นเหมือนสัมผัสจากราชาแวมไพร์
ไม่ผิดแน่...
ดีแลนเผ่งสมาธิทั้งหมดของตนไปที่เศษวิญญาณแปลกปลอมนั้นก่อนจะสัมผัสได้ว่ามันกำลังบอกว่าเจ้าของวิญญาณส่วนใหญ่อยู่ที่ไหน
ดวงตาสีฟ้าอมแดงลืมขึ้นมา หน้าหันไปที่ทิศที่วิญญาณของโนอาห์เรียกร้องอยู่
ทันใดนั้นร่างของอดีตลอร์ดก็หายไปเหลือแต่ค้างคาวตัวน้อยที่บินตรงไปด้วยความเร็วสูง
โนอาห์กระพริบตาปริบๆ เมื่อสติสัมปชัญญะเริ่มกลับคืนมารวมถึงความรู้สึกที่แต่ละส่วนของร่างกายด้วย
นั่นทำให้เขารู้ว่าตัวเองกำลังถูกผูกติดอยู่กับเก้าอี้เหล็กตัวหนึ่งด้วยเชือกกักกันพลังเวท
นับว่าคนที่จบเขามายังมีหัวอยู่บ้าง...
แต่เชือกกักกันพลังเวทเส้นแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกนอกจากทำให้รู้สึกขืนๆ ตอนร่ายเวทเท่านั้น
โนอาห์พยายามขยับร่างกาย
“โอ๊ย!” แต่เข็มเสียบอยู่ที่ข้อพับเขาทั้งสองข้างควานไปในเส้นเลือดของเขาเกิดเป็นความเจ็บ
โนอาห์มองไปที่เข็มทั้งสองที่ต่อเข้ากับสายยางและถุงเก็บเลือดที่มีเลือดอยู่ในนั้นประมาณครึ่งหนึ่งแล้ว
เอาล่ะ! เขาหงุดหงิดของจริงแล้ว ถึงเขาจะรู้ว่าคนพวกนี้มีเป้าหมายอยู่ที่เลือดของเขา แต่การจับเขามาใส่เข็มแบบนี้ ไม่สบอารมณ์อย่างแรง!
อีกอย่างเลือดของราชาแวมไพร์มีคุณสมบัติพิเศษก็จริง แต่ต้องเป็นเลือดที่ให้ด้วยความเต็มใจเท่านี้ ฉะนั้นการมารีดเลือดไปเองแบบนี้ ของเหลวสีแดงนั่นก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำเปล่าหรือเลือดของมนุษย์ธรรมดาๆ
ราชาแวมไพร์มองสายที่ระโยงระยางก่อนเริ่มคิดว่าจะหนีออกไปเองดีไหม
ไม่ได้ๆ! เขาต้องได้เห็นคู่หมั้นของเขาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวก่อน!
แต่การนั่งอยู่เฉยๆ กับที่นี่มัน!!
ค้างคาวน้อยที่บินด้วยความเร็วสูงสุดใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่ภายนอกดูเหมือนบ้านปกติทุกอย่าง
ยกเว้นก็แต่วิญญาณในตัวเขากำลังเรียกร้องอีกคนในนั้น!
ไม่ต้องใช้ความคิดดีแลนเปลี่ยนร่างกลับแล้วบุกเข้าไปในบ้านหลังนั้นทันที
ดีแลนก้าวทีละก้าวโดยใช้สัญชาตญาณที่จะนำพาแวมไพร์ไปหานายเหนือหัวของตน
เงียบมาก...
เงียบผิดปกติ...
ในที่สุดสัญชาตญาณของดีแลนก็พาเขามาถึงหน้าประตูบานหนึ่ง เขารับรู้ได้ทันทีว่าคนที่เขาต้องการอยู่หลังประตูบานนั้น
แอ๊ด...
ภาพตรงหน้าทำเอาท่านอดีตลอร์ดฉุนกึกทันที ของเหลวสีแดงไหลออกมาจากร่างคนรักของเขาที่นั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเก้าอี้ กลิ่นเลือดตอนนี้มันไม่ใช่กลิ่นหอมหวานแบบที่เขาเคยได้กลิ่น มันเป็นกลิ่นคาวเลือดเหมือนสนิมเหล็ก เหมือนเลือดของมนุษย์ แต่มันก็ยังเป็นเลือดของโนอาห์ของเขา
และเลือดพวกนี้เป็นของเขาเท่านั้น! คนอื่นไม่มีสิทธิ์!!
“โนอาห์!”
.
.
.
แล้วดีแลนจะมาช่วยโนอาห์ทันหรือไม่นั้น...
ติดตามต่อในเล่มฮ้าาาาา (อุดหนุนเราหน่อยน้าาา เล่มแรกที่ทำเลย เราจะทำอย่างตั้งใจมากๆ)
ก่อนอื่นๆๆ ขออวดปกก่อน พร้อมไหมทู๊กคนนนนนน
แต่นแตนแต๊นนนน
https://photos.app.goo.gl/TFk3Zpv8cDwhf1Lx7 (แปะในเว็บแล้วสีเพี้ยนอะ ไม่รู้ทำไม)
จะมีอะไรในเล่มบ้าง
- เนื้อเรื่องหลักทั้ง 23 ตอน
- ตอนพิเศษต่อจากข้างบน
และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ!!
- ตอนพิเศษตั้งแต่ดีแลนกับโนอาห์ไปอยู่แดนแวมไพร์ (ยาวววมากกกก ยาวประมาณหนึ่งในสี่ของเนื้อเรื่องหลัก) ซึ่งทุกคนจะได้รู้ว่าชีวิตในแดนแวมไพร์จะบันเทิงและเคล้าน้ำตาขนาดไหน และยังมีปมอีกมากมาย(ที่คนอ่านอาจไม่คิดว่าเป็นปม)ที่รอวันคลี่คลาย
รายละเอียด
- ความหนา 245 หน้า
- ปก กระดาษอาร์ตการ์ด 260 แกรม พิมพ์ 4 สี 1 ด้าน (ปกหน้าและปกหลัง) พร้อมเคลือบ
- เนื้อใน กระดาษถนอมสายตา 75 แกรม พิมพ์ขาวดำ
- เข้าเล่ม ไสกาว
- ที่คั่นหนังสือขนาด 4 x 15 ซม. (หรือเล็กกว่า) พิมพ์ 4 สี 1 ด้าน ใช้กระดาษและเคลือบเหมือนกับปก
- ราคา 220 บาท (ยังไม่รวมค่าส่ง ems 50 บาท ลงทะเบียน 30 บาท)
ขั้นตอนการจอง
- เข้าไปที่
https://goo.gl/forms/2IMzGSaVBx2L0CMJ2 แล้วกรอกข้อมูลให้เรียบร้อย
- โอนตังค์ (เนื่องจากว่าเราเป็นนักเขียนใหม่มากยังไม่รู้ว่าจะมีคนซื้อเท่าไหร่ เราจะให้จองถึงจำนวนที่เราจะทำก่อน ถึงจะรีบเปิดให้โอนนะคะ ฉะนั้นคอยอัพเดทหรืออ่านเมลล์ด้วยค่ะ)
- แจ้งโอนที่
https://goo.gl/forms/Gf2jLgFmOFQNdQcZ2 จองได้ตั้งแต่ วันนี้ - วันลอยกระทง (23 พ.ย. 2561)
โอนเงินได้ตั้งแต่เมื่อเปิดให้โอน - 30 พ.ย. 2561
จัดส่งเดือนธันวาคม
สุดท้ายยยยย อย่าลืมไปกดไลค์เพื่อรับข่าวสาร เช่น อัพเดทความเคลื่อนไหวต่างๆ ได้ที่
https://www.facebook.com/MaddieTheWriter/ ช่วยเข้าไปกดไลค์กันเยอะๆ นะคะ
สามารถติดต่อนักเขียนได้ที่
Email : yimgantaอย่าแสดงเมลบนบอร์ด (สะดวกสุด)
โทร 0824981774 (บางทีเรียนอยู่อาจจะรับไม่ได้นะคะ)
Facebook : เพจด้านบนเลยยย
หัวข้อ: Re: {{เคะราชินี}} == ♠ ที่รัก... เอียงคอมาอีกนิดสิ ♠ == || ตอนพิเศษ (อ่าน 10155 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก