ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
==================
==================ฝากไดอารี่นี้ให้เพื่อนผมด้วยครับ [เรื่องสั้น/จบแล้ว] ถ้าหากแบงค์ เพื่อนรักที่สุดของกูอ่านไดอารี่เล่มนี้อยู่ ก็ขอให้รู้ว่าตอนนั้นกูอาจจะไม่อยู่กับมึงแล้ว กูอาจจะตาย หนีไปต่างประเทศ ย้ายบ้าน ฯลฯ
แต่สิ่งที่กูอยากให้มึงรู้เลย คือกูรักมึงนะ รักความกวนตีนของมึง รักเสียงหัวเราะของมึง รักรถโตโยต้าโง่ๆ ของมึง...ที่กูไม่ยอมให้ไดอารี่เล่มนี้ตั้งแต่ตอนที่กูอยู่ เพราะกูอาย กูกลัวว่าถ้ากูสารภาพสิ่งที่กูคิดมาตลอด มันจะทำให้มึงรังเกียจกูและทำให้เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้
แต่ถึงอย่างนั้นกูก็จะบอกมึง ถึงแม่งจะเป็นวิธีที่โครตจะขี้ขลาดก็ตามเหอะว่ะ
กูจำรายละเอียดทุกอย่างของมึงได้นะ จำได้แม้กระทั่งวันที่เราเจอกันวันแรก สิ่งที่มึงไม่ชอบ วันเกิดมึง หรือแม้แต่สีฟ้าสว่างซึ่งทำให้กูมองกูต้องนึกถึงมึงทุกครั้ง...
มึงจะเป็นเหมือนกูมั้ย? เวลามองท้องฟ้า มึงจะนึกถึงกูมั้ย? กูโครตคิดมากเลยว่ะ หรือต่อให้มึงจะไม่คิดถึงกูเลยก็ตาม...แต่กูจะคิดถึงมึงนะ
14 / 08 / xx
“ไอสัดบีม ตัวก็หนักยังจะเสือกแดกเยอะอีก” ร่างสูงของแบงค์เพื่อนสนิทที่แบกของผมอยู่ของผมว่า เหตุเกิดจากการที่พวกเราชาวแก๊งค์นั้นไปดื่มเหล้ากันที่ผับแห่งหนึ่ง แล้วผมดันเกิดอาการคออ่อนขึ้นกะทันหัน ไอ้แบงค์เลยอาสาพาผมส่งกลับหอ
แต่มันไม่ได้รู้เลยว่ามันกำลังโดนผมหลอกเข้าเต็มๆ
“ลุกเว้ย กูจะเช็ดตัวให้มึง” มันบ่นหลังจากที่พาผมนอนลงบนเตียงในหอได้สำเร็จหลังจากทุลักทุเลมานานกว่าครึ่งชม. ผมแอบปรือตามองมันนิดหน่อย หน้าหล่อๆ ของมันแดงนิดๆ เพราะดื่มไปพอตัว
“อื้ออ” ผมครางเพื่อความสมจริง พร้อมบิดตัวไปด้านข้างให้เบียดกับไอ้แบงค์มากขึ้น มันผลักผมด้วยความติดรำคาญนิดๆ ก่อนจะจัดหัวผมให้ลงล็อกหมอนโดยที่ตัวเองยังคงนั่งบ่น
“ยุ่งยากจริงวุ้ยมึงนิ”
“เป็นเมียกูรึไงมาให้กูเช็ดตัวให้เนี้ย” เสียงทุ้มตัดพ้อเล็กๆ ซึ่งไม่ซีเรียสเท่าไหร่ ผมแอบยิ้มเล็กๆ ด้วยความดีใจ ถึงแม้จะเป็นการพูดติดตลกก็เหอะ
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ามันจะทำสีหน้าอย่างไรอยู่ จะยิ้มหรือจะหน้าบึ้งให้ความยุ่งยากของผม แต่ตอนนี้ผมคิดว่าตัวเองโครตมีความสุขมากๆ เลยว่ะ เลยอยากจะขอตักตวงอีกนิดละกัน
ไม่คิดเปล่า แขนของผมก็ก่ายไอ้คนข้างๆ ด้วยความเนียน แรกๆ มันก็จะสะบัดหนีนะ แต่ไม่รู้สงสารหรืออะไร ยอมให้กอดเฉยเลย
“เห้ออ ไม่ต้องเช็ดแม่งละตัว กูนอนแม่งทั้งงี้แหละ” มันล้มตัวลงนอนโดยไม่ยอมปัดมือปลาหมึกของผมออก และดูเหมือนมันจะเหนื่อยล้ามากจริงๆ จนสามารถหลับได้รวดเร็วทั้งๆ ที่ยังไม่ปิดไฟ เรียกได้ว่าหัวถึงหมอนแล้วหลับแบบไม่คำนึงถึงอะไรเลยจริงๆ
จนลำบากถึงคนเมา (ปลอมๆ) ต้องลุกไปปิดไฟด้วยตัวเอง ความมืดครอบคลุมไปทั่ว ผมปรับสายตาให้มองหน้าคนข้างๆ ได้ชัดขึ้น พร้อมสำรวจแบบที่ตอนตื่นไม่เคยได้ทำ
จมูกโด่งๆ หน้าขาวๆ ขนาดหลับอยู่ยังหล่อเหี้ยๆ กลิ่นเหล้าจางๆ ลอยแตะจมูก จนเผลอทำให้มือของผมยื่นไปแตะหน้ามันเบาๆ
“อื้มม บีม” ผมยิ้มกริ่มให้มัน มันคงไม่รู้ตัวหรอกว่ามันพูดชื่อผมออกมา เอ้ะ? หรือมันจะจงใจกันนะ?
“นี่มึงละเมอหรอแบงค์?” ผมก็ยังจิ้มๆ แก้มมันต่อไป โดยไม่ได้กังวลเลยว่ามันจะตื่นมามั้ย ในใจคิดว่ามันเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกที่เคยเห็น
15 / 08 / xx
ผมตื่นมาด้วยอาการงงๆ มองหาคนข้างเตียงที่ตอนนี้มันหายไปไหนก็ไม่รู้แล้ว เสียงตะกุกตะกักที่ดังมาจากในครัว ก็ทำให้เข้าใจว่ามันคงเข้าไปทำอาการให้ทานโดยที่ไม่อยากปลุกผมตื่น
“ไอ้แบงค์ มึงทำไรอยู่วะ?” ผมมุดหัวไปดูมันผ่านประตูที่เปิดอ้าไว้ มันกำลังก้มๆ เงยๆ ในตู้เย็นของผมอยู่
“หาน้ำแข็งอยู่อะดิ ปวดคอสัดๆ เลย” ร้องอ๋อขึ้นมาทันที ผมเข้าใจสาเหตุที่มันปวดคอนะ เพราะเนื่องด้วยหอของผมที่มีหมอนแค่ใบเดียว มันเลยเสียสละนอนบนเตียงแล้วให้ผมนอนหมอนแทนมัน
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างสูงแล้วหยิบน้ำแข็งที่ซ่อนอยู่หลืบๆ ช่องฟลีสมา
“เอ้า มันอยู่ตรงนั้นหรอวะ ทำไมกูไม่เห็น”
“มึงตาถั่วไง” ผมว่าขำๆ พลางยื่นน้ำแข็งไปให้ไอแบงค์ มันทำหน้าเอื้อมแต่ก็ยอมรับน้ำแข็งไปแต่โดยดี เราสองคนย้ายโลเคชั่นมาที่ห้องรับแขกแทน เพราะห้องครัวไม่ค่อยมีอะไรให้ชื่นใจสักเท่าไหร่
ไอ้คนตัวสูงข้างๆ ก็ประคบๆ เงยๆ พลางร้องซี๊ดส์จนผมนึกว่าคอมันขาดแทนคอเคล็ดซะแล้ว
ผมนั่งดูหนังกับมันสักพักก็รู้สึกเหนียวตัวเลยปลีกตัวไปอาบน้ำ แต่งตัวก่อน ไอ้แบงค์มันก็คงอยากอาบน้ำเหมือนกันเลยเดินมาขวางผมกับประตูห้องน้ำไว้
“อย่าเพิ่งไป กูอาบก่อน”
“อะไรของมึงเนี้ย กูจะอาบบบบบ” ผมลากเสียงยาว มองมันตาเขียว แต่ควรที่มันจะสะทกสะท้าน เปล่าเลยครับ กวนตีนยังไงก็กวนตีนยังงั้น แบงค์มองผมด้วยสายตาขำขันจนอยากเข้าไปตบกบาลสักที
“ก็กูไม่ให้อะ มึงจะทำไม ฮ่าๆ”
“ไม่ทำไมไงครับ กูมาถึงก่อน” มันยังคงไม่หลบให้ผมและยังคงทำหน้าตากวนตีนอยู่
ด้ายยย มึงจะเอาอย่างงี้ใช่มั้ย? ผมประเคนเท้าของผมให้ไปลงที่ท้องของมันทันที ในความคิดผมโดนขนาดนี้มันคงจะหงายหลังไปสิบตลบแหงๆ ทว่าร่างสูงกลับเซนิดๆ แค่นั้นเอง
ผมมองมันด้วยความอึ้ง นี่เพื่อนหรือซุปเปอร์แมนครับเนี้ย
“อึ้งแดกอะดิ ธรรมดา คนมันโหด” ร่างสูงยิ้มๆ โม้ต่อตามสไตล์มัน นั่นทำให้ผมหลุดมาดหัวเราะก๊ากออกมา ถ้ามึงจะรั่วขนาดนี้นะไอ้ห่าแบงค์
มันใช้จังหวะที่ผมหัวเราะแล้วผลักตัวผมออก ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนไหล่ผมไป
“ไอ้สัดดด ร้ายจังวะมึงนี่!” ผมกร่นด่ามัน พลางเดินหนีไปรอมันที่ห้องรับแขก และเหมือนจะได้ยินเสียงทุ้มของมันหัวเราะหึๆ ตามหลังมา
19 / 08 / xx
ผมขมวดคิ้วงึกๆ ให้กับไอ้แบงค์ที่ทำหน้ากวนตีนตั้งแต่เช้า หลังจากที่มันไปส่งผมที่หอวันนั้นเราก็แทบไม่ได้เจอกันตลอดสามวัน เพราะต่างคนต่างติดเรียน ด้วยความที่อยู่คนละคณะด้วยล่ะมั้ง
บอกตรงๆ โครตคิดถึงแม่งเลย
ไอ้แบงค์เปิดกระจกรถโตโยต้าลูกรักลงมันลง พร้อมโผล่หน้าหล่อๆ ของมันออกมา ไอนี่ยังหล่อเหมือนเดิมครับ ถึงแม่ผิวมันจะคล้ำลงไปบ้างเพราะมันเรียนวิศวะ และทรงผม? ที่เหมือนจะถูกตัดมาใหม่...
มีใครเคยบอกมึงมั้ย ว่าทรงนี้หล่อชิบหายยยยยยยยยยยย
และดูเหมือนผมที่เพิ่งสังเกตทำให้ตะลึงได้ชั่วครู่ ร่างสูงก็เอ่ยเสียงขำ
“มึงยืนรอกูอัญเชิญมึงขึ้นมาหรอครับ”
“อะ อะไรล่ะ กูกำลังจะเดินไปไง” มันขำให้กับท่าทีของผมอีกแล้วครับ ไม่รู้จะขำอะไรนักหนา อารมณ์ดีมากเลยรึไง คงจะไปหัวเราะให้สาวคนอื่นด้วยล่ะมั้ง เหอะ
“หน้าบึ้งทำไม?”
“กูเปล่า” ผมปฎิเสธมันทันควัน เพราะไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้ายังไงจริงๆ ไอ้แบงค์ยิ้มอย่างมีเลศนัย ไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่ จากนั้นผมกับมันก็เงียบไปสักพักบนรถแคบๆ ของมัน
“ไปไหน?” สุดท้ายเป็นผมเองที่ตัดสินใจทำลายความเงียบระหว่างเรา โดยการถามคนข้างๆ ที่นั่งดูไฟจราจร
“มึงอยากไปไหน”
“อยากกลับหอ เหนื่อยแล้ว”
“งั้นไปแดกข้าวต่อ กูหิวแล้ว” มันว่าแล้วละสายตาจากไฟแดงมาหาผม ก่อนจะยิ้มเห็นฟัน
“มึงแม่งกวนตีน เออๆ ไปแดกก็แดก”
รู้สึกเหมือนมีคนจ้อง...พอเงยหน้าขึ้นไปสบตาเท่านั้นแหละ เจอสายตาพิฆาตหัวใจทันที! เป็นไอแบงค์ครับ มันจ้องผมและใช้ลูกอ้อน (ที่โครตมุ้งมิ้ง) บอกว่าวันนี้ให้ผมไปนอนที่หอกับมันให้ได้
“ไม่เอาอะ กูขี้เกียจไปเอาชุดที่หอกู” ผมพูดปด ทั้งทีใจจริงคืออยากไปมากแต่ที่ต้องพูดแบบนี้คือต้องการจะเล่นตัว หอไอแบงค์ทั้งกว้าง ทั้งหรูต่างกับรถโทรมๆ ของมัน ใครไม่อยากอยู่ก็บ้าแล้ว...
และที่สำคัญจะได้นอนกับเจ้าของห้องด้วย
สุดท้ายผมก็ทนลูกอ้อนสุดมุ้งมิ้งของมันไม่ไหวครับ ต้องไปนอนกับมันจนได้ มันบอกไม่ต้องแวะไปเอาชุดที่ห้องผมก็ได้เพราะมันยินดีให้ผมยืมชุดเป็นอย่างยิ่ง
ไอ้ผมก็ได้ใจสิครับ ทั้งนอนก่ายมัน ทั้งนอนจ้องหน้ามัน เหมือนวันนั้นแต่ที่เปลี่ยนไปคือผมไม่ได้แกล้งเมา และไฟก็ยังเปิดอยู่แถมมันยังไม่ได้หลับอีกด้วย
“ไอ้บีม...จะนอนจ้องหน้ากูอีกนานมั้ย?” ร่างสูงเจ้าของห้องว่าแต่ก็ไม่ได้หันหนีแต่อยากใด หนำซ้ำยังอยู่เฉยๆ ให้ผมจ้องอีก
“ไม่รู้ดิ แค่รู้สึกว่า...”
“รู้สึก?”
“รู้สึกว่ามึงหล่อมากๆๆๆ” ผมว่าเสียงขำ ไอแบงค์ก็ดูเหมือนจะชอบใจที่โดนชม หน้าหล่อๆ ของมันเลยยกยิ้มใหญ่ มิหนำซ้ำยังเอามือมาลูบหัวผมอีก
โว้ยยยยยยยยย ใจโครตเต้นแรงเลยโว้ย
“บะ แบงค์กูว่าเรานอนเถอะ” เสียงผมสั่นเล็กๆ ไอตัวโตก็เหมือนจะจับความผิดปกติได้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อให้วุ่นวาย มันครางต่ำในลำคอนิดๆ ก่อนจะโยกตัวไปปิดไฟข้างเตียง
“เหนื่อยมั้ย?” มันถาม
“หื้อ เหนื่อยอะไร?” ผมว่าพลางจ้องตาร่างสูงในความมืด แบงค์เสตามองไปทางอื่น ไม่ยอมสบตาผมตรงๆ จนผมตัดรำคาญแล้วบอกให้มันจ้องตาผม
“ก็เปล่าหรอก มึงง่วงแล้วนิ นอนเถอะ” มันตัดบทก่อนจะหันหลังหนีโดยไม่ให้ผมได้ถามอะไรต่อ แต่ก็เอาเถอะ...มันคงไม่สำคัญหรอกมั้ง?
20 / 08 / xx
ผมไม่ชอบเลยที่แบงค์มันมองฟ้าใสด้วยสายตาแบบนั้น สายตาที่มันใช้มองคนรัก...แถมยังไม่ชอบที่ร่างสูงชอบยิ้มกว้างๆ เวลาอยู่ต่อหน้าเธอ
ผมหึงมันหรอ? ให้ตายเหอะ
ในหัวตอนนี้ได้ยินอะไรอือไปหมด เสียงของแบงค์ที่กำลังเรียกชื่อก็ไม่อาจทำให้ผมหลุดจากภวังค์ได้ มันผละจากฟ้าใสมาดูผมที่ยังยืนนิ่ง
“แปปนะฟ้า เราดูไอนี่ก่อน”
“บีม--- บีม? โอเคมั้ย เป็นอะไร” มันถามผม แต่ยังคงเหลือบมองฟ้าเป็นระยะๆ
“กู...ไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวกวนพวกมึงสวีทกัน” ไม่อยากเห็นภาพแบบนั้น...นี่คือคำแรกที่ผุดเข้ามาในใจและสิ่งที่อยากพูดใส่หน้าร่างสูงที่ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกผมสักนิด ผมเตรียมหันหลังเพื่อบอกลามันอีกรอบ
ทว่า...น้ำอุ่นๆ มันไหลออกจากตา
ในเมื่อมันมีคนที่ดีกว่า แล้วมันจะต้องการผมไปเพื่ออะไร
“กู...ฮึก กูไปแล้วนะแบงค์” ผมเพิ่งรู้ตัวว่าร้องไห้ และพยายามจะควบคุมเสียงไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว ร่างสูงรู้แล้วว่าผมร้องไห้ออกมาเพราะเขา
เขาวิ่งตามผมมา แต่มันไม่ได้ผล...มันไม่ทำให้ผมหยุดวิ่งได้หรอก ผมรู้สึกอายที่เขาอาจจะรู้เรื่องทั้งหมด ในใจตีกันให้มั่วเขาอาจจะเกลียดผมไปแล้วก็ได้
จนในที่สุดเขาก็ตามผมมาได้ทัน
“มึงจะหนีกูทำไม?! มึงเป็นอะไร!” ร่างสูงถามเสียงดังพร้อมคว้าแขนของผมเอาไว้ แบงค์เกลี่ยคราบน้ำตาบนหน้าผมช้าๆ ทำให้ผมหวั่นไหวกับเขาครั้งแล้ว ครั้งเล่า...
ถ้าคิดจะทำแบบนั้นอีก ผมคงต้องบอกเลยว่ามันสำเร็จอีกครั้ง
“ฮึก ไม่ต้องมายุ่งกับกู ปล่อยกู!!” ผมตะโกนใส่มันดังลั่น ไม่อายคนแถวนี้อีกแล้ว มันอึ้งเล็กๆ เพราะไม่เคยเห็นผมเป็นแบบนี้ต่อหน้ามัน เลยยอมปล่อยมือที่จับแขนผมอยู่ นั่นทำให้ผมวิ่งหนีมันอีกครั้ง...
หลังจากที่หนีมันมาพี่แท็กซี่ใจดีก็จอดรับผมพอดิบพอดี ปล่อยให้มันวิ่งตามผมอยู่อย่างงั้นจนล้มเลิกไป ทำให้ผมถึงหอโดยไม่มีเงาของร่างสูง
น่าแปลกที่ไม่มีไลน์หรือการโทรเข้าจากมันเลย...หึ คงดีแล้วแหละ ป่านนี้มันคงไปอยู่กับฟ้าใสของมันแล้ว และคงจะเกลียดผมมากๆ ด้วย
21.02
สามชั่วโมงแล้วที่ผมยังนั่งมืดๆ มองออกไปนอกหน้าต่างพลางนึกถึงภาพเจ็บใจของเขา เกลียดเขาที่พาลทำให้ผมร้องไห้ได้เสมอมา ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ไม่ชอบเอามากๆ
“ฮืออ ไอโง่ เขาไม่ได้ชอบแกสักหน่อย ทำไมต้องรู้สึกล่ะ!” ผมก่นด่าตัวเอง ร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในห้องของตัวเองแบบนี้
อยากระบายสิ่งที่อัดอั้นในความรู้สึกตอนนี้ เลยหันไปหยิบไดอารี่ที่วางอยู่มุมห้อง...นี่คือสาเหตุที่ผมเขียนมันมาทั้งหมด ผมอยากระบายมากๆ มันล้นออกมานอกความคิดจนเสียความรู้สึก
ทว่า...ผมคิดว่านี่อาจจะช่วยได้ แต่เปล่าเลยมันกลับทำให้ผมคิดถึงมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นจนผมรับเอาไว้ไม่ไหว
และผมก็ตัดสินใจทำสิ่งที่แย่ที่สุด...
ผมกินยานอนหลับ แล้วลงไปแช่ในอ่างน้ำสีขาวใหญ่ที่เปิดน้ำทิ้งไว้จนล้น แต่ก่อนที่ผมจะทำมันลงไป ผมอยากให้ไอแบงค์มันรู้ว่าผมคิดยังไงกับมัน ผมอยากให้มันรู้ว่าผมรักมันแค่ไหน...
จึงหยิบโทรศัพท์เครื่องพอดีมือ ส่งไลน์ไปหามัน
บีม : ไดอารี่บนเตียง กูเขียนทั้งหมดนั่นเพื่อมึง Send
แล้วจากนั้นผมก็ทำสิ่งที่คิดไว้จริงๆ ...
หัวข้อ: ฝากไดอารี่เล่มนี้ให้เพื่อนผมด้วยครับ [เรื่องสั้น / จบ] (อ่าน 978 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก