หัวข้อ: (เรื่องสั้น)บันทึกลับฉบับคนเเมน [บันทึกครั้งที่ 4] 25/03/61

[นข.ที่ชอบอ่านมากกว่าเเต่ง]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บันทึกลับฉบับคนเเมน

ไดอารี่เล่มเล็กๆสำหรับบันทึกเรื่องราวในชีวิตประจำวันของชายหนุ่มคนหนึ่ง

'ชาตรี' (น้องชา)หนุ่มร่างใหญ่หัวใจคิตตี้

วันหนึ่งถูกพ่อถีบส่งมาอยู่ชายล้วนด้วยเหตุผลบางประการ

ตั้งเเต่นั้นเป็นต้นมาไดอารี่เล่มนี้ก็เกิดขึ้น.....

-----------------------------------------------------------

บทนำ

เช้าตรู่เเสงเเดดร้อนเเรงสาดส่องมายังห้องนอนชั้นสองของตัวบ้านหลังหนึ่ง
บนเตียงกว้างไร้เเววเจ้าของ เเต่ตรงข้ามนั้นมีกระจกเงาเท่าตัวคนติดไว้กับผนัง ภาพสะท้อนปรากฎเป็นร่างอ้อนเเอ้นอรชร ผิวกายผุดผาดเเลดูเรียบลื่น เครื่องหน้างดงามประกอบด้วยดวงตากลมโตสีดำ ซึ่งถูกล้อมไว้ด้วยเเพขนตางอนยาว ขนคิ้วเรียวได้รูป จมูกเล็กๆรับกับริมฝีปากฉ่ำน้ำ

"กระจกวิเศษเอ๋ยบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพีนี้..."เสียงเเว่วหวานถูกส่งมาจากปากสีลูกพีช มือบางไล้ตามเเผ่นกระจกเชื่องช้าคล้ายไม่เร่งรีบในคำตอบสักเท่าใด เพียงอึดใจเดียวก็มีเสียงตอบกลับมา

"ไอ้ชาตรีโว๊ยยย!เอ็งตื่นรึยังว่ะ สายโด่จนเเสงอาทิตย์เเยงตูดเเล้วโว๊ยย!!"คำพูดประโยคเดียวราวกับน้ำร้อนสาดลงเม็ดน้ำตาล เพียงไม่นานภาพกายบอบบางที่อยู่บนกระจกพลันหายไปเหลือเพียง ชายหนุ่มร่างหนากำยำ ผิวสีเเทน ผู้ซึ่งมีใบหน้าคมเข้มในชุดนักเรียนชายเท่านั้น

"ตื่นเเล้วๆ จะออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ"สิ้นคำกล่าว ประตูที่ปิดสนิทก็เปิดผ่างขึ้น หน้าห้องมีชายร่างหนายืนทำหน้าทะมึนทึงในชุดผ้ากันเปื้อน

"ไปเรียนวันเเรกเอ็งกะว่าจะไปสายรึไงว่ะ"ถามไม่พอตะหลิวในมือยังลอยมาโดนหัวลูกชายหัวเเก้วหัวเเหวนโป๊กหนึ่ง

"เปล่าสักหน่อยนี่พ่อ ก็ใครล่ะที่ปุ๊บปั๊บย้ายบ้านย้ายโรงเรียนให้อย่างนี้ เเถมยังโรงเรียนชายล้วนอีก งี้ชาไม่เฉาตายเลยเหรอ"

"เอ็งนี่ ยังจะมา...ไปๆ ไปเเดกข้าว"ว่าจบจึงหันหลังกลับไปทันทีโดยไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มสมใจสายหนึ่งที่ยกขึ้น

"ชายล้วนงั้นเหรอ...?"

"หึๆๆ..."

[นข.ที่ชอบอ่านมากกว่าเเต่ง]

บันทึกครั้งที่ 1

"สวัสดีอากาศยามเช้าเเสนบริสุทธิ์!"ผมตะโกนออกไปเสียงดังเพื่อให้กำลังใจตัวเองสำหรับดงผู้ช- เเค่กๆ โรงเรียนเเห่งใหม่ในจังหวัดกรุงเทพฯ

อันที่จริงเเล้วผมเป็นคนสุพรรณบุรี เหตุที่ย้ายบ้านมานั้นไม่มีอะไรมากเเค่พ่อท่านเกิดเต๊าะสาวได้เเถวนี้เลยย้ายตามมาจีบเขาถึงที่ ไอ้ผมก็เสียเเม่ไปนานหากมีผู้หญิงมาเพิ่มความอบอุ่นที่บ้านให้หน่อยก็โอเค

อีกเรื่องที่สำคัญก็คือผมเป็นไบ เเต่จะค่อนไปทางชอบผู้ชายเสียมากกว่า ซึ่งครั้งเเรกที่ทำให้ผมค้นพบตัวเองก็เป็นช่วงตอนประถมหก

คราวที่ไปเข้าค่ายลูกเสียตอนอาบน้ำรวม พบว่าการที่เห็นดงมะเขือยาวไกวไปไกวมาทำให้ใจเต้นตึกตักเสียอย่างนั้น ตอนที่รู้ก็ไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไหร่หรอก เเต่เมื่อได้ลอง...อืม..ตามที่เห็นในปัจจุบันนี้เเหละครับ

จะว่าไปได้ข่าวว่าโรงเรียนใหม่ที่ผมจะไปเรียนเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ใช่เเล้วล่ะ!(ยกกำปั้นขึ้นมา)เป้าหมายที่ผมจะไปเรียนที่นั้นเพื่อตามหารักเเท้ยังไงล่ะ!

เดาได้เลยว่าทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในโรงเรียนต้องมีเหตุการณ์ระทึกชวนใจเต้นเเน่นอน เพราะผมอ่านการ์ตูนมาเยอะเชื่อเถอะ!

"หึๆๆ.."หัวเราะไปพลางก็เเลบลิ้นเลียริมฝีปากที่เเห้งผากไปพลางอย่างอารมณ์ดี

"น้องๆ"

"หืม..?"ผมซึ่งก้มหน้าอยู่พลันเงยหน้าขึ้น ราวกับกาลเวลาถูกหยุดชะงัก เมื่อได้เห็นคนที่ยืนอยู่อีกฟากของถนนในชุด...วิน

"ไปไหมครับ"ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ผิวขาวราวกับไม่เคยถูกเเดดเผา เเก้มเเลดูน่าหยิกกัดเเต่งเเต้มด้วยลักยิ้มสองข้าง เเถมยังมีเขี้ยวน่ารักเสริมอีก

โอ๊ยยยย รู้สึกใจบางขึ้นมา

"ครับ!"ว่าเเล้วก็รีบสาวเท้าไปหาอย่างว่องไว ถึงพี่จะเป็นเเค่วินจนๆไม่เป็นไร ผมชอบคนสู้ชีวิตตตตต

"ไปที่ไหนครับ?"เเหนะ ถามอย่างนี้อยากไปรับไปส่งทุกวันใช่ไหม มุกนี้ผมเคยใช้เเล้ว รู้หรอก

"ไปโรงเรียนXXX"ตอบพลางกระโดดขึ้นไปนั่งบนรถพร้อมออกตัวเต็มที่

"เรียนที่นั่นเหรอครับ?"เขาถามขณะที่ใส่หมวกกันน็อคสีดำสุดเท่ เเละยื่นอีกอันสีขาวมาให้

อ๊อยยยยย ให้ใส่เป็นคู่งี้ เเอบคิดไรกับผมเเน่นวล

"ครับ"

"อ้อเหรอครับ"ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าเเต่รู้สึกเหมือนเนื้อเสียงจะเย็นเหยียบลงยังไงก็ไม่รู้ อย่างนี้หรือเปล่านะที่เขาว่าความรักทำให้คนเย็นสบายได้เเม้อากาศจะร้อนอบอ้าวขนาดไหน

บรืนนนน

"โอ๊ะ!"ผมอุทานเสียงดังเมื่อรถออกตัวโดยไม่ทันให้ได้ตั้งตัวจนเกือบหงายท้องตกจากเบาะลงไป ถ้ามือไม่ไวคว้าเอวสอบได้เสียก่อน

โถ่ พ่อหนุ่มอยากให้กอดก็บอกดีๆสิ รู้หรอกน่า มุกนี้ผมก็เล่นมาเยอะเเล้ว กระจอกกก



*****************************************


"กี่บาทครับ?"ผมถามพลางหยิบกระเป๋าตังค์ในกางเกงออกมาเตรียมจ่าย ใครจะไปรู้ว่ะเนี่ยว่าจากบ้านถึงโรงเรียนมันจะไกลบรรลัยขนาดนี้ พ่อให้เงินมาใช้มาเเด๊กสองร้อยบาท นั่งวินมาก็เกินร้อยห้าสิบบาทเเล้วมั้ง อิเเม่เอ๊ยย!

อยากบอกยอดชายจริงๆว่าถึงอยากเต๊าะขนาดไหนเเต่กำลังทรัพย์ไม่เอื้อ น้องชาคงต้องยอมเเพ้ คงต้องไปตามหารักเเท้ในโรงเรียนอย่างเดิม

"อา..ไม่ต้องจ่ายหรอก นั่งรถครั้งเเรกผมให้ฟรีครับ"เขาบอกพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างหล่อโคตรพ่อโคตรเเม่จนทำให้ใจผมเเทบละลาย

โอยยยย หล่อไม่พอยังใจดีอิ๊ก นี่กะจะทำตัวให้ตรงสเปคผมทุกอย่างเลยใช่ไหม

"จะดีหรือครับ มันตั้งหลายบาทหลายส-"ยังพูดไม่จบดี นิ้วชี้เรียวยาวก็ยกขึ้นมาปิดปากเสียก่อน พร้อมกับก้มหน้าลงมาชิดกับใบหูของผม กล่าวคำพูดเเผ่วเบา

"ไม่เป็นไรครับเพราะถ้าเราเจอกันครั้งหน้า เเกได้ตอบเเทนฉันสาสมกับเงินก้อนนี้เเน่ๆ หึๆๆ"

บรืนนนนน

ตัวผมนิ่งค้างไปกับคำพูดสุดท้าย ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรได้ทันก่อนที่เขาจะได้ขับรถออกไป รู้ตัวอีกทีก็ยืนเคว้ง ก้มหน้าลง มือสั่นเทากำหมัดเเน่นอยู่คนเดียว

หมอนั่น...
 
เจอกันไม่เท่าไหร่ก็ยกระดับคำพูดให้สนิทสนมกันมากกว่าเดิมซะเเล้ว จะไวไฟไปไหน

โอยยยยใจบาง



********



"นี่เป็นนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายมา พวกนายก็ดูเเลเขาให้ดีๆด้วยล่ะ"ลุงหนวดหรือที่เรียกว่าคุณครูเเนะนำตัวผมเสียงเข้มด้วยเพราะว่าในห้องคุยกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุด

ท้าวความว่าผมไปเจอลุงหนวดตอนเดินเข้าในโรงเรียน ลุงเเกให้ผมไปวิ่งรอบสนามสิบรอบโทษฐานที่มาโรงเรียนสาย เเต่ผมพยายามอธิบายว่าเป็นเด็กมาใหม่ยังไม่รู้ว่าให้ขึ้นเรียนเร็วขนาดนี้ เเต่ลุงเเกก็ไม่ฟังบอกว่ากฎต้องเป็นกฎ

มันเพิ่งเจ็ดโมงครึ่งเองนะคุณ  ผมเป็นลูกมีพ่อมีเเม่นะมาให้วิ่งเยอะอะไรเบอร์นี้

ปึงๆๆๆ

"สมศักดิ์หยุดคุยได้เเล้ว"เขาเรียกชื่อผู้ชายท่าทางกวนตีนคนหนึ่งพร้อมกับปาช็อกใส่อย่างเเม่นยำราวกับจับวาง

ป๊อก

"โอ้ยย 'จารย์นั้นมันชื่อพ่อผมไหมล่ะ หัดจำได้สักทีสิ ผมสมปองครับสมปอง"นักเรียนชายหัวเกรียนเเต่งตัวไม่เรียบร้อยผู้โดนปาของใส่หัวโวยขึ้นมา เเล้วลูบหัวปอยๆอย่างเจ็บปวด

"จะคนพ่อคนลูกก็ไม่ต่างกัน นายชาตรีไปนั่งข้างหมอนั่นนะ"ลุงหนวดหันหน้ามาพูดกับผมทั้งยังพยักเพยิดหน้าไปทางสมปองลูกสมศักดิ์ให้ผมนั่งตามที่เขาบอก

ไอ้ผมก็ไม่มีอะไรต้องเเย้งอยู่เเล้วติดเเต่ว่าตรงนั้นมีคนนั่งอยู่ก่อนนะสิ จะให้ไปเเย่งที่ก็กะไรอยู่

"'จารย์เเต่ตรงนี้มันที่ผมนะ"เสียงทุ้มของชายที่นั่งอยู่ข้างๆสมปองเอ่ยขึ้น ผมจึงเลื่อนสายตาจากสมปองมายังเขาเเทน

อืมมม...หน้าตาถือว่าใช้ได้ทีเดียว

"ขวัญชนกถ้าไม่ใช่เจ้าที่ที่สิงอยู่เเค่ที่เดียวละก็ไสตูดนายไปนั่งที่อื่น"

"'จารย์นั้นมันชื่อเเม่ผม!"

ดูท่าว่าโรงเรียนที่นี้ก็ไม่เลวสักเท่าไหร่ละนะ...

ยิ่งผู้ชายผมทองที่กอดอกหลับตา ใส่เฮดโฟนฟังเพลงอยู่ตรงหลังห้องนะ

อย่าให้เซดเลย เเซ่บ!




#ใครชอบเรื่องนี้ก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วย
#เเต่ละตอนจะสั้นยาวไม่เท่ากันเเล้วเเต่ช่วงๆของเรื่อง
#ยังไงก็ฝากน้องชาในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วย

#ชาตรีคนเเมน

[นข.ที่ชอบอ่านมากกว่าเเต่ง]

บันทึกครั้งที่ 2

"ไปๆไปนั่งได้เเล้วนายชาตรี มันสายมาสิบนาทีเเล้ว"ลุงหนวดออกปากไล่ มือทำท่าเหมือนปัดเเมลงวัน

เห็นเเล้วก็เบ้ปากมองบน ถ้าคนหล่อทำน้องชาจะไม่ว่าอะไรเลย

ผมไม่ได้ตอบอะไรเพียงเเค่พยักหน้าให้เเละเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆสมปองเท่านั้น

ผั๊วะ!

โครม!

"ฮะฮ่าๆๆๆ"เสียงหัวเราะรอบกายดังขึ้นขณะที่ผมกำลังจะทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ คนข้างๆก็ยกเท้าถีบมันจนกระเด็นไปชนโต๊ะข้างๆเเทน

คิ้วผมขมวด ตาเหลือบไปมองเจ้าของการกระทำซึ่งยิ้มกริ่ม ทำหน้าเยาะเย้ยเเลดูชั่วร้าย

"นายสมปอง ที่นี้คือโรงเรียนไม่ใช่บ้านของนาย อย่าให้ผมต้องเชิญสมศักดิ์มาคุยที่โรงเรียน"ตาของสมปองกระตุกเมื่อลุงหนวดเอ่ยถึงชื่อพ่อเขาขึ้นมา ชายหนุ่มหันไปมองคุณครูเเล้วยักไหล่ให้อย่างไม่ยี่หระ

"พอดีเท้ากระตุกอ่ะ'จารย์ ช่วงนี้เป็นไรไม่รู้ นายคงไม่โกรธคนป่วย...ใช่ไหม?"ท้ายประโยคหันมามองหน้าผม ปากก็พูดไปอย่างนั้น เเต่ใบหน้ายียวนกวนตีนเต็มที่

ถอนใจเฮือก

นิสัยไม่ดีเลยน้า

"ไม่เป็นไรครับอาจารย์"ปากคนป่วยยกยิ้มขึ้น คิ้วก็กระตุกยิกๆส่งให้ลุงหนวด

ทำเป็นเด็กๆไปได้นะหมอนี่...

"อย่าให้มีเรื่องอย่างนี้อีก"ว่าเสร็จก็หันไปสอนต่อ เพื่อนที่หัวเราะสนุกสนานเมื่อกี๊ส่งสายตาบางอย่างให้อย่างรู้กันหลังจากนั้นก็กลับไปตั้งใจเรียนต่อ

"หึๆ"สมปองยิ้มให้ผมนิดๆเเล้วตั้งหน้าตั้งตาฟุบหลับไปกับโต๊ะอย่าสบายอารมณ์

ผมตีหน้ายุ่งเเล้วไปลากเก้าอี้มาไว้ที่เดิม นั่งมองกระดานที่ลุงหนวดสอนเเละเเอบเหลือบไปมองคนข้างเล็กน้อย

น่าเบื่อจริงๆ

ไอจำพวกชอบเเกล้งคนที่ชอบอย่างนี้

เสน่ห์เเรงเกินไปก็ไม่ดี เดี๋ยวสักวันมีผู้ชายมาต่อยกันเเย่งน้องชาจะทำไงดี

กลัว...




"จากที่เห็นนะครับว่าเราต้องเปลี่ยนทั้ง Tense,Pronoun เเละTime ก็จะได้ Reported speechที่ถูกต้อง"ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อเชิ๊ตสีขาวสะอาดตาบวกกางเกงสเเลคสีดำที่ลู่ไปกับลำเเข้งขาเเสนเเข็งเเกร่ง


เห็นเเล้วก็น้ำเดิน


ผมท้าวคางมองคุณครูสุดหล่อด้วยความตั้งใจเรียนเต็มที่ มือก็เช็ดรอบปากไปพลางๆกลัวน้ำลายจะไหล เดี๋ยวมันไม่งาม


"ใครมีคำถามบ้างครับ"


ฟึ่บ


ยกมือขึ้นอย่างเร็วรีกลัวไม่ได้สนทนาพาทีกับพ่อของลูก


"ครับ?"


"ผมไม่เข้าใจ"ที่จริงเเล้วตอเเหล เเค่อยากให้สุดหล่อพูดต่อเยอะๆหรือไม่ก็มีบทเรียนพิเศษเพิ่มเติมที่ห้องนอนเท่านั้น


"อ้อ..ครับๆอย่างนี้นะ จากเทนส์นี้ก็บลาๆๆเปลี่ยนเวิ๊บบลาๆ เข้าใจรึเปล่าครับ?"หลังจากที่อธิบายเรื่องที่ผมเข้าใจอยู่เเล้วหมดก็หันมาถามต่อ


"ไม่ครับ"ยิ้มสวยๆพลางทำท่าเหมือนคนไม่เข้าใจอย่างน่ารักน่าชัง


"งั้นเอาใหม่นะ จากเทนส์บลาๆๆ"ครูท่านไม่ว่าอะไรยิ้มใจดีหล่อๆเหมือนสามีมาให้เเละอธิยายต่อ


"บลาๆๆ เข้าใจหรือยังครับ?"


"ไม่ครับ"


"ฮะ?"รู้สึกเหมือนตาสุดหล่อจะกระตุกหน่อยๆ เขายิ้มเเหยๆมาให้พร้อมสูดหายใจเเล้วอธิบายเรื่องเดิมเสียละเอียดยิบจนคนต่างชาติยังอยากคารวะ


สุดท้ายทั้งคาบก็มีเพียงเสียงอธิบายเเละคำพูดเดิมๆของผมที่ส่งไปให้เสมอๆ เเลดูเหมือนสุดหล่อจะหมดความอดทนจึงตัดสินใจบอกว่าเย็นนี้มาเจอกันที่ห้องพักครู


ในที่สุดก็รู้ความในใจของน้องชาเเล้วสินะ


"หึๆๆ"


หมับ


"ฮะๆฮ่าๆเห็นมึงเงียบๆอย่างนี้กวนตีนดีไม่เบาเลยนี่หว่า"เสียงหัวเราะอย่างสะใจพร้อมกับน้ำหนักของไหล่ที่เพิ่มมากขึ้น ผมจำเสียงนี่ได้


สมปองนั่นเอง


"สมปองลูกสมศักด์มีธุระอะไรจะคุยด้วยเหรอ"ผมเลิกคิ้ว มือยกขึ้นกอดยกมองนิ่งๆ


"ไอ้..!"สมปองกัดฟันกรอด ใช้เเขนโอบรัดคอผมอย่างรุนเเรง มือก็ขยี้หัวผมเสียเมามัน


เเหมะ ทำงี้ จับกดเราบนโต๊ะก็ได้นะ


"โว่วๆใจเย็นๆสมปอง"เสียงห้ามปรามคล้ายพูดไปอย่างนั้นไม่ได้ตั้งใจให้การกระทำนี้หยุดเเต่อย่างใดผสมกับเสียงหัวเราะดังขึ้นข้างหลัง


ลูกเเม่ขวัญชนกนั่นเอง


"เหอะ ไอ้เด็กใหม่เล่นด้วยหน่อยก็เอาถึงพ่อเลยนะ"สมปองหยุดทำรุนเเรงเสร็จเเต่ก็ยังไม่เอาเเขนออกเเต่อย่างใด ซ้ำยังเอามือลูบๆคลำๆไปทั่วร่างกายผมอีก


อิพ่อออออ น้องชาถูกลวนลามมมม


รู้หรอกว่าชอบเรา เเต่รู้จักกันไม่ถึงปีเเถมยังไม่ได้พาไปเจอพ่อเลย อย่างนี้มันไม่ดี ห้องนอนก็มีทำไมต้องห้องเรียน


"โฮะ นี่มึงเล่นกล้ามใช่ไหมเนี่ย"สมปองถามเเต่มือก็ยังไม่หยุดสำรวจร่างกายเเสนบอบบางของผมซะที


"ไหนๆ"ลูกขวัญชนกขอร่วมด้วย ยื่นไม้ยื่นมือมาจับอีกคน


โอ๊ยยยย คนหนุ่มนี้ไฟไวจริงๆ จะเล่น3pเลยงั้นเหรอ น้องชายังไม่เคยลองเลยนะ


"เออว่ะ เเม่ง...."น่ากินชะมะ?


"ฝึกไงได้งี้ว่ะ ไอ้ชา"น้องชาจ้ะสมปอง


"ที่บ้านเป็นค่ายมวย..."


ฟึ่บ


สัมผัสเมื่อครู่หายไปทันทีเมื่อสิ้นคำพูด สองหนุ่มรีบออกห่างจากผมไปอย่างรวดเร็ว  หันมองหน้ากันพลางกลืนน้ำลายเเล้วพูดบางอย่างออกมา


"'โทษทีชา"ที่เเอบลวนลามน้องชาเมื่อกี๊ใช่ไหม ไม่เป็นไรเราให้อภัยมาทำต่อเถอะ


"พวกกูไปล่ะ"สองเกลอวิ่งหายไปจากครรลองสายตาทำให้ตอนนึ้มีเพียงเเค่ผมคนเดียวที่นั่งอยู่ในห้องเพราะคนอื่นๆก็ลุกไปกินข้าวกันเเล้ว


วรั๊ยยยย ผู้เขินนี่มันน่ารักจริงเชียว


โอยยยยใจบาง






#ชะเเว้บมาอัพเล็กน้อยเเต่พองาม


#ชาตรีคนเเมน


#โอยยยยใจบาง

[LovelyPenGirl]

 

[LovelyPenGirl]

 

[นข.ที่ชอบอ่านมากกว่าเเต่ง]

บันทึกครั้งที่ 3

โครกกกก


นี่ไม่ใช่เสียงฟ้าร้องหรือเสียงกดชักโครกเเต่อย่างใด มันคือเสียงขับขานบรรเลงเพลงจากท้องของผมเอง 


ผมหิวมากจนสามารถเเด็กผู้ได้ทั้งโลก(ยกเว้นพวกไม่หล่อ)


เเต่..เดี๋ยวก่อน...


ผมต้องนั่งอยู่ตรงนี้ ตามพล็อตนิยายที่เคยศึกษาค้นคว้าเเละวิจัยมาเเล้วนักต่อนัก หากนางเอกย้ายโรงเรียนมาใหม่ต้องมีผู้สักคนเห็นถึงเสน่ห์ ความน่าสนใจของนางเอกจนอดรนทนไม่ไหวจนต้องมาทำความรู้จักเเน่นวลผมฟันธง!




ติ๊ก ต๊อก




ติ๊ก ต๊อก




ติ๊ก ต๊อก





ติ๊ก ต๊อก




ติ๊ก ต๊อก




ติ๊ก ต๊อก




อืมมมมม


บางที...เขาอาจจะเขินอายอยู่ก็เป็นได้ ผมควรให้โอกาสสักหน่อย



ติ๊ก ต๊อก





ติ๊ก ต๊อก




ติ๊ก ต๊อก




ติ๊ก ต๊อก



ฟัคเถอะ อินิยายเลว!หลอกลวงผู้บริโภค!!


ฟึ่บ


เอ....


ผมกระพริบตาปริบๆมองข้าวปั้นหนึ่งห่อที่วางอยู่บนโต๊ะ ไล่ขึ้นไปตามมือที่จับอยู่เป็นเเขนมีกล้ามเนื้อกำลังน่ากัด ถัดมาคือไหล่กว้างน่าซบ ไหปลาร้าสุดเซ็กซี่ ซึ่งส่วนของใบหน้าประกอบด้วยริมฝีปากน่าจ๊วบ จมูกโด่งน่างับเเละดวงตาคู่คมทรงเสน่ห์


โอ้


"สมปอง"


"ฮ๊ายฮายชา พอดีกูไปซื้อนี่มาให้ ไถ่โทษที่เเกล้งเมื่อเช้า"เขาส่งยิ้มยิงฟันมาให้พร้อมกับยกข้าวปั้นมาตรงหน้าผม


โอยยยย พ่อหนุ่มเเค่ที่ลูบไปเมื่อกี๊ก็ให้อภัยเเล้ว ทำงี้หวังผลปะจ๊ะ


"เอ่อ..."มาเป็นผัวเราไหม?ม่านรูดไหนดี?ที่บ้านมีเจลปะ?


"ไม่ต้องเกรงใจเอาปาย คิดซะว่าเป็นตัวเองนะกินให้หมดเลย"สมปองวางข้าวปั้นลงบนมือผม ก่อนเอามือเก็บก็มีเเตะถูกนิ้วผมนิดๆ เเหนะๆเนียนๆ


"เออ ใจมาก"ผมตอบเเล้วก้มหน้าเเกะห่อพลาสติกออกด้วยรอยยิ้ม บอกเเล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ นิยายก็เอาเค้าโครงมาจากเรื่องจริงนั้นเเหละ หึๆ


"ไม่เป็นไรเว้ย หึๆ"ท้ายประโยคสมปองก็หัวเราะเเลดูชั่วร้ายนิดหน่อย


ฮั่นเเน่ เเอบวางยาเราเเน่เลย รู้ทันๆ


"อ้าว ไอ้ปองรีบเอามาให้ชาเชียวนะไม่รอกู เอ้าชา"ลูกเเม่ขวัญชนกเดินเข้ามาพร้อมกับบ่นสมปองไปพลางก่อนจะหันมาพูดกับผมเเละวางดิลโด้ เเค่กๆ ดีโด้ขวดลงบนโต๊ะอีกคน


"เอ่อ..."คำพูดเเลดูมีลับลมคมใน สองคนนี้เเอบไปท้ากันจีบผมรึเปล่าหนอ ลำบากใจจังเลือกใครดีล่ะ...?


"เอาไปเถอะ อย่าเกรงใจเลย กูเต็มใจซื้อมาคิดซะว่าเป็นเงินตัวเองนะ"วางยาอีกคนปะเนี่ย เเหมสองคนนี้เป็นเพื่อนกันด้วย ถ้าเกิดผมกินเข้าไปยาคูณสองคงหลับเป็นตายอ่ะ


เเต่...ไม่เข้าใจตื่นน่าจะฟินกว่าหลับนะ


ช่างเถอะอย่างน้อยกูก็ได้ หึๆๆ


"ใจมาก"


"ไม่เป็นไรเพื่อนกัน"พูดจบทั้งสองก็เดินยิ้มออกไปจากห้อง


เเละดูมีความสุข


อ๊อยยยย คือโมเมนต์นี้โดนจีบใช่ไหม เขินนนนนนนนน



สุดท้ายตลอดทั้งคาบผมก็นั่งยิ้มไปบิดตัวไป มันก็จะเขินหน่อยๆ ผู้โรงเรียนนี้งานดีจริงเเต่ละคน น่าลากกลับบ้านไปกินข้าวที่บ้านจริงๆ


"บาย"ผมโลกมือลาสองเกลอซึ่งมาส่งผมที่ป้ายรถเมล์ก่อนกลับบ้านอย่างเป็นสุข ดวงคนจะเสน่ห์เเรงก็มาจนไม่ทันตั้งตัวจริงๆ ผมคงต้องกลับบ้านไปเตรียมเเผนรับมือซะเเล้วสิ


"อะ...รอด้วยครับ"รีบวิ่งขึ้นรถเมล์อย่างว่องไวเพราะดูท่าฝนตั้งเค้าจะตกเสียเเล้ว ถ้าฝนตกลงมาน้องชาก็จะตัวเปียก ไม่เอาไม่อยากเซ็กซี่


เเก็กๆ


กระเป๋ารถเมล์เดินเข้ามาเพื่อเก็บตัง ผมจึงหยิบกระเป๋าขึ้นมาเพื่อจ่ายให้ เเต่เมื่อเห็นจำนวนเงินที่มีอยู่เเล้วทำให้ผมอดสบถในใจไม่ได้

 

เงินหายไปไหนตั้งร้อยห้าสิบฟะ!!



******





ตึก ตึก ตึก


เเอ๊ด


ผมเปิดประตูรั้วบ้านเสียงไม่เบาเท่าไหร่ เดินเข้าไปหน้าประตู ก่อนชะหยุดชะงักเมื่อคิดถึงบางสิ่งขึ้นมาได้...อา เกือบลืมไปเลย

ชะโงกหน้ามองผ่านหน้าต่างเข้าไปในบ้าน หันซ้ายเเลขวาเมื่อไม่พบเงาของผู้เป็นพ่อจึงค่อยเบาใจ ยิ้มนิดๆเเล้วปลดกระดุมบนเสื้อนักเรียนสองเม็ดให้พอเซ็กซี่ เอาเสื้อออกนอกกางเกง เสยผมเผ้าให้ดูยุ่งเหยิงเหมือนโดนรุมโทรม เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จค่อยหยิบกระจกบานเล็กมาสำรวจตัวเอง


ฮีๆเรานี่ก็ดูเก(ย์) ดูเเบดไม่เบาเเฮะ เอียงซ้ายก็ณเดช เอียงขวาก็พี่มาร์ค ไม่ใช่ว่าหล่อเหลาน่าเอาเหมือนเขา เเต่ต้องถูกรายล้อมไปด้วยผัวๆเหล่านี้เเน่นวล


"กลับมาเเล้วพ่อ"ผมเปิดประตูบ้านเข้าไปหันมองหาพ่อรอบบ้านก่อนจะเหลือบเห็นว่าพ่อท่านกำลังซิทอัพเหงื่อเเตกซกชุ่มกายในชุด...ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวบวกเกงลิงสีดำเเบบผู้ชาย

ใครสอนให้พ่อเเต่งตัวงี้วะเนี่ย ถ้าไม่บอกก่อนว่าตามจีบหญิงอยู่ นี่ก็นึกว่าตามผู้ชายมาซะอีก เอ...จะว่าไปพ่อก็บอกเเค่ตามจีบคนอยู่นี่หว่า ไม่เคยบอกด้วยสิว่าชายหรือหญิง.....ไม่ใช่ว่าพ่อกูโดนล่อลวงไปเเล้วนะ!


"อ้าว เอ็งกลับมาเเล้วรึว่ะไอ้ชาตรี"พ่อหยุดชะงักการกระทำเเล้วลุกขึ้นยืน เดินเข้ามาหาผมเเทนก่อนจะหัวเราะเสียงดังลั่นพลางตบไหล่ผมปุๆ


"ฮะฮ่าๆๆ ไม่เบานี่หว่าไอ้เสือ ไปเเค่วันเดียวก็ซ่าซะเเล้ว เหมือนข้าสมัยหนุ่มๆไม่มีผิดเลย ฮะฮ่าๆ"ผมมองใบหน้าปลื้มอกปลื้มใจเเล้วรู้สึกทอดถอนในใจอย่างไรก็ไม่รู้ ถ้าเมื่อก่อนพ่อเหมือนผมตอนนี้คาดว่าน่าจะได้ผัวมากกว่าเมียนะ เห็นล่ำๆเเมนๆงี้ก็เป็นพวกซื่อบื้อสุดขั้วมากกว่าที่คิดน่ะนะ


"พ่อ คิดยังไงถึงเเต่งเหมือนพวกดาราจีวีอย่างนี้ล-..โอ้ย!"พูดยังไม่ทันจบประโยคฝ่ามืออรหันต์สุดบอบบางก็กระทบสู่กระหม่อมดังผั๊วะจนหัววิ๊งๆ


"ไอ้นี่นิ!พูดอะไรระวังปากบ้าง อันนี้ว่าที่เมียข้าขอมาโว้ยยย!"


"พ่อถามจริง คนที่จีบอยู่นี่ผู้หญิงเเน่ใช่ไหม"ผมทำหน้าเคลือบเเคลงขณะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้หน้าพ่อ โว๊ะ!อีเเบบนี้ใครจะไปเชื่อผู้หญิงเเม่งไม่บ้าก็ผู้หญิงเก๊ชัวๆ


"ผู้หญิงสิว่ะถามได้"พ่อยืดอกบอกด้วยความมั่นใจอย่างเต็มที่ ผมหรี่ตามองหาความผิดปกติในดวงตาสีดำสนิทสองคู่เนินนานเมื่อไม่เห็นสิ่งใดปรากฎจึงค่อยถามต่ออีกครั้ง


"เคยเจอรึไงพ่อ ถึงรู้ว่าเขาเป็นผู้หญิง"สายตาพ่อเสมองไปทางอื่น กระเเอมเล็กน้อยเเล้วพูดไม่เต็มเสียงสักเท่าไหร่


"ถ้าเคยเจอ ป่านนี้เอ็งมีน้องให้เลี้ยงไปนานเเล้วโว้ยยย ไม่ใช่มาถามหาเมียข้าอย่างตอนนี้"ผมย่นคิ้ว เริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่าง อิเเบบนี้โดนเขาหลอกมาชัวป๊าบ เเม้ผมจะเชี่ยว(?)เรื่องผู้ชายเเค่ไหน เเต่กับพ่อมันไม่ใช่ เราสองคนต่างกันเกินไป...


"พ่อเอาอะไรมามั่นใจว่าเขาเป็นผู้หญิงเนี่ย ถ้าเป็นรูปโปรมันก็ใช้รูปใครก็ได้นะพ่อ เกิดมาหลอกเอาตังค์นี่ทำไงเนี่ย"ไอ้อยากให้พ่อมีความสุขก็อยากมีอยู่หรอก ผมไม่เคยห้ามพ่อมีใครใหม่นอกจากเเม่อยู่เเล้ว ในเมื่อท่านก็จากไปนาน พ่ออยู่อย่างนี้คงเหงาเเม่คงไม่สบายใจถ้าหากพ่อไม่หาใครมาคอยดูเเล


"ก็เขาใช้'ค่ะ' 'คะ' ต่อท้ายคำพูดนะซี่ อย่างนี้ผู้หญิงเเน่นอน"


"พ่ออออออ อย่างนี้ใครๆก็ทำได้ ชาก็ทำได้"พ่อขมวดคิ้วก่อนโต้ผมเสียงดัง


"จะบ้าเรอะ ผู้ชายที่ไหนจะพูดค่ะต่อหลัง ขนาดข้ายังทำไม่ได้เลย"


"พ่อทำไม่ได้ ใช่ว่าคนอื่นเขาจะทำไม่ได้นะ"


"บ๊ะ!ไอ้เจ้านี่มาเถียงข้า ให้ข้าพูดค่ะก็เหมือนให้ใส่ยกทรงนั้นล่ะวะ"พ่อพูดเเล้วก็ตีเข่าตัวเองฉาดหนึ่ง ผมฟังสิ่งที่ได้ยินเเล้วก็กรอกตามองบน คนเเบบนี้ก็มีด้วย...เเล้วก็เป็นพ่อกูด้วย


เออ ดี


"พ่อ ใครเขาจะไปใส่ยกทรงกัน"


"เห็นไหมก็เหมือนที่ข้าพูด ผู้ชายที่ไหนจะพูดค่ะกันว่ะ"โอ๊ยยยย น้องชาอยากเอาหัวโขกกำเเพง ทำไมพ่อเป็นงี้ เอาตรรกะที่ไหนมาคิดดด


"ไปๆไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เเล้ว ข้ารู้ว่าเอ็งคงอิจฉาข้าที่มีเมีย ไอ้หนูเอ็งเฉาตายเลยใช่ไหมที่ในโรงเรียนมีเเต่ผู้ชายอย่างนั้น ข้าขอโทษด้วยล่ะกัน คอยดูนะถ้าเมียข้ามาเมื่อไหร่ข้าจะทำน้องให้เอ็งเอง"ว่าจบก็ตบไหล่ผมอย่างให้กำลังใจเเละเดินจากไป


โว้ยยย น้องชาอยากจะบ้าตาย

******





'วันที่ 3 มกราคม พ.ศ.25XX
วันนี้เปิดเรียนวันเเรก ความโซฮอทของเราก็ยังไม่สร่างเเม้เเต่กับวินมอ'ไซด์ก็ยังอดใจไม่ไหว ไม่รู้ว่าเจอกันอีกทีจะทำมิร้ายมิดีอะไรหรือเปล่า เฮ๊อ กลุ้มใจจัง..'

กริ๊ง

ผมที่กำลังเขียนไดอารี่ของทุกวัน เริ่มจากวันนี้เพื่อบันทึกเรื่องราวความรักวัยว้าวุ่นของตัวเองไปได้ไม่เท่าไหร่เสียงริงโทนของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ จึงเหล่ตามองเล็กน้อย

'ผัวน้อย8'

เมื่อเห็นชื่อของผู้โทรมาจึงยิ้มกริ่มเเล้ววางปากกาลงกดรับสายทันที

"ว่า"กรอกเสียงถามคู่สนทนาเป็นเชิงว่าโทรมามีไร น่ารำคาญจริงเชียว อิอิ นี่คือกลยุทธ์บางอย่างที่ถอยเพื่อรุกทำทีเป็นไม่อยากคุย เพื่อให้เหยื่อกระวนกระวายใจ ใช้ได้หลายต่อหลายคนเเล้ว

"(ไง ไอชาไปอยู่นั้นเป็นไง)"คนโทรมาถามเนิบๆ เเต่ผมได้ยินก็รู้เเล้วล่ะว่าที่โทรมาน่ะกระเหี้ยนกระหือรืออยากจะคุยกับผมมากเเค่ไหน ฟังจากน้ำเสียงก็รู้

"ก็ดี"ใช่ดีมาก ที่นี้ผู้เยอะดี เสียดายที่เเค่ว่าถึงเขาจะดาหน้ามาจีบผมเยอะเเค่ไหนคงจะรับความรู้สึกนั้นไว้ได้ไม่หมด เฮ๊อ ก็ได้เเต่คิดในใจนั้นเเหละนะใครจะไปกล้าพูดให้ชอกช้ำใจ เเอบรักก็เงี้ยอ่ะ

"(หาเพื่อนได้ยัง)"

"ได้"

"(กูก็กลัวมึงไปอยู่นู้น หน้าตาจะไปกวนตีนใครเขา)"เป็นห่วงเเละหวงก็คุยกันได้นะเราง่ายๆไม่ยากอย่างที่คิด ไม่เข้าใจจะปิดบังความรู้สึกของตัวเองไปทำไม ผมน่ะรู้ตั้งนานเเล้วว่าหมอนี่เเอบชอบผม จากที่สังเกต ชอบกอดคอ ตบหัว ต่อยท้อง มีเเต่การกระทำถึงเนื้อถึงตัวทั้งนั้น เเต่ขอโทษด้วยนะที่ให้นายเป็นนัมเบอร์วันไม่ได้

"มึงเเหละ"

"(ฮะฮ่าๆๆๆ เออ ว่างๆก็มาหากันบ้างพวกไอต๊ะบ่นคิดถึง ที่อยู่หรือโรงเรียนใหม่มึงก็ไม่บอก ละคือพวกกูก็ไม่ใช่พระเจ้าจะไปตรัสรู้ได้)"ผมชะงักเเละคิดคำนวนผลได้ผลเสียในใจ ไม่เอาหรอกไม่ดีอ่ะ คนเก่ากับคนใหม่มาเจอกันได้รถไฟชนกันเเหงๆ ผมสับรางไม่เก่งด้วยสิ

"กูไม่บอกหรอก"อันนี้ผมพยายามที่สุดเพื่อไม่ให้มีใครเสียใจเเล้วนะ ต่อจากนี้ก็สุดเเล้วเเต่ละคน

"(เออ กูถามพ่อมึงก็ได้ งุบงิบทำเพื่อ?)"ถ้าทำเเต่เเรกก็จบนะจะมาบ่นใส่ผมทำไมก็ไม่รู้
หลังจากนั้นเราสองคนก็คุยกันยาวก่อนที่ผมจะเป็นคนวางสายก่อนเพราะบอกว่าจะนอนเเล้ว เเต่ไอ้คนที่คุยด้วยเนี่ยสิมากวนตีนใส่ว่าผมจะเว่าก่อนนอน ผมนี่อยากเถียงมันขาดใจ'เว่าคนเดียวมันไม่ฟินเว้ย' เเต่ความจริงบทสนทนาก็จบที่มันนั้นเเหละ

วางสายเส็จสักพักผมก็หันมาเขียนไดอารี่ต่อ
'เข้าห้องเเนะนำตัวครั้งเเรกก็เจอของเข้าให้ ตอนเเรกนึกว่าถูกตาต้องใจพวกนักเลงคุมถิ่น ที่ไหนได้ก็เเค่เด็กน้อยไม่ประสีประสาเรื่องความรัก เเกล้งคนที่ชอบงี้ เจอบ่อยในนิยายนะไม่คิดว่าจะเจอในความเป็นจริงด้วย หมอนั้นอ่านนิยายเยอะเกินไปเเหงๆ..'

กริ๊ง

ผมกรอกตา วางปากกา มองสายที่โทรมาเเล้วกดรับ

'คนน่าลำไย'

"ว่า"ความจริงก็ไม่อยากรับหรอกนะ น่าลำไยอ่ะ เบื่อคนทนคิดถึงไม่ไหว

"(กูโทรมาไม่กวนใช่ไหม)"น้ำเสียงเกรงอกเกรงใจถามเเค่นั้นเเล้วเงียบหายไป ผมก็สตั้นนิดๆคือมันโทรมาก็ต้องรู้ว่ากวนอยู่เเล้วไหม มาถามอะไรตอนกดโทรเเล้ว

"กวน"ผมก็ตอบไปตามความจริงนะ

"(งั้นกูวางสาย)"ถ้ามึงจะคุยเเค่นี้ จะโทรมาทำไม

"ไม่กวนเเล้วๆ"

"(มึงอ่ะ เเกล้งกู)"ปลายสายกระเง้ากระงอดใส่ผมเเล้วก็ถามต่อ"เป็นไงอ่ะ สบายดีไหม คิดถึงมึงอ่ะ มึงไม่อยู่เเล้วอีพวกเลวเเกล้งกูชิบหายเลย"

ผมเบะปากใส่โทรศัพท์ ก็รู้ว่ามันไม่เห็นหรอก เเต่หมั่นไส้อ่ะ ผมทำไม่เห็นมีใครหน้าไหนชมว่าน่ารัก บอกเเต่ทุเรศบ้างอุจาดบ้าง ทีมันทำอ่ะทำหน้าเคลิ้ม ก็ไม่ได้เกลียดมันหรอกเเค่หมั่นไส้ที่พวกหน้ามืดตามัวบอกว่ามันน่ารักน่าทะนุถนอม

"อ้อ"ตอบเเล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าช่วงยังไม่ย้ายมันโดนผู้ชายคนอื่นเเกล้งบ่อย เเล้วไม่เเกล้งธรรมดาไงมีหลอกลวนลามมันด้วย คือถ้าจะทำมาทำผมดิ จะให้สิทธิพิเศษนี้เเก่มันคนเดียวไม่ได้ มาจับมาคลำน้องชาบ้าง

"(มึงอ่ะย้ายโรงเรียนทำไมๆ)"มันก็บ่นง่องเเง่งไปตามประสารู้เเหละว่ามันคิดว่าผมสามารถปกป้องมันจากเงื้อมือมารได้
เเต่ความจริงคืออยากถูกสัมผัสโดนลูบโดนไล้จากมือสากๆบ้าง เรื่องนี้ไม่อยากจะเซดให้มันฟังเลย เดี๋ยวมันจะช็อกเอา

อยากรู้ตอนนี้ผมไม่อยู่กับมันไม่รู้จะมีใครคอยดูมันไหม ว่าไปกูเนี่ยเหมือนองครักษ์พิทักษ์น้องต๊ะเลยว่ะ เเมนชิบหาย
อย่างผมเนี่ยต้องเป็นคนถูกปกป้องสิอ้อนเเอ้นบอบบางขนาดนี้

"(กูเหงาอ่า...)"

"เออๆว่างๆเดี๋ยวกูไปหาอย่างอเเงดิกูไม่อยู่โอ๋มึงนะ"ผมขู่มันเเม่มเลย ไม่ใช่ผัวมึงโว้ยย น่าลำไยจริงๆ

"(ชาอ่ะๆๆๆ งอนเเล่วๆ เมื่อไหร่จะย้ายกลับมา)"

"ย้ายอะไร กูไม่ใช่เเม่งูเอ๋ย ย้ายห่าไรหนักหนา"

"(ยังจะเล่นอีกชา คอยดูนะกลับมาเมื่อไหร่จับ....ท..เเม่ม)"ผมขมวดคิ้วกับประโยคหลังของมันที่บ่นพึมพำคนเดียวจนไม่ได้ยินเสียงอะไรเเล้วถามกลับ

"บ่นห่าไรของมึง จับอะไรกูได้ยินนะ"คาดโทษมันไว้ก่อน จดไว้ในไดอารี่เเปป

"(จับตรงนี้ที่หัวใจ)"

"ถุ้ย!กูวาง!"ทำไมอีน้องต๊ะต้องทำให้ผมหยาบสถุนตลอดเลยว่ะ เกิดพวกอดีตผัวๆมาได้ยินนี้ตกใจเเหงๆอ่ะ เเม่มชอบให้ฮาร์ตคอร์กูอุตส่าห์พูดดีด้วยก็มาง่องเเง่งใส่

"(ไม่ๆๆอย่านะๆกว่ากูจะติดต่อมึงได้เเทบลากเลือด กูโทรไปไม่รับ ทีพวกไอ้วินโทรไปอะรับ ตลอดๆๆๆ)"อ้าว อีน้องต๊ะมึงไม่รู้จักเหรอสองมาตรฐานอ่ะ ง๊าวจริง
ที่เห็นผมทำท่ารำคาญมันอย่างงี้คือที่จริงก็ไม่ได้อะไรหรอกเเกล้งมันเล่น เห็นมันงอเเงงตลกดี เเล้วในบรรดาเพื่อนๆของผมคิดว่าน่าจะสนิทกับมันที่สุดเเบบไม่มีเจตนาเเอบเเฝง เเค่กๆ เเบบสนิทจนคุยได้ทุกเรื่องอ่ะนะ เเต่ปัจจุบันมันก็ยังไม่รู้นะว่าผมชอบตัวผู้ อย่างเนียนอ่ะ

" กูว่างพอดีไง"ใช่ ถ้าผู้หล่อๆล้ำๆโทรมาเมื่อไหร่กูก็ว่างพอดีนั่นเเหละ

"(เออก็ได้ ว่าเเต่อยู่นั่นมีใครมาตีสนิทกับมึงไหม)"มันถามเสียงเร่งเร้าเหมือนต้องการคำตอบเร็วๆ ผมประมวลผลคำถามสิบวิก็รู้เลย
เเหม อีน้องต๊ะคงอิจฉาที่ผมถูกรายล้อมไปด้วยผู้หล่อๆเเหงๆ เเบบมีใครมาหลอกตีสนิทเพื่อจีบผมใช่ไหมล่ะ คำพูดเเฝงนัยน์อย่างนี้อย่าคิดว่าน้องชารู้ไม่ทัน

หึ ร้ายจริงๆ

"มี"ผมพูดยิ้มๆนี่เเหละ ราดน้ำมันลงไปในใจของมันให้อิจฉาริษยาดิ้นเเด่วๆเหมือนปลากระดี่ไปเลย อยู่นั้นมึงเป็นดอกไม้ในหมู่ภมร เเต่อยู่นี่กูเป็นดาวเฟ้ย

"(ใคร!)"มันถามด้วยเสียงต่ำลงคล้ายคนกำลังข่มความรู้สึก

หึ!นั้นไงอาการออกมาเเล้ว

"มึงไม่รู้จักหรอก"

"(เดี๋ยวกูจ้างคนไปส..-เอ่อ..เดี๋ยวมันเเกล้งมึงไงกูจะช่วยอีกเเรง)"โฮะ คิดจะใช้เเผนนี้ล่อหลอกน้องชาเรอะ ไม่มีทาง เราเพื่อนกันมานานเท่าไหร่ ผีเห็นผีเว้ย

"ไม่ต้องเเค่นี้นะ"

"(ไม่เดี๋ยวชา..-)"

ติ๊ด

"หึๆๆๆ โฮะๆๆๆๆ ฮ่ะๆๆฮ่าๆๆๆๆๆ"ผมเท้าเอว หัวเราะเสียงดังลั่นด้วยความสะใจ นานๆทีจะได้ยั่วมันให้อิจฉาในเรื่องทำนองนี้ ก่อนจะหยุดไปเมื่อพ่อตะโกนถามขึ้นมาจากข้างล่าง

"หัวเราะอะไรเสียงดังฮะไอชา ผีสิงเอ็งเรอะ!?'

"ป่าวพ่อชาดูหนังตลกเเล้วขำ"

"เออ ขำเบาๆหน่อย หัวเราะซะลั่นบ้าน"จากนั้นผมก็ตะโกนตอบจ้ากลับเเล้วหัวเราะต่อเสียงเบาๆ

"หึๆๆ"

อีน้องต๊ะมึงรออิจฉาตาร้อนจากภาพเหล่าผู้ของกูได้เลย!



#ตอนนี้เเต่งเพลินมาก อาจเพราะเราไม่มีนิยายอ่านเลยมาเเต่งต่อ เเค่กๆ เอาจริงๆนะเราชอบอ่านมากกว่านะ เเต่เเต่งก็สนุกดี ตัวละครในเรื่องมันลูกเหมือนตัวเราอะ


#หากถามว่าทำไมน้องชาขึ้มโนจังคิดว่าหลายๆคนน่าจะรู้เเล้ว ฮาาาาาา


#+++น้องชาคนซื่อ(บื้อ)


#ชาตรีคนเเมน


#โอยยยยใจบาง

[นข.ที่ชอบอ่านมากกว่าเเต่ง]

บันทึกครั้งที่ 4

เช้านี่ผมตื่นด้วยความสดชื่นสุดๆ เพราะเมื่อคืนนอนหลับสนิทชนิดมีหนุ่มหล่อๆล้ำๆมาเต้นรูดเสาอยู่ปลายเตียงก็ไม่ตื่น ต้องขอบคุณเพื่อนต๊ะที่มาช่วยให้ฝันดีก่อนนอน ไม่เคยอารมณ์ดีเท่านี้มาก่อน

เเต่เรื่องนี้คงต้องไว้ก่อนเพราะยังเหลือเวลาอีกเยอะให้ผมถ่ายรูปใปเย้ยมัน โฮะๆๆๆ นางร้ายซะไม่มี

"เอ้า ไอ้ชาวันนี้ตื่นเช้าจริงรีบไปไหนรึเอ็ง?"พ่อซึ่งกำลังถือไม้ม็อบถูพื้นบ้านอยู่ชั้นล่างเอ่ยทักเมื่อเห็นผมอยู่ตรงปลายบันได ไอเราก็กำลังอารมณ์ดีอยู่ตอบไปเพียงว่า


"จีบหนุ่มน่ะพ่อ"

"..."พ่ออ้าปากค้าง ไม้ม็อบหลุดจากมือตกพื้น

ไอ้เวรต๊ะ เพราะมึงอ่ะเห็นไหมพ่อตกใจเลย

"จีบให้เป็นเพื่อนน่ะพ่อ"พอพูดจบพ่อก็พรูลมหายใจออกมา มือทาบอกพลางเอ็ดผมด้วยเสียงไม่จริงจังมากนัก


"อย่าทำให้ตกใจสิว่ะไอ้ลูกคนนี้นิ ข้าก็ตกใจอกตกใจ"

"เเฮะๆๆ"มือเกาหัวเเกรกๆ ยิ้มเเหยๆส่งให้ ก่อนจะตกใจเพราะอยู่ๆพ่อก็พูดเตือนผมเสียงเข้มขึ้น

"เอ็งไปอยู่ชายล้วนก็ดูเเลตัวดีๆ จริงๆข้าก็ไม่อยากให้เรียนที่นี่หรอกนะ เเต่นอกจากโรงเรียนนี้ที่อื่นไว้ใจไม่ค่อยได้"ไว้ใจไม่ค่อยได้?อะไรไว้ใจไม่ได้ล่ะนี้ คน?โรงเรียน?ภารโรง? สงสัยพ่อจะเป็นห่วงลูกชายผู้เเสนบอบบางคนนี้เเน่เลยว่าจะมีผู้ชายมาจีบ เอ๊ะ โรงเรียนอื่นก็มีผู้ชายนะนอกจากหญิงล้วน เเล้วให้ไปอยู่ชายล้วนนี่มันไม่ขัดกับจุดประสงค์หรือไง

"ทำไมอ่ะพ่อ"หรือพ่อจะส่งบอดี้การ์ดไปดูเเลห่างๆ ดีใจจัง อิอิ

"เดี๋ยวเอ็งก็รู้"พ่อพูดด้วยเสียงอ่อนโยนพร้อมกับลูบหัวเบาๆ มาเเปลกเเฮะวันนี้
ผมช้อนตามองหน้าพ่อด้วยความสงสัยเเต่ก็ได้เพียงริมฝีปากหนาที่ประทับเเผ่วๆตรงเเก้มทั้งสองข้างเท่านั้น

"เมื่อวานไปก็ไม่ได้ทำ ไปๆไปเรียนได้เเล้ว"

"ครับผม"มือยกทำท่าตะเบ๊ะก่อนจะกระโดดหอมเเก้มสากเเละรีบวิ่งออกจากบ้านด้วยรอยยิ้ม ฮ่อยยยยยย โมเมนต์นี่อินเซสมาก[1]เเกกกก หึๆๆ


ระหว่างทางเดินไปหาพี่วินสุดหล่อผมก็เดินชมนกชมไม้ ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามเช้า มองหมาน้องน่ารักซึ่งนั่งอึอยู่ข้างทางก็ยิ้มอ่อนๆให้เเละทักทาย"หวัดดีจ้าสุดหล่อ"

โฮ่งๆๆ

ผมฟังเเละเเปลได้ว่า

(น่ารักจังเลยขอจีบได้ป่ะครับ)


เมื่อได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ ปัดมือขึ้นลง พูดอย่างถ่อมตัวเเละปฏิเสธไปเพราะไม่อยากให้ความหวัง"ไม่ขนาดนั้นหรอก เเต่เรามีเเฟนเเล้วคงไม่ได้อ่ะ"

โฮ่งๆๆ เเฮ่ๆ กรั๊ซซซซ(ไม่เป็นไร เราเป็นน้อยก็ได้ใครจะไปอดใจกับคนน่ารักอย่างคุณได้ล่ะ)

"บ้าาาาาาาาาาาาาาา"ผมลากเสียงยาวเเล้วยืนบิดตัวไปมา

หงับ

"โอ้ย"เขินไปได้ไม่นานเท่าไหร่อยู่ดีเจ้าหมาที่เท่ากิจธุระเสร็จเเล้วก็วิ่งมากัดที่มือทำให้ผมเผลอเตะกลับจนมันกระเด็นไปข้างๆกองอารยธรรมของตัวเอง

เเฮ่ๆๆ กรั๊ซซซซ(ในเมื่อไม่ยอมดีๆคงต้องใช้กำลัง)

"ขะ..ขอโทษ.."มาเดี๋ยวนี้นะอีหมาเวร!

"บ้ารึเปล่า"เสียงทุ่มต่ำเอ่ยขัดขึ้นมา เรียกความสนใจให้หันไปมองเเล้วเมื่อได้ยลโฉมคนพูดผมเเทบลืมหายใจ
ใบหน้าขาวใสน่ากัด ดวงตาปรือเหมือนคนง่วงนอนช่างเซ็กซี่เหมือนสามีผมไม่มีผิด ปากสีคล้ำๆเหมือนพวกคนสูบบุหรี่เสริมให้เเบดๆ จมูกโด่งไม่มากจนเกินไปก็เข้ากับรูปหน้าพอดี

ผัวน้องชาอะไรขนาดนี้!?

"โดนมันกัดไม่ใช่?ยังไปขอโทษอีก ท่าจะประสาท"เเหมะ ท่าล้วงกระเป๋ากางเกงที่พระเอกนิยายชอบเก๊กทำนี่มันอะไรกัน?เข้าใจความรู้สึกนางเอกขึ้นมาเลยทำไมถึงใจเต้นขนาดนั้น ผมนี่เเทบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่ให้มือลั่นเเล้วเผลอไปล้วงกางเกงเขา

"เอ่อ..."อยากล้วงโว้ยยยย

"มานี่"ไม่พูดพร่ำทำเพลงเอื้อมมือมาฉุดน้องชาให้เดินตาม ผมนี่ก็ตาโตมองมือที่ถูกจับอยู่เเล้วก็เขินนิดๆ อิอิ สงสัยทนไม่ไหวจนต้องดึงมือผมไปเเน่ๆ เเต่จะฟินมากกว่านี่ถ้ามือผมไม่ฉุ่มเลือด

เวรเอ้ย!สงสัยที่เลือดออกขนาดนี้เพราะมันกัดเเรงเเล้วผมไปเตะมันกลับ เเผลโดนกัดก็เลยลากยาว

"โจ ไปโรง'บาล"ใครโจว่ะ?

"อ้าวไอ้พิณ ไปไมว่ะ เเล้วนั่น..น้องคนเมื่อวานนี่.."ผมมองโจที่ว่าตาก็พราวระยับขึ้น โจที่ว่าคือพี่วินสุดหล่อนี่เอง!อะไรกันๆอะไรก๊านนนน!จะเกิดศึกชิงนายที่สองเพื่อนสนิทต้องมาเเตกหักกัดหรือนี่!?ไม่ได้การเเล้วผมต้องเลือกสักคน

โจ ชายหนุ่มที่คอยไปส่งผมที่โรงเรียน(?)ซึ่งรู้จักมานานกว่าอีกคน เเม้จะมีเเอบเเต๊ะอั๋งเล็กๆเเต่ก็ไม่เคยเกินเลยไปกว่านั้น

พิณ ชายหนุ่มผู้มาที่หลัง เเต่กลับดูเเลผมดิบดีเสียจนหวั่นไหวในห้องหัวใจ ผมรู้เเม้เขาจะหวงผมมากเเค่ไหนเเต่ก็จำต้องส่งผมให้กับโจเพื่อความปลอดภัย

เเล้วอย่างนี้ควรเลือกใครดี คนที่มาก่อนเเม้ไม่เคยดูเเลตลอดเเต่เวลาที่เราใช้ร่วมกันก็นานเหลือเกินกับคนที่มาที่หลังเเต่เขาจริงใจเเลดูใจไม่ให้บอบช้ำ...

ความรักมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน

"เอ้าถึงโรง'บาลเเล้ว ไปทำอีท่าไหนให้หมากัดล่ะเนี่ย?"ผมหลุดออกจากภวังค์มองเสี้ยวหน้าคนมาส่งเเล้วก็เจ็บในหัวใจ ไม่อยากคิดถึงใบหน้าที่เเสนเจ็บปวดนั้นของเขาเลย เเม้ปากจะยิ้มกว้างเเต่ผมรู้ข้างในเขาเจ็บปวดขนาดไหน ความสัมพันธ์ของคนเราก็ซับซ้อนอย่างนี้เเหละหนอ อนิจจัง...

"เดินเฉยๆ"

"อ้อ งั้นไปหาหมอเถอะเลือดท่วมมือหมดเเล้ว"เมื่อโดนทักผมก็ก้มมองเเล้วร้องด้วยความเจ็บปวด"โอ้ย เดินไปไม่ไหวเเล้ว"

"เหรอ เดี๋ยวพาไปนะ"เเล้วโจก็พยุงผมเข้าไปโรงพยาบาล  จุ๊ๆๆ อย่าอิจฉาไปๆชีวิตคนโซฮอทก็เงี้ย!






[50%]






♤คำศัพท์เสริมสำหรับสาวกน้องชา♤


[1]incest(อินเซส)-การมีเพศสัมพันธ์กับคนในครอบครัว สำหรับเราก็เห็นได้ในนิยายวายการ์ตูนวายหรือนอร์มอลเเนวพี่น้องรักกัน พ่อลูกรักกัน คนในครอบครัวรักกันอ่ะ เป็นเเนวสำหรับบางคนเเต่เรื่องนี้ไม่มีเเบบนั้นเด้อออ เรื่องนี้จะขายความขี้มโนของน้องชาจ้า



#น้องชาาาาได้ข่าวโดนหมากัดที่มือนะฮ่ะฮ่าๆๆ

#ลำไยคนขี้มโน อย่างที่ว่าคนบ้าโดนหมากัดไม่เจ็บหรอกกกกก


#เดี๋ยวมาต่ออีกเด้อออออ

#ชาตรีคนเเมน


#โอยยยยใจบาง

[Anynomous]

ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเราหรือเปล่า..เราอ่านในโทรศัพท์แล้ว การที่ทุกบรรทัดถูกจัดให้อยู่แต่ตรงกลาง
มันเรียงแล้วอ่านยากนิดนึงค่ะ ..(แต่เราก็ไม่ทราบว่าเป็นGimmickอะไรของผู้เขียนหรือเปล่า? )

อย่างไรก็ตาม..เราชอบลักษณะของตัวละครในเรื่องนี้ค่ะ น่ารัก น่าแซวดี(อิอิ)  ตามอ่านนะคะ 
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ