ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.เรื่องสั้นให้จั่วคนว่าเรื่องสั้นด้วยนะครับ และนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
คนที่ใช่.. ก็คือมึง (Yaoi)
(เรื่องสั้น)คนที่ใช่.. ก็คือมึง (Yaoi)
เรื่องราวมันเกิดขึ้นจากหนึ่งคน ที่น่ารัก กับอีกหนึ่งคน ที่หน้าหล่อ และอีกหนึ่งคน ที่หน้าสวย
เกิดจากการเจอครั้งแรกก็สนใจ เกิดจากอุบัติเหตุก็หลงไหล
การแย่งชิงจึงได้เริ่มขึ้น เขาจะเลือกใคร ระหว่าง คนที่ทำให้เจ็บ และ คนที่ทำให้อบอุ่น
การเจอกันเพียงครั้งเดียว คือการเปลี่ยนชีวิตของคนสามคนในเวลาเดียวกัน
เขาอาจะเลือกใครก็ขึ้นอยู่กับหัวใจ ที่จะเป็นคนบอกเอง..
ร่างบางของผู้ชายคนหนึ่งกึ่งเดินกึ่งวิ่ง เพื่อไปให้ถึงรถบิ๊กไบท์คันใหญ่ของตนเองด้วยความเร่งรีบ
“เต้! ไม่กินข้าวก่อนหรอลูก”
เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้น ร่างบางของ ลาเต้ หรือ เต้ รีบคร่อมบิ๊กไบท์ก่อนจะสตาร์ทเครื่อง
“เดี๋ยวไปกินที่มอครับม๊า เต้ไปแล้วนะ”
“อย่าขับรถเร็วนะลูก”
ผู้เป็นแม่ตะโกนบอกอีกครั้ง ก่อนรถของลาเต้จะขี่ออกไป ลาเต้ เด็กปี1 คณะแพทย์ศาสตร์ หนุ่มร่างบางที่มีใบหน้าออกไปทางแนวหวาน ใส(ไม่ใช่สัยศาสตร์นะ) ตัวเล็ก ถานะทางบ้านรวย ครอบครัวของลาเต้มีทั้งหมดสี่คน มีป๊า ม๊า พี่ชายหนึ่งคน แล้วก็ลาเต้
ครอบครัวของลาเต้ถือว่าเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ป๊าเป็นผูับริหารรีสอร์ทขนาดใหญ่ของเกาะเสม็ด ส่วนม๊าเป็นผู้บริหารร้านเพรชที่ส่งออกนอกประเทศ และพี่ชายของลาเต้ที่เรียนคณะวิศวะกรรมศาสตร์ปี3
กลับมาที่ปัจจุบัน ตอนนี้ลาเต้กำลังขี่รถด้วยความเร็ว เนื่องจากเขาตื่นสาย ถ้าถามว่าม๊าไม่ปลุกเขาหรอ ใช่! ม๊าไม่ได้ปลุกเขา ทำให้เขาต้องมาขี่รถด้วยความเร็วแบบนี้ไง
ลาเต้คิดแล้วก็ปวดหัว เขาจะไม่ทันคลาสแรกของเจ๊สมหมาย เอ้ย สมศรืแล้วเนี่ย(เจ๊แกเป็นกระเทยอ่ะนะ)
เอี๊ยด!
เสียงเบรกรถดังสนั่น เมื่อมีรถคันหนึ่งขี่ออกมาจากซอยข้างๆด้วยความเร็ว แต่ดีที่รถคันนั้นเบรกได้ทัน ไม่งั้นรถของลาเต้ได้ชนเข้ากับเสาข้างทางแน่ๆ(ยังจะห่วงรถอีก)
“นี่คุณขับรถประสาอะไรห๊ะ!”
ลาเต้ลงจากรถแล้วเดินไปเท้าเอวด่าคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ในรถ เขาคนนั้นไม่ได้ทำสีหน้าสำนึกผิดแต่กลับมองลาเต้นิ่งๆแล้วยิ้มมุมปาก /ยิ้มอะไรของมันวะ/ ลาเต้คิดในใจ
“หูหนวกรึไงคุณ”
“ต้องการเท่าไร”
ลาเต้ขมวดคิ้ว เมื่อคนในรถที่นั่งนิ่งมองหน้าลาเต้มานานเอ่ยปากขึ้น /รถก็ไม่ได้เป็นอะไรจะเอาค่าเสียหายทำไมวะ/ ลาเต้คิด
“ผมไม่ได้ต้องการเงินหรอกนะ”
“ขายฟรีงั้นหรอ”
“ขาย? คุณหมายถึงอะไร”
ลาเต้ทำหน้าสงสัยอย่างไม่เข้าใจ แต่พออีกฝ่ายตอบกลับมาทำเอาลาเต้ฉุนขาดอย่างบอกไม่ถูก
“ก็นายไง ขายตัวน่ะไม่รู้จักหรอ”
“นี่คุณ! ผมไม่ได้ขายตัวแล้วก็ไม่คิดจะขายด้วย”
ลาเต้มองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่โกรธสุดๆ แล้วเดินมาขึ้นรถทันที /หน้ากูเหมือนขายตัวมากรึไงวะ/ ลาเต้คิดแล้วก็ฉุนไม่หาย เขาขี่รถตรงมาที่มหาลัยด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นไม่หาย
“ทำไมทำหน้างั้นวะเต้”
เมื่อลาเต้เข้ามานั่งที่ประจำของตัวเองเพื่อนสนิทอย่าง ฟิสิก ก็ถามขึ้น เมื่อเห็นหน้าเพื่อนที่ดูหงุดหงิดตั้งแต่เช้า
“ก็เมื่อเช้าอ่ะดิ…..”
ลาเต้เรื่มเล่าเรื่องเมื่อเช้าให้ฟิสิกฟัง พอลาเต้เล่าจบฟิสิกแทบกลั้นขำไม่ใหว ก็นี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนหาว่าลาเต้ขายตัว ถึงลาเต้จะหน้าหวานน่ารักขนาดไหน แต่ก็ไม่เคยมีใครบอกกับลาเต้แบบนั้น
“อย่าขำดิวะ ยิ่งคิดยิ่งอารมณ์เสีย”
“จะคิดมากทำไม ยังไงก็คงไม่เจอกับคนนั้นอีกแล้วล่ะมั้ง”
“มึงอย่ามั้งดิ กูขนลุก”
ลาเต้ยกมือมาลูบแขนตัวเองให้เพื่อนดู ฟิสิกขำลั่นอย่างกลั้นไม่อยู่ วันนี้เจ๊สมศรียกคลาสลาเต้เลยไม่โดนอะไร ทั้งสองพากันลงไปกินข้าวแล้วกลับขึ้นมาเรียนต่อในช่วงบ่าย
อีกด้านหนึ่ง
“เรื่องที่กูให้สิบเป็นไงบ้างว่ะ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามคนปลายสาย ใบหน้าของเขายิ้มร้ายออกมาโดยที่คนปลายสายไม่เห็น แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้วคนปลายสายรู้ดีว่าเพื่อนของตัวเองกำลังสนุกกับอะไรบางอย่าง
“เขาชื่อ ลาเต้ เรียนแพทย์ศาสตร์อยู่ปี1 พ่อเป็นผู้บริหารรีสอร์ทขนาดใหญ่ที่เกาะเสม็ด แม่เป็นผู้บริหารร้านเพรชส่งออกนอกประเทศ มีพี่ชายคนนึงเรียนวิศวะปี3”
วิน นักธุรกิจไฟแรงที่ยังอายุน้อยยิ้มพอใจกับประวัติที่เพื่อนหามาให้ มันเกิดจากเหตุการณ์เมื่อเช้าทำให้เขาได้เจอของเล่นใหม่ ยิ่งคิดถึงใบหน้าที่เนียนใส รูปร่างบอบบาง กับปากร้ายๆที่เอ่ยด่าเขา ยิ่งทำให้เขาอยากจะสยบให้อีกฝ่ายเป็นแค่แมวตัวหนึ่ง ส่วนเขาก็จะเป็นเสือที่จะขย้ำแมวตัวนั้น
“ขอบใจว่ะ”
วินบอกเพื่อนแล้ววางสาย เขายิ้มมุมปากพร้อมกับคิดเรื่องสนุกๆไปด้วย
“เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้ว แมวน้อยของกู”
ถึงจะเป็นแค่คำพูดเบาๆแต่มันก็กลับทำให้แมวน้อยที่อีกฝ่ายพูดถึงรับรู้ได้ทันที
/ทำไมอยู่ดีๆขนลุกว่ะ หรือว่าผีอำ/ ลาเต้คิดในใจก่อนจะลูบแขนตัวเองนิดๆ แล้วหันกลับไปสนใจการเรียนที่อยู่ตรงหน้าต่อ
“ไอ้เต้ วันนี้มาช่วยป๊าดูรีสอร์ทด้วยนะ”
เสียงป๊าของลาเต้พูดขึ้น ตอนนี้ลาเต้กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับป๊าและม๊าของตัวเอง ส่วนพี่ชายของลาเต้ไม่ค่อยจะอยู่บ้านหรอก พี่ชายของลาเต้เปิดผับอยู่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีหุ้นร่วมกับเพื่อนๆของพี่เขา
“โหป๊า เห็นผมหยุดยาวล่ะใช้งานกันเลยนะ”
“มีวันหยุดก็หัดช่วยป๊าเขาบ้างเถอะเรา เอาแต่อ่านการ์ตูนอ่านนิยายอยู่ได้”
“ม๊าอ่ะ เข้าข้างป๊าตลอดเลย”
ลาเต้นั่งพองแก้มอย่างงอนๆ ที่มหาลัยมีการจัดกิจกรรมต้อนรับน้องสู่โลกกว้างสามคืนสี่วัน โดยบังคับว่าให้ปี1และปี3ไปทั้งหมด ส่วนปี2สามารเลือกได้ว่าจะไปรึป่าว แต่ส่วนมากก็จะไปกันแต่ลาเต้กลับไม่ไป เพราะเขาไม่ชอบทำกิจกรรมสักเท่าไร
เมื่อกินข้าวกันเสร็จ ลาเต้ก็ติดรถไปกับป๊าเพื่อไปที่รีสอร์ท เมื่อไปถึงลาเต้ก็เดินไปทักทายพนักงานต้อนรับทันที
“สวัสดีครับพี่แพรวา”
“อ้าว ยังจำพี่ได้อีกหรอคะน้องลาเต้”
หญิงสาวหน้าสวยพูดขึ้นพร้อมทำเสียงติดจะงอนๆ ลาเต้ยิ้มแห้งส่งให้ก่อนจะเอาหน้าถูแขนอีกคนไปมา
“จำได้สิครับ ใครจะลืมคนสวยได้ลง”
ลาเต้ได้ทีหยอดแพรวาไปหนึ่งหยด พร้อมยิ้มทะเล้นอย่างที่เคยทำ แพรวาส่ายหน้ายิ้มๆกับความทะเล้นของลาเต้ ทุกคนที่รีสอร์ทรู้จักลาเต้ทุกคน แถมยังสนิทกับลาเต้เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันอีก
ลาเต้มักจะเคารพคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่าเสมอ แม้ลาเต้จะทะเล้นยังไงแต่เป็นแบบพอดี ไม่ทะเล้นในทางที่ผิดหรือมากเกินไปจนคนในรีสอร์ทมองว่าลาเต้เป็นเด็กที่น่ารักมากๆคนหนึ่ง
“แล้วนี่มาช่วยงานคุณท่านหรอคะ”
“เรียกว่าโดนลากมาดีกว่าครับ”
แพรวายิ้มขำ ลาเต้ยังพูดไม่ทันไรคนที่ลาเต้พูดถึงก็เดินมายืนข้างลาเต้แล้ว แถมยังดีดหน้าผากลาเต้ไปอย่างแรงอีก
“กล้าแอบนินทาป๊าตัวเองรึไง”
ลาเต้ยิ้มแห้งก่อนจะขอตัวไปเดินเล่นแถวชายหาดที่ไม่ได้มานานแล้ว ลาเต้เดินไปเรื่อยๆ มีนักท่องเที่ยวมากมายมาเดินชมวิวกัน ลาเต้เลือกนั่งที่โขดหินซึ่งไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน พอได้มานั่งดูคลื่นของทะเลแบบนี้แล้วมันทำให้ลาเต้รู้สึกสดชื่นแปลกๆ
สมองรู้สึกปรอดโปร่งและว่างเปล่า ร่างกายผ่อนคลายมากขึ้น ลาเต้ชอบทะเลเพราะมันทำให้ความเครียดหายไปได้ในพริบตา
“สบายจริงๆเลยน้า~”
ลาเต้พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะกางแขนรับลมทะเลที่พัดมาไม่แรงมากนัก ผมของร่างบางลอยพริ้วไปกับสายลม ถึงแรงลมจะไม่มากแต่ก็แรงพอที่จะทำให้เสื้อตัวบางปริวจนเห็นเอวคอดเล็ก ทุกอย่างอยู่ในสายตาของร่างสูงทั้งหมด
“เอ่อ.. ขอโทษนะครับ”
“หืม ครับ?”
ลาเต้มองร่างสูงตรงหน้าด้วยความสงสัย ดูแล้วผู้ชายตรงหน้าคงเป็นนักท่องเที่ยว /เขาอาจจะมาถามทางหรือหาคนล่ะมั้ง/ ลาเต้คิดพร้อมมองคนตรงหน้าไปด้วย
รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าออกไปทางแนวสวย ผิดกับลาเต้นิดๆที่ออกไปทางหวานแหวว แต่อีกฝ่ายก็ยังคงความเป็นผู้ชายอยู่ดี ลาเต้มองอย่างอิจฉาแต่ก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมา
“คือคุณชื่ออะไรหรอครับ”
“ลาเต้ครับ มีอะไรรึป่าว”
ลาเต้พูดอย่างสุภาพเพราะดูแล้ว ร่างสูงตรงหน้าน่าจะอายุมากกว่าตัวเอง
“ผมชื่อคิงครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับลาเต้”
คิง ยิ้มอย่างพอใจที่ลาเต้ยอมบอกชื่อตัวเองโดยไม่ถามอะไรมากมาย ลาเต้มองอีกฝ่ายยิ้มๆ /ใครอยากรู้จักกันว่ะ/ ลาเต้คิดแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
“ลาเต้มาเที่ยวที่นี่เหมือนกันหรอครับ แล้วพักที่ห้องไหนล่ะครับแล้วจะพักกี่วัน แล้ว…”
“เดี๋ยวครับๆๆ ถามแบบนี้ไม่เว้นช่องว่างให้ผมตอบเลยรึไง”
ลาเต้รีบเบรกอีกฝ่ายก่อน เพราะว่าคิงเล่นยิงคำถามมาเป็นชุด คิงยิ้มเก้อนิดๆเพราะเขาอยากรู้จักลาเต้มากเกินไปจนลืมเรียงลำดับคำถาม
“ผมมาช่วยป๊าทำงานน่ะครับ เอ่อ.. คนที่เป็นเจ้าขอฝรีสอร์ทน่ะ”
“หื้ม ลูกคุณปราณหรอครับเนี่ย”
ปราณคือชื่อป๊าของลาเต้ คิงยิ้มอย่างเป็นมิตรแล้วเดินมานั่งที่โขดหินข้างลาเต้ ลาเต้ก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังยิ้มให้คิงอีก
“แล้วนี่พี่คิงมาเที่ยวหรอครับ”
“อะ.. อ่า ครับ”
คิงยิ้มจนแก้มแทบปริที่ลาเต้เรียกตัวเองว่าพี่ ลาเต้มองคิงขำๆเท่านั้น ทั้งสองนั่งคุยกันไปเรื่อย ถามเรื่องเที่ยว เรื่องงาน เรื่องครอบครัวบ้างเป็นบางครั้ง จนเวลาล่วงเลยจนฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มปนแดง
“นี่ก็เย็นแล้ว พี่ว่าลาเต้เข้าไปหาคุณปราณเถอะครับ”
“นั่นสินะครับ”
ลาเต้ยิ้มให้กับความคิดของคิง เพราะนี่อากาศก็เริ่มเย็นแล้ว ทั้งสองบอกลากันก่อนที่ต่างคนต่างเดินไปยังที่พักของตัวเอง ลาเต้เดินเข้าไปในห้องทำงานของป๊าโดยไม่ได้ดูเลยว่ายังมีใครอีกคนนั่งอยู่ด้วย
“ป๊า เต้ไปนอนแล้วนะ”
“อ้าว มาพอดีเลย นี่พี่วินหลานของเพื่อนป๊า ส่วนนี้ไอ้ลาเต้ลูกอาเอง”
“หวัดดีครับ”
ลาเต้ยกมือไหว้อีกฝ่ายโดยไม่มองหน้า เพราะตอนนี้เขาอยากอาบน้ำแล้วเข้านอนเร็วๆ วินมองลาเต้แล้วแอบยิ้มมุมปาก
“ผมรู้จักครับ เด็กปากร้ายคนนี้น่ะ”
พอลาเต้ได้ยินก็รีบเงยหน้ามองอีกฝ่ายทันที ใบหน้าคมเข้มที่คุ้นเคย แม้จะเคยเห็นแค่ครั้งเดียวแต่การสนทนาเพียงเล็กน้อยนั่นก็ทำให้ลาเต้จำได้ขึ้นใจ ลาเต้ชี้หน้าวินอย่างตกใจ
“นี่.. นี่นาย!?”
“หึ”
วินยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้าของร่างบางที่ดูตกใจมาก ส่วนปราณเองก็ทำแค่มองหน้าลูกชายตัวเองกับหลานของเพื่อนด้วยความงุนงง ก่อนจะถามขึ้นทำลายบรรยากาศมาคุที่เริ่มก่อตัว
“นี่รู้จักกันหรอกหรอ”
“อ่อ ป่าวครับแค่เราเคยเจอหน้ากันบ้างน่ะครับ”
“แล้วแกไอ้เต้ ยืนชี้หน้าพี่เขาทำไมมานั่งเลยมา”
ลาเต้เอามือแนบลำตัวพร้อมมองวินด้วยสายตาเขียวปั๊ด ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวตรงข้ามกับวิน
“วินเขาจะมาอยู่ที่รีสอร์ทเราสามวันนะ ช่วยดูแลพี่เขาด้วย”
“พนักงานเยอะแยะไปทำไมไม่ให้เขาดูแลมันล่ะป๊า”
ลาเต้ตอบออกมาเสียงแข็ง ปราณมองลูกตัวเองด้วยสายตาไม่พอใจเมื่อลาเต้เรียกคนที่อายุมากกว่าว่ามัน ทั้งที่ตัวปราณหรือพิม(ม๊าของลาเต้) ไม่เคยสอนลาเต้แบบนี้
“ไอ้เต้! คำพูดคำจาน่ะมันถูกกาละเทสะมั้ยห๊ะ”
ลาเต้มองป๊าตัวเองอย่างไม่พอใจที่มาขึ้นเสียงใส่เขาต่อหน้าคนอื่น ซึ่งป๊าไม่เคยทำแบบนี้เลย ลาเต้หันไปมองวินอีกครั้งก่อนจะรีบลุกยืนแล้วเดินออกจากห้อง
วินหันไปมองลาเต้ที่เดินออกไปอย่างหัวเสีย /แมวน้อยของฉัน หึ/ วินคิดในใจอย่างนึกสนุก ก่อนจะหันมาคุยกับปราณอีกสักพักแล้วขอตัวไปพักที่ห้องของตัวเอง สมองของวินก็คิดแต่ใบหน้าหวานที่ทำตาเขียวใส่เขา ซึ่งมันไม่ได้ดูน่ากลัวอะไรแต่มันตรงกันข้ามมากกว่า เพราะลาเต้ทำแบบนั้นแล้ววินคิดว่า… มันน่ารัก
หัวข้อ: (เรื่องสั้น)คนที่ใช่..ก็คือมึง(yaoi) (อ่าน 1204 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก