ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
--------------------------------------------------------------------------
สวัสดีครับ ผมเปงนักเขียนหน้าใหม่ เพิ่งลองหัดเขียน รบกวนช่วยติชม ด้วยนะครับ เรื้องนี้มีแค่ 3-4 ตอน ไม่ยาวมาก เพราะเป็นครั้งแรกเลยขอเริ่มอะไรง่ายๆก่อน
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ คอมเม้นท์บ้างนะครับว่าต้องแก้ไข ฝึกหัดตรงไหนเพิมบ้าง ......ขอบคุณครับ
Deep Down
ตอนที่ 1
คนบางคนเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ ไม่ต้องพยายามมาก
แต่ก็ทำอะไรบางอย่างได้อย่างยอดเยี่ยม แต่ในขณะเดียวกัน
ก็มีคนอีกประเภทที่ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน บางครั้งที่ดีที่สุด กลับเป็นคำว่า ก็ธรรมดา หรือถ้าจะดีหน่อยก็คงใช้คำว่า ก็พอ ok ไม่ได้ดี แต่ก็ไม่แย่
เหมือนกับผม และ เพื่อนที่สนิทของผม
ผมที่เกิดมาในครอบครัวนักดนตรี คุณแม่เป็นครูสอนร้องเพลง และ พ่อเป็นครูสอนเปียโน
แต่ลูกชายอย่างผม แม้จะพยายามฝึกเล่นเปียโนหนักแค่ไหน ทำได้ก็คงเเค่ พอเล่นได้ ไม่ได้เพราะเท่าไหร่ หยุดฟังได้ถ้าไม่มีอะไรทำ ต่างกับ เพื่อนผม
นนท์ ที่เป็นศิษย์โปรด ศิษย์รักของพ่อ รายนั้น ไม่ต้องซ้อมแบบหามรุ่งหามคำ ฟังโน๊ตรอบเดียวก็แทบจะเล่นได้ ผมและนนท์
เราแทบจะเรียกว่าเป็นคู่แฝด เพราะพ่อแม่ของเราเป็นเพื่อนสนิทกัน เราเล่นเปียโนข้างๆกันมาตั่งแต่ยังเด็ก
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความสามารถของนนท์ ก็ฉายแวว และก้าวไปไกลมากขึ้น ในขณะที่ผมเหมือนโดนสต๊าฟความสามารถไว้แค่นั้น ทุกครั้งเวลาที่นนท์ ต้องไปแสดงตามเวทีต่างๆ ผมจะไปด้วยทุกครั้ง โดยเป็นคนคอยเปิดโน๊ตให้อยู่ข้างๆ
แม้เราจะอยู่ข้างๆกัน แค่ไหน แต่แสงของสปอต์ไลท์กับมาไม่ถึงจุดที่ผมยืน แม้เราจะอยู่บนเวทีเดียวกันแต่สายตาของคนดูกลับไม่เคยเบือนมาทางที่ผมยืน แต่ผมก้อไม่เคยนึกอิจฉานนท์เลยสักครั้ง เรายังเป็นเพื่อนรักกันเสมอมา
ผมเปรียบเสมือนไดอารี่ที่คอยรับฟัง และระบายเรื่องราวต่างๆของนนท์ โดยที่ผมมักจะให้กำลังใจ และคอยปลอบโยน นนท์เสมอ ผมไม่คิดว่าเราทั้งสองคนจะมีวันที่ตัวห่างจากกัน
จนกระทั่ง เราอยู่มหาวิทยาลัย ปี 2 ในวันที่ผมได้บังเอิญเจอใครบางคน คนที่ทำให้ผมใจเต้นแรง และแอบเฝ้ามองตลอด 1 ปี และผมไม่มีทางปิดนนท์ได้เลย
ผมยอมรับและเล่าให้นนท์ฟัง ในตอนนั้นที่ผมเริ่มกลายมาเป็นฝ่ายเล่าและ ระบายให้นนท์ฟัง นนท์ยิ้ม และคอยเป็นผู้ฟังที่ดีให้กับผม และผมเริ่มรู้สึกว่านนท์จะเริ่มเงียบลงไป
จนกระทั่งปีสุดท้าย ในเช้าวันหนึ่ง ที่นนท์เดินจับมือมากับใครบางคน คนที่ผมเฝ้ามองมาตลอด 2 ปี ผมไม่รู้ว่าผมเดินหันหลังจากคนสองคนตรงหน้าได้อย่างไร
ไม่รู้ว่าผมกลับมาบ้านได้ยังไง แม่กับพ่อตกใจ ที่เห็นลูกชายคนเดียว เดินร้องไห้ราวกับคนที่เสียสติ
ผมไม่ไปเรียนเป็นอาทิตย์ นนท์เองก็ไม่เคยแวะมาหาที่บ้าน จนวันที่ผมเข็มแข็งขึ้น
ผมกลับไปเรียนอีกครั้ง ในวันที่ผมและ นนท์เจอหน้ากัน นนท์เพียงแค่ส่งรอยยิ้มมาให้ แต่ไม่มีคำอธิบายใดๆ และจากวันนั้นเราสองคนก็ห่างกันไปเรื่อยๆ จนเราเรียนจบ
นนท์กลายเป็นนักเปียโนชื่อดัง เดินสายแสดงเปียโนไปทั่วโลก ผมที่ยังคอยตามดูข่าวของนนท์ เพราะหวังเพียงอยากเห็นรูปของใครบางคนที่ยืนข้างๆ คนที่เป็นทั้งผู้จัดการส่วนตัว และคนรักของนนท์ และเป็นคนเดียวที่ผมแอบรัก
และเป็นคนที่กำลังยืนตรงหน้าของผมในตอนนี้ โดยที่ข้างๆยังคงมีเพื่อนที่ครั้งหนึ่งเป็นดังเพื่อนสนิท เป็นดังพี่น้องของผมเอง
"เสียใจด้วยนะ แทน เรื่องอาจาร์ย ทศ กับ ครูแนน"
ผมนิ่งค้างมองคนตรงหน้าทั้งสองคน จนนนท์เดินมาหาตรงที่ผมยืน พร้อมเอ่ยแสดงความเสียใจ
นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน เวลาอาจทำให้ความโกรธผมที่มีให้นนท์ บางเบาลงไป แต่ความรู้สึกดีของมิตรภาพก็เบาบางตามลงไปด้วย
"ขอบคุณมากครับ เข้าไปไหว้ศพ พ่อกับแม่ก่อนเถอะ เดวเราหาน้ำชา กาแฟ ให้ มาดึกขนาดนี้กินอะไรมาหรือยัง"
"ยังเลย รู้ข่าวก็ชวนพี่กรมาที่งานเลย เดี๋ยวเราขอไปไหว้อาจาร์ยก่อนนะ"
นนท์บอกและเดินเข้าไปในศาลา สวดศพของพ่อ และ แม่ ของผม ท่านทั้งสองเกิดอุบัติเหตุ ขณะที่ขับรถไปเยี่ยมญาติๆที่ต่างจังหวัด
แม้ในตอนนี้ผมเองก็ยังคงช๊อคกับการจากไปของคนที่ผมรักที่สุดในชีวิตทั้งสองคน
ดีที่ได้เพื่อนๆของพ่อและแม่ ตลอดจนลูกศิษย์คอยช่วยเหลือ เตรียมงานเพราะวันแรกที่รู้ข่าว ผมเองทำอะไรไม่ถูกเลย
จนถึงวันนี้ผมเองก็เสียใจแต่กลับไม่มีน้ำตาสักหยด ทุกคนชมว่าผมเข็มแข็งมาก แต่ผมกลับไม่รู้ว่า ผมเข็มแข็งจริงหรือเปล่า ความรู้สึก อึดอัด ราวกับกำลังจะตายมันคืออะไร
ผมหันไปมองเพื่อนเก่า และ คนข้างๆนั่งไหวพ่อกับแม่ ก่อนที่ พี่กรจะลุกออกมา และเดินตรงมาหาผม
"พี่เสียใจด้วยนะครับ น้องแทน มีอะไรให้พี่ช่วยไม่ต้องเกรงใจนะครับ"
พี่กรเดินเข้ามาจับบ่า พร้อมคำปลอบโยนที่ผมรู้สึกอบอุ่นไปทั้งใจ
"ขอบคุณมากนะครับ ทานอะไรหน่อยไหมครับเห็นนนท์ว่ายังไม่ได้ทานอะไรกันมา"
"พี่ขอกาแฟร้อนสักแก้วก็พอครับ"
พี่กรตอบพร้อมกับยิ้มบางๆส่งมาให้ ผมหันไปสั่งเด็กที่เตรียมงานให้ช่วยเอากาแฟมาให้
ก่อนจะพาพี่กรไปนั่งสำหรับเตรียมฟังพระสวด ผมหันไปมองนนท์
นนท์ยังคงนั่งที่หน้าโลงศพ ผมไม่รู้ว่าเค้ามีเรื่องอะไรจะคุยกับพ่อแม่ หรือเปล่า
เพราะเหมือนตั่งแต่เรียนจบ เค้าก็เงียบหายไปมีบ้างที่พ่อ จะดูภาพการแสดงย้อนหลังที่มีแฟนคลับอัพใน youtube แต่ก็ไม่เคยแวะเวียนมาเยี่ยมเยือน
"เห็นนนท์บอกพี่ว่า แทนคือเพื่อนที่เค้ารัก และสนิท ที่สุด แต่ทำไม ช่วงที่พี่กับนนท์คบกัน ไม่เห็นเรากับนนท์ คุยกัน ยิ่งพอจบแล้ว ยิ่งไม่เห็นติดต่อกันเท่าไหร่ มีอะไรหรือเปล่าครับ"
พี่กรหันมาถามหลังจากที่เราสองคนมานั่งที่เก้าอี้ที่ผมเตรียมไว้รับรองแขกที่มาช่วยงาน คำถามที่ทำให้ผมถึงกับอึ้งและไม่รู้จะตอบยังไง
"ไม่มีอะไรครับ พอดีปีสุดท้ายผมเรียนหนักด้วย จบมาทำงานก็ยุ่งมาก นนท์เองก็ตารางงานแสดงเเน่น เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ "
ผมพยายามหาคำตอบที่ดีที่สุด
"นนท์เค้าพูดถึงเราตลอดเลยนะ เค้าพูดเสมอว่า ในชีวิตนี้จะไม่มีเพื่อนคนไหนที่เค้าจะรักได้มากเท่านี้อีกแล้ว"
ฟังพี่กรพูดผมก็ยิ่งค้านกับความรู้สึกในใจ ไม่รู้ว่าพี่กรแค่พูดเพื่อเอาใจคนที่เพิ่งสูญเสีย หรือ เพราะจะสร้างภาพให้กับแฟนตัวเองกันแน่ โดยที่ไม่รู้เหตุผลของความห่างเหินของเรา
ผมทำได้แค่ยิ้มบางๆส่งให้ จนนนท์เดินกลับมาพี่กรขอแยกออกไปโทรศัพท์
ตอนนี้เหลือแค่ผม กับ นนท์ และความเงียบที่น่าอึดอัด จนผมคิดว่าจะทนไม่ไหว และกำลังจะลุกออกไปดูแลแขกคนอื่นๆต่อ
"ยังสบายดีไหมแทน ไม่มีเราในชีวิตนายยังมีความสุขดีอยู่ไหม"
ผมหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ ก่อนจะหันไปหาคนถาม
ผมมองนนท์ที่ส่งยิ้มมาให้ โดยที่อ่านแววตาไม่ออกว่า คนถาม ถามด้วยความรู้สึกอะไร ห่วงใย สะใจ หรือแค่ตามมารยาท
"ก็มีความสุขดีตามที่มันควรจะเป็น"
"เราดีใจที่แทนมีความสุขนะ จากนี้ไปจะเอายังไงต่อ อาจาร์ยทั้งสองท่านไม่อยู่แล้ว แทนอยากไปออกทัวร์กับเราไหม มาเป็น ผจกให้เราได้นะ ถ้าแทนอยากลองหาอะไรใหม่ทำ"
เป็นอีกครั้งที่ผมพยายามมองแววตาคู่นั้น ว่าต้องการอะไร ทั้งๆที่นนท์น่าจะรู้อะไรเป็นอะไร ทำไมจะยังอยากลากผมเข้าไปเจ็บปวด ความเป็นเพื่อนเรามันยังคงเหลืออีกหรือเปล่า
"ไม่ดีกว่า ขอบใจนะ แตเรามีงาน มีเพื่อนที่สนิท อยู่แล้ว คงไม่รบกวนดีกว่า"
ผมจงใจย้ำตรงคำว่าเพื่อนสนิท ให้ชัดๆ และแว๊บนึงผมว่าผมเห็นแววตาคู่นั้นวูบไหว ก่อนจะกลับมาเป็นปกติ
"แล้วแทนจะรับงานสอนเปียโนไหม ยังได้เล่นเปียโนอยู่หรือเปล่า"
"ไม่ได้เล่นเท่าไหร่แล้ว เพราะเราเองก็ไม่ได้ชอบเปียโนมาก และที่ผ่านมาก็เรียน ก็เล่นไปเพื่อพ่อแม่ ตอนนี้ท่านไม่อยู่แล้ว ไม่มีความทรงจำอะไรดีๆให้ต้องกลับมาเล่นมันอีก"
ผมตอบนนท์ไปพร้อมกับแบบไม่สนใจใยดีอะไรมากนัก นนท์หน้าเสียและชะงักไป ก่อนจะหันไปมองที่โลงศพอีกครั้ง
"ถ้างั้นคงไม่เป็นไรสินะ ถ้าเราจะขอซื้อต่อเปียโนไม้โบราณของอาจาร์ย"
นี่สินินะ เหตุผลที่แท้จริงของการมางานศพของพ่อแม่ เปียโนไม้โบราณหายาก ที่พ่อรักษามาชั่วชีวิต
ผมมั่นใจแล้วว่า แม้แต่ความเป็นเพื่อน นนท์เองก็คงไม่มีให้ผมแล้วจริงๆ
"นายก็รู้ว่าเปียโนนั้นสำคัญกับพ่อเรามาก เป็นตัวแทนพ่อแม่ ที่เรายังเหลืออยู่ จะให้เราขายไปง่ายๆได้ยังไง"
นนท์หันกลับมา สายตาดูเย็นชา ก่อนเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่ผมต้องอึ้ง และตกใจที่ได้ยิน
"เราเห็นว่าแทนไม่สนใจเล่นเปียโแล้ว เลยคิดว่าน่าจะเกิดประโยนช์ และทำให้ของรักอาจาร์ยยังมีคุณค่า ถ้ามันมาอยู่กับเรา แต่เราก็มีขอเสนอนะ ถ้าแทนยอขายให้เรา เราจะกลับมาเอาในวันทำบุญครบ 100 วันของอาจาร์ย และในระหว่าง 100 วันนี้เราจะให้พี่กร คอยอยู่ดูแลนาย เราต้องไปแสดงคอนเสริตรอบเอเชีย ประมาณ 2 เดือนกว่า เราจะให้พี่กรย้ายมาพักกับแทน จนกว่าจะถึงวันที่เรามารับเปียโน"
ผมไม่รู้เพราะอะไรทำไมนนท์ถึงพูดแบบนั้น อย่างน้อยถึงจะอยากได้เปียโนจนตัวสั่น หรือไม่แคร์ความรู้สึกของผมแล้ว ก็น่าจะคิดถึงใจพี่กรบ้าง แฟนเราทั้งคน
ทำไมมายกให้เป็นแฟนชั่วคราวคนอื่นง่ายๆแบบนี้
.
.
.
.
.
.
"ตกลง เรารับข้อเสนอ"
ในเมื่อกล้าเสนอมาผมก็กล้ารับ แม้มันอาจเป็นช่วงเวลาความสุขที่อาจต้องแลกกับความเจ็บปวดตลอดไป
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) Deep Down (อ่าน 1029 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก