Gray Diary 5 : ความรู้สึก (ธนาคิมxรอยด์)
[/size]
วันนี้รอยด์มาโรงเรียนตามปกติ แต่ที่ดูไม่ปกติดก็คงรถคนสวยที่เคยมารับ-ส่งรอยด์ที่โรงเรียน มันแปลกไปจากเดิมทุกวัน จากมินิคันน่ารักของพิ้งค์ หรือเอคคอสสีดำของบ้านก็มีบีเอ็มสีหมอกของคนตัวสูงใบหน้าหล่อ ทายาทคนรองของนักธุรกิจชื่อดัง
“ตอนเย็นเลิกเรียนแล้ว มารอฉันที่นี่นะ ฉันจะมารับ”ธนาคิมเอ่ยขึ้นบอกรอยด์ที่ทำหน้าตาเหวอทันที
“คุณจะมารับผมหรอครับ แล้วคุณ...”รอยด์เอ่ยยังไม่เสร็จธนาคิมก็เอ่ยตัดบททันที
“เลิกเรียนสามโมงใช่ไหม รอฉันแล้วกัน”
“คะ...ครับ สวัสดีครับ”รอยด์เอ่ยเบาๆพร้อมยกมือสวัสดี แต่ธนาคิมกลับรั้งแขนเรียวเอาไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“หอมแก้มฉันหน่อยสิ เหมือนสามีจะไปทำงานแล้วภรรยาให้กำลังใจอ่ะ”ธนาคิมเอ่ยขึ้นหน้าตาแม้จะดูนิ่งแต่หูของธนาคิมกลับแดงฉ่า ซึ่งไม่แพ้กับใบหน้าของรอยด์ที่แดงฉ่าไม่แพ้กัน
“เอ่อ อ่า คะ...คือ”รอยด์เองก็เคอะเขินกับท่าทีของธนาคิม
ฟอดดดด
“อ๊ะ...”เสียงรอยด์อุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆธนาคิมก็กดจมูกที่แก้มของรอยด์
“ถ้ารอให้นายหอมแก้ม สงสัยไม่ได้ไปทำงานพอดี เย็นๆเจอกันนะ”ธนาคิมเอ่ยขึ้น
“ครับ”รอยด์เอ่ยพร้อมเดินลงจากรถ ใบหน้าร้อนผ่าวไปหมดจนวายที่เดินเขามาเอ่ยแซว
“หวัดดีรอยด์ เป็นอะไรไปหน้าแดงแต่เช้าเลย”วายเอ่ยพร้อมกอดคอรอยด์ทันทีอย่างคุ้นเคย ซึ่งก็เป็นแบบนี้ประจำ
“เปล่า แล้วนี่ทำไมเดินเข้ามาหล่ะ ไม่ได้เอารถมาหรอกหรอ”รอยด์เอ่ยถามวาย เพราะธรรมดาแล้ววายจะมาพร้อม MSX รุ่นใหม่คู่ใจ
“อ่อ เย็นนี้พี่ชายมารับไปงานวันเกิดแม่อ่ะ”
“อื้ม”รอยด์เอ่ยออกมา
“กินรัยมายัง”วายเอ่ยถามรอยด์
“เรียบร้อยแล้ว วายยังไม่ได้กินหรอ”
“อื้ม พาเราไปกินโจ๊กด้านหน้าหน่อยสิ”วายเอ่ยก่อนจะดึงรอยด์ไปทางร้านโจ๊กหน้าโรงเรียน ทั้งคู่คุยกันเรื่อยเปื่อยด้วยรอยยิ้มยามเช้า
การกระทำทั้งสองไม่พ้นสายตาคมของคนที่กำลังนั่งมองอยู่ ธนาคิมกำพวงมาลัยไว้แม้จะไม่แน่นนักแต่ก็ทำให้รู้สึกว่าเจ็บได้
“คืนนี้เจอกัน”ธนาคิมเอ่ยออกมาก่อนจะขับรถออกไป
ทั้งวันธนาคิมไม่เป็นอันทำงาน แม้แต่ตอนนี้กำลังนั่งประชุมงานกับพี่ชายคนโตก็ตาม ในมือเอาแต่มองโทรศัพท์จะโทรหาก็คิดว่ารอยด์ยังคงเรียนอยู่
“อาทิตย์หน้าเฮียจะให้นายไปอิตาลีอีกครั้ง เพราะเจ้ากรีนต้องไปถ่ายโฆษณาที่โน้น อาทิตย์หนึ่ง”อนาคินเอ่ยบอกในที่ประชุม
“อาทิตย์หนึ่งเลยหรอครับ”ธนาคิมเอ่ยขึ้น
“อื้ม ทำไมหรอ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าครับ”ธนาคิมเอ่ยขึ้น ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงกับรอยด์ดี เพราะกลัวว่าเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างวายจะทำคะแนนตอนช่วงที่เขาไม่อยู่
ช่วงเวลาบ่ายสามโมงเย็นรอยด์เดินมารอธนาคิมที่เดิม โดยมีวายนั่งรอเป็นเพื่อนเพราะวันนี้พี่ชายรอยด์มารับ ทั้งสองจึงนั่งคุยกันไปและเล่นโทรศัพท์กันไป
“เราถามจิงๆเถอะ ว่าคุณเกยร์อะไรเนี้ยเขาทำไมต้องมารับ มาส่งรอยด์ด้วยทั้งๆที่รอยด์เป็นแค่คนอาศัยของบ้านเท่านั้น”วายเอ่ยขึ้นถามอย่างสงสัย
“ไม่รู้เหมือนกัน เขาคงเอ็นดูเรามั้ง”รอยด์เอ่ยขึ้น ทั้งๆที่รู้ว้าหตุผลของธนาคิมคืออยากดูแลรอยด์อย่างที่เขาพูดไว้
“หรอ แต่ดูเหมือนเขาไม่ชอบขี้หน้าเราเลย รอยด์ว่าม่ะ”วายเอ่ยขึ้นตรงๆ
“ไม่ใช่หรอกมั้ง คุณเกรย์ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูด หน้าตาเลยดูเฉยๆ ดุๆแบบนั้นหล่ะ”รอยด์เอ่ยเถียงแทน ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้นรถของพี่ชายรอยด์ก็แล่นเข้ามาเทียบ
“พี่ชายเรามาแล้ว รอยด์อาจจะยังไม่เคยเจอพี่ชายเรา มานี่เราจะพาไปรู้จัก”วายเอ่ยขึ้น รอยด์เดินตามวายไปก่อนจะเห็นว่าคนในรถคือคนเดียวกับคนที่โรงหนัง
“พี่ซี นี่เพื่อนของวาย ชื่อ....”ยังไม่ทันที่วายจะเอ่ยแนะนำรอยด์เสียงซีก็เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มและท่าทางดีใจ
“คุณรอยด์”
“คุณซี”
ทั้งสองทักทายกันอย่างคุ้นเคยจนวายเองสงสัยจึงถามขึ้นว่ารู้จักกันได้ยังไง และพากันมานั่งคุยกันที่ร้ายไอศกรีมข้างๆโรงเรียน ซึ่งตอนแรกรอยด์เองก็ตั้งใจรอธนาคิม แต่ซีบอกว่าใกล้ๆนี่เอง
“ไม่คิดว่าจะเจอคุณรอยด์ที่นี่ และไม่คิดว่าจะเป็นเพื่อนกับเจ้าหัวเล็กด้วย”ซีเอ่ยขึ้น
“เราสองคนเพิ่งเป็นเพื่อนสนิทกันช่วงที่ผมเพิ่งย้ายามานี่หล่ะครับ”รอยด์เอ่ยขึ้น
“อ้าว แล้วคุณรอยด์เคยเรียนที่ไหนมาก่อนหรอครับ”ซีเอ่ยถาม
“ผมย้ายมาจากซิคาโก้ครับ”
“ว้าว ไกลจังนะครับ แต่เราสองคนก็ได้มาเจอกัน”ซีเอ่ยออกมา เหมือนคนมุขเสี่ยวๆ เพราะซีออกจะเป็นคนตลอกหน่อยๆ งายหันมองพี่ชายทันทีก่อนจะแตะที่เท้าพี่ชายตัวเอง
ปึก
“โอ๊ย ไอ้หัวเล็กมาแตะพี่ทำไมว่ะ”ซีหันไปดุน้องชาย
“รอยด์อ่ะ เพื่อนสนิทเค้าอย่ามารุ่มร่ามนะ”วายเอ่ยบอกพี่ชาย ทั้งสองจึงทำสงสครามขนาดย่อมเล็กน้อยจนรอยด์หัวเราะออกมากับความน่ารักของพี่น้องคู่นี้
“ผมอยากมีพี่ชายแบบคุณซีจังครับ”รอยด์เอ่ยขึ้น ซีจึงยิ้มหวานใหห้ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ผมยินดีครับ แต่ที่จริงไม่อยากเป็นพี่ชายเลย สำหรับคุณรอยด์”ซีเอ่ยขึ้น
อึก
“ว่าอะไรนะครับ”รอยด์เอ่ยย้ำอีกครั้ง
“พูดเล่นอ่ะครับ ว่าแต่วันก่อนที่ผมเจอคุณรอยด์กับผู้ชายที่อ้างว่าเป็นแฟนคุณรอยด์อ่ะ คนนั้นแฟนจริงๆหรอครับ”ซีเอ่ยขึ้น วายรีบหันมามองเพื่อนทันที
“แฟนหรอ แฟนที่ไหน เมื่อไหร่ทำไมเราไม่รู้”วายเอ่ยขึ้น
“ผมว่าผู้ชายคนนั้นโกหกผมแน่ๆเลย เพราะคุณรอยด์เพิ่งสิบหกเอง อีตานั้นแก่แล้วน่าจะเป็นตาแก่อยากป้อเด็กแน่ๆเลยคุณรอยด์ต้องระวังตัวนะครับ”ซีเอ่ยขึ้น ทำเอารอยด์หลุดยิ้มออกมา
“ตาแก่เลยหรอ คราวหน้าไปไหนบอกเรานะเราไปเป็นเพื่อนได้”วายเอ่ยขึ้น สองพี่น้องพากันห่วงใยรอยด์
ระหว่างที่ทั้งสามคุยกันอยู่อย่างสนุกสนาน สายตาของอีกคู่กำลังจ้องมองอยู่ ก่อนจะยกมือถือขึ้นมากดหาคนในร้าน ที่กำลังหัวเราะอยู่ตอนนี้ก็หน้าเปลี่ยนทันทีเพราะคนปลายสายคือคนที่บอกเขาว่าจะมารับ
“ครับ”รอยด์เอ่ยรับสาย
“อยู่ไหน”เสียงธนาคิมเอ่ยดุๆ
“อยู่ร้านไอศกรีมแถวหน้าโรงเรียนครับ”
“ฉันบอกแล้วไงให้รอฉัน ทำไมไม่เชื่อฟังกันเลย”
“ผมขอโทษครับ งั้นเดี๋ยวผมจะรีบไปนะครับ”รอยด์เอ่ยอย่างกลัวๆจนวายเอ่ยขึ้นถาม
“คุณเกรย์มารับแล้วหรอ”วายเอ่ย
“อื้ม วาย คุณซีกลับก่อนนะครับ”รอยด์เอ่ยขึ้น ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไรต่อเสียงปลายสายก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เร็วๆ ฉันให้เวลาแค่ห้านาที”ธนาคิมเอ่ยพร้อมกดวางทันที
ร่างบางแบกกระเป๋าเป้มาอย่างพะรุงพะรังวิ่งตรงมายังรถคันสวยที่จอดอยู่ ธนาคิมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะปลดล๊อคประตูเพื่อให้รอยด์ขึ้นรถมา
“แฮ่กๆ ขอโทษนะครับมานานแล้วหรอ”รอยด์เอ่ยขึ้นพร้อมเสียงหอบ เหงื่อที่ผุดออกมาเยอะแยะมากมาย ยิ่งทำให้รอยด์ดูน่ารักกว่าเดิม ธนาคิมล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาก่อนจะเอ่ยขึ้น
“หันหน้ามาสิ...”ธนาคิมเอ่ย รอยด์หันมาทางธนาคิมอย่างว่าง่ายและก็ตกใจเมื่อผ้าเช็ดหน้าของธนาคิมกลับถูกซับที่หน้าผากและขมับเนียนของรอยด์
ฟอดดด
“กลิ่นเหงื่อนายทำไมหอมจัง”ธนาคิมเอ่ยขึ้นหลังจากกดจมูกที่แก้มของรอยด์
“บ้าสิครับ กลิ่นเหงื่อที่ไหนจะหอม”รอยด์เอ่ยขึ้นพร้อมหน้าที่คงจะไม่มีที่ว่างให้แดงอีกแล้ว
“นี่กล้าว่าฉันหรอ รู้ไหมว่ายังมีความผิดอยู่นะ เรื่องที่ไม่รอฉันอยู่ที่นี่ แถมยังไปกับผู้ชายคนอื่นอีก”ธนาคิมเอ่ยขึ้น
“เอ่อ แค่ไปกับวายและพี่ชายวายครับ แต่ถ้าทำให้คุณธนาคิมต้องรอผมต้องขอโทษด้วย”รอยด์เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด
“ขอโทษอย่างเดียวไม่ได้ ต้องรับโทษด้วย รู้นะว่าจะต้องรับโทษอะไร และยังไง”ธนาคิมเอ่ยขึ้น ก่อนจะขับรถออกไปอย่างไม่พูดอะไร ทิ้งให้รอยด์นั่งเงียบพร้อมใบหน้าที่แดงฉ่าออกมา
...
..
“อื่อ~~”เสียงครางเบาๆในลำคอ บ่งบอกว่าเจ้าของเสียงกำลังเสียวซ่านแค่ไหน ร่างเปลือยของรอยด์ที่ถูกธนาคิมอุ้มไว้ หลังเนียนแนบที่ฝาผนังก่อนที่จะถูกโยกตาจังหวะของคนตัวสูง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คุณเกรย์ อ่าห์”รอยเอ่ยครางออกมาด้วยเสียงที่อารมณ์บ่งบอกว่าสุขแค่ไหน มือเล็กจิกเล็บลงกลาหลัง สองแขนโอบกอดรอบคอแกร่งไว้แน่นเพื่อไม่ให้ร่วงลงมา กล้ามที่แขนของธนาคิมดูแข็งแรงนักเมื่ออุ้มรอยด์ไว้แนบอกตอนนี้
“ฮ่าห์...นายมันดื้อมาก อื่อ อื่อ ดื้อกับฉันเหลือเกิน เพราะฉะนั้นนายต้องโดนแบบนี้”ธนาคิมเอ่ยพร้อมกระแทกตัวของรอยด์ลงอย่างแรง
“อ๊ะ เบาๆครับผมจุก อื่อ”รอยด์ขึ้นทั้งๆที่ตัวเองก็รู้สึกเสียวซ่านนักกับกิจกรรมนี้
ก็ตั้งแต่จอดรถได้ธนาคิมก็ลงโทษรอยด์ด้วยวิธีการทรมานบนเตียง จนตอนนี้กินเวลาไปเกือบสามชั่วโมงแล้วที่ทั้งสองทำกิจกรรมกัน
“อื่ออออ”เสียงครางอย่างหมดแรงของรอยด์ที่นอนซบที่อกของธนาคิมเมื่อเจออีกคนกำลังกวนใจอยู่
“นายเป็นของฉัน กล้าดียังไงถึงไปคุยกับผู้ชายคนอื่น”ธนาคินเอ่ยขึ้นทั้งๆที่ยังลูบไล้มือวนไปทั่วแผ่นหลังเนียนนั้นไปมา รอยด์ที่หมดแรงจะเถียงธนาคิมแล้ว ตอนนี้อยากจะพักผ่อนร่างกายจะแย่
“ผมไม่ได้กล้าดี แต่วายคือเพื่อนรักของผม ไม่ให้ผมคุยกับวายแล้วจะให้ผมคุยกับใคร ผมมีวายเป็นเพื่อนแค่คนเดียวนะครับ”รอยด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยแรง
“แต่นาย...”ยังไม่ทันที่ธนาคิมจะเอ่ยต่อ รอยด์ก็รวบรวมแรงเอ่ยขึ้น
“คุณเกรย์ครับ ผมเหนื่อยจังเลย เรื่องของคนอื่นเอาไว้คุยวันหลังนะครับ ตอนนี้ผมง่วงมากแล้ว”รอยด์เอ่ยอย่างอ้อนๆ ธนาคิมเห็นท่าทางของรอยด์แบบนี้ยิ่งรู้สึกปั่นป่วนกว่าเดิม
“ก็ได้ ฉันจะให้นายพัก เห็นว่าเมียอ้อนหรอกนะเนี้ย”ธนาคิมเอ่ยขึ้น รอยด์เงยหน้าขึ้นมองรับกับจูบที่หน้าผากพอดีก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลีย
วันนี้วันศุกร์ทุกคนจะมารวมตัวกันที่บ้านเพื่อทนอาหารค่ำ รอยด์กลับจากโรงเรียนช่วงเย็นวันนี้ธนาคิมไม่ได้ไปรับเพราะมีธุระ แต่ก็มาทันที่จะทานข้าวกับทุกคน รอยด์ยกหม้อซุปออกมาตั้งที่โต๊ะช่วยป้าพรแบบนี้เสมอ
หมับ!
“รอยด์...คิดถึงพี่ไหมไม่อยู่หลายวันเลย”เสียงหวานของพิ้งค์เอ่ยขึ้นเมื่อวิ่งเข้ามากอดร่างบางของรอยด์ไว้
“คุณพิ้งค์...ไปเกือบสองอาทิตย์เลยนะครับ เป็นไงมั้งที่ค่ายสนุกไหมครับ”รอยด์เอ่ยถาม
“สนุกสิ แต่ที่ไม่สนุกก็คือคนไปด้วย น่าเบื่อมาก หน้าตาจะหงิกงอไปไหน”พิ้งค์เอ่ยพร้อมกับปรายตามองเลิฟหลานป้าพรที่อาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิด
“พี่เลิฟไปทำอะไรคุณพิ้งค์หรอครับเนี้ย”รอยด์เอ่ยถามเสียงแข็งนิดหน่อย
“พี่เปล่านะ แต่คุณพิ้งค์ของรอยด์เขาเป็นคนฮอตไง พี่ไม่กล้าไปวุ่นวายมากหรอกกลัวความฮอตของคุณพิ้งค์จะหายไป”เลิฟเอ่ยขึ้น
“ก็พอๆกันป่ะ นายก็ฮอตเหมือนกันแระ ไม่งั้นสาวๆคณะอื่นจะมาทั้งขอเบอร์ขอไลน์หรอกหรอ ชิส์”เสียงเอ่ยพิ้งค์ที่ประชดประชันเอ่ยออกมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนรอยด์จะนึกหงุดหงิดที่เห็นพิ้งค์กับเลิฟอยู่ด้วยกัน และทำท่าทีเหมือนหึงหวงกัน แต่ตอนนี้เขากลับไม่คิดแบบนั้นแล้ว
“ทำอะไรกันอยู่เนี้ย ไปล้างไม้ล้างมือมาทานข้าวกันครับ”เสียงนิลกาฬเอ่ยขึ้น อนาคินเดินมาสมทบก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เจ้าเกรย์บอกว่าจะเอาอะไรไหม พอดีกำลังกลับผ่านร้านคุณไหมพอดี”อนาคินเอ่ยขึ้น
“คุณไหมหรอครับ คุณไหมคือใครหรอ”นิลกาฬเอ่ยขึ้น เสียงบลูที่กำลังเดินเข้ามาเอ่ยขึ้น
“ได้ยินเหมือนชื่อพี่ไหม เฮียเกรย์กับพี่ไหมกลับมาคบกันอีกแล้วหรอครับ”บลูเอ่ยขึ้น นิลกาฬหันมองบลูและเอ่ยขึ้นถามทันที
“อะไรนะครับ คบกันหรอหมายความไงครับพี่แบล็ค”อนาคินเองก็ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้เล่าเรื่องราวของธนาคินกับรอยด์ให้บลูและพิ้งค์ฟัง แต่ถึงเล่าตอนนี้ก็คงจะไม่ทันเสียแล้ว
“พิ้งค์อยากกินเค้กอ่ะ เค้กร้านพี่ไหมอร่อยมาก เมื่อก่อนกินบ่อยมากตั้งแต่เลิกกับเฮียเกรย์ก็อดกินเลย”เสียงพิ้งค์เอ่ยขึ้น
“เฮียว่าไปที่โต๊ะอาหารดีกว่า หมอพาเจ้าบลูกับหนูพิ้งค์ไปล้างมือที่ครัวไป”อนาคินเอ่ยขึ้นอย่างรู้กัน
“อะไร เค้าเพิ่งล้างมานะ”พิ้งค์เอ่ยขึ้น
“ผมเพิ่งล้างมือมานะเฮีย”บลูเอ่ยขึ้น
“มาเถอะเดี๋ยวเฮียพาไปล้างมือ”หมอไวท์เอ่ยขึ้นก่อนจะลากน้องทั้งสองเข้าครัว
“เฮียอย่าลืมบอกเฮียเกรย์ว่าชวนพี่ไหมมาทานข้าวที่บ้านนะครับ พิ้งค์อยากกินเค้ก”พิ้งค์ตะโกนออกมา ที่บ้านนี้รู้จักผู้หญิงคนนั้น ยิ่งคิดยิ่งทำให้รอยด์หน้าซีดและอ่อนแรงไปหมด นี่สินะที่เขากำลังเจอ คือรอยด์กำลังรู้สึกว่ารอยด์รักธนาคิมเข้าแล้วเต็มหัวใจ
..........................
"ความรู้สึกดีจะมาพร้อมกับความรู้สึกหน่วงๆ"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
