ชั้นเกลียดนาย
สมุดบันทึกสีดำถูกเปิดออก และนี่ คือคำแรกที่ชั้นเขียนลงไปบนหน้ากระดาษสีขาว แสงเทียนเบื้องหน้าส่องแสงจางๆ กลิ่นเมนทัล
เย็นๆของมันไม่ได้ทำให้ความโกรธที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในจิตใจนี้ลดลงแม้แต่น้อย
ชั้น
ปากกาหมึกซึมถูกกดแน่น จนแผ่นกระดาษบริเวณนั้นเป็นรอยขาด
เกลียด
หมึกสีดำสนิทแตกกระจายเปื้อนไปทั่วนิ้วมือสีซีด แต่ชั้นไม่สนใจ
นาย
บรรทัดที่สองปรากฏคำคำเดิมกับที่เขียนไว้เมื่อกี้
ชั้นพลิกตัวไปมาบนเตียง พยายามทำให้ความเจ็บปวดนี้จางหายไป ในหัวของชั้นมีแต่เสียงเล็กๆน่าเกลียด เสียงที่ชั้นอยากจะทำให้เจ้า
ของเสียงนั้นหยุดหายใจด้วยมือของชั้นเอง
แต่ชั้นก็ไม่ทำ
ทำไมเราถึงได้มาเป็นเพื่อนกันเหรอ?
ตอบชั้นสิ
ชั้นเกลียดตัวเอง เกลียดทุกสิ่งทุกอย่าง เกลียดความรู้สึกที่ชั้นไม่สามารถบอกว่าเกลียดนายได้
ใช่ ชั้นเกลียดนาย
เลือดสดๆยังคงไหลออกจากแขนทั้งสองข้างของชั้น ชั้นปาดมันไปมาบนหน้ากระดาษ ทำให้มันเปื้อนสีแดงไปทั่ว กลบตัวอักษรสีดำ
ไว้จนมิด
\" นายน่ะ มันอ่อนแอ แค่วางท่าเข้มแข็ง แต่ข้างในนายน่ะ อ่อนแอ \"
เออ ใช่ ชั้นมันอ่อนแอ
\" โกรธเรามั้ย เราเครียดนะ ก็เห็นเนลบอกว่านายเสียใจมากกับเรื่องนั้น \"
แล้วทำไมถึงแกล้งชั้นล่ะ
\" นายรู้ป่ะ พอนายออกไปจากห้อง เราก็ไปหัวเราะกับเพื่อน นายน่ะ ปัญญาอ่อนดีว่ะ หลอกง่ายชะมัด \"
ปัญญาอ่อนพอที่คบกับนาย
รอยยิ้มที่นายเคยมี เสียงหัวเราะนั้น นายไม่เคยจริงใจกับชั้นเลย
นายแค่ต้องการชั้น
นายแค่ต้องการชั้น
นายแค่ต้องการให้ชั้นเป็นตุ๊กตาของนาย
ทั้งๆที่ชั้นคิดว่านายเป็นเพื่อนมาตลอด
น่าตลกดีนะ
คนที่เราไว้ใจที่สุด กลับเป็นคนที่หักหลังเราได้อย่างเจ็บปวดที่สุด
เหมือนชั้นกับนาย
น้ำตาของชั้นไหลออกมา จนตอนนี้ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่า มันเป็นสัญลักษณ์ของความรักหรือความเกลียดกันแน่
พอกันที
...............
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชั้นคว้ามันมาอย่างหัวเสียหลังจากเผลอหลับไปบนกองเลือดกับสมุดบันทึกได้ซัก พัก ความรู้สึกเวียนหัวที่เป็น
ประจำหลังจากเสียเลือดไม่ได้ทำให้ชั้นตกใจมากมาย เพราะเสียงที่ปลายสายเป็นเสียงที่ชั้นรอคอยมานาน
\" ไง \"
\" ไง \"
ชั้นตอบกลับ เชลซีหัวเราะคิก ทำให้ชั้นจิกนิ้วมือแน่น เกลียดเสียงหัวเราะนั้นที่สุด
\" มี\'ไรก็พูดมาดิวะ \"
\" .......\"
เสียงเป่าแรงๆตอบกลับมา คราวนี้ชั้นไม่ขำเหมือนวันก่อนๆแน่
\" เฮ้ย ถ้าไม่มีอะไรก็อย่าโทรมา เครียด \"
\" เรื่องของแก \"
\" สนุกนักไงวะ \"
\" เออ \"
\" ชั้นเกลียดแก \"
โทรศัพท์ถูกกดทิ้งอย่างนุ่มนวลผิดปกติ ใช่..... ชั้นบอกได้แล้ว ชั้นบอกได้แล้วว่าชั้นเกลียดนาย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นข้อความ
ชั้นกดเปิดอ่าน ข้อความซ้ำๆแบบเดิมๆปรากฏอยู่บนหน้าจอ
\" เฮ้ย อย่าเครียดน่า มีอะไรก็บอกกันได้นะ เอาเหอะ อย่างน้อยแกก็มีเรานะเว้ย นี่ๆ ถ้าเครียดมากๆก็เปิดเพลงฟังดิ
ชั้นรู้ว่าแกต้องหายชัวร์ๆ \"
ไม่เคยจริงใจเลยแม้แต่น้อย
ชั้นรู้ว่า เมื่อตื่นขึ้นมา เดินไปโรงเรียน ชั้นต้องเห็นหน้านาย
ต้องทนทำทุกสิ่งทุกอย่างตามที่นายบอก
แล้วนายเป็นไอ้บ้าที่ไหนที่ชั้นต้องเชื่อ
นายทำอย่างกับว่าชั้นเคยขอให้นายแลกชีวิตกับชั้น
ไปหาคนอื่นซะเถอะ
ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาดีๆที่เคยมีด้วยกัน
แม้ว่ามันจะเป็นแค่การหลอกลวง
\" ลาก่อน \"
คำพูดสุดท้ายหลุดรอดออกจากริมฝีปาก พร้อมกับเลือดที่คอและน้ำตา
........ ชั้นขอพักเสียที ...........
----- I\'m so sick of the tension
sick of the hunger
sick of you acting like I owe you this
find another place to feed your greed
while I find a place to rest
stay
away
from me
a place to rest -----
END
หัวข้อ: A Place To Rest (อ่าน 7283 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก