หัวข้อ: ☼☔❄ รักหลากฤดู The Seasons Short Stories // SEASON 01 - ฝนสิบห้านาที

[HuskyLover]

รักหลากฤดู The Seasons Short Stories

เรื่องสั้น "วาย" ที่หลากหลายมุมมองความรัก

มาพร้อมกับฤดูกาลที่แตกต่างกันจากทั่วทุกมุมโลก

ขอเปิดเรื่องแรกด้วยหน้าฝนจากประเทศไทยก่อนนะครับ

-----------------------------------------------------------------

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

------------------------------

สารบาญ

SEASON 01 - ฝนสิบห้านาที


------------------------------

[HuskyLover]

SEASON 01
ฝนสิบห้านาที

ถามว่าผมอายไหมที่ต้องมาขายเสื้อผ้าตลาดนัด ก็ไม่ถึงกับอายหรอก ที่จริงมันก็เป็นอาชีพอิสระดี เพราะผมเลือกวันทำงานได้ วันไหนอยากไปขายก็ไป วันไหนอยากไปทำอย่างอื่นก็ไม่ต้องขออนุญาตใคร ในขณะที่เพื่อนๆ หลายคนของผมมักบ่นว่าไม่มีเวลาทำสิ่งที่อยากทำ



ในเฟสบุ๊ค ผมมักโพสต์ภาพร้านผมบ่อยๆ ในขณะที่เพื่อนๆ โพสต์ภาพทำงานในออฟฟิศ บางคนเป็นวิศวกรในโรงงาน บางคนเป็นหัวหน้า บางคนได้เงินเดือนสูงๆ กินเที่ยวหรูๆ เท่ๆ แล้วก็เอามาลงเฟสอวดกัน ถ้าจะแข่งความหรูหราแล้ว ผมคงสู้ไม่ได้หรอก



เฮ้ย!

​

ขณะที่นั่งคิดเรื่อยเปื่อยรอลูกค้าที่กำลังจะเลิกงาน ฝนบ้าก็ตั้งเค้ามาอีกแล้ว สิ่งเดียวที่ผมเกลียดมากในอาชีพนี้ก็คือฝนนี่แหละ ผมเคยเก็บเสื้อผ้าไม่ทันจนเปียกฝนหมดมาแล้ว กลับไปต้องรีบเอาไปตากให้แห้ง บางตัวเหม็นอับจนต้องทิ้งไปเลย แต่นั่นก็ยังไม่น่าโมโหเท่ากับเสียรายได้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะผมสงสารชาวนา บางทีก็นึกอยากให้โลกนี้ไม่มีหน้าฝนให้รู้แล้วรู้รอด



ผมเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมจะขายของในตลาดนัดแบบนี้ไปนานแค่ไหน จะต้องลนลานเก็บเสื้อผ้าหลบฝนไปถึงเมื่อไหร่ เมื่อไม่นานมานี้เพื่อนๆ เคยแวะมาซื้อของที่ร้านผม แทนที่จะได้ช่วยอุดหนุน พวกมันกลับต้องมาช่วยผมเก็บเสื้อผ้าเพราะฝนห่าใหญ่ถล่มลงมา เห็นสายตาสงสารปนสมเพชของพวกมันแล้วผมก็สะท้อนใจตัวเอง



เอาล่ะสิ ฝนเม็ดใหญ่ๆ เริ่มหยดเปาะแปะลงมาซะแล้ว ผมรู้โดยสัญชาตญาณว่าฝนจะตกหนักแน่ จึงรีบเก็บเสื้อผ้าผู้หญิงที่วางบ้างแขวนบ้างลงกล่องพลาสติกใบใหญ่อย่างลวกๆ ให้เร็วที่สุด เต๊นท์ของผมแทบบังฝนไม่ได้เลยเพราะเปิดโล่งทุกทิศทางเว้นแต่หลังคา แม้ฝนตกไม่หนักมากยังสาดจนเปียก เอาเป็นว่าถ้าเห็นฝนมาก็ต้องรีบเก็บ จะหนักหรือไม่หนักก็ขายไม่ได้อยู่ดี



"ให้ผมช่วยไหมครับ"



เสียงนุ่มๆ ทุ้มๆ ของใครสักคนดังขึ้น ผมหันหลังไปมองแทบทันที คนที่อาสามาช่วยเป็นชายหนุ่มอายุรุ่นๆ ผม แต่งตัวแบบหนุ่มออฟฟิศดูเท่และดูดีไม่น้อย แต่ค่าที่รีบก็เลยไม่ได้สนใจรายละเอียดต่างๆ ของเขามากนัก



"ขอบคุณครับ" ผมตอบโดยไม่ลังเพราะกลัวฝนจะเปียกเสื้อผ้าจนหมด



เขาช่วยผมเก็บเสื้อผ้าที่แขวนตามตะแกรงเหล็กลงมาให้ผมเก็บใส่กล่อง ใช้เวลาไม่ถึงสองนาทีก็เรียบร้อย ผมรีบปิดฝาและทำท่าจะยกออกไป ชายหนุ่มผู้นั้นพลันถือวิสาสะช่วยถือหูหิ้วอีกข้างไว้ ผมยอมให้เขาช่วยแต่โดยดี จากนั้นเราก็ยกกล่องวิ่งไปหลบอยู่ใต้เพิงร้านขายอะไรสักอย่างที่อยู่ใกล้ที่สุด คนขายและคนซื้อในตลาดนัดต่างก็วิ่งหาที่หลบกันจ้าละหวั่น บางคนก็วิ่งไปขึ้นรถกลับบ้าน ดูโกลาหลวุ่นวายเล็กน้อย



เมื่อหายกังวลเรื่องของเปียกฝนแล้ว ผมก็หันไปยิ้มให้ชายหนุ่มที่ยืนข้างๆ “ขอบคุณมากนะครับ เมื่อกี้เกือบแย่เลย”



เขายิ้มตอบให้ผมด้วยแววตาจริงใจ ให้ตายเถอะ! เขาหล่อมาก ภาพยิ้มตรงหน้าชัดเจนชนิดที่ภาพเอ็ชดีกี่ร้อยล้านพิกเซลก็เทียบไม่ได้



"ไม่เป็นไรครับ" เสียงทุ้มๆ บอกมา



ผมยิ้มให้เขาบ้าง ไม่รู้ว่าเมื่อกี้แสดงอาการตกตะลึงไปบ้างหรือเปล่า แต่ก็รู้สึกได้ว่าความเขินเริ่มส่งสัญญานอยากแสดงตัวขึ้นมาแล้ว ยิ้มธรรมดาๆ ของเขาทำเอาเลือดในกายของผมสูบฉีดแล่นพล่านปั่นป่วน โตจนป่านนี้แล้วผมย่อมรู้ดีว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร



ของธรรมดา แต่ถ้าใช่…มันก็คลิก!

​

แบบนี้แหละสเปคผม ผมชอบผู้ชายหน้าตาดีๆ แต่งตัวแบบหนุ่มออฟฟิศสมัยใหม่ ที่่ผ่านมาผมก็เคยฝันอยากทำงานและแต่งตัวแบบนี้บ้าง แต่ก็ได้ทำไม่นานเพราะไม่ถูกกับเจ้านาย สุดท้ายก็ลาออกมาขายเสื้อผ้า เพราะผมเคยขายเล่นๆ ตอนสมัยเรียนมาก่อน นับว่าเป็นการตัดสินใจที่กล้ามากทีเดียวสำหรับคนวัยอย่างผม



"มาซื้อของเหรอครับ" ผมถามก่อนที่ความเขินจะเจ๋อหน้าออกมาให้เขาเห็น



"เปล่าครับ มารับแฟน เขาทำงานอยู่ในห้างตรงนี้เอง เมื่อกี้เขาโทรมาบอกว่างานยังไม่เสร็จ ผมก็เลยมาเดินเล่นฆ่าเวลา เผื่อจะมีอะไรให้ซื้อ ตอนแรกผมว่าจะเดินเล่นในห้างแหละ แต่เดินจนเบื่อแล้ว ก็เลยข้ามมาเดินที่นี่แทน เห็นเขาว่ามีของขายเยอะ"



ตุ้บ!

​

ก้อนเนื้อข้างซ้ายของผมหล่นตุ้บเสียงดังในใจ ถ้าเป็นคนคงหล่นแอ้กจากที่สูง อาจจุกถึงขั้นลุกไม่ขึ้น

​

นานแล้วที่ผมฝันอยากจะมีความรักที่อบอุ่นกับใครสักคนบ้าง แต่ก็ยังไม่เคยได้สัมผัสเลยตลอดยี่สิบกว่าฝนที่ผ่านมา ฝนตอนเด็กๆ ไม่หนาวเท่าไรหรอก แต่ฝนตอนโตทั้งหนาวและเหงาจนแทบทนไม่ไหว แต่ทุกครั้งที่เจอคนถูกใจ เขาก็มีแฟนกันหมด หรือไม่ก็ไม่ได้ชอบแบบผม ผู้ชายคนนี้คงเป็นเพียงอีกหนึ่งคนที่ผ่านมาแล้วผ่านไป ได้ชอบแค่ไม่กี่วินาทีก็ต้องหยุดใจไว้



แต่ความรู้สึกที่จะอยู่ยาวนานต่อไป คือความรู้สึกถวิลหาใครสักคนอย่างเขานี่แหละ!

​

คิดแล้วก็น่าน้อยใจ ทำไมชีวิตผมถึงไม่เป็นอย่างที่ฝันเลยสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาชีพ ความรัก หรือแม้กระทั่งตัวตนที่รับได้ยากของตัวเอง



“ผมชื่อเจตนะครับ” เขาบอก คงกะจะให้ผมบอกชื่อตัวเองบ้าง



“ผมฟั่นครับ” ผมตอบสั้นๆ



“มาขายที่นี่นานยังครับ”



“เพิ่งย้ายมายังไม่ถึงสามเดือนเลยครับ เมื่อก่อนขายแถวๆ ตลาดรถไฟรัชดา แต่ค่าเช่ามันแพง ก็เลยเปลี่ยนมาขายที่นี่แทน”



“อ๋อ แล้วขายดีไหมครับ”



ผมพยักหน้า “พอได้ครับ ผมว่าที่นี่ขายง่ายกว่าที่เดิมเยอะเลย แถวรัชดาห้างเยอะ คนชอบซื้อของในห้างมากกว่า สงสัยคงไม่อยากเปียกฝนแบบนี้มั้งครับ” ผมพูดติดตลกตอนท้าย ก่อนถามเจตคืนบ้าง “คุณทำงานแถวๆ นี้เหรอครับ”



“อืม...ก็ไม่ถึงกับใกล้ๆ แถวนี้หรอกครับ แต่ก็ไม่ไกลมาก ออฟฟิศผมอยู่แถวๆ อ่อนนุช”



“ถ้าวันไหนรถติด ก็น่าจะใช้เวลาหน่อยนะครับกว่าจะมาถึงนี่”



“นรกดีๆ นี่เองครับ บางทีผมต้องบอกแฟนให้นั่งแท็กซี่กลับบ้านเองเลย ถ้ารอผมคงไม่ได้ไปไหน” เจตหัวเราะ



แม้บุคลิกตัวตนของเขาจะดูมีเสน่ห์แค่ไหน ผมก็ต้องหักห้ามใจไว้ไม่ให้มองและเผลอชอบ แค่ผู้ชายธรรมดาที่ยังไม่มีแฟนก็ยังหวังได้ยากเลย นับประสาอะไรกับชายแท้ที่มีแฟนไปแล้ว อีกอย่าง ยิ่งมองก็ยิ่งเสียดายและรู้สึกหมดหวังกับชีวิตรักของตัวเอง สู้พยายามไม่มองดีกว่า



เราคุยกันอยู่สักพักฝนก็หยุดตก ไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำ ทั้งที่ตอนก่อนตกก็ตั้งเค้าดำทมึนจนนึกว่าฟ้าจะถล่ม กระนั้นคนกรุงก็น่าจะต้องเผชิญรถติดวินาศสันตะโรแน่ๆ เย็นนี้



เมื่อฝนหยุดก็คงถึงเวลาสมควรที่ต้องจากกัน ส่วนผมว่าจะรอดูสถานการณ์อีกหน่อย ถ้ายังพอมีคนเดินตลาดนัดอยู่บ้างก็ว่าจะขายต่อ แต่ถ้าตรงข้ามก็คงจะกลับบ้านนอน



"ผมไปก่อนนะครับ" ในที่สุดเจตก็เอ่ยลา เป็นนาทีที่ช่างน่าใจหาย กี่คนแล้วที่เอ่ยคำพูดแบบนี้กับผม ไม่มีใครเลยสักคนที่จะอยู่ต่อและพาผมผ่านคืนวันที่แสนเดียวดาย แค่คืนหนึ่งก็ยังมีความหมาย



"ครับ" ผมตอบสั้นๆ และยิ้มให้



"เอ่อ...คุณฟั่นขายเสื้อผ้าผู้ชายด้วยไหมครับ" เจตถามก่อนจะเดินจากไป



"ไม่ได้ขายครับ" ผมส่ายหน้าและมุ่นคิ้วแปลกใจเล็กน้อย



"เสียดายจัง ผมว่าจะซื้อไปฝากแฟนผมซะหน่อย" เจตทำหน้าเสียดายตามที่พูด



อะไรนะ!? ซื้อเสื้อผ้าผู้ชายไปฝากแฟนงั้นเหรอ? ฟังเหมือนจะเข้าใจ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจดี

​

“ถ้างั้น...ผมไปแล้วนะครับ โชคดีครับ”



เมื่อผมเริ่มปะติดปะต่อความหมายได้ ชายหนุ่มผู้มากับฝนก็เดินจากไปซะแล้ว ขายาวๆ ก้าวไปท่ามกลางฝูงชนและแสงไฟยามเย็นหลากสีสัน



เดินไปได้หน่อยเจตก็หันแวบมายิ้มให้ผม ผมยิ้มตอบบางๆ ปล่อยใจให้หลุดลอยหายไปชั่วขณะ ไม่กี่อึดใจเขาก็ละลายหายไปจากตรงนั้น ไม่มีใครตอบได้เลยว่าเราจะกลับมาพบกันอีกหรือเปล่า



เขามากับฝนและหายไปกับแสงไฟ ช่างเป็นการพบกันที่อายุสั้นจริงๆ

​

อีกไม่กี่นาทีหลังจากนี้เราก็จะลืมกันไปแล้ว เพราะชีวิตยังมีอะไรมากมายให้คิดและทำต่อ แต่การได้พบเจตก็ทำให้ผมต้องคิดทบทวนบางอย่าง...



เพราะผมมัวแต่กลัวและปิดตัวเองหรือเปล่า ถึงได้พลาดคนอย่างเขามาจนป่านนี้!?

- END -

[Billie]

 

เปิดเรื่องใหม่ เป็นกำลังใจให้นะ

[JellyKei]

อ่านตอบฝนตกพอดีเลยค่ะ 555555555
เป็นความรู้สึกดีที่มาไวไปไวเหมือนกับสายฝนเลยจริงๆ หลังจากนี้ก็ขอให้ฟั่นได้เจอคนดีๆที่จะไม่รีบมารีบไปแบบฝนเนาะ

รอเรื่องต่อไปนะคะ 

[HuskyLover]

อ่านตอบฝนตกพอดีเลยค่ะ 555555555
เป็นความรู้สึกดีที่มาไวไปไวเหมือนกับสายฝนเลยจริงๆ หลังจากนี้ก็ขอให้ฟั่นได้เจอคนดีๆที่จะไม่รีบมารีบไปแบบฝนเนาะ

รอเรื่องต่อไปนะคะ 

ดีใจที่ชอบนะครับ

[ืniyataan]

อารมณ์ประมาณอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม..มมมมม