The Eaters (Pin)
ในโลกของคุณ คุณดื่มกินอาหารใช่ไหม
ส่วนในโลกคู่ขนานของผม เหล่าเราดื่มกินต่างกันออกไป
บ้างดื่มกินความฝัน บ้างดื่มกินควันไฟ บ้างดื่มกินความหิวกระหายของพวกคุณอีกทอดหนึ่ง
ส่วนผมน่ะรึ ผมดื่มกินเสียง
ความไพเราะช่างหอมหวาน การกรีดร้องจัดจ้าน เสียงคำรามช่างเผ็ดร้อน ผมชอบทุกแบบ
ชีวิตย่อมต้องมีหลากรส
เสียงกระซิบ ตะโกน กระเส่า
เสียงพวกนี้มีรสต่างกันออกไป
ยิ่งยามครวญคราง เสียงนั้นแสนโอชา
แค่คิดน้ำลายก็ไหล ท้องเริ่มร้องโครกคราก
แต่ผมเบื่อแหล่งอาหารที่มีตอนนี้เสียแล้ว
ถ้าเป็นคุณ คุณก็ยังไม่ยอมทนกินอาหารเมนูเดิมซ้ำกันทุกวันหรอกใช่ไหม
จึงถึงคราวต้องสลัดคนเก่าเสียที
ดังนั้น เมื่อหน้าจอสว่างวาบ บ่งบอกว่ามีคนโทรเข้า ผมจึงกดตัดสายนั้นเสีย
โทรศัพท์ของผมไม่เคยส่งเสียง
ผมไม่ชอบเสียงประดิษฐ์ เสียงจากเครื่องมืออิเล็คโทรนิคช่างน่ารำคาญ
มันสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง
คราวนี้ผมปล่อยให้มันเตือนอยู่แบบนั้น
เว้นช่วง สว่างและดับ ในระยะเวลาเท่ากัน
ไม่นาน คนโทรก็เลิกราไปเอง
ลาก่อน
นายโชคดีแล้วล่ะ
ขืนอยู่กับผมนานกว่านี้ คงสูญเสียจนอาจทนไม่ไหว
เอาล่ะ ต่อจากนี้ กินอะไรดีน้า
มื้อนี้ต้องพิถีพิถันหน่อย
ผมเกลี่ยผมขึ้นทัดหู ค่อยๆหมุนตัวแล้วตั้งใจฟังเสียงต่างๆอย่างช้าๆ
มันก็เหมือนกับตอนที่คุณเลือกเดินเข้าภัตตาคารหรู พลิกดูเมนูทีละหน้านั่นแหละ
อา...ผมเจอของดีเข้าแล้วล่ะ เสียงกังวานสลับทุ้มนั่นน่าสนใจมาก
รีบไปกันเถอะ
มีเสียงสะบัดเสื้อคลุม
แล้วที่ตรงหน้าก็ว่างเปล่า
คืนนี้เทพแห่งโชคไม่เข้าข้างเขา
ในผับปรากกฏ ชนแห่งเหล่า eater มากกว่าหนึ่ง
เขาก็ไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้านนักหรอก แต่ eater บางคนก็ทำเกินไป
Eater คนนั้นกินน้ำในร่างกายมนุษย์ ไม่ใช่เลือด นั่น แดรกคูล่า
หมอนี่ชอบกินน้ำเหลือง
มันได้เหยื่อไปแล้วหนึ่งคน
หญิงสาวที่กำลังสดใหม่
พินดันเข้าไปขวางตอนที่มันกำลังจะเจาะลงไปที่คอเพื่อกินอาหาร
“นายไม่ได้รับอนุญาตให้กินจากคนเป็นๆไม่ใช่หรือไง”
“อย่ายุ่งจะดีกว่า” หมอนี่ดูดุร้ายกว่าที่คิด
“ศพเพิ่งตาย มีตั้งมากที่โรงพยาบาลในเขตเหนือ มันไม่ทำให้นายอิ่มหรือไง”
“ของพวกนั้น มันก็เหมือนอาหารค้างคืนนั่นแหละ มันไม่คู่ควรกับเราสักนิด ถอยไปจะดีกว่า” มันขู่คำราม
พินส่ายหน้า ทำท่าเสียดาย “จิตใจไม่เห็นดีเท่าหน้าตาเลยนี่นา นายกำลังจะฆ่าคนเลยนะเนี่ย”
มันไม่ยอมต่อล้อต่อเถียงกับพิน มันจู่โจมพินทันที
สองฝ่ายสู้กันดุเดือด
เล่นเอาพินเสียพลังงานเกือบทั้งหมดที่มี
กว่าจะซัดให้หมอบและเรียกหน่วยปราบปรามมารับตัวไปได้ ก็เล่นเอาเกือบหน้ามืด
เขากลับมาเฝ้าอาหารของเขา ปัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ สั่งเครื่องดื่มและของกินเล่นเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ดูแปลกไปจากคนอื่น
นั่งนับเมล็ดถั่วในจานอยู่จนเที่ยงคืนก็ยังไม่มีโอกาส
ผู้ชายคนนี้เป็นนักร้อง เสียงดีจนน่าหลงใหล
“เพลงสุดท้ายแล้วนะครับ” เสียงทุ้มเจือความหวาน
ริมฝีปากบนแนบลงกับผิวของไมโครโฟนในบางขณะที่ร้องเพลงนั้น
ใจความของเพลงไม่มีอะไรมาก แค่บอกเล่าถึงความรักและการจากลา
ลูกค้าบางคนโยกไปตามจังหวะ มันไม่ได้เศร้าจนต้องเสียน้ำตา
แต่สำหรับพิน ที่กำเนิดมากับเสียง
เสียงของนักร้องคนนี้บ่งบอกอะไรมากกว่านั้น คนร้องกำลังรู้สึกหมดอาลัยกับการมีอยู่
พิน ยกฮูดที่สวมคลุมหัวไว้ออก แล้วถอดหูฟังไร้สายที่ใส่เพื่อช่วยกรองเสียงน่าหนวกหู ตั้งใจฟังเสียงเพลงท่อนสุดท้าย
หึ
พินยิ้มหยัน
ร่าเริงหน่อยนาย
เดี๋ยวจะเสียรสชาติ
ทางไปลานจอดรถมืดสลัว
ชีวินเลือกจะจอดรถตรงที่ห่างไกลออกมา เดินไกลหน่อย แต่มีที่ว่างแน่นอน ประหยัดเวลาในการวนรถเพื่อหาที่จอดไปได้มาก
มีเสียงฝีเท้าเดินตามหลัง น่าจะเป็นรองเท้ากีฬา เพราะเสียงส้นรองเท้าไม่ได้ดังก้อง เพียงเสียดสีเบาๆกับพื้นเท่านั้น
ชีวินเดินต่อไปอีกไม่กี่ก้าว เมื่อแน่ใจว่า เจ้าของรองเท้ากีฬาตั้งใจเดินตามมา จึงหยุด
ชายตรงหน้าท่าทางเหมือนนักดนตรี
ผมระคอ ตัวสูง สวมเสื้อพร้อมคลุมฮูด สร้อยเส้นยาวระอยู่บริเวณอก
ฮิปฮอป ?
“ผมไม่ถนัดฮิปฮอป และไม่สนใจจะเรียนรู้มันในตอนนี้” ชีวินเปิดและปิดบทสนทนาในคราวเดียว
พินยังไม่พูดอะไร แต่ขยับเท้าเข้าใกล้อีกนิด
ตอนนี้เขาหิวจนตาลาย
แต่การกินจะเกิดขึ้น เมื่อเสียงนั้นเปล่งเพื่อเขา ในระยะใกล้พอที่เขาจะดึงคลื่นนั้นเข้าสู่ตัวเอง ถ้าเรี่ยวแรงน้อย ก็ต้องกินในระยะใกล้เข้าไปอีก
แต่ชายตรงหน้าขยับถอยหนี
วะ! ช่วยอยู่นิ่งๆได้ไหม เขาเริ่มรู้สึกว่า พื้นที่ยืนมันยวบยาบ
“หรือต้องการเงิน เท่าไหร่ล่ะ” ชีวินหัวเสียเล็กน้อย นี่เขากำลังจะโดนรีดไถจากเด็กที่ไหนไม่รู้
พินจิ๊ปาก ถ้าเขามีสติเต็มร้อย คงคิดถ้อยคำหลอกล่อให้แหล่งอาหารตรงหน้าตามเขาไปในที่ที่ลับตากว่านี้ได้ไม่ยาก อาจเป็นม่านรูดสักแห่ง
แต่ตอนนี้หิวจนคิดอะไรไม่ออก
เขาเดินเข้าใกล้อีกนิด เริ่มรู้สึกหน้ามืดมากกว่าเดิม เจ้าeaterคนนั้นซัดเขาไม่ยั้ง สงสัยข้างในจะช้ำพอควร
เขาควรจะพูดอะไรเท่ๆ เพื่อสร้างความประทับใจให้เหยื่อของเขา แต่สิ่งที่พูดออกไปกลับเป็นคำว่า
“หิว”
และให้ตาย โลกพร่าเบลอ นาทีที่ขาอ่อนยวบและเข่ากระทบกับพื้น พินคิดได้เพียงแต่ว่า ช่างน่าอายที่ eaterอย่างเขาเป็นลมอยู่หน้าแหล่งอาหารชั้นดี
ใครเห็นเหตุการณ์นี้ ขอให้เหยียบไว้ให้เงียบสนิท
ถ้าเก็บเอาไปบอกใครๆ เขาจะ…
โลกดับวูบลงแล้วจริงๆ
--to be continued--
#สั้นเกินไปหากหัวใจไม่ได้รัก
#เหล่าeaters
by treenature
@tonstreenature
หัวข้อ: too short stories by treenature /// สั้นเกินไป หากหัวใจไม่ได้รัก 9 ( 26 Aug 18) (อ่าน 5043 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก